Kvikmyndarumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill: Everest

 - Leikstjóri:  Baltasar Kormákur

 - Leikarar:  Ingvar E. Sigurðsson,  Jason Clarke

 - Einkunn: ****

 Everest er stórmynd í öllum skilningi orðsins.  Mikið er í hana lagt.  Nostrað við öll smáatriði.  Útkoman er sannfærandi.  Þrívíddin hjálpar.  Samt er ekki beinlínis gert út á hana.  Myndin skilar sér áreiðanlega einnig vel í tvívídd.

  Myndin hefur verið hlaðin lofi í heimspressunni.  Fjöldi stærstu fjölmiðla heims hafa "spanderað" á hana fimm stjörnum.  

  Everest byggir á raunverulegum atburði.  Hún segir sögu nokkurra fjallgönguröltara sem fórust á einu bretti á fjallinu Everest í Nepal 1996.  Það er óheppilegt að vita hvernig fer í lokin þegar um spennumynd er að ræða.  Já,  Everest er að hluta til spennumynd.  Þrátt fyrir vitneskju um framvinduna þá tekst að laða fram spennu.  Aftur og aftur.  

  Myndin er löng,  röskir tveir klukkutímar. En áhorfandinn tekur ekki eftir tímalengdinni.  Hann lifir sig inn í myndina.  Nægilega margt ber til tíðinda og sjónarspilið er svo áhrifaríkt að hann er er límdur við bíótjaldið.

  Fjallið er hrikalegt,  stórbrotið og yfirþyrmandi. Það er stórfengleg og áhrifarík upplifun út af fyrir sig að sjá það.  Tökur fóru fram í Alpafjöllum.  Í vinnslu eru þær færðar yfir á Everest.  Hvergi er hnökra að finna á þeim vinnubrögðum - fremur en öðru.

  Undir lokin kemur við sögu dálítið væmið fjölskyldudrama.  Fyrir minn smekk er það ekkert skemmtilegt.  En hvað væri kvikmyndin Titanic án væmninnar á seinni stigum?

  Fjallarölt svona almennt er gott, hollt og gefandi skaðlaus upplifun.  Þeir sem rölta upp Everest eru hinsvegar fífl.  Dauðinn er við hvert fótspor.  Tilgangsleysið er algjört.  Þetta er eins og að leika sér að rússneskri rúllettu.  Þetta er heimska.  Við getum kallað það dirfsku að leggja líf sitt í verulega hættu að ástæðulausu.  Það er dirfska fífls,  fífldirfska.  Það á ekki að hetjuvæða þessi fífl.  Þvert á móti.  Myndin afhjúpar hið besta hve tilgangslaust og heimskulegt rölt er upp á hættuleg fjöll.

  Tónlistin í myndinni er snyrtilega unnin.  Eins og allt annað.  Þegar líður á myndina eru flestir fjallaröltarar orðnir sannfærandi hásir.  Einn hóstar trúverðugum lungnaveikishósta frá upphafi myndar.  Öll svona smáatriði eru fullkomlega útfærð. 

  Ég mæli með því að fólk horfi á Everest í kvikmyndasal.  Þar nýtur glæsilegt landslagið sín og þrívíddin (D-3).