Færeyingar stórgræða á vopnasölubanni Íslendinga til Rússa

  Það tók Íslendinga heilt ár að ögra og mana Rússa til að sýna viðbrögð við vopnasölubanni sem Gunnar Bragi Sveinsson, þáverandi utanríkisráðherra,  setti á Rússa.  Seinbúin viðbrögð Rússa fólust í því að hætta innflutningi á íslenskum vörum.  Fram til þess voru Rússar í hópi stærstu kaupenda á íslenskum sjávarafurðum og lambakjöti.

  Um leið og Rússar hættu að kaupa makríl af Íslendingum hækkaði verð á færeyskum makríl um 20%.  Allar götur síðar hafa Færeyingar malað gull á mjög bratt vaxandi sölu á sjávarafurðum til Rússa.

  Í ár borga Rússar Færeyingum 37,4 milljarða ísl. kr. í beinhörðum gjaldeyri.  Þetta er 11,3 milljarða aukning frá síðasta ári.  Munar heldur betur um þennan gjaldeyri fyrir 50 þúsund manna samfélag.

  Kaup Rússa nema 27% af útflutningi Færeyinga.  Þeir eru lang stærsti viðskiptavinurinn.  Í humátt á eftir eru Bretar og Kanar.  Þeir kaupa hvorir fyrir tæpa 15 milljarða.  Þar á eftir koma Danir, Þjóðverjar og Kínverjar. 

  Salan til Rússa er á laxi, makríl og síld.  Hinar þjóðirnar kaupa fyrst og fremst lax.  Nema Bretar.  Þeir kaupa nánast einungis þorsk og ýsu.  

Allir verða að hjálpast að

  Lambakjötið hrannast upp óselt.  Þökk sé meðal annars vopnasölubanni sem Gunnar Bragi Sveinsson,  þáverandi utanríkisráðherra,  setti á Rússa.  Út af fyrir sig var gott að draga úr vopnasölu.  Brögð eru að því að vopn séu notuð til illra verka.  Rússar eru seinþreyttir til reiði.  Gunnar Bragi þurfti að ögra þeim ítrekað með digurbarkalegum yfirlýsingum á alþjóðavettvangi til að knýja fram viðbrögð.  Seint og síðarmeira tókst það.  Rússar hættu að kaupa íslenskt lambakjöt og makríl.  

  Íslendingar verða sjálfir að hlaupa í skarðið sem Rússar skilja eftir.  Hrun blasir við sauðfjárbændum.  Þetta eru hamfarir.  Allir verða að hjálpast að.  Öflugt átak þarf til að auka tímabandið lambakjötsneyslu á meðan markaðurinn leitar jafnvægis. 

  Góðu fréttirnar koma úr Garðahreppi.  Í sumarbyrjun var opnað þar Kaupfélag.  Það selur lambahakk.  Slíkt hafði ekki sést í íslenskum matvöruverslunum til áratuga - þrátt fyrir mikla eftirspurn.  Kaupfélag Garðahrepps hefur jafnframt sannað að hægt er að verka lambaskrokk þannig að kótelettur séu beinlausar.  

  Nýverið hóf Bónus að selja í lítersfötu fulleldaða kjötsúpu.  Það er til fyrirmyndar.  Almenningur veit ekki af þessu.  Ef hann fær vitneskju um þetta er líklegt að kjötsúpan verði einnig seld í 3ja lítra fötu.

  Einhver er byrjaður að kynna til sögunnar lambabeikon.  Man ekki hver. 

  Þetta dugir ekki til að vinda afgerandi ofan af kjötfjallinu.  Almenningur verður að leggjast á árar;  leggja hausinn í bleyti og koma með hugmyndir og ábendingar um hvað megi betur fara til að efla lambakjötsneyslu.  

  Hér eru punktar í púkkið:

  -  Frosið lambakjöt í kæliklefum matvöruverslana er óaðlaðandi; grátt og guggið.  Lystugra væri að umbúðirnar sýndu ljósmynd af fulleldaðri máltíð:  Steiktu eða grilluðu kjöti ásamt girnilegu meðlæti.

  - Hafa einfaldar og spennandi uppskriftir á öllum pakkningum á frosnu lambakjöti.  Skipta þeim út fyrir nýjar með reglulegu millibili.  

  -  Margir búa einir.  Heilt læri eða heill lambahryggur er of stór skammtur fyrir þá.  Minni einingar þurfa einnig að vera í boði.  Kannski eins og þriðjungur af hrygg eða kvart læri.

  -  Það þarf stöðugt að glenna lambakjöt framan í neytendur.  Til að mynda með því að vera með smakk í öllum helstu stórmörkuðum daginn út og inn.  Smakk er einhver virkasta söluaðferð sem til er.  Mun betri leið til að minnka kjötfjallið en urða kjötið.  

  -  Margir kvarta undan og undrast að kubbasteik hafi hvergi sést til áratuga - þrátt fyrir mikla eftirspurn.

  -  Lambagúllas hefur ekki fengist í áraraðir - þrátt fyrir mikla eftirspurn.

  -  Það þarf að fá lambakjötið vottað sem þjóðarrétt Íslendinga.  Hampa því framan í milljónir erlendra ferðamanna.  Bjóða hvarvetna upp á lamborgara (lambaborgara).  Engin vegasjoppa má vera svo aum að hún bjóði ekki upp á lamborgara.

  -  Vöntun er á úrvali lambakjötsáleggs.  Hangikjöt og rúllupylsa eru ekki nóg.  Það þarf kjötsneiðar sem keppa við roastbeaf og skinku.  

  -  Sumir vinsælustu veitingastaðir landsins selja enga lambakjötsrétti.  Munar þar mestu um Ikea.  Þessu þarf að kippa í lið. 

  -  Liður í aðlögunarferli innflytjenda ætti að vera námskeið í fjölbreyttri matreiðslu á lambakjöti.  Námskeiðið getur staðið öllum opið fyrir vægt hráefnisgjald.

  -  Fjölga þarf fullelduðum lambakjötsréttum án meðlætis.  Helst einhverjum sem þarf ekki að hita.  Til að mynda gætu lambanaggar verið ágætt snakk (með pítusósu).    

   

Taka allt kjötið heim og selja

Svindlað á tollinum

  Fyrir hátt í fjórum áratugum flutti Íslendingur aftur heim til Íslands eftir langdvöl í Svíþjóð.  Hann hafði keypt ýmis heimilistæki, fatnað,  sængurföt og fleira í Svíþjóð.  Hann var með kvittanir fyrir öllu.  Þær staðfestu að um gamlar notaðar vörur var að ræða.  Búslóð sem maðurinn sankaði að sér í áranna rás.  Þar með þurfti hvorki að greiða vörugjald né söluskatt af henni.

  Reyndar keypti hann sjónvarp rétt fyrir heimförina.  Bað búðarmanninn um að dagsetja kvittunina nokkur ár aftur í tímann.  Sá tók því vel og sótti brúsa undir afgreiðsluborðið.  Opnaði svo pappakassann með sjónvarpinu, úðaði ryki yfir sjónvarpið og sagði: "Þú segir tollinum að sjónvarpið hafi rykfallið uppi á háalofti hjá þér eftir stutta notkun.  Ég er alltaf að gera svona fyrir Íslendinga á heimleið."

  Maðurinn vandi sig á sánaböð í Svíþjóðardvölinni.  Sánaklefar á Íslandi kostuðu meira en tvöfalt á við samskonar klefa í Svíþjóð.  Maðurinn fjárfesti í glæsilegasta sánaklefa sem hann fann í Svíþjóð.  Skrúfaði bekkina lausa og notaði þá fyrir vörubretti undir búslóðina sína.  Búslóðin smekkfyllti sánaklefann.  Þar með var hann orðinn gámur en ekki sánaklefi sem fengi á sig hátt vörugjald, söluskatt og allskonar.  Á núvirði erum við að tala um gjöld upp á meira en hálfa milljón kr.  

  Þegar gámurinn var tollafgreiddur þurfti maðurinn að opna hann og sýna innihaldið.  Hann framvísaði kvittunum.  Tollverðir rótuðu dálítið í búslóðinni og sannreyndu að allt var eins og það átti að vera.  Er þeir gengu á braut bankaði einn utan í gáminn og sagði:  "Assgoti eru sænsku trégámarnir orðnir vandaðir."  

  Eigandinn svaraði:  "Já,  ég er mjög ánægður með hann.  Mér var sagt að búslóð sé miklu betur varin í trégámi en járngámi þegar siglt er um ólgusjó..  Þar að auki get ég smíðað sólpall eða eitthvað úr timbrinu." 

------------------------------------------------------------------------

  Til gamans má geta að sánaklefi kallast baðstofa á færeysku.

    

Ein flottasta sánan í eigu Íslendings

Skattabreyting hefur þveröfug áhrif

  Fyrir tveimur árum var virðisaukaskattur á bækur hækkaður;  úr snautlegum 7% upp í virðuleg 11%.  Bók sem áður kostaði 4999 kr. kostar nú 5199 kr.  Skattahækkunin var liður í átaki til að efla bóklestur.  Ekki síst bóklestur ungs fólks.  Þetta átti að vera kröftug vítamínssprauta inn í íslenskar bókmenntir.  Bóksala myndi glæðast sem aldrei fyrr.  

  Talið var fullvíst að fólki þætti óþægilegt að borga ræfilslegt verð fyrir veglega bók.  Fólk hafi metnað til að greiða með reisn ríflega fyrir hana.  Einkum vegna þess að bókin hefur verið ein vinsælasta gjafavara á Íslandi til áratuga.  Gefandi vill láta spyrjast út að hann borgi smáaura fyrir bókagjöf.  

  Einhver skekkja er í dæminu.  Í fyrra hrundi bóksala um 11%.  Í ár er samdrátturinn að nálgast 8%.  Áköfustu talsmenn skattahækkunarinnar kenna komu Costco um.  Þeim er bent á að einungis röskir 2 mánuðir séu síðan það ágæta kaupfélag var opnað í Garðahreppi.  Því er svarað með þjósti að væntanleg koma Costco hafi farið að spyrjast út í fyrra.  Einmitt um svipað leyti og bóksalan tók þessa rokna dýfu sem hvergi sér fyrir enda á.  Að minnsta kosti ekki á meðan Costco varir.

  Er þetta ekki svipaður samdráttur og hjá íslenskum tómatræktendum, jarðaberjasölum og klósettpappírsframleiðendum? spyrja þeir drjúgir og bæta við:  Þetta er allt á sömu bókina lært.  Helst allt í hendur.

  Ég þekki manneskju sem var vön að kaupa árlega um 10 bækur til jólagjafa.  Aðrar 10 til afmælisgjafa.  Líka 5 handa sjálfri sér.  Pakkinn kostaði um 125 þúsund kall.  Eftir skattahækkunina kostar sami pakki 130 þúsund.  Eldri borgara munar um 5000 kr.  Ríkissjóði munar einnig um skattpeninginn sem hann tapar á lestrarátakinu.  Samdrátturinn er mun meiri en skattahækkunin.  Tap ríkissjóðs á því er næstum fimmfalt.  Í stað þess að skila stórauknum tekjum - eins og ætlað var, vel að merkja.

  Ráðamenn - gapandi af undrun - hafa tilkynnt að sett verði saman (hálauna elítu)nefnd.  Hennar hlutverk verður að komast að því hvers vegna lestrarátakið mistókst svona hrapalega.  Það þarf marga fundi, mikið kaffi og gott meðlæti til að finna orsökina.   

         

Algert hrun í bóksölu

Broslegar hliðar Costco

  23. maí verður í framtíðinni haldinn hátíðlegur sem íslenski samkeppnisdagurinn.  Þann dag á þessu ári hélt alvöru samkeppni í verslun innreið sína í formi Kaupfélags Garðahrepps.  Snilldar verslun sem býður upp á verulega miklu lægra verð á mörgum vörum en áður hefur sést hérlendis.

  Búðin hefur ekki þurft að eyða peningum í auglýsingar.  Fagnandi viðskiptavinir sjá um ókeypis auglýsingar á samfélagsmiðlum.  Vinsælasta aðdáendasíðan á Fésbók telur 88 þúsund félagsmenn.  Á þeirri síðu og fleiri álíka má rekast á sitthvað til gamans og gagns.

  Sumir kaupa köttinn í sekknum.  Eins og gengur.  Til að mynda hafa margir auglýst eftir tilteknum skóm fyrir hægri fót.  Ástæðan er sú að eitthvað er um það að í nýkeyptum skókassa leynist skópar fyrir vinstri fót.  Allt sama tegund af skóm sem eru bara seldir fyrir vinstri fót. Það er ástæða til að kíkja ofan í skókassann áður en hann er keyptur.  Samt engir fordómar gagnvart vinstri skóm.  Bara dálítið kjánalegt að þramma um allt í einungis skóm fyrir visntri fót.

  Vandamálið er ekki stærra en svo að hægt er að skila öllum keyptum vörum (gegn kassakvittun).  Verra er að iðulega uppgötvast svona ekki fyrr en heim er komið - í tilfellum þar sem kaupandinn hefur gert sér bæjarferð frá Bolungarvík eða Vopnafirði og á ekki aftur erindi suður á þessu ári.

  Önnur dæmi eru um fólk sem hugðist kaupa lítinn garðskúr undir sláttuvélina.  Þegar hann er settur saman kemur í ljós að um er að ræða stæðilegan bílskúr sem breiðir sig yfir allan garðinn.  Góðu fréttirnar eru að þá er enginn grasblettur eftir til að slá.

   Kunningi minn keypti forláta ósamsettan skrifstofustól.  Þegar á reyndi er bakið ekki stillanlegt.  Það er í læstri stöðu sem vísar fram.  Vinurinn situr í keng fyrir framan borðtölvuna.  

  Dálítið er um að fólk haldi að öll matvara í búðinni sé framleidd erlendis.  Hinu og þessu er hælt á hvert reipi sem miklu betra en íslensk framleiðsla.  Svo kemur í ljós að um íslenska framleiðslu er að ræða.  Nákvæmlega sömu vöru og hefur verið seld í áraraðir í íslenskum búðum.  Nema að núna er hún töluvert ódýrari.

    

 

       

       

Ábúðafullir embættismenn skemmta sér

  Það er ekkert gaman að vera embættismaður án þess að fá að þreifa á valdi sínu.  Helst sem oftast og rækilegast.  Undir þessari færslu er hlekkur yfir á frétt af enskum lögreglumönnum sem sektuðu 5 ára telpu fyrir að selja á götu úti límonaðidrykk sem hún lagaði.  Af hennar hálfu átti þetta að vera skemmtilegt innlegg í Lovebox-hátíðina í London.  Sektin var 20 þúsund kall.

  Seint á síðustu öld fór Gerður í Flónni mikinn í að lífga upp á miðbæ Reykjavíkur.  Henni dettur margt í hug og framkvæmir það.  Það var hugsjón að lífga upp á bæinn.

  Eitt af uppátækjunum var að bjóða upp á nýbakaðar pönnukökur úti á Hljómalindarreitnum.  Deigið hrærði hún á efri hæð Hljómalindarhússins.  Ekki leið á löngu uns ábúðarfullir starfsmenn Heilbrigðiseftirlitsins mættu á svæðið.  Þeir drógu upp tommustokk og mældu lofthæðina á efri hæðinni.  Þá hleyptu þeir í brýnnar.  Stöðvuðu umsvifalaust starfsemina að viðlögðum þungum sektum.  Það vantaði 6 cm upp á að lofthæðin væri næg til að löglegt teldist að hræra pönnukökudeig þarna.  

  Fyrr á þessari öld voru konur á Egilsstöðum í fjáröflun fyrir góðgerðarfélag.  Þær seldu heimabakaðar kleinur og randalínu.  Eins og þær höfðu gert í áratugi.  Í þetta sinn mætti heilbrigðisfulltrúi í fylgd lögregluþjóna og stöðvaði fjáröflunina.  Konunum var tilkynnt að til að mega selja heimasteiktar kleinur verði - lögum samkvæmt - að hafa fyrst samband við embættið.  Það þurfi að mæla hvort að lofthæð eldhússins sé lögleg. 

5 ára sektuð fyrir límonaðisölu

Ringulreið á Íslandi

  Það er óreiða í íslenska matvöru- og veitingahúsageiranum.  Koma Kaupfélags Garðahrepps inn á markaðinn í sumarbyrjun hefur sýnt og sannað að verðlagning á ýmsum vörum - þar á meðal matvöru - getur verið lægri en hún var fyrir þau tímamót.  

  Það dugir skammt að vísa til þess að Kaupfélagið starfi í mörgum löndum og geti gert magninnkaup.  Jú, vissulega er það rétt að hluta.  Á móti vegur að verulegur hluti af matvörum og drykk í búðinni er framleiddur hérlendis, einungis fyrir íslenskan markað.  Hún er með flata 14% álagningu.  Lífeyrissjóðir krefjast mun hærri álagningar hjá sínum stórmarkaðskeðjum.  Stjórnarmenn þurfa há laun og góða bónusa. 

  Á sama tíma og Íslendingar eru að kynnast áður óþekktu lágu verði í Kaupfélagi Garðahrepps berast skemmtilegar fréttir af hátt verðlögðum veitingum úti á landi.  Ómerkileg smá hveitibrauðsbolla er seld á 500 kall.  Stakur tepoki er seldur á 400 kall (án vatns og án þjónustu).  Rúnstykki með skinkusneið og osti á 1200 kall.  Ræfilsleg kleina á 980.  Hamborgari á 3000.  Plokkfiskur á 4500 kall.  Kjötsúpa á 4500 kall.

  Ferðaþjónustuokrarar undrast að útlendir túrhestar hiksti yfir verðlagningunni.  Þeir stytta ferðir og eru teknir upp á því að smyrja sér nesti.  Viðbrögðin eru að bæta við skál við hliðina á peningakassanum.  Skálin er kyrfilega merkt "TIPS".  Forsendur eru þær að uppistaðan af útlendum túrhestum í lausagöngu á Íslandi er vanur að borga þjórfé heimafyrir.  Þeir vita ekki að það er ekki vani á Íslandi.  Samt.  Það er reisn yfir því að ná þjórfé af túrhestunum ofan á 500 króna hveitibollu.    

                  

   

  

     

Tæmdi úr kampavínsglösum í flösku

  Rússneskur maður sat grandalaus í flugvél á leið til Dubai.  Farþegar keyptu sér kampavín í glösum.  Eins og gengur.  Það er hressandi að súpa á kældu freyðandi kampavíni í hitamollu á langri flugleið.  Þegar flugþjónar síðar söfnuðu saman rusli var eitthvað um að kampavínsglösin hefðu ekki verið tæmd í botn.  

  Rússanum til nokkurrar undrunar sá hann flugþjón aftast í vélinni hella leifunum úr glösunum í kampavínsflöskur.  Það er til fyrirmyndar.  Sóun á mat og drykk er böl.

  

 

Nýr flötur á okri í ferðaþjónustu

  Íslensk ferðaþjónusta er á miklu flugi um þessar mundir.  Enda háannatími ársins.  Hver sem betur getur reynir að toppa sig í okri á öllum sviðum.  Einn ómerkilegur Lipton tepoki er seldur á 400 kall á hóteli á Egilsstöðum.  Bara pokinn einn og sér.  Ekki með vatni eða í bolla.  Samskonar poki kostar um 20 kall út úr búð.  

  Á Húsavík er rúnstykki með skinku og osti selt á 1200 kall.  Erlendir ferðamenn eru í öngum sínum yfir íslenska okrinu.  Viðbrögðin eru fálmkennd.  Þeir reyna að sniðganga veitingahús sem frekast er unnt.  Kaupa þess í stað brauð og álegg í matvöruverslunum.  Út um holt og hæðir má sjá erlenda ferðamenn smyrja sér samlokur á milli þess sem þeir ganga örna sinna úti í grænni náttúrunni.  Það er gott fyrir gróðurinn.

  Sjálfsbjargarviðleitnin fór á nýtt stig í gær þegar níu bandarískir ferðamenn eltu uppi lamb,  stálu því og skáru á háls.  Brotaviljinn var einbeittur, eins og sést á því að þeir voru vopnaðir stórum hnífi,  sveðju,  til verksins.  Næsta víst er þetta hafi ekki verið fyrsta né síðasta lambið sem þeir stálu.  Mánaðargamalt lamb er ekki kjötbiti sem mettar níu Bandaríkjamenn.  Frekar að það æsi upp í þeim sultinn.  

  Refsing var ótrúlega mild.  Þeir voru látnir borga markaðsverð fyrir lambið og væga sekt fyrir eignarspjöll og þjófnað.  Þeir voru ekki kærðir fyrir dýraníð.  Né heldur fyrir að brjóta gróflega lög um sláturleyfi, þar sem gerðar eru strangar kröfur um eitt og annað.  Til að mynda hvernig lóga skuli dýrum og standa að hreinlæti.  Þess í stað voru þeir kvaddir með óskum um góða ferð.  Ekki fylgir sögunni hvort að þeir fengu að halda drápstólinu.

  Þessi viðbrögð verður að endurskoða í snatri áður en allt fer úr böndum.  Ferðamennirnir eru áreiðanlega búnir að hlæja sig máttlausa á samfélagsmiðlum yfir aulagangi íslensku lögreglunnar.  Jafnframt því sem þeir gæta sín á því að ræna lömbum úr augsýn annarra.  Þeir hafa verið orðnir kærulausir vegna þess hve auðvelt var að stela sér í matinn.

  Hugsanlega ætti að senda erlenda sauðaþjófa rakleiðis úr landi og gera ökutæki þeirra upptæk. Að minnsta kosti sekta þá svo rækilega að þeir láti sér það að kenningu verða og skammist sín.    

 

Á að vera refsað fyrir dýraníð

Snillingarnir toppa hvern annan

  Stundum er sagt um suma ráðamenn að þeir sitji í fílabeinsturni.  Þá er átt við að þeir séu úr tengslum við almúgann.  Þeir lifi í sýndarveruleika.  Þeir raða í kringum sig já-mönnum.  Loka eyrunum fyrir gagnrýnum röddum.

  Á tíunda áratugnum hratt þáverandi heilbrigðisráðherra úr vör verkefninu "Ísland án eiturlyfja 2002".  Ég man ekki hver það var en einhver Framsóknarmaður.  Peningum var sturtað í verkefnið og gæðingum raðað á jötuna;  ótal nefndir og ráð með tilheyrandi fundarhöldum og veisluföngum.   

  Um síðustu aldamót vakti dómsráðherra,  Sólveig Pétursdóttir, athygli fyrir að deila ekki salerni með öðrum starfsmönnum ráðuneytisins.  Þess í stað lét hann innrétta splunkunýtt einkaklósett sem kostaði milljónir króna.  Gékk undir gælunafninu gullklósettið.  Enda var ekki vitað um jafn dýrt og glæsilegt klósett hérlendis.    

  Ráðherrans er ekki síður minnst fyrir skelegg viðbrögð við kröfu um fjölgun lögregluþjóna.  Hann lét fjöldaframleiða pappalöggur!  Þeim var plantað á ljósastaura við Reykjanesbraut.  Pappalöggurnar útrýmdu ekki hraðakstri og öðrum afbrotum á Suð-Vestur horni landsins.  Fjarri því.  Þess í stað var pappalöggunum stolið og vöktu kátínu í partýum út um allt.

  Nokkru síðar fóru utanríkisráðherrann Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og forsætisráðherrann Geir Haaarde á flug við að koma Íslandi í Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna.  Tilgangurinn var enginn nema að spila sig stóra/n í útlöndum.  Allir með lágmarksþekkingu á heimsmálum vissu að þetta var meira en út í hött; meira en óraunhæft.  Dæmigert heilkenni íbúa fílabeinsturnsins.  

  Þetta var brandari.  Dýr brandari.  Yfir 1000 milljónum króna var sturtað út um gluggann.  Ísland átti aldrei raunhæfa möguleika á inngöngu í Öryggisráðið.  Því síður erindi.

  Nú reynir fjármálaráðherrann,  Benedikt, að toppa Sólveigu Pétursdóttur,  Ingibjörgu Sólrúnu og Geir Haaarde.  Hann boðar upprætingu svartrar atvinnustarfsemi með því að taka 10.000 kallinn og 5000 kallinn úr umferð.  Þjóðinni og 2,5 milljónum túrista árlega verði skylt að borga fjölskyldufyrirtækjum Engeyinga,  Borgun og Valitor, "kommisjón" af öllum viðskiptum.  

  Rökin eru snilld:  Þeir sem stunda svarta atvinnustarfsemi eru svo vitlausir að ef þeir geta ekki borgað með 5000 kalli þá fatta þeir ekki að það er hægt að borga með 5 þúsund köllum.       

   

10.000 króna seðillinn úr umferð