Færeyska innrásin skollin á

  Hér fyrir neðan sagði ég frá fyrirhugaðri færeyskri tónlistarhátíð sem átti að vera á Stokkseyri um helgina.  Hún fauk út í buskann,  eða réttara sagt þá komust færeysku tónlistarmennirnir ekki frá eyjunum í gær né fyrradag vegna hvassviðris.  En þeir brutust til Íslands í dag.  Í kvöld spilar poppsöngkonan Guðrið Hansdóttir á Hressó í Reykjavík og þjóðlagahljómsveitin Kvonn spilar fjörug og dansvæn lög á Dubliner.  Sjá nánar um Guðriði og Kvonn á http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/668297.

  Færeysku tónlistarmennirnir voru ekki fyrr lentir á Reykjavíkurflugvelli en þeir fóru á búðarráp.  Vegna hruns íslensku krónunnar er færeyska krónan verðmikil í íslenskum verslunum.  Lengst af var ein færeysk króna jafngildi 10 íslenskra króna.  Í dag er færeyska krónan jafngildi um 20 íslenskra króna.  Færeyingarnir hafa nýtt sér þessa breytingu með því að versla tölvur,  fatnað og fleira á hálfvirði. 

Snúið rútunum við!

  Í færslu hér aðeins fyrir neðan er sagt frá veglegri færeyskri tónlistarhátíð sem átti að hefjast í kvöld á Stokkseyri og standa fram á sunnudagskvöld.  Þessi hátíð hefst ekki í kvöld.  Ástæðan er sú að engin flugvél hefur getað lent í Færeyjum í dag.  Hátt í þrjátíu færeyskir tónlistarmenn hafa setið aðgerðarlausir á flugvellinum í Vogum í Færeyjum í allan dag og starað örvæntingarfullir á auða flugbrautina.  Nú er útséð með að þeir komist til Íslands í dag.

  Góðu fréttirnar eru þó þær að einn færeyskur bassaleikari og einn færeyskur fiðluleikari eru komnir til landsins.  Vondu fréttirnar eru að hljóðfærin þeirra eru ennþá í Færeyjum.

Myndir frá nemendamótinu á Steinstöðum í Skagafirði

  Þessar myndir birtust mér í draumi.  Ég sé ekki betur en þær sýni sitthvað frá nemendamóti í Steinsstöðum í Skagafirði í sumar.  Það getur verið gaman að vera svona berdreyminn.

Ég átta mig ekki á hver hún er daman lengst til vinstri í bleiku peysunni.  Yfir öxlina á mér horfir hann Lalli frábæri í Laugahvammi.  Við hlið hans stendur Sindri frábæri frá Steintúni.  Lengst til hægri er Hrefna frábæra frá Saurbæ.  Ég átta mig ekki á hverjar konurnar eru í hvítu peysunum né heldur hvaða hendi kemur frá vinstri og virðist hafa einbeittan vilja til að hrinda mér á andlitið af fautaskap ofan í mölina.

Ekki kveiki ég á perunni hver hann er maðurinn lengst til vinstri á myndinni.  Rósa frábæra frá Korná er fyrir miðju og Böddi frábæri frá Þorsteinsstöðum til hægri.  Ég sé ekki betur en að þau hafi laumast í bjór.  Það er ekki nógu sniðugt svona á miðjum degi.

 

Lengst til vinstri er Jobbi frábæri Ásmundsson úr Fljótunum.  Mér sýnist Þórhallur frábæri bróðir hans vera lengst til hægri.  Miðpunktur alheims er Magga frábæra frá Sölvanesi.  Hún klippir Sauðkrækinga sundur og saman af mikilli list.  Hægra megin við hana er Rögnvaldur frábæri organisti frá Ketilási í Fljótum.

Mér sýnist Hörður frábæri frá Saurbæ vera til vinstri og Maggi frábæri frá Vindheimamelum í miðið.  Maggi var að opna leiksvæði þar sem fólk skýtur málningarkúlum (paint ball) hvert á annað.  Það er litrík skemmtun og vinsæl.  Maggi rekur jafnframt í framhjáhlaupum Hestasport,  Rafting og sitthvað fleira.  Ég hef grun um að það sjái aftan á Skarphéðinn frábæra júdómeistara frá Hofi.

Þarna hef ég sennilega haft þungar áhyggjur af því að Rósa frábæra frá Korná myndi villast ef hún myndi rölta ein um svæðið.  Ábyrgðartilfinning hefur blossað upp í mér og ég ákveðið að fylgja henni þétt eftir til að hún týni sér ekki á gangi.  Ég tek hlutverkið svo hátíðlega að mér stekkur ekki bros á vör vegna kvíðakasts yfir að valda ekki verkefninu.

Lengst til vinstri sést í fjarska glitta í Gunnu frábæru frænku mína frá Hlíð.  Í rauða jakkanum er Hrefna frábæra frá Saurbæ.  Með bjórdós stendur Jobbi frábæri Ásmunds.  Bakvið hann stendur Lalli frábæri í Laugahvammi.  Til hægri er Rögnvaldur frábæri tónlistarkennari og er furðu kátur miðað við að bjórglasið hans er tómt.

Í baksýn sést Maggi frábæri frá Vindheimum lengst til vinstri.  Fremst á myndinni standa Rósa frábæra frá Korná og Gunna frábæra frænka mín frá Hlíð sitthvoru megin við Rögnvald frábæra kórstjóra frá Ketilási.

Þarna sátum við Rögnvaldur frábæri snemma dags,  þömbuðum maltöl og spáðum því að krónan myndi hrynja endanlega í október og Ísland yrði sósíalískt ríki.  Davíð Oddsson myndi þjóðnýta einkabanka þeirra kumpána Jóns Ásgeirs og Björgólfs og opna öll hlið upp á gátt fyrir Rússagull sem myndi flæða um allar gáttir.  Íslandi yrði stýrt af fjármálaeftirliti ríkisins og Davíð Oddsson stofna til stríðs við bresk stjórnvöld.  Það er með ólíkindum ruglið sem manni dettur í hug í óráði svona nývaknaður og enn á milli draums og vöku. 

  Ef smellt er á myndirnar birtast þær stærri og skýrari.

  Guðirnir og allar góðar vættir blessi Ísland.

Sérkennilegar umferðarmerkingar

  Sumar umferðarmerkingar eru þannig að erfitt er að átta sig á því hvað er í gangi.  Aðrar eru broslegar vegna þess þær upplýsa eitthvað sem er svo augljóst að undrun vekur að slíkar upplýsingar séu settar á umferðarskilti.  Hér eru nokkur raunveruleg dæmi:

Ekki missa af þessum frábæra útvarpsþætti!

 

  Siggi Lee Lewis,  píanósnillingur,  var í mestu makindum að hlusta á rás 1 í gærkvöldi.  Þá heyrði hann skyndilega þetta fína kántrý-lag sem hann kannaðist ekki við.  Hann lagði því betur við hlustir.  Þegar lagið var afkynnt þekkti Siggi þar rödd Gunna "Byrds" sem var að rifja upp ferð sína til Englands 1977.

  Siggi hringdi í snatri í mig og sagði mér að skipta í hvelli yfir á rás 1.  Það vildi svo skemmtilega til að ég var einmitt að hlusta á rás 1.  Nokkrum mínútum síðar hringdi Stebbi eldri bróðir minn í mig sömu erinda.

  Þessi þáttur með Gunna "Byrds" tilheyrir þáttaseríunni "Á sumarvegi".  Þar rifja hinir ýmsu þáttastjórnendur upp sínar bestu sumarminningar.  Gunnar er svo heppinn að hafa farið í félagi við fleiri Íslendinga á vel heppnaða stórhljómleika í London 1977 þar sem fram komu Roger McGuinn,  Gene Clarke og Chris Hillman með sínum hljómsveitum.  Áður voru þessir þrir liðsmenn The Byrds.

  Fyrir utan að þetta eru allt eðalsnillingar sem markað hafa djúp spor í sögu rokksins og ýmissa annarra músíkstíla þá er einstaklega gaman að heyra Gunnar segja frá.  Hann býr yfir þeim eiginleika að gæða frásögnina lífi á þann hátt að atburðarrásin birtist hlustandanum ljóslifandi fyrir hugskotssjónum.  Það segir sína sögu að þegar þessum 45 mín.  langa þætti lauk þá hrökk ég við.  Mér fannst þátturinn rétt hafa varað í korter eða svo.

  Það góða er að hægt er að hlusta á þáttinn á heimasíðu RÚV.  Þá smellir maður á rás 1 og síðan yfir á dagsetninguna 4.  júlí.  Þá birtist dagskrá þess dags og maður smellir á þáttinn.  Ég kann ekki búa til hlekk yfir á það.  Er einhver ykkar til í að setja hlekkinn hér inn til að einfalda dæmið?

  Ég er núna búinn að hlusta á þáttinn tvisvar á netinu og ennþá finnst mér þessi 45 mín.  þáttur aðeins vera korters langur.  Þátturinn minnir mig á að ég hef lengi ætlað að skrifa sérstaka færslu um The Byrds.  Hljómsveit sem hafði gífurlega mikil áhrif á þróun rokksins.  Ekki síst í gegnum Bítlana, Rolling Stones og Bob Dylan.  Og ennþá fremur á yngri hljómsveitir á borð við REM og ótal aðrar.  Forsprakki The Byrds,  Roger McGuinn,  lagði meira að segja grunninn að pönkinu með því að gefa út fyrsta Clash-lagið áður en The Clash urðu til! 

Ísbjarnalaus Skagafjörður

  Síðustu daga hef ég dvalið í Skagafirði í þeim erindagjörðum að leita uppi ísbirni og sefa ótta Skagfirðinga og ferðamanna þarna um slóðir við bangsa.  Ég skimaði eftir ísbjörnum hátt og lágt.  En það var engan að sjá.  Ég kallaði og skipaði birninum að gefa sig fram undanbragðalaust ef hann væri einhversstaðar.  Viðbrögð urðu þau ein að Björn Sveinsson á Varmalæk í Lýtingsstaðahreppi gaf sig fram en sagðist vera hættulaus.  Jafnframt hafði hann gilda ástæðu til að vera þarna vegna þess að hann var að vígja nýja og glæsilega reiðhöll.

  Svo skemmtilega vildi til að um helgina var nemendamót á Steinstöðum.  Nemendur í Steinstaðaskóla á árunum 1961 til 1971 hittust og rifjuðu upp gömlu góðu dagana.  Ég var þarna í "gaggó" - eins og 9.  og 10.  bekkur í grunnskóla var kallaður - á þessum árum.  Það var meiriháttar gaman að hitta þennan frábæra hóp.  Á morgun skrifa ég færslur um nemendamótið.  Margir gamlir nemendur áttu ekki heimangengt og ég ætla að nudda þeim upp þeirri frábæru skemmtun sem þeir misstu af.

  Vegna nemendamótsins á Steinstöðum leitaði ég sérstaklega vel að ísbjörnum þar um slóðir.  Ég rölti um gólfvöllinn hans Friðriks Rúnars (Lalla) í Laugahvammi og gægðist inn í glæsilega sumarbústaði þarna í grennd.  Fékk grillaða pylsu og drykk hjá höfðingjunum Rögnu og Gunnari og rölti veginn framhjá Lambatjörn.  Það var ekkert lamb í tjörninni fremur en fyrri daginn er við krakkarnir í Steinstaðaskóla skautuðum þar á svelli á sínum tíma.  Og enginn var þar ísbjörninn.

  Skammt frá Lambatjörn er kominn góður fótboltavöllur.  Hann er hálfur kílómeter á breidd en 20 metrar á lengd.  Ég hef ekki fylgst með fótbolta undanfarna áratugi.  Þegar ég var í Steinstaðaskóla þótti okkur krökkunum heppilegra að hafa fótboltavöllinn þokkalega langan en héldum breiddinni í lágmarki.  Eitthvað hefur breyst síðan.

  Skagfirðingar óttast ísbirni ekki eins mikið og ég hélt.  Ég róaði þá sem voru hræddastir.  Það voru ferðamenn og annað aðkomufólk.  Til að stríða því fólki samt pínulítið var gengið í það þarfa verk að merkja leiðina yfir Þverárfjall með táknmynd af ísbirni og textanum "Varúð!".    

Eldri árgangar urðu kvöldsvæfir á nemendamótinu. 

 

Farinn

  Margur góður Skagfirðingurinn sefur órótt þessa dagana.  Ástæðan er ótti við að ísbjörn bíði í leyni,  langsoltinn og grimmur.  Ennþá fleiri og ennþá betri Skagfirðingar sofa órótt á nóttunni.  Ástæðan er sú sama.  Ofan á þetta bætist ótti um að nýdrepni ísbjörninn muni ganga aftur og ofsækja alla Skagfirðinga og alla þeirra ættingja um ókomna framtíð.  Líka fjarskylda.

  Mér rennur blóðið til skyldunnar.  Sem gamall Skagfirðingur legg ég nú land undir fót og þeysi norður í Skagafjörð.  Þar mun ég leggja mig fram um að sefa ótta og hjálpa fólki að ná góðum og heilsusamlegum svefni.  Til viðbótar ætla ég að leita af mér allan grun um að fleiri ísbirnir hafi gengið á land fyrir norðan og reyna einhvernvegin að hindra frekari landgöngu þeirra.  Ísbjarnalaus Skagafjörður 2009 er markmiðið.

  Ég kem aldrei aftur.  Eða ekki fyrr en þessi mál eru til lykta leidd. 

Þjóðvegamorðingi

 

 Þórður Jónsteinsson hefur verið sviptur ökuleyfi til fjögurra ára og dæmdur til óskilorðsbundinnar fangelsunar í 12 mánuði.  Með ofsaakstri og tilraun til glannalegs framúraksturs við vond skilyrði svipti hann tvö ungmenni lífi,  olli þriðja ungmenninu líkamstjóni til frambúðar og slasaði föður barnanna.

  Fyrir atburðinn hafði Þórður í fjórgang hlotið dóm fyrir ofsaakstur.  Eftir atburðinn hefur hann 9 sinnum verið tekinn fyrir ofsaakstur.  NÍU SINNUM. 

  Dauðaslysinu olli Þórður 2.  desember 2006.  Það er fyrst núna,  29.  maí 2008,  sem ökuníð hans er afgreitt fyrir dómi.  Í millitíðinni hefur hann fengið að halda áfram glannalegum ofsaakstri með ökuskírteini í fullu gildi,  þrátt fyrir að hafa verið samtals FJÓRTÁN SINNUM staðinn að ofsaakstri.  Hvað oft þar fyrir utan stundaði hann þjóðvegaglæp án þess að vera staðinn að verki?

  Eitt er að dómgreindarlaus og samviskulaus ökuníðingur sé ítrekað staðinn að glæpsamlegu athæfi.  Annað er að hann skuli komast upp með það árum saman vegna dugleysis Héraðsdóms Reykjaness.  Verður þetta víti til varnaðar?  Verður gripið til þeirra ráða sem duga til að svona endurtaki sig ekki?  Dómstólar voru sneggri til þegar andlega veikur maður stal súpupakka í matvörubúð á dögunum.    

Ótrúleg frásögn

 

 

Ég heyrði brot af útvarpsþætti á Útvarpi Sögu í dag.  Þar var rætt við íslenska konu sem sagði farir sínar ekki sléttar.  Hún hafði farið í sólarlandaferð til Spánar.  Þar hitti hún ungan myndarlegan Spánverja sem hún varð ástfangin af.  Þau tóku saman og hann flutti með henni til Íslands.  Þá komst hún að því að hann var ekki ungur Spánverji heldur gamall Marokó-gaur.

  Því miður var ég á svo miklum þeytingi að ekki gafst tími til að hlusta á meira af viðtalinu að undanskildu því að ég náði niðurlaginu er útvarpskonan og Spánarfarinn voru að kveðja.  Mér skildist á kveðjuorðunum að gamla hræið frá Marokó hafi komið illa fram við konuna á fleiri vegu en skrökva að henni að hann væri ungur Spánverji.

Það fór illa - en betur en á horfðist

  Efri myndin er frá því er ég skrapp til útlanda í fyrra.  Bíllinn tók frekjulega af mér völd,  brunaði í gegnum vegriðið og steyptist í kollhnísum drjúgan spöl áður en hann endaði í vitlausri átt.  Sennilega til að rugla mig í ríminu.  Neðri myndin sýnir að það er dálítið bratt þarna niður.  Ef bíllinn hefði verið ónákvæmari og pompað niður er næsta víst að ég hefði meitt mig.