Bubbi gefur "World Music from the Cold Seas" jákvæða umsögn

 

 "Það hefur vel tekist til hér að flestu leyti þó ég geti kannski ekki metið fyllilega hversu sanna mynd þetta gefur af þjóðlegri tónlist þessara landa þar sem hún er mér frekar framandi. En platan stendur sem góð plata og henni er ef til vill frekar ætlað að sameina nútíð og fortíð því sumt af tónlistinni er kannski frekar samið í þjóðlegum anda, byggt á gömlum stemmum og ljóðum."

  Svo segir Bubbi um vest-norrænu plötuna World Music from the Cold Seas.  Hann skrifar reglulega yfirvegaða og vandaða plötugagnrýni af góðri þekkingu og sanngirni.  Hann greinir lögin á plötunni meðal annars með þessum orðum:

  "Það er vel við hæfi að Grænlenskur trommudans opni plötuna, en þeir sem kannast við dönsk/grænlensku myndina "Lysets hjerte" ættu að þekkja það. Síðan er mættur Færeyingurinn Kristian Blak sem er dálitið allt í öllu í tónlistarlífi landa sinna og tengist 3/4 hlutum færeyska efnisins hér og gott ef hann á ekki plötuútgáfuna Tutl sem gefur plötuna út. Hið fallega instrumental lag hans um öndina með langa stélið er byggt á tónlist frá Austur Grænlandi, en ég vissi fyrst ekki hvaðan á mig stóð veðrið er trommudansarinn Anda hóf upp raust sína í hlutverki andarinnar undir lok lagsins. Við Anda Kuitse erum nú orðnir vinir. 

  Kristian Blak mætir síðan aftur með Yggdrasil og Eivöru Páls í The Eagle, hvar jassfílingurinn kitlar hlustirnar. Enn kemur Blak við sögu  í Trana Trýta sem er úr instrumental svítu hans, Shalder Geo og byggt á færeyskum sálmi. Hér svífur nettur Þursaandi yfir vötnum... einhver óræð jassrokk/progg stemmning. Innlegg Kristian Blak er með því besta á plötunni, en víkingarokk sveitin  Týr lokar hinum Færeyska kafla... og plötunni með Orminum langa, hinum aldna Færeyska hringdansi sem margir hlustendur rásar 2 ættu að kannast við...þökk sé Guðna Má Henningssyni.

  Tónlist Samanna er mjög flott hér og það lag sem greip mig fyrst á plötunni  var heillandi samruni Samíska yóksins (yoik) hjá Ingu Juuso og kontrabassa Steinars Raknes í Taxi driver og flott hvernig hin forna samíska sönghefð blandast jassinum. Elin Kaven er dulúðug í Aibbas jaska og þar blandast nútíma poppmúsík við heimstónlist, jass og Samíska músík. Hún minnir dálítið á Samísku söngkonuna Mari Boine sem er sú eina af samísku tónlistarfólki sem ég þekki eitthvað til og hefur sent frá sér frábæra tónlist og gott ef hún hefur ekki sungið með Peter Gabriel. Hana er þó ekki að finna hér, en Johan Andesr Bær og Sámi Luondu, Collerisku eru hér og skila sínu óaðfinnanlega.

 

  Grænlendingarnir heilluðu mig minnst en eru þó ágætir. Hin draumkennda ballaða Qinnut með Samma Samma Jaffa Jaffa er full löng fyrir minn smekk en hún slagar í 9 mínútur. Hljómsveitin Sume eru frumkvöðlar í Grænlensku rokki og sendu frá sér fyrstu rokkplötu þarlendra 1973. Ég reikna með að lag þeirra Upernaaq sé frá 8. áratugnum en mér finnst það galli að ártöl eru ekki við lögin. Lagið dregur dám af Bandarísku 70´s kántrí rokki og skemmtileg munnharpa gegnumgangandi, en ekki er þetta sérlega Grænlenskt. Óhætt er að segja að framlag Grænlendinganna brjóti upp stemninguna hér og ekki síður The Drum með Nanu Disco, þar sem heyra má hraða danstónlist hvar aðal takturinn er byggður á gömlum trommudansi. Lagið byrjar á aðvörun á ensku en síðan heyri ég ekki betur en sungið sé á frönsku... nema Grænlenska og Franska séu farin að hljóma svona líkt.

 

  Fjöllistamaðurinn Tryggvi Hansen er hér með góða útgáfu af Ólafi Liljurós/Riddararós, sem ég veit aldrei hvort er Færeyskt eða Íslenskt þjóðlag. Að vísu á ég frekar erfitt með að skilja textann er líður á lagið, en það eru kannski bara eyrun á mér. Auk þess er galli í disknum í þessu eina lagi sem lýsir sér þannig að lagið hoppar til á tveimur stöðum, og það er bagalegt. Lagið Vélsög, eða á maður frekar að segja stef Margrétar Örnólfsdóttur úr kvikmynd Þráins Bertelssonar Einkalíf passar alveg inn í stemmninguna, en gaman væri að vita hver hin klassísk lærða söngkona er sem a-ar í laginu.

 

 

  Hinn Dansk/Íslenski Klakki með Nínu Björk Elíasson í fararbroddi á svo Fæðing máfsins við texta eftir Sjón og hef ég hug á að kynna mér frekar þá sveit eins og margt annað hér. Þá er tilgangi svona útgáfu sannarlega náð... vekja forvitni."

 

   Heildar umsögn Bubba má lesa á:  http://bubbij.123.is/blog/2013/01/05/645100/

  World Music from the Cold Seas fæst í verslun Smekkleysu á Laugarvegi og eflaust víðar.

 

Einfalt og ódýrt að laga gallað malbik

  Vegagerðin og allskonar lið er í rosalegum vandræðum með ýmsa dularfulla hluti sem hrjá stundum vegi víða um land.  Það veit enginn hvernig þetta gerist.  Ennþá síður vita menn hvað skal til ráða.  Þetta er mjög vandræðalegt ástand.  Það lýsir sér þannig að það er eins og vegunum blæði eða þeir gráti.  Eitthvað losnar af vegunum og eltir bíla langar leiðir.  Jafnvel þó aðeins sé skroppið stutta leið.  Í verstu tilfellum er eins og smáar og snyrtilegar rifur myndist í malbikinu. 

  Það er til ráð.  Þökk sé íslenska flugdólgnum að ráðið fannst.  Vegagerðir erlendis eru þegar farnar að nota grípa til þess með góðum árangri.  Það eina sem þarf að gera er að líma veginn saman með pökkunarlímbandi.

 

Dularfullar blæðingar

Torg á Spáni nefnt í höfuðið á söngvara The Clash

 

  Nú er áratugur frá því að forsprakki ensku pönksveitarinnar The Clash,  Joe Strummer,  féll frá,  50 ára.  Í tilefni af þeim tímamótum er minning Jóa heiðruð í spænsku borginni Granada.  Í vikunni fékk helsta torg borgarinnar formlega nafnið Plaza Joe Strummer. Óháð Jóa er bassaintró London Calling eitt það flottasta í rokksögunni.  Ég þarf að kreista út úr Jakobi Smára og Pálma Gunnars staðfestingu á því glæsilega dæmi.  

  Í fljótu bragði er ekki augljóst samhengi á milli Jóa Strummers,  The Clash,  Granada og Spánar.  The Clash var önnur tveggja forystusveita bresku pönkbyltingarinnar á síðari hluta áttunda árum (hin var Sex Pistols).  Tónlist The Clash þróaðist frekar hratt frá frumpönkinu yfir í reggí,  fönk,  djass og ýmislegt fleira. 

  Hljómsveitin varð risaveldi á heimsvísu.  Þar munaði einhverju um að The Clash sló rækilega í gegn í Ameríku,  þar á meðal í Bandaríkjunum.  Breska pönkdeildin átti að öðru leyti erfitt uppdráttar á þeim slóðum. 

  The Clash hafði djúpstæð áhrif á íslenska rokkmúsík.  Hljómsveitir á borð við Fræbbblana og Utangarðsmenn spiluðu lög úr smiðju The Clash,  ásamt því sem frumsamin lög þeirra hljómsveita og fleiri bergmálaði áhrif frá The Clash.  1980 héldu Jói Strummer og The Clash magnaða hljómleika fyrir troðfullu húsi í Laugardalshöll. 

  Kærasta Jóa Strummers var spænsk en búsett í Englandi.  Hún var söngkona nýbylgjuhljómsveitarinnar The Slits.  Í samtölum kærustuparsins bar Spán stundum á góma.  Á þriðju plötu The Clash,  London Calling,  er að finna lagið  Spanish Bombs.  Í því er minnst á borgina Granada.  Platan kom út 1979.  Fjórum árum síðar settist Jói tímabundið að í Granada.  Þar var starfandi hljómsveitin 091.  Kærasta Jóa hafði nokkrum árum áður kynnt liðsmenn 091 fyrir Jóa.  Um tíma bjuggu þeir heima hjá kærustuparinu í London.

  Á meðan Jói Strummer bjó í Granada 1983 þá stýrði hann upptökum á plötu 091.  Hljómsveitin var staurblönk.  Það var ekkert mál.  Jói borgaði úr eigin vasa allan kostnað við hljóðversvinnuna og útgáfu plötunnar.  Ekkert mál.  Bara gjöf frá góðum vini.  Til viðbótar tróð Jói upp með 091 á þessu tímabili.  Platan seldist ekki neitt og 091 er fáum kunn.  Öðrum en íbúum Granada.  Þeir minnast með hlýju og þakklæti dvalar Jóa Strummers í Granada 1983 og vinskapar hans við 091.     

 

  Fleiri en Spánverjar heiðra minningu Jóa Strummers.  Í Englandi er haldin árlega popphátíðin Strummer of Love.  Á síðustu hátið komu fram stjörnur á borð við The Pogues,  Seasick Steve,  Frank Turner,  Emmy The Great og fleiri.   

  Til viðbótar hafa verið framleiddar tvær kvikmyndir um Joe Strummer.  Önnur þeirra,  Joe Strummer:  The Future is Unwritten,  er virkilega flott.  Hægt er að leigja hana á vod-inu hjá Skjábíó.  Hin heitir Strummerville.   

  Í vinnslu er kvikmynd,  söngleikur,  um Jóa Strummer.  Ég man ekki hvað hún heitir.   Hinsvegar var Jói Reiðufé (Johnny Cash)  mikill aðdáandi Jóa Strummers og The Clash.  Þeir deildu meðal annars aðdáun á jamaíska rastafarian trúboðanum Bob Marley.

  The Clash innleiddi reggí í pönkið.  Fræbbblarnir hentu það á lofti:

 

Nýjasta tískuæðið

  Gangnam Style dansinn (og lagið) var skæðasta tískubylgja síðasta árs.  Nú hefur nýtt æði gripið um sig og fer um heiminn eins og stormsveipur.  Það er kennt við íslenskan flugdólg.  Sá er orðinn þekktasti flugdólgur gervallrar veraldarinnar og þar með sérkennileg auglýsing fyrir Ísland.  Það mun væntanlega skila sér í auknum ferðamannastraumi til Íslands.

  Myndir af íslenska flugdólgnum hafa þegar reynst límbandsframleiðendum öflugur söluhvati.  Sala á pökkunarlímböndum hefur rokið upp.  Það er komið í tísku að fólk lími sjálft sig eða aðra.  Myndir af útkomunni flæða yfir Fésbókina.

  Sjónvarpsþáttastjórinn David Letterman býður áhorfendum sínum upp á daglegt límbandsgrín.  Hér hefur hann látið líma börn á hurðir að því er virðist (reyndar eru þetta aðeins ljósmyndir af börnum.  Annars fengi David kæru á sig og leiðindi).

  Fleiri gera grín.  Einn límdi nestið sitt á hausinn:

  Annar límdi keðjusögina sína:

  Enn einn límdi bjórdósina sína:

  Sumir líma leikfangadýr:

Plötuumsögn

Titill:  Time Passing Time

 

Flytjandi:  Hljómsveitin Monterey

.

Einkunn:  ****

.

  Það er nettur Pink Floyd keimur af tveimur fyrstu lögunum,  Moving On  og  Time Passing Time.  Að minnsta kosti við fyrstu hlustun.  Eftir ítrekaða spilun er hann ekki áberandi.  Gítar og orgel mynda þó hljóðheim álíkan þeim sem einkennir tónlist Pink Floyd frá fyrri hluta áttunda áratugarins. 

  Steindór Ingi Snorrason er höfundur laga og texta.  Hann syngur og spilar á orgel, gítar og bassa.  Hann er aðal númerið í Monterey.  Ég þekki ekki vel til en Monterey virðist vera hliðardæmi út frá hljómsveitinni Ég. 

  Andri Geir Árnason trommar.  Baldur Sívertsen Bjarnason leikur á gítar.  Arnar Ingi Hreiðarsson plokkar bassa. 

  Fyrstu tvö lögin eru mjög róleg og tregafull.  Það er mun léttara yfir þriðja laginu, ballöðunni Song from the Minor.  Og ekkert sem minnir á Pink Floyd en kannski eitthvað sem kallar nafn hljómsveitarinnar Wilco fram í hugann.  Þetta er fjörlegasta lag plötunnar.  Í allra víðasta skilningi má greina eitthvað í humátt að kántrý.   

  Óskar Guðjónsson lyftir vel undir fjórða lagið,  Jesus (like me),  með saxófónblæstri.  Þar örlar á fönk-stemmningu í niðurlagskafla.  Óskar fer á kostum. Aldeils frábært innlegg.

  Pink Floyd keimurinn skýtur aftur varfærnislega upp kolli í laginu  Don´t Shoot.  Þar ber þó meira á snyrtilegum básúnublæstri Þrastar Sigurðssonar.

  Í  With Your Open Eyes  syngur Ástrós Elíasdóttir með Steindóri.  Þetta er poppaðasta lag plötunnar.  Tvísöngur þeirra á þátt í því. 

  When I Go Away  leynir á sér.  Lætur ekki mikið yfir sér en sækir á við frekari spilun.  Rólegt og lágstemmt. 

  Mr. Smith  framkallar enn og aftur fram óm frá Pink Floyd.  Engan veginn má þó skilgreina plötuna sem einhverskonar Pink Floyd eftirhermu.  Alls ekki.  Ekkert fremur en að plötur Hljóma og The Rolling Stones voru ekki eftirhermur af Bítlaplötum.  Bara lík stemmning á köflum.  Tónlist Monterey hefur verið líkt við Bítlapopp seinni hluta sjöunda áratugarins.  Ég kvitta ekki alveg undir það.  Með einbeittum vilja má greina hippalega stemmningu.  En platan er ekki gamaldags. Hún hljómar vel og er notaleg og hógvær.  Samt engin lyftumúsík.  Hún getur þó notið sín sem hlutlaus bakgrunnsmúsík.  En það er meira gaman að hlusta á hana af athygli.  Lagasmíðar eru fínar og flutningur allur án rembings.  Platan rennur ljúflega í gegn. 

  Lokalagið,  Feeling Sorry,  sver sig í ætt við plötuna að öllu leyti.  Hæggengt, látlaust og þægilegt.

.

Kynnisferðir með óvænt útspil

 

  Fyrir nokkrum dögum kom ég í flugvél frá útlandinu.  Óvenju fáir farþegar voru í flugvélinni.  Kannski tíu eða fimmtán eða eitthvað svoleiðis.  Eftir að hafa skoðað mig um í Fríhöfninni og freistast til að kaupa þar eitt og annað skokkaði ég léttilega út í Flugrútuna.  Aðrir farþegar fóru út í sinn eigin bíl eða í aðra bíla sem biðu þeirra.  Ég var sá eini sem fór í Flugrútuna.

  Bílstjóri rútunnar spurði mig að því hvort ég væri á hraðferð.  Þetta var um miðja nótt og ég ekkert að flýta mér neitt.  Þá sagði bílstjórinn:  "Það var önnur flugvél að lenda.  Ef ég hinkra eftir farþegum úr henni þá leggjum við af stað eftir 20 - 30 mínútur.  Til að vega upp á móti þeirri bið get ég skutlað þér heim í hlað þar sem þú býrð.  Þú þarft þá ekki að eltast við leigubíla og sparar þér leigubílakostnaðinn.  Að auki sleppi ég þér við að borga 2000 króna fargjald með rútunni.  Ef þig hinsvegar langar til að við brunum strax í bæinn þá get ég lagt af stað núna.  Þá tekur rútan þarna hina farþegana.  Þú bara ræður og segir til."

  Ég valdi fyrri kostinn.  Það var notalegt að vera skutlað heim að dyrum.  Það var líka góð tilfinning að spara rútukostnað og leigubílakostnað.  Gott ef það var ekki líka góð tilfinning að spara Flugrútunni kostnað við það að keyra með aðeins einn farþega til Reykjavíkur.

  Út af fyrir sig hefði bílstjórinn ekkert þurft að semja við mig.  Hann hefði getað látið duga að tilkynna mér að rútan legði af stað eftir 20 - 30 mínútur.  Kannski hefði ég orðið smá óhress.  En ég var ekki í sterkri samningsstöðu til að mótmæla því.  Það var til fyrirmyndar að bjóða mér þennan höfðinglega kost.  Kynnisferðir eru að standa sig.  Viðskiptavild fyrirtækisins hjá mér er mun stærri í ár en áður. 

  Ljósmyndin frábæra er birt með leyfi höfundar,  Kristjáns Jóhanns Bjarnasonar.      

Færeyskur brandari

  Færeyskir brandarar eru örlítið öðru vísi en íslenskir brandarar.  Færeysku brandararnir eru stuttir og iðulega smá orðaleikur.  Oft snúa þeir að Dönum.  Hér er einn: 

  Dönsk fjölskylda fékk í heimsókn Englending.  Danska húsfrúin tilkynnti:  "We will serve fishing balls for a dinner."  Englendingurinn:  "I didn´t know the fish has balls."

Einnar konu maður - framhald

  Einnar konu maðurinn, sem bloggfærsla gærdagsins sagði frá (http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1276138/),  var skemmtilega hvumpinn.  Honum hætti til að taka hlutum illa og brást þá harkalega við.  Dæmi um það var árekstur á milli hans og eldri hjóna sem einnig dvöldu á hótelinu.  Forsagan er sú að gríski einnar konu maðurinn spjallaði reglulega við börn sín og konu í gegnum tölvu snemma morguns,  kannski klukkan hálf átta til átta eða svo.  Þetta gerði hann í opinni setustofu í útskoti á ganginum.  Sennilega var netsamband fartölvunnar best þar.  Að minnsta kosti söfnuðust gestir iðulega þangað með fartölvurnar sínar á kvöldin.  

  Þegar Grikkinn ræddi við fjölskyldu sína í gegnum tölvuna þá hækkaði hann röddina töluvert.  Herbergi eldri hjónanna var staðsett við setustofuna.  Einn morgun kom konan fram í herbergisdyrnar og sussaði á Grikkjann.  Bað hann um að taka tillit til þess að hótelgestir væru almennt ennþá sofandi á þessum tíma sólarhrings.

  Það snöggfauk í Grikkjann.  Hann öskraði á konuna að gamalt fólk hefði ekkert að gera á hótelum.  Það ætti að gista heima hjá ættingjum eða vinum í stað þess að flækjast fyrir yngri hótelgestum með stöðug leiðindi.  "Komið ykkur í burtu héðan,  skrattans gamlingjar!"

  Gamla konan hrökk aftur inn í herbergið sitt og lokaði dyrunum.  Grikkinn hrópaði á dyrnar endurteknar skammir.  Síðar um daginn sagði hann mér að "gömlu svínin" hefðu klagað sig og hótelstýran bannað sér að tala hátt á morgnana.  Hann var afar ósáttur við gömlu hjónin.

  Eftir þetta hætti Grikkinn að taka undir kveðju gömlu hjónanna þegar þau urðu á vegi hans.  Þess í stað sendi hann þeim hatursfullt augnráð.

  Nokkrum dögum síðar rak hótelstýran Grikkjann af hótelinu.  Mér tókst ekki að fá upplýsingar um ástæðuna.  Ég spurði stýruna út í það síðar en hún sagðist ekki ræða mál einstakra gesta.  Það eina sem ég veit um þetta er að ég heyrði Grikkjann hrópa æstan mjög frammi á gangi.  Hótelstýran talaði of lágt til að ég heyrði hvað hún sagði í deilu þeirra.  Hinsvegar heyrði ég Grikkjann öskra:  "Af hverju sagðir þú mér þetta ekki í gær?  Hringdu á lögguna!  Þú heldur að þú sért rosalega gáfuð!  Ég átti hund sem var tvöfalt gáfaðri en þú!  Ég slátraði honum.  Hann var svo heimskur!"  

         

Einnar konu maður

  Á sama hóteli og ég dvaldi á í Stokkhólmi í Svíþjóð yfir jól og áramót bjó grískur maður.  Hann á sænska konu.  Hún og börn þeirra búa þarna í nágrenninu í Stokkhólmi.  Maðurinn var duglegur að heimsækja fjölskyldu sína og ræddi einnig oft og tíðum við hana í gegnum tölvu.  Það fór ekki framhjá öðrum gestum á hótelinu.  Manninum lá óvenju hátt rómur þegar þau samskipti áttu sér stað.

  Ég spurði manninn að því hvers vegna hjónin væru í fjarbúð.  Hann svaraði þungbrýnn og alvarlegur:  "Konan er mjög ruddaleg.  Hún sakar mig stöðugt um óheiðarleika,  ósannindi og framhjáhald.  Það er ekki hægt að búa við svona ósvífnar ásakanir.  Ég læt ekki bjóða mér það.  En ég elska þessa konu og vil að við verðum hjón til lífstíðar.  Ég er einnar konu maður."

  Stundum rölti maðurinn með mér á barinn.  Þá reyndi hann við hverja dömuna á fætur annarri.  Eitt kvöldið með þeim árangri að hann fór heim með einni þeirra.  Daginn eftir nefndi ég við hann að það benti til þess að flugufótur væri fyrir ásökum eiginkonunnar.  Hann varð alvörugefinn og útskýrði málið:  "Ég bað ekki um símanúmer hjá þessari konu.  Ég mun aldrei hitta hana aftur.  Þegar ég sef hjá konum úti í bæ þá nota ég alltaf smokk.  Ef þær biðja mig um símanúmer þá gef ég þeim upp vitlaust númer.  Ég vil aldrei hitta þær aftur.  Ég vil bara eiginkonu mína.  Ég er einnar konu maður."   

Íslensk músík í sænskum fjölmiðlum

 

  Í sænskum dagblöðum er dálæti á íslenskri músík áberandi.  Í áramótauppgjöri sænska dagblaðsins Aftonbladet er eftirfarandi texti undir yfirskriftinni "Konsert" (hljómleikar ársins) yfir það merkasta á árinu 2012:  "Björks konsert i augusti paa Skeppsholmen i Stockholm.  Istappar i vaaldig varm rymd, totalt minnsvard i allt."

  Ég er ekki nógu góður í sænsku til að þýða þetta yfir á íslensku.

  Undir yfirskriftinni "Musik" er þessi texti:  "Sigur Rós album Valtari har gudomligt tröghet."

  Í dagblaðinu Dagens Nyheter var birtur listi yfir það sem hæst mun bera í listum og menningu á árinu 2013.  Undir yfirskriftinni "Júlí" er fyrirsögnin:  "Sigur Rós á Hróarskeldu". 

  Danska fríblaðið Gaffa liggur frammi í sænskum plötubúðum.  Í nýjasta hefti Gaffa er listi yfir 5 hápunkta Iceland Airwaves 2012.  Frammistaða þeirra hljómsveita sem raðast í 5 efstu sætin er studd rökum og umsögn.  Þær eru:  Retro Stefson,  Skúli Sverrisson,  HighasaKite,  Sólstafir og Sigur Rós. Til gamans má rifja upp að plata Sólstafa náði 12. sæti á finnska vinsældalistanum fyrir tveimur árum.  Ótrúlega hljótt hefur verið um það í islenskum fjölmiðlum.  

Íslensk tónlist í Svíþjóð

  Í hvert sinn sem ég fer til útlanda þá fagna ég því að vera áhugalaus um búðarráp.  Fyrir bragðið skipti ég mér ekkert af búðum.  Fer ekki í þær.  Horfi helst framhjá þeim ef þær verða á vegi mínum.  Eina undantekningu geri ég þó.  Hún er sú að ég læt aldrei framhjá mér fara verslanir sem selja hljómplötur.  Ég legg ekki á mig langar leiðir til að komast í plötubúð.  En á hótelinu spyr ég hvort að plötubúð sé í nágrenninu.  Sé svarið jákvætt þá fer ég þangað.

  Fyrir áratug og meir voru plötubúðir í flestum flugstöðvum.  Það er liðin tíð.  Plötubúðirnar eru horfnar úr flugstöðvunum.  Og bara mikið til horfnar.  

  Stokkhólmur er gullnáma fyrir plötusafnara.  Þar er að finna tugi plötubúða.  Margar þeirra eru með óvenju gott úrval af jaðarmúsík öfugt við þá þróun sem hefur orðið víðast hvar:  Jaðarmúsíkin hefur horfið að mestu úr plötubúðum heimsins og færst inn á netsíður. 

  Að þessu sinni kíkti ég inn í 4 plötubúðir í Stokkhólmi.  Samtals keypti ég þó innan við 20 plötur.  Flestar sænskar.  Það er af sem áður var þegar utanlandsferð stækkaði plötubunkann minn um 50 - 100 stk.

  Eitt af því sem er gaman við að fletta í gegnum lager í útlendum plötubúðum er að rekast á íslenskar plötur.  Fyrir ári síðan komst ég að því að plötur Sólstafa eru í finnskum plötubúðum.  Það kom skemmtilega á óvart.  Og einnig að uppgötva að þær hefðu náð inn á finnska vinsældalista.

  Í Stokkhólmi urðu á vegi mínum plötur með Björk,  Jónsa,  Sigur Rós og FM Belfast.  Ég vissi ekki áður að FM Belfast væri þetta stórt nafn í Svíþjóð.  Þau eru víst að gera það gott víðar á meginlandinu.         

  Plata Of Monsters and Men var ekki til sölu í áðurnefndum fjórum búðum.  Hinsvegar hljómaði lag þeirra  Little Talks  undir í sænskum sjónvarpsþætti,  einhverskonar annál, svipmyndum frá síðasta ári.  Það sérkennilega var að ég horfði ekkert á sjónvarp í þessari Stokkhólmsreisu.  Ég sá þennan þátt bara út undan mér fyrir tilviljun,  staddur á veitingastað.  Ég hef frásögn af því að lög með Of Monsters and Men hafi notið mikilla vinsælda í sænsku útvarpi. 

  Til viðbótar þessum sjónvarpsþætti og íslenskum plötum í sænskum plötubúðum vísa ég á lag með Írisi Kjærnested sem er að finna í síðustu bloggfærslu minni:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1275550/

Ég leitaði of langt yfir skammt

  Fyrir jól hellti ég mér af fullum krafti í leit að strokufanganum Matthíasi.  Eftir á að hyggja færði ég leitarsvæðið út kannski aðeins um of.  Vinir og vandamenn Matthíasar höfðu lýst honum í fjölmiðlum sem einstöku ljúfmenni,  góðum dreng,  seinþreyttum til reiði og hinum vænsta manni í alla staði.  En hann væri dálítið týndur. Vissulega var hann töluvert týndur.  Mér datt þá í hug að hann gæti sómt sér vel í Stokkhólmi í Svíþjóð.  Þar er ein lægsta glæpatíðni af höfuðborgum heims.  Lýsingin á Matthíasi smellpassar við ljúfmennin í Stokkhólmi.

  Ég skrapp þess vegna til Stokkhólms og leitaði þar vel og lengi að Matthíasi.  Það var smá klúður hjá mér að hafa ekki meðferðis síma og tölvu.  Þess vegna fór alveg framhjá mér þegar Matthías fannst,  að sögn lögreglunnar klyfjaður sömu verkfærum og Rambó:  Sporjárni, hamri, eldhúsahnífum og öðrum ágætum smíða- og tréútskurðartólum.

  Í stað þess að finna Matthías í Stokkhólmi þá fann ég bar sem selur hálfslítra bjórglas á 590 kall (ísl. kr.).  Aðrar góðar fréttir eru að Matthías er búinn að fá húfuna sína aftur.   

.

.

  Þetta er vinsælt lag í sænskum dansklúbbum.  Ég kann ennþá betur við lagið í upphaflegu útgáfunni: 

.

.

  Höfundurinn,  Íris Kjærnested,  er Íslendingur.  Hún er tónskáld,  búsett í Svíþjóð og hefur samið vinsæl auglýsingastef.  Þekktast er "Veldu gæði.  Veldu Kjarnafæði.".  http://iriskjaernested.com/  Á heimasíðu hennar vantar sitthvað,  svo sem að hún hafði eitthvað að gera með hljóðupptöku fyrir kvikmyndina Óróa. 

Splunkunýtt lag með yngri systur Eivarar

  Elinborg Pálsdóttir er yngri systir Eivarar.  Hún hefur verið að semja músík og spila og syngja með hljómsveit en einnig sóló.  Hér er splunkunýtt lag með Elinborgu.

  Eivör hefur nú selt yfir 120.000 eintök í Noregi af nýjustu plötu hljómsveitar sinnar, Vamp.  Þar syngur hún um systur sínar:

Plötuumsögn

 

 - Titill:  Himinbrim

 - Flytjandi:  Nóra

  - Einkunn: *****

  Það var nokkuð merkilegt hvernig íslenska hljómsveitin Nóra fjármagnaði sína aðra plötu,  Himinbrim.  Hljómsveitin leitaði til aðdáenda sinna úti í heimi.  Og viti menn:  Frá gjörvallri heimsbyggð bárust fjárframlög sem gerðu hljómsveitinni kleift að hljóðrita og gefa út plötuna.  Það skemmtilega er að Nóra semur og syngur sín ljúfu lög á íslensku.  Rétt eins og Sigur Rós.

  Samlíkingin við Sigur Rós nær lengra.  Tónlist Nóru svipar að hluta til seiðmögnuðu fegurðarinnar sem einkennir músík Sigur Rósar.  Þó fer því fjarri að um stælingu á Sigur Rós sé að ræða.  Nóra er alveg með sinn persónulega og sjálfstæða hljóðheim.  Til að vísa í fleira kunnuglegt má alveg eins nefna hljómsveitina Maus til sögunnar.  En samt ekki beinlínis. Söngstíll Egils Viðarssonar minnir á söngstíl Bigga í Maus.  Ekki síst þegar gítar og rokk krauma undir. 

  Fallegur og stígandi hljómagangur einkennir lagasmíðar Nóru.  Fegurð, hátíðleiki og rísandi framvinda umlykja tónlistina.  Hugsanlega má staðsetja hljómaganginn í humátt að fegurstu lögum Coldplay.  Nóra er bara miklu skemmtilegri hljómsveit.  

  Platan í heild er pínulítið seintekin.  Lögin hljóma samt vel við fyrstu hlustun.  Þau hljóma ennþá betur við ítrekaða spilun.  Hægt og bítandi opnast blómið og springur að lokum út í allri sinni dýrð.

  Þetta er tölvupopp og píanóspil skreytt með strokhljóðfærum (fiðlum og sellói).  Söngrödd Auðar Viðarsdóttur er mjúk og ljúf.  Textaframburður hennar er skýr og góður.  Músíkin flakkar á milli þess að vera notalega þægileg annars vegar og fast að harðneskju og hávaða hins vegar.  Trommuleikurinn er aftarlega í hljóðblöndun. Hann er snilld þegar best lætur.  Virkilega flottur. 

  Allt er fagmannlega afgreitt en jafnframt á "lifandi" hátt.

 Umslagið er krúttlegt.  Nóra tilheyrir,  jú,  krúttkynslóðinni.  Allur texti á umslagi er handskrifaður með auðlæsilegri rithönd.  Það hefur tekið tímana tvo eða rúmlega það.  Sem leturfræðingur hef ég gaman af að rýna í nostursamlega handskrifaðan textann.  Brúnleitt litaval (út í gult og "orange") er gott. 

  Himinbrim  er glæsileg plata og tvímælalaust ein af þeim bestu 2012. 

  Hægt er að hlusta:  http://listen.noramusic.is/album/himinbrim

Hin jólalögin

  Sumir hafa horn í síðu jólalaga.  Segjast ekki þola jólalög.  Þetta er hálf kjánaleg afstaða.  Jólalög eru ekki afmarkaður músíkstíll.  Það má finna jólalög í flestum músíkstílum.  (Eitt það) flottasta er í írskum þjóðlagarokksstíl,  Fairytale of New York,  með Kirsty McColl og The Pogues.  Ég á fína jólaplötu með ýmsum bandarískum blúsurum.  Önnur jólalög má finna í músíkstílum á borð við reggí, kántrý, þungarokki, djassi, sálmasöng, pönk og hvað sem er.  Heims um ból fagnar fólk sólrisuhátíðinni jólum með söng og hljóðfæraleik.  Hátíð ljóss og friðar.  Jólin eru góð skemmtun í skammdeginu.  Vottar Jehova,  Amish-fólkið og fleiri sniðganga þó jólin fyrir það eitt að þau séu upphaflega heiðin hátíð.  Það er miður.  Jólin eru svo skemmtileg með jólasveinum,  jólaálfum, jólatré, jólagjöfum, veislumat, gott í skóinn og það allt. 

  Vissulega er til eitthvað sem fellur undir víða skilgreiningu á dæmigerðu jólalagi:  Létt popplag með bjöllum, klingjandi gítarspili og einhverju svoleiðis.  Þau eru fyrirferðarmest í útvarpi.  Hér eru nokkur sem sjaldnar er spiluð í útvarpi:

 

  Þetta eru kátir piltar frá Atlanta í Bandaríkjunum.

  Bresku anarkistarnir í Crass eru jólabörn.  Á dögunum fékk borgarstjóri Reykjavíkur sér húðflúr með lógói Crass.  Crass héldu hljómleika á Íslandi á níunda áratugnum og gáfu út plötur með íslensku hljómsveitinni Kukli.

  Íslandsvinirnir í bresku hljómsveitinni The Fall gáfu út jólalag til minningar um John Quays sem lést af völdum of stórs skammts af heróíni.

  Bandaríski rapparinn Snoop Doggy Dog stendur í þeirri trú nú að hann sé endurborinn Bob Marley.  En hann er sama jólabarnið fyrir því.

  Smá jólarokk.

  Íslenskt jólarokk með hljómsveitinni F.

  Og Fræbbblarnir.

Fróðlegur og fjörlegur útvarpsþáttur

  Stjórnmál dagsins og elítan voru rækilega rædd og krufin til mergjar á Útvarpi Sögu í dag á milli klukkan 16.00 og 18.00.  Þátturinn verður endurfluttur í kvöld og um helgina.  Ég veit hins vegar ekki klukkan hvað.  Enda skiptir það ekki öllu máli.  Það er gaman að hafa Útvarp Sögu í gangi,  hvort sem er.  Þeir sem eru staddir utan útsendingarsvæðis Útvarps Sögu geta hlustað á www.utvarpsaga.is .  Þar er líka hægt að finna eldri þætti. 

  Pétur Gunnlaugsson stýrði síðdegisþættinum í dag.  Gestir voru Andrea Ólafsdóttir og ég.  Andrea verður í framboði til Alþingis fyrir Dögun næsta vor.  Hún er þekktust af baráttu fyrir Hagsmunasamtök heimilanna og framboðs til embættis forseta Íslands.  Þetta er klár kona með réttlætiskennd og sterkar skoðanir.

  Auk þess sem við ræddum um stjórnmál og elítuna hringdu hlustendur inn í þáttinn og lögðu orð í belg ásamt því að varpa fram spurningum.  Þetta var fróðlegur,  góður og skemmtilegur þáttur. 

   

Aðeins tveir þingmenn mættu

Forvitnileg og áhugaverð plata

  Færeyska plötuútgáfan Tutl var að senda frá sér áhugaverða safnplötu,  World Music from the Cold Seas.  Eins og nafnið gefur sterklega til kynna þá inniheldur hún þjóðlega (etníska) tónlist frá Færeyjum, Íslandi, Grænlandi og Samalandi.  Meðal flytjenda eru Eivör,  víkingametalssveitin Týr,  Margrét Örnólfsdóttir,  Kristian Blak og grænlenska hljómsveitin Sume. 

  Af lögum á plötunni má nefna  Ólaf Liljurós  í flutningi Tryggva Hansen,   Ormin langa  með Tý og  Fæðing máfsins II  með Klakka.  Klakki er hljómsveit Nínu Bjarkar Elíasson.   Fæðing máfsins II  er eftir hana og Sjón.  Fallegt lag með flottum texta.

  Samtals inniheldur platan 16 lög,  fjögur frá hverju því landi sem áður er nefnt.  Johan Anders Bær er líklega sá af samísku flytjendunum sem best er þekktur hérlendis.  Hann átti til að mynda lag á safnplötunni vinsælu  Rock from the Cold Seas  sem kom út fyrir 13 árum.   World Music from the Cold Seas  er einskonar sjálfstætt framhald af þeirri plötu.  Lögin eru sungin á móðurmáli flytjenda. 

  World Music from the Cold Seas  fæst í Smekkleysu á Laugarvegi og áreiðanlega í fleiri plötubúðum.  Tékkið á plötunni.

  Hér fyrir neðan er sýnishorn af því sem heyra má á  World Music from the Cold Seas.   Það er með grænlensku hljómsveitinni Sume.

 

Stór og spennandi rokkhátíð í Reykjavík og á Akureyri

Ol'Dirty Kalxa, í samvinnu við Restingmind Concerts, Norðurhjararokk og Rás 2, kynnir:

FJANDINN KICE METALFEST

14. des 2012 á Gauki á Stöng í Reykjavík og
15. des 2012 á Græna Hattinum Akureyri

Í Reykjavík
L'ESPRIT DU CLAN (FR)
HANGMAN'S CHAIR (FR)
MOMENTUM
DIMMA
ANGIST
MOLDUN
OPHIDIAN I
ásamt DJ KIDDA ROKK

Á Akureyri
L'ESPRIT DU CLAN (FR)
HANGMAN'S CHAIR (FR)
MOMENTUM
SKURK 

  Á hátíðinni koma fram frönsku þungarokkssveitirnar L'ESPRIT DU CLAN og HANGMAN'S CHAIR. Hátíðin er liður í farandfestivali sem nefnist fullu nafni: "Fjandinn, Kicé qu'à l'Chat VI : Breizh vs Iceland".

  Hátíðin er hugarfóstur Íslandsvinarins Kalchat sem hefur skipulagt þessa hátíð síðan 2007.  Hann vinnur hjá bókunarskrifstofunni Rage Tour sem er stórveldi í bransanum og sér m.a. um að bóka tónleika með nöfnum eins og: Napalm Death, Crowbar, Agnostic Front, Biohazard, Entombed, Hatebreed, Madball, Sepultura, Sick of It All og Brutal Truth, ýmist í Frakklandi eða út um alla Evrópu.

  Hátíðin ferðast út um allt Frakkland.  Nú er komið að því að halda hana á Íslandi.

  Fjölmenni úr vinahópi Kalchat mætir hingað með honum.  Þetta verður mikið partý.  Rokk- og metalhausum landsins er boðið til glæsilegrar veislu. Miðaverði er ótrúlega lágt miðað við umfang:

Miðaverð: 1.500 í Reykjavík / 2.000 á Akureyri
Aldurstakmark: 18 ára
Húsið opnar 20, byrjar 21.

MIÐASALA RVK: http://www.midakaup.is/restingmind/fjandinn-kice-metalfest

Heimasíða hátíðarinnar: http://www.kice.cc

Neyðarlegur misskilningur

  Þetta ku vera sönn saga.  Ljósmyndin styður það.  Þannig var að norska strandgæslan pantaði símleiðis tvær jólatertur frá tilteknu bakaríi.  Fyrirmælin voru þau að á tertunum ætti að standa "God Jul" á báðum tertunum.  Þegar á reyndi skilaði sér aðeins ein terta með áletruninni "God Jul på begge kakene".      

  Þetta rifjar upp satt atvik (frá fyrstu hendi) frá Akureyri fyrir mörgum árum.  Eiginmaður mætti að morgni í bakarí og pantaði rjómatertu.  Kona hans átti afmæli.  Hann sagðist sækja tertuna eftir vinnu upp úr klukkan 5.  Hann útlistaði fyrir bakaranema hvernig tertan átti að vera merkt.  Að ofan skyldi standa:  "Til hamingju með afmælið!".  Fyrir neðan vildi hann hafa: "Þú ert alltaf jafn falleg!" 

  Fyrirmælin komust ekki alveg til skila.  Þegar hann sótti tertuna stóð á henni:  "Til hamingju með afmælið að ofan!  Þú ert alltaf jafn falleg að neðan!"

Rasistar í löggunni

  Ég á marga vini.  Það er gaman.  Einn vina minna flutti til Íslands sem flóttamaður frá Víetnam fyrir mörgum árum.  Hann talar ágæta íslensku.  Eins og frægt og nýlegt myndband úr Smáralindinni sýnir þá mæta Íslendingar af asísku bergi brotnir stundum dónaskap af hálfu Íslendinga með evrópskan svip.  Það eru rasistar á Íslandi. 

  Vinur minn þessi sem nefndur er til sögunnar var eitt sinn stoppaður af lögreglunni þegar hann ók í rólegheitum eftir Dalvegi í Kópavogi.  Lögreglumaðurinn ávarpaði hann með spurningunni:  "Talar þú íslensku?" 

  "Já, dálítið," svaraði vinurinn í hógværð.

  "Þú verður að læra íslensku almennilega ef þú ætlar að vera á Íslandi, drengur,"  skipaði lögreglumaðurinn.  Og það valdsmannlega.  Því næst spurði hann háðskur:  "Kanntu að lesa?"

  Jú,  vinurinn kannaðist við það undanbragðalaust.  Þá spurði lögreglumaðurinn:  "Af hverju keyrir þú þá á yfir 50 km hraða þegar á skiltinu þarna stendur 50?"

  Vinurinn sagðist vita hver væri hámarkshraði þarna og að hann hafi talið sig vera á löglegum hraða.  Hann hafi þó ekki fylgst með hraðamælinum.  Honum hafi þótt hraðinn vera um eða undir hámarkshraða og ekkert verið að pæla í því.  Hann fylgdi aðeins hraða annarra bíla þarna.

  Hann gerði engan ágreining við hraðamælingu lögreglunnar.  Það var skrifuð skýrsla og allt gekk sinn vanagang.  Nema að þegar kom að því að ganga frá sekt þá kom í ljós að í skýrsluna var skráð að hann hafi ekið örlítið of hratt á Dalbraut í Kópavogi.  Það er engin Dalbraut í Kópavogi.  Það er til Dalbraut í Reykjavík,  á Dalvík, á Akranesi og víðar.  Leikar fóru þannig að skýrslan var úrskurðuð ómarktæk og sektin felld niður.

  Lögreglumaðurinn valdmannslegi og háðski hafði lesið vitlaust á götumerkingu á Dalvegi. 

  Spurning er hvort að lögreglumaðurinn hefði ávarpað mann með vestrænt útlit á sama hátt?  Skipað honum að læra almennilega íslensku,  spurt hvort að hann væri læs og kallað mann á fertugsaldri dreng?  Ég held ekki.  Ég held ekki heldur að íslenskir lögreglumenn séu almennt rasistar  Margir lögregluþjónar eru gott fólk.   

„Hættu að vera dónalegur“