Á misjöfnu þrífast börnin best

 

  Mörgum myndi bregða í brún ef þeir vissu hvernig hreinlætismálum er háttað í eldhúsi sumra veitingahúsa.  Kona er vann sem unglingur á pizza-stað er bólusett gegn pizzum til frambúðar.  Lúkur pizza-gerðarfólks voru ekki alltaf hreinar í upphafi vinnudags.  En urðu hægt og bítandi tandurhreinar eftir að hafa hnoðað nokkur pizza-deig.  Það þótti sport að þeyta deiginu með snúningi hátt á loft þannig að í smástund festist það við óhreint loft eldhússins.

  Breski sjónvarpskokkurinn Ramsey Gordon hefur sýnt okkur inn í eldhús margra bandarískra veitingastaða.  Þar er iðulega pottur brotinn hvað varðar hreinlæti.  Á einum stað var kjúklingaréttur afgreiddur á tréprjóni.  Viðskiptavinir nöguðu kjötið af prjónunum.  Þeir voru notaðir aftur handa næstu viðskiptavinum.  Jafnvel með kjötleifum frá fyrri viðskiptavinum.  

  Konu sem vann á Hressingarskálanum á síðustu öld var brugðið er hún uppgötvaði að þeyttur rjómi var margnýttur.  Með tertusneið og heitu súkkulaði fylgdi skál með þeyttum rjóma. Fæstir átu allan rjómann.  Leifarnar voru seldar næsta kúnna.  Vandræðalegt atvik kom upp þegar kúnni drap í sígarettustubbi í rjómanum.  Hann gerði það svo snyrtilega að það sást ekki.  Næsti kúnni hrökk í kút er hann mokaði sígarettustubbi út á tertusneiðina sína.  

  Fyrir nokkru las ég í bandarísku dagblaði viðtal við starfsfólk veitingastaða.  Umræðan snérist um þjórfé.  Fleiri en einn upplýsti að nískum fastakúnnum væri refsað með því að skyrpa í matinn þeirra.

  Eftir tilkomu internetsins hafa ófá myndbönd birst af starfsmönnum veitingastaða hreykja sér sóðaskap.  Meðal annars með því að troða frönskum kartöflum upp í nefið á sér áður en þær eru bornar fram handa kúnnanum.  

  Stóra skeiðarmálið á Akureyri skilur eftir eina áleitna spurningu.  Sleikt skeið er ekki stóra málið.  Það er að segja ef hún var snyrtilega sleikt.  Þá er hún næstum því hrein.  Spurningin snýr að fullyrðingu eiganda veitingastaðarins um að diskar með sósu slettri á þá úr sleiktri skeið hafi aldrei farið út úr eldhúsinu.

  Staðurinn var undirmannaður.  Fjögurra manna starfslið sat uppi með vinnu átta manna.  Það er dáldið skrítið að undir þeim kringumstæðum hafi vinna verið lögð í að útbúa fjölda veisludiska sem aldrei fóru út úr eldhúsinu. 

  Til varnar einu og öðru í veitingum á matsölustöðum er ráð að skola þeim niður með góðu hvítvíni.  Ennþá betra er að taka eitt eða tvö vodka-skot með.  Eða þrjú.  Þau eru sótthreinsandi.  Og gera máltíðina skemmtilega þegar upp er staðið.  

    

Yfirmaður kokksins sem sleikti skeiðina miður sín

Paul McCartney á flesta peninga

  Margir höfðu gríðarlega miklar áhyggjur af lausafjárstöðu breska tónlistarmannsins Pauls McCartneys fyrir örfáum árum.  Þá stóð hann í illvígum skilnaði við einfætta konu,  Heather Mills.  Hún er barnsmóðir hans og stóð ekki höllum fæti í kröfum sínum til bankabókar heimilisins.  Leikar fóru þannig að Heather náði að skrapa bankabókina.  Í kjölfarið keypti hún gervifót frá Össuri.  Búin að smella honum undir fór hún að dansa.  Það gustaði af henni og fætinum frá Össuri.  

  Paul var svo illa haldinn eftir skilnaðinn að hann lifði á grasi í langan tíma þaðan í frá.  

  Nú hefur bankabók Pauls braggast á ný.  Hún geymir 730 milljónir sterlingspunda (sinnum 208 krónur = 152 milljarðar).  Það gerir kauða að ríkasta tónlistarmanni Bretlands.  Íslendingar hafa löngum spreytt sig á að syngja í sjónvarpsþáttum söngva eftir Paul.  Það færir honum feitar höfundarréttargreiðslur.  

  Söngleikjahöfundurinn Andrew Loyd-Webber er í 2. sæti.  Hann á ekki nema 650 milljón pund,  ræfils tuskan.

  Í 3ja sæti er írska hljómsveitin U2.  Hún er rekin eins og fyrirtæki.  Fjármál liðsmanna eru sameiginleg.  Sjóðurinn telur 431 milljón punda.  

  Elton John er í fjórða sæti.  Hann á 270 milljónir.  Söngvari The Rolling Stones,  Mick Jagger, á 225 milljónir punda.  Það setur hann í fimmta sætið.  Félagi hans,  gítarleikarinn Keith Richards,  er með svipaða innkomu en eyðslusamari.  Þess vegna á hann ekki nema 210 milljónir undir koddanum.  

  Í sjöunda sætinu er írski margverðlaunaði flautuleikarinn Michael Flatley.  Hans helsta tekjulind er fyrir dansútsetningar.  Frægastur er Riverdansinn.  Einnig sá hann um dansa í Lord of the Rings og allskonar.  Hann á 195 milljónir punda.

  Ringo Starr og Sting eiga sitthvorar 180 milljónir punda.  Fyrrum bassaleikari Pink Floyd,  Roger Waters,  vermir 10. sætið með 160 milljón pund.   

Af hverju geta þessir menn ekki fengið sér vinnu eins og annað fólk? 

Len Blatvatnik ríkasti maður Bretlands

Samgleðjumst vegna rausnalegra launahækkana

   Eðlilega hafa ríflegar nýsamþykktar launahækkanir stjórnenda HB Granda vakið athygli.  Þó eru það ekki nema 33% hækkanir. Minni athygli hafa vakið 75% launahækkanir stjórnarmanna VÍS.  Þegar betur er að gáð er ekki um háar launagreiðslur að ræða.  Menn eru að fá þetta 200 til 350 þúsund kall fyrir að sitja mánaðarlegan stjórnarfund.  Hann getur teygst alveg yfir í á annan klukkutíma.  Á móti vegur að gott kaffibrauð er á borðum.  Engu að síður eru stjórnarfundir leiðinlegir.  Ef laun stjórnamanna væru lægri myndi enginn fást til að taka sæti í stjórn svona fyrirtækja. Þeir myndu allir sem einn flytja til útlanda.  Útlend fyrirtæki myndu togast á um þá ef stjórnarlaun þeirra á Íslandi væru skorin við nögl.

 Þar fyrir utan fá stjórnarmenn ýmissa annarra íslenskra fyrirtækja alveg upp í 1,2 milljónir í mánaðarlaun fyrir fundinn.  

 Þetta er fagnaðarefni.  Þetta staðfestir að fyrirtækin eru vel rekin.  Þau hafa efni á þessu. Þau búa við gott atlæti.  Ennþá betra er að eigendur þessara sömu fyrirtækja eru að greiða sér þessa dagana allt upp í nokkra milljarða í arð.  Það er reisn yfir því.

  Ómenntaði skófluskríllinn nýtur góðs af.  Hann er ofdekraður.  Hver sem þiggja vill fær 3,5% launahækkun á næstu dögum.  Liðið þarf ekkert að gera annað en samþykkja það.  Nýverið fengu allir starfsmenn HB Granda íspinna að gjöf frá fyrirtækinu.         

  

Stjórn VÍS fékk 75% hækkun

Týndir feluleikstjórar

  Í gær átti ég erindi í sænsku húsgagnaverslunina Ikea í Grðabæ.  Þar var allt í rugli og upplausn.  Að mér skilst hafði verið auglýstur feluleikur fyrir  börn í búðinni.  Búðin er hönnuð sem völundarhús að hætti gatnakerfis Kópavogs.  Þar er alla daga fólk úr nágrannasveitafélögum illa áttað.  Það hefur týnt sér til langs tíma og finnur sig ekki fyrr en seint eða aldrei.  Þetta er líka ástæðan fyrir íbúafjölgun í Kópabogi.  Fólk ætlar að keyra í gegnum Kópavog á leið til Garðabæjar eða Hafnarfjarðar.  Áður en hendi er veifað er það orðið íbúar í Kópavogi og ratar ekki út.

  Ikea hafði ráðið tvo hámenntaða og þjálfaða útlenda feluleikstjóra til leiks.  Þeir fundust hvergi þegar feluleikurinn átti að hefjast.  Þeir eru ekki ennþá fundnir.  Óstaðfestur orðrómur er um að þeir hafi hugsanlega villst til Akureyrar.  Heyrst hefur af tveimur umkomulausum strandaglópum í reiðuleysi á KEA hótelinu.  Í KEA.  

  Það er lán í óláni að hinir týndu séu þrautþjálfaðir í feluleiknum "Týndur - fundinn".  Næsta víst er að þeir væru miklu týndari ef þetta hefðu verið amatörar.    

  

Feluleiksstjórar IKEA ófundnir

Verðmæti urðuð með reisn

  Íslendingar eru framarlega í hópi ríkustu þjóða heims.  Á næstu dögum fara Íslendingar á þvílíkt flug að hinar ríku þjóðirnar verða skildar eftir á brúsapalli.  Þökk sé stöðugleikaskattinum.  Eftir örfáa daga heyra gjaldeyrishöft fortíðinni til.  Verða um leið aðhlátursefni eins og mannanafnalöggan,  bjórbannið,  sjónvarpslausir fimmtudagar,  einkasala Mjólkurbúða á mjólk,  einkasala Osta- og smjörsölunnar á ostum og banni á bingóspili á frjósmishátíð Freyju.  

  Íslenska auðmannasamfélagið hendir á haugana á næstu dögum stólum að marg milljóna króna virði.  Stólarnir fara á sama ruslahaug og gríðarlega mikið magn af úrvalsgóðum matvælum sem nálgast síðasta söludag (löngu áður en kemur að síðasta neysludegi).  Á sama ruslahaug fer reglulega mikið magn af innlendri framleiðslu á grasi,  sömu vöru og seld er á kaffihúsum í Hollandi og seld er í lækningaskini í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  

  Íslenska auðmannaþjóðfélagið þarf hvergi að horfa í sparnað.  Bruðl á öllum sviðum hentar betur lífstíl auðmannaþjóðfélags.  Svo að enginn freistist til að hirða milljóna króna stóla Reykjavíkurborgar er við hæfi að mölbrjóta þá í smæstu einingar um leið og þeir eru urðaðir engum til góða.  

  Á undanförnum mánuðum hefur straumur erlendra ferðamanna til Íslands margfaldast.  Á þessu ári eru líkur á að hátt í hálf önnur milljón ferðamanna komi með alla vasa úttroðna af peningum.  Þeir fylla veitingastaði landsins, hótel, leigða bíla, þyrlur og rútur.  Þeir fylla gjaldeyrishirslur Seðlabankans svo út úr flæðir.  

  Til að fagna þessari nýju gjöfulustu auðlind landsins hefur verið lagt fram frumvarp um nýjan nefskatt á Íslendinga í formi reisupassa.  Það er reisn yfir því.     

Stóla á að borgin fargi stólunum

Hver er vitlaus?

   Ingibjörg Kristjánsdóttir kemur brött inn í umræðuna með greinarstúfi í Fréttablaðinu í dag.  Þar heldur hún því fram að vitlaus Ólafur hafi verið dæmdur til fangelsisvistar vegna saknæms blekkingarleiks í svokölluðu Al-Thani máli.  Ég þekki þennan Ólaf ekki persónulega og treysti mér ekki til að staðfesta eða þræta fyrir að hann sé vitlaus.  Konan þekkir hann - ætla ég.  

   

Stendur ekki og fellur með símtalinu

Veitingaumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

  -  Réttur:  Íslensk kjötsúpa

  -  Veitingastaður:  Perlan

  -  Verð: 1200 kr.

  -  Einkunn: *

  Kjötsúpan sem seld er á 4ðu hæð Perlunnar er hefðbundin íslensk kjötsúpa.  Hún inniheldur örlítið af rótargrænmeti á borð við gulrætur, gulrófubita og lauk og eitthvað svoleiðis.  En að uppistöðu var hún bara þunnur vökvi með grænmetis- og kjötbragði.  En ekkert kjöt. Ég gerði athugasemd við þetta við kassadömuna.  Hún svaraði því til að svona væri súpan í dag. Það var enginn ágreiningur á milli okkar um það.  

  Til að sanngirnis sé gætt þá get ég upplýst og vottað að ótal sinnum oft hef ég fengið þokkalega matarmikla kjötsúpu þarna.  Með ásættanlegu magni af smátt skornum kjötbitum.  En hér og nú er ég aðeins að gefa lýsingu á súpunni sem ég fékk í gær.  Með súpunni fylgir brauðbolla og smjör.  

  Þessi mynd er ekki af súpuskálinni í Perlunni en svipar til hennar.

 

 

 

 

 

 

 

 

Alvöru íslensk kjötsúpa lítur aftur á móti svona út (fleiri veitingaumsagnir má finna hér )

Einokunarsölusinnar endurtaka bullrökin

  Sú var tíð að íslenska ríkið var með einkasölu á útvarpstækjum.  Enginn mátti selja útvarpstæki annar en ríkið.  Að því kom að einhverjum þótti þetta vera gamaldags og úrelt fyrirkomulag.  Fram komu hugmyndir um að aflétta einokun ríkisins á sölu á útvarpstækjum.

  Þetta mætti harðri andstöðu.  Gáfumenni spruttu fram til varnar einokun ríkisins á sölu útvarpstækja.  Verð á útvarpstækjum myndi rjúka upp úr öllu valdi.  Úrvali myndi hraka.  Jafnvel svo að sala á þokkalegum útvarpstækjum myndi leggjast af.  Í besta falli yrði hægt að kaupa handónýt útvarpstæki á uppsprengdu verði.  Eða að það yrði ómögulegt að fá útvarpstæki hérlendis.  

  Reynslan varð önnur.  Úrvalið margfaldaðist,  verðið lækkaði og nú var hægt að kaupa útvarpstæki í öllum þéttbýliskjörnum landsins.  

  Í dag eru engar háværar raddir um að endurvekja einokun ríkisins á sölu á útvarpstækjum.  

  Sú var tíð að Mjólkursamsalan mátti ein selja mjólk.  Í mjólkurbúðum mátti líka kaupa snúða (ef ég man rétt).  Svo datt einhverjum í hug að aflétta einkasölu mjólkurbúða á mjólk.  Þetta mætti harðri andstöðu.  Gáfumenni spruttu fram og færðu þokkaleg rök fyrir því að allt færi í klessu ef aðrir mættu selja mjólk.  Mesta ógnin var sú að ómögulegt yrði að fá ferska nýmjólk.  Aðeins gamla útrunna mjólk.  Jafnframt myndi sala á skyri og öðrum mjólkurvörum hrynja.  Úrval yrði ekkert.  En verð á mjólk myndi fara upp úr öllu valdi.  Almenningi yrði ókleift að kaupa mjólk vegna okurverðs og ömurlegs úrvals.  

  Í dag vilja fáir endurvekja einkasölu mjólkurbúða.  Hrakspár gengu ekki eftir.  Þvert á móti.

  Sagan endurtók sig þegar einkasölu Osta- og smjörsölunnar var aflétt.

  Nú er sagan að endurtaka sig eina ferðina enn.  Í þetta sinn snýr hún að því að aflétta einokun ríkisins á sölu á bjór og léttvínum.  Rökin gegn því framfaraskrefi eru góðkunn:  Verðið muni rjúka upp úr öll valdi.  Úrvalið hrynji.  Þjónustan fjúki út um gluggann.  Það verði ekki hægt að kaupa bjór í Grafarvogi eða Grafarholti eða Garðabæ né Vogum á Vatnsleysuströnd.  Ekki einu sinni á Kjalarnesi.  

  Raunveruleikinn er sá að sagan mun endurtaka sig.  Einokunarsölusinnar hafa enn og aftur rangt fyrir sér.  Það er vont en það venst vel.  Þeim er farið að þykja það gott.  Þeir vilja láta söguna flengja sig enn einu sinni.  Þeir þekkja ekkert annað.   

    

   

„Okkur varð öllum illa við“

Jón Þorleifsson aðstoðaði Rannsóknarlögregluna

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var afar ósáttur við Gvend Jaka (Guðmundur J.  Guðmundsson).  Jakinn var alþingismaður og formaður verkalýðsfélagsins Dagsbrúnar.  Iðulega titlaður verkalýðsforingi.  Jón kallaði hann verkalýðsrekanda.

  Ég hef áður sagt frá samskiptum Jóns og Gvendar Jaka.  Hægt er að fletta því upp á hlekk hér fyrir neðan.

  Svo bar við eitt árið að skipafélagið Hafskip fór á hausinn.  Björgólfur Guðmundsson og fleiri sem þar réðu ferð voru dæmdir sakamenn í því uppgjöri.  

  Við rannsókn málsins uppgötvaðist að Hafskip og Eimskip höfðu sameiginlega lagt í sjúkrasjóð handa Gvendi Jaka.  Þetta var íslensk spilling.  Sárasaklaus.  Gvendur þurfti að leggjast inn á spítala í útlöndum.  Albert Guðmundsson,  alþingismaður og ráðherra,  hafði milligöngu um að smala í sjúkrasjóð handa honum.  Framlag skipafélaganna var greitt undir borði í beinhörðum peningum.  Albert stal hluta af upphæðinni.  Eða þannig.  Stakk nokkrum seðlabúntum í sinn vasa og hélt þeim þar fyrir sig.  Eins og gengur.

  Sem formaður Dagsbrúnar þurfti Gvendur að kljást við forráðamenn skipafélaganna í harðvítugri baráttu fyrir bættum kjörum verkamanna.  Gvendur var í einkennilegri stöðu er hann á sama tíma þáði peninga undir borði frá viðsemjendum sínum.

  Jón Þorleifs var ekki einn um að finnast þetta lykta af mútum.  Hann settist við skriftir.  Hann skráði niður á blað rökstuddar grunsemdir sínar um að Gvendur hefði óhreint mjöl í fleiri pokahornum.  Þetta var mikil greinargerð.  Það tók marga daga að klambra henni saman.  Síðan tók Jón af henni tvö ljósrit.  Hann fór með frumritið til Rannsóknarlögreglunnar - til að auðvelda henni að rannsaka þátt Gvendar Jaka í "mútumálinu".  

  Öðru ljósritinu hélt Jón til haga fyrir sig.  Hitt fór hann með heim til Gvendar Jaka.  Afhenti honum það með þeim orðum að hann væri að hjálpa lögreglunni að rannsaka glæpaferil hans.  Að sögn Jóns var Gvendi brugðið við tíðindin og fámáll,  sem aldrei áður.  

  Jón var ekki fyrr kominn heim til sín en hann mundi eftir fleiri grunsemdum sínum um óheiðarleika Gvendar Jaka.  Það var ekki um annað að ræða en setjast aftur við skriftir. Að nokkrum dögum liðnum var Jón kominn með viðbótargreinargerð,  álíka stóra og hina fyrri.  Hann hafði sama hátt á:  Lögreglan fékk frumritið.  Sjálfur hélt hann eftir ljósriti og fór með annað heim til Jakans.  

  Jón ljómaði af gleði sigurvegarans er hann sagði frá:  "Það leyndi sér ekki að Gvendur hefur gríðarmiklar áhyggjur af málinu.  Hann var eins og ósofinn og tuskulegur.  Ég get svo svarið það að hann er búinn að eldast um mörg ár á þessum fáu dögum er liðu á milli þess sem ég lét hann fá afritin."

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Fleiri sögur af Jóni hér 

   

  

  

Woodstock og forvitnilegar launagreiðslur

  Haustið 1969 var haldin merkilegasta og frægasta tónlistarhátíð dægurlagasögunnar.  Hún fór fram dagana 15. til 17.  ágúst.  Hátíðin var og er kennd við Woodstock í útjaðri New York.  Upphaflega var hún skipulögð út frá áætlun sem gerði ráð fyrir 15 þúsund gestum.  Þegar nær dró virtist áhugi vera það mikill að gert var ráð fyrir allt að 25 þúsund manns.  Þegar á reyndi mætti næstum hálf milljón.  Nákvæmari tala mun vera 475 þúsund manns.

  Allt fór í klessu.  Allt fór úr skorðum.  Aðstaða annaði engan veginn þessu mannhafi.  Hvorki varðandi hreinlætismál,  mat og drykk né gistiaðstöðu.  Til viðbótar rigndi hátíðin niður í svaðið.  Jarðvegur varð eitt allsherjar leðjusvað.

  Þrátt fyrir ömurlegar aðstæður fór allt fram í mestu friðsæld.  Það komu ekki upp svo mikið sem deilumál á milli manna.  Þetta var út í eitt ást,  friður og tónlist.

  Woodstock-hátíðin hafði mikil áhrif á stöðu tónlistarfólksins sem þar kom fram.  Allir urðu stórstjörnur.  Sumir voru það áður.  Það er gaman og forvitnilegt að skoða launalista þeirra sem komu fram á Woodstock.  Hann er ekki að öllu leyti til samræmis við stöðu þessa sama fólks á markaðnum síðar.  En segir margt um stöðu þeirra á markaðnum haustið 1969.  

  Þessir tónlistarmenn fengu hæstu greiðslur:

1.  Jimi Hendrix  18.000 dollarar

  Slúðursagan segir Hendrix hafa verið svo dópaðan á Woodstock að hann hafi ekkert munað eftir þátttöku sinni þar.  Kannski ekki rétt en samt trúverðugt.

  2.  Blood,  Sweat & Tears  15.000 dollarar

  Bandarísk hljómsveit sem var - ásamt Chicago - brautriðjandi í djass-rokki á þessum árum.  

  3.  Joan Baez  10.000 dollarar

  Bandaríska vísnasöngonan Joan Baez var ofurvinsæl á sjöunda áratugnaum og fram þann áttunda.  Hún var fyrst dægurlagapoppara til að skreyta forsíðu frægasta fréttablaðs heims,  Time.  Fjöldi laga og platna með Joan Baez rataði ofarlega á vinsældalista.  Allt lágstemmd og ljúf tónlist.  

  Til gamans má geta þess að á sínum tíma kom Jóhanna frá Bægisá (eins og Nóbelsskáldið Laxness kallaði hana) Bob Dylan á framfæri í kjölfar þess að þau urðu kærustupar.  

  3.  Creedence Clearwater Revival  10.000 dollarar

  4.  The Band  7500 dollarar

  4.  Janis Joplin 7500 dollarar

  4.  Jefferson Airplane  7500 dollarar

  5.  Sly & Thwe Family Stone  7000 dollarar

  6.  Canned Heat  6500 dollarar

  7.  The Who 6250 dollarar

  8.  Rtchie Heavens 6000 dollarar

  9.  Arlo Guthrie  5000 dollarar

  9.  Grosby,  Stills,  Nash & Young  5000 dollarar

 10.  Ravi Shankar  4500 dollarar

 11.  Johnny Winter  3750 dollarar

 12.  Ten Years After  3250 dollarar

 13.  Country Joe & The Fish  2500 dollarar

 13.  Greatful Dead  2500 dollarar

 14.  Incredible String Band  2250 dollarar

 15.  Mountain 2000 dollarar

 15.  Tim Hardin  2000 dollarar

  Tíu til viðbótar fengu lægri greiðslur.  Þar á meðal Joe Cocker,  Melanie og Santana.