Andúð Lennons á Mick Jagger

  Á sjöunda áratugnum var Bítlunum og The Rolling Stones stillt upp sem harðvítugum keppinautum.  Aðdáendur þeirra skipuðu sér í fylkingar.  Þær tókust á um það hvor hljómsveitin væri betri.  Ekki aðeins í orðaskaki.  Líka með hnúum og hnefum.  

  Raunveruleikinn var sá að á milli hljómsveitanna ríkti mikill vinskapur.  Bítlarnir redduðu Stóns plötusamningi.  Bítlarnir sömdu lag fyrir aðra smáskífu Stóns - eftir að fyrsta smáskífan náði ekki inn á breska Topp 20 vinsældalistann.  Bítlalagið kom Stóns í 12. sæti vinsældalistans.  Þar með stimplaði Stóns sig inn.  1. janúar 1964 hóf vinsældalistaþátturinn Top of the Pops göngu sína í BBC  sjónvarpinu.  Opnulag hans var þetta lag.

  Bítlarnir kenndu Stónsurum að semja lög.  Bítlarnir aðstoðuðu Stóns með raddanir.  Stónsarar komu líka við sögu í nokkrum lögum Bítlanna. 

  Hljómsveitirnar höfðu samvinnu um útgáfudag laga og platna.  Þegar önnur þeirra átti lag eða plötu í 1. sæti vinsældalista hinkraði hin með útgáfu á sínu efni uns 1. sætið var laust.

  Af og til átti söngvari Stóns,  Mick Jagger,  til að skerpa á ímyndinni um að hljómsveitirnar væru harðvítugir keppinautar.  Í fjölmiðlaviðtölum laumaði hann góðlátlegri smá hæðni í garð Bítlanna.  Kannski olli það því að í spjalli við bandaríska tímaritið Rolling Stones opinberaði bítillinn John Lennon óvænt andúð sína á Mick Jagger.  Þetta var 1971.  

  Meðal þess sem Lennon sagði var að Mick Jagger væri brandari.  Hann hæddist að "hommalegri" sviðsframkomu hans.  Gaf lítið fyrir leikarahæfileika hans.  Hann hélt því fram að Jagger hefði alltaf verið afbrýðisamur út í Bítlana.  Hann hafi hermt eftir öllu sem Bítlarnir gerðu.

  Lennon sagðist þó alltaf hafa borið virðingu fyrir Stóns.  Hljómsveitin hafi hinsvegar aldrei verið í sama klassa og Bítlarnir.  Nokkrum árum síðar hélt Lennon því fram,  líka í spjalli við Rolling Stones,  að Jagger hafi alltaf verið viðkvæmur vegna yfirburða Bítlanna á öllum sviðum.  Hann hafi aldrei komist yfir það. 

  Rétt er að taka fram að á þessum tíma,  í upphafi áttunda áratugarins,  var Lennon pirraður og hafði horn í síðu margra.  Hann söng níðvísu um Paul McCartney.  Hann skrifaði opið níðbréf til tónlistarmannsins og upptökustjórans Todd Rundgren.  Hann söng gegn breska hernum á Írlandi.  Hann beitti sér gegn forseta Bandaríkjanna,  Nixon.  Á milli þeirra tveggja varð hatrammt stríð.

   Hér fyrir neðan er myndband með blúshljómsveit Lennons,  Dirty Mac.  Bassaleikarinn er Stónsarinn Keith Richards.  Í upphafi þess gefur Lennon Mick Jagger leifar af mat.  Sumir túlka það sem dæmi um lúmskt uppátæki hans til að niðurlægja Jagger.  Ég hef efasemdir um það.  Lennon var alltaf opinskár og talaði ekki undir rós.    

  

Athugasemdir

[Nonni (IP-tala skráð) 8.3.2019 kl. 11:16]

Beatles sömdu lag fyrir næst fyrstu smáskífu Stones. 

 Er eitthvað að því að segja aðra smáskífu? Orðatiltækið næst fyrstur er ekki til…

[Jens Guð, 8.3.2019 kl. 15:34]

Nonni,  takk fyrir ábendinguna.  Það er fallegra að tala um aðra smáskífu.  Hinsvegar viðurkennir Stofnun Árna Magnússonar í íslenskum fræðum orðið næstfyrstur.

[Stefán (IP-tala skráð) 9.3.2019 kl. 19:13]

,, Friðardúfan " John Lennon átti oft í miklum útistöðum við hina og þessa og innra með honum bjó greinilega mikið hatur, sem má líklega mest rekja til uppeldisvandamála. Þetta hljjómleikainnnskot hér að ofan er úr þeirri frábæru sjónvarps hljómleikamynd Rock and Roll Cirkus með Rolling Stones í Desember 1968. M.a. sem fram koma eru t.d. Jethro Tull ( með Tony Iommi innanborðs ) og The Who. Talandi um hatur, þá gleðst ég auðvitað yfir stórsigri Hatara á Íslandi og tel þá verðuga fulltrúa Íslands í annars leiðinlegri söngkeppni. Hatrið mun sigra !

[Jens Guð, 9.3.2019 kl. 21:21]

Stefán, kvikmyndin "Nowhere Boy" kemur vel til skila vandamálum barnsins og unglingsins Lennons;  að kynnast ekki foreldrum sínum fyrr en á fullorðinsárum:  Vita af tilvist þeirra en ekki hvar þau voru.  Vera alinn upp af tilfinningakaldri frænku sinni sem sýndi aldrei hlýju og væntumþykju.  Var afar ströng.  Hann reif kjaft við hana frá unga aldri og hlýddi henni ekki.  Kallaði hana aldrei mömmu heldur Mimi frænku.  Honum samdi miklu betur við eiginmann hennar.  Sá gaf honum munnhörpu.  Sem John náði mjög góðum tökum á.  Svo dó kallinn þegar John var kannski 12 eða 13 ár.  Það olli John klárlega áfalli sem leiddi til áfallastreituröskunar.  Tveimur eða þrem árum síðar komst hann að því að mamma hans bjó í næstu götu.   Hann heilsaði upp á hana.  Þau náðu vel saman.  Hún spilaði á banjo og píanó.  Hún kenndi honum á þessi hljóðfæri.  En hún var töluvert geggjuð.  Svo ók fullur lögregluþjónn yfir hana.  Drap hana.  Önnur áfallastreituröskun.  John varð skapofsamaður.  Fékk útrás við að sækja pöbba og slást.  Hann lamdi fyrri konu sína.  Hann lamdi Paul McCartney.    

  Því skal þó haldið til haga að John reyndist Mimi frænku afskaplega vel.  Um leið og hann eignaðist peninga í kjölfar vinsælda Bítlanna þá keypti hann handa henni risastórt hús.  Allt að því höll.  Hann hringdi í hana aldrei sjaldnar en vikulega.  Oft tvisvar og þrisvar í viku.  Þegar hann flutti til Bandaríkjanna lagði hann hart að Mimi að flytja þangað líka.  Hann myndi kaupa handa henni hús og sjá um hana þar.  En hún gat ekki hugsað sér að yfirgefa æskuslóðir sínar og vinkvennahóp í Englandi.