Stórefla kafbátaleit

  Utanríkisráðherra Íslands,  Lilja Alfreðsdóttir,  og varavaravarnarmálaráðherra Bandaríkja Norður-Ameríku,  Róbert Óh Work a lot, undirrituðu í gær sameiginlega á mikilvægt plagg um áframhaldandi samstarf Íslands og Bandaríkja Norður-Ameríku.  Einkum á sviði varnarmála.  Ekki seinna vænna nú þegar sótt er að Íslandi úr öllum áttum.

  Bandaríkjaher var búinn að greina ítarlega frá inntaki samningsins í málgagni sínu löngu áður en íslenski utanríkisráðherrann var settur inn í málið.

  Plaggið er áþekkt eldri plöggum frá 1951 og 2006.  Pappírinn er þó vandaðri og áferðarfallegri og blásvart pennablekið skarpara.  

  Í plagginu heita ríkin tvö því að eiga samstarf.  Ísland skuldbindur sig til að leyna Bandaríkin engu um sín varnarmál.  Síst af öllu því sem snýr að loftrýmisgæslu.  Hvorugt landið mun upp á sitt einsdæmi og í leyni í skjóli nætur stunda viðhald á mannvirkjum.

  Víkur þá sögu að megin inntaki skjalsins.  Það kveður á um stóraukna kafbátaleit um allt Ísland.  Til að byrja með verður meginþunga leitarinnar beint að Hveragerði og nágrenni.

 

Hvað réði því hver fékk atkvæðið?

  Á laugardaginn (kosningadag) kom ég við á bókasafni. Þar sat öldruð kona og talaði í farsíma.  Sennilega var heyrn ekki í góðu lagi. Henni lág hátt rómur og kváði í annarri hverri setningu.  Ég veit ekkert hvað viðmælandinn sagði.  Að því slepptu sagði gamla konan þetta (ég sleppi öllu:  "Ha?,  "Hvað varstu að segja?"):

  - Nei,  ég hef ekkert kynnt mér það.  Það væri vinna að reyna að kynna sér þessa frambjóðendur. Ég hef innsæi.  Ég finn á mér hvort að mér líkar við fólk.

  - Nei,  ég kýs hann ekki.  Hann er svo sjálfhverfur að ég er viss um að hann kýs sjálfan sig.  Jafnvel þó að það kosti að hann ógildi atkvæði sitt.  Hann er svo mikið ég-um-mig,  frá-mér-til-mín.   

  -  Það getur ekki verið.  Að menn fái að kjósa sjálfan sig?  Það er hálfgert svindl.  

  -  Já,  ég ætla að kjósa hann.  Ég hef góða tilfinningu fyrir honum.  Embættið snýst um að vera góður gestgjafi.  Hann er ekta í það.    

 ------------------------------

Allt annað:  Færeyingar að fylgjast með - á torgum og túnum - Íslendingum í boltaleik:  

Hvað næst?

 

 

 

 

 

 

  Níu voru í framboði til forseta Íslands á dögunum.  Svo hlálega tókst til að átta þeirra náðu ekki þeim árangri sem þurfti til.  Einungis einn,  Guðni Th. Jóhannesson,  sagnfræðingur úr Garðabæ,  náði þeim fjölda greiddra atkvæða sem dugði.  Margir telja líklegt að hann sætti sig við úrslitin.  Það er ekki vont hlutskipti fyrir sex manna fjölskyldu að setjast að í rúmgóðu einbýlishúsi í Garðabæ,  sér að kostnaðarlausu.  

  Hvað með hina frambjóðendur?  Hvað verður um þá?  

  Næsta víst er að stjórnmálaflokkar munu togast á um Höllu Tómasdóttur og Andra Snæ Magnason.  Þau heilluðu landsmenn með glaðlegri framkomu,  kurteisi og ljúfmennsku. Buðu af sér mjög góðan þokka.  Nálægt þriðjungur kjósenda greiddi Höllu atkvæði sitt og Andri fékk 14,3%. Þar af 23,8% í Reykjavíkurkjördæmi norður.  Annað þeirra tveggja hefði orðið forseti ef Guðni hefði ekki þvælst fyrir þeim.

  Í Suðurkjördæmi fékk Sturla Jónsson 5,1%.  Það fylgi fleytir honum léttilega inn á Alþingi í komandi kosningum.  Þar á hann heima.  Jafnvel betur en á Bessastöðum.

  Þessi þrjú,  Halla, Andri Snær og Sturla,  verða alþingismenn í haust.  

  1280 manns greiddu Elísabetu Kristínu Jökulsdóttur atkvæði.  Hún heillaði mun fleiri.  Eiginlega alla.  Lífgaði verulega mikið upp á kosningabaráttuna.  Frábær manneskja - en er ekki beinlínis klæðskerasniðin í embætti forseta Íslands.  Það er að segja í ímynd fólks af forseta.

  Frambjóðendur drottins allsherjar,  Hildur og Guðrún,  slógu Íslandsmet.  Aldrei áður hafa frambjóðendur fengið jafn fá atkvæði í forsetakosningum.  Hvergi í heiminum.  Í tilfelli Hildar kemur það ekki að sök.  Hún býður sig aftur fram í næsta lífi.  Ef það gengur ekki þá í þar næsta lífi.  200 ár,  400 ár. Skiptir ekki máli.  Hennar tími mun koma í Jesú nafni.  Eða ekki.  Spurning hvort að drottinn sendir Guðrúnu í fleiri fýluferðir af þessu tagi upp á grín.  

  

   

   

Guðni stefnir á sigur í Nice

Bítlarnir sameinast

  Allir eftirlifandi Bítlarnir (The Beatles) hafa sameinast í baráttu fyrir hertum skotvopnalögum.  Þetta eru Paul McCartney,  Ringo Starr og, já,  Yoko Ono.  Íslandsvinurinn Yoko (með annan fótinn á Íslandi) er ekkja bítilsins Johns Lennons.  Hann var skotinn til bana af geðveikum aðdáanda 1980.  Nítján árum síðar reyndi annar geðveikur aðdáandi að myrða bítilinn George Harrison sofandi í rúmi sínu um nótt.  Honum til lífs varð að árásarvopnið var hnífur en ekki byssa.  Þrátt fyrir stungusár í lungu og hjarta tókst George að yfirbuga árásarmanninn og halda honum þangað til lögreglan tók hann í sína vörslu.  Þökk sé gömlum slagsmálatöktum frá unglingsárum Bítlanna í Liverpool.    

  Áskorun eftirlifandi Bítlanna er beint til bandarískra þingmanna.  Þingmennirnir ku njóta rausnarlegra fjárstyrkja (mútur) frá skotvopnaframleiðendum.  Bítlarnir vilja að skorður verði settar á skotvopnasölu til geðveikra og félagsmanna í hryðjuverkasamtökum á borð við Isis og Al-Kaida.  Þetta er snúið.  Skotvopnasala er arðvænlegur bisness.  Þessir eru góðir viðskiptavinir skotvopnaframleiðenda og skotvopnasala.  

  Þegar Ringo skrifaði undir áskorunina lét hann þess getið að hann væri reyndar hættur að gefa eiginhandaráritanir.  En nauðsyn brýtur lög.  

  Paul og Yoko notuðu tilefnið jafnframt til að senda bandarískum þingmönnum erindi vegna laga um greiðslur til höfunda tónlistar í stafrænu formi og plötuútgefenda.  Þeim þykir halla á höfunda.   

Skotárás í Þýskalandi

Hver skóp gjá á milli ráðamanna og þjóðar?

  Mikla undrun og athygli vakti að almenningi var kyrfilega haldið frá Austurvelli þjóðhátíðardaginn 17. júní.  Margir hafa vanið sig á - alveg frá 1944 - að standa á "sínum stað" á Austurvelli undir hátíðarræðum ráðamanna. Í gær mættu þeim girðingar og lögregluþjónar,  gráir fyrir járnum með kylfur og handjárn í beltisstað og gasúða á brúsum. Aldrei jafn tilbúnir og nú að hrópa:  "Gas! Gas! Gas!".

  Gamla fólkið vissi ekki hvaðan á sig stóð veðrið.  Það fékk ekki að brölta í gamla stæðið sitt.  Þarna utan girðingar hvorki sá það né heyrði í ráðamönnum þjóðarinnar.  Kannski táknrænt.  Á Fésbók hefur yngra fólk einnig kvartað undan því að hafa ekki náð að heyra né sjá hvað landsfeður höfðu þarna að færa,  Höfðu þó sumir einlæga þörf fyrir að fá leiðsögn frá þeim í lífinu. 

  Enginn kannast við að hafa búið til þessa gjá á milli ráðamanna og þjóðar. Hver vísar á annan.  Forsætisráðherra vísar á lögregluna. Hún vísar til baka á forsætisráðherra.  Segir þetta hafa verið samráðsverkefni forsætisráðherra og þjóðhátíðarnefndar.  Þjóðhátíðarnefnd kannast ekki við sína aðkomu.  

  Lögreglan hefur bent á að hún hafi aðeins staðið vörð um hefðbundna gjá á milli þjóðar og ráðamanna.  Þetta hafi verið nákvæmlega eins í fyrra. Gjáin hafi einungis verið stækkuð um 5 metra á kant,  samtals aðeins 20 metra.  

  Einhverjir hafa vísað til þess að hróp voru gerð að Sigmundi Davíð,  þáverandi forsætisráðherra, í fyrra.  Aðrir benda á að sú uppákoma hafi verið vel og rækilega boðuð og auglýst fyrirfram.  Nú hafi aftur á móti ekkert slíkt verið boðað eða fyrirhugað.  Enda hefur núverandi forsætisráðherra,  Sigurður Ingi, gagnrýnt lögregluaðgerðirnar.  Þrátt fyrir að löggan fullyrði að hann og hans embætti hafi staðið fyrir því að gjáin á milli ráðamanna og þjóðar var breikkuð í gær.

      

   

Undrast lokanir lögreglu á Austurvelli

Fylgi Guðna hrynur

  Morgunblaðið / mbl.is er í herskárri kosningabaráttu í aðdraganda kosninga á forseta íslenska lýðveldisins;  sameiningartákni þjóðarinnar,  umvefjandi jákvæðs og glaðlegs landsföðurlegs þjóðarleiðtoga og andliti Íslands úti í hinum stóra heimi. Það er ekkert nema hið besta mál að ritstjóri Morgunblaðsins/mbl.is - sem er í framboði - nýti sín tæki og tól.  Án þess væri hann að misnota aðstöðu sína herfilega.

  Vinsælasta fyrirsögn Morgunblaðsins/mbl.is síðustu vikurnar er:  "Fylgi Guðna minnkar".  Fylgið hrynur þvílíkt að á örfáum vikum er það ítrekað komið niður fyrir 60%.  Í dag rétt slefar það í 56%.  Sem er ekkert voðalega mikið meira en fylgi allra hinna frambjóðenda til samans.

  365 miðlar léku þann ljóta leik að pikka fjóra frambjóðendur af níu út úr og láta allt snúast um þá.  Það kom Höllu Tómasdóttur sérlega vel.  Hún er í náðinni hjá 365 miðlum.  Hún hefur margfaldað sitt fylgi eftir að 365 miðlar létu umræðuna snúast einungis um Guðna Th.,  DOddsson,  Andra Snæ og Höllu.  Fylgi við Höllu nálgast óðfluga fylgi DOddssonar - sem dalar jafnt og þétt. Hægt og bítandi.  Hún er á fljúgandi siglingu.

  Ég er hallur undir framboð Sturlu Jónssonar.  Skrifaði undir meðmæli með hans framboði. Þrátt fyrir að hans framboð sé ekki í náðinni hjá 365 miðlum þá er það mjög rísandi þessa dagana.  Er komið fast að 3% (og meira en tífalt það í sumum skoðanakönnunum,  svo sem á www.hringbraut.is og www.utvarpsaga.is). Ef hans framboð hefði fengið að vera með í framboðskynningum 365 miðla er næsta víst að það væri á svipuðu róli og framboð DOddssonar,  Höllu og Andra Snæs.  

  Nýjustu tíðindi koma úr herbúðum forsetaframjóðandans þaulvana, Ástþórs Magnússonar:  Ástþór býður nú upp á kostakjör; "2 fyrir 1".  Ef - ef - EF - hann verður forseti þá skipar hann Sturlu þegar í stað sem aðstoðarforseta.  Fleiri forsetaframbjóðendur mættu taka upp svona pakkatilboð.  

  Svo er framboð Elízabetar Jökulsdóttur skemmtilegt.  Hún er frábær.  

  Tveir frambjóðendur voru handvaldir til framboðs af himnaföður.  Framboð þeirra nýtur ekki stuðnings annarra.  Því miður.  

 

      

Fylgi Guðna minnkar

Atvinnuviðtal er kúnst

  Það er kúnst að fara í atvinnuviðtal.  Klæðnaður skiptir miklu máli.  Uppskriftin fer eftir því hvert starfið er.  Margt annað spilar inn í. Aldrei gefst vel að umsækjandi byrji á því að lemja vinnuveitandann. Hinsvegar veit ég um dæmi þess að umsækjandi lenti í harkalegu rifrildi við vinnuveitanda í atvinnuviðtali - og var ráðinn, einmitt vegna illdeilunnar.

  Þegar ég var krakki sagði mér vinnuveitandi að hann hefði eina reglu:  Hann horfði á neglur umsækjenda.  Þeir einir voru ráðnir í vinnu sem voru með hvít naglabönd.  Umsækjendur með "sorgarrendur" á nöglum komu aldrei til greina.  

Atvinnuviðtal endaði með hnefahöggum

Framsóknarflokkurinn slær í gegn

  Framsóknarflokkurinn er á fljúgandi siglingu síðustu vikurnar,  samkvæmt skoðanakönnunum.  Flokkurinn var svo gott sem að þurrkast út á síðustu dögum heilögum Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar.  Framsóknarsólin var við það að hníga til viðar.  Þá brá svo við að guttinn hvarf úr sviðsljósinu. Hann sagði af sér sem forsætisráðherra.  Þess í stað flatmagaði hann í sólinni í Flórída.

  Við brotthlaup Sigmundar Davíðs brá svo við að viðsnúningur varð á fylgi flokksins.  Framsóknarsólin reis á ný.  Bratt.  Arftakinn á stóli forsætisráðherra,  Sigurður Ingi,  fangaði hug og hjörtu landsmanna með skeleggri útlistun á fjármálum forvera síns:  Það er flókið að eiga peninga á Íslandi.  Gríðarlega flókið.  Peningarnir verða þó að vera einhversstaðar.  Til þess eru skattaskjól.  Ekki geta þeir verið hvergi.

  Á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins um helgina hótar Sigmundur Davíð því að snúa aftur - þrátt fyrir að vera talinn geðbilaður - að eigin sögn.  Það er ekki nýlunda þegar um framsóknamenn er að ræða.  Þetta hefur fylgt flokknum frá dögum Jónasar frá Hriflu,  eins og SDG bendir réttilega á.

  Í ræðu sinni minnti strákurinn á að þegar hann laug í sjónvarpsviðtali á dögunum þá hafi það verið vegna þess að hann var plataður.  Gabbið var skipulagt af vondum mönnum sem árás á Framsóknarflokkinn.  Zika-veirunni,  Panama-skjölunum og gróðurhúsaáhrifum er beint gegn Framsóknarflokknum.  Þetta er hræðilegt.  Flokkurinn sætir einelti. Vælubíllinn er kominn í áskrift.  

    

Viðreisn og Framsókn auka fylgi

Forsetaframbjóðendur greindir

  Fjórir af níu frambjóðendum til embættis forseta Íslands fengu að kynna sig í sjónvarpsþættinum Eyjunni á Stöð 2 núna síðdegis.  Gagnrýnisvert er að 365 miðlar hafa tekið afar hlutdræga stöðu í kosningabaráttunni.  Hlutdrægnin felst í því að skilja fimm frambjóðendur út undan.  Láta eins og þeir séu ekki til.    

  Það var notalegt að sjá hvað ungu frambjóðendurnir - sem fengu að kynna sig - voru jákvæðir,  bjartsýnir,  glaðværir og kurteisir.  DOddsson skar sig rækilega frá.  Hann er að spila taktískt úr stöðunni.  Hans möguleiki á að skapa sér ímynd landsföðurlegs sameiningartákns felst í því að ráðast af hörku og með öllum brögðum á Guðna.  Eldri stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins kunna vel að meta þann stíl.  

  Andri Snær þarf að lagfæra tvo hluti.  Annarsvegar er honum laus hönd.  Hún virkar eins og hann sé að útskýra sitt mál með táknmáli fyrir heyrnarlausa.  Hinsvegar þarf hann að fá sér rauðlitt hálsbindi.  Bæði DOddsson og Guðni hafa verið að skerpa á rauða litnum í sínum hálsbindum.  Alveg eins og þeir eiga að gera.  Blásvartur jakki,  rauðlitt hálsbindi og hvít-ljósblá skyrta er sá klæðnaður karlkyns forsetaframbjóðanda sem virkar best. Þetta hefur verið marg rannsakað.

  Hvítur klæðnaður Höllu Tómasdóttur er ekki besti kostur.  Að vísu laðar hvíti liturinn fram tilfinningu fyrir sakleysi.  Hann hjálpar til við að hreinsa af henni orðróm um tengsl við útrásarstemmninguna í aðdraganda bankahrunsins. Dökkur jakki virkar samt betur.  Og ennþá betur ef hún setur á sig hálsfesti með stórum hvítum perlum.  Hún kemur afskaplega vel fyrir í alla staði og býður af sér góðan þokka.

  Í næstu skoðanakönnun dalar DOddsson. Með lagni getur hann hæst náð 25% á kjördag.  Fylgi við Guðna lækkar hægt og bítandi.  Það endar nær 40% á kjördegi.  Halla bætir eitthvað smávegis við sig.  Andri Snær verður á svipuðu róli og í síðustu skoðanakönnunum.      

   

   

Hart tekist á í forsetakappræðum

Banni létt af Trump

 

 

 

 

 

 

 

 

   Margt hefur orðið til þess að Donald Trump er vinsælt fyrirsagnafóður í fjölmiðlum út um allan heim.  Líka á Íslandi.  Mest þó í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Það er heppilegt.  Hann er einmitt að keppast við að tryggja sér útnefningu sem forsetaframbjóðandi bandaríska Reppaflokksins.  

  Ástæður þess að kallinn baðar sig í sviðsljósinu eru ekki að öllu leyti þær að hann sé meðvitað snjall að koma sér þangað.  Allskonar vandræðagangur hefur einnig skilað honum í sviðsljósið.  Til að mynda að vinir hans í tónlistarbransanum hafa hver á fætur öðrum stungið hann í bakið.  Fyrstur til þess var Njáll Ungi.  Þeir eru góðir vinir.  Í upphafi kosningabaráttunnar notaði Trump lag hans,  Rockin' in the Free World, sem kosningalag.

  Njáll er stuðningsmaður Bernie Sanders.  Sá keppir við Hillary Clinton um að verða forsetaframbjóðandi Demókrata.  Njáll bannaði Trump umsvifalaust að nota lagið á kosningafundum.  Trump hélt fyrst að hann væri að stríða sér.  Þeirra vinskapur hefur staðið til margra ára.  En Njáli var alvara.  Trump varð að finna sér nýtt kosningalag.  Það reyndist vera þrautin þyngri.  Þungavigtartónlistarmenn eru ekki í stuðningsliði Trumps.  Þvert á móti.

  Nú bregður svo við að Njáll hefur skipt um skoðun.  Hann lýsir því yfir að héðan í frá sé ÖLLUM heimilt að nota tónlist hans hvar sem er og hvenær sem er.  Einu skilyrði er að borgað sé ríflega fyrir notkunina.  Um það snúist kúvendingin.  Hann þurfi á peningum að halda.

  Án þess að Njáll hafi tekið það fram þá rekur hann sumarbúðir fyrir fatlaða og fjáröflunarsamtök fyrir bændur.  

  Trump hefur tekið umskiptum Njáls fagnandi. En ekki David Crosby,  fyrrum félagi Njáls í hljómsveitinni Crosby, Stills, Nash & Young.  Sá sendir Njáli kaldar kveðjur á twitter.

   

Trump öruggur með útnefningu