Klæddu frambjóðendur sig rétt?

  Litir hafa sterk áhrif á fólk.  Til að mynda framkallar rauður litur hungurtilfinningu.  Á síðustu öld bannaði matvælaeftirlit í Danmörku litarefni í cola-drykkjum.  Þeir urðu þá gráir.  Líktust steypu.  Salan hrundi.  Bannið var snarlega afturkallað.

  Þegar frambjóðendur stjórnmálaflokka koma fram í sjónvarpi skiptir klæðnaður miklu máli.  Ímynd vegur þyngra en málefni.  Þetta hefur verið rannsakað til áratuga í útlöndum með einróma niðurstöðu.  Árangurríkasti klæðnaður karlkyns frambjóðanda í sjónvarpi er jakkaföt og hálsbindi.  Köflótt bómullarskyrta og prjónavesti eru vonlaust dæmi.  Heppilegasti litur á jakka er dökkblár/svartblár.  Sá litur kallar fram tilfinningu fyrir trúverðugleika,  ábyrgð og góðri dómgreind.  Nánast allir karlkyns frambjóðendur í kosningasjónvarpi sjónvarpsstöðva í ár fóru eftir þessu.

  Heppilegasti litur á skyrtu er hvítur ljósblár;  nánast hvítur með bláum blæ. Eða alveg hvítur.  Flestir kunnu það.  Færri kunnu að velja sér bindi.  Dagur B.  var ekki með bindi.  Ekki heldur Þorvaldur í Alþýðufylkingunni.  Bindisleysi Þorvaldar og Dags virkar vel á kjósendur Alþýðufylkingarinnar.  En skilar engu umfram það.  Í tilfelli Dags kostar það Samfylkinguna 8. borgarfulltrúann.  Pottþétt.

  Flestir aðrir frambjóðendur klikkuðu á hálsbindinu.  Heppilegasti litur á hálsbindi er rauður.  Rautt hálsbindi kallar fram tilfinningu fyrir ástríðu og áræði.  Frambjóðandi Framsóknarflokksins var með grænt bindi.  Það var ekki alrangt.  Litur Framsóknarflokksins er grænn.  En svona "lókal" skilar ekki sæti í borgarstjórn.

  Í útlandinu kunna menn þetta.            

 

Síðasta ræða besta borgarstjóra Reykjavíkur, Ólafs F. Magnússonar, í borgarstjórn

Stórsigur kvenna

  Ég hef verið að skoða kosningaúrslit gærdagsins. Sú skoðun leiðir í ljós - þegar vel er að gáð - að staðan er glettilega góð og ánægjuleg fyrir konur.  Við getum talað um stórsigur kvenna.  Það er aldeilis jákvætt svo ekki sé fastar kveðið að orði.  Mér reiknast til að eftir sveitastjórnarkosningarnar í gær séu átta af þrettán borgarfulltrúum Þórshafnar,  höfuðborgar Færeyja, konur.  Þvílík bomba!  Ég segi og skrifa B-O-B-A!   

  Þær eru:  Annika Olsen (Fólkaflokkur),  Björghild Djurhuus, Helena Dam og Halla Samuelsen (Jafnaðarmannaflokkur),  Gunnvör Balle, Marin Katrina Frýdal og Túrid Horn (Þjóðveldi) og Bergun Kass (Framsókn).

  Mér segir svo hugur að Annika verði næsti borgarstjóri Þórshafnar. 

   

Hverju breytir sigurinn á alþjóðavísu?

Slóttugheit Skota

  Fyrir nokkrum árum kusu Skotar um hugsanlegan aðskilnað frá breska heimsveldinu.  Um tíma leit út fyrir að sjálfstæðissinnar myndu fara með sigur af hólmi.  Þegar betur er að gáð þá var sigurinn þeirra þó að niðurstaða kosninganna sýndi annað - í fljótu bragði.  Ég sá strax í gegnum þetta.

  Skotar eru lúmskir.  Þeir hafa þurft á því að halda öldum saman.  Það hefur verið illa farið með þá,  svo sem sjá má í kvikmyndinni Braveheart.  Þeir hafa verið fótum troðnir og fátækir.  Þegar skotið er úr fallbyssum 12 skotum (með litlu s) á hádegi þvers og kruss um Bretland þá hinkra Skotar um klukkutíma og skjóta einu skoti klukkan eitt.

  Þegar Skotar kusu gegn aðskilnaði frá breska heimsveldinu voru þeir í raun að styðja sjálfstæði Skotlands.  Bara á annan og metnaðarfyllri hátt.  Óopinbert markmið Skota er að tilheyra áfram breska heimsveldinu en yfirtaka það.  Leggja það undir yfirráð Skota.  Skoski þjóðarflokkurinn hefur þegar hafið stórsókn í Bretlandi.  Kosningarnar í fyrradag færðu honum 56 þingsæti á breska þinginu.  Hann bætti við sig 50 þingsætum. Flokkurinn er jafnframt búinn að úthýsa öðrum flokkum úr Skotlandi.  Skotland er svo gott sem einsflokks kjördæmi skoska þjóðarflokksins í dag.  Það eru fleiri ísbirnir í Skotlandi en breskir Íhaldsmenn.  Breska Verkamannaflokknum var sömuleiðis sparkað endanlega út úr Skotlandi í kosningunum.

 

Vekur upp fjölda spurninga

Af hverju má ekki vera skemmtilegt?

 Súpuvagnar hafa sett skemmtilegan svip á bæjarlífið á síðustu árum.  Ekki síst kjötsúpuvagnarnir á Skólavörðuholti og í Lækjargötu.  Einnig humarsúpuvagninn í Hafnarstræti.

  Styttan af Leifi Eiríkssyni á Skólavörðuholti hefur gríðarlega sterkt aðdráttarafl á erlenda ferðamenn.  Einkum Bandaríkjamenn.  Það var Kaninn sem gaf Íslendingum styttuna í þakklætisskini fyrir að Lucky Luke fann Ameríku og týndi henni aftur.

  Margir skemmta sér konunglega við að góna á furðubygginguna Hallgrímskirkju.  Á nöprum sumardegi þykir túristum á Skólavörðuholti fátt notalegra en að bragða á heitri íslenskri kjötsúpu úr Warm Farmers Soup.  

  Súpubílnum hefur ekki fylgt neinn ókostur.  Enginn.  Aðeins kostir.  En nú skal bílnum bolað út.  Breytingar hafa verið gerðar á samþykkt Reykjavíkurborgar þar um.  Súpuvagn sem á einhverjum tímapunkti hefur verið með mótor má ekki lengur standa í stæði.  Það er leiðinlegt.  Það þykir kostur.  Það má ekki vera skemmtilegt og þægilegt.

 

Missir stæðið og selur vagninn

Jón Þorleifs slátraði stjórnmálaflokki

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Jóni Þorleifssyni,  rithöfundi og verkamanni,  var lítt um Gvend Jaka gefið.  Ég hef þegar sagt sögur af því - og hægt er að fletta þeim upp hér fyrir neðan.  Jón hafði sínar ástæður fyrir andúð á Gvendi Jaka.  Andúðin jókst með árunum fremur en hitt.

  Einn góðan veðurdag fékk Jón sér hádegisverð á veitingastað.  Það var ekkert óvenjulegt.  Það var venjulegt.  Þar komst hann yfir glóðvolgt eintak af DV þess dags.  Á baksíðu var lítil frétt um lítinn fund á Akureyri. Fundarefnið var það að þrjú lítil stjórnmálasamtök (utan fjórflokksins) hugðust kanna möguleika á sameiningu.

  Þetta var sennilega um eða eftir 1990.  Mig minnir að Borgaraflokkurinn hafi verið þarna um borð.  Ég man ekki hver hin samtökin voru.  Ég þigg með þökkum ef einhver man eftir því hver þau voru.  Í fréttinni kom fram að Gvendur Jaki yrði fundarstjóri.  

  Jón óttaðist að Gvendur ætlaði sér hlutverk í nýju sameinuðu stjórnmálaafli.  Hann brá við skjótt.  Vélritaði upp með hraði greinargerð um meintan glæpaferil Jakans.  Hann kunni ekki fingrasetningu lyklaborðs og sóttist verkið hægt.  En fór á flug vegna tímapressunnar.  Ákafinn bar hann hálfa leið.  Svo var rokið á næstu ljósritunarstofu og greinargerðin fjölfölduð.  Þessu næst var splæst í leigubíl niður á Reykjavíkurflugvöll.  Þaðan flogið með næstu vél til Akureyrar.

  Þangað kominn tók Jón leigubíl heim til foreldra minna. Hann vissi ekkert hvar fundurinn var á Akureyri né klukkan hvað.  Hann bað pabba um að finna út með það.  Erindi Jóns var að slátra þessu framboði í fæðingu.

  Pabbi var innvígður og innmúraður sjálfstæðisflokksmaður.  Honum þótti ekki nema gaman að leggja Jóni lið.  Hann hefði svo sem liðsinnt Jóni með flest.  

  Pabbi fann strax út hvar og hvenær fundurinn var.  Hann skutlaði Jóni á staðinn.  Það mátti ekki tæpara standa.  Fundurinn var að hefjast.  Jón hóf þegar í stað að dreifa meðal fundarmanna greinargerðinni um Gvend Jaka.  Við það kom kurr á fundarmenn.  Einhverjir gerðu hróp að Jóni.  Kraftakallar gerðu sér lítið fyrir og vörpuðu Jóni á dyr.  Hann streittist á móti.  Nokkrar konur mótmæltu hástöfum viðtökunum sem Jón fékk.  Þær fylgdu honum út á stétt og báðu hann afsökunar á framferði fundarins í hans garð.  Aðrir þarna fyrir utan blönduðust í umræðuna.  Allt fór í havarí.  Jón taldi sig merkja að sami æsingur ætti sér stað innan dyra.  Fundurinn leystist upp í hrópum og köllum.  

  Ég hef aðeins frásögn Jóns af þessu.  Engar fréttir bárust af fundinum í neinum fjölmiðlum.  Jón taldi fullvíst að Gvendur Jaki og aðrir sem að fundinum stóðu hafi bundist fastmælum um að tjá sig hvergi um skipbrotið.  

  Jón var hinn ánægðasti með daginn.  Hann lifði á því mánuðum saman að hafa slátrað "bófaflokki" í fæðingu.  Hann sagði sem rétt var að hann hefði ekkert haft efni á að fara í þessa Akureyrareisu.  En þarna var um bráðatilfelli að ræða.  Akureyrarreisan var - að hans mati - hverrar krónu virði.

  Er Jón flaug til baka frá Akureyri vildi svo til að Gvendur Jaki var í sömu flugvél.  Jón sagðist hafa horft stíft á hann með svipbrigðum sigurvegarans.  Gvendur hafi hinsvegar verið niðurlútur og lúpulegur.  Það hafi verið eins og honum hafi verið gefið á kjaftinn.

-------------------------------------  

  Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  hér 

Hlálegur misskilningur og eintómt rugl með "selfie"

 

  Það var ekki auðhlaupið að því að koma atvinnuleysi niður í það lægsta sem þekkst hefur í Evrópu.  Síst af öllu þegar samtímis eru boðaðar mestu kjarabætur sem þekkst hafa í Evrópu.  Svo ekki sé talað um að í ofanílag bætist stórtækasta skuldaleiðrétting sem þekkst hefur í öllum heiminum.  Upp á 300 eða 400 milljarða.  Og það öll á kostnað útlendra hrægamma án þess að íslenskir skattgreiðendur þurfi að leggja fram krónu.  Allt beint í vasann.  Ekki króna úr sameiginlegum ríkissjóði landsmanna.

  Forsætisráðherrann hefur í fögnuði yfir framvindu mála opinberað af sér fyrstu "selfie" ljósmynd mannkynssögunnar - að meðtalinni Biblíunni,  mörg þúsund ára gömlum þjóðsögum gyðinga í Arabíu.  Þær eru að mestu án ljósmynda.  Engin "selfie".  Og án trúverðugra teiknimynda ef út í það er farið. 

  Þegar SDG var 4 eða 5 ára eignaðist hann myndavél.  4 eða 5 árum síðar tók hann af sér "selfie" mynd.  4 eða 5 árum eftir það leit hann yfir sköpunarverk sitt.  Það var harla gott.  Það var betra en þegar skapari himins og jarðar leit yfir sköpunarverk sitt eftir að hafa í kolsvartamyrkri skapað ljós.  Nokkru síðar greindi hann það frá myrkrinu.  Í millitíðinni var algjört rugl á ljósi og myrkri. 

  Fyrir 4 eða 5 árum síðan dustaði SDG rykið af "selfie" myndinni sinni. af sér.  Núna,  4 eða 5 árum síðar skynjaði hann þörf heimsbyggðarinnar fyrir myndinni.  4 eða 5 geta vistað þær í tölvu,  prentað þær í 4 eða 5 eintökum út á pappír í lit,  rammað þær inn og hengt upp á svefnherbergisvegg.  4 eða 5 hafa þegar gert það.  Allir með lögheimili á eyðijörð á norð-austurhluta landsins.     

  Þegar tímasetningar sem SDG nefnir og aldur ríma ekki við raunveruleikann er vert að hafa í huga að fyrir honum er einn dagur sem þúsund ár og fyrir honum eru þúsund ár sem einn dagur.   

    

 

Sigmundur birtir gamla „selfie“

Lulla frænka kaus

  Lulla föðursystir mín fylgdist ekkert með stjórnmálum.  Var að mestu áhugalaus um þau - ef undan er skilið að hún gætti þess vandlega að mæta ætíð á kjörstað.  Þar kaus hún Sjálfstæðisflokkinn,  eins og bræður sínir og fleiri ættingjar.  Hún lét Sjálfstæðisflokkinn sjá um pólitíkina;  þá þurfti hún þess ekki sjálf.  Einu áhyggjurnar sem hún hafði voru af því hvort að hún myndi gleyma að kjósa eða kjósa vitlaust fyrir klaufaskap eða ógilda kjörseðilinn.

  Lulla gerði ráðstafanir í tæka tíð til að tryggja að ekkert færi úrskeiðis.  Hún samdi við einhvern um að fylgja sér á kjörstað.  Eitt sinn fylgdi henni kona sem var afar stríðin og mikill stuðbolti.  Hún fylgdi Lullu að kjörklefanum svo langt sem það mátti.  Þetta var á áttunda áratugnum og reglur frjálslegri en í dag.  Njósnarar frá stjórnmálaflokkunum sátu við kjörklefann og skráðu hjá sér hverjir mættu á kjörstað og hvenær.  

  Fylgi stjórnmálaflokka var fastara í hendi en í dag.  Kjósendur fylgdu sínum flokki fram í rauðan dauðann hvað sem á gekk.  Þetta var eins og trúarbrögð eða áhang við fótboltalið.  Þeir sem mættu seint á kjörstað fengu upphringingu frá sínum flokki og voru hvattir til að drífa sig.  Þeim var boðin aðstoð í formi aksturs eða annars liðsinnis.   

  Lulla staulaðist inn í kjörklefann.  Síðan leið og beið.  Hún kom ekki aftur út úr honum.  Allir viðstaddir urðu langeygir.  Þeir horfðu með undrunar- og ráðaleysissvip hver á annan.  Svo mændu þeir á fylgdarkonu Lullu eins og hún gæti leyst málið.  Hún brosti glaðlega á móti og þótti biðin brosleg.

  Að mörgum mörgum mínútum liðnum heyrðist Lulla kalla hátt og snjallt:  "Er það D eins og drottinn?"

  Stríðna fylgdarkonan svaraði um hæl af hvatvísi:  "G eins og guð!" 

  Sumir viðstaddra hvesstu reiðilega augu að fylgdarkonunni.  Einn sýndi henni manndrápssvip.  Allir voru mjög alvörugefnir.  Henni þótti það gera hrekkinn við Lullu ennþá fyndnari.  Höfuðandstæðingur Sjálfstæðisflokksins,  Alþýðubandalagið,  var með listabókstafinn G.  Sjálf nýtti hún ekki kosningarétt sinn.  

  Nú gengu hlutir hraðar fyrir sig.  Lulla skilaði sér glaðbeitt að vörmu spori út úr kjörklefanum og stakk kjörseðlinum í kjörkassann.

  Þegar þær stöllurnar voru komnar út og sestar inn í bíl sagði Lulla:  "Það er skelfilega ruglingslegt að Sjálfstæðisflokkurinn sé ekki X-S.  Það ruglar mann í ríminu að hann sé með einhvern annan staf.  Ég var alveg á nálum.  Ég var svo hrædd um að kjósa vitlaust út af þessu rugli með stafinn!"   

--------------------

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1382276/

--------------------

Staðgengill borgarstjóra hefur afnot af bíl hans

Jón Þorleifsson - V

  Hér fyrir neðan eru hlekkir á fyrri frásagnir af Jóni Þorleifssyni,  verkamanni og rithöfundi.  Það er ástæða til að fletta upp á þeim í réttri röð fyrir þá sem ekki þekktu þennan merka mann áður en lengra er haldið.  Og kannski líka fyrir þá sem þekktu hann.

  Jón hafði andúð á stjórnmálastéttinni eins og hún lagði sig.  Hann mætti jafnan á kjörstað og tók sér góðan tíma í að skrifa á kjörseðil skilaboð til stjórnmálastéttarinnar í bundnu formi.  Þó brá svo við eitt sinn að hann greiddi atkvæði.  Þegar Jón var að yfirgefa kjörstað hitti hann einn af frambjóðendum Alþýðubandalagsins.  Ég man ekki hver það var.  Mig hálf rámar í að það hafi verið Magnús Kjartansson.  Samt er ég ekki viss.  Sá kastaði kveðju á Jón og spurði hvort hann væri búinn að kjósa.

  Jón játti því.  Sagðist í fyrsta skipti í langan tíma hafa merkt við framboðslista.  Viðmælandinn spurði hvort að Jón hefði kosið rétt.  Jón svaraði:  "Ég veit það ekki.  Ég kaus Alþýðubandalagið."

  Viðmælandinn tók í hönd Jóns og þakkaði honum fyrir atkvæðið.  Jón svaraði:  "Þetta var mér nauðung.  Eina ástæðan fyrir því að ég kaus Alþýðubandalagið var að fá tækifæri til að strika yfir þitt nafn.

---------

Afmælishóf Dagsbrúnar

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1196152

Kastaði kveðju á forsætisráðherra

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1197159

Illa leikinn af verkalýðsforingja

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1198212

Verkalýðsforingi hrekktur 1. maí

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1198926

Hverju er verið að mótmæla?

 

  Ég mætti kátur og hress í mótmælastöðu á Austurvöll í kvöld.  Ég vissi ekki alveg hverju var verið að mótmæla.  Það var góð stemmning.  Með mér í för var Vestur-Íslendingur frá Kanada.  Hann vissi ekki fremur en ég hverju við vorum að mótmæla.  Það skipti þó litlu máli.  Við mótmæltum einhverju.  Og Vestur-Íslendingurinn hefur tekið þátt i mótmælum í Bretlandi,  Kanada og víðar.  Þar var augljósara hverju var verið að mótmæla.

  En þetta var gaman.  Við mótmæltum öllu sem var í boði til að mótmæla:  Burt með spillingu,  burt með ríkisstjórn,  burt með stjórnmálastéttina,  burt með Alþingi,  burt með aðgerðarleysi,  burt með Geir Haarde og Ingibjörgu Sólrúnu,  burt með skjaldborg auðmanna,  burt með samspillingu,  burt með Sjálfstæðisflokkinn,  Framsóknarflokkinn,  Samfylkinguna,  Vinstri Græna og burt með allskonar.   Burt með fjórflokkinn,  burt með AGS,  burt með spillta verkalýðsforingja,  burt með verðtrygginguna,  burt með ESB...

  Bylting lá í loftinu 2009 og enn er hrópað á byltingu.  Heimilum  blæðir .  Glæpamenn fá milljarða afskrifaða.  Kúlulánakóngar og kúlulánadrottningar drottna á Alþingi.  Sérlegir efnahagsráðgjafar hrunsins blása sig út sem þá sem vita og geta.  Öllum öðrum betur. 

  Og hvað svo?  Kosningar strax?  Kosningar fyrsta laugardag hvers mánaðar?  Þjóðstjórn?  Utanþingsstjórn (undir forystu Gylfa Magnússonar og Rögnu)?  Einræði?  Stjórnleysi (anarkisma)?  Besta flokkinn og Frjálslynda flokkinn á þing?   

  Af hverju var lögreglan grýtt með steinum og allskonar drasli?  Af hverju tók Óli Björn Kárason brjálæðiskast í stað þess að fara heim og láta renna af sér?  Þó ekki sé nema örlítið.  

  Svona er Ísland í dag.  Mikið fjör.   "Föss" gítarsándið hjá Lennon er skemmtllegt þó George hafi hatað það.

Réttlæti og heiðarlegt uppgjör