Göngugarpar gefa heldur betur í

  Íslendingar eru ofdekraðir og latir.  Ekki allir.  Samt flestir.  Menn rölta ekki lengur út í sjoppu heldur aka í bíl - hvort heldur sem leiðin er 50 eða 100 metrar.  Menn leggja ólöglega við inngang líkamsræktarstöðva fremur en þurfa að ganga frá löglegu bílastæði - þó að munurinn sé aðeins örfáir metrar.

  Við Ikea í Garðabæ er alltaf þéttpakkað í öll bílastæði næst versluninni.  Ekkert óeðlilegt við það.  Nema í morgun.  Þá var þessu öfugt farið.  Bílastæðin fjærst versluninni voru þéttpökkuð.  Einungis einn og einn bíll var á stangli næst búðinni.

  Greinilega er eitthvað gönguátak í gangi - án þess að ég hafi orðið var við það fyrr en nú.  Ekki nóg með það.  Ég horfði á eftir fjöldanum - heilu fjölskyldunum - lengja göngutúrinn með því að stökkva út úr bílnum og ganga fyrsta spölinn í áttina frá Ikea.  Allir stikuðu stórum.  Nánast hlupu við fót.  Ég bar kennsl á forsætisráðherrann Bjarna Ben í hópnum.  

  Ég rölti í rólegheitum að Ikea.  Fram úr mér - með stuttu millibili - skokkuðu tveir menn.  Þeir tóku sitthvora Ikea-innkaupakerruna og brunuðu með þær frá Ikea.  Mér dettur í hug að þeir noti þær fyrir göngugrind.  Eða hvort að þeir vilji sýna þeim verslunarlengjuna sem er gegnt Ikea.  Þar má sjá Fiskó gæludýraverslun, Art2b gallerí, Bónus, Max raftækjaverslun, Costco, Hyundai-umboðið og eitthvað fleira.

  Ég tók ekki þátt í gönguátakinu.  Fór þess í stað upp í veitingasölu Ikea og fékk mér ýsu í raspi.  Þar var óvenju fámennt.  Nánast eins og í dauðs manns gröf.  Enda áttu göngugarparnir eftir að skila sér.