Ævintýralegar breytingar á þyrlum Landhelgisgæslunnar

  Það hefur lengi háð Landhelgisgæslunni að þyrlur hennar líta út eins og aðrar þyrlum.  Fyrir vikið tekur enginn eftir þeim né ber tilhlýðilega virðingu fyrir þeim.  Fólki finnst þær vera bara eins og hverjar aðrar þyrlur.  Það er brýnt verkefni að ráða bót á þessu.  Þegar hefur ein þyrlan verið sent til Noregs í tilraunaskyni.  Norðmenn eru snillingar þegar kemur að því að breyta þyrlu úr því að vera venjuleg í það að stinga í stúf. 

  Ef Norðmönnum tekst vel upp með að breyta þessari þyrlu verður þeim einnig sigað á aðrar þyrlur.  Verið er að skoða nokkra möguleika.

                         Einn möguleikinn er að líma mynd af jólasveini á þyrluhurðina og skreyta þyrluna með myndum af kartöflum.  Það er glaðvær stemmning í því. 

                        Sumir hallast að heimilislegri útfærslu.                       Aðrir eru hrifnastir af timbruðu útgáfunni.                  Ódýrast er að breyta engu í útliti þyrlanna öðru en því að hnýta á þær litríkar slaufur.  Það er snyrtilegt.     Starfsmenn þyrlanna verða einnig að skera sig frá almúganum.  Þeir fá húfur.                                                                    

Þyrlurnar verða mjög áberandi

Gagnlegur fróðleikur um Evrópusambandið

    Utanríkisráðherrann,  Gunnar Bragi Sveinsson,  veit margt - þó að hann viti ekki hvað sum lönd heiti.  Hann veit bara eitthvað annað í staðinn.  Gott dæmi um það er þessi fullyrðing sem hann slengdi óvænt fram í Kastljósi í kvöld:  "Evrópusambandið eyðir meiri peningum í kynningar á sér en Kóka-kóla."  Þetta er merkilegur og áhugaverður fróðleiksmoli.  Takk fyrir það.  Eftir stendur spurningin:  Hvað eyðir Evrópusambandið miklum peningum í Kóka-kóla?  Kannski miklum peningum.  Ýmislegt bendir til þess.  Til að mynda að starfsmenn Evrópusambandsins eru pestagemlingar.  Veikindadagar þeirra eru þrefalt fleiri en í nágrannalöndum okkar.

  Starfsmenn Evrópusambandsins halda sig heimavið fárveikir,  skjálfandi eins strá í vindi vegna þynnku, með dúndrandi hausverk um 15 virka daga á ári að meðaltali.  Þá er ótalið hvernig þetta lið liggur afvelta heima um helgar og á öðrum frídögum.  Til að mynda í sumarfríinu.  Það er svakalegt.

  Einn af hverjum sjö starfsmönnum Evrópusambandsins drífur ekki í vinnuna vegna veikinda yfir 20 sinnum á ári.  Þetta er ekki vegna þess að þeir séu undir miklu álagi í vinnunni.  Né heldur vegna þess að vinnan sé þeim hættuleg og harðneskjuleg.  Þeir reyna ekkert á sig.  Hvorki líkamlega né andlega.   Vinnan gengur aðallega út að það að finna sér eitthvað til að dunda við.  Menn eru mest í því að rétta hver öðrum pappír.  

  Fyrir dundið eru þeir á hærri launum en almennur launamaður.  Sjötti hver er með 16 - 20 milljónir í árslaun nánast beint í vasann.  Þeir njóta verulegra skattfríðinda og ótal annarra fríðinda. 

  Til samanburðar er skrifstofumaður í Bretlandi að meðaltali frá vinnu vegna veikinda 5 daga á ári.  Vinnuálag þeirra er mikið vegna þess að fyrirtæki og stofnanir eru undirmannaðar.  

   

  Það dugir að hlusta á fyrstu hálfu mín.

Verðsamanburður borgar sig!

  Það eru eins og samantekin ráð hjá helstu verslunum landsins að hringla með verð á öllum vörum nánast daglega.  Það er sama hvort um er að ræða stórmarkaði,  lágvöruverslanir,  hávöruverslanir,  byggingavöruverslanir eða hvað sem er.  Tilgangurinn er sá einn að koma í veg fyrir að nokkur manneskja læri verð á vörum.  Viðskiptavinurinn verður þannig ónæmur fyrir verði.

  Full ástæða er til að vera á verði.  Gera verðsamanburð á milli verslana af minnsta tilefni.  Það getur sparað háar upphæðir.

  Siggi Lee Lewis,  vinur minn,  var í dag að huga að kaupum á útiseríu.  Hann kannaði verð á 80 ljósa seríu í Blómavali.  Verðið reyndist vera 29.900 krónur.  Það þótti Sigga heldur ríflegt.  Í bríeríi datt honum í hug að kanna verðið í Byko.  Viti menn:  Þar fann hann 120 ljósa seríu á 4990 kr.  Siggi kemur ekki auga á neitt sem réttlætir að miklu minni sería í Blómavali sé 25 þúsund kalli (500%)dýrari.  80 ljósa serían í Byko kostar rúmar 3000 kr.  en Siggi er svo ánægður með verðið á 120 ljósa seríunni að hún er málið. 

  Tekið skal fram að ég hef engin tengsl við Byko eða Blómaval.

 

Meira af vafasömum tálbeitum

  Í síðustu bloggfærslu setti ég spurningamerki við notkun tálbeitu.  Þar í tilfelli eftirlits með sjoppum sem selja börnum sígarettur.  Ég set líka spurningamerki við notkun tálbeitu í eftirliti með kampavínsstöðum.  Vandamálið með tálbeitu er það að hún getur búið til glæp sem annars yrði kannski aldrei framinn.

  Tökum dæmi:  Peningaveski er viljandi skilið eftir í aftasta sæti í strætisvagni.  Farþegi sem rekst á veskið er í fjárkröggum.  Íbúðin hans verður boðin upp eftir nokkra daga ef ekki tekst að bjarga afborgun.  Veskið blasir við eins og óvæntur bjargvættur.  Farþeginn uppgötvar að í veskinu er upphæð sem getur bjargað fjölskyldunni frá því að vera borin út.  

  Farþeginn myndi aldrei stela veski undir öðrum kringumstæðum.  En þarna væri hann gripinn glóðvolgur af tálbeitu og settur í járn.

  Ég hef oft hugsað um þetta.  Á staurblönkum námsárum mínum fann ég seðlaveski í strætó.  Ég var svo blankur að við hjónin lifðum á hrísgrjónagraut og makkarónugraut til skiptis í öll mál.  Heimsóknir til ættingja var eina tilbreyting á matseðlinum.    

  Með veskið í höndunum barðist ég við freistinguna.  Ef það væri peningur í veskinu (sem var líklegast) þá kæmu þeir mér vel.  Svo varð mér hugsað til þess að rík manneskja væri ekki að ferðast með strætó.  Ég stóðst freistinguna.  En þorði samt ekki að kíkja í veskið.  Ég vissi ekki hvernig viðbrögð mín yrðu ef há upphæð væri í veskinu.  

  Eftir nokkuð harða innri baráttu fór ég til vagnstjórans.  Til að hann myndi ekki falla í freistni bað ég hann um að kalla upp í stjórnstöð að veski hefði fundist á þessari strætóleið.  Sem hann og gerði.  

   Áður hafði ég oft stolið úr búðum.  Aðallega hljómplötum.  Líka fatnaði og sælgæti.  Á þessum tímapunkti varð ég stoltur af sjálfum mér fyrir rétta ákvörðun.  Ég upplifði þetta atvik eins og staðfestingu á því að galgopaháttur og siðblinda unglingsáranna væri að baki.  Þarna var kominn til sögunnar tvítugur maður með siðferðisþröskuld.    

  Eina tilfellið sem ég er afdráttarlaus samþykkur notkun tálbeitu snýr að barnaníðingum.  Þeir hafa öll spjót úti í leit að fórnarlambi.  Þess vegna er tálbeita ekki beinlínis að draga þá inn í stöðu sem þeir myndu annars aldrei fara í.  Þvert á móti er tálbeitan aðeins að henda á lofti eitt af þeim spjótum sem þeir hafa úti.    

Segir lögreglu hafa boðið kókaín

Er Veðurstofan nauðsynleg?

  Ég hlusta daglega vel og rækilega á Útvarp Sögu.  Fyrir bragðið verð ég fróðari um sitthvað á hverjum einasta degi.  Í gærdag krossbrá mér illilega.  Á Útvarpi Sögu kom fram að starfsmenn Veðurstofu Íslands séu fleiri en tuttugu og fimm og fleiri en fimmtíu og fleiri en hundrað og fleiri en hundrað og fimmtíu.  Starfsmenn Veðurstofunnar eru 152!  Segi og skrifa:  Eitt hundrað fimmtíu og tveir!

  Þeir eru fleiri en meðalstórt þorp;  til að mynda allir íbúar Laugavatns til samans.  Hvað kostar rekstur Veðurstofunnar á ári?  Þarna er allt vaðandi í stjórum (gæðastjóri, hópstjórar, fagstjórar, mannauðsstjóri, vaktstjórar, aðalbókari, bókasafnsfræðingur, framkvæmdastjórar, forstjóri, rannsóknastjóri, verkefnastjóri, náttúruvárstjóri...).  Allir sennilega með sér skrifstofu með tilheyrandi búnaði.  Áreiðanlega hið vænsta fólk, samviskusamt og fullt áhuga. 

  Nú nota flestir Íslendingar norsku veðurstofuna yr.no.  Er þörf á Veðurstofu Íslands?  Ef svo er þá þörf fyrir að íslenska ríkið reki veðurstofu?  Er ekki hægt að einkavinavæða Veðurstofuna?  

  Hvað kostar þátttakan í Nató?  Er ekki hægt að einkavinavæða hana í leiðinni? 

 

Blint verður í fyrramálið

Færeyskir brandarar

  Færeyskur húmor er snilld.  Brandararnir eru yfirleitt stuttir og hnitmiðaðir.  Þeir geta líka verið langir þegar það á við.  Lengdin þjónar þá þeim tilgangi að gera "lokahnykkinn" (pönslæn) áhrifameiri.  Gott dæmi um færeyskan húmor er þegar eina helgi merktu hrekkjusvín saltgeymslu eyjanna rækilega með afar vel máluðum risastöfum sem mynduðu orðið PIPAR.

  Hér eru nokkrir færeyskir brandarar:  

  -  Þjónn!  Það liggja tvær augnlinsur ofan á súpunni minni!

  -  Hvar?  Hvar?

 ----------------------------------------------

  Dani kom inn í Vesturkirkjuna.

  -  Prestur,  ég vil skipta um nafn.  Þú getur umskírt mig.

  -  Svo, hvað heitir þú?

  -  Hans Hommi

  -  Guð minn góður.  Ég skil,  ég skil.  Hvaða nafn viltu taka upp?

  -  Karl Hommi

----------------------------------------------

  Húsbóndinn mætir óvenju snemma heim og kemur að konunni allsnakinni. 

  -  Hvað er í gangi?

  -  Ég er að fara í bæinn að mótmæla?

  -  Er það jafnréttisbarátta?

  -  Nei,  ég ætla bara að láta alla í bænum vita að maðurinn minn sé svo nískur að hann bannar mér að kaupa ný föt?

  -  Og hvað?  Ætlar þú að ganga ber niður í bæ?

  -  Já,  alla leið niður að Vagli!

  -  Og framhjá Eikar-bankanum og allt?

  -  Já!

  -  Heppilegt.  Taktu þetta umslag með þér og renndu því inn um bréfalúguna hjá Eik.      

Veitingahússumsögn

 

  - Veitingastaður:  Salatbarinn,  Faxafeni 9 í Reykjavík

  - Réttur:  Hlaðborð

  - Verð:  1800 kr.

  - Einkunn:  **** (af 5)

  Hlaðborð margra veitingastaða er góður kostur.  Mörg asísk veitingahús bjóða upp á hlaðborð á ágætu verði (1400 - 1600 kr.).  Sjávarbarinn á Grandagarði býður upp á glæsilegt sjávarréttahlaðborð á 1600 kr.  Salatbarinn á Hótel Cabin er einnig góður kostur. 

  Salatbarinn í Faxafeni er örlítið dýrari en hinir.  Í samanburði við salatbarinn á Hótel Cabin er verðmunurinn réttlátur.  Á Hótel Cabin kostar hádegishlaðborðið 1490 kr. (kvöldverður 1850 kr.).  Hér fyrir neðan má lesa um salatbarinn á Hótel Cabin.  Af öllum hlaðborðum er samanburður á Salatbarnum í Faxafeni og salatbarnum á Hótel Cabin eðlilegastur.  Þeir eru líkastir.  

  Salatbarinn í Faxafeni býður upp á fleiri heita rétti.  Salatbarinn á Hótel Cabin er aðeins með einn heitan rétt (oftast kjúklingavængi eða kjötbollur í brúnsósu).  Salatbarinn í Faxafeni er með marga heita rétti:  Steiktan fisk,  kjötbollur í brúnósu,  rjómapasta með skinku eða grænmeti,  kjúklingabita,  kjúkling í sósu (seasame eða tikka masala eða mango eða teriyaki...),  soðnar skrældar kartöflur,  sætar kartöflur,  grænmetisblöndu,  steiktan lauk,  brokkoli gratín,  lasagna með kjöthakki eða grænmeti,  núðlur með kjöti,  kartöfluklatta,  fylltar kartöflurúllur...

  Heitu réttirnir eru mismunandi eftir dögum.   Suma daga er lambalæri,  bearnaise sósa og brúnaðar kartöflur.  Steiktu fiskréttirnir eru jafnan spennandi:  Karfi eða langa eða steinbítur eða smjörsteiktur þorskur...

  Hægt er að velja á milli tveggja tegunda af súpu.  Oftast er önnur mexíkönsk kjúklingasúpa.  Hin getur verið sveppasúpa eða aspassúpa eða brokkolísúpa eða blómkálssúpa.  Nýbakað grófkorna brauð fylgir.

  Sjálfur salatbarinn er eins og best verður á kosið.  Gott úrval af grænmeti,  baunum,  túnfiski,  sólþurrkuðum tómötum,  niðursoðnum ávöxtum,  ferskum ávöxtum,  soðnum eggjum...  Og gott úrval af köldum sósum.

  Salatbarinn er snyrtilegur staður í milliklassa.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Síðustu 10 umsagnir:

 Hótel Cabin:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1309370/

Grillmarkaðurinn:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1298062

Ruby Tuesday:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

Grill 66:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

Prikið:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

Noodle Station:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

Benzin Café:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

Pizza King:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

Ikea:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

Fljótt og gott:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

Kallinn sem drap sjoppu

  Það er ekki öllum - sem stunda viðskipti - gefið að laða að sér viðskiptavini og halda viðskiptavinum.  Fyrir þremur áratugum eða svo keypti sjómaður utan af landi litla sjoppu í Reykjavík.  Kallinn var eitthvað á sjötugsaldri.  Ég held að hann hafi ekki verið kominn á eftirlaunaaldur. 

  Hann bölvaði tíðum og var argur út í allt og alla.  Kannski spilaði inn í að hann stóð einn vaktina meira og minna frá klukkan 7 á morgnana og fram til hálf tólf á kvöldin alla daga vikunnar.  Líka um helgar.

 

  Áður var sjoppan rekin sem fjölskyldufyrirtæki.  Hjón og börn þeirra skiptust á vöktum.  Það gekk vel og fjölskyldan keypti aðra og miklu stærri sjoppu.

 

  Ég bjó í næsta húsi við sjoppuna.  Ég átti oft erindi í hana.  Til að mynda þegar óvænta gesti bar að garði.  Þá stökk ég út í sjoppu og keypti kex eða niðursoðna ávexti og ís. 

  Eitt sinn er ég bað um niðursoðna ávexti svaraði sjóarinn ergilegur:  "Ég er hættur að selja þessa helvítis ávexti!"

  "Nú?  Var dræm sala í þeim?" spurði ég.

  "Öðru nær,"  var svarið.  "Dósirnar voru í efstu hillunni þarna.  Ég þarf að sækja stiga inn á lager til að komast í efstu hilluna.  Ég er búinn að fá nóg af því að vera á stöðugum þvælingi með stiga fram og til baka."

 

  Kallinn hætti að selja allar vörur sem höfðu verið í efstu hillunni.

  Ég keypti reglulega Helgarpóstinn í sjoppunni.  Einn daginn voru viðbrögð sjóarans þannig:  "Ég er hættur að selja þetta andskotans sorprit."

 

  Í Helgarpóstinum hafði birst grein sem sjóarinn taldi vera árás á sjoppur.  Ég man ekki um hvað greinin var.  Hugsanlega að sjoppur seldu unglingum undir lögaldri sígarettur eða eitthvað slíkt. 

  Helgarpósturinn fékkst ekki eftir þetta í sjoppunni.  Um svipað leyti hætti sjóarinn að selja DV af álíka ástæðu,  blaðsölustráknum í hverfinu til mikillar gleði.  Þetta margfaldaði söluna á DV hjá stráknum.

  Oftar en einu sinni varð ég vitni að því þegar sjóarinn setti viðskiptabann á kúnna.

 

  Stutt frá sjoppunni var pylsuvagn.  Ég var á leið í sjoppuna þegar unglingsdrengur kom röltandi frá vagninum japlandi á pylsu.  Í þann mund sem ég bar upp erindi mitt í sjoppunni kom drengurinn inn,  greip munnþurrku úr statífinu,  þurrkaði sér um munninn og gekk út. 

  Sjóarinn þaut út á stétt á eftir stráknum og gerði hróp að honum.  Krossbölvaði honum fyrir að stela frá sér munnþurrku.  Sagðist aldrei ætla að afgreiða hann framar í sjoppunni.

  Þegar sjóarinn snéri aftur inn í sjoppuna var hann móður og másandi.  Hann hélt áfram að skammast yfir ósvífninni í dregnum.  "Dreng djöfulsins djöfullinn kaupir pylsu af öðrum og ryðst hingað inn og stelur munnþurrku.  Þvílík helvítis ósvífni!"

 

 Á þessum árum voru gosdrykkir einungis seldir í glerflöskum.  Fólk "skilaði" tómum flöskum í sjoppur og fékk greitt fyrir.  Sjaldnast kom fólk með eina eða tvær flöskur.  Vaninn var að safna mörgum flöskum áður en þeim var skilað.  Á þessum árum voru gosdrykkir til spari.  Ekki eitthvað sem fólk drakk daglega. 

  Ég var staddur í sjoppunni þegar ungur karlmaður gekk þar inn.  Sjóarinn tók á móti honum með hrópum:  "Þú skalt ekki voga þér að koma með fleiri gler hingað, helvítis dóni.  Maður sem getur ekki tæmt flöskur er ekki velkominn hingað.  Ég þurfti að skúra lagergólfið í gær út af glerinu sem þú komst með í gær.  Það lak úr því maltöl.  Drullaðu þér út og láttu ekki sjá þig hér framar!"

  Maðurinn hrökklaðist út án þess að segja orð.  Sjóarinn hélt áfram að bölva honum í góða stund eftir það. 

 

  Svona reitti sjóarinn af sér kúnnana eins og hann væri að taka niður jólaskraut.  Ég flutti úr hverfinu og kallinn seldi sjoppuna.  Hann kenndi stórmörkuðunum um að ganga af sjoppum dauðum.  Sjoppan er þó ennþá í rekstri.   

 

 

Hvaða þjóðir eru heiðarlegastar?

  Bandaríska tímaritið Reader´s Digest gerði áhugaverða rannsókn á dögunum.  Það dreifði 12 seðlaveskjum í sitthverri höfuðborg helstu ferðamannalanda heims (ég reikna með að þetta séu þau lönd sem íbúar Obamalands ferðast mest til - án þess að bomba upp íbúa þeirra).  Seðlaveskin voru skilin eftir á göngustígum og á bílastæðum við verslunarkjarna.  Í hverju veski voru peningar sem svara til um það bil 6000 íslenskum krónum,  ásamt persónuskilríkjum,  fjölskylduljósmyndum,  afsláttarmiðum og nafnspjöldum eigandans með símanúmeri og öðrum upplýsingum.  Síðan var beðið eftir því að vegfarandi rækist á veskið og kæmi því til eigandans.  Því miður reyndust sumir þannig innréttaðir að þeir skiluðu veskinu ekki til eiganda.     

Niðurstaðan varð þessi:

1. Helsinki, Finnlandi (veskjum skilað: 11 af 12)

2. Mumbai, Indlandi (veskjum skilað: 9 af 12)

3-4. Budapest, Ungvejaland (veskjum skilað: 8 af 12)

3-4. New York, Obamalandi (veskjum skilað: 8 af 12)

5-6. Moskva, Rússland (veskjum skilað: 7 af 12)

5-6. Amsterdam, Hollandi (veskjum skilað: 7 af 12)

7-8. Berlin, Þýskalandi (veskjum skilað: 6 af 12)

7-8. Ljubljana, Sloveniu (veskjum skilað: 6 af 12)

9-10. London, Englandi (veskjum skilað: 5 af 12)

9-10. Warsaw, Pólandi (veskjum skilað: 5 af 12)

11-13.  Bucharest, Rúmenia (veskjum skilað: 4 af 12)

11-13.  Rio de Janeiro, Brazilíu (veskjum skilað: 4 af 12)

11-13. Zurich, Swiss (veskjum skilað: 4 af 12)

14. Prag, Tékklandi (veskjum skilað: 3 af 12)

15. Madrid, Spáni (veskjum skilað: 2 af 12)

16. Lisbon, Portúgal (veskjum skilað: 1 af 12)

  Finnar eru heiðarlegir upp til hópa.  Þeir fara ekki einu sinni yfir á rauðu ljósi.  Veski voru skilin eftir í þremur öðrum löndum án þess að nokkru veski væri skilað.  Einhverra hluta vegna er ekki upplýst hvaða lönd það voru.  

Spennandi hljómleikar, kaffi og sölumarkaður 1. júní

 

  Nú verður heldur betur handagangur í öskjunni og fjörlegt í miðbæ höfuðborgar Íslands,  Reykjavík,  um næstu helgi.  Nánar tiltekið á Kirkjustræti 2.  Boðið er upp á glæsilega hljómleikadagskrá,  rjúkandi heitt og ilmandi kaffi,  nýbakað bakkelsi og stóran, fjölbreyttan og spennandi fata- og nytjamarkað. 

  Fjörið hefst klukkan 11.00 laugardaginn 1. júní í Herkastalanum og stendur til klukkan 17.00 sama dag.  Klukkan 14.00 stíga vinsælar poppstjörnur og hljómsveitir á stokk,  ein af annarri.  Þeirra á meðal er júrivisjón-söngvarinn Eyþór Ingi,  hljómsveitin Leaves,  færeyska söngkonan Dorthea Dam,  Steini í Hjálmum,  Sísý Ey og Siggi Ingimars. 

  Hátíðin heitir Hertex dagur 2013.  Tilgangurinn með hátíðinni er að skemmta sér og öðrum,  vekja athygli á og virkja náungakærleika og safna fé til hjálparstarfs Hjálpræðishersins;  fyrst og fremst til reksturs Dagsetursins á Eyjaslóð.  Það er athvarf fyrir útigangsfólk og aðra sem eru bágt staddir í lífinu. 

  Engin ein manneskja getur allt en allir geta eitthvað.  Nú er lag að hjálpast að við að hjálpa meðbræðrum okkar og -systrum sem hafa fallið utangarðs.