Ferðagjafarvandræði

  Ég vaknaði upp með andfælum þegar í útvarpinu glumdi auglýsing um ferðagjöfina.  Þar var upplýst að hún væri alveg við það að renna út.  Ég hafði ekki leist mína út.  Nú voru góð ráð dýr.  Ég var ekki á leið í ferðalag eitt né neitt.  Ég var bara á leið í Kringluna.  Ég brá mér í Hamborgarafabrekkuna sem þar er staðsett.

  Ég tilkynnti afgreiðsludömu að ég hefði hug á að virkja ferðagjöfina.  Ég dró upp takkasímann minn.  Hann hefur þjónað mér dyggilega frá síðustu öld.  Hún spurði hvort ég væri ekki með snjallsíma.  Nei,  bara þennan.  Ég veit ekki einu sinni hvað snjallsími er.  Daman fórnaði höndum og skipaði mér að hinkra.  Ég hlýddi möglunarlaust.  Hún brá sér frá og sótti aðra afgreiðsludömu.  Sú reyndi að virkja gjöfina.  Án árangurs.  Ég bað hana að reyna aftur.  Hún fórnaði höndum og sagði að þetta virkaði ekki.  

  Næst átti ég erindi í Hamraborg í Kópavogi.  Þar er Subway.  Ég þangað.  Afgreiðslumanneskjan komst ekki lengra en sú í Kringlunni.  Hún reyndi samt aftur og aftur.  Ungur karlmaður blandaði sér í málið.  Hann var allur af vilja gerður að hjálpa.  Eftir nokkrar atrennur áttaði hann sig á því hvernig hlutirnir virkuðu.  Hann er greinilega tölvusnjall.  Hann var allt í einu kominn með strikamerki í símann sinn.  Hann gaf dömunni fyrirmæli um að taka mynd af því og þá væri dæmið í höfn.  Það gekk eftir.

  Til að klára inneignina gerði ég mér ferð í Pítuna í Skipholti.  Afgreiðsludaman sagðist þurfa að gúggla hvernig hún gæti afgreitt dæmið.  Eftir smástund sagði hún:  "Þetta virkar ekki í tölvunni.  En ég get græjað þetta í snjallsímanum mínum."  Það gekk eins og í sögu.

   Á meðan ég beið eftir matnum varð ég vitni að eftirfarandi:  Ung kona fékk máltíð sína.  Skömmu síðar stormaði hún með diskinn sinn að afgreiðsluborðinu.  Spurði hvort að hún hefði pantað þennan rétt.  Afgreiðsludaman játti því og benti á að það stæði á kvittun hennar.  Konan sagði:  "Ég ætlaði ekki að panta þetta.  Ég ætlaði að panta..."  Ég náði ekki hvað hún nefndi.  

  Afgreiðsludaman tók erindinu vel.  Sagði eitthvað á þessa leið:  Ekkert mál.  Ég afskrifa pöntun þína og læt þig fá máltíðina sem þú ætlaðir að panta.

  Þetta er þjónustulund til fyrirmyndar.       

 

 

Athugasemdir

[Sigurður I B Guðmundsson, 28.5.2021 kl. 23:18]

Minn sími er með: tvær stuttar og ein löng!!

[Jóhann Elíasson, 29.5.2021 kl. 05:16]

Góð saga.  "gamli" síminn minn kom mér líka stundum í vandræði  og það gekk svo langt að góður vinur minn gaf mér síman sinn þegar hann endurnýjaði eða réttara sagt konan hans fékk sér nýrri síma.....

[Jóhann Elíasson, 29.5.2021 kl. 05:49]

.....Og hann lét það fylgja með að það yrði nú að kippa mér yfir í nútímann,,,,

[Magnús Sigurðsson, 29.5.2021 kl. 06:56]

Gott að fá þessar upplýsingar Jens, Ég var einmitt að spá í þetta með símann, þegar ég vaknaði upp með sömu andfælum yfir ferðagjöfinni.

Nú held ég að það sé dagurinn til að fara á fínan veitingastað og panta sér þríréttað og rétta þeim svo bara símann þegar maður hefur torgað herlegheitunum.

[Jens Guð, 29.5.2021 kl. 10:15]

Sigurður I B,  á æskuheimili mínu í Hjaltadal í Skagafirði var símhringingin ein löng og tvær stuttar.  Stundum hljóp sprell í mig þegar ég heyrði að hringt var í aðra bæi.  Þá bætti ég við einni stuttri eða langri hringingu og allt fór í rugl. 

[Jens Guð, 29.5.2021 kl. 10:15]

Jóhann,  þú ert heppinn með vin!

[Jens Guð, 29.5.2021 kl. 10:16]

Magnús,  verði þér að góðu!

[Sigurður I B Guðmundsson, 29.5.2021 kl. 10:30]

 Ég var í sveit í Öræfunum þegar myndin Sveitin milli sanda var gerð og þá var sveita síminn mikið notaður. Virðist eitthvað sitja í mér ennþá!!!

[Jens Guð, 29.5.2021 kl. 11:09]

Sigurður I B (# 8),  sveitasíminn bauð upp á að fólk vissi hvað gekk á í sveitinni.  Aldraður maður,  Siggi "póstur",  skemmti sér konunglega við að hlera símann.  Verra var að hann andaði með munninum þannig að heyrðist.  Eitt sinn voru mæðgur að spjalla saman í símanum.  Önnur segir:  "Ég heyri að Siggi "póstur" er kominn á línuna.  "Það er lygi," kallaði Siggi "póstur" og skellti á.  

[Ingibjörg Ingadóttir (IP-tala skráð) 29.5.2021 kl. 15:03]

Sælir. Ég er heldur ekki með snjallsíma, en ég hlóð gjöfinni niður í tölvunni, fékk svo talnarunu í farsímann. Notaði hana til að senda annarri manneskju, gegnum tölvuna, ferðagjöfina í snjallsíma sinn. Þetta reyndist ekki flókið.

[Jens Guð, 29.5.2021 kl. 15:06]

Ingibjörg,  takk fyrir þessar upplýsingar.  Gott að vita þennan möguleika þegar önnur ferðagjöf tekur gildi í næstu viku.

[Sigurður Kristján Hjaltested, 29.5.2021 kl. 17:00]

Þegar ég var í sveit í Skagfirði á seinustu öld, var það venjan hjá bóndanum,

blessuð sé minning hans, að hlusta á svo gott sem öll símtöl þegar hann var ekki

úti í bústörfum. Það vissu allir þegar hann var á línunni, vegna þess að hann

andaði með muninninum og frekar hátt. Eitt skiptið var verið að hringja í okkur

en hann fattaði ekki símhringinguna og fór að hlusta,

Eftir smá stund segir sá sem hringir, "Tryggvi" og honum bregður og segir "Já".

"Ég er að hringja í þig maður" og hann svarði snilldarlega "Já ég veit það. Ég var bara að bíða

eftir því að þú segðir eitthvað"

[Þórhallur Pálsson, 29.5.2021 kl. 21:30]

Ég á svona tæki sem gengur undir nafninu snjallsími.  Ég kalla hann hins vegar Friðþjóf.

[Jósef Smári Ásmundsson (IP-tala skráð) 30.5.2021 kl. 08:17]

Heima á Austara- Hóli var hringingin fjórar langar og ein stutt. En það dugar nú sennilega ekki til að fá ferðagjöf.

[Jens Guð, 30.5.2021 kl. 09:37]

Sigurður Kristján,  takk fyrir skemmtilega sögu!

[Jens Guð, 30.5.2021 kl. 09:38]

Jósef Smári,  það má láta reyna á það.

[Þorvaldur (IP-tala skráð) 6.6.2021 kl. 22:43]

Sigurður Kristján Hjaltested. Þú hefur væntanlega verið í Lónkoti?

[Jens Guð, 7.6.2021 kl. 09:03]

Þorvaldur,  ég hef komið í Lónkot.