Kvikmyndarumsögn: Dásamleg mynd

9.5.2015 | 22:05

Kvikmyndarumsögn: Dásamleg mynd

- Titill: Bakk

- Handrit: Gunnar Hansson

- Leikstjórn: Gunnar Hansson og Davíð Óskar Davíðsson

- Leikendur: Gunnar Hansson, Víkingur Kristjánsson, Saga Garðarsdóttir, Ágústa Eva...

- Tónlist: Snorri Helgason

- Einkunn: ****

Í fljótu bragði hljómar ekki spennandi kvikmynd um fólk að bakka bíl hringinn í kringum Ísland. En kvikmyndin Bakk er góð skemmtun.

Myndin hefst á því að ungur leikari frá Hellissandi, Gísli (Gunnar Hansson), er á sviði í leikhúsi í Reykjavík. Hann er í lítilvægu hlutverki. Er "drepinn" í upphafssenu og leikur dauðan mann á sviðinu þaðan í frá. Þetta reynist vera táknrænt fyrir raunverulegt lífshlaup hans. Hann er með allt niðrum sig. Hann er ekki endurráðinn hjá leikhúsinu. Konan sparkar honum. Hann flýr vestur til pabba síns á Hellissandi. Pabbinn hefur meiri metnað fyrir hans hönd en hann sjálfur.

Í fljótfærni hörfar Gísli undan stjórnsemi pabbans með því að ákveða að bakka bíl í kringum Ísland. Tilgangurinn - í og með - er að safna peningum fyrir langveik börn. Hann suðar í og neyðir æskuvin sinn, Viðar (Víkingur Kristjánsson) til að slást með í för. Á leiðinni taka þeir upp puttaferðalang sem heitir því fagra nafni Blær (Sara Garðarsdóttir).

Ferðalagið verður viðburðarríkt. Samt ekki þannig að eins og sé verið að troða atburðum inn í söguna. Framvindan er öll trúverðug og lipur. Sagan rennur eðlilega áfram. Ekki átakalaus en eins og búast mátti við eftir á að hyggja.

Þar komum við að einum helsta styrkleika myndarinnar: Persónusköpun er svo sterk að áhorfandinn fær þegar í stað samkennd með öllum persónunum. Gallar þeirra og kostir er eitthvað sem við þekkjum í kunningjahópi okkar.

Annar styrkleiki myndarinnar er að hún er verulega fyndin. Ég hef ekki hlegið jafn oft upphátt í bíóhúsi síðan ég sá Klovn og Bjarnfreðarson. Ég stóð mig ítrekað að því að garga úr hlátri.

Jú, jú. Það slæðast með fimmaurabrandarar og endurnýttir góðir brandarar. Það jaðrar við að vera ofnotað flotta stilbragðið að hafa viðmælanda næst myndavél úr fókus í samtölum en viðmælanda lengra frá í fókus. Á móti kemur að allt er þetta afgreitt svo skemmtilega að útkoman er harla góð. Leikararnir vinna hvern leiksigur á fætur öðrum. Valinn maður í hverju rúmi. Mest mæðir á Gunnari Hanssyni og Víkingi Kristjánssyni. Þeir fara á kostum. Eins og allir aðrir.

Í bland við brandarana er sagan drama í aðra röndina. Allt í réttum hlutföllum og í góðum takti myndina út í gegn.

Kántrýblús-skotin þjóðlagakennd tónlist Snorra Helgasonar leikur stórt og áhrifamikið hlutverk. Skemmtileg og vel við hæfi tónlist. Hún neglir í mark í öllum tilfellum. Gerir mikið fyrir myndina. Líka fagurt íslenskt landslag.

Ég mæli með og hvet til þess að fólk fari í bíó og upplifi góða kvöldskemmtun. Virkilega vel heppnuð mynd. Sem lærður grafískur hönnuður er ég að auki hrifinn af "lógói" myndarinnar.