Alltaf reikna með því að farangur skemmist og verði viðskila

  Allir sem ferðast með flugvél verða að gera ráð fyrir því að farangur fylgi ekki með í för.  Hann getur átt það til að ferðast til annarra áfangastaða.  Jafnvel rúntað út um allan heim.  Farangur hegðar sér svo undarlega.  Þetta er ekki eitthvað sem gerist örsjaldan.  Þetta gerist oft.  Ég hef tvívegis lent í þessu.  Í bæði skiptin innanlands.  Í annað skiptið varð farangurinn eftir í Reykjavík þegar ég fór til Seyðisfjarðar að kenna skrautskrift.  Hann kom með flugi til Egilsstaða daginn eftir.  Í millitíðinni varð ég að kaupa námskeiðsvörur í bókabúð í Fellabæ og taka bíl á leigu til að sækja farangurinn þegar hann skilaði sér.  

  Ég sat uppi með útgjöld vegna þessa óbætt.  Ekkert að því.  Það kryddar tilveruna.  

  Í hitt skiptið fór ég til Akureyrar. Farangurinn kom með næstu flugvél á eftir einhverjum klukkutímum síðar.  Það var bara gaman að bíða í kaffiteríunni á Akureyrarflugvelli á meðan.  Þar voru nýbakaðar pönnukökur á boðstólum.

  Eitt sinn heimsóttu mig hjón frá Svíþjóð.  Farangurinn týndist.  Ég man ekki hvort að hann skilaði sér einhvertíma.  Að minnsta kosti ekki næstu daga.  Hjónin neyddust til að fata sig upp á Íslandi.  Þeim ofbauð fataverð á Íslandi.  Kannski fóru þau í vitlausar búðir í Kringlunni.    

  Vegna þess hversu svona óhöpp eru algeng er nauðsynlegt að taka með í handfarangri helstu nauðsynjavörur.  

  Ennþá algengara er að farangur verði fyrir hnjaski.  Það er góð skemmtun að fylgjast með hleðsluguttum ferma og afferma.  

        

Töskunum mokað út fyrir flugtak

Athugasemdir

[Ásthildur Cesil Þórðardóttir, 23.10.2016 kl. 22:57]

fjórum sinnum hef ég tapað farangri mínum.  Fyrst á leið frá Lunúnum via Maiami til El Salvador, var að fara í brúðkaup og stóð uppi fatalaus.  Fékk samt einhverja mynta til að kaupa það nauðsynlegasta.  Taskan skilaði sér fjórum eða fimm mánuðum seinna, öll límd saman og götótt, var greinilega búin að fara um heimin.  En þar sem við höfðum þurft að gista í London vegna þess að fluginu til BNA hafði verið frestað, rifust flugfélögin um hvort þeirra British airvays eða AA væru sökudólga.  En sem betur fer komst taskan við illa leik til skila. 

Næst var það þegar ég flaut til Vínar og hafði meðferðis forláta Íslenskan frosin fisk, gæðavöru, hann var í kælitösku, hann skilaði sér ekki fyrr en tveim dögum seinna, eftir þrotlausar spurningar og heimsóknir á flugstöðina.  Líklegast var að einhver starfsmaður hafi séð ofsjónum yfir öllum þessum fiski, þeir eiga ekkert af slíku sjálfir.  Fiskurinn var farin að þiðna, svo það þurfti að hakka mest af honum í bollur.

Svo var það í vor þegar ég flaug frá Barcilona til Vínar að taskan mín kom ekki, ansi pirrandi, hún kom svo hálfum mánuði seinna þegar ég var komin til Keflavíkur, svo ég gat sótt hana þangað áður en ég lagði í hann vestur.  Og svo núna þegar ég kom frá Toronto, þá kom taskan ekki, enn þá einu sinni.  En hún kom sem betur fer daginn eftir.  En ég viðurkenni að þetta er orðið ansi þreytandi töskutaýnsla.  Í EL Salvador og svo í London og Miami fékk ég að leita í risastórum töskugeymslum að töskunni minn, en fann hana ekki.  En þvílík söfn af töskum og farangri sem þarna eru, m.a. sá ég þrjár splunkunýjar svínaleðurstöskur, í mismunandi stærð.  Ekkert smá flottar.