Óþolandi umburðarlyndi gagnvart ofbeldi

  Það er einkennilegt hvað íslenskir dómsstólar eru léttúðugir gagnvart heimilisofbeldi.  Ítrekað hafna þeir ósk barnaverndaryfirvalda og lögreglu um nálgunarbann.  Það virðist þurfa að ganga mjög mikið á áður en dómstólar fallast á nálgunarbann.  Lögreglan þarf að veifa framan í dómara hnausþykkum skýrslubunka sem sannar langvarandi ofbeldi til að fallist sé á það.

  Barn á aldrei að upplifa það að vera áhorfandi að ofbeldi á heimilinu.  Eitt atvik er of mikið.  Manneskja sem beitir barn ofbeldi er illmenni.

  Það er glæpur að beita barn ofbeldi.  Óþverralegur glæpur.  Hvort heldur sem er andlegu eða líkamlegu ofbeldi.  Það á að taka á þeim glæp af fullri festu til samræmis við alvarleika hans.

  Barn á að upplifa heimili sem hreiður og skjól.  Líka fullorðið fólk.  Heimilisofbeldi má ekki líða.  Það á að taka snöfurlega á slíku og beita öllum mögulegum meðölum til að stöðva og fyrirbyggja framhald á því. Það þarf að skilgreina heimilisofbeldi sem grófan og MJÖG alvarlegan glæp.

  Helst þyrfti að loka ofbeldismann umsvifalaust í 2ja vikna gæsluvarðhald við fyrsta brot.  Jafnframt að beita hann háum fjársektum, skikka í samfélagsþjónustu og setja nálgunarbann.  Aðeins þannig fær illmennið rétt skilaboð.  

 Umburðarlyndi dómsstóla gagnvart heimilaofbeldi er óþolandi.  

  

Barði börn sín og hótaði þeim

Athugasemdir

[Eyjólfur Jónsson, 17.2.2015 kl. 14:21]

Þetta fer eftir því hver maðurinn er og hvar ofbeldismaðurinn er staðsettur í þjóðfélagini Jens.

[Sigurdur Hermannsson (IP-tala skráð) 17.2.2015 kl. 15:10]

Alveg sammala ther Jens