Vasaþjófar og fjör í Barselona

 

  Ég fagnaði sólrisu,  sólstöðuhátíðinni og áramótum með því að taka snúning á London,  Barselona og Kaupmannahöfn.  Þetta var fyrsta heimsókn mín til Spánar.  Þess vegna staldraði ég lengst við þar.

  Jólin eru stærsta árleg hátíð heiðinna manna.  Það er gaman að fleiri en við í Ásatrúarfélaginu fagni þessari hátíð ljóss og friðar.  Hérlendis halda eiginlega allir upp á jólin - nema örfáir kristnir bókstafstrúarmenn á borð við Votta Jehova. 

.

  Barselona-búar gera ekki eins mikið úr jólunum og við hér á Norðurhjara.  Kannski hefur það eitthvað að gera með að jól í glampandi sól eru ekki eins jólaleg og jól í snjó og myrkri.     

  Eina verslunargötu sá ég með jólaskreytingu.  Yfir hana var strengt ljósaskraut sem svipaði til mynsturs snjókorna.

  Ég var heppinn með gistiheimili,  Casa Gracia.  Vel staðsett og allt þar frábært.  Í einni af þremur setustofum var risastórt jólatré skreytt í bak og fyrir.  Bakgarðurinn var sömuleiðis skreyttur marglitum ljósaperum allt í kring.

.

  Á jóladagskvöldi var boðið upp á veglega jólaveislu.  Ekki veit ég hvernig jólahald er inni á spænskum heimilum.  Hitt veit ég að hvergi sá í jólaljós né aðrar jólaskreytingar úti í gluggum.  Og engan sá ég jólasvein.  Aftur á móti voru verslanir og veitingastaðir lokaðir dag eftir dag.  Meira að segja matvöruverslanir sem auglýsa opið 24/7 stóðu ekki við sitt.  Ég hrósa happi að hafa 0% löngun til að rápa í verslanir - aðrar en plötubúðir.  

. 

  Í utanlandsferðum hef ég ætíð lítið útvarpstæki með í för.  Á það hlusta ég daginn út og inn.  Aldrei heyrðist jólalag í spænsku útvarpsstöðvunum.  Flest kvöld var boðið upp á lifandi músík á gistiheimilinu.  Þetta var allt frá syngjandi stelpu sem spilaði Ibiza-techno á skemmtara til 3ja manna sálarpoppsveitar.  Þess á milli voru það syngjandi flamingo-dúettar með kassagítar og bongo.  Enginn spilaði jólalag. 

.

  Mest hlustaði ég á útvarpsstöðina Rokk FM.  Þar eru spiluð klassísk engilsaxnesk rokklög í bland við örfá spænsk rokklög.  Lagavalið er fátæklegt.  Ég fékk fljótlega þreytu gagnvart sumum lögum sem voru síspiluð.  Lagavalið er ótrúlega einhæft.  Nokkur lög með Chuck Berry eru eina músíkin frá sjötta áratugnum.  Eitt lag heyrði ég með Presley.  Það var frá sjöunda áratugnum.  Eins og megnið af öðrum lögum:  Bítlum, Kinks,  Stóns,  Doors, Janis Joplin,  Animals,  Hendrix...  Einnig slatti frá upphafsárum þungarokksins (´69 - ´72):  Black Sabbath,  Led Zeppelin,  Deep Purple...

  Pönkdeildin var bundin við The Clash:  London Calling og Should I Stay or Should I Go.  Síðar nefnda lagið er spilað oft á dag.  

  Með slæðast lög frá upphafi tíunda áratugarins:  Guns N´ Roses,  Nirvana og Rage Against the Machine.  

  Ég undraðist hvað sömu lög eru spiluð oft með stuttu millibili.  Vegna margra frídaga er hugsanlegt að um hafi verið að ræða endurspilanir á sömu útvarpsþáttum.  Ég kann ekki spænsku.  Þess vegna gat ég ekki áttað mig á því hvort að eldri útvarpsþættir voru endurspilaðir (ekki lærði ég utan að röðina á lögunum sem voru spiluð).   

.

   Á gistiheimilinu og víðar var ég varaður við vasaþjófnaði.  Barselona er kölluð höfuðborg vasaþjófnaðar í Evrópu.  Ítrekað var í mín eyru fullyrt að vasaþjófarnir í Barselona séu allt saman fagmenn fram í fingurgóma (í bókstaflegri merkingu).  Þeirra vinnubrögð séu háþróuð óverjandi töfrabrögð.  Ég spurði:  Fyrst að fagmennirnir eru í Barselona hvar eru þá amatörarnir?  Ég ætla að halda mig þar í næstu Spánarheimsókn.  Eru æfingabúðir fyrir amatöra einhversstaðar úti á landi?  Fá þeir ekki að koma til Barselona fyrr en þeir eru orðnir fagmenn?

  Fátt varð um svör.  Ég upplifði mig alveg öruggan í Barselona.  Engu var stolið frá mér.  Ég gekk um götur á öllum tímum sólarhrings og mætti aðallega öðrum túristum.  Ekkert vesen.  Helsti vettvangur vasaþjófa er þar sem troðningur er.  Þar sem fólk kemst ekki hjá því að rekast í hvert annað.  Til að mynda þegar troðist er inn í eða út úr lestum eða strætisvögnum.  Galdurinn er að forðast þær aðstæður.   

 

  Efsta myndin er af Katalóníutorginu.  Þar hélt ég mig töluvert og í nágrenni þess.  Aðrar myndir sýna eldhúsið á gistiheimilinu,  setustofu og svefnaðstöðu.

     

  Meira á morgun.       

Lulla frænka í umferðinni

  Lulla frænka var tíður gestur á tilteknu bílaverkstæði.  Aðallega var gert við smádældir sem einkenndu iðulega bílinn hennar.  Hún rauk ekki með bílinn á verkstæði þó að ein og ein dæld og rispa bættist við.  Það var ekki fyrr en ljós brotnuðu líka eða stuðari losnaði eða eitthvað slíkt bættist við.

  Á meðan gert var við bílinn sat Lulla inni í honum og fylgdist með.  Hún skráði af nákvæmni í bók hvenær vinna við bílinn hófst og hvenær henni lauk.  Í hvert sinn sem viðgerðarmaður brá sér frá í kaffi,  mat,  síma (þetta var fyrir daga farsíma) eða annað þá tók Lulla tímann og skráði niður.  Með þessu afstýrði Lulla því að vera rukkuð um of.  Hún taldi sig merkja einbeittan vilja verkstæðisins til ofrukkunar.  Það réð hún meðal annars af því hvað starfsmenn þar lögðu hart að henni að koma út úr bílnum;  bíða frekar á kaffistofunni hjá þeim eða þá að þeir buðust til að skutla henni heim.   Lulla lét ekki plata sig.  Þó að viðgerð tæki 2 eða 3 daga þá var hún mætt í bílinn sinn á slaginu klukkan 8 að morgni og stóð vaktina til klukkan 18.00.     

  Afturendinn á bíl Lullu varð helst fyrir hnjaski.  Ég uppgötvaði einn daginn hvernig á því stóð.  Þannig var að Lulla bjó í bakhúsi við Laugaveg.  Að húsinu lá nokkurra metra löng innkeyrsla.  Við húsið lagði Lulla bíl sínum.  Pláss var ekki nægilegt til að snúa bílnum þarna.  Það þurfti að bakka til baka og út á Laugaveg þegar ekið var frá húsinu.  

  Svo vildi það til að ég var farþegi hjá Lullu er hún ók að heiman.  Hún leit ekki aftur fyrir sig né í spegla á meðan hún bakkaði út á Laugaveginn.  Þess í stað horfði hún aðeins fram fyrir sig og reykti af ákafa.  Hún bakkaði bílnum löturhægt á bíl sem ók niður Laugaveginn.  Hvorugur bíllinn varð fyrir eiginlegum skaða.  En það voru skrifaðar tjónaskýrslur.  Að því loknu nefndi ég við Lullu að hún þyrfti að gá aftur fyrir sig áður en hún bakki út á Laugaveginn.  Hún yrði að ganga úr skugga um að enginn bíll sé fyrir á Laugaveginum.  

  Lulla svaraði í rólegheitum:  "Nei,  ég hef prófað það.  Þá þarf maður að bíða svo lengi." 

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1332896/

Forvitnilegir fróðleiksmolar um þakkargjörðardaginn

  Öldum saman út um allan heim hafa bændur fagnað uppskerulokum með veisluhöldum.   Á mínum uppvaxtarárum í Skagafirði var veislan kölluð töðugjöld.  Ég hef grun um að töðugjöld hafi lagst af eftir að heyskapur vélvæddist gróflega.  

  Önnur íslensk uppskeruhátíð,  slægjur,  lagðist af um þarsíðustu aldamót.  Við af slægjum tók almennt skemmtanahald sem kallast haustfagnaður.  Með því að smella á eftirfarandi slóð má lesa um elstu heimild um slægjur:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1331030/

.

.

  Í Norður-Ameríku fögnuðu frumbyggjar, indíánar,  haustuppskerunni með kalkúnaveislu löngu áður en þeir kynntust evrópskum nýbúum.   

  Á 17. öld flúði hópur breskra pjúritana undan trúarofsóknum til Norður-Ameríku.  Indíánar kenndu þeim að rækta korn og koma því í hlöðu fyrir veturinn.  Indíánarnir kenndu þeim matreiðslu.  Þar á meðal að matreiða kalkúna.       

  Um haustið héldu indíánarnir og ensku pjúritanarnir sameiginlega uppskeruhátíð.  Pjúritanarnir þekktu til hliðstæðrar uppskeruhátíðar meðal mótmælendatrúar á Englandi.  Fyrstu árin sem indíánar og pjúritanar héldu sameiginlega uppskeruhátíð var veislan einfaldlega kölluð uppskeruhátíð.  Löngu síðar var farið að kalla hana þakkargjörðardag.   

.

  Þakkargjörðardagur hafði þá verið haldinn hátíðlegur árlega í Kanada frá því á 16. öld.  Þar var ekki um uppskeruhátíð að ræða heldur fögnuð enskra sæfara yfir því að hafa náð landi í Kanada eftir miklar hrakningar á sjó.   

  Franskir nýbúar í Kanada héldu hinsvegar uppskeruhátíð. 

.

  Á 19. öld varð uppskeruhátíðin,  þakkargjörðardagurinn,  opinber frídagur í Kanada og Bandaríkjunum.  Í Kanada er hann annan mánudag í október.  Í Bandaríkjunum er hann síðasta fimmtudag í nóvember. 

  Víða um heim er uppskeruhátíðin kennd við þakkargjörð. 

  Í Þýskalandi er uppskeruhátíðin kölluð emtedankfest (þakkargjörðarhátíð).  Hluti af hátíðarhöldunum er bjórhátíðin Oktoberfest.

  Í Grenada er þakkargjörðardagurinn 25. október opinber frídagur.  Uppruni hans er að minnsta kosti jafn gamall og uppskeruhátíðirnar í Kanada og Bandaríkjunum.

  Í Japan heitir dagurinn verkalýðs-þakkargjörðardagurinn.  Hann er opinber frídagur 23. nóv.

  Í Líberíu er þakkargjörðardagurinn fyrsta fimmtudag í nóvember.

  Þannig mætti áfram telja.

.

  Íslenskar verslanir og veitingastaðir hafa valið bandaríska þakkargjörðardaginn sem fyrirmynd.  Bæði dagsetninguna, kalkúnann og meðlætið.  Það sem vantar inn í íslensku útgáfuna er að í Kanada og Bandaríkjunum er þakkargjörðarhelgin samverustund stórfjölskyldunnar.  Safnast er saman heima hjá ættarhöfðingjum fjölskyldunnar (nema um annað sé samið).  Hefðin er svo sterk að þeir yngri ferðast um langan veg til að sameinast stórfjölskyldunni. 

 

  Annar bandarískur siður, tengdur þakkargjörðarhelginni,  er svarti föstudagurinn.  Hann er að ryðja sér til rúms hérlendis.  Hann er daginn eftir þakkargjörðardaginn.  Þá byrja jólainnkaup með látum.  Verslanir bjóða upp á verulegan afslátt.  Lengst af voru verslanir opnaðar snemma á föstudeginum.  Á allra síðustu árum hefur opnunartíminn færst sífellt framar.  Undanfarin ár hefur verið miðnæturopnun aðfaranætur föstudags.  Í ár þjófstörtuðu verslanir að kvöldi þakkargjörðardags.  

 

  Trix verslananna er að bjóða aðeins örfá eintök af hinum ýmsu vörum á veglegu afsláttarverði.  Þetta skilar sér í því að múgurinn safnast saman fyrir framan verslanirnar mörgum klukkutímum fyrir opnun.  Þegar opnað er verður allt brjálað.  Fólk slæst,  stingur hvert annað með hnífum.  kýlir,  brýtur bein og er æst.  Öryggisverðir standa í ströngu.  Það hentar Íslendingum vel að troðast út af lækkuðu verði á minnislykli úr 980 kr. í 890 kr.         

 

Kalkúnninn sprakk í loft upp

Þegar Lulla frænka fór til útlanda

  Lulla frænka hélt að hún væri altalandi á dönsku og ensku.  Það var misskilningur.  Að vísu kunni hún nokkur orð í þessum tungumálum.  En hún var ekki með réttan skilning á þeim öllum.  Til að mynda hélt hún að "spiser du dansk?" þýddi "talar þú dönsku?" (í stað "borðar þú dönsku?").  Þetta kom ekki að sök.  Útlendingar urðu lítið sem ekkert á vegi Lullu frænku.  Þangað til eitt árið að hún fór í utanlandsreisu með skipi.  Það var til Englands og Hollands. 

  Í Hollandi keypti Lulla helling af litlum styttum af vindmillum.  Þær fengu ættingjar í jólagjöf næstu ár.  Fallegar og vel þegnar litlar skrautstyttur.  Í Englandi keypti Lulla fátt.  Ástæðan var tungumálaörðugleikar.  Lulla sagði þannig frá:

  "Það kom mér á óvart hvað Englendingar eru lélegir í ensku.  Það var ekki hægt að ræða við þá.  Þeir skilja ekki ensku.  Ég reyndi að versla af þeim.  Það gekk ekki neitt.  Hollendingar eru skárri í ensku.  Samt eru þeir líka óttalega lélegir í ensku.  En mér tókst að versla af þeim með því að tala hægt og benda á hluti."

----------------------

  Fleiri sögur af Lullu frænku:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1330749/

Fegurstu fossar í heimi

  Netsíðan mobilelikez.com hefur tekið saman og birt myndir og lista yfir fegurstu fossa heims.  Það er gaman að sjá myndir af þessum fallegu fossum.  Listinn er jafnframt áhugaverður.  Ekki síst fyrir okkur sem búum á þessu landi tilkomumikilla fossa, elds og ísa.  Fegursti foss heims að mati mobilelikez.com er Suðurlandsfoss á Nýja-Sjálandi.  

  Hann virðist ekki vera neitt merkilegur þessi Suðurlandsfoss.  Það vantar nefnilega eitthvað á myndina sem sýnir stærð fossins.  Hann er næstum hálfur kílómetri að lengd og fellur í þrennu lagi.  Efsti hlutinn er 229 m,  miðbunan er 248 m og neðsta gusan er 103 m.  

  Fossinn er sagður fegurstur séður úr lofti.  Einkum séður úr þyrlu í frosti.

  Næst fegursti fossinn er Dettifoss í Jökulsárgljúfri á Íslandi.  Til samanburðar við þann ný-sjálenska er Dettifoss ekki nema 45 m hár (innan við 1/10).  

 

  Á móti vegur að Dettifoss er 100 m breiður og straumharður. 

  Ljósmyndin sem mobilelikez.com birtir og ég endurbirti hér er ekki af Dettifossi heldur Goðafossi.

  Númer 3 er Gullfoss í Haukadal á Íslandi.  

 Fegurð Gullfoss er sögð liggja í því hvernig vatnið ferðast niður fossinn í þremur þrepum.

  Númer 4 er foss sem kallast Kaieteur og er í Guyana.  

 

  Hæð hans er 229 m.

  Númer 5 er Yosemite í Kaliforníu.  Könunum hefur ekki tekist að finna út hæð hans í metrum talið.  Þeir átta sig ekki á því hvernig metrakerfið virkar.  Þess í stað hafa þeir mælt hæðina í fetum.  Hún er 2425 fet.   Þau geta samsvarað 739 m. 

Hræðilegar niðurstöður um ökumenn

  Almennt eru Bretar betri,  þægilegri,  kurteisari og tillitssamari bílstjórar en Íslendingar.  Bretarnir þekkja bílinn sinn betur og vita til hvers hin ýmsu tæki og takkar í honum eru.  Þar munar mestu um stefnuljósið.  Flestir Bretar vita af því og meirihlutinn kann að nota það.  Rannsókn á hegðun breskra ökumanna er tæplega hægt að yfirfæra á íslenska ökumenn.  Samt er fróðlegt og merkilegt að skoða niðurstöðuna.  Rannsóknin náði til 2000 breskra ökumanna:

   Fjórðungur skilgreinir sig lélegan bílstjóra.  Algengasta klúðrið er að nota ekki stefnuljós,  hvorki á hringtorgum né þegar beygt er við gatnamót.    

  60% telja að þeir myndu ekki standast ökupróf ef þeim væri skellt í það í dag.

  70% viðurkenna að aka reglulega yfir leyfilegum ökuhraða.  Jafnvel stunda hraðakstur.

  Fjórðungur játar á sig ölvunarakstur.    

  Jafn margir hafa dottað undir stýri.  Kannski er samhengi þar á milli.

  Þriðjungur hefur keyrt utan í aðra bíla við að leggja í stæði eða aka úr stæði.  

  Það tók þennan bílstjóra innan við fimm mínútur að aka út úr bílastæði og út af bílaplaninu.  Það sem skipti mestu máli:  Hann rakst ekki utan í neinn bíl.   

Flugbíll á göturnar og í loftið eftir rúmt ár

  Þú ferð út í bíl að morgni.  Bíllinn reynist vera innikróaður.  Öðrum bílum hefur verið lagt of nálægt framan við og aftan við.  Jafnframt hefur snjóruðningstæki rammað bílinn inn með myndarlegum snjógarði.  Þarna kæmi sér vel að geta hafið bílinn á loft eins og þyrlu og flogið á áfangastað.  Þetta er ekki neitt sem þarf að bíða eftir fram á næstu öld.

  Eftir aðeins rúmt ár kemur svona flugbíll á almennan markað.  

  Til að byrja með verður hægt að velja á milli tveggja tegunda.  Minni tegundin sem almenningur kemur til með að kaupa heitir TF-X.  Hún er tveggja manna,  kostar svipað og er álíka rúmfrek í bílskúr og algengustu jeppar.

  Þegar bíllinn hefur sig lóðrétt á loft þá liggja vængirnir þétt með hliðum hans.  Alveg eins og þegar fugl hefur slíðrað vængi sína.  Yst á vængjum bílsins eru súlur með svörtum spöðum (sjá mynd).  Súlurnar fara í lóðrétta stöðu,  snúast á ógnarhraða, spaðarnir spennast út og mynda hreyfil (eins og þyrluspaðar).  

  Eftir að bíllinn er kominn í æskilega flughæð eru vængirnir réttir af og súlurnar á endunum leggjast láréttar niður.  Bíllinn svífur eins og fugl.  Aftan á bílnum er hreyfill sem hjálpar til við flugið.  

  Bílnum er lagt á sama hátt og við flugtak.  Reyndar er líka hægt að taka hann á loft og lenda honum á sama hátt og flugvél.  En það kallar á gott rými fyrir útspennta vængina. 

  Bílarnir verða með sjálfstýringu eins og flugvélar.  

  Ætla má að ýmsar spurningar kvikni þegar bíllinn kemur á markað 2015.  Dugir hefðbundið ökuskírteini til að stjórna flugbíl?  Kallar þetta á einhverskonar blöndu af flug- og ökuskírteini?

  Þegar bíllinn er á lofti eiga þá umferðarreglur ökutækja að gilda eða þarf nýjar reglur?  Á lofti eru bílarnir ekki einskorðaðir við vinstri og hægri heldur þarf einnig að taka tillit til bíla fyrir ofan og neðan.

  Samfélagslegir ávinningar af flugbílavæðingu eru margir.  Mestu munar um að flugbílar létta á umferðarþunga og draga stórlega úr sliti á malbiki.

  Það verður heldur betur gaman hjá nefndarfíknum embættismönnum að sitja fundi um breyttar reglur vegna flugbílanna.     

Naut ásta með þúsund bifreiðum

Gott og gleðilegt framtak.

  Breska dægurlagahljómsveitin Bítlarnir (The Beatles) er virtasta og vinsælasta hljómsveit sögunnar.  Hljómsveitin var skammlíf en skildi eftir sig aragrúa af ódauðlegum og sívinsælum söngvum.  Fyrsta plata Bítlanna,  Please Please Me,  kom út 1963.  Síðasta plata Bítlanna,  Abbey Road, var hljóðrituð 1969 og kom út það ár.  Þá var hljómsveitin hætt.  Snemma árs 1970 kom út platan Let It Be.  Hún var uppsóp af mismikið frágengnum hljóðritunum frá janúar 1969.

  Á ferlinum sló hljómsveitin ótal sölumet sem flest standa enn í dag - þrátt fyrir að plötusala og markaðurinn hafi margfaldast að umfangi á þeirri hálfu öld sem liðin er frá útgáfu fyrstu plötu Bítlanna.  Viðskiptavild Bítlanafnsins og liðsmanna hljómsveitarinnar er risastór.  Unglingar jafnt sem ellilífeyrisþegar kannast við nöfnin John Lennon,  Paul McCartney,  George Harrison og Ringo Starr.  

  Bítlarnir spiluðu aldrei á Íslandi.  Enda hætti hljómsveitin hljómleikastússi 1966 og læsti sig inni í hljóðveri eftir það. 

  Á undanförnum árum hafa Bítlarnir og Ísland fléttast saman,  æ ofan í æ,  hægt og bítandi,  fastar og þéttar.  Fyrst var það Ringo.  Hann kom til Íslands 1984 og spilaði með Stuðmönnum um verslunarmannahelgi í Atlavík.   

  Sama ár fóru launþegar á Íslandi í langt og mikið verkfall.  Mig minnir að það hafi bæði verið BSRB og starfsfólk á fjölmiðlum sem stóðu að því.  Baráttufundur var haldinn á Lækjartorgi.  Fundinum barst skeyti frá ekkju Johns Lennons,  Yoko Ono.  Í því sendi hún fundinum baráttukveðjur.  Fyrst héldu menn að um sprell væri að ræða.  En það tókst að sannreyna að skeytið væri frá Yoko.  Hún átti íslenska vini í myndlistageiranum, hafði fengið áhuga á Íslandi og fylgdist náið með íslensku samfélagi.  

  Nokkrum árum síðar setti Yoko upp stórkostlega myndlistarsýningu á Kjarvalsstöðum.  Hún er frumleg, djörf og hugmyndarík myndlistakona.   Nokkrum árum þar á eftir setti Yoko upp myndlistarsýningu á sama stað með myndverkum Johns Lennons.  Hann var lunkinn teiknari með skemmtilega einfaldan stíl.  

  Fyrir 13 árum kom Paul McCartney til Íslands.  Hér dvaldi hann um hríð.  Ferðaðist um landið með þáverandi eiginkonu sinni.  Svo leiðinlega vildi til að íslenskir ljósmyndarar sýndu Paul frekjulega aðgangshörku.  Það lagðist illa í Paul og hann hefur ekki komið hingað síðan.  Hafi ljósmyndararnir skömm fyrir ókurteisina.  Kannski var þetta bara einn ljósmyndari.  Hinsvegar breytti Paul texta lagsins Why Don´t We Do It In The Road frá og með Íslandsheimsókninni.  Eftir það hefur hann jafnan sungið textann "Why don´t we do it in the Fjörðs".  

 

  2007 vígði Yoko Ono merkilega ljósasúlu í Viðey,  Friðarsúluna.  Á ensku heitir súlan Imagine Peace Tower.  Hún er kennd við þekktasta lag Johns Lennons,  Imagine.  Reist til minningar um Lennon og friðarboðskap hans.

  Friðarsúlan hefur fengið mikla umfjöllun í poppmúsíkblöðum og -fjölmiðlum um allan heim.  Ef "Imagine Peace Tower" er "gúgglað" innan gæsalappa koma upp á aðra milljón síður.  Ef gæsalöppunum er sleppt koma upp 28 milljón síður.  Súlan er nefnilega oft aðeins kölluð Imagine Peace.  

  Yoko hefur ætíð sjálf verið viðstödd þegar kveikt er á Friðarsúlunni á fæðingardegi Johns Lennons,  9. október.  Sonur þeirra Johns,  Sean Lennon,  er jafnan með í för (og á afmæli sama dag),  ásamt Ringo og ekkju George Harrisons.

  Yoko og Sean Lennon eru miklu oftar á Íslandi en þegar Friðarsúlan er tendruð.  Þau troða reglulega upp á Iceland Airwaves með hljómsveitinni Plastic Ono Band,  hljómsveitinni sem John Lennon setti saman eftir að Bítlarnir hættu.  Plastic Ono Band spilaði á sólóplötum hans og sólóplötum Yokoar.  Liðsskipan Plastic Ono Band er losaraleg.  George Harrison,  Ringo Starr og Eric Clapton voru í Plastic Ono Band.  Á hljómleikum Plastic Ono Band á Íslandi hafa m.a. verið gítarleikarar Wilco og Sonic Youth,  svo og Lady Gaga.   

  Yoko Ono hefur veitt við hátíðlega athöfn í Reykjavík friðarverðlaun Johns Lennons.  Í fyrra veitti Lady Gaga þeim viðtöku.  

  Starfsmaður á Hilton hótelinu (sem lengst af hét Hótel Esja) við Suðurlandsbraut sagði mér að Yoko og Sean væru mun oftar á Íslandi en við áðurnefnd tilefni.  Þau séu með annan fótinn á Íslandi.

  Á heimasíðu Yokoar og á Fésbók er Yoko ólöt við að hampa Íslandi.  Þegar íslensk yfirvöld hófu auglýsingaátakið Ispired By Iceland í kjölfar vandræða vegna eldgosins í Eyjafjallajökli var gert út á skemmtilegt myndband um Ísland.  Helmingurinn af spilun og deilingu á myndbandinu var í gegnum heimasíðu Yokoar.  

  Einkasonur George Harrisons,  Dhani,  er tíður gestur á Íslandi.  Hann er giftur íslenskri konu,  Sólveigu Káradóttur (Stefánssonar í Íslenskri erfðagreiningu).  Ég er ekki alveg viss en mig minnir að Þórunn Antonía Magnúsdóttir hafi sungið með hljómsveit hans.  Einnig rámar mig í að hljómsveit hans hafi spilað á Airwaves.            

  Það var gott og gleðilegt framtak hjá borgarstjórn Reykjavíkur að gera Yoko Ono,  ekkju bítilsins Johns Lennons,  að heiðursborgara Reykjavíkur.  Vel við hæfi og undirstrikar skemmtilega sívaxandi samfléttun Bítlanna og Íslands.  

   

„Eðlilegur þakklætisvottur“

Dularfullt mál upplýst

 

 

 

 

 

 

 

 

  Gríðarlega undarleg sjón blasti við gestum og gangandi í færeyska bænum Klakksvík í gær.  Klakksvík er einskonar Akureyri þeirra Færeyinga;  höfuðborg norðureyjanna.  Íbúar eru á fimmta þúsund.  Það sem vakti undrun Klakksvíkinga í gær - og enn í dag - er að einn af bílum stofnunar sem heitir Nærverk ók um götur bæjarins án númeraplatna.  Þetta er nýlegur og flottur silfurlitaður Renault fólksbíll (sjá mynd.  Ég er ekki alveg viss en mig minnir að Nærverk sé einhverskonar félagsmálastofnun).  

  Múgur og margmenni þusti að bílstjóranum hvar sem hann lagði bílnum.  Alla þyrsti í að vita hvers vegna engar númerplötur væru á bílnum.  Bílstjórinn svaraði því til að hann hefði ekki hugmynd um það.  Númerplöturnar væru horfnar af bílnum og það væri ekkert sem hann gæti gert í því.

  Rannsóknarblaðamenn gengu í málið.  Út úr rannsóknarblaðamennskunni kom að Nærverk skuldaði bifreiðagjöld (á færeysku kölluð vegaskattur).  Lögreglan hefði þess vegna klippt númeraplöturnar af bílnum.  Þær færu ekki á bílinn aftur fyrr en bifreiðagjöld væru í skilum.  

  Svo virðist vera sem gíróseðill vegna bifreiðagjaldsins hafi ekki skilað sér til Nærverks.  Nærverk getur ekki borgað gíróseðil sem ekki skilar sér.  Málið er í vandræðalegum hnút.  Á meðan er bíllinn kjánalegur með engar númeraplötur.   

Nefnum götur og vegi eftir heimsfrægum Íslendingum

  Maður hét Levon Helm.  Hann var söngvari og trommuleikari kanadísku hljómsveitarinnar The Band.  Annarrar af tveimur fyrstu hljómsveitum til að spila músíkstílahræru sem fengu samheitið americana (ópoppuð amerísk rótarmúsík;  blanda af rokki, kántrýi, blús og þjóðlagamúsík).  Hin hljómsveitin var Creedence Clearwater Revival.

   Levon Helm fæddist í Bandaríkjum Norður-Ameríku en flutti til Kanada á sjötta áratugnum.  Um miðjan sjöunda áratuginn tók söngvaskáldið Bob Dylan sér hlé frá kassagítar.  Hann fékk Levon og kanadíska félaga hans til að spila með sér rafmagnaða rokkmúsík.  Samstarfið varð langt og farsælt. 

  Undir lok sjöunda áratugarins fóru Levon og félagar að senda frá sér plötur undir hljómsveitarnafninu The Band.  Nafnið The Band hafði fram að því verið óformlegt heiti á hljómsveitinni sem spilaði með Bob Dylan.  

  Fjöldi laga með The Band varð vinsæll og er í dag klassískt rokk.  Nægir að nefna lög eins og "The Night They Drow Old Dixie Down" og "The Weight".  

  Levon Helm dó í fyrra.  Síðustu æviárin bjó hann í Woodstock í New York ríki.  Yfirvöld þar á bæ hafa nú formlega heiðrað minningu Levons með því að endurnefna þjóðveginn Route 375.  Héðan í frá heitir hann Levon Helm Memorial Boulevard.  Flott dæmi. 

  Íslenskir embættismenn ættu að gera eitthvað svona.  Nefna götur og vegi eftir heimsfrægustu Íslendingum:  Björk,  Eivör,  Laxness,  Sigur Rós,  Leoncie...  

 

  Til gamans má geta að Levon hét í raun Lavon.  Kanadamenn gátu hinsvegar ekki borið það nafn fram rétt.  Þeir gátu aðeins borið nafnið fram sem Levon.  Til að koma í veg fyrir rugl og til að einfalda málin tók Lavon upp ritháttinn Levon á nafni sínu.  

  1971 sló bandaríska söngkonan Jóhanna frá Bægisá (Joan Baez) óvænt í gegn með sönglagi Levons og Robba Róbertssonar,  The Night They Drove Old Dixie Down.  Í flutningi Jóhönnu toppaði lagið vinsældalista þvers og kruss um heiminn.  Og fór í 3ja sæti bandaríska vinældalistans.  

  Ofurvinsældir lagsins í flutningi Jóhönnu kom öllum í opna skjöldu.  Líka henni sjálfri.  Ennþá meira Levon og félögum í The Band.  Þeir móðguðust og tóku vinsældunum illa.  Sökuðu Joan Baez um að hafa stolið af sér vinsældum.  Fannst sem Jóhann hefði valtað yfir þá.  Eftir á að hyggja voru viðbrögð liðsmanna The Band kjánaleg.  Þeir sendu lagið frá sér tveimur árum áður.  Vegna vinsælda lagsins í flutningi Joan Baez er þetta The Band lagið sem flestir þekkja.    

  Jóhanna las aldrei texta lagsins skrifaðan heldur lærði hann (frekar illa)  þegar hún spilaði lagið með The Band.  Sitthvað lærði hún vitlaust.  Það lagðist illa í Levon og þá hina í The Band.  Þeir voru ekki fyrir svona kæruleysi.