Veitingaumsögn

- Réttur:  Morgunverður 

 - Veitingastaður:  Prikið,  Bankastræti 12

 - Verð:  1690 kr.

 - Einkunn:  *** (af 5)

.

  Morgunverðardiskurinn á Prikinu er kallaður Vörubíll.  Hugsanlega er nafnið tilvísun í bandarískan morgunverð sem þarlendir vörubílstjórar sækja í.  Einkenni hans eru stórar nýbakaðar lummur (í Bandaríkjunum kallaðar pönnukökur), bornar fram með smjörstykki sem bráðnar ofan á þeim.  Þeim er drekkt í dísætu sýrópi.

  Hver svona lumma er tvöfalt stærri en íslensk lumma.  Þegar smjörið og sýrópið bætast við eru tvær þannig lummur nægilega matmiklar til að standa sem heil máltíð.  En ekki í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar eru nokkrar lummur í beit aðeins upphitun fyrir enskan morgunverð. 

  Morgunverðardiskurinn á Prikinu samanstendur af tveimur lummum með smjöri og sýrópi,  beikoni,  steiktum kartöflum,  tveimur spældum eggjum og ristuðum franskbrauðssneiðum.

  Fyrir minn smekk passa dísætar lummur með sýrópi engan veginn við beikon og egg.  Ekki fremur en karamelluhúð á poppkorni.  Hvorutveggja nýtur engu að síður gríðarmikilla vinsælda í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Eftir að ég hafði snætt beikonið,  eggin og kartöflurnar nartaði ég í lummurnar.  En var orðinn saddur og hryllti við sætubragðinu af sýrópinu. 

  Lummur með smjöri og sýrópi séu áreiðanlega ljúffengar einar og sér með kaffi í kaffitíma síðdegis.

  Steiktu kartöflurnar á Prikinu eru alvöru kartöflur með hýði.  Þær eru vel djúpsteiktar, dökkbrúnar að utan og ágætar.  Ég held að beikonsneiðarnar hafi verið sex.  Kannski voru þær sjö.  Þær mættu vera örlítið fleiri.  En allt í lagi. 

  Prikið er dálítið "sjabbí" staður.  Veggir,  innréttingar og gólfefni hafa látið verulega á sjá.  Samt er þetta hlýlegur staður og vel sóttur. 

  Frá því að ég pantaði liðu 25 mín þangað til maturinn var borinn á borð.  Kokkurinn baðst afsökunar á biðinni.  Það bendir til þess að afgreiðsla sé oftast styttri.  Mér leiddist þó ekki.  Músíkin var svo skemmtileg.  Notalegt jamaískt reggae.  Meðal annars flott dub-remix af Get Up Stand Up með Bob Marley.  Ég hefði ekki viljað missa af því.  Glæsilega flott.  Ég verð að leita þá útgáfu uppi til að eignast.  Og vegna fleiri flottra reggae-laga flýtti ég mér ekki að snæða Vörubílinn heldur dundaði mér.   

     

Ráð til að fá börn til að borða pizzu

  Pizza er þekkt flatbaka og vinsæl meðal fátæklinga á Ítalíu.  Svo vinsæl að hún einskonar vörumerki fyrir Ítalíu.  Reyndar á hún ættir að rekja aftur til Forngrikka en barst eftir krókaleiðum til Ítalíu fyrir þremur öldum eða svo.  Ástæðan fyrir gríðarlegum vinsældum pizzunnar meðal ítalskra fátæklinga er fyrst og fremst sú að hráefniskostnaður er lægri en við flestan annan mat.  Einungis þarf hveiti,  vatn,  ger og matarolíu.  Kannski örlítið salt.  Þessum hráefnum er hnoðað saman og rúllað út í þunnan brauðbotn.  Ofan á hann er dreift matarafgöngum úr ísskápnum sem annars væri hent í ruslið.  Galdurinn er að saxa alla bita í smátt.  Ef harður ostbiti finnst í ísskápnum er ágætt að raspa hann niður og strá yfir.  Flatbakan er síðan bökuð í ofni.  Eftir bankahrunið er pizza heppilegur kostur á fátækum heimilum.

  Vandamálið er að börn fúlsa jafnan við þessum fátækramat.  Þau vilja frekar siginn fisk og grænmetisbuff.  Það eru til ráð við því vandamáli.  Eitt ráðið felst í svokallaðri kolkrabbapizzu.  Hún er útfærð á þennan hátt og börnunum talin trú um að þetta sé ekki pizza heldur kolkrabbi:

  Sama hátt má hafa á með kisupizzu.  Börnum þykir spennandi að halda að þau séu að borða kisu.

  Í desember og janúar er upplagt að bjóða upp á jólasveinspizzu.  Börn elska að halda að þau séu að borða jólasvein.

  Þegar börn læra á klukku er upplagt að segja því að vekjaraklukkan hafi bilað.  Þess vegna sé best að snæða hana. 

  Þegar barn á afmæli er kannski hægt að spandera hamborgurum,  kjúklinganöggum og frönskum á pizzuna. 

Veitingaumsögn

 

 - Réttur:  Núðlusúpa með nautakjöti

 - Veitingahús:  Noddle Station,  Skólavörðustíg 21 

 - Verð:  1140 kr.

 - Einkunn: **** (af 5)

.

  Súpa þarf að vera rosalega bragðgóð til að vera 1140 kr. virði.  Núðlusúpa Noodle Station slagar í að vera þess virði.  En ekki alveg fyrir minn gamaldags,  íhaldssama smekk á súpum.  Samt næstum því og það er gaman að smakka hana.  Hún er ólík íslensku kjötsúpunni,  baunasúpunni og humarsúpunni. 

  Núðlusúpumatseðillinn er alltof flókinn (djók!):  Það þarf að velja á milli núðlusúpa með nautakjöti,  núðlusúpa með kjúklingi eða grænmetisnúðlusúpa.  Eftir miklar vangaveltur í valkvíðakasti fékk ég mér núðlusúpu með nautakjöti. 

   Það er gaman að fylgjast með afgreiðslunni.  Núðlur eru teknar úr einum potti,  nautakjöt úr öðrum,  krydd úr hinum ýmsu kirnum og svo framvegis.  Þegar krydd eru sett út í er viðskiptavinurinn spurður:  "Viltu chili-pipar?".  Viðbrögð við jákvæðu svari:  "Mikið eða lítið?  Svona eða minna?"  Viðskiptavinurinn fær að ráða töluverðu um bragðið.  Það er áreiðanlega ennþá hentugra fyrir fastakúnna sem læra að þekkja kryddið en fyrir óvana.  

  Það er austurlenskur (tælenskur) keimur af núðlusúpunni.  Ég veit ekki hvað skammturinn,  afgreiddur í frauðplastsmáli (til að taka með sér),  er stór.  Giska á 750 ml.  Skammturinn er matmikill og saðsamur.  Hann er ekki kláraður í einni atrennu.  Ég borðaði helminginn til að byrja með og átti seinni hlutann til góða síðar um daginn.  Það þýðir að frekar hátt verðið,  1140 kr.,  er svo gott sem réttlætanlegt.  Það er hægt að borða súpuna á staðnum.  Ég nýtti mér ekki þann möguleika. 

  Á síðunni www.tripadvisor gefa viðskiptavinir núðlusúpum Noddle Station meðaleinkunn 4,5 af 5.    

Bráðnauðsynlegt að vita

  Líftími örbylgjuofna er yfirleitt stuttur - til samanburðar við ísskápa og önnur heimilistæki.  Síðasti örbylgjuofninn minn entist aðeins í rúm tvö ár (eða réttara sagt næst síðasti því að ég var að kaupa nýjan).  Örbylgjuofnar eru hrekkjóttir og illgjarnir.  Þeir bila þegar verst stendur á.  Til að mynda þegar fólk vaknar skelþunnt og hugsar með eftirvæntingu til pizzasneiðar frá deginum áður í ísskápnum.  Sneiðinni er skellt með hraði í örbylgjuofninn og ýtt á start.  En ekkert gerist.  Örbylgjuofninn er bilaður.

  Þá er til ráð sem leysir örbylgjuofninn snöfurlega af hólmi:  Ráðið felst í því að skorða straujárn þannig að slétta hliðin snúi upp.  Straujárnið er hitað og pizzasneiðin lögð ofan á.  Til að hita efri hluta pizzunnar er heitu lofti frá hárblásara beint að henni.  Á skammri stundu verður pizzasneiðin eins og ný og ilmandi matarlykt kitlar nefið.

  Þetta ráð má einnig nota á ferðum um landið og erlendis.  Fólk hímir svo oft svangt á hótelherbergi og langar í rjúkandi heita pizzasneið,  hamborgara,  beikon, spælegg eða annað.  Þá er minnsta mál í heimi að skjótast út í búð og bera björg heim á hótel.  Svo er bara að draga fram straujárnið og hárblásarann.

 

Ég berst á fáki fráum...

  Það er svo sem alveg hægt að hanga hér eins og asni í stað þess að hanga í frystikistum stórmarkaða í lasagnaréttum. 

  Víða um heim er orðinn tilfinnanlegur skortur á hestum.  Vegna þess hafa knapar orðið að grípa til ýmissa ráða þar sem kappreiðar njóta vinsælda.

Veitingahússumsögn

 

.

  - Réttur:  Steikarsamloka,  franskar og gos

  - Veitingastaður:  Benzin Café,  Grensásvegi 3

  - Verð: 2050 kr.

 - Einkunn: *** (af 5)

.

  Nafnið Benzin hljómar ekki aðlaðandi fyrir veitingastað.  Ég hef grun um að staðurinn hafi áður verið kenndur við kebab.  Þetta er sportbar með fjölda pool-borða og sjónvarpsskjáa. 

  Steikarsamloka staðarins er veglegur baguette bátur fremur en samloka.  Í hann er troðið 150 gr af þverskornu nautakjöti ásamt smjörsteiktum lauk,  ostsneiðum,  sýrðum gúrkum og dijon sinnepi.  Kjötið er gott.  Laukurinn passar vel við og var í hæfilegu magni.  Sýrðu gúrkusneiðarnar voru aðeins þrjár og allar smáar.  Þær hefðu mátt vera fleiri.  Sömuleiðis hefði mátt vera aðeins meira af sinnepinu.  Báturinn var frekar þurr.  Það kom þó ekki að sök.  Gosdrykkur er innifalinn í máltíðinni,  svo og franskar kartöflur. 

  Í auglýsingu eru sveppir taldir með.  Ég varð ekki var við þá. 

.

.

Fleiri nýlegar veitingahússumsagnir: 

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

 

Það er svo geggjað...

  Findus hefur í langan tíma verið framarlega í framleiðslu og sölu á tilbúnum klárum frystum nautakjötsréttum.  Réttirnir hafa þótt vera á hóflegu verði í almennt hryssingslegu verði stórmarkaða.  Nú hafa Findus-menn hleypt á skeið og eru farnir að bjóða upp á ferskvöru, frísandi ferskt nautakjöt.

Logið með myndum

  Í auglýsingum er auglýsendum gjarnt að sýna sparisvipinn.  Kostir þess sem verið er að auglýsa eru dregnir fram.  Jafnframt eru myndir látnar laða fram bestu hlið vörunnar.  Það er alveg eðlilegt.  Auglýsingum er ætlað að selja.  Þetta er hluti af sölutækni.  Hinsvegar má ekki ljúga í auglýsingum.  Auglýsendur verða að geta staðið við allt það sem haldið er fram í auglýsingum.

  Það er spurning hvort að þetta á við um myndskreytingar.  Ég held að aldrei hafi reynt á það.  Kannski vegna þess að fágætt er að auglýsendur ljúgi gróflega með myndum.  Veitingastaðurinn KFC er þar undantekning á.  Í fyrra varð hávær umræða um hróplegan mun á kjúklingaskammti í fötu annarsvegar eins og hann var sýndur á mynd og hinsvegar eins og hann var í raun. 

  Á Okursíðunni hans Dr. Gunna er annað dæmi í sama dúr.  Í því tilfelli er fjallað um kjúklingaborgara sem er auglýstur í heilsíðuauglýsingum í dagblöðum um þessar mundir.  Það er ástæða til að vekja athygli á þeim óheiðarlegum vinnubrögðum sem viðhöfð eru hjá KFC.

 

Veitingahússumsögn

-  Veitingastaður:  Pizza King,  Skipholti 70

-  Réttur:  Túnfisksbátur

-  Verð:  990 kr.

-  Einkunn:  **1/2 (af 5)

.

  Það er gaman að gera sér erindi í nýjan veitingastað.  Einkum ef hann býður upp á eitthvað sem er dálítið öðru vísi en aðrir staðir. 

  Veitingastaður að nafni Pizza King hefur verið opnaður í sama húsi og American Style í Skipholti.  Bara í hinum enda hússins.

.

  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku má víða rekast á Pizza King.  Ég hef aldrei kíkt inn á svoleiðis stað.  Á ferðum erlendis er ástæðulaust að kaupa pizzu ef annað er í boði. 

  Í Hafnarstræti er staður sem heitir Pizza Royal.  Leturgerð og annað útlit bendir til þess að um systurstað Pizza King sé að ræða.  Ég hef ekki stigið fæti inn í Pizza Royal.  Þess vegna hef ég ekki samanburð við þann stað né Pizza King í Bandaríkjunum.

.

  Pizza King í Skipholti ber þess merki að vera skyndibitastaður.  Innréttingar eru fábrotnar,  tómlegar og kuldalegar.  Kannski er réttara að segja stílhreinar. 

  Hægt er að sitja á barstól við lítið borð áfast endilöngum veggjum.  Á miðju gólfi er eitt borð sem hægt er að sitja við allan hringinn.  Á vegg er sjónvarpsskjár.  

  Ljósmynd upp á vegg sýnir girnilegan brauðbát, vel úttroðinn af grænmeti og túnfiski (sjá mynd efst).  Kominn með bátinn í hendur blasti við töluvert rýrari útgáfa.  Í henni gleypti báturinn túnfiskinn, kál, rauðlauk, agúrkusneiðar og tómatsneiðar.  Skammturinn af þessu var varla helmingur af því sem myndin sýnir.  Kannski aðeins þriðjungur. 

  Á myndinni sjást líka paprika og ólívur.  Hugsanlega voru þær í mínum bát.  Ég fletti honum ekki í sundur til að kanna það.  Hafi þær verið með fór glettilega lítið fyrir þeim.  Einhver örlítil hvít sósusletta var í botninum á brauðinu.  Gott hefði verið að fá ríflegar af sósunni.  Báturinn var of þurr til að snæða án drykkjar.  Ástæða er til að taka fram að um túnfisksbita er að ræða en ekki majónes-hrært túnfisksalat á borð við það sem er í túnfisksbátnum á Subway.

.

  Eflaust er það sérviska í mér að finnast egg ómissandi með túnfiski.  Ég saknaði þeirra.  Brauðið er ágætt eldbakað hvítt hveitibrauð.  Þetta er dálítið í ítölskum stíl.  Stærð bátsins er svipuð og Hlöllabáta.    

  Þrátt fyrir hróplegan stærðarmun á fyllingunni í bátnum á mynd annarsvegar og bát í hendi hinsvegar er síðarnefnda útgáfan alveg ásættanleg máltíð.  Það er upplagt að smakka Pizza King bát til tilbreytingar frá Hlöllabátum og Nonnabátum.  Pizza King bátur er "öðru vísi" og ítalskri.     

.

Jólahlaðborðsævintýri - sönn saga

. 

   Eldri hjón hafa síðustu ár gert sér ærlegan dagamun þegar jólin nálgast.  Þau fara á jólahlaðborð.  Þetta er í eina skipti á árinu sem konan fer úr húsi.  Hún er hugsar um heimilið og er heimakær.  Hún er ekkert fyrir flandur.  Samskipti við börn sín og aðra ættingja fara að mestu fram símleiðis.  Eða þá að ættingjarnir koma í heimsókn.  Karlinn vinnur ennþá þó að hann sé kominn á aldur.  Hann er ekki eins heimakær.  Hann skreppur á sportbarinn Classic Rock í Ármúla til að horfa á fótboltaleiki á breiðtjaldi.  Hann fær sér kaldan öllara í leiðinni, hamborgara og franskar.  Konan er sæl með það.  Henni leiðast fótboltaútsendingar í sjónvarpinu. 

.

  Árlegt jólahlaðborð hjónanna er hápunktur ársins hjá konunni.  Dagsetning er ákveðin með fyrirvara.  Konan leigir ljósabekk heim til sín og nær fallegri og hraustlegri sólbrúnku í tæka tíð.  Hún fer í klippingu, hárlitun og hárlagningu;  augabrúnir eru plokkaðar og litaðar;  andlitið farðað með augnskuggum og allskonar "meiki";  varir litaðar; hendur og neglur snyrtar,  lakkaðar og skreyttar.  Bæði hjónin fara í sín fínustu föt.  Konan setur upp allt það glingur sem hún á í hálsfestum,  eyrnalokkum,  armböndum,  hringjum og öðru slíku.  Svo fer hún í fína dýra pelsinn sinn.

.

  Hjónin fara ekki tvö ár í röð á sama stað.  Þau eru búin að fara á Hótel Sögu,  Hótel Loftleiðir,  Kaffi Reykjavík og fjölda annarra staða.  Karlinn heldur utan um það hvert þau fara.  Hjónin njóta jólahlaðborðs í botn.  Þau sitja í rólegheitum yfir kræsingunum í 3 - 4 klukkutíma.  Smakka á öllum forréttum,  aðalréttum og eftirréttum.  Það fer heilmikill tími í það eitt að stafla á diskana.  Þau hvíla sig á milli rétta,  hlusta á hljómsveit hússins spila jólalög,  og dreypa á hvítvíni.  Þetta er í eina skipti á árinu sem konan bragðar áfengi.  Hjónin kunna með vín að fara.  Þau verða aldrei beinlínis full.  En vínið hreyfir nægilega við þeim til að þau taki leigubíl til og frá jólahlaðborði.  Kallinum þykir spaugilegt að konan verður hláturmild þegar hún sötrar hvítvín.  Kannski er skýringin líka sú að jólahlaðborðið kryddar rækilega tilbreytingarlaust líf konunnar.  

  Þegar hjónin hafa borðað nægju sína af jólahlaðborðinu færa þau sig yfir á barinn.  Þar sitja þau í 1 - 2 klukkutíma til viðbótar.  Ævinlega hitta hjónin einhverja sem þau þekkja á jólahlaðborðinu eða á barnum.  Enda "rútínerast" gestirnir töluvert á þeim 5 - 6 tímum sem hjónin eru á staðnum. 

. 

  Eitt svona jólahlaðborð hjá hjónunum kostar sennilega um eða yfir 100 þúsund kall þegar allt er með talið.  Þetta er eini lúxusinn sem þau leyfa sér.  Þau eiga ekki flatskjá og hafa aldrei farið til útlanda. 

  Fyrir síðustu jól lenti karlinn í tímahraki daginn sem þau hjón fóru á jólahlaðborð.  Planið var þannig að karlinn gaf konunni upp að mæting á jólahlaðborðið væri klukkan 6.  Þetta var á föstudegi en karlinn ætlaði að hætta fyrr um daginn í vinnunni.  Þegar á reyndi komst hann ekki frá verkefni í tíma.  Konan var í öngum sínum.  Klukkan varð 4 og karlinn fastur í vinnunni.  Klukkan 5 hringdi konan í hann.  Hún var búin að fylla baðið af heitu vatni fyrir hann,  taka til jakkafötin hans,  bursta skóna og gera allt klárt.  Karlinn komst ekki heim fyrr en um klukkan hálf 6.  

  Hann hafði ekki tíma til að fara í bað og skipta um föt.  Það var brýnna að þau mættu á réttum tíma.  Konan var miður sín fyrir hans hönd.  Hún vorkenndi honum fyrir að þurfa að fara í vinnugallanum á jólahlaðborðið.  Um leið var hún honum þakklát fyrir að fórna fataskiptum fyrir að mæta með á réttum tíma á hlaðborðið.  

  Konan er einstaklega jákvæð.  Hún gerir gott úr öllu.  Jagast aldrei.  Síst af öllu sýnir hún karlinum leiðindi - þó að henni mislíki eitthvað í hans fari eða gjörðum.  Þvert á móti veitir hún honum stuðning á öllum sviðum undir öllum kringumstæðum.  Þess vegna gætti hún sín á því að gera ekki veður út af vinnugallanum.

.

  Vegna tímahraksins keyrði karlinn sjálfur með þau hjón á jólahlaðborðið.  Hann ók inn Skútuvog.  Konan spurði í undrun:  "Hvað erum við að gera í Skútuvogi?"  Karlinn svaraði:  "Hérna."  Hann beygði inn að Húsasmiðjunni.  Konan skildi hvorki upp né niður.  Hún hélt áfram að spyrja karlinn eftir að hann var búinn að leggja bílnum og þau á leið út úr honum.  "Jólahlaðborðið er hér,"  útskýrði hann.

  Inni í Húsasmiðjunni blöstu við konunni allskonar skrúfur,  hamrar,  tangir og og önnur verkfæri.  Hún hafði aldrei inn í svona búð komið.  Karlinn rataði hinsvegar og þau komu að langri röð við mötuneyti Húsasmiðjunnar.  Þau voru hálftíma í röðinni.  Konunni gafst nægur tími til að virða fólkið í röðinni fyrir sér.  Það var að uppistöðu til verka- og iðnaðarmenn í óhreinum heilgalla með allskonar vösum.  Upp úr þeim stóðu málmbönd,  vinnuvettlingar og allra handa verkfæri. 

.

  Þegar hjónin náðu að jólahlaðborðinu var ljóst að þarna var um einskonar "miní" jólahlaðborð að ræða.  Eða verkamannajólahlaðborð,  eins og konan lýsir því.  Jú, jú,  þarna voru heitar pylsur,  kjúklinganaggar,  kjúklingavængir,  kartöflustrá úr dós og eitthvað svoleiðis.  Allt í lagi með það.  En ekkert hangikjöt.  Ekkert laufafbrauð.  Ekkert Ris a la Mande.  Engin hljómsveit að spila.  Ekki dúkuð borð.  Til viðbótar þurftu hjónin að standa með diskana sína í korter eða svo áður en borð losnaði.  Eða réttara sagt losnuðu tvö sæti við borð sem þau hjón urðu að deila með tveimur drengjum er unnu á bílaverkstæði þarna í grennd.   

  Með orðum konunnar:  "Þetta var sérkennileg lífsreynsla.  Dálítil vonbrigði.  Ég er viss um að aldrei áður hefur jafn vel til höfð og jafn vel klædd kona sést í Húsasmiðjunni."  

.