Jólaleikrit - hugljúft og hjartnæmt

 

 

 

 

 

 

 

 

 Á sviðinu stendur aldraður maður við risastóran skífusíma.  Hann tekur ofursmátt tól af og snýr skífunni nokkrum sinnum.  

Rödd í símanum:  Jónmundur Sighvatur Ingólfur Sigurðar- og Guðbjargarson í Stóra-Lágholti á Snæfellsnesi hér.

Gamli maðurinn:  Sæll bróðir.  Langt síðan ég hef heyrt í þér.

Rödd í símanum:  Já, næstum því klukkutími.  Hvað er í gangi?

Gamli maðurinn:  Heyrðir þú útvarpsfréttirnar í hádeginu?

Rödd í símanum:  Nei,  ég er í fréttabanni samkvæmt læknisráði; út af kvíðakastinu.  

Gamli maðurinn:  Hjón í Hollywood eru að skilja.

Rödd í símanum:  Hvaða hjón?

Gamli maðurinn:  Mér heyrðist karlinn heita Hann og konan Hún.  Hugsanlega er Hún af kínverskum ættum.  

Rödd í símanum:  Það setur að manni ónot við svona tíðindi.  Hvað verður um börnin?  

Gamli maðurinn:  Það fór framhjá mér.  Ég dottaði áður en fréttinni lauk.  Þegar ég vaknaði aftur var komið kvöld og ég búinn að týna dagatalinu mínu.  Þessu sem ég erfði um árið þegar afi var drepinn.  Hvenær eru jólin?   

Rödd í símanum:  Það er 13. janúar.  Það er ekki seinna vænna fyrir þig að halda upp á jólin.  Þú ættir að halda upp á aðfangadag strax í kvöld.

Gamli maðurinn:  Snilld.  Ég var einmitt byrjaður að hlakka til.

Rödd í símanum:  Þetta er nær lagi núna en þegar þú hélst upp á jólin í apríl. 

Gamli maðurinn:  Það hefði sloppið betur til með betri nágrönnum.  Þeir hringdu stöðugt í lögguna og kvörtuðu undan jólalögunum sem ég spilaði úti í garði.  Ég átti bara ekki betri jólalög.  

Rödd í símanum:  Ekki lög.  Þú spilaðir einungis eitt lag og það um Jólaköttinn.  Þú hefðir betur látið vera að spila það úti í garði allan sólarhringinn.  

Gamli maðurinn:  Betra er að deila en drottna.  Ég tel það ekki eftir mér að deila jólagleði með öðrum.  Hinsvegar verð ég að biðjast velvirðingar á því að þú fáir ekkert jólakort frá mér í ár.

Rödd í símanum:  Ekki fremur en áður.

Gamli maðurinn:  Það er ekki við mig að sakast.  Ég póstlagði kort til þín og fjölda pakka með jólagjöfum;  svo dýrum og glæsilegum að ég varð að taka bankalán og veðsetja hús nágrannans án hans vitneskju.  Maður blaðrar ekki um svona hluti við Pétur og Pál.  Að minnsta kosti ekki Pál.  Hann kjaftar öllu.  Meira að segja í ókunnugt fólk úti á strætóstoppustöð.  Hann hefur elt ókunnuga heim til þeirra til að kjafta frá.  

Rödd í símanum:  Hvað varð um jólapakkana?

Gamli maðurinn:  Pósturinn reið með þá yfir á í vexti.  Skyndilega sökk hann á kaf í hyl.  Síðan hefur ekkert til hans spurst.

Rödd í símanum:  En hesturinn?  Ég hef mestar áhyggjur af honum.

Gamli maðurinn:  Hann slapp án reiðtygja og pósts.  Hljóp allsnakinn í ójafnvægi yfir tvö fjöll og stoppaði ekki fyrr en uppi á þaki á 2ja hæða húsi.  Þar var bóndi að sjóða saltfisk og kartöflur.

Rödd í símanum:  Uppi á þaki?

Gamli maðurinn:  Nei,  upp á palli inn í tjaldi út í fljóti illa drukkinn inn í skógi.  Vonandi skemmti hann sér vel.  

Rödd í símanum:  Bræddi hann hamsatólg með matnum?

Gamli maðurinn:  Nei, en fékk sér grjónagraut í eftirrétt með rúsínum, kanil og rjómarönd.  Þrátt fyrir það harma ég örlög jólapakkanna til þín.  Á jólum á maður að muna eftir sínum minnsta bróðir.  Þú ert minnstur okkar bræðra.

Rödd í símanum:  Það munaði skósóla pabba að ég yrði dvergur.  En það getur átt eftir að togna úr mér.  Enginn veit sína ævi fyrr en öll er.  Né ævi sumra annarra.  

Gamli maðurinn:  Ég má ekki vera að því að masa lengur.  Jólaskrautið kallar.  Ekki hengir það síg sjálft upp.  Síst af öllu ljósaseríurnar.  

Gamli maðurinn skellir á án þess að kveðja.  Hann klórar sér ringlaður í höfðinu og segir við sjálfan sig:  Þetta er ljóta ruglið alltaf með jólin.  Það eru ekki nema tuttugu dagar síðan ég hélt upp á aðfangadag.  Og nú er hátíðin  skollin  á strax aftur.  Það tekur því ekki að rífa niður skraut á milli jóla á meðan þau hellast svona ört yfir.

Tjaldið fellur. 

Fleiri leikrit og smásögur HÉR