Skattabreyting hefur þveröfug áhrif

  Fyrir tveimur árum var virðisaukaskattur á bækur hækkaður;  úr snautlegum 7% upp í virðuleg 11%.  Bók sem áður kostaði 4999 kr. kostar nú 5199 kr.  Skattahækkunin var liður í átaki til að efla bóklestur.  Ekki síst bóklestur ungs fólks.  Þetta átti að vera kröftug vítamínssprauta inn í íslenskar bókmenntir.  Bóksala myndi glæðast sem aldrei fyrr.  

  Talið var fullvíst að fólki þætti óþægilegt að borga ræfilslegt verð fyrir veglega bók.  Fólk hafi metnað til að greiða með reisn ríflega fyrir hana.  Einkum vegna þess að bókin hefur verið ein vinsælasta gjafavara á Íslandi til áratuga.  Gefandi vill láta spyrjast út að hann borgi smáaura fyrir bókagjöf.  

  Einhver skekkja er í dæminu.  Í fyrra hrundi bóksala um 11%.  Í ár er samdrátturinn að nálgast 8%.  Áköfustu talsmenn skattahækkunarinnar kenna komu Costco um.  Þeim er bent á að einungis röskir 2 mánuðir séu síðan það ágæta kaupfélag var opnað í Garðahreppi.  Því er svarað með þjósti að væntanleg koma Costco hafi farið að spyrjast út í fyrra.  Einmitt um svipað leyti og bóksalan tók þessa rokna dýfu sem hvergi sér fyrir enda á.  Að minnsta kosti ekki á meðan Costco varir.

  Er þetta ekki svipaður samdráttur og hjá íslenskum tómatræktendum, jarðaberjasölum og klósettpappírsframleiðendum? spyrja þeir drjúgir og bæta við:  Þetta er allt á sömu bókina lært.  Helst allt í hendur.

  Ég þekki manneskju sem var vön að kaupa árlega um 10 bækur til jólagjafa.  Aðrar 10 til afmælisgjafa.  Líka 5 handa sjálfri sér.  Pakkinn kostaði um 125 þúsund kall.  Eftir skattahækkunina kostar sami pakki 130 þúsund.  Eldri borgara munar um 5000 kr.  Ríkissjóði munar einnig um skattpeninginn sem hann tapar á lestrarátakinu.  Samdrátturinn er mun meiri en skattahækkunin.  Tap ríkissjóðs á því er næstum fimmfalt.  Í stað þess að skila stórauknum tekjum - eins og ætlað var, vel að merkja.

  Ráðamenn - gapandi af undrun - hafa tilkynnt að sett verði saman (hálauna elítu)nefnd.  Hennar hlutverk verður að komast að því hvers vegna lestrarátakið mistókst svona hrapalega.  Það þarf marga fundi, mikið kaffi og gott meðlæti til að finna orsökina.   

         

Algert hrun í bóksölu

Broslegar hliðar Costco

  23. maí verður í framtíðinni haldinn hátíðlegur sem íslenski samkeppnisdagurinn.  Þann dag á þessu ári hélt alvöru samkeppni í verslun innreið sína í formi Kaupfélags Garðahrepps.  Snilldar verslun sem býður upp á verulega miklu lægra verð á mörgum vörum en áður hefur sést hérlendis.

  Búðin hefur ekki þurft að eyða peningum í auglýsingar.  Fagnandi viðskiptavinir sjá um ókeypis auglýsingar á samfélagsmiðlum.  Vinsælasta aðdáendasíðan á Fésbók telur 88 þúsund félagsmenn.  Á þeirri síðu og fleiri álíka má rekast á sitthvað til gamans og gagns.

  Sumir kaupa köttinn í sekknum.  Eins og gengur.  Til að mynda hafa margir auglýst eftir tilteknum skóm fyrir hægri fót.  Ástæðan er sú að eitthvað er um það að í nýkeyptum skókassa leynist skópar fyrir vinstri fót.  Allt sama tegund af skóm sem eru bara seldir fyrir vinstri fót. Það er ástæða til að kíkja ofan í skókassann áður en hann er keyptur.  Samt engir fordómar gagnvart vinstri skóm.  Bara dálítið kjánalegt að þramma um allt í einungis skóm fyrir visntri fót.

  Vandamálið er ekki stærra en svo að hægt er að skila öllum keyptum vörum (gegn kassakvittun).  Verra er að iðulega uppgötvast svona ekki fyrr en heim er komið - í tilfellum þar sem kaupandinn hefur gert sér bæjarferð frá Bolungarvík eða Vopnafirði og á ekki aftur erindi suður á þessu ári.

  Önnur dæmi eru um fólk sem hugðist kaupa lítinn garðskúr undir sláttuvélina.  Þegar hann er settur saman kemur í ljós að um er að ræða stæðilegan bílskúr sem breiðir sig yfir allan garðinn.  Góðu fréttirnar eru að þá er enginn grasblettur eftir til að slá.

   Kunningi minn keypti forláta ósamsettan skrifstofustól.  Þegar á reyndi er bakið ekki stillanlegt.  Það er í læstri stöðu sem vísar fram.  Vinurinn situr í keng fyrir framan borðtölvuna.  

  Dálítið er um að fólk haldi að öll matvara í búðinni sé framleidd erlendis.  Hinu og þessu er hælt á hvert reipi sem miklu betra en íslensk framleiðsla.  Svo kemur í ljós að um íslenska framleiðslu er að ræða.  Nákvæmlega sömu vöru og hefur verið seld í áraraðir í íslenskum búðum.  Nema að núna er hún töluvert ódýrari.

    

 

       

       

Ábúðafullir embættismenn skemmta sér

  Það er ekkert gaman að vera embættismaður án þess að fá að þreifa á valdi sínu.  Helst sem oftast og rækilegast.  Undir þessari færslu er hlekkur yfir á frétt af enskum lögreglumönnum sem sektuðu 5 ára telpu fyrir að selja á götu úti límonaðidrykk sem hún lagaði.  Af hennar hálfu átti þetta að vera skemmtilegt innlegg í Lovebox-hátíðina í London.  Sektin var 20 þúsund kall.

  Seint á síðustu öld fór Gerður í Flónni mikinn í að lífga upp á miðbæ Reykjavíkur.  Henni dettur margt í hug og framkvæmir það.  Það var hugsjón að lífga upp á bæinn.

  Eitt af uppátækjunum var að bjóða upp á nýbakaðar pönnukökur úti á Hljómalindarreitnum.  Deigið hrærði hún á efri hæð Hljómalindarhússins.  Ekki leið á löngu uns ábúðarfullir starfsmenn Heilbrigðiseftirlitsins mættu á svæðið.  Þeir drógu upp tommustokk og mældu lofthæðina á efri hæðinni.  Þá hleyptu þeir í brýnnar.  Stöðvuðu umsvifalaust starfsemina að viðlögðum þungum sektum.  Það vantaði 6 cm upp á að lofthæðin væri næg til að löglegt teldist að hræra pönnukökudeig þarna.  

  Fyrr á þessari öld voru konur á Egilsstöðum í fjáröflun fyrir góðgerðarfélag.  Þær seldu heimabakaðar kleinur og randalínu.  Eins og þær höfðu gert í áratugi.  Í þetta sinn mætti heilbrigðisfulltrúi í fylgd lögregluþjóna og stöðvaði fjáröflunina.  Konunum var tilkynnt að til að mega selja heimasteiktar kleinur verði - lögum samkvæmt - að hafa fyrst samband við embættið.  Það þurfi að mæla hvort að lofthæð eldhússins sé lögleg. 

5 ára sektuð fyrir límonaðisölu

Ringulreið á Íslandi

  Það er óreiða í íslenska matvöru- og veitingahúsageiranum.  Koma Kaupfélags Garðahrepps inn á markaðinn í sumarbyrjun hefur sýnt og sannað að verðlagning á ýmsum vörum - þar á meðal matvöru - getur verið lægri en hún var fyrir þau tímamót.  

  Það dugir skammt að vísa til þess að Kaupfélagið starfi í mörgum löndum og geti gert magninnkaup.  Jú, vissulega er það rétt að hluta.  Á móti vegur að verulegur hluti af matvörum og drykk í búðinni er framleiddur hérlendis, einungis fyrir íslenskan markað.  Hún er með flata 14% álagningu.  Lífeyrissjóðir krefjast mun hærri álagningar hjá sínum stórmarkaðskeðjum.  Stjórnarmenn þurfa há laun og góða bónusa. 

  Á sama tíma og Íslendingar eru að kynnast áður óþekktu lágu verði í Kaupfélagi Garðahrepps berast skemmtilegar fréttir af hátt verðlögðum veitingum úti á landi.  Ómerkileg smá hveitibrauðsbolla er seld á 500 kall.  Stakur tepoki er seldur á 400 kall (án vatns og án þjónustu).  Rúnstykki með skinkusneið og osti á 1200 kall.  Ræfilsleg kleina á 980.  Hamborgari á 3000.  Plokkfiskur á 4500 kall.  Kjötsúpa á 4500 kall.

  Ferðaþjónustuokrarar undrast að útlendir túrhestar hiksti yfir verðlagningunni.  Þeir stytta ferðir og eru teknir upp á því að smyrja sér nesti.  Viðbrögðin eru að bæta við skál við hliðina á peningakassanum.  Skálin er kyrfilega merkt "TIPS".  Forsendur eru þær að uppistaðan af útlendum túrhestum í lausagöngu á Íslandi er vanur að borga þjórfé heimafyrir.  Þeir vita ekki að það er ekki vani á Íslandi.  Samt.  Það er reisn yfir því að ná þjórfé af túrhestunum ofan á 500 króna hveitibollu.    

                  

   

  

     

Tæmdi úr kampavínsglösum í flösku

  Rússneskur maður sat grandalaus í flugvél á leið til Dubai.  Farþegar keyptu sér kampavín í glösum.  Eins og gengur.  Það er hressandi að súpa á kældu freyðandi kampavíni í hitamollu á langri flugleið.  Þegar flugþjónar síðar söfnuðu saman rusli var eitthvað um að kampavínsglösin hefðu ekki verið tæmd í botn.  

  Rússanum til nokkurrar undrunar sá hann flugþjón aftast í vélinni hella leifunum úr glösunum í kampavínsflöskur.  Það er til fyrirmyndar.  Sóun á mat og drykk er böl.

  

 

Nýr flötur á okri í ferðaþjónustu

  Íslensk ferðaþjónusta er á miklu flugi um þessar mundir.  Enda háannatími ársins.  Hver sem betur getur reynir að toppa sig í okri á öllum sviðum.  Einn ómerkilegur Lipton tepoki er seldur á 400 kall á hóteli á Egilsstöðum.  Bara pokinn einn og sér.  Ekki með vatni eða í bolla.  Samskonar poki kostar um 20 kall út úr búð.  

  Á Húsavík er rúnstykki með skinku og osti selt á 1200 kall.  Erlendir ferðamenn eru í öngum sínum yfir íslenska okrinu.  Viðbrögðin eru fálmkennd.  Þeir reyna að sniðganga veitingahús sem frekast er unnt.  Kaupa þess í stað brauð og álegg í matvöruverslunum.  Út um holt og hæðir má sjá erlenda ferðamenn smyrja sér samlokur á milli þess sem þeir ganga örna sinna úti í grænni náttúrunni.  Það er gott fyrir gróðurinn.

  Sjálfsbjargarviðleitnin fór á nýtt stig í gær þegar níu bandarískir ferðamenn eltu uppi lamb,  stálu því og skáru á háls.  Brotaviljinn var einbeittur, eins og sést á því að þeir voru vopnaðir stórum hnífi,  sveðju,  til verksins.  Næsta víst er þetta hafi ekki verið fyrsta né síðasta lambið sem þeir stálu.  Mánaðargamalt lamb er ekki kjötbiti sem mettar níu Bandaríkjamenn.  Frekar að það æsi upp í þeim sultinn.  

  Refsing var ótrúlega mild.  Þeir voru látnir borga markaðsverð fyrir lambið og væga sekt fyrir eignarspjöll og þjófnað.  Þeir voru ekki kærðir fyrir dýraníð.  Né heldur fyrir að brjóta gróflega lög um sláturleyfi, þar sem gerðar eru strangar kröfur um eitt og annað.  Til að mynda hvernig lóga skuli dýrum og standa að hreinlæti.  Þess í stað voru þeir kvaddir með óskum um góða ferð.  Ekki fylgir sögunni hvort að þeir fengu að halda drápstólinu.

  Þessi viðbrögð verður að endurskoða í snatri áður en allt fer úr böndum.  Ferðamennirnir eru áreiðanlega búnir að hlæja sig máttlausa á samfélagsmiðlum yfir aulagangi íslensku lögreglunnar.  Jafnframt því sem þeir gæta sín á því að ræna lömbum úr augsýn annarra.  Þeir hafa verið orðnir kærulausir vegna þess hve auðvelt var að stela sér í matinn.

  Hugsanlega ætti að senda erlenda sauðaþjófa rakleiðis úr landi og gera ökutæki þeirra upptæk. Að minnsta kosti sekta þá svo rækilega að þeir láti sér það að kenningu verða og skammist sín.    

 

Á að vera refsað fyrir dýraníð

Snillingarnir toppa hvern annan

  Stundum er sagt um suma ráðamenn að þeir sitji í fílabeinsturni.  Þá er átt við að þeir séu úr tengslum við almúgann.  Þeir lifi í sýndarveruleika.  Þeir raða í kringum sig já-mönnum.  Loka eyrunum fyrir gagnrýnum röddum.

  Á tíunda áratugnum hratt þáverandi heilbrigðisráðherra úr vör verkefninu "Ísland án eiturlyfja 2002".  Ég man ekki hver það var en einhver Framsóknarmaður.  Peningum var sturtað í verkefnið og gæðingum raðað á jötuna;  ótal nefndir og ráð með tilheyrandi fundarhöldum og veisluföngum.   

  Um síðustu aldamót vakti dómsráðherra,  Sólveig Pétursdóttir, athygli fyrir að deila ekki salerni með öðrum starfsmönnum ráðuneytisins.  Þess í stað lét hann innrétta splunkunýtt einkaklósett sem kostaði milljónir króna.  Gékk undir gælunafninu gullklósettið.  Enda var ekki vitað um jafn dýrt og glæsilegt klósett hérlendis.    

  Ráðherrans er ekki síður minnst fyrir skelegg viðbrögð við kröfu um fjölgun lögregluþjóna.  Hann lét fjöldaframleiða pappalöggur!  Þeim var plantað á ljósastaura við Reykjanesbraut.  Pappalöggurnar útrýmdu ekki hraðakstri og öðrum afbrotum á Suð-Vestur horni landsins.  Fjarri því.  Þess í stað var pappalöggunum stolið og vöktu kátínu í partýum út um allt.

  Nokkru síðar fóru utanríkisráðherrann Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og forsætisráðherrann Geir Haaarde á flug við að koma Íslandi í Öryggisráð Sameinuðu þjóðanna.  Tilgangurinn var enginn nema að spila sig stóra/n í útlöndum.  Allir með lágmarksþekkingu á heimsmálum vissu að þetta var meira en út í hött; meira en óraunhæft.  Dæmigert heilkenni íbúa fílabeinsturnsins.  

  Þetta var brandari.  Dýr brandari.  Yfir 1000 milljónum króna var sturtað út um gluggann.  Ísland átti aldrei raunhæfa möguleika á inngöngu í Öryggisráðið.  Því síður erindi.

  Nú reynir fjármálaráðherrann,  Benedikt, að toppa Sólveigu Pétursdóttur,  Ingibjörgu Sólrúnu og Geir Haaarde.  Hann boðar upprætingu svartrar atvinnustarfsemi með því að taka 10.000 kallinn og 5000 kallinn úr umferð.  Þjóðinni og 2,5 milljónum túrista árlega verði skylt að borga fjölskyldufyrirtækjum Engeyinga,  Borgun og Valitor, "kommisjón" af öllum viðskiptum.  

  Rökin eru snilld:  Þeir sem stunda svarta atvinnustarfsemi eru svo vitlausir að ef þeir geta ekki borgað með 5000 kalli þá fatta þeir ekki að það er hægt að borga með 5 þúsund köllum.       

   

10.000 króna seðillinn úr umferð

Bensínsvindlið

  Margir kaupa eldsneyti á bílinn sinn hjá Kaupfélagi Garðahrepps - heildverslun.  Bensínlítrinn þar er að minnsta kosti 11 kr. lægri en á næst ódýrustu bensínstöðvum.  Dælt á tóman 35 lítra tank er sparnaðurinn 385 kr.  Munar um minna.  Annað hefur vakið athygli margra:  Bensínið er ekki einungis ódýrast heldur miklu kröftugra og endingarbetra.  

  Fjöldinn hefur upplýst og skipst á reynslusögum á Fésbók, tísti og víðar.  Gamlar kraftlitlar druslur breytast í tryllitæki sem reykspóla af minnsta tilefni.  Rólegheitabílstjórar sem voru vanir að dóla á 80 kílómetra hraða á þjóðvegum eiga nú í basli með að halda hraðanum undir 100 km.  

  Einn sem átti erindi úr Reykjavík til Sauðárkróks var vanur að komast á einum tanki norður.  Það smellpassaði svo snyrtilega að hann renndi ætíð á síðasta lítranum upp að bensíndælu Ábæjar.  Þar keypti hann pylsu af Gunnari Braga.  Nú brá svo við að með bensín frá KG á tanknum var nóg eftir þegar hann nálgaðist Varmahlíð.  Hann beygði því til hægri og linnti ekki látum fyrr en við Glerártorg á Akureyri.  Samt gutlaði enn í tanknum.

  Hvernig má þetta vera?  KG kaupir bensínið frá Skeljungi.  

  Skýringin liggur í því að Skeljungur (eins og Neinn og Olís) þynnir sitt bensín með etanóli á stöðvunum.  Þetta er gert í kyrrþey.  Þetta er leyndarmál.  Hitt er annað mál að Costco blandar saman við sitt bensín efni frá Lubisol.  Þsð hreinsar og smyr vélina.     

 

     

   

Costco veldur vonbrigðum

  Ég átti erindi í Hafnarfjörðinn.  Um leið var bíllinn að suða um að fá bensín.  Af því að ég er töluvert á rúntinum um allt höfuðborgarsvæðið þá var upplagt að virkja gömlu kaupfélagshugsjónina og gerast félagsmaður í breska útibúi Costco í Garðabæ (sem er útibú frá bandarísku demókratamóðurfélagi).  Ég sé í hendi mér að til lengri tíma er sparnaður að kaupa bensínlítrann þar á 170 (fremur en 186 í Orkunni).   

  Allt gekk þetta hratt og vel fyrir sig. Allir sem ég átti samskipti við voru Bretar (allt í góðu.  Það er ekkert atvinnuleysi á Íslandi.  En eitthvað atvinnuleysi í Bretlandi). Frekar fáir á ferli - miðað við að það er 2. í Costco.  Ég rölti hring inni í búðinni.  Einsetumaður sem eldar ekki mat þarf ekki að fínkemba matvörubretti.  Þó sá ég út undan mér að flest allt er selt í miklu stærri pakkningum en íslenskir neytendur eiga að venjast.  Einnig að ekki er hægt að kaupa staka flösku af hinu eða þessu.  Aðeins 20 - 40 flöskur í einingu.  Enda heitir Costco fullu nafni Costco heildverslun.  Fjölmennir vinnustaðir og stærri mötuneyti geta gert hagstæð kaup.  Einnig stórar fjölskyldur.  Ýmislegt er á hærra verði en fyrst var slegið upp.  Til að mynda kranavatn.  Það er á 11 krónur en ekki 6.  Aðeins í 30 flaskna pakkningu.  Sem svo sem eru ekki vond kaup - nema í samanburði við ókeypis kranavatn. 

  Ég skimaði vel um fatadeildina.  Rúmfatalagerinn er töluvert ódýrari.  Hvort sem um er að ræða gallabuxur, skyrtur, nærföt eða sokka.

  Bónus, Krónan, Kostur, Nettó, Iceland og Elkó þurfa ekki að óttast flótta á sínum viðskiptavinum yfir til Costco.  Að því leyti olli Costco mér vonbrigðum.  Verðlagningin þar er ekki sú róttæka bylting sem lá í loftinu - og var boðuð.

  Ég keypti ekkert í Costco nema bensín.  Ég skráði ekki hjá mér  verð sem ég sá.  Ég man að kílóverð á Prince Póló er um 1100 kall.  Svipað og í Bónus.  Heitur kjúklingur er á 1300 kall.  Er það ekki svipað og í Krónunni?  Kókómjólkin er á 230 kall.  Er það ekki svipað og í Bónus?  Kellog´s kornflögur á 475 kall.  Sama verð og í Bónus.  Pylsa og gosglas kostar 400 kall í Costco en 195 kall í Ikea (hinumegin við götuna). 

  Ég fagna innkomu Costco alla leið.  Undanfarnar vikur hafa íslenskar verslanir lagt sig fram um að lækka verð til að mæta samkeppninni.  Ekki aðeins íslenskar verslanir.  Líka erlendir framleiðendur og heildsalar.  Margir þeirra hafa skilgreint Ísland sem hálaunasvæði; dýrt land og verðlagt sínar vörur hátt til samræmis við það.  Nú þurfa þeir að endurskoða dæmið til að mæta samkeppninni.

  Annað gott:  Costco selur ekki innkaupapoka.  Viðskiptavinir verða að taka poka með sér að heiman.  Eða fá hjá Costco pappakassa - ef þeir eru til staðar í það skiptið.  Ég sá fólk draga upp úr pússi sínu platspoka frá Bónus og Hagkaupum.  

  Ástæða er til að taka með í reikninginn að viðskiptavinir Bónus, Krónunnar, Kosts, Iceland, Nettó og Elkó þurfa ekki að borga 5000 kall með sér til að spara aurinn og henda krónunni.  Eða þannig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Túpupressan fæst nú í Skagafirði

  Túpupressan vinsæla fæst ekki í Costco.  Hinsvegar fæst hún núna á Sauðárkróki.  Nánar tiltekið hjá Nudd & trimform,  Skagfirðingabraut 6.  Listi yfir aðra sölustaði má finna með því að smella HÉR      

        

Ódýrara í Costco en hann bjóst við

Hversu hættulegir eru "skutlarar"?

 

 

  Á Fésbókinni eru svokallaðir "skutlarar" með nokkrar síður.  Sú vinsælasta er með tugi þúsunda félaga.  "Skutlarar" eru einskonar leigubílstjórar á svörtum markaði.  Þeir eru ekki með leigubílstjóraleyfi.  Þeir eru hver sem er;  reiðubúnir að skutla fólki eins og leigubílar.  Gefa sig út fyrir að vera ódýrari en leigubílar (af því að þeir borga engin opinber gjöld né fyrir félagaskráningu á leigubílastöð).

  Leigubílstjórar fara ófögrum orðum um "skutlara".  Halda því fram að þeir séu dópsalar.  Séu meira að segja dópaðir undir stýri.  Séu ekki með ökuleyfi.  Séu þar með ótryggðir.  Vísað er á raunverulegt dæmi um slíkt.  Séu dæmdir kynferðisbrotamenn.  Hafi með í för handrukkara sem innheimti í raun mun hærri upphæð en venjulegir leigubílar.  

  Ég veit ekkert um "skutlara" umfram þessa umræðu.  Ætli þeir séu svona hættulegir?