Sökudólgurinn gripinn glóðvolgur

  Í árdaga tölvunnar var sett upp tölvustofa í Háskóla Íslands.  Tölvurnar voru frumstæðar og kostuðu skildinginn.  Fljótlega kom upp sú staða að lyklaborðin biluðu.  Þetta var eins og smitandi sýki.  Takkar hættu að virka eða skiluðu annarri niðurstöðu en þeim var ætlað.  Þetta var ekki eðlilegt.  Grunur kviknaði um að skipulögð skemmdarverk væru unnin á tölvunum.  Eftirlitsmyndavélum var komið fyrir í stofunni svo lítið bar á.  Þær fundu sökudólginn.  Hann reyndist vera ræstingakona;  afskaplega samviskusöm og vandvirk með langan og farsælan feril. 

  Á hverju kvöldi skóladags þreif hún tölvustofuna hátt og lágt.  Meðal annars úðaði hún yfir tölvurnar sótthreinsandi sápuúða sem hún þurrkaði jafnharðan af.  Hún úðaði einnig vökvanum yfir lyklaborðin.  Vandamálið er að enn í dag - nálægt 4 áratugum síðar - eru lyklaborð afskaplega viðkvæm fyrir vökva.  Ég votta það.

 

 

Athugasemdir

[Sigurður Bjarklind (IP-tala skráð) 20.10.2019 kl. 06:29]

Kók yfir lyklaborð og málið dautt í báða enda!

[Jens Guð, 21.10.2019 kl. 18:17]

Sigurður,  takk fyrir gott ráð.  Ég vr búinn að prófa að hella bjór yfir lyklaborðið.  Það virkaði ekki.

[Jens Guð, 21.10.2019 kl. 18:41]

Til gamans:  Kristinn Sigurjónsson, fyrrverandi lektor við Háskólann í Reykjavík,  staðfesti á Fésbók að þessi bloggfærsla mín væri rétt og sönn.