Sex dauðsföll í einni hljómsveit

 

  Frá lokum blóðugrar seinni heimsstyrjaldar á fjórða og fimmta áratug síðustu aldar varð bandarísk tónlist allsráðandi í Evrópu og langt utan Evrópu.  Bandarískir raularar á borð við Frank Sinatra og Bing Crosby fóru mikinn í útvarpsviðtækjum heims.  1955-56 skall yfir heimsbyggðina bylgja bandarískra rokkara:  Bill Haley,  Chuck Berry,  Elvis Presley,  Little Richard,  Fats Domino...  Rokkbylgjan hvarf snögglega um og upp úr 1958.  Við tók bandarískt dú-vúbb og síðan twist,  limbó og eitthvað svoleiðis.  

  1964 gerðust þau undur og stórmerki að ensk unglingahljómsveit,  Bítlarnir,  lagði óvænt undir sig heimsmarkaðinn.  Svo rækilega að í júní 1964 áttu Bítlarnir öll lög í efstu sex sætum bandaríska vinsældalistans.  Í árslok 1964 kom í ljós að 60% af öllum seldum plötum í Bandaríkjunum það árið var með Bítlunum.  Samt voru Bítlarnir óþekkt fyrirbæri í Bandaríkjunum fram að vordögum. 

  Bandaríski markaðurinn brást klaufalega og seint við þessari óvæntu bresku innrás.  Hver markaðsfræðingurinn á fætur öðrum í bandaríska skemmtiiðnaðinum reiknaði dæmið vitlaust.  Til eru ótal bókanir hjá bandarískum plötufyrirtækjum og umboðsskrifstofum frá þessum tíma sem sýna hve illa bandaríski skemmtiiðnaðurinn var tekinn í bóli.  Afneitun var algjör.  Því var haldið fram að Bítlaæðið næði í hæsta lagi fram að hausti 1964.  Í vetrarbyrjun væru Louis Armstrong og Barbra Streisand búin að valta yfir Bítlana.  Það myndi ekki heyrast meira í Bítlunum í Bandaríkjunum. 

  Þessi markaðsgreining gekk ekki eftir.  Ensku Bítlarnir festu sig í sessi í Bandaríkjunum til frambúðar.  Ekki nóg með það.  Bítlarnir opnuðu upp á gátt bylgju breskra rokk- og blúshljómsveita sem toppuðu bandaríska vinsældalistann næstu árin:  The Rolling Stones,  The Who,  The Kinks,  The Animals,  Manfred Man... Listinn er endalaus.

  Það var ekki fyrr en 1965 sem bandaríski tónlistariðnaðurinn játaði sig sigraðan.  Þá var gefið út fyrsta bandaríska lag sem svar við ensku Bítlunum.  Á þessum tímapunkti var vísnatónlist í þjóðlagastíl mjög vinsæl í Bandaríkjunum:  Bob Dylan,  Kingston Trio,  Joan Baez,  Peter, Paul & Mary...

  Skrefið sem var stigið fólst í því að blanda saman vísnasöng eftir Bob Dylan og Bítlarokki.  Blandan var góð og lag Dylans,  Mr. Tambourine Man, í rokkútsetningu fyrstu bandarísku bítlahljómsveitarinna,  The Byrds,  sló rækilega í gegn.  Það kom út vorið 1965.  Til varð nýr tónlistarstíll,  þjóðlagarokk (folk-rock).  Lagið náði 1. sæti vinsældalista víða um heim. 

  Vinsældunum var fylgt eftir með öðru Dylan-lagi,  All I really Want to do.  Það náði ekki flugi.  Þá var leitað í smiðju Petes Seegers,  eins ástsælast vísnasöngvara Bandaríkjanna.  The Byrds náðu aftur að toppa vinsældalista með lagi hans,  Turn, Turn, Turn. 

  Næstu ár á eftir var The Byrds þungavigtarhljómsveit í þróun og sögu rokksins.  Hafði meðal annars mikil áhrif á Bítlana og The Rolling Stones.  Var brautryðjandi í tónlistarstílum á borð við raga (indversk-blönduð músík),  geimrokk (space rock), kántrý-rokk,  sýrurokk,  spunadjassrokk og svo framvegis. 

  Liðsmenn The Byrds sukkuðu.  Dópuðu all svakalega og drukku sterkt áfengi af stút.  Leikar fóru þannig að sex liðsmenn The Byrds féllu frá fyrir aldur fram.  Hljómborðsleikarinn Gram Parson var aðeins 26 ára er hann lauk jarðvist í kjölfar rosalegrar eiturlyfjaneyslu.

  Gítarleikarinn Clarance White dó sama ár, 1973.  Hann var ekinn niður af ölvuðum ökumanni.  Söngvarinn,  lagahöfundurinn og gítarleikarinn Gene Clark dó fyrir aldarfjórðungi eftir langvarandi gríðarlega drykkju.  Hann fékk hjartaslag og var með ónýtan maga.  Trommarinn Michael Clarke dó tveimur árum síðar.  Næsti trommari,  Kevin Kelley,  dó nokkrum árum síðar.  Bassaleikarinn Skip Batten dó því næst.

  Einn mesti dópisti The Byrds,  gítarleikarinn,  lagahöfundurinn og söngvarinn David Crosby,  er mörgum til furðu ennþá á lífi.  Hann hefur fengið ígrædda splunkunýja lifur.  Og gott ef ekki nýru líka.  Hann hafði gott af því að sitja í fangelsi í Texas í heilt ár vegna gríðarlega mikils magns sem hann lumaði á af dópi á borð við heróíni,  kókaíni og einhverju þannig.  Hann hresstist við það. 

  Ég held - og vona - að engin önnur hljómsveit rokksögunnar hafi tapað sex liðsmönnum yfir móðuna miklu.  Hljómsveitin starfar ekki lengur.  Nema kannski í Valhöll.

 

Jón Þorleifs og krimmarnir á Hlemmi

 

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  bjó lengi í leiguíbúð við Hlemm.  Einu sinni sem oftar átti sonur minn - þá þrettán ára - leið um Hlemm ásamt nokkrum vinum sínum 1999.  Þeir mæta Jóni og strákurinn kastar kveðju á Jón.  Drengnum til mikillar undrunar tók Jón ekki undir kveðjuna heldur setti undir sig hausinn,  herti hraustlega á göngu sinni og nánast hljóp við fót í burtu.

  Jón var heimagangur hjá okkur.  Hann hafði dálæti á sonum mínum og þeir á honum.  Frá því að þeir fæddust var hann duglegur að leika við þá.  Hann skreið á fjórum fótum,  velti sér um gólfið og lék við þá eins og jafningi tímunum saman.  Þrátt fyrir þröngan fjárhag þá hlóð hann á þá dýrum gjöfum af ýmsu tilefni.  Ekki bara afmælis- og jólagjöfum heldur einnig páskaeggjum,  sumardagsgjöfum,  verðlauna þá fyrir námsárangur o.s.frv.  Jón reyndi alltaf að toppa.  Til að mynda kom hann með stærstu páskaeggin og spurði jafnan hvort að þetta væru ekki stærstu páskaegg sem drengirnir hefðu fengið það árið.      

  Það voru ætíð fagnaðarfundir þegar Jón kom í heimsókn.     

  Næst þegar Jón kom í heimsókn sagði ég honum frá því að stráknum mínum hefði þótt leiðinlegt að ekki var tekið undir kveðju hans.  Jón kom af fjöllum.  Kannaðist ekkert við að hafa mætt honum.  Þegar ég upplýsti Jón betur um stað og stund kom skýringin.  Jón sagði:

  "Ég er logandi hræddur við krimmana á Hlemmi.  Þeir eru sturlaðir af eiturlyfjaneyslu.  Ganga með hnífa og ganga í skrokk á fólki.  Þegar ég sé þessa ógæfumenn þá bjarga ég mér á flótta.  Ég gef mér ekki tíma til virða þá fyrir mér.  Það kemst ekkert annað að en að forða sér."

  Jón hafði að óathuguðu máli haldið að sonur minn og kunningjar hans væru krimmar á Hlemmi.  Þeir voru í dauðapönkssveitinni Gyllinæð,  allir nær 2 metrum á hæð og dáldið dauðapönkslegir.  

  Mér þótti verra að Jón væri svona hræddur við gesti og gangandi í og við Hlemm.  Ég benti honum á að það væru engin glæpagengi á Hlemmi.  Hlemmur sé strætómiðstöð.  Starfsmenn á Hlemmi gæti þess að gestir séu ekki áreittir.  Hlemmur er við hliðina á Lögreglustöðinni.  Það er fljótgert að fá lögregluna til að fjarlægja vandræðagemsa.  Hlemmur er í raun öruggara svæði fyrir gangandi en flestir aðrir staðir.

  Jón blés á þetta.  Hann sagðist vita um hvað hann væri að tala.  Hann hefði sjálfur lent í leiðindum er hann gekk framhjá Hlemmi.  Þá vék sér að honum maður með frekju.  Jón lýsti því þannig:  "Þetta var ungur maður í leðurjakka.  Allur hlaðinn keðjum og göddum.  Afskaplega ófrýnilegur drengur,  hálf rangeygur af eiturlyfjaneyslu,  hás af óreglu og ógnandi.  Hann spurði hvort að ég gæti bjargað honum um 500 kall.  Ég sagði að ef ég ætti 500 kall þá myndi ég frekar nota hann fyrir skeinispappír heldur en láta eiturlyfjapésa fá hann.  Svo varð ég að forða mér eins hratt og ég gat því að þessi ofbeldismaður var til alls vís."   

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

--------------------------------------------

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1398305/

Tóku lögin í sínar hendur

Útvarpsþáttur sem má ekki hætta

 

  Eitt af flaggskipum Rásar 2 síðustu fjögur ár er þátturinn Plötuskápurinn.  Hann gleður og fræðir útvarpshlustendur á föstudagskvöldum.  Umsjónarmenn hans hafa allir yfirgripsmikla þekkingu á fjölbreytilegustu tónlist.  Þeir kunna utan að sögu rokksins í smáatriðum.  Engu að síður er auðheyrt að þeir vinna heimavinnuna samviskusamlega fyrir hvern þátt.  Það er ekkert verið að giska á ártöl eða hver spilaði með hverjum í hinu og þessu laginu.  Allar slíkar upplýsingar eru sannreyndar.  Hlustendum er ekki boðið upp á annað en nákvæmustu staðreyndir.  Það má greina að kynningar eru lesnar af blaði.  

  Sigurður Sverrisson,  Halldór Ingi Andrésson og Gunnlaugur Sigfússon skiptast á umsjón með Plötuskápnum.  Allir hafa þeir áheyrilega og notalega útvarpsrödd.  Þeir eru hoknir af reynslu.  Hafa átt komu að tónlist frá öllum hliðum.  Hafa verið tónlistarblaðamenn til margra áratuga,  plötugagnrýnendur,  unnið hjá plötufyrirtækjum,  stýrt plötuútgáfu,  stýrt og rekið plötubúðir,  staðið fyrir umfangsmiklu hljómleikahaldi og svo framvegis.  

  Plötuskápurinn á marga trygga hlustendur.  Þarna eru spiluð lög sem annars heyrast ekki í útvarpi.  Eða lög sem hafa ekki heyrst í útvarpi í allt að því hálfa öld.  Fróðleiksmolarnir sem fylgja með vega þungt og staðsetja tónlistina í tíma og rúmi.

  Sem málmhaus hef ég ekki síst gagn og gaman af Plötuskápi Sigurðar Sverrissonar.  Einkum þegar hann fer á slóðir harðkjarna,  svartamálms,  þrass,  dauðarokks og annarra harðra metalstíla.  Sérlega lofsamlegt er að þungarokkið sem Sigurður býður upp á er ekki bundið við engilsaxneska markaðinn.  Hann beinir sjónum og heyrn að öllum heimshornum.    

  Heilu Plötuskápar Sigurðar hafa verið samanpakkað safn laga sem aldrei og hvergi er spilað í neinum útvarpsþætti í allri íslensku útvarpsflórunni.

  Oftar en einu sinni hefur Plötuskápur Sigurðar verið það spennandi að ég endurspila þáttinn upp í 7 - 8 sinnum á heimasíðu Rúv.  Ég hef líka bent ungum þungarokksunnendum á Plötuskápinn.  Sumir þeirra hafa aldrei áður stillt á Rás 2.  Húrra fyrir Rás 2!  Megi Plötuskápurinn lengi lifa sem góð rök fyrir því að Rúv sé útvarp allra landsmanna!

    

  Þó að þungarokk sé ekki meginstraumur (main stream) eins og létt rokk og popp þá nýtur það mikilla vinsælda.  Þungarokkshljómleikar eiga aðsóknarmet.  Til að mynda sóttu 12 þúsund hljómleika Rammstein í Laugardalshöll og 18 þúsund hljómleika Metallca í Egilshöll. 

Þungarokkarar vilja að Plötuskápurinn lifi

Íslensk hljómsveit í stórræðum á heimsmarkaði

 

. 

  Ein merkasta og frábærasta hljómsveit íslensku rokksögunnar,  Sólstafir,   sendir frá sér plötuna Ótta í ágústlok.  Titillagið - ásamt opnunarlaginu Lágnætti - er nú þegar hægt að heyra á vefsíðum ýmissa helstu rokktímarita heims,  svo sem Revolver, Metal Hammer og Steriogum.

  Platan er byggð upp á hinu forníslenska eyktartímatali.  Þar er sólarhringnum skipt í átta parta.  Við af Lágnætti tekur Ótta. Því næst Rismál, Dagmál, Miðdegi, Nón og að lokum Miðaftann og Náttmál.

. 

40 þúsund fyrsta sólarhringinn

. 

  Lögin hafa fengið einróma og hástemmt lof frá aðdáendum og tónlistarfræðingum.   Lögunum tveimur var til samans "streymt"  40 þúsund sinnum á fyrsta sólarhringnum!   Það staðfestir ásamt ýmsu öðru hversu stórt nafn Sólstafir er á heimsmarkaði.  Ég hef áður sagt frá því á þessum vettvangi er ég átti leið um Finnland fyrir 2 eða 3 árum.  Þar var plötum Sólstafa stillt upp í gluggum plötubúða.  Það vakti undrun mína.  Ég spurði í einni plötubúðinni hverju sætti.  Svarið var að Sólstafir væri vinsæl hljómsveit.  Plötur hljómsveitarinnar færu inn á Topp 15 finnska sölulistans (allt upp í 12. sæti). 

. 

Ljósmynd RAX prýðir plötuumslagið

. 

  Framhlið umslags Ótta prýðir ljósmynd eftir hinn góðkunna RAX (Ragnar Axelsson).  Oft hefur verið haft á orði að ljósmyndir hans kallist á við tónlist Sólstafa og öfugt.

. 

15 stórhátíðir

 

  Sólstafir eru önnum kafnir á hljómleikaferð um þessar myndir. Þeir fóru í sína fyrstu hljómleikaferð til Ameríku í maí.  Þar var þeim hvarvetna afskaplega vel tekið.  Í kjölfar fylgir fjöldi hljómleika í Evrópu. Hljómsveitin er bókuð á 15 tónlistarhátíðir í Evrópu í sumar.  Þar á meðal stórhátíðirnar Sweden Rock, Rock Hard Festival, Hellfest, Graspop, Party San og Getaway Rock Festival.

. 

Ótta á Eistnaflugi

. 

  Einu hljómleikar Sólstafa á Íslandi í sumar verða á Eistnaflugi á Neskaupstað.  Þar verða - auk hefðbundinni hljómleika með Sólstöfum -  einnig haldnir sérstakir hljómleikar með einungis lögum af nýju plötunni.

  Ótta er gefin út af fransk-ameríska plötufyrirtækinu Season of Mist.  Útgáfudagurinn er 29. ágúst í Evrópu og 2. september í Ameríku.

  Sólstafir syngja á íslensku.  Útlendingar elska það.  Ég líka.  Það er metnaður og sjálfsvirðing þegar tónlistarmenn syngja á móðurmáli sínu - í stað þess að rembast við að syngja á ensku eða kínversku í misskilinni viðleitni til að ná eyrum heimsmarkaðarins.  En mestu máli skiptir að tónlist Sólstafa er stórfengleg.  Sólstafir eru framarlega í hópi flottustu hljómsveita heims.  

Bestu plötur allra tíma

  Breska popptónlistarblaðið Mojo hefur tekið saman lista yfir bestu reggí-plötur allra tíma.  Þar á bæ leyfa menn ska-plötum að vera með í pakkanum.  Það er alveg sanngjarnt.  Ska er dálítið hraðari og léttari útgáfa af mento og rock steady.  Línan þar á milli er hárfín og skarast iðulega.  Þetta er niðurstaðan:

 

1.  Bob Marley & The Wailers:  Catch A Fire  (1973)

  Þetta er fyrst plata Bobs Marleys & The Wailers fyrir vestrænan markað.  Frábær plata.  Í sögulegu samhengi er hún brautryðjendaverk.  Opnaði dyr inn á heimsmarkað fyrir tónlistarstíl fámenns (2,7 millj) 3ja heims ríkis í Karabíahafi.  Reggí var ekki einu sinni aðal tónlistin á Jamaíka á þessum tímapunkti.  Hún var bundin við sérkennilegan 20 þúsund manna sértrúarsöfnuð,  Rastafarian.  Áður en hendi var veifað voru ólíklegustu hljómsveitir um allan heim farnar að gefa út reggí-lög. Frá og með 1976 varð reggí fastur fylgifiskur pönkbyltingarinnar sem tröllreið rokkheiminum til fjölda ára.  Fræbbblarnir,  Utangerðsmenn,  Þeysarar og allir hinir spiluðu reggí í bland við pönk.  

  Það er alveg sanngjarnt að Catch A Fire sé í 1. sæti yfir bestu reggíplöturnar.  Eða að minnsta kosti einhver Bob Marley plata.  Hann og hans plötur gnæfa yfir hina í reggí-senunni.   Aðrar Marley plötur koma alveg eins til greina.  Til að mynda Natty Dread og Exodus.  

 

2.  Augustus Pablo:  King Tubbys Meets Rockers Uptown (1975)

   Bráðskemmtilegt afbrigði í reggí er svokallað dub.  Það byggir á hljóðblöndunarleik.  Söngur er að mestu þurrkaður út ásamt því sem hljófærum er skipt út og inn.  Tromman og bassinn fá að halda sér.  Eiginlega allir jamaískir reggí-söngvarar bregða á dub-leik.  Það skiptir ekkert miklu máli hvort að þessi plata sé nákvæmlega besta dub-platan.  Þær eru flestar áþekkar.  Þessi hefur með sér að hafa verið ein af þeim fyrstu - af mörgum síðar - sem tókust virkilega vel.   

 

 3.  Ýmsir:  The Harder They Come (1973)

    Jamaíska kvikmyndin The Harder They Come náði góðu flugi hægt og bítandi eftir að reggí-bylgjan skall yfir heimsbyggðina.  Tónlistin í myndinni er í dag "klassík".

  Síðar skemmdi jamaísk-ættaði þýski viðbjóðurinn Boney M fyrir.  Tröllreið diskóheimi með ógeðs-útgáfu af Rivers Of babylon.  

  Það hefur ekki farið hátt að söngkona í Boney M settist að í Stykkishólmi með íslenskum manni.  Meira veit ég ekki um það og hef ekki áhuga á að vita meira.     

 

4.  The Skatalites:  Ska Bu-Da-Ba (1966)

  Hátt hlutfall af jamaískri ska og reggí músík er án söngs (instrumental).  Þetta er ska.    

  

5.  The Congos:  Heart Of The Congos (1977)

 

6.  Toots & The Maytals:  Funky Kingston (1973) 

Viðbjóður

  Miley Cyrus kallar ung bandarísk söngkona sig.  Hún heitir í raun eitthvað annað.  Hún syngur hrikalega leiðinlegt píkupopp.  Einhver þarf að gera það.  Stelpunni er gjarnt að reka út úr sér tunguna.  Það er allt að því vörumerki hennar.  Verra er að tungan er þakin þykkri hvítri skán.

 

  Tungan er gargandi mælitæki á heilbrigði eða heilsuleysi.  Tunga heilbrigðrar manneskju er "hrein" og rauðleit allan hringinn.  Þykk hvít skán á tungu Miley opinberar að magaflóra hennar er í klessu.  Stelpan er löðrandi í gersveppasýkingu (candid albicans).  Munnholið lyktar eins og klóakrör.  Ég fer ekki út í frekari lýsingar.  Það gæti valdið náttúruleysi og velgju.    

 

  Pabbi Miley Cyrus,  Billy Ray Cyrus,  er ekki þekktur fyrir að reka út úr sér tunguna.  Hann er þekktur fyrir lagið um Eika bleika.  

 

 

 

   

Brotist inn hjá Miley Cyrus

Hverjir eru "mestu" söngvararnir?

  Bestu og flottustu söngvarar eru ekki endilega þeir sem eru með breiðasta raddsvið.  En það er kostur að búa yfir breiðu raddsviði.  Býður upp á fleiri möguleika en þröngt raddsvið.  Færeyska álfadísin Eivör ræður yfir mjög breiðu raddsviði.  Þýska söngkonan Nína Hagen líka. 

 

  Nú hafa grallarar mælt út raddsvið frægustu söngvara rokksögunnar.  Sigurvegarinn kemur kannski einhverjum á óvart.  Hann er Axl Rose, söngvari Guns N´Roses. 

 

  Næst á eftir Axl Rose í þessari röð:  Maiah Carey og Prince. 

  Því næst Steven Tayler (Aerosmith),  James Brown og Marvin Gaye.  David Bowie er í 8. sæti og Paul McCartney i 9. sæti.  

   Það kemur pínulítið á óvart að Elvis Presley og John Lennon séu með nákvæmlega sama raddsvið (í 12. sæti).  Söngrödd Elvisar er dekkri og ábúðarfyllri.  Lennon er með mun "strákslegri" söngrödd.  En raddsvið þeirra spannar nákvæmlega sömu lægstu nótu og hæsta tón.  

 

Hér er listinn í heild:  http://www.concerthotels.com/worlds-greatest-vocal-ranges

.

Íslensk hljómsveit í 55. sæti

  Ég rakst á vandaðan og vel rökstuddan lista á Myspace yfir bestu goth-hljómsveitir rokksögunnar.  Tilefnið er að 22. maí er alþjóðlegi goth-dagurinn (greinin er frá 22. maí í fyrra).  Fyrirsögnin er "Frá Bauhause til Nick Cave,  heimsreisa með 80 böndum".  Í 55. sæti listans er íslenska hljómsveitin Q4U. 

  Þetta er enn ein staðfestingin á því hve Q4U er vel kynnt erlendis.   Meira má finna um það með því að smella á þessa slóð:   http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1345886/   

  Heildarlistann yfir bestu goth-hljómsveitirnar sérð þú með því að smella á þessa slóð:  https://myspace.com/discover/editorial/2013/5/22/its-a-celebration-from-bauhaus-to-nick-cave-around-the-world-in-80-goth-bands

 

ICELAND

55. Q4U

Breiðabόlsstaður

Q4U

Years active: 1980–1983
Q4U, from Reykjavik, may have been influenced by U.K. punk, and a big part of the Icelandic punk scene, but they created a sound that leaned more towards post-punk. Hear their unpronounceable but fantastic track, above.

Íslenska Bítlahreiðrið

  Þetta eru fjórir guttar í barnaskóla í enskri hafnarborg á sjötta áratugnum.  Sá sem er lengst til vinstri á myndinni var með annan fótinn á sjúkrahúsi.  Alltaf veikur og ekki hugað langlífi.  Hann er þó ennþá lifandi og sprækur meira en hátt í sjö áratugum síðar.  Hann hefur margoft komið til Íslands.  Fyrst til að spila með Stuðmönnum.  Síðan til að syngja með Plastic Ono Band í Háskólabíói.  Þess á milli og í framhjáhlaupi til að taka þátt í því þegar kveikt er árlega á Friðarsúlunni,  kenndri við John Lennon,  í Viðey.  Guttinn heitir Richard Starkey en er þekktur sem bítillinn Ringo Starr.

 

 

 

  Sá sem er næst lengst til hægri er John Lennon.  Eiginkona hans,  Yoko Ono,  reisti í Viðey Friðarsúluna Imagine Peace Tower.   John átti sér ósk um svona friðarsúlu.  Ljósasúlu sem myndi lýsa óendanlega langt upp í himinn og vera tileinkuð friði.  Friðarsúla Lennons í Viðey er fræg um víða veröld.  Þegar "Imagine Peace Tower" er gúglað koma upp milljón síður.  Utan enska málsvæðisins heitir súlan öðrum nöfnum,  svo sem á Íslandi þar sem hún heitir Friðarsúlan.  

 

  

 

  Í hvert sinn sem kveikt er á Friðarsúlu Lennons í Viðey kemur fjöldi erlendra tónlistarmanna til Íslands.  Fyrir utan Yoko Ono,  Sean son þeirra Lennons,  Ringo;  ekkju George Harrisons og son þeirra Harrisons hafa komið liðsmenn hljómsveita á borð við Wilco.

 

   Hinn sonur Johns,  Julian,  kom í leyniferð til Íslands fyrir tuttugu árum eða svo.  Dvaldi þá á Selfossi yfir helgi.  Það fór hljótt.

 

 

 

  Sá sem er lengst til hægri á myndinni,  George Harrison,  varð tengdafaðir íslenskrar konu,  Sólveigar Káradóttur (Stefánssonar).  Einkasonurinn,  Dhani Harrison, er tónlistarmaður og er með annan fótinn á Íslandi.  Hann hefur unnið með íslensku tónlistarmönnum.  Til að mynda Þórunni Agneu Magnúsdóttur.  Hann var í slagtogi með Jacobi Dylan (syni Bobs Dylan) um tíma.  Þeir kráka (cover song) lag Johns Lennon  Gimme Some Truth á plötunni Instant Karma - The Amnesty Internationa Campaign To Save Sudan.  

 

  Næst lengst til vinstri á myndinni er Paul McCartney.  Hann kom í skemmtiferð til Íslands með þáverandi eiginkonu sinni fyrir nokkrum árum.  

 

 

 

  Guttarnir á myndinni í hafnarborginni Liverpool í Englandi uxu úr grasi.  Þeir stofnuðu hljómsveit sem varð stærsta hljómsveit heims.  Hljómsveit sem toppaði allt sem hægt var að toppa.  Mótaði hugsunarhátt ungmenna sjöunda áratugarins um allan heim og fram eftir áttunda áratugnum.   Hljómsveitin hlaut nafnið The Beatles en er alltaf á Íslandi kölluð Bítlarnir.  Bítlarnir voru bylting.  Ekki aðeins í músík.  Líka í klæðaburði,  hárgreiðslu og eiginlega öllu.  Allsráðandi fyrirmynd heimsbyggðarinnar.  Svo bara allt í einu er Ísland Bítlahreiður,  margfléttað saman við Bítlana og þeirra arfleifð.  Litla og fámenna Ísland sem hýsir aðeins 325 þúsund íbúa.  Jafn marga og fámenn þorp í öðrum löndum.    

 

   

Íslenskir tónlistarmenn geta auðveldlega náð heimsyfirráðum

  Ef þú getur komið á framfæri öflugu lagi á sex sek. er möguleiki á að verða heimsfræg poppstjarna.  Dæmin sanna það.  Snjallsímaappið Vine er málið.  Vine er einskonar þútúpa.  Munurinn liggur í því að öll myndbönd á Vine eru aðeins 6 sek.  Þetta knappa form virðist henta hröðum heimi unga fólksins í dag.  

  Sala á lagi með bandaríska rapparanum Glasses Malone,  That Good,  óx um 700% þegar notandinn SheLovesMeechie setti inn á Vine myndband af sér dansa við þetta lag.  Skyndilega hafði það verið spilað yfir milljón sinnum á þútúpunni.  Þetta er bara eitt dæmi af mörgum.  Fjöldi áður óþekktra og ósamningsbundinna tónlistarmanna hefur náð heimsfrægð og risasölu á sinni músík í gegnum Vine.

 

    Lagið Burn með Ellie Goulding & Jason Derulo er annað dæmi.  Myndbrot á Vine hefur skilað því lagi yfir 200 milljón spilunum á þútúpunni.  Verst hvað þessi lög eru djöfull leiðinleg.  En þá er bara málið að setja á Vine 6 sek myndband með skemmtilegu íslensku lagi.  Þetta er trixið í dag fyrir ósamningsbundna og óþekkta íslenska tónlistarmenn til að ná inn á heimsmarkaðinn og leggja hann undir sig án mikils tilkostnaðar.