Móðursýki

  Ég skil ekki ákafan áhuga fólks á boltaleikjum.  Nenni ekki að horfa á þá.  Mér er svo slétt sama um það hvort að einhver skori mark.  Ennþá meira sama um það hverjir skora mark.  Undarlegast þykir mér þegar boltalið er hyllt sem hetjur fyrir að tapa leik 5 - 2.  

  Hvað með öll þessi öskrandi andlit inni á vellinum?  Hverskonar hegðun er það?

  Hitt er skemmtilegt:  Að fylgjast með boltaáhugamanni fylgjast með boltaleik.  Gott dæmi um það má sjá með því að smella HÉR og smella síðan á örina á myndbandinu.  Takið eftir því að æsingurinn er slíkur að gaurinn kófsvitnar á bakinu.  

Hundruð hylltu strákana á Reykjanesbraut

Keppt í nefarækt

  Gott er talið að vita lengra en nef sitt nær.  Einkum þykir það gott hjá þeim sem skarta stóru og löngu nefi.  Þar fyrir utan er margskonar kostur við stórt nef.  Það rennur betur á lykt af nýbökuðu brauði.  Það auðveldar fólki að reykja í sturtu.  Þannig mætti áfram telja

  Víðast um heim eru stór nef eftirsótt.  Enda hvers manns prýði.  Í aldir hafa Þjóðverjar,  Austurríkismenn og fleiri reynt að rækta sem stærst nef í sínum fjölskyldum.  Metnaðurinn er slíkur að hann hefur gert nefrækt að gríðarvinsælli keppnisgrein.  Heimsmeistarakeppni nefstórra var að ljúka í Þýskalandi.  Hér fyrir ofan má sjá hvernig staðið var að henni.  Í lokin sést sigurvegarinn kampakáti.

     

Þarf að endurskoða reglur MMA?

  Áflog í MMA (mixed martial arts) eru góð skemmtun.  Þar tuskast hraustir menn.  Sjálfviljugir.  Þeir eru valdir saman sem jafningjar.  Eða því sem næst.  Fyrir bragðið getur glíman orðið verulega spennandi.  Það getur munað dagsforminu einu hvor nær yfirhönd í atinu áður en upp er staðið.

  Eitt er pínulítið truflandi við MMA.  Það er þessi árátta margra að berja keppinautinn í höfuðið.  Aftur og aftur.  Jafnvel yfir 140 sinnum í einum bardaga.  Þó að ég hafi unnið í Sláturhúsi Skagfirðinga á Sauðárkróki á sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar þá þykir mér óþægilegt að horfa á blóðugt andlit.  Ekki síst þegar haldið er áfram að lemja í það í heilar þrjár lotur.  Það er spurning hvort að ástæða sé til að endurskoða reglur í MMA.  Einkum í þá átt að draga úr höfuðhöggum. Gott skref væri að leyfa keppendum að bera íslenska prjónahúfu til að verja heilasvæðið.

  Öll þekkjum við einstaklinga sem stunduðu barsmíðar með hnúum og hnefum í götubardögum á unglingsárum.  Eða öllu heldur kýldu og spörkuðu á skemmtistöðum.  Á dansleikjum og hljómleikum.  Þeir sem sóttu stífast í atið búa í dag við áberandi CTE heilabilun. 

  Einkennin eru hvimleið:  Árásagjörn hegðun,  stuttur kveikjuþráður,  hvatvísi,  dómgreindarskortur,  rangar ákvarðanir,  rugl,  minnisgloppur,  kvíði og þunglyndi.

 

  

Heilabilun afleiðing höfuðhögga

Heilaþvegin þjóð - hnípin í vanda

  Fyrir nokkrum árum dvaldi ég í góðu yfirlæti í Ósló,  höfuðborg Noregs.  Á sama hóteli þar í borg var meðal gesta ungur maður frá Suður-Kóreu.  Okkur varð vel til vina.  Forvitnir um þjóðir hvors annars spjölluðum við saman yfir bjór úti á gangstétt allt að því á hverju kvöldi.

  Hann spurði margs um Ísland.  Ýmislegt sem ég upplýsti hann um vakti undrun.  Mér þótti áhugaverðara sitthvað sem hann sagði mér af sínu lífi.

  Dvölin í Noregi var hans fyrsta alvöru frí til nokkurra ára.  Og fyrsta utanlandsferð.  Hann var svo óheppinn að verkstjóri hans var vinnualki.  Naut þess að vinna alla daga og oftar fram á kvöld en ekki.  Í S-Kóreu vinna undirmenn jafn lengi og yfirmenn.  Það er svo algjör regla að hún er ekki rædd.  

  Drengurinn hafði gegnt herþjónustu.  Að mig minnir til tveggja ára.  Hún fólst í gæslu við landamæri Suður- og Norður-Kóreu.  Á milli þessara ríkja er svæði sem er skilgreint hlutlaust.  Það er um 4 km breitt.  Sitthvoru megin sitja hermenn ríkjanna gráir fyrir járnum.  Iðulega má lítið út af bregða til að skipt sé á skotum.   

  Kunninginn var svo heppinn að hermenn beggja ríkjanna á þessu varðsvæði höfðu vingast.  Þeir léku sér saman í fótbolta,  tefldu og tóku í spil.  Fóru meira að segja saman í gönguferð upp á hátt fjall.  Horfðu saman á sjónvarp og voru ágætir vinir.  Skiptust á gjöfum og eitthvað svoleiðis.  Forðuðust samt eins og heitan eld að ræða pólitík.  

  Meðal annars horfðu þeir saman á beina útsendingu frá einhverri heimsmeistarakeppni í fótbolta.  Þar kepptu S- og N-Kórea.  Leikar fóru þannig að N-Kórea tapaði illilega.  Þá brá svo við að n-kóresku hermennirnir fóru að gráta.  Þeir hágrétu eins og kornabörn.  Þeir ætluðu ekki að trúa sínum eigin augum.  

  S-kóresku hermennirnir reyndu að hugga þá.  Sögðu að þetta væri bara saklaus leikur.  Það væri eðli svona leiks að stundum vinnur annað liðið.  En n-kóresku hermennirnir voru óhuggandi.  

  Þá áttaði kunninginn sig á því hvað n-kóresku vinirnir voru og eru svakalega heilaþvegnir.  Í þeirra huga var óhugsandi að n-kóreskt landslið gæti tapað leik.  

  Hárgreiðsla Kim Jong Un leiðtoga N-Kóreu kallast kústur.  Hann fann upp á henni sjálfur.  Nú nýtur hún gríðarmikilla vinsælda aðdáenda N-Kóreu um allan heim.  

  Forveri hans og faðir,  Kim Jong Il, var þekktari fyrir að þamba allsnakinn koníak á hverju kvöldi.  Uns hann dó á miðjum aldri vegna vinnuálags.  Hann lagði sig hart fram um að finna upp nýja og spennandi rétti.  Til að mynda hamborgara.  Heimshorna á milli drúpa jarðarbúar höfði í lotningu og snæða hamborgara - Kim Jong Il til heiðurs.  

Kveikja á hátölurum við landamærin

Viðbjóðslegt ofbeldi

 

  Í áranna rás hefur verið áhugavert að fylgjast með umræðu um bardagaíþrótt sem háð er undir merki UFC.  UFC er skammstöfun fyrir Ultimate Fighting Championship.  Það er fjölbragðaglíma sem lýtur ströngum reglum.  

  Í árdaga (á síðustu öld) voru glímurnar iðulega assgoti "brútal" og blóðugar.  Þær eru settlegri í dag.  Engu að síður má sjá á Fésbók upphrópanir og yfirlýsingar um að þessar glímur séu viðbjóðslegt ofbeldi.

  Strákar tuskast.  Það er í þeirra eðli.  Þannig er það líka hjá öðrum í dýraríkinu.  Ung karldýr takast á.  Frá því að ég man fyrst eftir mér þá voru áflog algeng - nánast dagleg góð skemmtun.  Fram eftir barnaskólaaldri og eitthvað fram á unglingsár.  Strákar tuskuðust.  Reyndu sig.  Sjaldan raunverulega í illu.  Oftast í góðu þó að fantabrögð slæddust með.  Eins og gengur.

  Í mörgum íþróttagreinum eru átök hörð.  Menn meiðast og slasast.  Fjöldamargir enda sinn feril í boltaleikjum sem illa farnir öryrkjar og vesalingar.  Allt í klessu:  Liðir ónýtir, hausinn í klessu (eftir að hafa ítrekað skallað bolta),  sinar slitnar,  tær maukaðar og svo framvegis.   

  Það hefur verið virkilega gaman að fylgjast með ferli Gunnars Nelsons.  Það er gaman að vera stoltur af framgöngu hans í UFC.  Hann er skemmtilega "öðruvísi".  Kemur inn í hringinn undir pollrólegum reggítakti hljómsveitarinnar Hjálma.  Kominn inn í hringinn sest hann á hækjur sér og bíður eftir að leikar hefjist.  Þegar flautað er til leiks er hann hinsvegar eldsnöggur í hreyfingum.  En jafnframt yfirvegaður.  Reiknar andstæðinginn út í snatri.  Svo lætur hann til skarar skríða.  Hraðinn er slíkur að það þarf að skoða árásina í "slow motion" til sjá hvernig hún gengur fyrir sig.  

  Í gólfinu er hann á heimavelli.  Og áfram rólegur og yfirvegaður.  Þegar hann stendur uppi sem sigurvegari þá hleypur hann ekki um búrið eins og aðrir sigurvegarar veifandi upp höndum sigurvegarans.  Hann röltir rólegur um og setur hendur á mjaðmir.  

  Það er meiriháttar góð skemmtun að fylgjast með bardagakappanum Gunnari Nelson.  Í bardaganum í nótt var keppinauturinn töluvert hærri,  með lengri arma og með góða ferilsskrá sem snöggur rotari.  Spörk langra fótleggja hans urðu aðeins fálm í átt að snöggri  undankomu Gunnars.  Gaurinn átti ekki möguleika.  Gunnar lék sér að honum eins köttur að mús. Veðbankar spáðu öðru.  En við vissum betur.

Drullusokkurinn Mike Tyson

  Á Fésbók hafa ýmsir brugðist til varnar óþverranum Mike Tyson.  Þar segja menn eitthvað á þessa leið:  Jú, jú.  Honum varð á að nauðga konu.  Það var ekki til fyrirmyndar né eftirbreytni.  En hann tók út sína refsingu í fangelsi.  Hann er þess vegna í dag saklaus eins og kornabarn.  Það má ekki nudda honum endalaust upp úr þessum bernskubrekum.  Allir eiga sína fortíð.  Allir eiga skilið annað tækifæri.

  Þeir sem hvítþvo Tyson með þessum rökum eru í fyrsta lagi að gera lítið úr ofbeldi á borð við nauðganir.  Nauðgun er ekkert sem gerandi "lendir í".  Nauðgari nauðgar vegna þess að hann nýtur þess að brjóta aðra manneskju undir sig.  Hann fær "kikkið" út úr því að niðurlægja og beita valdi.

  Þetta hefur einkennt feril Tysons í samskiptum við konur og karla.  Hann hefur margoft orðið uppvís af því að lemja og misþyrma konum.  Hann er ofbeldismaður;  sadisti og vondur maður.  Hann á ekkert skilið annað en fyrirlitningu og fordæmingu.  Hann hefur aldrei sýnt iðrun vegna nauðgunar, heimilisofbeldis eða annars ofbeldis.  Þvert á móti.  Hann er forhertur drullusokkur.  Íslenskir áhangendur hans og varnarmenn skilgreina sig umsvifalaust í flokk með þeim sem umbera og afsaka nauðganir,  heimilisofbeldi og annað ofbeldi gegn konum og körlum.  

  Viðbrögð óþokkans er hann var að tapa ati við Holyfield voru lýsandi fyrir drullusokkinn. Hann beit bita af eyra Holyfields.  Jú, jú.  Tyson var góður boxari.  En sem persóna er hann dusilmenni.  Þennan mann á ekki að upphefja sem nauðgara er hefur tekið út sína refsingu í fangelsi. Þennan mann á að fordæma sem nauðgara, forhertan konulemjara og vondan mann.  Í leiðinni á að fordæma þá sem bera í bætifláka fyrir ódáminn.  Þeir eru litlu betri.  

  Kvennaathvarfið,  Stígamót,  Aflið,  Sólstafir og önnur álíka samtök hafa ekki undan að taka á móti fórnarlömbum heimilisofbeldis og nauðgana.  Ofbeldismennirnir hafa um þessar mundir ekki undan við að afsaka og verja Mike Tyson.  Aðal "trixið" er að reyna að láta umræðuna snúast um það eitt að ofbeldismaðurinn hafi afplánað fangelsisdóm.  Fyrir bragðið eigi að ríkja þöggun um allt ofbeldi hans og hrottaskap.  En þar er af nógu að taka.  Nauðgunin og fangelsisvistin eru aðeins dropi í hafið í ferilsskrá þessa óþokka.  Nánast aukaatriði - í stóru myndinni - þó að ekki sé gert lítið úr þeim glæp.  

  

http://www.petitions24.com/vid_motmaelum_syningu_mike_tyson

 

    

.

Boltabullur niðurlægja konu

 

  Hún stendur berfætt ofan í vatnspolli.  Vatnið nær henni upp að hnjám.  Hún er hokin í baki.  Aldurinn leynir sér ekki.  Hún er á eftirlaunum,  hálf sjötug.  Ekkja dansks manns síðan 2011.  Fædd og uppalin í Víetnam en býr í leiguíbúð í Kaupmannahöfn.

  Umhverfis konuna standa boltabullur á þurru.  Þær skemmta sér konunglega.  Hlæja dátt og henda bjórdósum í konuna.  Einnig smápeningum.  Til viðbótar henda þeir flöskum af nokkru afli í pollinn til að láta gusur ganga yfir konuna.  Sumar dósirnar eru aðeins hálftæmdar er þær lenda á konunni.  Þegar bjórinn sullast yfir konuna taka bullurnar bakföll af kátínu. 

  Konan safnar þessu í skjóðu.  Það þykir boltabullunum fyndið.  Fyrir þeim er þetta gott sirkusatriði.  Fyrir konuna er þetta neyð.  Dósirnar og flöskurnar selur hún í endurvinnslu.  Hún fær ekki háar upphæðir fyrir.  En hana munar um hverja krónu til að vera réttu megin við strikið þegar mánuðurinn er gerður upp.    

  Konan gerir sér grein fyrir því að bullurnar skemmta sér á hennar kostnað.   Hún lætur sig hafa það.  Hún er fátæk og komin af vinnumarkaði.  Hún þarf á þessum aurum að halda.   

      

Boltaleikjamenn eru einhverfir

 

  Atvinnumenn í boltaleikjum eru ekki þekktir fyrir háa greindarvísitölu.  Þvert á móti þá tjá þeir sig í viðtölum í innihaldslausum og yfirborðskenndum klisjum.  Þegar boltaleikjamaður er beðinn um að spá fyrir um það hvernig leikur hans liðs muni fara er algengt svar:  "Við ætlum að gera okkar besta."  Í alvöru?  Ætlið þið ekki að gera ykkar næst besta til tilbreytingar?

  Algengur fylgifiskur atvinnumanna í boltaleikjum er óstjórn á skapi.  Þeir tryllast af minnsta mótlæti;  sparka, bíta, kýla, stanga og garga ókvæðisorð, líkt og þeir séu andsetnir. 

  Nú hefur sænsk rannsókn leitt í ljós að þrátt fyrir að boltleikjamenn skori ekki hátt á almennu greindarvísitöluprófi þá búi þeir yfir sérgáfu.  Hún felst í því að geta á sekúndubroti reiknað út aðstæður á vellinum og brugðist rétt við af eðlishvöt.  Á þessu sviði búa þeir yfir ofurgáfum langt umfram annað fólk.  

  Í tímaritinu PLoS One er ekki gengið svo langt að fella þetta undir Asperger heilkenni.  En það segir sig samt eiginlega sjálft að um einhverfu er að ræða.  Með fullri virðingu fyrir einhverfum einstaklingum og engri vanvirðingu í þeirra garð.  Þeir búa iðulega yfir ofurgáfu á einhverju sviði.   Þannig er það í tilfelli atvinnumanna í boltaleikjum.   

 

11 handboltadrengir horfnir á Jótlandi

Boltaleikir eru hættulegir

  Um daginn var sýnt í sjónvarpi frá blönduðum bardagaíþróttum.  Íslendingur,  Gunnar Nelson,  tuskaðist við útlending.  Viðureignin stóð í örfáar mínútur.  Á þeim stutta tíma bankaði Gunnar olnboga í andlit útlendingsins.  Einhverjir töldu sig sjá örla fyrir blóði á andliti útlendingsins.  Mörgum var illa brugðið.  Þótti ofbeldið yfirgengilegt og ekki til fyrirmyndar.  Sumir gengu svo langt að vilja banna sjónvarpsútsendingar af bardagaíþróttum af þessu tagi.  Aðrir töldu nóg að útsendingin væri stranglega bönnuð börnum og unglingum.  Einungis rígfullorðið fólk hefði þroska til að virða fyrir sér ofbeldið.   

  Út af fyrir sig er gott að fólk sé gagnrýnið á ofbeldi.  Ofbeldi er ekki til eftirbreytni fyrir leikmenn,  fremur en áhættuatriði í kvikmyndum. 

  Einu íþróttir sem ég fylgist með eru bardagaíþróttir,  bæði box og blandaðar.  Vissulega eru átök á milli keppenda.  En það eru strangar leikreglur.  Til að mynda má ekki sparka í pung eða pota í augu.  Keppendur virða það.  Líka áhorfendur. 

  Því er ólíkt farið með boltaleiki.  Að vísu fylgist ég ekkert með þeim.  Hinsvegar kemst ég ekki hjá því að verða var við gríðarlegt ofbeldi í boltaleikjum og í kringum þá.  Það er ekki þverfótað fyrir myndum og myndbrotum af blóðugum boltaleikmönnum og áhangendum,  öskrandi þjálfurum,  slagsmálum,  punghöggum og svo framvegis.  Ósjaldan enda boltaleikir í allsherjar óeirðum,  brotnum stólum og öðrum bareflum.  Boltaleikir eru hættulegir.  Þeir eru hættuleg ofbeldisíþrótt.  Ekki aðeins fyrir óharðnaða áhorfendur sem þurfa að horfa upp á ofbeldið heldur enn fremur fyrir leikmenn.  Ef þeim er ekki sparkað út og suður á leikvellinum,  lamdir í svaðið og það allt þá eru þeir myrtir ef þeir standa ekki undir væntingum.  Þannig er farið að afgreiða þá í Lýbíu og fleiri löndum.  Í N-Kóreu eru þeir hýddir.  Er mér sagt.  Reyndar þrætti s-kóreskur hermaður sem ég hitti í Noregi fyrir það.  En hann er ekkert endilega áreiðanleg heimild.  

l

Skapofsabullur

  Skapofsaköst einkenna boltabullur allra landa.  Þar virðist - stundum - oft - fara saman heimska og yfirgengilegur ákafi um boltaleik.  Eins og boltaleikir eru lítilfjörlegt gaman.  Ég fylgist svo sem ekkert með því sprikli.  Enda boltaleikir í raun fyrst og fremst ungs barns gaman.  Held ég.  Og ekki góðs vitni að einhverjir taki þetta sprikl galgopa hátíðlegt eins og eitthvað sem skiptir einhvern máli.  Myndir af þjálfurum boltaliða eiga það sameiginlegt að þeir eru reiðir á svip og öskrandi.  Það er vont fyrir blóðþrýstinginn.

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---------------------------------------------------

  Fyrir nokkrum dögum birti ég myndir sem gestir í Soltsjí hafa verið að birta á netinu.  Flestar myndirnir voru af salernisaðstöðu.  Þarna er klósettum raðað hlið við hlið í opnu rými án skilrúma.  Þetta má sjá með því að smella á þennan hlekk: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1353491/'

  Rússarnir brugðust snöfurlega við gagnrýninni og hafa sett skilrúm úr pappa á milli flestra klósetta.

 

„Hef aldrei séð hann svona reiðan“