Böðlast í Belfast

  Ég viðraði mig í Belfast á Norður-Írlandi yfir frjósemishátíð vorsins,  páskana (kenndir við frjósemisgyðjuna Easter - eða Eoster samkvæmt eldri stafsetningu).  Ástæðan fyrir áfangastaðnum er sú að fyrir tveimur árum skrapp ég til Dublin í írska lýðveldinu.  Þar kunni ég afskaplega vel við mig.  Heimamenn eru mjög félagslyndir,  glaðlegir og ræðnir.  Þegar ég settist inn á pöbb leið aldrei á löngu þar til einhverjir settust hjá manni til að spjalla.  Allir kátir og hressir.  

  Guinness-bjórinn á Írlandi er sælgæti.  Hann er ekkert góður á Íslandi.  Bragðgæðin ráðast af því að hann verður að vera splunkunýr og ferskur af krana.  

  Í Dublin var mér sagt að Belfast væri afar ólík Dublin.  Það væri eins og sitthvort landið.  Fólkið ólíkt.  Sitthvor gjaldeyrinn (evra í Dublin, enskt pund í Belfast).  Sitthvor trúarbrögðin (kaþólikkar ráðandi í Dublin,  mótmælendatrúar í Belfast og níðast á kaþólska minnihlutanum).  

  Fyrir tveimur áratugum eða svo var Belfast hættusvæði.  Ferðamenn hættu sér ekki þangað.  Trúfélögin drápu um 100 manns á ári,  slösuðu ennþá fleiri og sprengdu í leiðinni upp allskonar mannvirki og bíla.  Breski herinn fór hamförum,  dómsmorð voru framin á færibandi.  Bítillinn Paul McCartney kom lítillega inn á þetta í laginu "Give Ireland back to the Irish".

  Ég skemmti mér mun betur í Dublin en í Belfast.  Inn í samanburðinn spilar að veitingastaðir og verslanir voru meira og minna í lás yfir hátíðisdagana í Belfast.  Og þó að einstakur matvörumarkaður væri opinn þá mátti hann ekki afgreiða bjór - þó að bjórinn væri að glenna sig um búðina.

  Ég skrapp á pöbba í Belfast.  Ólíkt í Dublin héldu kúnnar sig út af fyrir sig.  Blönduðu ekki geði við aðkomumenn.  Ég nefndi þetta við tvær gestkomandi Dublínar-dömur á gistiheimilinu mínu í Belfast.  Þær könnuðust vel við þennan mun.  Tiltóku að auki að Dublín-búum þyki sérlega gaman að spjalla við Íslendinga.  Ólíkt öðru fólki svari þeir ekki spurningum með jái eða nei heldur með því að segja stuttar sögur.  Sennilega eru það ýkjur. Og þó?

      

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 24.4.2017 kl. 10:52]

 Svo var John Lennon með: The luck of the irish. 

[Stefán (IP-tala skráð) 24.4.2017 kl. 11:19]

Sir George Ivan Morrison - Van the man of Belfast - Van Morrison, líklega frægasti sonur Belfast þykir einstaklega leiðinlegur maður, en sem tónlistarmaður er hann einn sá allra besti og stærsti sem hefur komið frá Bretlandi.

[Rúnar S (IP-tala skráð) 24.4.2017 kl. 14:15]

Rakstu á U2

[Stefán (IP-tala skráð) 24.4.2017 kl. 17:58]

Gæðabandið U2 er frá Dublin sem greinilega er skemmtilegri hluti Írlands. Ég á allavega góðar minningar þaðan.

[Jens Guð, 24.4.2017 kl. 18:36]

Sigurður I B,  já, og annað lag til,  "Sunday Bloody Sunday".

[Jens Guð, 24.4.2017 kl. 18:38]

Stefán,  enda er nafni hans flaggað í auglýsingum og kynningabæklingum um Belfast.

[Jens Guð, 24.4.2017 kl. 18:42]

Rúnar,  ég tók ekki eftir neinum frægum í Belfast.  Hinsvegar hitti ég sjötugan kanadískan mann sem var að heimsækja írska ættingja.  Þeirra á meðal söngkonuna Enyu og systkini hennar í hljómsveitinni Clannad.  

[Jens Guð, 24.4.2017 kl. 18:48]

Stefán (#4),  Dublin á töluvert fleiri fræga tónlistarmenn en Belfast.  Til að mynda Sinead O´Connor,  Dubliners, Chieftains, já, og Thin Lizzy var frá Dublin.  Mig minnir að nýbylgjusveitin My Bloody Valentine sé líka þaðan.  Einnig hellingur af frægum "boy band" og öðrum drepleiðinlegum píkupoppurum.   

[Jens Guð, 24.4.2017 kl. 20:17]

Til gamans:  Allir Bítlarnir,  John, Paul, George og Ringo,  voru af írskum ættum.  Ættarnafn McCartneys ber þess merki.  Það voru þó aðeins John og Paul sem létu sig það máli skipta og sungu um Írland á sólóferli eftir að punktur var settur aftan við feril Bítlana.   

[Stefán (IP-tala skráð) 24.4.2017 kl. 21:09]

En gítarsnillingurinn Gary Moore sem þrisvar sinnum gekk í og úr Thin Lizzy kom frá Belfast.

[Jens Guð, 25.4.2017 kl. 19:33]

Stefán (#10),  þetta vissi ég ekki.