Örleikrit - Bannað börnum og viðkvæmum!

  Persónur og leikendur:

  Strákur á fermingaraldri,  snyrtilega klæddur í jakkaföt og með hálsbindi

  Mamma,  spariklædd í pels og með áberandi gullhringa á flestum fingrum

  Ljótur hundur

  Sviðið er myrkvað af reyk.  Taktföst sögunarhljóð heyrast og fara hækkandi.  Þau hljóma eins og grófri handsög sé beitt á undinn planka í sögunarverksmiðju í Brasilíu.  Smám saman þynnist reykurinn.  Þá sést strákurinn sitja við eldhúsborð.  Hann hefur brett upp fyrir vinstri olnboga jakka og skyrtu og er í rólegheitum að saga af sér framhandlegginn.  Blóð gusast úr sárinu og spýtist út um allt.   

  Mamman kemur inn úr dyrunum.  Hún er með stóran úttroðinn innkaupapoka úr matvöruverslun.

Mamman (glaðleg):  Hæ,  ég keypti jógúrt í matinn handa okkur.

Strákurinn (kátur):  Frábært.  Ég var að byrja að fá leið á að borða alltaf rúgbrauð með spægipylsu í matinn.

Mamman (ennþá glaðleg):  Af hverju ertu að saga af þér höndina?

Strákurinn:  Mig klæjaði í handlegginn.

Mamman:  Það er út af bómullarskyrtunni.  Bómullin er erfðabreytt.  Þess vegna veldur hún ofnæmi og kláða.  Þú hefðir getað farið úr skyrtunni.  Þá hefði þig hætt að klæja.  Það getur líka verið að þú verðir ófrjór af að vera í skyrtunni.  Fuglar í nágrenni erfðabreyttra akra verða ófrjóir.

Strákurinn:  Þetta skiptir svo sem engu máli.  Ég er of ungur til að fara að hrúga niður börnum.  Svo er ég viss um að Óli einhenti í blokkinni hér fyrir neðan fer að hrökkva upp af.  Hann er orðinn svo gamall og hrörlegur.  Þá get ég fengið gervihöndina hans fyrir slikk.

Mamman (flissandi):  Þú ert nú meiri kjáninn,  elskan mín.  Óla einhenta vantar hægri höndina.  Þú ert að saga af þér vinstri höndina.

Strákurinn (nær að saga af sér höndina.  Hún fellur með þungum slink í gólfið.  Pirraður):  Þú hefðir mátt segja mér þetta fyrr.

Mamman:  Já,  ég ætlaði að segja þér þetta í morgun.  Ég reyndi að hringja í þig en það var slökkt á símanum þínum.  En það gerði ekkert til.  Ég hringdi í vinkonu mína í staðinn og sagði henni þetta.  Hún ætlar að láta þetta berast.  Það er áreiðanlega komið út um allt núna.

Mamman (hellir úr innkaupapokanum.  Í honum voru tvær jógúrtdollur vafðar innan í sitthvora stóru kúluna úr loftblöðruplasti):  Mikið er ég fegin að jógúrtdósirnar eru heilar.  Ég hef alltaf áhyggjur af því að þær springi á heimleiðinni síðan ég datt á mjólkurkælinn í Nóatúni og sprengdi allar jógúrtdollurnar þar.  Jeminn eini.  Það var neyðarlegt.  Á leiðinni út úr Nóatúni mætti ég,  öll útbíuð í jógúrt,  konu sem horfði svo skringilega á mig að hún hélt greinilega að ég hefði lent í kynsvalli með starfsmönnum Nóatúns.  Láttu mig þekkja augnráðið.  Komdu nú að borða,  vinurinn.  Settu höndina fyrst í matarskálina hjá Ljóti.  Hann borðar hvort sem er ekki jógúrt.  (Bíðlega) Óskaplega verður hann glaður,  blessaður kallinn.  Það er langt síðan hann hefur fengið svona mikið kjöt og góð bein til að naga.

  Tjaldið fellur.  Mamman heyrist kalla vinalega á Ljót.  Hundurinn geltir.  Hávær höggsmellur heyrist og hundurinn ýlfrar hátt.  Mamman heyrist segja:  Já,  var það ekki?  Þú ofleikur, helvítis kvikindið þitt.  Ég ætti að sparka í þig aftur og miklu fastar.  Ennþá hærri höggsmellur heyrist og hundurinn ýlfrar miklu hærra.  Mamman hlær tryllingslega.  3 skothvellir heyrast og allt verður hljótt. 

------------------------------------------------

Fleiri örleikrit og smásögur:

- Matarboð í sveitinni

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/266411

- Morðsaga

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/320299

- Um borð

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/278812

- Í plötubúð

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/260037

- Hundur

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/863130

- 27 ára

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/299380

- Strákur skiptir um gír

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/538649

- Skokkari

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/606929

- Boltabulla

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/718347

Athugasemdir

[Siggi Lee Lewis, 25.6.2009 kl. 23:21]

Ég hefði viljað sjá strákinn nauðga mömmunni, slefandi af blóði

[Sverrir Stormsker, 25.6.2009 kl. 23:30]

Alveg einsog talað útúr mínu hjarta Siggi. Strákurinn hefði átt að einhenda sér í það þjóðþrifaverk.

[Hannes, 25.6.2009 kl. 23:33]

Skemmtileg saga en ég hefði viljað heyra hundinn borða hendina.

[Siggi Lee Lewis, 26.6.2009 kl. 00:09]

Michael Jackson mun t.d lifa miklu lengur en þessi saga!

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 00:09]

  Siggi,  það væri vissulega gaman að sjá það.  Þegar leikritið verður fært á svið í grunnskólum landsins er nánast brýnt að bæta þeirri útfærslu við.

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 00:11]

  Sverrir,  þú ert snillingur orðaleikja. 

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 00:14]

  Hannes,  það má alveg loka leikritinu með því að hundurinn heyrist byrja að kjamsa af græðgi á hendinni áður en skothvellirnir hljóma. 

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 00:16]

  Siggi,  þú ert ekki sannspár.  Mikjáll gaf upp öndina á sama tíma og ég skrifaði þetta leikrit.  Og kannski einmitt vegna þess að ég var að skrifa þetta leikrit.

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 00:17]

  Hann fékk hjartaáfall um leið og ég sló inn síðasta stafinn (t).

[Siggi Lee Lewis, 26.6.2009 kl. 01:09]

Hver?

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 01:12]

  Siggi,  hver?

[Óskar Þorkelsson, 26.6.2009 kl. 17:59]

já hver..

[Siggi Lee Lewis, 26.6.2009 kl. 20:52]

Ég spyr....hver?

[Siggi Lee Lewis, 26.6.2009 kl. 20:53]

Geysir?

[Guðmundur Brynjólfsson (IP-tala skráð) 26.6.2009 kl. 22:42]

Þetta er mjög athyglisvert verk og hefur stórkostlega skírskotun til ástandsins í efnahagsmálum þjóðarinnar. Það má t.d. sjá í því að mamman, gullhringjum skreytt, er ekki öll þar sem hún er séð líkt og aðrir gulli slegnir einstaklingar vors samfélags.

Í verkinu má sjá feiknalega listilega dregnar andstæður í sagarhljóðinu og jógúrtinu - þar takast á harka og mýkt. Drengurinn er athyglisverður karakter, hann gengur afar nærri sér líkt og þjóðin, en stendur keikur eftir í fádæma sjálfsblekkingu hins bugaða manns.

Hundurinn er afar vel skirfuð en jafnframt mokkuð flókin persóna, hann ber nafn sem er andstætt eðli hans og er það listilegt stílbragð hjá höfundi. Í hundinum er Ibsenískur harmleikur óumflýjanlegur. Handleggur drengsins verður seppa að falli - án þess að hvutti hafi neitt það til unnið að fá þann voðalega dauðdaga sem lesa má í endalokum leiksins. Þó það sé kannski ekki fræðileg nálgun mætti þó hugsa sér að e.t.v. hafi það verð hundurinn sem keypti sögina og þannig sé hann að hljóta hálfgildings makleg málagjöld.

Uppúr stendur að verkið er í raun að segja okkur það að Kaupfélag Skagfirðinga hafi alltaf verið þokkalega rekið.

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 23:25]

  Óskar,  kannski er Siggi að spyrja um hver hrökk upp af um leið og ég sló inn stafinn t.  Það var Mikjáll Jacksons.

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 23:37]

  Siggi,  ertu að meina hljómsveitina Who?  Hér er myndband frá því hljómsveitin sló í gegn í beinni útsendingu í bandarísku sjónvarpi:  http://www.youtube.com/watch?v=7xZOrWK6d4g.

  Sumir halda því fram að þarna hafi rokkið orðið villt (wild).  Við vitum betur.  Rokkið var orðið villt mörgum árum áður. 

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 23:39]

  Guðmundur,  bestu þakkir fyrir greininguna.  Það er frábært að fá svona útlistun frá sprenglærðum leikhúsfræðingi - og að því er mér skilst les ég frekar jákvæða greiningu á verkinu.

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 23:44]

  Nokkru áður en þú greindir verkið hringdi í mig góður vinur,  okkur aðeins eldri.  Hann sagðist ekki skilja upp né niður í þessu leikriti.  Honum þótti það of súrrealískt fyrir sinn skilning.  Ég benti honum á að þetta væri ekki beinlínis súrrealískt heldur frekar örlítið sýrt.  Nú get ég bent honum á frábæra greiningu þína á leikritinu.

[Jens Guð, 26.6.2009 kl. 23:47]

  Tókstu eftir að í leikritinu er fínleg en hárbeitt ádeila á erfðabreyttar jurtir?

[Guðmundur Brynjólfsson (IP-tala skráð) 27.6.2009 kl. 10:02]

Já þar er náttúrulega enn ein snilldin. Eins er það athyglisvert að þessi færsla er skrifuð um svipað leyti og MJ deyr og rennir það stoðum undir þá grunsemd mína að hlutverk hundsins hafi verið skrifað með hann í huga. Sterk rök hníga að því t.d. það að hann leggur sér til munns handlegg en þar er goðsöguleg líking á ferð; hundurinn vill borða líkamshluta til að öðlast eiginleika hans, jafnvel í þeirri von að hann breytist; fái handlegg. Hvað sem því líður: tímamótasamtímabloggörleikrit.