Skegg og jólasveinninn

  Í kvöld hitti ég gamlan félaga.  Það eru nokkuð mörg ár síðan við hittumst síðast.  Kannski aldarfjórðungur eða svo.  Svo vill til að í millitíðinni höfum við báðir leyft skeggi að vaxa að mestu óáreitt.  Ég hef að vísu alltaf skorið skegg við yfirvör. Hann hinsvegar leyfir skegginu að vaxa yfir munn sér.  Kallar það "að samkjafta".  

  Á dögunum gekk hann framhjá leikskóla í nágrenni sínu. Krakkar þar kölluðu til hans:  "Hæ,  manni!"  Hann svaraði því engu.  Það espaði krakkana upp. Þeim fjölgaði sem kölluðu til hans:  "Hæ, manni!"  Hann hélt sínu striki framhjá leikskólanum án þess að virða krakkana viðlits. Þá heyrir hann einn krakkann kalla yfir hópinn:  "Kallinn getur ekki talað.  Hann er með skegg í munninum!"   

--------------------------

  Ég kíkti inn á bókasafnið í Kringlunni í dag. Þar sem sat og las breska Q-músíkblaðið gekk fast upp að mér lítill drengur.  Kannski 3ja eða 4ra ára.  Hann horfði rannsakandi á mig. Ég sagði lágt:  "Hó, hó, hó!".  Stráksa lét sér hvergi bregða heldur horfði ennþá alvarlegri á mig.  Alveg þétt upp við mig.  Mamma hans kom og dró hann burt. Hann hélt þó áfram að stara á mig og þráaðist við að fylgja mömmunni.  Já,  ég er dálítið líkur jólasveininum með mitt síða hvíta skegg.  Þetta er í annað skiptið sem svona gerist með nokkurra daga millibili.   

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 13.12.2014 kl. 15:39]

Og ert auðvitað ekki búin að kaupa húfuna góðu til að fullkomna verkið 

[Jens Guð, 13.12.2014 kl. 23:16]

  Ásthildur Cesil,  takk fyrir að minna mig á húfuna.  Ég kaupi hana á morgun.  

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 14.12.2014 kl. 01:16]

Love you strákurinn þinn hehehe

[Jens Guð, 14.12.2014 kl. 23:21]