Íslendingur vínylvæðir Dani

  Á seinni hluta níunda áratugarins blasti við að vinylplatan væri að hverfa af markaðnum.  Þetta gerðist hratt.  Geisladiskurinn tók yfir.  Þremur áratugum síðar snéri vínyllinn aftur tvíefldur.  Nú hefur hann rutt geisladisknum af stalli.  

  Ástæðan er margþætt.  Mestu munar um hljómgæðin.  Hljómur vinylsins er hlýrri, dýpri,  þéttari,  blæbrigðaríkari og notalegri.  Að auki er uppröðun laga betri og markvissari á vinylnum að öllu jöfnu.  Báðar plötuhliðar þurfa að hefjast á öflugum grípandi lögum.  Báðar þurfa að enda á sterkum og eftirminnilegum lögum.  

  Spilunarlengd hvorrar hliðar er rösklega 20 mín.  Hún heldur athyglinni á tónlistinni vakandi.  Þar með tengist hlustandinn henni betur.  Hann meðtekur hana í hæfilegum skömmtum.

  Geisladiskurinn - með sinn harða, kantaða og grunna hljóm - var farinn að innihalda of mikla langloku.  Allt upp í 80 mín eða meir.  Athygli er ekki vakandi í svo langan tíma.  Hugurinn fer að reika eftir um það bil 40 mín að meðaltali.  Hugsun beinist í aðra átt og músíkin verður bakgrunnshljóð.  Auk þessa vilja flæða með of mörg óspennandi uppfyllingarlög þegar meira en nægilegt pláss er á disknum.    

  Stærð vinylsins og umbúðir eru notendavænni.  Letur og myndefni fjórfalt stærra.  Ólíkt glæsilegri pakki.  Fyrstu kynni af plötu er jafnan við að handleika og horfa á umslagið.  Sú skynjun hefur áhrif á væntingar til innihaldsins og hvernig það er meðtekið.  Setur hlustandann í stellingr.  Þetta spilar saman.

  Í bandaríska netmiðlinum Discogs.com er stórt og áhugavert viðtal við vinylkóng Danmerkur,  Guðmund Örn Ísfeld.  Eins og nafnið gefur til kynna er hann Íslendingur í húð og hár.  Fæddur og uppalinn á Íslandi af skagfirskum foreldrum.  Sprenglærður kvikmyndagerðarmaður og grafískur hönnuður.  Hefur framleitt fjölda músíkmyndbanda og hannað plötuumslög.  

  Með puttann á púlsinum varð hann var við bratt vaxandi þörf á vinylpressu.  Hann keypti í snatri eina slíka.  Stofnaði - ásamt 2 vinum - fyrirtækið Vinyltryk.  Eftirspurn varð slík að afgreiðsla tók allt upp í 6 mánuði.  Það er ekki ásættanlegt í hröðum tónlistarheimi.

  Nú hefur alvara hlaupið í dæmið.  1000 fm húsnæði verið tekið í gagnið og innréttað fyrir fyrstu alvöru risastóru vinylpressu í Danmörku í 60 ár.  Nafni fyrirtækisins er jafnframt breytt í hið alþjóðlega RPM Records.  

  Nýja pressan er alsjálfvirk, afkastamikil en orkunett.  Hún spýtir út úr sér plötum 24 tíma á sólarhring í hæstu gæðum.  Afreiðslutíminn er kominn niður í 10 daga.  

  Netsíðan er ennþá www.vinyltryk.dk (en mun væntanlega breytast til samræmis við nafnabreytinguna, ætla ég).  Verð eru góð.  Ekki síst fyrir Íslendinga - á meðan gengi íslensku krónunnar er svona sterkt.  

  

    

Íslandsvinur í skjölunum

  Nöfn íslenskra auðmanna eru fyrirferðamikil í Paradísarskjölunum;  þessum sem láku út frá lögmannsstofunni Appleby á Bermúda.  Ef ég þekki íslenskan metnað rétt er næsta víst nöfn Íslendinga séu hlutfallslega flest miðað við höfðatölu.  Sem eru góðar fréttir.  Þjóð sem er rík af auðmönnum er vel sett.  Verra samt að svo flókið sé að eiga peninga á Íslandi að nauðsyn þyki að fela þá í skattaskjóli.

  Ekki einungis íslenskir auðmenn nota skattaskjól heldur líka Íslandsvinir.  Þekktastur er hugsjónamaðurinn Bono í hljómsveitinni U2.

 

Tugir Íslendinga í skjölunum

Með 639 nagla í maganum

  Mataræði fólks er allavega.  Sumir eru matvandir.  Setja sér strangar reglur um það hvað má láta inn fyrir varirnar.  Sneiða hjá kjöti.  Sneiða hjá öllum dýraafurðum.  Sumir snæða einungis hráfæði sem hefur ekki verið hitað yfir 40 gráðum.  Sumir sneiða hjá sykri og hveiti.  Aðrir lifa á sætindum og deyja.  Enn aðrir borða allt sem á borð er borið.  Jafnvel skordýr.

  Fáir borða nagla.  Hvorki stálnagla né járngaura.  Nema 48 ára Indverji.  Honum var illt í maganum og fór til læknis.  Við gegnumlýsingu sást fjöldi nagla í maga og þörmum.  Er hann var skorinn upp með hraði reyndust naglarnir vera 639.  Flestir 5 - 6 cm langir.  

  Maðurinn hafði verið blóðlítill.  Hann kannaðist ráðið um að taka inn járn við því.  Naglar virtust hentugri en annað járn.  Það var auðvelt að kyngja þeim með vatni.  Til tilbreytingar át hann dálítið af járnauðugri mold af og til.  

  Þetta virtist virka vel.  Þangað til að honum varð illt í mallakútnum.

  Eigandi litlu byggingarvöruverslunarinnar í hverfinu óttast að kallinn hætti að kaupa nagla af sér.  Það var einmitt hann sem fræddi kauða um nauðsyn þess að taka inn járn við blóðleysi.

.

Allt er þá þrennt er

  Útlendir ferðamenn á Íslandi hafa stundum á orði að Ísland sé mjög ameríkanserað.  Hvert sem litið er blasi við bandarískar keðjur á borð við KFC,  Subway,  Dominos og svo framvegis.  Í matvöruverslunum svigni hillur undir stæðum af bandarísku morgunkorni, bandarísku sælgæti og ropvatni á borð við Coca-Cola, Pepsi og Sprite.  Ekkert nema gott um það að segja.

  Á skjön við þetta gerðust um árið þau undur að flaggskip bandarísks ruslfæðis,  McDonalds,  kafsigldi á Íslandi.  Var það í fyrsta skipti í sögunni sem McDonalds hrökklaðist úr landi vegna dræmra viðskipta.  

  Nokkru síðar hvarf keppinauturinn Burger King á braut af sömu ástæðu.  Nú er röðin komin að Dunkin Donuts á kveðja.  Krummi í Mínus og frú voru forspá er þau köstuðu kveðju á kleinuhringjastaðinn við opnun.  Svo skemmtilega vill til að þau eru að opna spennandi veitingastað í Tryggvagötu,  Veganæs.  Bæ, bæ Dunkin Donuts.  Helló Veganæs!

Loka Dunkin' Donuts á Laugavegi

Skelfilegt klúður lífeyrissjóðanna

 

  Fyrir nokkru tóku lífeyrissjóðir upp á því að fjárfesta í Skeljungi.  Svo virðist sem það hafi verið gert í blindni;  án forskoðunar.  Einhverskonar trú á að svo gömul og rótgróin bensínsala hljóti að vera gullnáma.  Á sama tíma hefur rekstur Skeljungs hinsvegar verið afar fálmkenndur og klaufalegur - með tilheyrandi samdrætti á öllum sviðum.

  Starfsmannavelta er hröð.  Reynslulitlum stjórnendum er í mun um að reka reynslubolta.  Þeir fá einn eða tvo klukkutíma til að taka saman eigur sínar og pilla sig á brott.  Engu að síður eru þeir á biðlaunum næstu mánuðina án vinnuframlags.  Í mörgum tilfellum taka þeir með sér dýrmæta þekkingu og viðskiptasambönd.

  Fyrr á árinu kynnti Skeljungur væntanlega yfirtöku á 10-11 matvörukeðjunni.  Þar var um plat að ræða.  Til þess eins ætlað að fráfarandi eigendur gætu selt lífeyrissjóðum hlutabréf sín á yfirverði.

  Í vetrarbyrjun var nýr forstjóri ráðinn.  Þar var brotin hefð og gengið framhjá fjórum framkvæmdastjórum fyrirtækisins á Íslandi.  Þess í stað var það sett undir framkvæmdastjóra færeyska dótturfélagsins,  P/F Magn.  Frá 1. okt hefur Skeljungi verið fjarstýrt frá Færeyjum.

  Nýjustu viðbrögð við stöðugum samdrætti eru að sparka 29 starfsmönnum á einu bretti:  9 á aðalskrifstofu og öllum á plani.  Héðan í frá verða allar bensínstöðvar Skeljungs án þjónustu.  Það þýðir enn frekari samdrátt.  Fólk með skerta hreyfigetu vegna fötlunar eða öldrunar hverfur eins og dögg fyrir sólu af bensínstöðvum Skeljungs.  

  Í gær sá ég einhentan mann leita ásjár hjá stafsmanni 10-11 við að dæla bensíni á bílinn.  Sá má ekki vinna á plani.  Meðal annars vegna þess að þar er hann ótryggður fyrir slysum eða öðrum óhöppum.  

  Liggur nærri að brottrekstur 29 starfsmanna sé um þriðjungs samdráttur.  Eftir sitja um 30 á aðalskrifstofu og um 30 aðrir á launaskrá.  Hinir brottreknu eru svo sem líka á launaskrá eitthvað fram á næsta ár.  Til viðbótar er mér kunnugt um að einhverjir af þeim sem eftir sitja hyggi á uppsögn út af öllu ruglinu.  Afar klaufalega var að öllu staðið.  Til að mynda var sölustjóra efnavara sparkað.  Hann var eini starfsmaður fyrirtækisins með haldgóða þekkingu á efnavörunum.  Það sýndi sig í hvert sinn sem hann fór í frí.  Þá lamaðist efnavörusalan á meðan.  Nú lamast hún til frambúðar.

  Einhver kann að segja að Skeljungur hafi skorað stig með því að ná bensínsölu til Costco.  Hið rétta er að skorið skilar ekki fjárhagslegum ávinningi.  Þar er um fórnarkostnað að ræða til að halda hinum olíufélögunum frá Costco.  Nú fá þau olíufélög fyrirhafnarlaust í fangið alla bílstjóra með skerta hreyfigetu.  Spurning hve eigendum lífeyrissjóðanna þykir það vera góð ávöxtun á þeirra peningum.  

„Ekki bara hægt að benda á Costco“

Grófasta lygin

  Ég laug ekki beinlínis heldur sagði ekki allan sannleikann.  Eitthvað á þessa leið orðaði þingmaður það er hann reyndi að ljúga sig út úr áburði um að hafa stolið þakdúki, kantsteinum, fánum, kúlupenna og ýmsu öðru smálegu.  Í aðdraganda kosninga sækir margur í þetta farið.  Kannski ekki að stela kantsteinum heldur að segja ekki allan sannleikann.  Við erum vitni að því ítrekað þessa dagana.

  Grófasta lygin kemur úr annarri átt.  Nefnilega Kópavogi.  Í Hjallabrekku hefur löngum verið rekin matvöruverslun.  Í glugga verslunarinnar blasir við merkingin "10-11 alltaf opin".  Hið rétta er að búðin hefur verið harðlæst undanfarna daga.  Þegar rýnt er inn um glugga - framhjá merkingunni "10-11 alltaf opin" - blasa við galtómar hillur.

 

   

99 ára klippir 92ja ára

  Frá því snemma á síðustu öld hefur Færeyingurinn Poul Olsen klippt hárið á vini sínum,  Andrew Thomsen.  Þeir bregða ekki út af vananum þrátt fyrir að Poul sé 99 ára.  Enda engin ástæða til.  Þrátt fyrir háan aldur hefur hann ekki (ennþá) klippt í eyra á vini sínum.  Hinsvegar fór ég eitt sinn sem oftar í klippingu hjá ungum hárskera.  Sá var við skál.  Kannski þess vegna náði hann á furðulegan hátt að blóðga annað augnlokið á mér.

  Poul og Andrew eru tengdir fjölskylduböndum.  Poul er föðurbróðir eiginkonu Andrews.  Poul er ekki hárskeri heldur smiður.  Jafnframt er hann höfundur hnífsins sem er notaður við að slátra marsvínum.  

  Eins gott að Poul sé hrekklaus.  Öfugt við mig sem ungan mann.  Þá lét afi minn mig ætíð klippa sig.  Ég lét hann safna skotti í hnakka.  Hann vissi aldrei af því.  En skottið vakti undrun margra.

 

Yoko Ono bannar svaladrykk

 

  John Lennon var myrtur á götu úti í New York 1980.  Síðan hefur ekkja hans,  Yoko Ono,  unnið ötult starf við að vernda minningu hans.  Reyndar gott betur.  Hún hefur náð að fegra ímynd hans svo mjög að líkist heilagri helgimynd.  Gott og blessað.

  Nú hefur henni tekist að stöðva sölu á pólskum svaladrykk.  Sá heitir John Lemon.  Fyrstu viðbrögð framleiðanda drykkjarins voru að þræta fyrir að gert væri út á nafn Johns Lennons.  Lemon sé annað nafn en Lennon.

  Yoko blés á það.  Vísaði til þess að í auglýsingum um drykkinn sé gert út á fleira en nafn Johns.  Til að mynda séu þær skreyttar með ömmugleraugum samskonar þeim sem eru stór hluti af ímynd hans.  Þar hjá stendur setningin "let it be".  Sem kunnugt er heitir síðasta plata Bítlanna "Let it Be".  

  Til viðbótar notaði írska útibúið,  John Lemon Ireland,  mynd af John Lennon í pósti á Fésbók.

  Lögmannastofa Yokoar stillti framleiðandanum upp við vegg:  Hótaði 5000 evra (655.000 ísl kr.) dagsektum og krafðist 500 evra fyrir hverja selda flösku.  Fyrirtækið hefur lúffað.  Nafninu verður breytt í On Lemon.  Breski dreifingaraðilinn segir að lítið fyrirtæki sem sé ennþá að fóta sig á markaðnum hafi ekki bolmagn til að takast á við milljarðamæring.  

 

Skeljungi stýrt frá Færeyjum

  Skeljungur er um margt einkennilega rekið fyrirtæki.  Starfsmannavelta er hröð.  Eigendaskipti tíð.  Eitt árið fer það í þrot.  Annað árið fá eigendur hundruð milljóna króna í sinn vasa.  Til skamms tíma kom Pálmi Haraldsson, kenndur við Fons, höndum yfir það.  Í skjóli nætur hirti hann af öllum veggjum glæsilegt og verðmætt málverkasafn.

  1. október næstkomandi tekur nýr forstjóri,  Hendrik Egholm,  við taumum.  Athyglisvert er að hann er búsettur í Færeyjum og ekkert fararsnið á honum.  Enda hefur hann nóg á sinni könnu þar,  sem framkvæmdarstjóri dótturfélags Skeljungs í Færeyjum,  P/F Magn.  

  Ráðning Færeyingsins er hrópandi vantraustsyfirlýsing á fjóra núverandi framkvæmdastjóra Skeljungs.  Þeir eru niðurlægðir sem óhæfir í forstjórastól.  Fráfarandi forstjóri,  Valgeir M.  Baldursson,  var framkvæmdastjóri fjármálasviðs þegar hann var ráðinn forstjóri.

  

Gott að vita

   Tímareimin í bílnum mínum var komin á tíma.  Ég hringdi í nokkur bifreiðaverkstæði.  Spurði hvað skipti á tímareim kosti.  Heildarverð með öllu.  Verðin reyndust mismunandi.  En öll eitthvað á annað hundrað þúsund.  Af einhverri rælni álpaðist ég til að leita á náðir "gúgglsins".  Fann þar nokkrar jákvæðar umsagnir um Bifreiðaverkstæði Jóhanns í Hveragerði.  Þar á meðal að verðlagning sé hófleg.

  Næsta skref var að hringja þangað.  "Vinnan kostar 35 þúsund," var svarið sem ég fékk.  "Þú getur sjálfur komið með varahlutina sem til þarf ef þú ert með afslátt einhversstaðar."

  Ég var ekki svo vel settur.  Spurði hvort að ég gæti ekki keypt þá hjá honum.  Jú, ekkert mál.  "Þá verður heildarpakkinn um 70 þúsund."

  Ég var alsæll.  Brunaði austur fyrir fjall.  Þegar til kom reyndist vélin miklu stærri en venja er í bíl af mínu tagi.  Fyrir bragðið tók vinnan klukkutíma lengri tíma en tilboðið hljóðaði upp á.  

  Er ég borgaði reikninginn var þó slegið til og tilboðið látið standa.  Endanlegur heildarreikningur var 68 þúsund kall.  

  Tekið skal fram að ég hef engin tengsl við Bifreiðaverkstæði Jóhanns.  Vissi ekki af tilvist þess fyrr en "gúgglið" kynnti það fyrir mér.

  Af þessu má læra:  Nota tæknina og "gúggla".  Fyrir mismuninn á fyrstu tilboðum og því síðasta er hægt að kaupa hátt í 200 pylsur með öllu í Ikea.  Samt langar mig ekkert í pylsu.