Skemmtilegar og broslegar myndir af þreyttum köttum

24.1.2010 | 21:40

Skemmtilegar og broslegar myndir af þreyttum köttum

Kettir hugsa fyrst og síðast um að láta sér líða vel. Þeir nota hvert færi sem gefst til skreppa inn í draumalönd - á milli þess sem þeir gera strangar kröfur um að fá gott að borða og drekka hjá "eiganda" sínum. Reyndar viðurkenna kettir ekki að neinn eigi þá. Fólk má snúast í kringum þá, klappa þeim og klóra, en kötturinn fer sínar eigin leiðir, frjáls og óháður.

Meginflokkur: Spaugilegt | Aukaflokkar: Lífstíll, Spil og leikir, Vinir og fjölskylda | Facebook

Athugasemdir

Kisurnar mínar eru ekki alveg svona þreyttar.

Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 25.1.2010 kl. 01:18

Fer að leita að kattardúettinum,sungnum af ,Þuríði Pálsdóttur og Guðrúnu Á Símonardóttur. (leiðrétti ef þetta er rangt).

Helga Kristjánsdóttir, 25.1.2010 kl. 02:02

Jóna Kolbrún, veistu nokkuð hvernig þeir halla sér þegar þú ert ekki heima?

Jens Guð, 25.1.2010 kl. 03:34

Helga, þetta er rétt hjá þér. Það voru Þuríður og Guðrún sem tóku kattadúettinn.

Jens Guð, 25.1.2010 kl. 03:35

Gott,,,,,,var ég búin að segja þér frá stráknum sem var látinn sitja eftir,í skóla eins og algengt var á arum áður.því fylgdi refsing,hann skyldi skrifa stíl ,sem innihéldi 50 orð.og yrði þá sleppt. Strákur var ekki lengi,stíllinn var svona: Ég á lítinn kött,einu sinni týndi ég honum.Þá fór ég út og kallaði,kis,kis,kis,kis,kis,kis,kis,kis,kis, þar til 50 orðum var náð. Finnst eins og ég hafi skrifað þetta áður.

Helga Kristjánsdóttir, 25.1.2010 kl. 03:52

Helga, þú hefur ekki skrifað þessa sögu áður. Ekki hér að minnsta kosti. Ég er að lesa þessa sögu í fyrsta skipti núna og þykir hún skemmtileg.

Jens Guð, 25.1.2010 kl. 03:58

Ég kannast nú við nokkrar þessar myndir og í gær sofnaði nú einn svona lítill ofan á lyklaborðinu hjá mér. Það eru engin dýr önnur en kötturinn sem ég get sagt að ég beri virkilega virðingu fyrir enda getur maður aldrei kúgað köttinn, en ef maður ber virðingu fyrir honum þá ber hann líka virðingu fyrir þér, hins vegar finnst mér skynsemi og snilld katta vera vanmetin í dag. Í Grikklandi til forna voru þeir dýrkaðir og átti það við bæði smáa og ekki síður stóra ketti t.d. hefur því verið haldið fram að á tímum Faraóanna í Egiptalandi hafi þeir notað ljón til að draga vagnana löngu áður en hestarnir komu til sögunnar og að faraóarnir hafi stýrt ljónunum með hugarorkunni einni saman (og bara þeir) og máttu þeir aldrei missa einbeitninguna eða finna til ótta, því þá gátu þau ráðist gegn eigendum sínum og jafnvel drepið þá. Hvort þetta er satt veit ég nú ekki alveg en hins vegar eru kettirnir óhemju skemmtileg, sjálfstæð og bráðskörp dýr og auðga líf eigenda sinna og eru miklir gleðigjafar.

Hulda Haraldsdóttir, 25.1.2010 kl. 04:29