Dularfulla bílhvarfið

  Þjófnaður á bíl er sjaldgæfur í Færeyjum.  Samt eru bílar þar iðulega ólæstir.  Jafnvel með lykilinn í svissinum.  Þess vegna vakti mikla athygli núna um helgina þegar færeyska lögreglan auglýsti eftir stolnum bíl.  Þann eina sinnar tegundar í eyjunum,  glæsilegan Suzuki S-Cross.  

  Lögreglan og almenningur hjálpuðust að við leit að bílnum.  Gerð var dauðaleit að honum.  Hún bar árangur.  Bíllinn fannst seint og síðar meir.  Hann var á bílasölu sem hann hafði verið á í meira en viku.  Samkvæmt yfirlýsingu frá lögreglunni leiddi rannsókn í ljós að bílnum hafði aldrei verið stolið.  Um yfirsjón var að ræða.  

Hversu hættulegir eru "skutlarar"?

 

 

  Á Fésbókinni eru svokallaðir "skutlarar" með nokkrar síður.  Sú vinsælasta er með tugi þúsunda félaga.  "Skutlarar" eru einskonar leigubílstjórar á svörtum markaði.  Þeir eru ekki með leigubílstjóraleyfi.  Þeir eru hver sem er;  reiðubúnir að skutla fólki eins og leigubílar.  Gefa sig út fyrir að vera ódýrari en leigubílar (af því að þeir borga engin opinber gjöld né fyrir félagaskráningu á leigubílastöð).

  Leigubílstjórar fara ófögrum orðum um "skutlara".  Halda því fram að þeir séu dópsalar.  Séu meira að segja dópaðir undir stýri.  Séu ekki með ökuleyfi.  Séu þar með ótryggðir.  Vísað er á raunverulegt dæmi um slíkt.  Séu dæmdir kynferðisbrotamenn.  Hafi með í för handrukkara sem innheimti í raun mun hærri upphæð en venjulegir leigubílar.  

  Ég veit ekkert um "skutlara" umfram þessa umræðu.  Ætli þeir séu svona hættulegir?  

8 ára á rúntinum með geit

  Landslag Nýja-Sjálands ku vera fagurt á að líta og um margt líkt íslensku landslagi.  Sömuleiðis þykir mörgum gaman að skoða fjölbreytt úrval villtra dýra.  Fleira getur borið fyrir augu á Nýja-Sjálandi.  

  Maður nokkur ók í sakleysi sínu eftir þjóðvegi í Whitianga.  Á vegi hans varð Ford Falcon bifreið.  Eitthvað var ekki eins og það átti að vera.  Við nánari skoðun greindi hann að barnungur drengur sat undir stýri.  Þrír jafnaldrar voru farþegar ásamt geit.

  Maðurinn gaf krakkanum merki um að stöðva bílinn.  Báðir óku út í kant og stoppuðu.  Hann upplýsti drenginn um að þetta væri óásættanlegt.  Hann hefði ekki aldur til að aka bíl.  Þá brölti út um afturdyr fullorðinn maður,  úfinn og einkennilegur.  Hann sagði þetta vera í góðu lagi.  Strákurinn hefði gott af því að æfa sig í að keyra bíl.  Eftir 10 ár gæti hann fengið vinnu við að aka bíl.  Þá væri eins gott að hafa æft sig.  

  Ekki fylgir sögunni frekari framvinda.  Líkast til hefur náðst samkomulag um að kallinn tæki við akstrinum.

   

Lóðrétt reglugerð

  Æðsta ósk margra er að verða embættismaður.  Fá vald til að ráðskast með annað fólk.  Gefa fyrirmæli um að fólk megi haga sér svona en ekki hinsegin.  Tukta fólk til.  Fátt er skemmtilegra en að þreifa á valdinu.  

  Margir fá ósk sína uppfyllta.  Þeir verða embættismenn.  Fá vald.  Þá eru jól.  Þá er hægt að gera eitthvað sem eftir verður tekið.  Reisa sér minnisvarða um röggsamt tiltæki.

  Nú hefur umhverfis- og auðlindaráðuneytið sent frá sér stórkostlegt dæmi um svona.  Það er í formi reglugerðar um strikamerki á drykkjarumbúðum.  Hún tekur gildi eftir örfáa daga.  Þaðan í frá verður óheimilt að selja umbúðir með láréttu strikamerki.  Þau skulu vera lóðrétt.  Þau mega halla pínulítið.  En mega ekki vera lárétt.

  Hvers vegna?  Jú,  það er ruglingslegt að hafa sum strikamerki lárétt en önnur lóðrétt.  Það er fallegra að hafa þetta samræmt.  Sömuleiðis er þægilegra að láta drykkjarvörur renna lárétt framhjá skanna á afgreiðsluborði.  Margar drykkjarvörur eru í háum flöskum sem geta ruggað á færibandi og dottið.  Það er ekkert gaman að drekka gosdrykki sem eru flatir eftir að hafa dottið og rúllað á færibandi.  

  Vandamálið við þessa þörfu reglugerð er að engir aðrir í öllum heiminum hafa áttað sig á þessu.  Þess vegna eru strikamerki á drykkjarvörum ýmist lárétt eða lóðrétt.  Það verður heilmikið mál fyrir erlenda framleiðendur að breyta staðsetningu strikamerkja.  Líka fyrir innlenda framleiðendur.  Heilmikill aukakostnaður.  Neytendur borga brúsann þegar upp er staðið.  Þökk sé umhverfis- og auðlindaráðuneytinu.

  Annað vandamál er að á sumum drykkjarubúðum er strikamerkingin á botninum.  Nefnd háttlaunaðra flokksgæðinga verður skipuð til að finna lausn.  Þeir fá 2 - 9 milljónir á ári fyrir að kíkja á kaffifund með smurbrauði allt upp í þrisvar á ári.          

  Stundum er sumum embættismönnum lýst sem ferköntuðum.  Nú höfum við einnig lóðrétta embættismenn.

  

Strikamerkin lóðrétt en ekki lárétt

Tyrkir réttdræpir?

  Til áratuga - jafnvel alda - hefur verið klifað á því að Tyrkir séu réttdræpir á Íslandi.  Þetta heyrist í spjalli í ljósvakamiðlum.  Einnig í blaðagreinum og í athugasemdakerfum netmiðla.  Þegar orðin Tyrkir réttdræpir eru "gúggluð" koma upp 818 síður (sumar fjalla reyndar um að að Baskar hafi verið réttdræpir á Vestfjörðum).  

  Ég hef aldrei orðið var við efasemdir um þetta.  Né heldur að þessu sé mótmælt.  Fyrr en núna.  Vísað var á Vísindavefinn.  Þar var málið rannsakað.  Niðurstaðan er sú að hafi lög heimilað dráp á Tyrkjum þá hafi þau verið numin úr gildi fyrir löngu síðan.  

  Um þetta má lesa HÉR 

.

Það er svo undarlegt með dóma - suma dóma

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Dómar í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru margvíslegir.  Þeir eru mismunandi eftir ríkjum; mismunandi eftir sýslum;  mismunandi eftir dómstólum;  mismunandi eftir dómurum.  Sumir dómarar hugsa öðruvísi en aðrir.  Einn þeirra,  Mikjáll í Ohio, hugsar mjög frábrugðið öðrum dómurum.  Sumir dómar hans þykja skrýtnir.  Aðrir þykja við hæfi.

  Tökum dæmi:

  - Kærustupar var staðið að verki er það hafði kynmök í almenningsgarði.  Dómarinn dæmdi þau til að hreinsa upp allt rusl í garðinum.  Einkum ættu þau að skima vel eftir smokkum og fjarlægja þá.  Til viðbótar var þeim gert að skrifa lesendabréf í bæjarblaðið.  Þar myndu þau biðja sjónarvotta að samförunum afsökunar á því að hafa sært blygðunarsemi þeirra.

  - Kattakona sleppti 35 kettlingum úti í skóg.  Henni var gert að sitja úti í skóginum í heila nótt,  hrollkalda nóvembernótt,  án matar, drykkjar eða tölvu.

  - Kjaftfor ruddi kallaði lögregluþjón svín.  Hann var látinn standa á fjölförnu götuhorni ásamt stóru svíni.  Þar veifaði hann skilti með áletruninni:  "Þetta er ekki lögregluþjónn".

  - Sauðdrukkinn ökumaður var staðinn að verki.  Dómarinn skyldaði hann til að mæta í líkhúsið og skoða þar lík fórnarlamba ölvunaraksturs.

  - Kona stakk af úr leigubíl án þess að borga fargjaldið.  Hún var skikkuð til að fara fótgangandi sömu leið og bíllinn ók með hana:  48 km langa leið, álíka og frá Reykjavík til Selfoss.

  - "Betri borgari" stal söfnunarbauki Hjálpræðishersins.  Honum var gert að deila aðstæðum með heimilslausum útigangsmönnum yfir heila nótt.  

 

Dráp og morð

  Ríkismorð eru áhugavert fyrirbæri.  Þau eru á undanhaldi víðast í heiminum. Nema í frumstæðum þriðja heims löndum þar sem mannréttindi eru almennt fótum troðin á flestum sviðum. Á Íslandi voru ríkismorð lögð af samkvæmt lögum 1928.  

  Svo skemmtilega vill til að iðulega fer saman stuðningur við ríkismorð og barátta gegn fóstureyðingum.  Rök gegn fóstureyðingum eru hin bestu:  Líf hefur kviknað.  Það er glæpur gegn mannkyni að breyta því.  Lífið er heilagt.  Í helgri bók segir að eigi skuli mann deyða né girnast þræl náungans.  Hinsvegar eru fóstureyðingalæknar réttdræpir,  rétt eins og margir aðrir glæpamenn.  

  Margir baráttumenn gegn fóstureyðingum - á forsendum heilags réttar til lífs - eru hlynntir hernaðaraðgerðum úti í heimi sem slátra börnum, gamalmennum og öðrum óvinum.  Ekkert að því.  

  Í Arkansas-ríki í Bandaríkjum Norður-Ameríku hafa embættismenn dregið lappir til margra ára við að drepa fanga.  Þeir hrukku upp við það á dögunum að lyf sem sljákkar í föngum við morð á þeim er að renna út á dagsetningu.  Þá var spýtt í lófa og nokkrir myrtir fyrir hádegi.  Það væri vond meðferð á verðmætum að nota ekki tækifærið á meðan lyfið er virkt.

  Önnur saga er að þetta næstum því útrunna lyf er bölvað drasl. Það er svo lélegt að margir fangar hafa verið pyntaðir til dauða.  Eða réttara sagt upplifað sársaukafullt dauðastríð í allt að 43 mínútur.  Margt er skemmtilegra en það.

  Embættismannakerfið er ekki alltaf hið skilvirkasta.  Hvorki á Íslandi né fyrir vestan haf.  Auðveldasta væri að skjóta vonda kallinn.  Næst auðveldast væri að gefa honum svefntöflu.  Þá væri hann rænulaus þegar hann er myrtur.

  Enn einn flöturinn eru lög sem kveða á um að sá réttdræpi megi velja sér draumamáltíð áður en hann er myrtur.  Þetta er galið.   Til hvers að tefja drápið um 20 mínútur eða 30 á meðan kvikindið gúffar í sig hamborgara eða KFC kjúklingabita?  Já,  glæpamenn hafa einfaldan og ömurlegan matarsmekk.  Það er reyndar kostur í þessu samhengi.       

    

        

Fjórða aftakan á viku

Milljón króna brauðbiti í boði skattgreiðenda

  Misjafnt hafast menn að og misjafn tilgangur sem að fyrir þeim vakir.  Sumir ræna banka og eru fínustu kallar þotuliðsins.  Það fellur ekki rykkorn á glansmynd þeirra.  Aðrir endurnýja bensínþyrstan glæsijeppaflota ráðherranna.  Enn aðrir koma sér þægilega fyrir í bílastæði fatlaðra.

  Víkur þá sögu að láglaunakonu sem smurði samlokur ofan í fátæklinga í subbusjoppu.  Tæki og tól staðarins meira og minna biluð.  Karlinn hennar var fenginn til að bregða sér í hlutverk viðgerðarmanns.  Hann skipti nokkrum sinnum út 100 kílóa grillofni og beintengdi. Í stað þess að senda eiganda reikning fyrir vinnu þá varð að samkomulagi að hann fengi að bíta í brauðsamloku.

  Þegar orðrómur um athæfið barst til yfirmanns subbusjoppunnar var aðeins um eitt að ræða:  Kæra málið til lögreglu.  Í verkefnaleysi hennar var kæran velkomin.  Glæpurinn rannsakaður í bak og fyrir.  Á löngu tímabili vann fjölmenni fullar vinnuvikur við rannsóknina.  Allt var lagt undir.  Málið eitt það alvarlegasta á þessari öld.  Ef láglauna samlokukona kæmist upp með að launa með brauðbita manni fyrir viðgerð á tækjabúnaði sjoppu þá var hætta á upplausn í samfélaginu.  Hvað næst?  Fengi næsti viðgerðarmaður borgað með fullu vatnsglasi?  

  Ákæruvaldið spýtti í lófana og fór á flug.  Þetta þoldi enga bið.  Á forgangshraða var farið með málið fyrir héraðsdóm.  Þar var það reifað í bak og fyrir af sprenglærðum lögmönnum og dómurum.  Allir á tímakaupi er nemur vikulaunum kvenna sem smyrja samlokur.  

  Eftir heilmikið og tímafrekt stapp í dómsölum tókst ekki að finna neitt saknæmt við að viðgerðarmanni væri borgað fyrir vel unnin störf með brauðbita.  Má jafnvel leiða rök að því að um hagsýni hafi verið að ræða og sparnað fyrir subbusjoppuna.  

  Skattgreiðendur fagna niðurstöðunni.  Þarna var um brýnt forgangsverkefni að ræða.  Glæpinn þurfti að vega og meta af lögreglu og löglærðum.  Óvissuþáttur í málinu hefði ært óstöðuga.

  Upphlaupið kostar skattgreiðendur aðeins um milljón kall (968.610 kr.).  Þeim pening er vel varið.  Milljón kall er metnaðarfull upphæð fyrir brauðbita,  dýrasta samlokubita í sögu Íslands.  Kannski í heiminum. Það vantar fleiri svona mál.

  Á Fésbók er ólund í mörgum út af málinu.  Hver um annan þveran lýsir því yfir að hann sé hættur viðskiptum við subbusjoppuna.  Yeah, right!  Ætla Íslendingar allt í einu að standa við þess háttar yfirlýsingu?  Ó, nei. Það gerist aldrei.

    

Subway: Komum gögnum til lögreglu

Samviskusamur þjófur

  Fyrir fjórum áratugum rataði í fjölmiðla krúttleg frétt af þjófnaði í skemmtistaðnum Klúbbnum í Borgartúni í Reykjavík.  Svo framarlega sem þjófnaður getur verið krúttlegur.  Þannig var að í lok dansleiks uppgötvaði karlkynsgestur á skemmtistaðnum að seðlaveski hans var horfið.  Sem betur fer voru ekki mikil verðmæti í því.  Aðeins eitthvað sem á núvirði gæti verið 15 eða 20 þúsund kall.

  Nokkrum dögum síðar fékk maðurinn seðlaverskið í pósti.  Án penings.  Þess í stað var handskrifað bréf.  Þar stóð eitthvað á þessa leið:  

  Ég biðst fyrirgefningar á því að hafa stolið af þér veskinu.  Ég var í vandræðum:  Peningalaus og þurfti að taka leigubíl til Keflavíkur.  Ég vona að þú virðir mér til vorkunnar að ég skili þér hér með veskinu - reyndar án peningsins.  En með því að skila veskinu spara ég þér fyrirhöfn og kostnað við að endurnýja ökuskírteini, vegabréf, nafnskírteini og annað í veskinu.  Strætómiðar og sundkort eru þarna. 

  Því má bæta við að eigandi veskisins var hinn ánægðasti með þessi endalok.  

Þjófur skildi eftir skilaboð og peninga

Hrikalegar ofsóknir

  Tölvunarfræðingur vann um tíma við skjalavörslu.  Þar varð hann fyrir einelti.  Hann heldur úti heimasíðu og gerir grein fyrir þeim raunum og öðrum.  Það er svakaleg lesning.  Ég vil ekki gefa upp nafn eða slóð síðunnar.  Ástæðan er sú að þar er margt nafngreint fólk borið þungum sökum.

  Í kæru til landlæknis segir frá einkennilegum vinnubrögðum tannlæknis.  Sá boraði fjórar holur í tennur mannsins án þess að fylla upp í þær.  Maðurinn varð sjálfur að kaupa kröftugt lím og troða í holurnar.  Ein holan varð eftir.  Hún er í endajaxli og örðugt að komast að henni.  Eðlilega telur maðurinn fullvíst að tannlæknirinn sé á mála hjá dönsku krúnunni.

  Í framhjáhlaupi upplýsir hann landlækni um eineltið á vinnustaðnum.  Kynntir eru til sögunnar gerendur.  Þeir eru:  Fulltrúi dönsku krúnunnar á Íslandi;  frímúrari;  fyrrum skátahöfðingi;  svo og maður sem myrðir íslenska þegna fyrir dönsku krúnuna.

  Þetta fólk sakaði manninn um sitthvað misjafnt sem hann er saklaus af.  Svo sem að vera gyðing.  Einnig hefur það haft í hótunum.  Þar á meðal að hann:

  - verði laminn í klessu með kúbeini.  Ekki aðeins risastóru heldur einnig ryðguðu.

  - verði skotinn ítrekað í afturendann með skammbyssu

  - fái óvart tölvuskjá ofan á hausinn 

  - verði stunginn í hálsinn og það framanfrá

  - verði grafinn ofan í holu án þess að mokað verði yfir

  - verði lokaður inni á geðveikrahæli ásamt köngulóm

  - verði étinn af ísbjörnum á Svalbarða

  - verði skilinn eftir fáklæddur uppi á hálendi

  Reynsla af lögreglunni hefur verið slæm.  Í skýrslum skráir hún hann ónákvæmt hitt og þetta og þar á meðal kvíðasjúkling.  Hið rétta er að hann hefur aðeins einu sinni fengið kvíðakast.  Þá var hann að keyra með pizzu.