Bensínsvindlið

  Margir kaupa eldsneyti á bílinn sinn hjá Kaupfélagi Garðahrepps - heildverslun.  Bensínlítrinn þar er að minnsta kosti 11 kr. lægri en á næst ódýrustu bensínstöðvum.  Dælt á tóman 35 lítra tank er sparnaðurinn 385 kr.  Munar um minna.  Annað hefur vakið athygli margra:  Bensínið er ekki einungis ódýrast heldur miklu kröftugra og endingarbetra.  

  Fjöldinn hefur upplýst og skipst á reynslusögum á Fésbók, tísti og víðar.  Gamlar kraftlitlar druslur breytast í tryllitæki sem reykspóla af minnsta tilefni.  Rólegheitabílstjórar sem voru vanir að dóla á 80 kílómetra hraða á þjóðvegum eiga nú í basli með að halda hraðanum undir 100 km.  

  Einn sem átti erindi úr Reykjavík til Sauðárkróks var vanur að komast á einum tanki norður.  Það smellpassaði svo snyrtilega að hann renndi ætíð á síðasta lítranum upp að bensíndælu Ábæjar.  Þar keypti hann pylsu af Gunnari Braga.  Nú brá svo við að með bensín frá KG á tanknum var nóg eftir þegar hann nálgaðist Varmahlíð.  Hann beygði því til hægri og linnti ekki látum fyrr en við Glerártorg á Akureyri.  Samt gutlaði enn í tanknum.

  Hvernig má þetta vera?  KG kaupir bensínið frá Skeljungi.  

  Skýringin liggur í því að Skeljungur (eins og Neinn og Olís) þynnir sitt bensín með etanóli á stöðvunum.  Þetta er gert í kyrrþey.  Þetta er leyndarmál.  Hitt er annað mál að Costco blandar saman við sitt bensín efni frá Lubisol.  Þsð hreinsar og smyr vélina.     

 

     

   

Costco veldur vonbrigðum

  Ég átti erindi í Hafnarfjörðinn.  Um leið var bíllinn að suða um að fá bensín.  Af því að ég er töluvert á rúntinum um allt höfuðborgarsvæðið þá var upplagt að virkja gömlu kaupfélagshugsjónina og gerast félagsmaður í breska útibúi Costco í Garðabæ (sem er útibú frá bandarísku demókratamóðurfélagi).  Ég sé í hendi mér að til lengri tíma er sparnaður að kaupa bensínlítrann þar á 170 (fremur en 186 í Orkunni).   

  Allt gekk þetta hratt og vel fyrir sig. Allir sem ég átti samskipti við voru Bretar (allt í góðu.  Það er ekkert atvinnuleysi á Íslandi.  En eitthvað atvinnuleysi í Bretlandi). Frekar fáir á ferli - miðað við að það er 2. í Costco.  Ég rölti hring inni í búðinni.  Einsetumaður sem eldar ekki mat þarf ekki að fínkemba matvörubretti.  Þó sá ég út undan mér að flest allt er selt í miklu stærri pakkningum en íslenskir neytendur eiga að venjast.  Einnig að ekki er hægt að kaupa staka flösku af hinu eða þessu.  Aðeins 20 - 40 flöskur í einingu.  Enda heitir Costco fullu nafni Costco heildverslun.  Fjölmennir vinnustaðir og stærri mötuneyti geta gert hagstæð kaup.  Einnig stórar fjölskyldur.  Ýmislegt er á hærra verði en fyrst var slegið upp.  Til að mynda kranavatn.  Það er á 11 krónur en ekki 6.  Aðeins í 30 flaskna pakkningu.  Sem svo sem eru ekki vond kaup - nema í samanburði við ókeypis kranavatn. 

  Ég skimaði vel um fatadeildina.  Rúmfatalagerinn er töluvert ódýrari.  Hvort sem um er að ræða gallabuxur, skyrtur, nærföt eða sokka.

  Bónus, Krónan, Kostur, Nettó, Iceland og Elkó þurfa ekki að óttast flótta á sínum viðskiptavinum yfir til Costco.  Að því leyti olli Costco mér vonbrigðum.  Verðlagningin þar er ekki sú róttæka bylting sem lá í loftinu - og var boðuð.

  Ég keypti ekkert í Costco nema bensín.  Ég skráði ekki hjá mér  verð sem ég sá.  Ég man að kílóverð á Prince Póló er um 1100 kall.  Svipað og í Bónus.  Heitur kjúklingur er á 1300 kall.  Er það ekki svipað og í Krónunni?  Kókómjólkin er á 230 kall.  Er það ekki svipað og í Bónus?  Kellog´s kornflögur á 475 kall.  Sama verð og í Bónus.  Pylsa og gosglas kostar 400 kall í Costco en 195 kall í Ikea (hinumegin við götuna). 

  Ég fagna innkomu Costco alla leið.  Undanfarnar vikur hafa íslenskar verslanir lagt sig fram um að lækka verð til að mæta samkeppninni.  Ekki aðeins íslenskar verslanir.  Líka erlendir framleiðendur og heildsalar.  Margir þeirra hafa skilgreint Ísland sem hálaunasvæði; dýrt land og verðlagt sínar vörur hátt til samræmis við það.  Nú þurfa þeir að endurskoða dæmið til að mæta samkeppninni.

  Annað gott:  Costco selur ekki innkaupapoka.  Viðskiptavinir verða að taka poka með sér að heiman.  Eða fá hjá Costco pappakassa - ef þeir eru til staðar í það skiptið.  Ég sá fólk draga upp úr pússi sínu platspoka frá Bónus og Hagkaupum.  

  Ástæða er til að taka með í reikninginn að viðskiptavinir Bónus, Krónunnar, Kosts, Iceland, Nettó og Elkó þurfa ekki að borga 5000 kall með sér til að spara aurinn og henda krónunni.  Eða þannig.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Túpupressan fæst nú í Skagafirði

  Túpupressan vinsæla fæst ekki í Costco.  Hinsvegar fæst hún núna á Sauðárkróki.  Nánar tiltekið hjá Nudd & trimform,  Skagfirðingabraut 6.  Listi yfir aðra sölustaði má finna með því að smella HÉR      

        

Ódýrara í Costco en hann bjóst við

Hversu hættulegir eru "skutlarar"?

 

 

  Á Fésbókinni eru svokallaðir "skutlarar" með nokkrar síður.  Sú vinsælasta er með tugi þúsunda félaga.  "Skutlarar" eru einskonar leigubílstjórar á svörtum markaði.  Þeir eru ekki með leigubílstjóraleyfi.  Þeir eru hver sem er;  reiðubúnir að skutla fólki eins og leigubílar.  Gefa sig út fyrir að vera ódýrari en leigubílar (af því að þeir borga engin opinber gjöld né fyrir félagaskráningu á leigubílastöð).

  Leigubílstjórar fara ófögrum orðum um "skutlara".  Halda því fram að þeir séu dópsalar.  Séu meira að segja dópaðir undir stýri.  Séu ekki með ökuleyfi.  Séu þar með ótryggðir.  Vísað er á raunverulegt dæmi um slíkt.  Séu dæmdir kynferðisbrotamenn.  Hafi með í för handrukkara sem innheimti í raun mun hærri upphæð en venjulegir leigubílar.  

  Ég veit ekkert um "skutlara" umfram þessa umræðu.  Ætli þeir séu svona hættulegir?  

Ég man ekki neitt

  Þegar bankar eru einkavinavæddir er brýnt að setja gjafþegann í minnispróf.  Án þess að fyrir liggi læknisvottorð sem staðfestir að hann hafi þokkalegt minni er næsta víst að illa geti farið.  Menn sem eru að þvælast með tugi þúsunda milljóna út um allt - aðallega í aflandsfélögum - muna ekki degi lengur hvað af peningunum verður - nema minni sé þokkalegt.  Peningarnir hverfa í "money heaven".  

  Annað mál er og þessu óskylt:  Sá sem segir satt þarf ekki að leggja sérstaklega á minni hvað hann hefur sagt og gert.  Hann man sjálfvirkt hvað gerðist.  Lygarinn hinsvegar hefur ekki við að muna hverju hann laug í það og það skiptið.  Þá er haldreipi að bera við minnisleysi.  Stinga jafnvel upp á því að um einhvern allt annan Ólaf sé að ræða.

    

„Ég kom honum á óvart“

Bílalúgunnar á BSÍ er sárt saknað

  Allir - eða næstum því allir - sem hafa verið á næturdjamminu á höfuðborgarsvæðinu kannast við bílalúguna á BSÍ.  Þar mynduðust langar raðir af leigubílum með blindfulla en svanga farþega.  Þeir urðu allra manna hamingjusamastir í kjölfar kaupa á köldum sviðakjamma.  Á hátíðisdögum var splæst í kalda kótelettu.  Þá var stæll á liðinu.  Það var ævintýraljómi yfir bílalúgunni.  

  Eitt sinn að kvöldi var ég staddur inni í veitingasal BSÍ.  Þá bar að ungt par.  Sennilega um 17 - 18 ára.  Það var auðsjáanlega ekki daglegir kúnnar.  Gekk hægt um og skoðaði alla hluti hátt og lágt.  Að lokum kom stelpan auga á stóran matseðil upp við loft.  Hún kallaði til stráksins:  "Eigum við að fá okkur hamborgara?"

  Strákurinn svaraði:  "Við skulum frekar fá okkur hamborgara í bílalúgunni hérna rétt hjá."

  "Viltu frekar borða úti í bíl?" spurði stelpan undrandi.  

  "Já, borgararnir í lúgunni eru miklu betri," útskýrði stráksi.

  Stelpan benti honum á að þetta væru sömu hamborgararnir.  Hann hélt nú ekki.  Sagði að lúgan væri allt önnur sjoppa og á allt öðrum stað í húsinu.  Hvorugt gaf sig uns drengurinn gengur út.  Sennilega til að sjá betur staðsetningu lúgunnar.  Eftir skamma stund kemur hann aftur inn og kallar til afgreiðsludömu:  "Eru nokkuð seldir sömu hamborgarar hér og í bílalúgunni?"

  Hún upplýsti:  "Þetta er sama eldhúsið og sömu hamborgararnir."

  Strákurinn varð afar undrandi en skömmustulegur og tautaði:  "Skrýtið,  mér hefur alltaf þótt borgararnir í lúgunni vera miklu meira djúsí." 

    

Bílalúgunni á BSÍ lokað

Milljón króna brauðbiti í boði skattgreiðenda

  Misjafnt hafast menn að og misjafn tilgangur sem að fyrir þeim vakir.  Sumir ræna banka og eru fínustu kallar þotuliðsins.  Það fellur ekki rykkorn á glansmynd þeirra.  Aðrir endurnýja bensínþyrstan glæsijeppaflota ráðherranna.  Enn aðrir koma sér þægilega fyrir í bílastæði fatlaðra.

  Víkur þá sögu að láglaunakonu sem smurði samlokur ofan í fátæklinga í subbusjoppu.  Tæki og tól staðarins meira og minna biluð.  Karlinn hennar var fenginn til að bregða sér í hlutverk viðgerðarmanns.  Hann skipti nokkrum sinnum út 100 kílóa grillofni og beintengdi. Í stað þess að senda eiganda reikning fyrir vinnu þá varð að samkomulagi að hann fengi að bíta í brauðsamloku.

  Þegar orðrómur um athæfið barst til yfirmanns subbusjoppunnar var aðeins um eitt að ræða:  Kæra málið til lögreglu.  Í verkefnaleysi hennar var kæran velkomin.  Glæpurinn rannsakaður í bak og fyrir.  Á löngu tímabili vann fjölmenni fullar vinnuvikur við rannsóknina.  Allt var lagt undir.  Málið eitt það alvarlegasta á þessari öld.  Ef láglauna samlokukona kæmist upp með að launa með brauðbita manni fyrir viðgerð á tækjabúnaði sjoppu þá var hætta á upplausn í samfélaginu.  Hvað næst?  Fengi næsti viðgerðarmaður borgað með fullu vatnsglasi?  

  Ákæruvaldið spýtti í lófana og fór á flug.  Þetta þoldi enga bið.  Á forgangshraða var farið með málið fyrir héraðsdóm.  Þar var það reifað í bak og fyrir af sprenglærðum lögmönnum og dómurum.  Allir á tímakaupi er nemur vikulaunum kvenna sem smyrja samlokur.  

  Eftir heilmikið og tímafrekt stapp í dómsölum tókst ekki að finna neitt saknæmt við að viðgerðarmanni væri borgað fyrir vel unnin störf með brauðbita.  Má jafnvel leiða rök að því að um hagsýni hafi verið að ræða og sparnað fyrir subbusjoppuna.  

  Skattgreiðendur fagna niðurstöðunni.  Þarna var um brýnt forgangsverkefni að ræða.  Glæpinn þurfti að vega og meta af lögreglu og löglærðum.  Óvissuþáttur í málinu hefði ært óstöðuga.

  Upphlaupið kostar skattgreiðendur aðeins um milljón kall (968.610 kr.).  Þeim pening er vel varið.  Milljón kall er metnaðarfull upphæð fyrir brauðbita,  dýrasta samlokubita í sögu Íslands.  Kannski í heiminum. Það vantar fleiri svona mál.

  Á Fésbók er ólund í mörgum út af málinu.  Hver um annan þveran lýsir því yfir að hann sé hættur viðskiptum við subbusjoppuna.  Yeah, right!  Ætla Íslendingar allt í einu að standa við þess háttar yfirlýsingu?  Ó, nei. Það gerist aldrei.

    

Subway: Komum gögnum til lögreglu

Ástæðulaust að veikjast eða deyja af völdum svitalyktareyðis

  Fólk veikist af völdum svitalyktareyðis.  Fólk deyr af völdum svitalyktareyðis.  Það er óþarfi.  Hefðbundinn svitalyktareyðir er óþverri.  Hann inniheldur álklóríð.  Það fer inn í svitaholurnar og gerir þær óvirkar í skamma stund.  Svitalyktareyðir inniheldur líka lyktarefni og spíra.  Lyktarefnið getur verið ertandi fyrir viðkvæma handkrikahúð.  Sérstaklega ef hár eru rökuð burt.  Spírinn þurrkar húðina.  

  Handakrikinn er einn af helstu hreinsunarleiðum líkamans.  Út um svitaholur hans losar líkaminn sig við ýmis óæskileg eiturefni.  Þegar þessi hreinsunarleið er gerð óvirk brýtur líkaminn sér nýja hreinsunarleið.  Það veldur bólum á baki og áreiti á viðkvæma eitla í brjóstum.  Afleiðingin getur leitt til brjóstakrabbameins.    

  Heppilegasta verkfærið til varnar svitalykt er alnáttúrulegur saltkristall.  Honum er strokið um blautan handakrika.  Bleytan leysir upp steinefnablöndu sem kemur í veg fyrir að lyktarbakteríur kvikni.  Fólk svitnar eftir sem áður en það er lyktarlaus sviti.     

  Áríðandi er að saltkristallinn sé merktur aluminium frír.  Fjöldi deo-kristala á markaðnum er álmengaður.

  Deo-kristalar fást út um allt.  Álfríir fást í Austurbæjarapóteki, Reykjavíkurapóteki og Urðarapóteki og eflaust víðar.

Lést af völdum svitalyktareyðis

Samviskusamur þjófur

  Fyrir fjórum áratugum rataði í fjölmiðla krúttleg frétt af þjófnaði í skemmtistaðnum Klúbbnum í Borgartúni í Reykjavík.  Svo framarlega sem þjófnaður getur verið krúttlegur.  Þannig var að í lok dansleiks uppgötvaði karlkynsgestur á skemmtistaðnum að seðlaveski hans var horfið.  Sem betur fer voru ekki mikil verðmæti í því.  Aðeins eitthvað sem á núvirði gæti verið 15 eða 20 þúsund kall.

  Nokkrum dögum síðar fékk maðurinn seðlaverskið í pósti.  Án penings.  Þess í stað var handskrifað bréf.  Þar stóð eitthvað á þessa leið:  

  Ég biðst fyrirgefningar á því að hafa stolið af þér veskinu.  Ég var í vandræðum:  Peningalaus og þurfti að taka leigubíl til Keflavíkur.  Ég vona að þú virðir mér til vorkunnar að ég skili þér hér með veskinu - reyndar án peningsins.  En með því að skila veskinu spara ég þér fyrirhöfn og kostnað við að endurnýja ökuskírteini, vegabréf, nafnskírteini og annað í veskinu.  Strætómiðar og sundkort eru þarna. 

  Því má bæta við að eigandi veskisins var hinn ánægðasti með þessi endalok.  

Þjófur skildi eftir skilaboð og peninga

Kona stal í búð

  Sá fáheyrði atburður átti sér stað í Þórshöfn,  höfuðborg Færeyja,  í fyrradag að kona stal í búð.  Þetta gerðist í sjoppu í miðbænum.  Afgreiðslumaður í búðinni sá út undan sér hvar konan tróð einhverju ofan í buxur sínar.  Síðan hvarf hún á braut eins og ekkert hefði í skorist.  Kvaddi ekki einu sinni.

  Afgreiðslumanninum var eðlilega illa brugðið.  Hann hringdi umsvifalaust í lögregluna og sagði tíðindin.  Í þessu 19 þúsund manna sveitarfélagi þekkja allflestir alla.  Kannski ekki endilega persónulega alla.  En vita deili á nánast öllum.  Líka lögregluþjónar.  Þeir eru meira að segja með símanúmer fingralöngu konunnar.

  Næsta skref er að öðru hvoru megin við helgina ætla þeir að hringja í konuna.  Ætla að freista þess að semja við hana um að skila þýfinu.  Ef hún fellst á það fæst góð lending í málið.  Þangað til harðneitar lögreglan að upplýsa fjölmiðla um það hverju konan stal.

  Elstu Færeyingar muna ekki til þess að þarlend kona hafi áður stolið úr búð.  Hinsvegar eru dæmi þess að Íslendingar hafi stolið úr búðum og bílum í Færeyjum.

  Meðfylgjandi myndband er ekki frá Færeyjum.

 

  

Af hverju allur þessi saltaustur?

  Í gær var sprengjudagur.  Þá var sprengt sem aldrei fyrr í Vaðlaheiðargöngum.  Landsmenn fögnuðu með því að sötra hnausþykka baunasúpu ásamt því að japla á saltkjöti, kartöflum og rófum eða gulrótum.  Í útvarpsauglýsingum hljómaði:  "Saltskert saltkjöt, sama bragð!" og "Helmingi minna salt, óbreytt bragð!"

  Getur þetta staðist?  Eru aðrir kjötsalar - aðrir en þeir sem auglýstu - að bruðla með salt algjörlega að óþörfu?  Þarf aðeins helming af því saltmagni sem áður var notað til að ná fram nákvæmlega sama bragði?  Er það af því að margir eru hættir að nota götusalt (iðnaðarsalt) í matinn?

  Hver sem skýringin er þá grunar mig að margir geti tekið undir óvæntan fróðleiksmola næringarfræðings Landlæknisembættisins:  "Saltkjöt er í eðli sínu mjög saltrík vara."