Bílalúgunnar á BSÍ er sárt saknað

  Allir - eða næstum því allir - sem hafa verið á næturdjamminu á höfuðborgarsvæðinu kannast við bílalúguna á BSÍ.  Þar mynduðust langar raðir af leigubílum með blindfulla en svanga farþega.  Þeir urðu allra manna hamingjusamastir í kjölfar kaupa á köldum sviðakjamma.  Á hátíðisdögum var splæst í kalda kótelettu.  Þá var stæll á liðinu.  Það var ævintýraljómi yfir bílalúgunni.  

  Eitt sinn að kvöldi var ég staddur inni í veitingasal BSÍ.  Þá bar að ungt par.  Sennilega um 17 - 18 ára.  Það var auðsjáanlega ekki daglegir kúnnar.  Gekk hægt um og skoðaði alla hluti hátt og lágt.  Að lokum kom stelpan auga á stóran matseðil upp við loft.  Hún kallaði til stráksins:  "Eigum við að fá okkur hamborgara?"

  Strákurinn svaraði:  "Við skulum frekar fá okkur hamborgara í bílalúgunni hérna rétt hjá."

  "Viltu frekar borða úti í bíl?" spurði stelpan undrandi.  

  "Já, borgararnir í lúgunni eru miklu betri," útskýrði stráksi.

  Stelpan benti honum á að þetta væru sömu hamborgararnir.  Hann hélt nú ekki.  Sagði að lúgan væri allt önnur sjoppa og á allt öðrum stað í húsinu.  Hvorugt gaf sig uns drengurinn gengur út.  Sennilega til að sjá betur staðsetningu lúgunnar.  Eftir skamma stund kemur hann aftur inn og kallar til afgreiðsludömu:  "Eru nokkuð seldir sömu hamborgarar hér og í bílalúgunni?"

  Hún upplýsti:  "Þetta er sama eldhúsið og sömu hamborgararnir."

  Strákurinn varð afar undrandi en skömmustulegur og tautaði:  "Skrýtið,  mér hefur alltaf þótt borgararnir í lúgunni vera miklu meira djúsí." 

    

Bílalúgunni á BSÍ lokað

Milljón króna brauðbiti í boði skattgreiðenda

  Misjafnt hafast menn að og misjafn tilgangur sem að fyrir þeim vakir.  Sumir ræna banka og eru fínustu kallar þotuliðsins.  Það fellur ekki rykkorn á glansmynd þeirra.  Aðrir endurnýja bensínþyrstan glæsijeppaflota ráðherranna.  Enn aðrir koma sér þægilega fyrir í bílastæði fatlaðra.

  Víkur þá sögu að láglaunakonu sem smurði samlokur ofan í fátæklinga í subbusjoppu.  Tæki og tól staðarins meira og minna biluð.  Karlinn hennar var fenginn til að bregða sér í hlutverk viðgerðarmanns.  Hann skipti nokkrum sinnum út 100 kílóa grillofni og beintengdi. Í stað þess að senda eiganda reikning fyrir vinnu þá varð að samkomulagi að hann fengi að bíta í brauðsamloku.

  Þegar orðrómur um athæfið barst til yfirmanns subbusjoppunnar var aðeins um eitt að ræða:  Kæra málið til lögreglu.  Í verkefnaleysi hennar var kæran velkomin.  Glæpurinn rannsakaður í bak og fyrir.  Á löngu tímabili vann fjölmenni fullar vinnuvikur við rannsóknina.  Allt var lagt undir.  Málið eitt það alvarlegasta á þessari öld.  Ef láglauna samlokukona kæmist upp með að launa með brauðbita manni fyrir viðgerð á tækjabúnaði sjoppu þá var hætta á upplausn í samfélaginu.  Hvað næst?  Fengi næsti viðgerðarmaður borgað með fullu vatnsglasi?  

  Ákæruvaldið spýtti í lófana og fór á flug.  Þetta þoldi enga bið.  Á forgangshraða var farið með málið fyrir héraðsdóm.  Þar var það reifað í bak og fyrir af sprenglærðum lögmönnum og dómurum.  Allir á tímakaupi er nemur vikulaunum kvenna sem smyrja samlokur.  

  Eftir heilmikið og tímafrekt stapp í dómsölum tókst ekki að finna neitt saknæmt við að viðgerðarmanni væri borgað fyrir vel unnin störf með brauðbita.  Má jafnvel leiða rök að því að um hagsýni hafi verið að ræða og sparnað fyrir subbusjoppuna.  

  Skattgreiðendur fagna niðurstöðunni.  Þarna var um brýnt forgangsverkefni að ræða.  Glæpinn þurfti að vega og meta af lögreglu og löglærðum.  Óvissuþáttur í málinu hefði ært óstöðuga.

  Upphlaupið kostar skattgreiðendur aðeins um milljón kall (968.610 kr.).  Þeim pening er vel varið.  Milljón kall er metnaðarfull upphæð fyrir brauðbita,  dýrasta samlokubita í sögu Íslands.  Kannski í heiminum. Það vantar fleiri svona mál.

  Á Fésbók er ólund í mörgum út af málinu.  Hver um annan þveran lýsir því yfir að hann sé hættur viðskiptum við subbusjoppuna.  Yeah, right!  Ætla Íslendingar allt í einu að standa við þess háttar yfirlýsingu?  Ó, nei. Það gerist aldrei.

    

Subway: Komum gögnum til lögreglu

Af hverju páskaegg strax eftir jól?

  Mörgum var illilega brugðið á dögunum þegar fullorðinn maður gekk í skrokk á páskaeggjum í verslun vestur á Seltjarnarnesi.  Ekki vegna ofbeldisins.  Það er alvanalegt að páskaegg séu mölbrotin.  Ekki síst á Seltjarnarnesi.  Viðbrögðin beindust fyrst og fremst að því að páskaegg væru komin í verslanir mörgum mörgum vikum fyrir frjósemishátíðina.

  Fólk var hneykslað.  Jafnvel reitt.  Aðallega samt undrandi.  Ótal spurningar vöknuðu.  Vangaveltur teygðu verulega á athugasemdaþráðum við Fésbókarfærslur og blogg.  

  Ég kannaði málið.  Snéri mér eldsnöggt og fumlaust að afgreiðsludömu í matvöruverslun.  Yfirheyrði hana frá öllum hliðum.  Hún mælti:

  Það er ágæt sala í páskaeggjum þetta langt fyrir páska.  Verslanir eru að mæta eftirspurn.  Páskaegg eru vinsæl tækifærisgjöf.  Þau eru ekki til sölu næstu níu til tíu mánuði eftir páska.  Mjög algengt er að fólk grípi með sér páskaegg til útlanda.  Þá er verið að gleðja þarlenda ættingja og vini með íslensku páskaeggi.  Íslensku páskaeggin eru miklu veglegri og betri en útlend.  Útlend páskaegg eru aðeins á stærð við hænuegg.  Þau eru ekkert skreytt.  Bara pökkuð inn í mislitan álpappír.  

  Því má bæta við að víða erlendis er súkkulaðikanínum hampað sem frjósemistákni umfram súkkulaðiegg.  Þær eru ekkert merkilegri.  Að vísu súkkulaðimeiri og fallegri fyrir augað.  Komast þó ekki með tærnar þar sem glæsileg íslensk páskaegg hafa hælana.

      

Níðst á varnarlausum

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hóflega drukkið vín gleður mannsins hjarta hóflega.  Gróflega drukkið vín gleður mannsins hjarta gróflega.  Ofurgróflega drukkið vín getur valdið því að vínsmakkarinn lognist út af;  sofni ölvunarsvefni.  Í því ástandi er hann eins og rotaður.  Getur hvorki hreyft legg né lið.  Veit ekki af sér.  

  Það er upplagt í einrúmi eða innan um traust og hrekklaust fólk.  Verra er þegar drykkjufélagarnir eru ósvífin hrekkjusvín.  Þá er tækifærið nýtt:  Búinn til hrekkur og fórnarlambið ljósmyndað.  

  Á myndinni fyrir ofan hefur ölvaður drengur verið hengdur upp til þerris.  Efsta myndin fyrir neðan er ósköp saklaus.  Ónotuðum túrtappa er stungið upp í drenginn.  Ósmekklegra hefði verið að rauðmála tappann.

  Á næstu mynd hafa kanínueyru verið sett á höfuð, raksápuhnoðri settur fyrir munn og klámblaði stillt upp.  Gæti verið ágæt auglýsing fyrir Playboy.

  Þriðja myndin sýnir heilsufæðisútfærslu.  Grænmeti og ávextir leika aðal hlutverk.  

Af hverju allur þessi saltaustur?

  Í gær var sprengjudagur.  Þá var sprengt sem aldrei fyrr í Vaðlaheiðargöngum.  Landsmenn fögnuðu með því að sötra hnausþykka baunasúpu ásamt því að japla á saltkjöti, kartöflum og rófum eða gulrótum.  Í útvarpsauglýsingum hljómaði:  "Saltskert saltkjöt, sama bragð!" og "Helmingi minna salt, óbreytt bragð!"

  Getur þetta staðist?  Eru aðrir kjötsalar - aðrir en þeir sem auglýstu - að bruðla með salt algjörlega að óþörfu?  Þarf aðeins helming af því saltmagni sem áður var notað til að ná fram nákvæmlega sama bragði?  Er það af því að margir eru hættir að nota götusalt (iðnaðarsalt) í matinn?

  Hver sem skýringin er þá grunar mig að margir geti tekið undir óvæntan fróðleiksmola næringarfræðings Landlæknisembættisins:  "Saltkjöt er í eðli sínu mjög saltrík vara."

 

  

Einkennileg þjónustulund hjá N1

 

 

 

 

 

 

 

  Kunningjahjón mín áttu erindi í bensínsjoppuna Neinn í Lækjargötu 46 í Hafnarfirði.  Það var í gær.  Þau ætluðu að steikja sér egg, beikon og bandarískar pönnukökur með sýrópi, smjöri og bláberjum.  Þá kom í ljós að gaskútur eldavélarinnar var ekki á vetur setjandi.

  Hjónin renndu í Neinn.  Konan skottaðist inn. Kom út að vörmu spori og sagði afgreiðslumanninn neita að selja sér gas.  Það væri snjór úti.  Líka þar sem gasið er geymt.

  Húsbóndinn tók tíðindunum illa.  Hann snaraðist inn í bensínsjoppuna og endurtók erindið.  Hann fékk sama svar.  Þá spurði hann hvort að málið væri ekki að moka snjóinn frá gaskútageymslunni.  "Nei, þetta er töluverður snjór," var svarið. Hann spurði:  "Er ekki nein skófla á bænum?"  "Jú, í næstu dyrum," viðurkenndi starfsmaður á plani fúslega.

  Viðskiptavinurinn gerði sér lítið fyrir:  Sótti skóflu og mokaði frá geymslunni.  Það tók 3 mínútur.  Snjórinn var mjúkur og léttur eins og fiður.  Það hefði verið auðveldara að sópa honum í burt.

  Undir lok snjómokstursins kom starfsmaðurinn út.  Hann sagði:  "Það þarf ekki að moka meira.  Ég næ gaskútnum."  Sem reyndist rétt.  

  Útnefnir Neinn ekki fyrirmyndarstafsmann mánaðarins?

  Hvernig er það:  Var Neinn ekki að fá einhverja milljarða afskrifaða vegna tapreksturs eða eitthvað svoleiðis?  Kannski vegna vafnings með aflandskrónur í Dubai.  Eða hvort að það var bótasjóður Sjóvá.  Eða hvort að þetta blandaðist saman í vafning.

  Annað tengt snjómokstri:  Bíllinn minn var í morgun innilokaður í 4ra metra snjóskafli sem náði upp að gluggum.  Ég mokaði og mokaði í hálftíma.  Lengst af létt verk vegna þess hvað snjórinn var mjúkur og léttur.  Síðasta spölinn syrti í álinn.  Þar var hár ruðningur frá snjóbíl.  Samanfrosinn pakki.  Bar þá að ungan mann á snjóbíl.  Hann gerði sér lítið fyrir;  tók krók inn á innkeyrsluna hjá mér og ruddi öllum snjó burt.  Sparaði mér að minnsta kosti hálftíma snjómoksturspuð.  Hafi hann bestu þökk fyrir.

             

„Hún ætlar að moka alla götuna“

Einföld og auðveld aðferð til að laga rjómabollur

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á morgun,  mánudag,  er bolludagurinn haldinn hátíðlegur um land allt.  Líka í útlöndum.  Einkenni hátíðarhaldanna eru rjómabollur. Allar bragðvondar sykurklessur nema svokallaðar vatnsdeigsbollur.  Þær sleppa.  Annað vandamál rjómabollunnar er hvað hún er asnaleg í laginu:  Eins og hálfur bolti.  Skelfilegt á að horfa.    

  Góðu fréttirnar eru að auðvelt er að laga útlit hennar snöfurlega.  Það eina sem þarf til er straujárn og álpappír.  Straujárnið er stillt á hæsta styrk.  Álpappír er lagður yfir bolluna (vel að merkja áður en troðið er í hana sultu og rjóma og ofan á hana glassúri). Síðan er straujárninu haldið þéttingsfast ofan á álpappírinn/bolluna í 83 sek.      

  Árangurinn er sá að rjómabollan verður skemmtilega lík samloku.

   

Ekki er allt sem sýnist

  Fyrirtækið Mmr (Market and media research) stóð fyrir skemmtilegri skoðanakönnun.  Þátttakendum var stillt upp við vegg og spurðir:  "Hversu hlynnt/ur eða andvíg/ur ertu að leyft verði að selja eftirfarandi flokka áfengis í matvöruverslunum á Íslandi?"  Flokkarnir sem spurt var um voru: a) sterkt áfengi b) létt vín og bjór.

  Niðurstaðan er sú að þriðjungur landsmanna er áhugasamur um að fá létt vín og bjór í matvöruverslanir.  15,4% þyrstir í sterkt áfengi í matvöruverslanir.  

  Ýmsir túlka útkomuna á þann veg að hún sýni stuðning um og yfir helmings landsmanna við óbreytt ástand í áfengissölu.  Það er óvarleg túlkun.  Ég kannaði málið.  Þá kom vissulega í ljós að meirihlutinn vill ekki áfengi í matvöruverslanir heldur í fataverslanir, skóbúðir og bensínsjoppur.  Einn nefndi ísbúð.  

 

Stórmerkilegur fróðleiksmoli um áfengisfrumvarpið

  "Einu sinni, einu sinni enn," segir í dægurlaginu.  Þar er vísað til þess að einu sinni, einu sinni enn er á Alþingi lagt fram frumvarp til laga um að svalandi heilsudrykki megi selja í fleiri búðum en vínbúð íslenska ríkisins.  Sauðsvartur almúginn er ekkert að æsa sig yfir Borgun eða 44% launahækkun þingmanna og sveitastjórnarmanna á meðan hann er upptekinn við að þrefa um bjór.

  Víkur þá sögu að manni.  Sá heitir Ólafur Grétar Gunnarsson.  Hann er fræðimaður og veit hvaða áhrif sala á áfengi í matvörubúð hefur á konur.  Í aðsendri grein á www.kvennabladid.is upplýsir hann stöðuna:  Aukið aðgengi að áfengi veldur því að konur eru yngri þegar þær verða mæður.  

  Ég get staðfest að opnun vínbúðar í Ólafsvík (í barnafataverslun) í lok síðustu aldar olli því að kona í Ólafsvík varð yngri þegar hún varð móðir.  

   

   

Brýnt að vita um stórhættulegan hversdagsmat

  Í Biblíunni má finna ýmsan hagnýtan fróðleiksmolann.  Til að mynda varðandi mataræði.  Í þriðju Mósebók er haft orðrétt eftir Drottni eftirfarandi um það hvaða ferfætt dýr megi borða:

  "Öll ferfætt dýr sem hafa klaufir og þær alklofnar og jórtra megið þér eta."  Í upptalningu á ferfættum dýrum sem forboðið er að eta segir hann um svínið:  "Það hefur að sönnu klaufir og þær alklofnar en jórtrar ekki.  Það sé yður óhreint."

  Seinni tíma þekking á svínakjöti hefur leitt í ljós að svínakjöt er varhugavert.  Það eru allskonar sníkjudýr og eiturefni í því.  Allir sem eta það farast.

  Nú hafa rannsóknir leitt í ljós að beikonát veldur öndunarfærasjúkdómum á borð við astma.  Sá sem snæðir beikon fjórum sinnum í viku eða oftar er í 76% meiri hættu á að fá astma en aðrir.