Egg og beikon og svívirðileg verðlagning

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Um margra ára skeið var veitingastaður í Ármúla 7,  Vitaborgarinn. Þar fékk ég mér stundum egg og beikon.  Síðast þegar ég gerði mér þess háttar erindi þangað þá var ég upplýstur um að þarna væri kominn nýr veitingastaður,  Joe´s Diner.  Á matseðlinum var ekki lengur "egg og beikon".  

  Ungur afgreiðslumaður rétti mér matseðil Joe´s Diner. Ég renndi augum yfir hann.  En sagði dapur á svip að þar væri ekkert sem mig langaði í.  

  Afgreiðslumaðurinn sagðist harma það.  En fyrst að ég hafi spurt um egg og beikon þá væri svo sem hægt að græja svoleiðis.  Þeir væru hvort sem er að selja hamborgara með beikoni og eggi.  Það væri ekki vandamál að afgreiða egg og beikon án hamborgara.  "Hvað viltu margar beikonsneiðar?" spurði hann.  

  Ég:  "Á Vitaborgaranum voru þær 12"

  Afgreiðsludrengurinn:  "Eitt eða tvö egg?"

  Ég bað um tvö egg.  Drengurinn sagði:  "Ég veit ekki hvernig ég á að verðleggja þetta.  Hvað rukkaði Vitabarinn fyrir þetta?"  

  Mig minnti að það hafi verið um 800 kall.  Jafnframt lét ég þess getið að þar hafi einnig fylgt með ristaðar brauðsneiðar og smjör.  En ég hefði engan áhuga á því meðlæti.  

  Afgreiðslumaðurinn stakk upp á 600 kalli.  Þetta var til fyrirmyndar.   

  Anna Margrét Valgeirsdóttir skrifaði fésbókarfærslu um öðru vísi afgreiðslu í Herjólfi á eggi og beikoni. Vegna fæðuofnæmis gat hún ekki pantað sér neitt af matseðlinum.  Hún bað um að vikið væri frá matseðlinum og snúið upp á egg og beikon.  Því var mætt með afgreiðslu á hamborgara án brauðs og án hamborgara.  En með eggi og beikoni.  Fyrir þetta var hún rukkuð um 200 kall fyrir beikon + 200 kall fyrir egg + 1490 fyrir hamborgara.  Hamborgara sem var ekki með í pakkanum.  En egg (tvö) og beikon (sex sneiðar) kostaði 1890 kall.  Fyrir sömu upphæð er hægt að fá nokkuð veglega máltíð á þokkalegu veitingahúsi.  Til að mynda bjóða mörg asísk veitingahús upp á glæsilegt hlaðborð fyrir mun lægri upphæð.     

  Fyrir ofan er mynd sem Anna Margrét tók af 1890 kr. beikoninu og eggi.  Ef smellt er á myndina þá stækkar hún og kvittunin verður læsileg.  

  

Íslenskar vörur mokast út

  Bankahrunið á Íslandi í árslok 2008 var ekki að öllu leyti óheppilegt.  Fall er fararheill.  Íslenska krónan rýrnaði um helming.  Það gerði útflutning á íslenskum vörum girnilegri (kvótagreifum og fleirum til gríðarmikillar kæti).  Útlendingar fengu íslenskar vörur á hálfvirði.  Það kætti þá.

  Grænlendingar eru búnir að uppgötva þetta.  Þeir eru farnir að hamstra íslenskar vörur.  Áður keyptu þeir allar vörur frá Danmörku.  Það lá beinast við.  Grænland er hluti af danska sambandríkinu (ásamt Færeyjum).  Innkaup frá dönskum heildsölum eru þess vegna einföld eins og hver önnur innanlandsviðskipti.

  Danskar vörur geta samt sem áður ekki keppt við íslenskar í verði og gæðum. Sem dæmi þá kostar mjólkurlítri frá Danmörku 140 kall.  Mjólkurlítri frá Íslandi kostar aðeins 60 kr.  Hugsanlega er hann niðurgreiddur af íslenskum skattgreiðendum.    

  Lítið er um kýr á Grænlandi.  Grænlendingar eru háðir innflutningi á mjólk og mjólkurvörum.  En nýhafinn innflutningur Grænlendinga frá Íslandi er ekki bundinn við mat og drykk heldur allskonar.  Þeir kaupa frá Íslandi allt steini léttara. 

Lægri laun, hærri ráðstöfunartekjur, eldra whiský

  Því lægri sem launahækkun til handa skófluskrílnum verður þeim mun meira aukast ráðstöfunartekjur heimilanna.  Þetta liggur í augum úti.  Það þarf ekki útreikning Samtaka atvinnulífsins til.  Þetta segir sig sjálft.  

  Töluverður áhugi er fyrir því að ganga skrefi lengra og lækka launin.  Það verður að fara varlega.  Ráðstöfunartekjur heimilanna myndu aukast óhóflega.  Við það er stutt í verðbólgu.  Ennþá styttra er þá í að launalækkunin éti sig upp.  

  Eina vörnin í þeirri stöðu er að hækka verulega laun hátekjufólks.  Vandamálið er að strembið verður að fá hátekjufólk til að taka þátt í þeim leik - svona stuttu eftir síðustu 30-50% launahækkanir þess.  Til að liðka fyrir er ráð að dekstra það með hlunnindum:  Skattaívilnunum,  bílafríðindum,  utanlandsferðum og þorramat.  

Minna skilar meiru

Ólund vegna vatnsskatts

 

  Það er töluverður urgur í Írum yfir svokölluðum vatnsskatti.  Innheimta hans hefst á þessu ári.  Í stað þess að borga vatnsskattinn með reisn setja margir Írar upp hundshaus og eiginlega "stræka" á að borga.  

  Í írska lýðveldinu býr um hálf fimmta milljón.  Heimili eru hálf önnur milljón.  Börn eru undanskilin skattinum.  Það er einkennilegt.  Þar með fá börn þau röngu skilaboð að eitthvað sé ókeypis.  

  Heimili með eina fullorðna manneskju er gert að borga um 25 þúsund króna árgjald.  Heimili með tvo fullorðna borgar um 40 þúsund kall.  Rukkað er fyrir þriggja mánaða tímabil í einu.

  Heimilum var boðið að gera greiðslusamning við Vatnsveituna í nóvember í fyrra.  Þá fengu þau afslátt. Í dag hefur hálf milljón heimila ekki gert greiðslusamning.  Margir segjast ekki ætla að borga vatnsskattinn.  Þeir láta sverfa til stáls.  Ýmsir eru með stórar yfirlýsingar um að ókeypis aðgangur að vatni sé mannréttindi.  Þeir vilja meina að vatnsskatturinn standist ekki lög.  

 Andstaða við vatnsskattinn kom ráðamönnum á Írlandi í opna skjöldu.  Þeir töldu að hann myndi mæta skilningi og jafnvel fögnuði.  Í leiðurum írskra dagblaða er viðruð sú skoðun að ríkisstjórninni sé vandi á höndum.  Ef hún lúffi fyrir andstöðunni og endurskoði dæmið verði það metið sem veikleikamerki. Það skiptir máli.  Ímynd skiptir máli.  Það er líka vond staða að halda til streitu óvinsælli skattheimtu.  En sýnir staðfestu.           

  

Bónus blekkir neytendur gróflega

  Netmiðill Atla Fannars Bjarkasonar, Nútíminn,  vekur í dag athygli á því að í verslunum Bónus sé nú fyrir jól á boðstólum Bónus-konfekt í kílóa öskjum.  Svo einkennilega vill til að umbúðirnar eru stæling á kílóa öskjum af konfekti frá Nóa  (http://nutiminn.is/bonus-konfekt-likist-noa-konfekti-neytendastofa-kannar-malid/ ).  Ekki aðeins er framhlið umbúða stæling heldur líka er lögun (stans) kassans sá sami.    

  Á vesturlöndum er neytendavernd víðast í þokkalegu horfi.  Ódýrar eftirlíkingar af hágæðavörum eru ólöglegar.  Þegar gengið er svo langt með eftirlíkinguna að hún er skreytt vörumerki fyrirmyndarinnar þá er hún ekki tollafgreidd heldur fargað.  Jafnframt er innflytjandinn sektaður.

  Í öðrum tilfellum kemur til kasta Neytendastofu eða systurstofnana hennar að taka snöfurlega á eftirlíkingadæmum.  Oft í kjölfar þess að Neytendasamtök eða systursamtök hafa skoðað málið og fellt sinn úrskurð.

 Hérlendis hafa Neytendasamtökin staðið sig með prýði í svona eftirlíkingamálum.  Það sama verður ekki sagt um Neytendastofu.  Nægir í því sambandi að benda á að til fjölda ára hefur heildsalan Eggert Kristjánsson ehf fengið átölulaust að selja ódýrt hvítt ginseng í umbúðum sem eru stæling á umbúðum Rauðs Eðal Ginsengs.  Og það þrátt fyrir ítrekaðar kærur og ábendingar um vörusvik og augljósar blekkingar varðandi innihaldslýsingar,  vöruumbúðir og margt fleira.

 Vörusvik hafa þann eina tilgang að svindla á neytandanum.  Blekkja hann til að kaupa lakari vöru.  

  Hver er ávinningur seljandans af því að blekkja viðskiptavini til að kaupa lakari vöru?  Hann er fjárhagslegur gróði.  Lakari varan er miklu ódýrari í framleiðslu (ódýr og léleg hráefni notuð í stað dýrra hágæða hráefna). Það stundar enginn svona svindl nema verðmunur sé mikill.  Þess vegna getur svindlarinn jafnan verðlagt svikavöruna aðeins lægra verði en fyrirmyndina.  Viðskiptavinurinn er þess vegna ginnkeyptari út á það eitt.  Hann telur sig hafa komið auga á hagstæðara verð á vörunni.  

  Fyrirtæki sem framleiða og selja ódýrar eftirlíkingar afhjúpa eðli sitt og viðhorf gagnvart viðskiptavininum.  Viðskiptavinurinn er ekki annað en tækifæri til að svindla á.  Í lok dags er salan gerð upp og hlegið að viðskiptavininum alla leið í bankann.

---------------------------

  Í þessi samhengi má rifja upp að Atli Fannar var söngvari yndislegrar hljómsveitar,  Haltrar hóru:  

         

Snobb og heimska

  Ég átta mig ekki að öllu leyti á fólki sem borgar á aðra milljón króna fyrir úr.  Né heldur á fólki sem borgar á sjöunda hundrað króna fyrir eftirlíkingu af Rolex-úri. Ég hef aldrei átt úr sem kostar meira en 10 þúsund kall. Ég veit að vísu ekki hvað úrið kostaði sem ég fékk í fermingargjöf fyrir 44 árum. Það var ekkert dýrt.  Í dag á ég ekki úr.  Bara farsíma sem kostaði 4000 kall.  

  Úr er bara lítið tæki sem sýnir manni hvað klukkan er.  Útlit þess skiptir litlu máli.  Ef hægt er að kaupa úr á 2000 kall og það dugir í 10 - 15 ár þá er það góður kostur.  Það er bull að kaupa milljón króna úr sem endist ævilangt.

 Fyrir nokkrum áratugum pantaði kunningi minn sér frá Tælandi ódýra eftirlíkingu af Rolax úri.  Þegar hann hitti ókunnugt fólk var hann stöðugt að taka um úrið,  líta á það og best fannst honum ef tíminn barst í tal.  Þá sagði hann:  "Rolaxinn segir að klukkan sé...".  Ég varð aldrei var við að nokkur manneskja áttaði sig á því í hvað hann var að vísa.  Að minnsta kosti nefndi enginn úrið við hann.  

 Fyrir aldarfjórðungi eða svo kom á markað bílasími.  Hann var stór hlunkur með mörgum ljósum og var áberandi í innréttingu bílsins.  "Rolex" vinurinn keypti þá ódýra eftirlíkingu.  Ég giska á að miðað við verðlag í dag hafi hún kostað kannski 10.000 - 15.000 kall.  Ljósin á eftirlíkingunni voru áberandi.  En eftirlíkingin var ekki sími.

  Það er kannski gróft að kalla svona snobb heimsku.  Viðkomandi er ekki heimskur.  En snobb er ekki gáfulegt.  Og það er dýrt.  

    

Sá strax að úrið var falsað

Ofbeldi og níðingsháttur

  Fyrir nokkrum árum bloggaði ég ítrekað um deilu tónlistarmannsins Hebba Guðmunds við nágranna sína í sömu raðhúsalengju við Prestbakka.  Sjá m.a. http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1226373/ Vegna þessa máls fer Hebbi í gjaldþrot í komandi jólamánuði ljóss og friðar. 

  Eins og sést á stöðu innheimtumáls vegna ósanngjarnar kröfu um þátttöku Hébba í þakviðgerðum nágranna sinna er hann nú krafinn um næstum 11 milljónir króna. Þar af eru dráttarvextir næstum 4 millur + vextir af kostnaði 630 þús kr.  Innheimtuþóknun er 530 þús kall.  Og svo framvegis.  Sjálf krafan er 3,6 millur.  En þegar öllu hinu hefur verið smurt ofan á er upphæðin komin í 10,6 millur.  Svona er Ísland í dag.  Þetta er geggjað. Þetta er ofbeldi.    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

___________________________

  Þetta var vinsælasta lagið á Íslandi á sjötta áratugnum.  

Dýrt í Noregi

  Á síðustu árum hafa Íslendingar í þúsundatali flutt búferlum til Noregs.  Þeir láta vel af sér og sínum þar.  Sumir þeirra geta ekki haldið aftur af sér og gaspra um að vera komnir á tvö- eða þrefaldan launataxta í samanburði við það sem býðst á Íslandi.  En ekki er allt sem sýnist.  Þegar betur er að gáð kemur í ljós að sumt er dýrara í Noregi en á Íslandi.

  Dæmi:  Ungur Norðmaður á níræðisaldri tók einn sólríkan sumardag eftir því að rafmagnsinnstunga var laus í kjallara íbúðar hans.  Fyrstu viðbrögð voru þau að festa hana sjálfur.  Eftir að hafa tekið síðdegisblund komst hann að þeirri niðurstöðu að tryggara væri að fá fagmann í verkið.

  Hann hringdi í rafvirkja.  Sá mætti með bros á vör,  festi innstunguna og þáði kaffi og norska hveitibollu með sultu.  Hann sagði að reikningurinn kæmi í pósti. 

  Maðurinn var orðheldinn.  Reikningurinn kom.  Hann hljóðaði upp á rúma kvartmilljón (13.750 norskar krónur x 18,5).  Ellilífeyrisþeginn hélt að núlli væri ofaukið fyrir mistök en borgaði þó upphæðina þegar í stað.  Síðan hringdi hann í rafvirkjann og gerði grein fyrir grun sínum. 

  Nei,  rafmagnskallinn sagði að reikningurinn væri samkvæmt taxta.  Ellilífeyrisþeginn hafði fátt fyrir stafni.  Hann tók þess vegna upp á því að skrifa rafvirkjanum sendibréf.  Þar hótaði hann málsókn.  Varð rafvirkinn þá hvumsa.  Í fátinu bauðst hann til að lækka reikninginn um 150 þúsund kall. 

  Síðan leið og beið.  Þrátt fyrir eftirrekstur skilaði endurgreiðslan sér ekki.  Þá var sjónvarpsstöðin TV2 sett í málið.  Hún gróf upp að frá 2011 hefði rafvirkinn margsinnis verið kærður fyrir svipuð atvik.  Skyndilega varð rafvirkinn gríðarlega áhugasamur um að endurgreiða ellilífeyrisþeganum 150 þúsund kallinn og koma málinu úr sögunni.

 

  

Áfall Sveinbjargar Birnu

  Í Viðskiptablaðinu má lesa um andúð Sveinbjargar Birnu Sveinbjörnsdóttur á styrkveitingu sem Jón Gnarr fékk úr friðarsjóði Lennon Ono.  Styrkinn,  sex milljónir króna,  veitti Jón Kvennaathvarfinu.  Sveinbjörg Birna er borgarfulltrúi í Reykjavík (en búsett í Kópavogi).  Samkvæmt Viðskiptablaðinu furðar Sveinbjörg Birna sig á að Jón Gnarr hafi tekið við styrknum.  Sjálf segist Sveinbjörg ekki hefði gert slíkt.

 

Styrkurinn til friðar á heimilum

Veitingaumsögn

 

  - Réttur:  Íslensk kjötsúpa 

  - Staður:  Warm Farmer´s Soup

  - Staðsetning:  Skólavörðuholt

 

  - Verð: 690 - 990 kr.

 

  - Einkunn: *** (af 5)

 

  Warm Farmer´s Soup er súpubíll.  Súpan er afgreidd út um bílalúgu.  Á gangstéttinni fyrir utan eru nokkur ódýr tréborð,  tréstólar og plaststólar. 

  Kjötsúpan er seld í frauðplastskál.  Plastskeið fylgir með.  Minni skálin tekur á að giska 400 ml.  Sú stærri um það bil 700 ml.  

  Ég fékk mér stærri skálina.  Í ljós kom að ekki er um hefðbundna íslenska kjötsúpu að ræða.  Þessi er þykk og ógegnsæ.  Af yfirborðinu sést ekkert hvað er í súpunni.  Hún er bragðskörp og bragðgóð.  Ég taldi mig finna bragð af rauðpipar (chili)  og engifer.

  Ég kafaði ekki á botn skálarinnar heldur fleytti af yfirborðinu.  Það var ekki fyrr en komið var niður að botnfylli sem vart varð við örfáa litla kjötbita,  þrjá litla gulrótarbita og tvo smáa bita af sætri kartöflu (að ég held fremur en gulrófu).  Þetta er stóri mínusinn við súpuna:  Kjöt og grænmeti er skorið við nögl.  Þetta er matarrýrasta kjötsúpa sem ég hef fengið.  Sæki ég þó stíft í kjötsúpu hvar sem hún er í boði.  Þegar hugurinn hvarflar að íslenskri kjötsúpu blasir fyrir hugskotsjónum mynd á borð við þessa (sem er töluvert frábrugðin súpunni hjá Warm Farmer´s Soup):

 

Síðustu 10 veitingaumsagnir:

Dirty Burger & Ribs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1425792/

Salatbarinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1320816/

Hótel Cabin:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1309370/

Grillmarkaðurinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1298062

Ruby Tuesday:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

Grill 66:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

Prikið:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

Noodle Station:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

Benzin Café:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

Pizza King:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/