Gróft einelti í auglýsingu

  Mér er hlýtt til ritfangaverslunarinnar Griffils.  Þegar ég vann í Síðumúla verslaði ég oft í Griffli sem var þá einnig í Síðumúla.  Það var alltaf gaman að koma í Griffil.  Eigandinn skemmtilegur (við spjölluðum oft um Bítlana) og starfsfólkið þægilegt.  Vöruúrval fínt og ágæt verð.  Svo urðu eigendaskipti og verslunin flutt niður í Skeifu.  Ég held - en er ekki viss - að eigendaskipti hafi orðið fleiri. 

  Núna auglýsir Griffill að ég kaupi skólavörur í Griffli.  Auglýsingarnar hefjast á orðunum "Þú kaupir skólavörurnar í Griffli."  Þetta er ekki rétt.  Ég kaupi engar skólavörur.  Hvorki í Griffli né annars staðar.  Mér er svo sem alveg sama um þessa röngu fullyrðingu.  Verra þykir mér að í næstu setningu er fullyrt að sonur Egils versli ekki í Griffli heldur borgi meira fyrir skólavörur annars staðar.  Svo er spurt:  "Hvað er að syni Egils?"

  Sonur Egils kaupir skólavörur í ritfangaverslunum í sínu hverfi.  Bensín er dýrt og væri fljótt að éta upp sparnað af því að fara langt yfir skammt til að kaupa ódýrari skólavörur.  Þar fyrir utan er því ranglega haldið fram í auglýsingum að Griffill sé alltaf ódýrastur.

  Samkvæmt nýjustu verðlagskönnun ASÍ eru tvær ritfangaverslanir ódýrari en Griffill.  Sonur Egils hefur sjálfur sagt mér að 12 trélitir í pakka sem hann keypti í Europrice kosti 499 kr. en 699 kr. í Griffli.  Á sama stað keypti hann stílabækur á 180 kr. sem eru ódýrastar á 285 kr. í Griffli.

  Það er ekkert að syni Egils.  Þetta er skýr drengur og klár.  Hann má þola það að daglega dynja á honum og skólasystkinum hans auglýsingar frá Griffli um að það sé eitthvað að honum.  Þetta er einelti.   

Sumarbústaðaæði - mikilvægt að hafa í huga við val á sumarbústaði

 

  Það er skollið á sumarbústaðaæði.  Það er togast á um hvern einasta sumarbústað á landinu.  Í fljótu bragði má virðast einkennilegt að ásókn í sumarbústaði sé svona mikil á þessum árstíma.  Eins og nafnið bendir til hangir fólk helst í sumarbústað yfir sumartímann.  Nú er vetur að ganga í garð.

  Kosturinn við að kaupa sumarbústað að hausti er margþættur.  Til að mynda losnar kaupandinn alveg við viðhald fyrsta hálfa árið.  Það er aðeins á sumrin sem fólk dútlar allar helgar við að dytta að sumarbústaðnum:  Bæsa,  lakka,  mála,  smíða...

  Í öðru lagi losnar kaupandinn við stöðugan gestagang fyrsta hálfa árið.  Nóg er að hafa ekki stundlegan frið fyrir honum yfir sumartímann.

  Að öðru leyti er flest ákjósanlegt við að eiga sumarbústað.  Það er yndislegt að geta slitið sig frá erli dagsins í bænum, kúplað sig frá öllu og slappa af í sumarbústaðabyggð úti á landi.  Oft vill svo skemmtilega til að nágrannarnir eiga bústað við hliðina.  Þá er málið að reyna að gera sinn sumarbústað flottari.

  Áður fyrr var ekki símasamband í sumarbústöðum.  Ekkert sjónvarp og engin tölva.  Eiginlega ekki neitt utan borðs, stóla og rúma.  Þá greip fólk í spil eða tafl og náði að kynnast hvert öðru.  Núna sitja allir hver með sína tölvu eða snjallsíma og hanga inni á fésbók.

  Það er vandasamt að velja sér sumarbústað.  Mikilvægt er að hann skarti sem mestu timbri.  Það er alvöru sumarbústaðastemmning í því.  Einnig er nauðsynlegt að hann sé með gluggum.

  Gott er að hafa yfirbyggðan sólpall.  Það rignir oft í sumarbústaðabyggðum. 

  Fátt er betra en sitja í heitum potti eða í sundlaug við sumarbústað.  Það er jafn ómissandi og kældur bjór.

  Sumarbústaður á stultum dregur úr líkum á að hagamýs og villikanínur slæðist inn í bústaðinn.

  Ef lítið er af trjám á svæðinu er lag að stinga upp nokkrar hríslur og raða þeim við og á bústaðinn.  Það er mikil sumarbústaðastemmning í því.

  Upplagt er að nota sumarbústaðinn til að skerpa á áhugamálinu.  Til dæmis má undirstrika bíladellu með því að láta bústaðinn bera svip af bíl.

  Svipaða aðferð geta sjómenn notað:  Látið bústaðinn bera einkenni báts.

Veitingahússumsögn

 

  -  Staður:  Hrói höttur,  Hringbraut

  -  Réttur:  Hádegishlaðborð

  -  Verð:  1590 kr.

  -  Einkunn:  *** (af 5)

  Á netsíðu Hróa hattar stendur að hádegishlaðborð kosti 1390 kr.  Hið rétta er að það kostar 1590 kr.  Að minnsta kosti á staðnum við Hringbraut.  Hrói höttur er víðar.  Meðal annars í Hafnarfirði,  Mosfellsbæ og á Selfossi.  

  Af heitum réttum á hlaðborðinu má nefna fiskibollur í karrýsósu,  grillaðar svínasneiðar með bbq-sósu,  lambakjöt og kjúklingaréttur.  Ýmsar útgáfur af pizzum eru á hlaðborðinu og brauðstangir.  Svo og kaldur djúpsteiktur fiskur.

  Af meðlæti má nefna grænar baunir,  rauðkál,  maísbaunir og allskonar salöt.  Ekki má gleyma heitu piparsósunni.  Né heldur þremur köldum sósum auk kokteilsósu.  Þegar mig bar að garði um klukkan 13.00 voru engar skeiðar í köldu sósunum.  Þær virtust vera ósnertar þrátt fyrir að obbinn af hádegisgestum væri kominn og farinn.  

  Karrýsósan á fiskibollunum var af skornum skammti.  Það þurfti að kafa neðst í skálina til að ná einhverju af henni.  Bæði sósan og bollurnar brögðuðust vel.  Lambakjötið var aftur á móti of þurrt.  Kjúklingaréttinum svipaði til asískra rétta:  Smáir kjötbitar en þeim mun meira af lauki og grænmeti.

  Hlaðborð er heppilegast að afgreiða með því að taka sér í fyrstu umferð sitt lítið af hverju.  Það er gaman að smakka marga ólíka rétti.  Svo er sótt viðbót af því sem best reynist. 

  Grilluðu svínasneiðarnar voru bestar.  Það hefði mátt hafa örfáar þeirra skornar í tvennt.  Heil sneið er of stór skammtur með smakki af öðrum réttum.

  Stærsti ókosturinn við hlaðborðið er að einungis er boðið upp á franskar kartöflur.  Það er til of mikils mælst að biðja um grillaðar kartöflur með svínasneiðinni.  En frönsku kartöflurnar draga hlaðborðið ansi langt niður - þegar ekki er kostur á öðrum kartöflum.

  Súpa (og kaffi að ég held) fylgir með í pakkanum.       

Forvitnileg mynd af Grímsstöðum 2026

  Kínverjar hafa þegar fundað með færeyskum stjórnvöldum um að koma sér upp umskipunarhöfn í Færeyjum.  Risastórri umskipunarhöfn.  Hvers vegna funda Kínverjar ekki með íslenskum stjórnvöldum fyrst þeir hafa brennandi áhuga á umskipunarhöfn á Íslandi?  Eða eru það bara Huang og félagar sem hafa áhuga á umskipunarhöfn á Íslandi?  Er hugmyndin sú að það verði ein risastór umskipunarhöfn í Færeyjum og önnur á Íslandi?  Þetta er dularfullt.

  Eins og margoft hefur verið bent á þá hugsa Kínverjar í heilum og hálfum öldum en ekki í árum.  Þannig lítur út tölvugerð kínversk mynd af Grímsstöðum á Fjöllum 2062.

  Samkvæmt viðtölum í útlendum fjölmiðlum við Huang þá hefur hann þegar selt hinum ýmsu Kínverjum 100 hús á Grímsstöðum.  Þar er um að ræða 100 blokkir, að því er virðist, því áætlað er að hvert hús hýsi um 3000 Kínverja (samtals 300 þúsund). 

  Athygli vekur að þessi hús hefur Huang selt áður en hann hefur leigt Grímsstaði.  Og áður en ljóst er hvort honum verða leigðir Grímsstaðir.  Það er snöfurlega að málum staðið. 

  Ef eða þegar Huang fær Grímsstaði leigða mun hann hefjast handa fyrir alvöru.  Þá færist fjör í sölu á blokkum til Kínverja.  Það er gaman.  Það hefur lengi verið alltof rólegt á Grímsstöðum.  Þar fyrir utan er áætlað að einhverjir Íslendingar fái vinnu við uppbygginguna.  Kannski 3.  Jafnvel fleiri.

  Hér er nærmynd af dæmigerðum kínverskum blokkum.   

  Samkvæmt uppkasti að leigusamningnum munu Kínverjarnir varðveita gróður og náttúruna á Grímsstöðum,  ásamt því að gera út á golfaðstöðu.  20 hæða blokk verður lögð undir þessi ákvæði.   

Skoða hafnir á Íslandi

Furðulegt og vandræðalegt mál

  Snúið mál - í bókstaflegri merkingu - er fyrir dómstólum í Norður-Ameríku.  Svo snúið er málið að veruleg hætta er á að það leiði til alvarlegrar milliríkjadeilu.  Það er að segja víðtækari deilu en þeirri sem snýr aðeins að bandarískum húskaupanda og kanadískum húsaframleiðanda. 

  Forsaga málsins er sú að bandarískur maður,  John Brown,  var tilbúinn að flytja úr foreldrahúsum.  Hann keypti landskika í sveitinni og pantaði einingarhús í póstkröfu frá Kanada.  Síðan hófst hann handa við að setja húsið saman.  Eins og aðrir rauðhálsar (rednecks) í Suðurríkjunum er John "reddari".  Menn bjarga sér sjálfir,  redda hlutunum og eru ekkert að eltast við þjónustu fagmanna.  John gekk sjálfur frá pípulögnum,  rafmagni og öðru sem þarf til að hús sé íbúðarhæft.  Hann sparslaði og málaði húsið að utan og innan,  sló upp girðingu umhverfis það og gróðursetti nokkrar trjáhríslur.

  Þegar allt var orðið fínt bauð John æskuvinkonu sinni í heimsókn.  Hún benti honum á að húsið væri eins og á hvolfi.  Fleiri í sveitinni tóku undir með henni þegar John bar þetta undir þá.  Sjálfur komst hann loks að sömu niðurstöðu eftir að hafa skoðað málið vandlega.  Honum hafði frá fyrsta degi þótt húsið einkennilegt.  En hann fór nákvæmlega eftir teikningunni sem fylgdi.

  Nú hefur John kært kanadíska húsframleiðandann fyrir að selja sér hús á hvolfi.  Framleiðandinn heldur því fram að John hafi snúið teikningunni á haus. 

Einkennilegt samtal við afgreiðslukassa

  Mig langaði í Malt og skrapp í Nóatún.  Á undan mér við afgreiðslukassann voru þrjár aldraðar konur.  Ég held að þær hafi þekkst.  Þó er ég ekki viss.  Þær voru að versla hver fyrir sig.  Sú fremsta í röðinni gerði töluverð innkaup, staðgreiddi með seðlum og klinki, vatt sér fram fyrir færibandið og fór að hlaða í innkaupapoka.  Hún fékk ekkert til baka því að hún var með rétta upphæð handa afgreiðsludömunni.  Afgreiðsludaman lét aftur á móti kassastrimilinn á litla borðið á færibandinu þar sem penni liggur og form er fyrir peninga til baka og eitthvað svoleiðis. 

  Kona númer tvö tók strimilinn,  snéri sér með hann til konu númer þrjú og spurði:  "Hvað geri ég við þetta?" 

  Sú svaraði:  "Þú átt að kvitta á þetta."  

  Hún lét sér ekki segja það tvisvar heldur tók pennann og skrifaði nafn sitt snyrtilega neðst á kassastrimilinn og rétti hann afgreiðsludömunni.  Daman var byrjuð að renna í gegnum skannann vörum konu númer tvö og fylgdist ekkert með samtölum þeirra gömlu en spurði:  "Á ég að henda miðanum?" 

  Sú gamla neitaði því:  "Nei,  ég var að kvitta á hann fyrir þig."   

  Afgreiðsludaman:  "Þetta er ykkar strimill." 

  Sú gamla spurði hálf ringluð:  "Nú?  Á ég þennan miða?" 

  Afgreiðsludaman játti því.  Sú gamla braut strimilinn vandlega saman og stakk ofan í veskið sitt.  Eftir þetta gekk afgreiðslan eðlilega fyrir sig. 

  Tækninýjungar eru svo örar og síbreytilegar að eldra fólk er í vandræðum.  Sumt.  Þar á meðal ég.  Það er samt alveg til eldra fólk sem er eldsnöggt að tileinka sér nýjungar.

Bankaræningjar

  Myndin hér fyrir neðan gengur ljósum logum í netheimum.  Hún er póstuð út og suður,  þvers og kruss.  Ég var ekki fyrr búinn að setja hana inn á Fésbókarsíðuna mína en 54 deildu henni með hraði inn á sína síðu.  Öllu gamni fylgir einhver alvara.  Jafnvel sannleikskorn.  Það er samhljómur með þessum brandara og þeim upplýsingum sem eru að koma æ betur fram um það hvernig bankarnir voru og eru rændir.

 

 

Bankamaður fær 110 ára dóm

Láttu fullan bensíntank endast lengur

  Er bensínkostnaðurinn að íþyngja þér?  Það þarf ekki að vera svo.  Með einfaldri aðgerð - sem allir geta framkvæmt - má láta fullan bensíntank endast ótrúlega lengi.  Það eina sem þarf er gott límband.  Helst svart einangrunarteip.  Þegar bensíntankurinn hefur verið fylltur þarf að losa hlífðarplastið af bensínmælinum, líma nálina og þvinga þannig bílinn til að keyra á fullum tanki.

 

Veitingahússumsögn

 

  -  Staður:  Skrúður,  Hótel Sögu

  -  Réttur: Bröns

  -  Verð:  2900 krónur

  -  Einkunn:  **** (af 5)

  Enska orðið  brunch  er samsláttur orðanna  breakfast (morgunverður) og  lunch (hádegismatur).  Hérlendis er fyrirbærið kallað  bröns  eða  dögurður  eða  dagverður.  Eins og með mörg fleiri útlend orð sem þýdd eru yfir á íslensku nær íslenska orðið ekki að festa sig í sessi ef það telur fleiri atkvæði en útlenda orðið.  Samanber að íslenska orðið sjálfrennireið náði aldrei að taka við af danska orðinu bíll.  Betur gengur með orð eins og tölva (í stað computer) og sími (í stað telephone). 

  Sumir halda því fram að bröns  sé bandarískt fyrirbæri.  Hið rétta er að þetta er breskt yfirstéttar fyrirbæri.  Einskonar þynnkumáltíð,  snædd á tímabilinu 10.30 til klukkan 14.00 um helgar.  Þá er hefðbundnum breskum morgunmat blandað saman við hádegismat.  Hefðbundni breski morgunmaturinn samanstendur af beikoni,  spældum eggjum,  pylsum,  bökuðum baunum,  ristuðu brauði,  áleggi (skinku,  osti,  marmelaði...), te, ávaxtasafa...  Í Skotlandi bætist blóðmör við.  Í Bandaríkjunum bætast lummur með sýrópi við.  Munurinn á morgunverði og hádegisverði felst í því að í hádegisverðinum er einnig heitt lambalæri eða rifjasteik, heit sósa og eftirréttur (desert).

  Bröns í Skrúði á Hótel Sögu er fjölþjóðlegt með sushi,  hrefnukjöti,  lummum,  graflaxi og fleiru.  Svo og lambalæri og eftirrétti.  Úrvalið er fjölbreytt og gott.  Mínusinn er að beikonið er ofsteikt (nánast svart og hart).  Annar mínus er að eftirréttirnir eru mismunandi eftir því hvenær að þeim kemur.  Stundum er gott úrval af allskonar tertum.  Stundum er aðeins nýbakað vínarbrauð.  Eða eitthvað annað "aðeins".  Engu að síður er  bröns  í Skrúði verðsins virði.  Þjónar eru stimamjúkir og hjálplegir.  Snöggir að fjarlægja notaða diska undan fyrri réttum og hnífapör.  Ásamt því að bjóða upp á kaffi eða te og ganga úr skugga um að allt sé eins og best verður á kosið.

 

Bretar væla undan köldu brauðmeti

 

  Bretar eru ótrúlegar væluskjóður.  Að minnsta kosti vantar ekkert upp á að volað sé undan öllu mögulegu og ómögulegu í breskum dagblöðum.  Ég man ekki hvort að þetta var svona á árum áður eða hvort að þetta er að ágerast.  Það er vælt undan stöðugum verðhækkunum,  vaxandi kostnaði við að reka heimili,  nýjum álögum,  nýjum boðum og bönnum og ég veit ekki hvað og hvað.

  Meðal nýrra laga sem Bretar væla undan er að óheimilt er að selja á góðu verði bjór,  létt vín og sterk vín.  Það má ekki verðleggja þessar veigar undir tilteknum upphæðum.

  Ennþá sárar er vælt undan 20% skatti sem verður settur á volgt og heitt brauðmeti í Bretlandi frá og með október.  Ekki aðeins vola Bretar undan verðhækkuninni sem skatturinn framkallar heldur einnig hverju þessi nýi skattur mun breyta. 

  Skatturinn leggst á brauðmeti sem er afgreitt heitar en stofuhita.  Þetta þýðir að bakarí verða að fjárfesta í hitamæli.  Pizzur,  vínarbrauð og ýmislegt annað brauð hefur til þessa verið afgreitt heitt eða vel volgt.  Til að komast hjá nýja skattinum þarf brauðið að standa í nokkrar mínútur þangað til það hefur kólnað undir stofuhita.  Verst er þetta með pizzurnar.  Þær koma 90 gráðu heitar út úr ofninum.  Það getur tekið pizzu 15-20 mínútur að kólna niður fyrir stofuhita. 

  Bakarar segja að útilokað sé að kæla brauðmetið undir kæliviftu eða einhverju slíku.  Það kæmi niður á bragðinu.  Brauðið verður að fá að kólna sjálft og hjálparlaust í stofuhita.

  Þá tekur við annað vandamál:  Allir vilja brauðmetið heitt eða vel volgt.  Einhverjir geta tekið strætó heim til sín og hitað það í eldavélarofninum.  Það tekur ekki nema kannski hálftíma ef stílað er upp á að strætisvagninn sé á réttum tíma. 

  Einn möguleikinn er sá að bakaríin komi sér upp auka aðstöðu í nágrenninu.  Þar þarf ekkert að vera annað en örbylgjuofnar.  Viðskiptavinirnir geta tekið brauðmetið þangað - eftir að það hefur kólnað niður fyrir stofuhita - og hitað að vild.  Verra er að pizza upphituð í örbylgjuofni verður lin og slepjuleg.  Best er að hita hana upp á steikarpönnu.  Kannski geta bakaríin líka komið eldavél fyrir í auka aðstöðu (við hliðina á örbylgjuofnum).  Í því tilfelli þurfa viðskipavinir að koma með steikarpönnur með sér að heiman.  Annars yrði þeim stolið.  Fastir viðskiptavinir geta hugsanlega fengið að geyma steikarpönnuna sína í bakaríinu.  Þá verður útbúið sérstakt geymsluherbergi í bakaríunum,  líkt og pósthólf á pósthúsi.  Hver viðskiptavinur fær merkt og númerað hólf undir steikarpönnuna sína.

  Einhver fleiri ráð ætla bakaríin að reyna að finna.  Það er einhugur um að spara viðskiptavininum verðhækkunina.  Staðan gæti orðið sú að skatturinn skili ríkissjóði engum tekjum þegar á reynir.  Það eina sem hann geri verður að valda viðskiptavinum bakaría óþægindum og tímafrekum leiðindum,  sem og bakaríunum.  Ásamt því að auka rekstrarkostnað bakaría.  Það er reisn yfir því.