Heimska fólkið fer á kostum

  Það er ekki öllum gefið að hafa verksvit.  Sumir synda í gegnum lífið eins og hálf sofandi.  Lengst af er líkt og þeir gangi ekki á öllum "cylindrum". Eða eins og máltækið segir:  "Margur er sljór þó hann sé mjór."  Þetta á ekki síst við í flatbökubransanum þar sem almúganum er selt ítalskt fátækrafæði á uppsprengdu verði.  Kátínu vakti um verslunarmannahelgi auglýsing um opnunartíma einnar flatbökusjoppunnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Önnur flatbökugerð komst í kastljósinu.  Skjáskot af netsamtali gengur manna á meðal.  Flatbökusalinn ruglar saman nöfnunum Sighvatur og Frank.  Það er eðlilegt.  Bæði nöfnin innihalda sjaldgæfu stafina a og r. Til að sjá textann betur þarf að smella á skjáskotið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Margir hafa ofnæmi fyrir jarðhnetum.  Þess vegna er á umbúðum sumra matvæla merkt að þau innihaldi jarðhnetur.  Til að ekkert fari á milli mála hefur þótt ástæða til að merkja við jarðhneturekka í matvöruverslun að jarðhnetur innihaldi jarðhnetur.  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku er ástæða til að passa upp á svona lagað.  Kæruglaðar lögfræðistofur gera út á að hanka verslanir sem gulltryggja sig ekki með bæði belti og heilgalla. 

  Vínberalaus vínber.  Heimskinginn hefur líkast til ætlað að koma því á framfæri að vínberin séu steinlaus. 

 

Túrhestarnir bjarga sér

  Ljósmyndir sem Garðar Valur Hallfreðsson tók á bílaþvottaplani á Egilsstöðum hafa vakið athygli.  Þær hafa farið eins og hvítur stormsveipur um netheima.  Á þeim sjást kviknaktir erlendir ferðamenn skola af sér ferðarykið,  gestum og gangandi til skemmtunar og nokkurrar undrunar.  

  Fyrir nokkrum dögum átti ég erindi að bensínstöð Neins í Fossvogi.  Ég þurfti að yfirfara loftþrýsting í dekkjum.  Á bílaþvottaplaninu birtist bíll eins og þruma úr heiðskýru lofti.  Út snöruðust tveir ungir menn.  Þeir töluðu útlensku.  Þeir báru út á planið handfylli af óhreinum borðbúnaði:  Djúpum og grunnum glerdiskum, skálum í ýmsum stærðum,  glös,  bolla,  hnífapör,  ausur, sleifar,  sax og sitthvað fleira.  Jafnframt stóran tóman bala.  Svo hófust þeir handa:  Tóku bílaþvottaburstana og skrúbbuðu leirtauið hátt og lágt.  Balann fylltu þeir af vatni og sprautuðu uppþvottasápu í.  Þangað stungu þeir uppvaskinu að þvotti loknum.  Að endingu skoluðu þeir allt og þurrkuðu samviskusamlega.  

  Túrhestarnir bjarga sér.  Þeir þurfa ekki uppþvottavél.

  Einn kom inn í kaffihús á dögunum og pantaði heitt íste (Can I have a hot ice tea?). 

   

Áríðandi að hafa í huga

  Margir kunna ekki fótum sínum forráð.  Þeir kaupa skó á kolvitlausum tíma.  Til að mynda þegar haldið er í sumarfrí til útlanda eða hringinn í kringum Ísland.  Eða hitt:  Að fólk fer til útlanda í ónýtum skóm til að láta sitt fyrsta verk í útlandinu vera að endurnýja skóbúnað.

  Vandamálið er að oft og tíðum þarf að ganga skó til.  Þó að þeir séu í réttri stærð þá eru fletir á þeim sem þrengja að hér og þar fyrstu dagana;  nuddast á húð og valda særindum.  Við það bólgnar fóturinn.  Þá nuddast hann ennþá meira.  Á faraldsfæti er fátt til ráða annað en láta þetta yfir sig ganga.  Og sumarfríið ónýtt.  Er undirlagt aumum og sárum fótum.

  Kunningi minn átti erindi til Asíu.  10 daga ferðalag.  Hann fjárfesti í nýjum skóm degi áður.  Um nóttina hófst ferðalagið á því að hann ók niður á Umferðamiðstöðina til að taka flugrútuna til Keflavíkur.  

  Skórnir voru strax til vandræða.  Það kostaði illindi að troðast í þá með aðstoð skóhorns.  Kominn í flugrútuna varð hann að taka af sér skóna vegna sársauka. Í flugstöðinni komst hann ekki í skóna.  Hann lét sig hafa það að ganga á sokkunum um hana og út í vél.  Í flugvélinni sofnaði hann skólaus og vær.  Síðla rumskaði hann við það að bornar voru fram veitingar.  Þá stal hann hnífnum;  vitandi að hans þyrfti við til að komast í skóna á áfangastað.  Veitti ekki af.

  Næstu daga tóku við fundarhöld.  Skórnir sem áttu að gangast til gerðu það ekki. Þeir þrengdust með hverjum degi.  Maðurinn sparaði þá.  Gekk á sokkunum meira en góðu hófi gegndi.  Þegar hann neyddist til að troðast í skóna (vegna rigningar) þá varð hann að beita undarlegu göngulagi til að lágmarka sársaukann.  Hann staulaðist á þeim upp á rönd þannig að iljar snéru inn.

  Hann var félaus að mestu.  Þetta var í árdaga greiðslukorta.  Kortið hans virkaði ekki í Asíu þegar á reyndi. Hann var aðeins með lágmarks gjaldeyri meðferðis.  Ekkert svigrúm til að kaupa nýja skó.

  Ferðin sem átti að vera ævintýri í framandi heimsálfu varð kvöl og pína.  Maðurinn var aldrei glaðari en þegar hann loks skjögraði hálf skríðandi inn um útidyrnar heima hjá sér.  Eiginkonan tók honum fagnandi opnum örmum og spurði:  "Af hverju fórstu í mínum skóm?"

   

Móðursýki

  Ég skil ekki ákafan áhuga fólks á boltaleikjum.  Nenni ekki að horfa á þá.  Mér er svo slétt sama um það hvort að einhver skori mark.  Ennþá meira sama um það hverjir skora mark.  Undarlegast þykir mér þegar boltalið er hyllt sem hetjur fyrir að tapa leik 5 - 2.  

  Hvað með öll þessi öskrandi andlit inni á vellinum?  Hverskonar hegðun er það?

  Hitt er skemmtilegt:  Að fylgjast með boltaáhugamanni fylgjast með boltaleik.  Gott dæmi um það má sjá með því að smella HÉR og smella síðan á örina á myndbandinu.  Takið eftir því að æsingurinn er slíkur að gaurinn kófsvitnar á bakinu.  

Hundruð hylltu strákana á Reykjanesbraut

Stórefla kafbátaleit

  Utanríkisráðherra Íslands,  Lilja Alfreðsdóttir,  og varavaravarnarmálaráðherra Bandaríkja Norður-Ameríku,  Róbert Óh Work a lot, undirrituðu í gær sameiginlega á mikilvægt plagg um áframhaldandi samstarf Íslands og Bandaríkja Norður-Ameríku.  Einkum á sviði varnarmála.  Ekki seinna vænna nú þegar sótt er að Íslandi úr öllum áttum.

  Bandaríkjaher var búinn að greina ítarlega frá inntaki samningsins í málgagni sínu löngu áður en íslenski utanríkisráðherrann var settur inn í málið.

  Plaggið er áþekkt eldri plöggum frá 1951 og 2006.  Pappírinn er þó vandaðri og áferðarfallegri og blásvart pennablekið skarpara.  

  Í plagginu heita ríkin tvö því að eiga samstarf.  Ísland skuldbindur sig til að leyna Bandaríkin engu um sín varnarmál.  Síst af öllu því sem snýr að loftrýmisgæslu.  Hvorugt landið mun upp á sitt einsdæmi og í leyni í skjóli nætur stunda viðhald á mannvirkjum.

  Víkur þá sögu að megin inntaki skjalsins.  Það kveður á um stóraukna kafbátaleit um allt Ísland.  Til að byrja með verður meginþunga leitarinnar beint að Hveragerði og nágrenni.

 

Áður en fræga fólkið varð frægt

  Áður en fræga fólkið varð frægt þá var það bara alveg eins og venjulegt fólk. Það var ekkert hægt að átta sig á því að síðar meir yrði það frægt.  Yrði fræga og fína fólkið.  Svo gerðist það og allt breyttist.  Fjöldinn fór að herma eftir hárgreiðslu þess,  klæðnaði og hverju sem er.  

  Einu sinni var Bill Clinton unglingur. Hann dreymdi um að verða saxófónleikari í Fleetwood Mac.  Svo fór hann í framhaldsskóla.  Þar hitti hann Hillary.  Þá vissu þau ekki að hann yrði forseti Bandaríkja Norður-Ameríku.  Hvað með hana?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Þegar Bob Marley var unglingur á Jamaíka þá vann hann sér inn pening sem spámaður.  Hann las í laufblöð fyrir trúgjarna.  Og trúði sjálfur á spágáfu sína.  Nokkru síðar var hann frægasta reggí-stjarna heims.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Guðni Th.  Jóhannesson var ungur handboltakappi sem lærði sagnfræði.  Allt í einu er hann orðinn forseti Íslands.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

.

Hvað réði því hver fékk atkvæðið?

  Á laugardaginn (kosningadag) kom ég við á bókasafni. Þar sat öldruð kona og talaði í farsíma.  Sennilega var heyrn ekki í góðu lagi. Henni lág hátt rómur og kváði í annarri hverri setningu.  Ég veit ekkert hvað viðmælandinn sagði.  Að því slepptu sagði gamla konan þetta (ég sleppi öllu:  "Ha?,  "Hvað varstu að segja?"):

  - Nei,  ég hef ekkert kynnt mér það.  Það væri vinna að reyna að kynna sér þessa frambjóðendur. Ég hef innsæi.  Ég finn á mér hvort að mér líkar við fólk.

  - Nei,  ég kýs hann ekki.  Hann er svo sjálfhverfur að ég er viss um að hann kýs sjálfan sig.  Jafnvel þó að það kosti að hann ógildi atkvæði sitt.  Hann er svo mikið ég-um-mig,  frá-mér-til-mín.   

  -  Það getur ekki verið.  Að menn fái að kjósa sjálfan sig?  Það er hálfgert svindl.  

  -  Já,  ég ætla að kjósa hann.  Ég hef góða tilfinningu fyrir honum.  Embættið snýst um að vera góður gestgjafi.  Hann er ekta í það.    

 ------------------------------

Allt annað:  Færeyingar að fylgjast með - á torgum og túnum - Íslendingum í boltaleik:  

Garðsláttur lata fólksins

  Tími garðsláttar er að renna upp.  Hver hefur sitt lag á því.  Sumir nenna ekki að ganga á eftir handsláttuvélinni.  Það er sama fólkið og nennir ekki að ganga frá bílastæðinu fyrir utan líkamsræktarstöðina og inn á göngubrettið.  Það leggur bílnum ólöglega eins nálægt inngöngudyrum og mögulegt er.

  Til að sleppa undan því að labba á eftir handsláttuvél er ráð að banka upp hjá nágranna og biðja hann um aðstoð.  Það eina sem nágranninn þarf að gera er að keyra á eftir sláttuvél þess lata með hann sitjandi á húddinu.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Ef enginn er nágranninn - eða nágranninn nennir ekki - er ráð að keyra sjálfur á golfbíl á eftir sláttuvélinni.  Það er meiri kúnst.  En hver er svo sem að flýta sér?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Eitt ráðið fyrir þá lötu er að eyða óhóflegum fjármunum í að kaupa stóra sláttuvél með sæti.  Mikið er í húfi.  Kannski þarf að slá tvisvar í sumar.  Vandamálið er að það þarf að kynnast vélinni áður en til alvörunnar kemur.  Læra inn á jafnvægispunkta hennar og þess háttar.  Enginn verður óbarinn biskup frá þeim kynnum.  Fjöldi marbletta staðfestir að menn hafa farið í gegnum það ferli. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Undir venjulegum kringumstæðum átta flestir sig á því hvaða klæðnaður er við hæfi utandyra.  Menn rölta ekki á nærbuxunum einum fata út í búð.  Þegar kemur að garðslætti hverfur sómakennd eins og dögg fyrir sólu.  Nágrönnum,  gestum og gangandi til æpandi skelfingar.  Þá kemur sér vel að vera með eyrnahlífar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Margir andvarpa þegar kemur að því að klippa limgerðið.  Það er rosalega seinlegt og drepleiðinlegt vandaverk.  Þá er gott að finna stæðilegt járnrör,  stinga því í sláttuvélina,  festa rækilega með sterku límbandi og rölta með hana eftir limgerðinu.  Þetta sparar heilmikinn tíma.  Þetta sparar einnig heimsókn á líkamsræktarstöð.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Kaup á rándýrri sláttuvél með sæti gengur svo nærri fjárhag heimilisins að iðulega er enginn afgangur til að kaupa og reka bíl.  Vandamálið er samt ekki stærra en svo að auðveldlega má skottast á henni með frúna út í matvörubúð.  Vélin fer hægt yfir og tefur bílaumferð.  Þolinmæði er kostur.

 

 

 

Keppt í nefarækt

  Gott er talið að vita lengra en nef sitt nær.  Einkum þykir það gott hjá þeim sem skarta stóru og löngu nefi.  Þar fyrir utan er margskonar kostur við stórt nef.  Það rennur betur á lykt af nýbökuðu brauði.  Það auðveldar fólki að reykja í sturtu.  Þannig mætti áfram telja

  Víðast um heim eru stór nef eftirsótt.  Enda hvers manns prýði.  Í aldir hafa Þjóðverjar,  Austurríkismenn og fleiri reynt að rækta sem stærst nef í sínum fjölskyldum.  Metnaðurinn er slíkur að hann hefur gert nefrækt að gríðarvinsælli keppnisgrein.  Heimsmeistarakeppni nefstórra var að ljúka í Þýskalandi.  Hér fyrir ofan má sjá hvernig staðið var að henni.  Í lokin sést sigurvegarinn kampakáti.

     

Tóti trúður í illindum

 

  Tóti trúður er jafn samfléttaður þjóðhátíðardeginum 17. júní og helíumblöðrur,  íslenski fáninn og fjallkonan.  Hann reitir ótt og títt af sér ferska og beinskeytta brandara á færibandi.  Þeir smellhitta í mark hjá foreldrum ekki síður en börnum.  Jafnvel líka hjá fjarskyldum.  

  Á síðustu öld skrapp hann til Hollands.  Gott ef ekki til að kaupa trúðadót.  Hann gekk snemma til náða á dýru hóteli.  Enda þreyttur eftir langt flug og rútuferðir, bæði hérlendis og í útlandinu.  Hinsvegar ákvað hann að taka morgundaginn snemma og stillti vekjaraklukkuna á átta.  Því næst sofnaði hann vært og dreymdi margt fallegt.  

  Þegar vekjaraklukkan vakti hann af værum blundi brá hann sér umsvifalaust í sturtu,  rakaði sig og tannburstaði.  Þessu næst fór hann í sitt fínasta skart.  Hann vildi koma vel fyrir í útlandinu.

  Hann gekk ábúðafullur niður í veitingasal hótelsins.  Þar pantaði hann enskan morgunverð (spæld egg, pylsur, beikon, bakaðar baunir, grillaða tómata,  steikta sveppi, ristað brauð) og glas með nýkreistum appelsínusafa.  Svo undarlega vildi til að þjónninn brást hinn versti við.  Baðst undan því að taka niður pöntun á enskum morgunverði.  Þess í stað vakti hann athygli á vinsælli og vel rómaðri nautasteik. Mælti með tilteknu hágæða rauðvíni með.  

  Trúðurinn fúlsaði við uppástungunni.  Sagðist hafa andúð á áfengi.  Nautasteik væri út í hött á þessum tíma dags.  Varð af þessu töluvert þref.  Þjónninn kom með fleiri uppástungur sem hlutu sömu viðbrögð.  Að því kom að síga fór í báða.  Rómur hækkaði og fleiri þjónar blönduðust í málið.  Þegar allt var komið á suðupunkt og forviða matargestir farnir að fylgjast með kom í ljós hlálegur misskilningur:  Það var kvöld en ekki morgun.

  Kappinn hafði lagst til svefns um klukkan hálf átta að kvöldi. Klukkan vakti hann hálftíma síðar.  

 

 

 

 

 

 

 -----------------------------

http://utvarpsaga.is/kludur-a-vefsidu-frambjodanda-kreistir-fram-bros/