Þegar ég slapp naumlega frá ísbirni á Grænlandi

  Fyrir áratug eða svo átti ég einu sinni sem oftar erindi til Grænlands.  Þegar ég var þar aleinn á rölti í mesta sakleysi vissi ég ekki fyrr en fyrir framan mig stóð skyndilega stærðar ísbjörn,  eða hvítabjörn eins og réttara er að kalla dýrið.  Hann var ekki nema um það bil 4 metra frá mér.  Við horfðumst í augu og virtum hvorn annan fyrir okkur.  Ég rifjaði eldsnöggt upp allt sem ég hafði heyrt um það hvernig best væri að bregðast við í svona aðstæðum.  Það var ekki um annað að ræða en fylgja þeim leiðbeiningum út í hörgul.  Það er vonlaust að hlaupa undan hvítabirni.  Hann nær 100 metrunum á 5 sek eða eitthvað álíka.  Þar fyrir utan skilgreinir hvítabjörninn hlaupandi manneskju á flótta sem bráð.  Skemmtilega bráð sem gaman er að elta uppi og ná.  Það er leikur í þessum kvikindum.

 . Það sem ég gerði var að horfa eins blíðlega og mér var unnt í augu bjarnarins.  Reiðilegt eða hræðslulegt augnráð túlkar björninn sem ögrun.  Jafnframt rétti ég hendur eins hátt upp fyrir höfuð og hægt var og tyllti mér á tær.  Hvítabirnir meta styrk andstæðingsins eftir hæð hans.  Þeir þekkja það af samskiptum sínum við aðra hvítabirni að sá stærri sigrar alltaf í átökum.  Hvítabirnir berjast með því að standa í afturlappirnar og berja andstæðinginn með framfótunum (hrömmunum).  Stærðarmunur á skepnunum kemur vel fram undir þeim kringumstæðum.

.

  Hvítabjörninn greinir ekki á milli þess hvar höfuð andstæðingsins er staðsett í uppréttri stöðu og hver raunveruleg hæð hans er.  Hvítabjörninn metur hæðina aðeins eftir hæsta punkti andstæðingsins óháð því hvort þar er um að ræða fingurgóma á uppréttum höndum eða höfuð.  Björninn þekkir ekki þann möguleika að hægt sé að lyfta höndum upp fyrir höfuð.  Þess vegna metur hann manneskju með hendur upp í loft sem stóra og óárennilega skepnu.  Metur hana sér sterkari.  Mjög svangur björn getur þó látið reyna á hvort matið sé rétt.  Björninn telur sig ekki leggja annað undir en að tapa viðureigninni og forða sér síðan.  Hann þekkir ekki að önnur dýr éti hann þó hann tapi viðureigninni.  Né fari illa með hann að öðru leyti. 

..

  Það sem mestu máli skiptir í þessari stöðu er að syngja einnig kröftuglega.  Sérfróðir um hegðun hvítabjarna telja (þetta er ósannað) að syngjandi manneskja veki upp einhverskonar meðaumkun hjá birninum.  Söngrödd mannsins svipi til ámáttlegs hljóðs sem húnar gefa frá sér þegar þeir væla.  Víða erlendis þar sem fólk röltir um bjarnaslóðir (þetta á líka við um skógarbirni) syngja göngugarpar og er þá óhætt á meðan.

  Ég brá því á það ráð að syngja hátt og snjallt "Undir bláhimni blíðsumars nætur".  Um leið bakkaði ég ofurhægt frá birninum.  Björninn fylgdi ekki á eftir.  Hann gat það ekki.  Hann var uppstoppaður.  Og ég slapp óskaddaður frá þessum hildarleik.  Hjúkk!  Þarna munaði mjóu.    

. 

Athugasemdir

[Númi (IP-tala skráð) 13.5.2011 kl. 00:14]

Þú ert nú ansi Hvítabjörnslegur í útliti hvort eð er.

[Kristinn Pétursson, 13.5.2011 kl. 00:24]

Það á aldrei að fara  á svona slóðir nema  hafa réttu græjurnar stand by... 

[Jens Guð, 13.5.2011 kl. 00:25]

  Númi,  eftir því sem gráu hárunum fjölgar...

[Jens Guð, 13.5.2011 kl. 00:27]

  Kristinn,  þú átt við byssur?  Þær eru seldar á Grænlandi við hliðina á Coco Puffs og Coca Cola kippum.

[Gunnar (IP-tala skráð) 13.5.2011 kl. 08:43]

Jens, hættu þessum gervigrasalækningum og bjóddu þig fram til að taka á móti næsta birni sem að kemur til landsins

[Jón Logi (IP-tala skráð) 13.5.2011 kl. 13:39]

Haha, þetta minnir mig á sólarhring í Kulusuk fyrir einhverjum áratug eða svo.

Þar var búið að skjóta 8 ísbirni í þorpinu það árið, þann síðasta fyrir framan kirkjuna.

Í kofanum sem ég bjó í fann ég fullt af skotfærum, en enga byssu. Stærðar sveðju þó.

Daginn eftir skrapp ég í kaupfélagið, og þar var jú rekki með byssum við hliðina á allskyns varningi, og stutt í frystirinn líka!

Fór ég að skoða þarna sæmilegasta BRNO .22 sem er ágæt í að skjóta fugla á frekar stuttu færi, en þá er bankað í mig og spurt (á Dönsku að sjálfsögðu) hvað ég sé að skoða svona baunabyssu. "Ég skal selja þér alvöru byssu, bara 10.000 ISKR". "Hvaða kalíber" spurði ég. "30-30" sagði sá Grænlenski.

Nú er það ca það sama og 0.303, svipað og NATO notar í dag, ca 7.62 mm, og ansi kröftugt vopn. Ég spurði því í hvað ég gæti notað þetta.

"Ísbirni auðvitað" var svarið.

Hitti svo seinna gamlan veiðimann sem staðfesti að þetta væri lágmarkið til að fella björn sem kemur í áttina að þér. Og skammbyssur? 9mm ekki, 44 magnum já, þannig að Dirty Harry verður aldrei bangsafóður.

Rétta græjan væri þó kannski Chicago-píanóið, eða Thompsoninn gamli, .45 kalíber og fljót að ryðja því út....

[Sigurður Sigurðsson, 13.5.2011 kl. 16:12]

Aldrei að vera einn að þvælast á ísbjarnaslóðum. Mikilvægt að vera í för með einhverjum/einhverri sem er örugglega seinni að hlaupa en maður sjálfur. Það eykur til muna líkurnar á að komast sjálfur af.

[Gunnar (IP-tala skráð) 13.5.2011 kl. 19:51]

Skella hörpunni í lás núna með nokkrum svona kvikindum

[Óli minn, 13.5.2011 kl. 20:09]

Mér skilst að ísbirnir séu svo fljótir að hlaupa að jafnvel eftir að þeir eru stoppaðir upp séu þeir enn mun fljótari en flestir aðrir. Hins vegar er nóg að gefa uppstoppuðum ísbirni duglega á kjaftinn til að hann steinliggi og standi ekki upp aftur af sjálfsdáðum.

Þannig að þú hefur sennilega ekki verið mjög hætt kominn þarna Jens minn góður þótt þetta hafi örugglega verið skelfileg upplifun fyrir þig.

[Sigurbjörg Sigurðardóttir, 14.5.2011 kl. 15:15]

[Jens Guð, 14.5.2011 kl. 22:06]

  Gunnar,  ég er alltaf reiðubúinn að taka vel á móti hvítabjörnum.

[Jens Guð, 14.5.2011 kl. 22:09]

  Jón Logi,  ég veit ekkert um byssur.  Ég kannast þó við að hafa séð byssur til sölu í Kaupfélaginu við hliðina á Kókakóladrykkjum og klósettpappír.  Og skot af ýmsum gerðum í afgreiðsluborðinu við hliðina á brjóssykri,  karamellum og öðru nammi.

[Jens Guð, 14.5.2011 kl. 22:09]

  Sigurður,  góður punktur.  Ég hef þetta í huga.

[Jens Guð, 14.5.2011 kl. 22:09]

  Gunnar,  því ekki?

[Jens Guð, 14.5.2011 kl. 22:10]

  Óli minn,  þetta er áreiðanlega rétt hjá þér.

[Jens Guð, 14.5.2011 kl. 22:11]

  Sigurbjörg,  takk fyrir innlitið.