Ástæðan fyrir því að fólk verslar eins og fífl

  Allir þekkja einhverja sem hafa fengið svokallað kaupæði.  Rólegheitamanneskja kíkir á útsölu,  ætlar ekki að kaupa neitt,  er bara að forvitnast,  en kemur heim hlaðin vörum sem hún hefur ekkert með að gera og kann enga skýringu á því hvað kom yfir hana.  Af hverju hún missti stjórn á sér.  Af hverju hún keypti hluti sem hana vantaði ekki.  Af hverju hún keypti hluti á hærra verði en hún er sátt við.

  Þetta hefur verið rannsakað á vísindalegan hátt í Háskólanum í Bangor í Wales.  Við tilteknar aðstæður,  til að mynda þegar útsala hefst,  þá myndast æsileg stemmning.  Það hleypur æði á viðskiptavini.  Stemmningin rafmagnast og magnast upp.  Eftir 23 mínútur í þessu spennuþrungna andrúmslofti æsings og hamagangs slekkur heilinn á þeim hluta sem stjórnar rökhugsun.  Við það breytist manneskjan í uppvakning.  Hún verður fáviti sem hefur enga stjórn á sér.  Án allrar skynsemi fer hún á sjálfstýringu sem gengur út á að kaupa og hamstra.  Verðskyn hverfur eins og dögg fyrir sólu sem og allt annað sem hefur með skynsemi að gera.  Manneskjan er dómgreindarlaus og stjórnlaus.

  Hið sama er uppi á teningnum þegar um uppboð er að ræða.  Fyrir aldarfjórðungi tók ég þátt í skammtíma sölumarkaði í Húsgagnahöllinni uppi á Höfða.  Til að lífga upp á stemmninguna var boðið upp á dagskrá með tónlistaratriðum og fleiru.  Þar á meðal uppboði með vörum úr sölubásunum.  Þá brá svo við að geggjun rann á gesti og þeir buðu í og keyptu vörur á þrefalt og fjórfalt hærra verði en þær kostuðu í sölubásunum.  Eftir tvö eða þrjú uppboð gekk þetta svo fram af okkur að frekari uppboð voru blásin af.  Þetta sem átti að vera léttur og skemmtilegur leikur reyndist kappsömum kaupfíklum ofraun.

  Næst þegar þú ferð á útsölu taktu þá með einhvern sem tekur tímann.  Að 23 mín. liðnum þarf hann að stoppa þig af með góðu (miklu fremur en illu).  Á því augnabliki ert þú að missa vitið.  Sættu þig við það og láttu gott heita.         

---------------------------------------

Tvífarar:

 

Borgað fyrir að fá að borga

Athugasemdir

[Stefán (IP-tala skráð) 10.2.2014 kl. 11:56]

Og afhverju t.d verslar fólk eins og fífl rándýrar áskriftir hjá 365 miðlum þegar það gæti eytt peningunum á mun skemmtilegri og þarfari hluti ?

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.2.2014 kl. 18:03]

Fór einu sinni í ferð með vinkonu minni til Edinborgar, hún var í viðskiptaferð og ég fékk að fara með. Inn í ferðinni var innifalin verslunarferð í heildsölu. Við ætluðum ekki að fara í fyrstu en ákváðum svo að kíkja. Þegar inn kom, var greinilegt að höfðað var til græðgi íslendinga, sumir kassarnir voru merktir Íslandi, og fólkið fór hamförum, gleymdi því víst í öllum æsingnum að í heildsölu er gefið upp nettóverð án vasks, einhverjir keyptu svo mikið að það varð að kaupa tösku í viðbót til að koma öllu heim, en svo kom sjokkið við kassan, 17% bættust ofan á öll verð. Við vinkonurnar komum út brosandi hún með ekkert og ég með einar nærbuxur.

[Grrr (IP-tala skráð) 10.2.2014 kl. 18:34]

Ég sá heimildarmynd um muninn á milli körlum og konum, hvað varðaði að versla.

Konur vilja snerta hluti og velta þeim fyrir sér á meðan að karmenn eru yfirleitt í varnarstellingum. T.d. með krosslagðar hendur eða hendur í vösum og vilja helst ekki komast í nánd við hlutina.

Þetta er auðvitað ekki algilt, en mjög algengt.

[Jens Guð, 10.2.2014 kl. 23:14]

  Stefán,  fólk sættir sig við að bankaránin,  hrunið og það að borga síðan tvöfalt verð fyrir allar innfluttar vörur (og margar íslenskar).  Fólk hugsar ekki út í samhengið:  Hverjir rændu bankana og hvað þeir eru að selja í dag.  Það má jafnvel fella þetta undir kenninguna um að þangað sæki klárinn sem hann er kvaldastur. 

[Jens Guð, 10.2.2014 kl. 23:38]

  Ásthildur Cesil,  takk fyrir þessa skemmtilegu sögu.  Fyrir tuttugu árum eða svo fór ég í skemmtiferð til Newcastle.  Ég náði ferðinni á kostakjörum.  Gott ef var ekki "2 fyrir 1".  Að minnsta kosti bauð ég ungum syni mínum með.  (Blúshljómsveitin The Animals var frá Newcastle). 

  Þegar á reyndi kom í ljós að ferðafélagar okkar var hópur kvenna í innkaupaferð.  Ég held að þetta hafi verið vinkvennahópur.  Að minnsta kosti þekktust þær flestar innbyrðis.  Hótelið var ekki í göngufæri frá miðbænum.  Dag eftir dag fjölmenntu konurnar í leigubílum í miðbæinn.  Það var ekki dýrt því að þrjár og fjórar konur deildu á milli sín hverjum bíl.  Svo komu þær á hótelið á kvöldin drekkhlaðnar innkaupapokum úr fataverslunum.  Að nokkrum dögum liðnum voru konurnar farnar að kaupa ferðatöskur undir fötin.  

  Við feðgar tókum strætó í miðbæinn.  Við vorum ekki í neinum innkaupum - ef plötur eru undanskildar.  Við vorum meira í því að kíkja á spennandi matsölustaði.  Þetta var áður en á Íslandi spruttu upp veitingastaðir með framandi réttum.

  Við uppgötvuðum strax að allt í miðbænum var á uppsprengdu verði.  Það þurti aðeins að rölta út fyrir miðbæinn til að komast í verðlagningu sem var helmingi lægri.  Hvort sem var á mat eða öðru.  

  Ferðafélagarnir áttuðu sig ekki á þessu.  Þegar við fórum í gegnum tollinn í Keflavík voru blessaðar konurnar stoppaðar og tollverðir fóru í gegnum allar þeirra töskur.  Að meðaltali var sennilega hver og ein með um 3 ferðatöskur.  Ég fylgdist ekki náið með en heyrði út undan mér allt að því grát og gnístran tanna,  hróp og köll,  mótmæli og kvartanir,  undan því að tollverðir voru að skella tollgjöldum á innkaupin.  

[Jens Guð, 10.2.2014 kl. 23:52]

  Ég verð að lauma með að eitt kvöldið,  seint um kvöldið,  kom ein konan heim á hótelið fjúkandi reið,  burðaðist með tvær stórar ferðatöskur (sennilega fullar af fötum) og var ósátt.  Hún sakaði ferðafélagana um að hafa týnt henni í miðbænum.  Hún "datt í það" og varð viðskila við hópinn.  Þvældist með töskurnar tvær um miðbæinn blindfull og leitaði að ferðafélögunum.  Án árangurs.  Þetta sat í konunni það sem eftir var ferðar.  Hún var ekki ennþá búin að taka ferðafélagana í sátt þegar heim til Íslands var komið.  

[Jens Guð, 10.2.2014 kl. 23:57]

  Grrr,  ég kannast við þetta.  Ég hef "lent í því" að fylgja konum í innkaupastuði í stórmörkuðum erlendis og hérlendis.  Fátt er leiðinlegra.  Maður bara stimplar sig til hliðar með krosslagðar hendur og bíður eftir að ósköpin gangi yfir.  Eða þangað til kemur að því að draga upp veskið og borga. 

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 10.2.2014 kl. 23:58]

Já það er með ólíkindum.  Ég var í Glasgow í tvö ár, var þar daglegur gestur á skrifstofu flugfélagsins, þetta voru árin 1964 oh 5.  Við stelpurnar frá Íslandi voru svo beðnar um að fylgja verslunarglöðum húsmæðrum í miðbæinn á Saucihallstreet eða hvað það nú annars heitir aðalverslunargatan í Glasgow, fyrir það fyrsta voru þessar ágætu konur svo dónalegar og kunnu sig á engan hátt, vildu láta sýna sér allt sem til var, fussuðu svo og sveijuðu eins og þær væru prinsessur, og svo var keypt og keypt.  Ég hundskammaðist mín fyrir að vera þarna með þeim, og bað stundum afgreiðslustúlkurnar afsökunar þegar þessir villimenn æddu út með skit og skömm.  Ég hef sjaldan fyrirverð mig eins mikið og á þessum tíma, og var ég bara tvítug, en hafði verið alin upp í því að sýna fólki kurteisi og að allir væru jafnir. 

[Sigurður (IP-tala skráð) 13.2.2014 kl. 07:35]

Að mínu mati veldur það að hamra á því "allir séu jafnir" í svona samhengi kemur inn hjá fólki, stuðlar að og viðheldur þeirri ranghugmynd kannski séu afgreiðslustúlkur það nú ekki. Sem er eitthvað sem myndi aldrei hvarfla á fólki ef svona ummæli kæmu ekki til.

[Sigurður (IP-tala skráð) 13.2.2014 kl. 07:39]

Í Bretlandi með alla sína fordóma er frekar horft á hegðun manna en störf þegar kemur að því að dæma þá og skipa í stéttir. Vinkonur þínar voru því metnar lægra en afgreiðslustúlkurnar af viðstöddum. Fordómar Íslendinga byggjast á peningaeign manna og starfstitlum. Breska stéttaskiptingin er flóknari og hegðun spilar mjög stórt hlutverk þegar fólk getur sér til um stétt þína.

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.2.2014 kl. 11:09]

Sennilega rétt hjá þér Sigurður.

[Jens Guð, 13.2.2014 kl. 21:18]

  Ásthildur Cesil (#8),  þetta er fróðleg lesning.  Vonandi er svona rembingur á Íslendingum í útlöndum að fjara út.  Fyrir 40 árum eða svo fór vinahópur Íslendinga til Spánar.  Aðal sport karlanna í hópnum var að æsa upp sölumenn á sölumörkuðum.  Það gerðu þeir með því að bjóða svívirðilega lága upphæð í vörur og halda því fram að vörurnar væru ómerkilegar og lélegar.  

  Spænsku sölumennirnir brugðust ókvæða við.  Fannst vörum sínum misboðið.  Best þótti Íslendingunum sér takast upp þegar sölumenn gerðu hróp á eftir þeim með formælingum.  

  Heimkomnir hældu Íslendingarnir sér af þessu og kepptust við að rifja upp rimmurnar við sölumenn.  Sömuleiðis hældu þeir sér af því að hafa aldrei borgað þjórfé.  Samt var verðlag á Spáni mjög lágt á þessum tíma.

  Ég veit ekki hvað veldur svona rembingi hjá Íslendingum erlendis.   

[Jens Guð, 13.2.2014 kl. 21:26]

  Sigurður,  það er áreiðanlega margt til í þessu hjá þér.  Ég hef aldrei dvalið lengi í Bretlandi né búið þar.  Þess vegna þekki ég ekki vel hina skörpu bresku stéttarskiptingu. 

  Nokkrir íslenskir vinir mínir stunduðu nám í Englandi.  Þeir undruðust til að byrja með hvað skólasystkini,  kennarar og aðrir voru ákafir í að reyna að átta sig á því hvaða stétt Íslendingarnir tilheyrðu.  Síðar komust Íslendingarnir að því hvað stéttarskipting er stórt mál í öllum samskiptum Breta.  

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.2.2014 kl. 23:14]

Nei einmitt, ég held samt að þetta sé að breytast, nú þegar svo margir hafa dvalið erlendis og eru farnir að skilja betur mismuninn á karakterum og siðum milli landa.

[Jens Guð, 15.2.2014 kl. 00:58]

  Ásthildur Cesil,  þetta breytist í Bretlandi en mjög hægt.  Þegar Bítlarnir urðu alþjóðlegar súperstjörnur,  lágstéttardrengir,  allt í einu auðmenn setti það margt úr skorðum á sjöunda áratugnum.  The Rolling Stones og fjöldi annarra fylgdi í kjölfarið.  Breska yfirstéttin fór á taugum.  Bítlarnir keyptu Rolls Roys bíla.  Við það hrapaði sala á RR.  Fyrst að rokkarar úr lágstétt voru farnir að kaupa þessa bíla þótti það ekki fínt lengur.  Þegar Bítlarnir voru aðlaðir með MBE orðum skiluðu margir aðalsmenn sínum MBE orðum.  Forsendurnar voru þær að gildi MBE orðunnar væri saurgað með því að veita lágstéttar-Bítlum þennan heiður.

  Á undanförnum áratugum hafa fleiri en rokkstjörnur úr breskum lágstéttum orðið auðmenn.  Til að mynda fótboltasparkarar.  Engu að síður:  Breska stéttarskiptingin er svo rótgróin og íhaldssöm að almenningur hangir enn eins og hundur á roði í þessa skörpu stéttarskiptingu.   

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 15.2.2014 kl. 01:46]

Já nákvæmlega og svo vilja þeir víst hafa kóng og drottningu áfram.