Hvers lenskir voru / eru Bítilarnir?

 

  Einhverra hluta vegna er lífseig slúðursaga um að breski Bítillinn Ringo Starr sé af færeysku bergi brotinn.  Þetta hefur aldrei verið staðfest.  Þó hafa verið færð ágæt rök fyrir þessu.  Samt án bitastæðrar innistæðu.  Bestu rökin eru að margir Færeyingar líkjast Ringo (samt enginn eins og smíðakennari á Eiðum).  Ég bæti við þeim rökum að margir Færeyingar spila á trommur og syngja.  

  Hérlendis er oftar talað um bresku Bítlana en ensku Bítlana.  Sem er réttmætt.  Bítlarnir voru / eru nefnilega meiri Bretar en Englendingar.  Vissulega allir fæddir og uppaldir í ensku iðnaðar- og hafnaborginni Liverpool. 

  Oft hefur verið bent á hvað Bítlarnir voru samstíga á flestum sviðum.  Þeir voru um margt eins og eineggja fjórburar.  Þeir höfðu sama smekki fyrir flestu.  Ekki aðeins í tónlist sem þeir framþróuðu gróflega.  Líka varðandi smekk á kvikmyndum,  mat,  stjórnmálum og áhugaleysi á fótbolta (sem er stóra málið í Liverpool).  Fyrst greiddu þeir hár niður enni.  Svo síkkaði hárið og var skipt í miðju.  Um svipað leyti hættu þeir að raka sig. 

  Allir Bítlarnir voru / eru af írskum ættum.  Þar af voru Paul og John meiri Írar en Englendingar.  Eftirnafn Pauls,  McCartney,  ber það með sér.  Paul og John skiptu sér af ískum stjórnmálum í lögunum "Give Ireland Back to the Irish",  "Sunday Bloody Sunday" og "Luck of the Irish". Á Írlandi og Englandi eru málefni Írlands og Englands verukega stórt dæmi.  Paul og John fóru inn á meiriháttar sprengjusvæði mneð því að skipta sér af írska vandamálinu.    

  Um aldamótin spilaði ég á hljómleikum í Skotlandi.  Hitti þar danskan náunga sem sækir allskonar ráðstefnur víða um heim.  Hann sagði mér að Íslendingar og Írar eigi það sameiginlegt að segja sögur.  Spjall við aðra snúist um spurningu og stutt svar.  Írar og Íslendingar skiptast á sögum.  Einkenni seinni ferils Bítla er írska söguhefðin. 

  Allir Bítlanrir nema Ringo áttu ættir að rekja til Weils.  Allir Bítlarnir nema John voru af skoskum ættum.  Paul hefur sterkar taugar til Skotlands.  Hann hefur búið þar í hálfa öld og alið sín mörgu börn þar upp.  Jafnframt hefur hann vitnað til skoskrar tónlistar,  svo sem í laginu "Mull of Kintyre".  

   

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 26.11.2019 kl. 12:22]

Flottur pistill en veistu af hverju friðarsúlan er út í Viðey???

[Helgi Thorvaldsson (IP-tala skráð) 26.11.2019 kl. 23:32]

Sunday Bloody Sunday er lag með U2 en ekki Bítlunum

[Jens Guð, 27.11.2019 kl. 09:16]

Sigurður I B,  ástæðan fyrir staðsetningunni er að Ísland er land ljóss og friðar.  Hér er enginn her og engir hermenn.  Að auki tókst góður vinskapur með Yoko og forstöðumanni Kjarvalsstaða í kjölfar þess að hún setti þar upp frábæra myndlistasýningu með sínum verkum og síðar aðra s´ningu með verkum Johns. 

[Jens Guð, 27.11.2019 kl. 09:20]

Helgi,  "Sunday Bloody Sunday" er á plötu Johns Lennons "Some Time in New York City".  Hún kom út 1972.  Samnefnt lag með U2 kom út 11 árum síðar.  

  https://youtu.be/emzGfxJOpCg

[Jónas Yngvi Ásgrímsson (IP-tala skráð) 27.11.2019 kl. 12:21]

Kemur vel fram mismunur milli fóstbræðrana Johns og Pauls í lögunum Luck of the Irish og Give Ireland back to the Irish. Paul skrifaði góðan rokkara með sæmilegum texta meðan John skrifaði Írskt lag með mjög góðum texta.

"Why the hell are the English there anyway
As they kill with God on their side
Blame it all on the kids and the IRA
As the bastards commit genoside"

[Jens Guð, 27.11.2019 kl. 12:55]

Jónas Yngvi,  þetta er alveg rétt hjá þér.  Reyndar má taka með í reikninginn að upphaf sólóferils Lennons var glæsilegur.  "Plastic Ono Band" (1970) og "Imagine" (1971) eru 5 stjörnu plötur með frábærum lögum og textum.  "Some Time in New York City" er hinsvegar í besta falli 2ja stjörnu plata.  John var með hugmynd um að breyta tónlist sinni í einskonar fréttablað.  Syngja um það sem hæst bar hverju sinni.  Þess vegna lítur umslagið út eins og dagblað.  Verra var að John fékk í lið með sér slappa hippahljómsveit,  Elephants Memory Band.  Afgerandi mistök.  Að auki var Lennon í ójafnvægi á þessum tíma.  Hann var í stríði við Nixon.  Hann stóð í illindum vegna dvalarleyfis í Bandaríkjunum.  Hann var með ofsóknaræði (sem síðar kom í ljós að var ekki ímyndun.  CIA njósnaði um hann dag og nótt,  hleraði síma hans o.s.frv.).  Söngur Lennons á plötunni speglast af þessu.  Er ekki nógu góður.  

  Blessunarlega áttaði Lennon sig á því að þessi plata og vinnubrögðin voru klúður.  Næsta plata á eftir,  "Mind Games" (1973),  er ljúf og afslöppuð.  Hiklaust 4ra stjörnu plata.          

[Jónas Yngvi Ásgrímsson (IP-tala skráð) 27.11.2019 kl. 13:40]

En samt má ekki gleyma að á Some time in NYC voru stórgóð lög eins og Woman is the nigger of the world, Luck of the Irish og sv hef ég alltaf haft smá fetish fyrir John Sinclair

[Jens Guð, 27.11.2019 kl. 15:12]

Jónas Yngvi,  platan er ekki alvond.  Það eru þokkalegir sprettir á henni.  John var í vandræðum með hljómsveitina.  Hún réði iðulega ekki við að spila eins og John vildi.  Til að mynda vildi hann hafa "Woman is the Nigger of the World" í reggae-takti.  Hljómsveitin var ófær um það;  vissi ekki hvað reggae var né hvernig átti að spila það,  sama hvernig John reyndi að kenna henni það.  Þolinmæði var ekki eiginleiki Lennons.  Hann gafst upp og nennti ekki að kenna hljómsveitinni.