Kvikmyndarumsögn

  -  Titill:  Eiðurinn

  -  Leikstjóri:  Baltasar Kormákur

  -  Handrit:  Ólafur Egill Egilsson og Baltasar Kormákur

  -  Leikarar:  Baltasar Kormákur,  Gísli Örn Garðarsson,  Hera Hilmarsdóttir og Margrét Bjarnadóttir

  -  Tegund:  Drama,  spennutryllir

  -  Einkunn: ****

  Afar fær hjartaskurðlæknir (Baltasar) er á góðum stað í lífinu.  Hann á glæsilega konu (Margrét Bjarnadóttir) og tvær dætur;  aðra 18 ára (Hera Hilmarsdóttir) og hina á barnsaldri.  Hann erfir stóran og glæsilegan sumarbústað eftir föður sinn.  Nokkru síðar bankar ógæfan á dyr:  Dóttirin tekur saman við eldri eiturlyfjasala (Gísli Örn).  Hún sogast inn í harða eiturlyfjaneyslu og flosnar upp úr námi.  

  Fyrstu viðbrögð læknisins eru að siga lögreglunni á kærastann.  Sá tekur því illa.  Reynir samt að ná sanngjörnu samkomulagi við kallinn.  Leikar þróast út í kalt stríð þeirra á milli.  Þar með færist fjör í leikinn.  Töluverð spenna hleðst upp og heldur áhorfandanum föngnum til enda - þrátt fyrir að framvindan sé stundum fyrirsjáanleg.  Tempóið er á millihraða en þétt.  Óhugnaður er meira undirliggjandi en í nærmynd.  Smekklega útfærður og trúverðugur sálfræðitryllir.

  Öll myndræn umgjörð er vandlega valin.  Reykjavík og nágrenni eru grá, köld og þakin snjóföli.  Stóri sumarbústaðurinn er dökkur og myrkur innandyra. 

  Myndataka Óttars Guðnasonar er til fyrirmyndar;  frekar lágstemmd en skreytt nokkrum flottum skotum úr lofti (úr þyrlu).  Fagmennska hvar sem niður er borið.  

  Helstu leikendur fara á kostum.  Þeir eru sannfærandi í öllum aðstæðum og samtöl eru eðlileg (blessunarlega að öllu leyti laus við ritmálið sem lengst af hefur háð mörgum íslenskum kvikmyndum).    

  Nú er lag að bregða sér í bíó; sjá virkilega góða og umhugsunarverða mynd um vandamál sem margir foreldrar þurfa að kljást við.         

Athugasemdir

[Anna Sigríður Guðmundsdóttir, 10.9.2016 kl. 21:59]

Jens. Takk kærlega fyrir þessa kynningu. Það veitir ekki af svona Íslands-raunveruleika-myndum hér á dómaranna dópskerinu.

Kannski sú gamla bregði sér í bíó. Og hætti að hugsa meir um berjamóa og ýmislegt annað, sem á margan hátt verður ekki ráðið við lengur, í alls konar kólnandi andrúmsloftinu á "kosningahaustinu".

M.b.kv.

[Jens Guð, 13.9.2016 kl. 07:26]

Anna Sigríður,  það er of kalt fyrir berjaferð.  Hinsvegar er notalegt að sitja inni í hlýjum bíósal.