Kynlífsklúbburinn

 

 

 

  

  Áskrifendur málgagns LÍÚ,  Morgunblaðsins,  eru sjálfkrafa skráðir í félagsskap,  klúbb sem kallast Moggaklúbbur.  Nafn klúbbsins hefur vakið gríðarlega mikla athygli Færeyinga.  Sama hvort er Færeyinga staðsetta á Íslandi og fletta Mogganum hér eða Færeyinga sem fletta Mogganum í Norræna húsinu í Færeyjum eða í blaðsölunni í færeysku Kringlunni,  SMS í Þórshöfn.  Færeyingar hafa spurt mig að því hvort að Morgunblaðið reki "swing" klúbb meðal áskrifenda sinna. Eða út á hvað þessi klámklúbbur gangi eiginlega.    

  Færeyska orðið yfir kynlíf er mogga.   

____________________________

  Takið endilega þátt í vali á jólalagi ársins 2014. http://http://www.ruv.is//content/jolalagakeppni-rasar-2//content/jolalagakeppni-rasar-2 Jólalag Daðlanna er þvílíkt lang flottast:  

„Swingið“ án efa frétt ársins

Skegg og jólasveinninn

  Í kvöld hitti ég gamlan félaga.  Það eru nokkuð mörg ár síðan við hittumst síðast.  Kannski aldarfjórðungur eða svo.  Svo vill til að í millitíðinni höfum við báðir leyft skeggi að vaxa að mestu óáreitt.  Ég hef að vísu alltaf skorið skegg við yfirvör. Hann hinsvegar leyfir skegginu að vaxa yfir munn sér.  Kallar það "að samkjafta".  

  Á dögunum gekk hann framhjá leikskóla í nágrenni sínu. Krakkar þar kölluðu til hans:  "Hæ,  manni!"  Hann svaraði því engu.  Það espaði krakkana upp. Þeim fjölgaði sem kölluðu til hans:  "Hæ, manni!"  Hann hélt sínu striki framhjá leikskólanum án þess að virða krakkana viðlits. Þá heyrir hann einn krakkann kalla yfir hópinn:  "Kallinn getur ekki talað.  Hann er með skegg í munninum!"   

--------------------------

  Ég kíkti inn á bókasafnið í Kringlunni í dag. Þar sem sat og las breska Q-músíkblaðið gekk fast upp að mér lítill drengur.  Kannski 3ja eða 4ra ára.  Hann horfði rannsakandi á mig. Ég sagði lágt:  "Hó, hó, hó!".  Stráksa lét sér hvergi bregða heldur horfði ennþá alvarlegri á mig.  Alveg þétt upp við mig.  Mamma hans kom og dró hann burt. Hann hélt þó áfram að stara á mig og þráaðist við að fylgja mömmunni.  Já,  ég er dálítið líkur jólasveininum með mitt síða hvíta skegg.  Þetta er í annað skiptið sem svona gerist með nokkurra daga millibili.   

Hvaða þjóðir njóta mesta netfrelsis?

  Í útlöndum er til stofnun sem mælir netfrelsi hinna ýmsu þjóða.  Hún heitir Freedom house.  Allt sem snýr að netfrelsi er skoðað.  Meðal annars út frá því hvort eða hvaða skorður yfirvöld setja á umgengni almennings við netið.  Til að mynda hvort að einhver forrit séu bönnuð eða aðgengi að þeim takmörkuð og bara allskonar.  Listinn yfir þær þjóðir sem búa við mesta netfrelsi er forvitnilegur.  Ekki síst fyrir okkur Íslendinga.  Þessi lönd tróna á toppnum:

1  Ísland

2  Eistland

3  Kanada

4  Ástralía

5  Þýskaland 

  Íranar búa við minnst netfrelsi.  Þar er eiginlega flest blokkerað eða stranglega bannað.  Sýrlendingar koma þar næst.  Síðan eru það Kínverjar.  Kúbanar eru í fjórða neðsta sæti.  Á hæla þeirra koma Eþíópar.

  Ekki reyndist unnt að mæla netfrelsi í N-Kóreu.  Enginn þeirra íbúa sem rannsóknarteymið ræddi við þar í landi hafði hugmynd um hvað internet er.    

-----------------------------------------------------------

  

Jón Þorleifsson og slagsmál

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var mikil barnagæla.  Sjálfur eignaðist hann engin börn.  Hann var einhleypur alla ævi.  Börn löðuðust að Jóni.  Hann kom fram við þau eins og jafningja og gat endalaust leikið við þau.  Þó að hann væri orðinn háaldraður þá lét hann sig ekki muna um að velta sér um gólf eða skríða á fjórum fótum þegar það hentaði leiknum.  Synir mínir og systkinabörn mín elskuðu Jón.  Það var ætíð fagnaðarfundur þegar Jón kíkti í heimsókn.  Skipti þá engu máli þó að hann kæmi stundum dag eftir dag. 

  Einhverju sinni var leikurinn þannig að litlir plastkallar voru látnir slást.  Hvort að þeir hétu Action Man,  He-Man,  Hulk eða eitthvað annað.  Synir mínir stýrðu sitthvorum plastkallinum.  Jón þeim þriðja.  Hans kall var fyrst og fremst í því hlutverki að verja sig í stað þess að sækja fram.  Sennilega var það þess vegna sem sonur minn spurði Jón:  "Hefur þú aldrei verið í slagsmálum?"

  Jón svaraði strangur á svip:  "Nei,  aldrei.  Ég hef óbeit á öllu ofbeldi.  Slagsmál eru andstyggð!"

  Ég blandaði mér í umræðuna.  Sagðist hafa heyrt af slagsmálum Jóns við nasista á Eyrarbakka eða þar um slóðir.

  Jón spratt á fætur og andlitið ljómaði við upprifjunina.  Hann lagði handarbakið á barkann á sér og sagði hróðugur:  "Ég sló nasistann með spýtu af alefli á barkann.  Hann steinlá og var ekki til frekari stórræða þann daginn!"

__________________________________________

Fleiri sögur af Jóni:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1409699/

Byssan er saklaus

  Byssur drepa engan.  Þessu halda margir fram í kjölfar þess að hafa sett upp spekingslegan svip og tekið í nefið.  Ef vel er að gáð er það alveg rétt að byssur drepa engan.  Ekki fremur en handsprengjur,  kjarnorkusprengjur,  eldflaugar,  eiturefnavopn eða rafmagnsstóllinn.  Það er ástæðulaust að agnúast út í þetta dót.  Drápstækin eru saklaus uns sekt er sönnuð.  Sökin liggur hjá manneskjunum sem misnota leikföngin.  Svo geta alltaf orðið slys.  Eins og gengur.  Þau gera ekki boð á undan sér.

 

    

Skotinn til bana fyrir slysni

Kækur lygara

  Raðfréttir af embættismanni kristins safnaðar Fíladelfíu; raðlygara sem reynir eftir getu að venja sig af lygaáráttunni og kenna börnum sínum að ljúga ekki, rifja upp símtal sem ég átti við 6 ára systurson minn fyrir margt löngu.  

 Tekið skal fram að ég er fylgjandi því að bæði lygarar og sannsöglir kenni börnum sínum að ljúga lítið sem ekkert.  Og aðallega lítið.

  Ég hringdi í Svandísi systir mína á Akureyri.  Systursonur okkar svaraði í símann.  Hann sagðist vera í pössun hjá Svandísi ásamt bróður sínum.  Ég spurði hvort að þeir bræður væru ekki stilltir og þægir í pössuninni.  Stráksi svaraði að þeir væru það.  Nema að Svandís væri ósátt við að þeir ættu það til að róla sér á hurðum hjá henni.  Þá yrði hún alltaf reið.  Ég sagði: "Þið verðið að hætta því."  Sá 6 ára svaraði:  "Já,  ég er að reyna að venja mig af því!"

 

Bað Sigríði um upplýsingar um Omos

Áfall Sveinbjargar Birnu

  Í Viðskiptablaðinu má lesa um andúð Sveinbjargar Birnu Sveinbjörnsdóttur á styrkveitingu sem Jón Gnarr fékk úr friðarsjóði Lennon Ono.  Styrkinn,  sex milljónir króna,  veitti Jón Kvennaathvarfinu.  Sveinbjörg Birna er borgarfulltrúi í Reykjavík (en búsett í Kópavogi).  Samkvæmt Viðskiptablaðinu furðar Sveinbjörg Birna sig á að Jón Gnarr hafi tekið við styrknum.  Sjálf segist Sveinbjörg ekki hefði gert slíkt.

 

Styrkurinn til friðar á heimilum

Stjörnurnar sem risu upp gegn kynþáttahatri

 

  Langt fram eftir síðustu öld voru gríðarlega miklir kynþáttafordómar,  kynþáttahatur og kynþáttamisrétti ríkjandi í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Ástandið var svo svakalegt að nútímamanneskja,  almenningur í dag,  á erfitt með að skilja hversu djúpstætt þetta var - einkum í Suðurríkjunum.

  Tvær manneskjur áttu stærstan og róttækastan þátt í að slá hratt og rækilega á þennan viðbjóðslega rasisma.  Annarsvegar var það rokksöngvarinn Elvis Presley um miðjan sjötta áratuginn.  Hinsvegar leikkonan Marilyn Monroe örlitlu síðar.   

  Elvis Presley var hvítur söngvari í Memphis, Tennessee.  Því sem kallast Djúpa-suðrið.  Þar var kynþáttahatur nomið.   Elvis var hinsvegar ónæmur fyrir kynþáttahatri.  Þvert á móti þá hafði hann dálæti á svertingjablús og bar mikla virðingu fyrir annarri blökkumannatónlist. Til að mynda gospell.  

  Í upphafi ferils stóð til að Elvis myndi gera út á kántrý í bland við blökkumannablús.  Hann varð strax fyrir hatursfullum viðbrögðum vegna blökkumannatónlistarinnar.  Hann var úthrópaður "negrasleikja" og hótað að vera útilokaður frá markaðnum.  Þetta hafði þveröfug áhrif á unga uppreisnarmanninn sem sá ekkert nema óréttlæti í því kynþáttahatri sem hann mætti.  

 

  Í stað þess að láta undan hótunum blés hann til sóknar.  Hann tilkynnti hljómsveit sinni og umboðsmanni að vegna hótana og ofsókna myndi hann breyta dagskrá sinni úr kántrýi yfir í eintóma blökkumannablúsa.  Sem hann stóð við.  Þar með stimplaði hann nýtilkomna rokkbylgju sjötta áratugarins inn sem blökkumannabylgju.  Rokkbylgjan fór í hæstu hæðir 1955 - 1958.  Presley flaug þar efst en á hæla hans komu Jerry Lee Lewis,  Chuck Berry,  Little Richards og Fats Domino.  Rokkbylgjan var blökkumannatónlist og engin greinarmunur gerður á hörundslit rokkaranna.  Hörundsdökki Chuck Berry samdi lögin.  Hörundsdökki Little Richards sum af þeim.  Og allir sungu sömu lögin.  Komu saman fram á hljómleikum og almenningur hætti að greina tónlist,  rokkið,  út frá hörundslit.

"If they don't want me to sing colored music, I'll sing colored music for the rest of my life, that's what I'll do!" Elvis Presley.

 

  Víkur þá sögu að Marilyn Monroe.  Hún var risafræg leikkona.  Hún notaði öll sín góðu sambönd til að opna "white only" skemmtistaði fyrir blökkumönnum.  Það kostaði blóð, svita og tár.  En með harðfylgni kom hún Ellu Fitzgerald inn á stærstu staðina.  Sjálf mætti Marilyn Monroe ætíð á hljómleika Ellu og sat þá á fremsta bekk.  

  Án MM hefði heimurinn aldrei heyrt af Ellu.

   

Ljósmynd af Marilyn Monroe fyrir 817.000 krónur

Rokkstörnurnar styðja sjálfstæði Skota

  Fjöldi rokkstjarna utan Skotlands hefur lýst opinberlega yfir stuðningi við skosku Já-hreyfinguna.  Hún leiðir baráttuna fyrir því að Skotland segi sig formlega úr sambandríkinu Stóra-Bretlandi.  Mikið er í húfi.  Ekki síst fyrir afganginn af Stóra-Bretlandi.  Það verður heilmikið tjón fyrir íbúa þess að missa Skotland úr sambandsríkinu.  Að sama skapi er líklegt að sjálfstæði verði Skotum til framdráttar.

  Meðal rokksjarna sem opinberlega styðja Já-hreyfinguna má nefna Björk,  Johnny Marr (The Smiths),  Matt Bellamin (The Muse) og Billy Bragg.  Í þessum hópi eru líka skoskar stjörnur á borð við Edwin Collins,  Alex Kapranos (Franz Ferdinand),  Stuart Braithwaite (Mogwai) og liðsmenn Deacon Blue.  

  Paul McCartney styður hinsvegar Nei-hreyfinguna,  eins og fleiri af eldri kynslóðinni.  Til að mynda Mick Jagger,  David Gilmour (Pink Floyd),  Bryan Ferry,  Sting,  Cliff Richard og David Bowie.      

 

Skotar líta til Norðurlanda

Áfengir drykkir eiga að vera undanþegnir virðisaukaskatti

  Margt er gott í fyrirhuguðum breytingum á virðisaukaskatti.   Mestu munar um að boðuð hefur verið byltingarkennd einföldun á honum.  Í stað tveggja þrepa verða tekin upp tvö þrep.  Flækjustigið á því að vera með mishá þrep kemur einna best fram í áfengum drykkjum.  Í blönduðum kokkteilum er hluti blöndunnar í lægra þrepi en áfengi hlutinn í hærra þrepi.  Í öðrum tilfellum borgar viðskiptavinurinn hátt verð fyrir kaffibolla í lægra þrepi.  Í kaupbæti fær hann ókeypis bjór í hálfslítra glasi.  Af því að hann er ekki seldur þá ber það engan virðisaukaskatt.  Það besta er að það þarf ekki einu sinni að drekka kaffið til að njóta þessara kjara.  Það bara stendur og kólnar.

  Til að losna við flækjustigið er einfaldast og best að fella niður virðisaukaskatt á áfenga drykki.  Næst skásti kostur er að setja það í lægra þrep.  Allt annað er della.  Hvort skrefið sem verður stigið til einföldunar mun verða til mikils stuðnings við rísandi ferðamannaiðnaði.  Það kemur öllum Íslendingum til góða þegar upp er staðið.     

 

 

Áfengi í lægra þrepið?