Þess vegna heitir það ruslfæði

  Einhverra hluta vegna er til fólk sem kaupir og snæðir ruslfæði (junk food).  Jafnvel ótilneytt.  Þú ert það sem þú borðar ("Ha?  Er ég mús?"  spyr kisi).  Fínna nafn yfir ruslfæði er skyndibiti.  Nafnið er dregið af því að ruslfæðið er afgreitt í hendingskasti á færibandi.  Lágt launaðir unglingar eru pískaðir áfram miskunnarklaust.  Þeir þurfa að vera á þönum,  stöðugum hlaupum eins og hamstrar í hlaupahjóli.  Undir þeim kringumsstæðum er ekkert svigrúm til að vanda sig.  Skoðum nokkur dæmi.  Þessi kjötsamloka var keypt á McDonalds.  Hún er undir sterkum áhrifum frá kjötlausri kjötböku í Borgarnesi

 

 

 

 

 

 

 

Það borgar sig ekki að byðja um aukaskammt af mayonesi á langlokuna á Subway.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Það þarf ekki að biðja sérstaklega um hníf með langlokunni á Subway.  Hann getur fylgt með sem aukaálegg.  Svo er starfsfólkið alltaf jafn hissa þegar allir hnífarnir eru týndir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aðgát skal höfð þegar beðið er um aukabréf af sterkri sósu.  Þumalputtareglan er að lesa vel og vandlega utan á pakkninguna.  Það er alveg eins líklegt að aukabréfið innihaldi skúringasápu.

 

 

 

 

 

 

 

 

Eitt sinn fengum við bróðir minn okkur að borða á Nings.  Við keyptum sama réttinn.  Ég bað um hálfan skammt.  Bróðir minn um heilan skammt.  Þegar við settumst niður kom í ljós að skammtarnir voru nákvæmlega jafn stórir.  Eini munurinn var sá að sjálfur diskurinn sem bróðir minn fékk var töluvert stærri en minn diskur.  Fyrir það þurfti hann að borga 400 kr. aukalega. 

  Þessu er líkt farið þegar valið stendur á milli lítillar tortillu (small), stórrar (large) eða extra stórrar (XL).  Eini munurinn liggur í stærð sjálfrar hveitikökunnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar keypt er ostsamloka er happa og glappa hversu vel tekst til með að skorða ostsneiðina á milli brauðsneiðanna.

 

Íslenskar vörur mokast út

  Bankahrunið á Íslandi í árslok 2008 var ekki að öllu leyti óheppilegt.  Fall er fararheill.  Íslenska krónan rýrnaði um helming.  Það gerði útflutning á íslenskum vörum girnilegri (kvótagreifum og fleirum til gríðarmikillar kæti).  Útlendingar fengu íslenskar vörur á hálfvirði.  Það kætti þá.

  Grænlendingar eru búnir að uppgötva þetta.  Þeir eru farnir að hamstra íslenskar vörur.  Áður keyptu þeir allar vörur frá Danmörku.  Það lá beinast við.  Grænland er hluti af danska sambandríkinu (ásamt Færeyjum).  Innkaup frá dönskum heildsölum eru þess vegna einföld eins og hver önnur innanlandsviðskipti.

  Danskar vörur geta samt sem áður ekki keppt við íslenskar í verði og gæðum. Sem dæmi þá kostar mjólkurlítri frá Danmörku 140 kall.  Mjólkurlítri frá Íslandi kostar aðeins 60 kr.  Hugsanlega er hann niðurgreiddur af íslenskum skattgreiðendum.    

  Lítið er um kýr á Grænlandi.  Grænlendingar eru háðir innflutningi á mjólk og mjólkurvörum.  En nýhafinn innflutningur Grænlendinga frá Íslandi er ekki bundinn við mat og drykk heldur allskonar.  Þeir kaupa frá Íslandi allt steini léttara. 

Borgum þjórfé

  Í löndum þar sem tíðkast að borga þjórfé er þjórféð laun starfsmannsins. Vinnuveitandinn borgar honum afar lág grunnlaun.  Uppistaðan af launum starfsmannsins er þjórfé.  Sá sem borgar ekki þjórfé er í raun að stela af launum starfsmannsins.

  Alltof oft hef ég heyrt Íslendinga hæla sér af því að hafa á ferðalagi erlendis þóst ekki fatta að borga þjórfé.  Sumir Íslendingar þykjast vera Þjóðverjar.  Þjóðverjar eru þekktir fyrir að borga ekki þjórfé.  Á útlendum ferðamannastöðum er umburðarlyndi gagnvart því að þessi fjölmennasta þjóð Evrópu kunni ekki og viti ekki og skilji ekki þjórfé.  

  Í löndum þar sem þjórfé tíðkast er fólk í þjónustustörfum láglaunafólk.  Þrátt fyrir þjórfé eru mánaðartekjur lágar.  Þetta er fólkið sem rétt svo skrimtir og munar um hverja krónu.  Þjónar á veitingstöðum,  pizzusendlar,  töskuberar,  klósettverðir og skúringafólk á hótelum og leigubílstjórar.

  Í bandarísku dagblaði var viðtal við nokkra þarlendra starfsmenn skyndibitastaða.  Viðtalinu fylgdu "komment" frá lesendum.  Ótrúlega margir upplýstu að föstum viðskiptavinum sem eru nískir á þjórfé sé refsað.  Það er hrækt í matinn þeirra. Af viðtölunum og "kommentum" má ráða að þetta sé allt að því regla.     

  Þrátt fyrir bankahrunið 2008 og það allt þá eru Íslendingar í hópi ríkustu jarðarbúa.  Við eigum með bros á vör,  stolt og af reisn að borga lágmark 10 - 15% þjórfé.  Það er að segja þegar við erum á ferðalagi í landi þar sem tíðkast að borga þjórfé.  

 

Snuðuðu pítsasendil um þjórfé og fengu það óþvegið

Smásaga um fárveikan mann

  Jón á Hrakhólum vaknar með erfiðismunum.  Hann langar ekkert til að vakna.  En hann kemst ekki hjá því.  Það er líkast því að sleggja lemji höfuð hans út í eitt.  Hver taug í höfði hans er eins og lúbarin.  Þessu fylgir ógleði.  Hann staulast fram á klósett og ælir eins og múkki.  Það slær ekkert á þrautir líkamans.  Beinverkir,  kaldur sviti og kvalirnar leggjast á eitt.  

  Jón skríður fram úr bælinu og hringir á bíl.  Hann skríður sárkvalinn á fjórum fótum til móts við bílinn.  Bíllinn reynist vera stór vörubíll.  

  Bílstjórinn er neikvæður.  Hann segist ekki vera leigubíll.  Jón veit það.  Enginn bilstjóri er leigubíll.  Engin manneskja er bíll.  Jón nær að tala hann til og lætur skutla sér á Slysavarðstofuna.  Þar tekur við löng bið.  Loks kemur röð að Jóni.

  Læknirinn tekur vel á móti Jóni.  Sendir hann í rannsóknir.  Seint og síðar meir er hann kallaður upp.  Læknirinn tilkynnir:  "Það eina sem er að þér er að það mælist mjög hátt hlutfall af áfengi í blóðprufu þinni.  Hvaða áfengi ertu að drekka þessa dagana?  Bjór?  Brennivín?  Whiský?  Vodka?"

  Jón svarar ekki strax.  Veltir niðurstöðunni fyrir sér í dálitla stund.  Svo svarar hann hikandi:  "Mér finnst þetta vera full snemma dags fyrir minn smekk.  En fyrst að læknirinn býður þá þigg ég hvort heldur sem er whiský eða vodka."

-------------------------

 

Fleiri smásögur: hér   

 

Bar á Laugaveginum kemur til móts við erlenda ferðamenn

  Enskumælandi túrhestar á Íslandi láta jafnan verða sitt fyrsta verk að leita uppi eintak af Fréttablaðinu.  Þeir lesa það í bak og fyrir en skilja ekki neitt.  Vitaskuld vekur það þeim undrun.  Þeir trúa vart sínum eigin augum.  Þess vegna endurtaka þeir leikinn á hverjum degi á meðan á Íslandsdvölinni stendur.  

  Nú hefur pöbb á Laugaveginum komið til móts við vesalingana.  Hann kallast Lebowski Bar (sennilega í höfuðið á ágætri bíómynd,  The big Lebowski).  Í Fréttablaðinu í dag er auglýsing frá staðnum.  Yfirskriftin er menu (sem þýðir matseðill). Þar eru taldar upp 9 gerðir af heitum samlokum kenndum við þýsku hafnarborgina Hamborg;  svo og kjúklingavængir.  Réttunum og meðlæti er lýst á íslensku.  Það sem skiptir öllu máli fyrir enskumælandi túrhesta er að efst í hægra horninu stendur skýrum stöfum:  OPEN FROM 11 AM EVERY DAY.

  Úlendingarnar eru engu nær um matseðilinn.  Þeir vita ekkert hvað er verið að auglýsa.  En það kemur sér vel fyrir þá að vita að staðurinn opni fyrir hádegi.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  Samlokan á myndinni er ekki frá Lebowski heldur McDonalds.  Það er dapulegt hrun samdrátturinn þar á bæ á síðasta ári.  Út um allan heim og ekki síst í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  

Heimspressan heldur áfram að mæla með Færeyjum

 

  Í nóvember upplýsti ég undanbragðalaust á þessum vettvangi að lesendur stórblaðsins National Geographic hafi valið Færeyjar sem mest spennandi áfangastað ársins 2015.  Um það má lesa hér .

  Mánuði síðar sagði ég frá því bandaríska sjónvarpsstöðin CNN valdi Færeyjar sem einn af 10 girnilegustu áfangastöðum ársins 2015.  Um það má lesa hér .

  Í millitíðinni greindi ég frá nýútkominni bók,  The White Guide Nordic.  Hún inniheldur vel rökstuddan lista yfir bestu veitingastaði á Norðurlöndunum.  Þar ofarlega trónir færeyski veitingastaðurinn Koks.  Nokkru neðar er annar færeyskur veitingastaður,  Barbara.  Um þetta má lesa hér .

  Nú var bandaríska stórblaðið New York Times að bætast í hóp þeirra sem mæra Færeyjar.  Þar eru Færeyjar númer 9 yfir helstu áfangastaði ársins 2015.  Einmitt vegna framúrskarandi veitingastaða.  Fyrir utan Koks og Barböru tiltekur New York Times Áarstovuna (franska línan úr færeysku hráefni) og Etika (sushi),  ásamt færeyskum bjór.  

  Þannig er topp 10 listi New York Times:

1  Mílan á Ítalíu

2  Kúba

3  Fíladelfía

4  Yellowstone National Park

5  Elqui Valley í Chile

6  Singapore

7  Durban í Suður-Afríku

8  Bólivía

9  Færeyjar

10 Makedónía

  Til viðbótar þessu hefur ólyginn sagt mér að bæði breska dagblaðið The Gardian og bandaríska sjónvarpsstöðin CBS séu búin að mæla með Færeyjum sem áfangastað 2015. 

Ólund vegna vatnsskatts

 

  Það er töluverður urgur í Írum yfir svokölluðum vatnsskatti.  Innheimta hans hefst á þessu ári.  Í stað þess að borga vatnsskattinn með reisn setja margir Írar upp hundshaus og eiginlega "stræka" á að borga.  

  Í írska lýðveldinu býr um hálf fimmta milljón.  Heimili eru hálf önnur milljón.  Börn eru undanskilin skattinum.  Það er einkennilegt.  Þar með fá börn þau röngu skilaboð að eitthvað sé ókeypis.  

  Heimili með eina fullorðna manneskju er gert að borga um 25 þúsund króna árgjald.  Heimili með tvo fullorðna borgar um 40 þúsund kall.  Rukkað er fyrir þriggja mánaða tímabil í einu.

  Heimilum var boðið að gera greiðslusamning við Vatnsveituna í nóvember í fyrra.  Þá fengu þau afslátt. Í dag hefur hálf milljón heimila ekki gert greiðslusamning.  Margir segjast ekki ætla að borga vatnsskattinn.  Þeir láta sverfa til stáls.  Ýmsir eru með stórar yfirlýsingar um að ókeypis aðgangur að vatni sé mannréttindi.  Þeir vilja meina að vatnsskatturinn standist ekki lög.  

 Andstaða við vatnsskattinn kom ráðamönnum á Írlandi í opna skjöldu.  Þeir töldu að hann myndi mæta skilningi og jafnvel fögnuði.  Í leiðurum írskra dagblaða er viðruð sú skoðun að ríkisstjórninni sé vandi á höndum.  Ef hún lúffi fyrir andstöðunni og endurskoði dæmið verði það metið sem veikleikamerki. Það skiptir máli.  Ímynd skiptir máli.  Það er líka vond staða að halda til streitu óvinsælli skattheimtu.  En sýnir staðfestu.           

  

Stórmarkaðir til fyrirmyndar

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Íslenskir stórmarkaðir mættu taka sér írska stórmarkaði til fyrirmyndar.  Þeir eru til fyrirmyndar um margt.  Kannski ekki allir.  En margir af þeim sem tilheyra stærstu stórmarkaðskeðjunum.  Ég man ekki nöfnin á nema Tesco og Lidl.  Þessar verslanir hafa ekkert óhollt sælgæti nálægt afgreiðslukössunum.  Þess í stað er þar að finna þurrkaða ávexti,  hnetur og eitthvað í þá veru.

  Út af fyrir sig er ekkert að því að fólk narti í nammi.  Um að gera fyrir þá sem hafa smekk fyrir nammi.  Hinsvegar er vond siðfræði að glenna nammi framan í veikgeðja í biðröð við afgreiðslukassa.  Oft fólk með barn í fanginu.  Og það byrjar að suða og suða um nammið.  Það er nú meiri ósköpin hvað blessuð börnin suða og fatta ekki sölutrixið, gildruna sem þau hafa verið veidd í.

     

Jólagjafaklúður

 

   Ég fagnaði vetrarsólstöðum (jólum,  hátíð ljóss og friðar og áramót í Dublin á Írlandi.  Kúplaði mig alveg út af skagfirska efnahagsvæðinu.  Var ekki í neinu tölvusambandi.  Hafði það gott í sólinni og góða veðrinu í Dublin.  Sötraði Guinness bjór á kvöldin.  Hann er ótrúlega bragðgóður ferskur úr krana.  Froðan er sælgæti.  Pöbba-stemmningin er frábær.  Á sama tíma og pöbbum fækkar á Englandi þá fjölgar þeim á Írlandi.  Maður sest við borð og svo koma aðrir að borðinu.  Þeir byrja strax að spjalla eftir að hafa sagt "skál!" eða "How are you?".  Þetta er vinalegt samfélag.

  Víða er "lifandi" tónlist. Hljómsveitir sem spila þessa vel þekktu pöbba-söngva:  "Whisky in the Jar",  "Dirty Old Town" og svo framvegis. Einhver sagði mér að pöbb væri stytting á "public house" (samkomuhús).  

  Skoðanakönnun leiddi í ljós að helmingur jólagjafa á Írlandi missir marks.  Kannski er það líka svo á Íslandi.  Og þó.  Óvinsælustu jólagjafirnar á Írlandi eru jólaundirföt og ilmvötn. 60% írskra kvenna segjast ekki nota ilmvatn sem þær fá í jólagjöf.  Þær skilgreina ilmvatn sem "verstu" jólagjöfina.  25% þeirra segjast ekki nota baðherbergisvörur sem þær fá í jólagjöf.  Þessar gjafir fara bara í ruslið.  Eða eru endurnýttar á næsta ári sem jólagjöf til annarra.

 40% írskra karlmanna nota aldrei jólasokka sem þeir fá í jólagjöf. 

    

Bestu veitingastaðirnir

   Í gær kom út bók,  The White Guide Nordic.  Hún inniheldur lista yfir 250 bestu veitingastaði á Norðurlöndunum.  Listinn spannar yfir veitingastaði á Íslandi (9 staðir),  Færeyjum (2),  Svalbarða (1),  Svíþjóð (86),  Noregi (43),  Danmörku (71) og Finnlandi (38).  Ég veit ekki hvers vegna enginn grænlenskur staður er á listanum.  Það eru góðir veitingastaðir þar. 

  Staðirnir eru vegnir og metnir eftir samræmdum stöðlum. Svo virðist sem einungis "fínir" staðir í hæsta klassa komist inn á listann.  Engar hamborgarbúllur,  pylsuvagnar eða súpustaðir.  Gerð er ítarleg grein fyrir öllum stöðunum og þeir útlistaðir í bak og fyrir.  Þetta er fagmennska.   

  Í 1. sæti er Noma í Kaupmannahöfn í Danmörku.  Hann fær heildareinkunnina 96 af 100 og fyrir einungis matinn 39 af 40.

  Þrír staðir eru jafnir í 2.- 4. sæti með einkunnirnar 94 /39.  Þeir eru:

  Esperanto,  Stokkhólmi,  Svíðjóð.

  Faviken Magasinet,  Jarpen,  Svíþjóð.

  Geranium,  Kaupmannahöfn,  Danmörku.

  Í 5. sæti er Maaemo,  Ósló,  Noregi  93 /39

  Til að gera langa sögu stutta er hér stiklað á stóru um áhugaverð sæti:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  32.  Koks í Hótel Föroyar,  Þórshöfn,  Færeyjum  78 / 36

  98.  Dill,  Reykjavík  78 / 31

 113.  Vox á Hótel Hilton,  Reykjavík  75 / 30 

 133.  Kol,  Reykjavík  74 / 29 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 170.  Barbara,  Þórshöfn,  Færeyjum  71 / 29

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 182.  Fiskmarkaðurinn,  Reykjavík  70 / 30

 221.  Fiskfélagið,  Reykjavík  67 / 28

 226.  Grillið,  Reykjavík

 241.  Slippbarinn,  Reykjavík

 

 

 

 

 

 

 

246.  Grillmarkaðurinn,  Reykjavík

 247.  Lava,  Grindavík