Plötuumsögn

 

- Titill:  Evulög

 - Flytjandi:  Gímaldin

 - Einkunn: **** (af 5)

  Gímaldin er listamannsnafn Gísla Magnússonar,  söngvaskálds,  gítarleikara og söngvara.  Hann er ólíkindatól.  Músík hans sveiflast á milli ólíkra músíksstíla:  Allt frá a-everópskri vísnamúsík til þungarokks.  Reyndar ekki á þessari plötu,  Evulögum. 

  Upphafslagið er með nettum kántrý-keim.  Önnur lög eru einhverskonar létt-pönkað vísnapopp-rokk.  Allt einfalt og verulega hrátt.  Það er kostur.  Meira en nóg framboð er af fínpússuðu poppi.

  Um margt hljómar platan eins og demó (lítið unnin kynningarupptaka/sýnishorn fyrir plötuútgáfu sem á eftir að fínpússa hlutina).  Það er ekkert neikvætt.  Bara jákvætt.  Demó-stemmningin nær bæði yfir flutning og lagasmíðar.  Laglínur eru iðulega snotrar en gætu hljómað "útvarpsvænni" með smávægilegu glassúri.

  Vegna þess hversu hrá platan er þá er hún pínulítið seintekin við fyrstu hlustun - þrátt fyrir að sum lög séu grípandi. 

  Söng er skipt á milli margra:  Allt frá Megasi (föður Gímaldins) til Rúnars Þórs,  Karls Hallgrímssonar,  Trausta Laufdals,  Agnesar Ernu Estherardóttur,  Láru Sveinsdóttur og HEK. 

  Vegna margra söngvara hefur platan yfirbragð safnplötu.  Og þó eiginlega ekki vegna þess að lagasmíðar Gímaldins og útsetningar hafa sterkan höfundarblæ.

  Eins og nafn plötunnar,  Evulög,  vísar til eru textarnir eftir Evu Hauksdóttur.  Hún er þekkt sem norn, aðgerðarsinni og kjaftfor bloggari.  Ljóð hennar á plötunni eru ljúf,  ljóðræn og bundin í form stuðla, höfuðstafa og ríms (sum að vísu lausbundnari en ekki síðri).  Þau eru áhugaverðar vangaveltur um lífið og tilveruna.   

  Evulög er skemmtilega hrá plata sem venst betur og betur við hverja spilun.  Sterkasta lagið er Sálumessa. Ég kann vel að meta ljóðræn og falleg kvæði Evu sem og þetta ofur hráa popp-rokk Gimaldins.  Platan er góð skemmtun.

 

Ekki missa af!

 

  Takið fimmtudaginn 28.  febrúar frá.  Eða í það minnsta fimmtudagskvöldið.  Þá fer nefnilega fram virkilega spennandi,  fjölbreytt og mikil tónlistarhátíð.  Tilgangurinn er brýnn og göfugur.  Tónlistarhátíðin fer fram í Norðurljósum í Hörpu.  Herlegheitin byrja klukkan 20.00.  Meðal þeirra sem koma fram eru  KK,  Fræbbblarnir,  Óp-hópurinn,  Nóra,  Hrafnar,  Q4U,  Dimma,  Bodies,  Hörður Torfason og Ari Eldjárn.

  Tilgangur tónlistarhátíðarinnar er að afla fjár til styrktar ljósmyndaranum Ingólfi Júlíussyni.  Síðasta haust greindist hann með hvítblæði.  Síðan hefur hann verið í einangrun á Landspítalanum og stöðugri meðferð,  sem ekki hefur skilað tilætluðum árangri. 

  Ingó starfaði sem "free lance" ljósmyndari,  ásamt því að spila á gítar í hljómsveitinni Q4U.  Við það að vera kippt án fyrirvara af vinnumarkaði fóru fjármálin í klessu.  Ingó hefur fyrir fjögurra manna fjölskyldu að sjá.  Að auki situr hann tekjulaus uppi með fastan kostnað við vinnustofu (húsaleiga,  afborganir af tækjabúnaði o.s.frv.).   

  Með því að mæta á tónlistarhátíðina slærð þú tvær flugur í einu höggi:  Styrkir góðan málstað og upplifir frábæra tónlistarveislu.  Takið með ykkur gesti.

Næsti páfi

  Aðeins einni manneskju tókst að átta sig á því hvað Benedikt sextándi var að muldra þegar hann tilkynnti á blaðamannafundi afsögn sína úr embætti.  Óvíst er hvort að manneskjan heyrði rétt.  Heimsfréttin um afsögnina hefur ekki verið borin til baka af Vatíkaninu.  Það bendir til þess að konan hafi heyrt rétt og sátt ríki um hennar túlkun á fréttinni.

  Meiri ágreiningur ríkir um ástæður afsagnarinnar.  Sumir telja að komið hafi upp ósætti og óyfirstíganlegur ágreiningur á milli páfans og himnaföður hans.  Sá síðarnefndi var með stöðuga hrekki sem lýstu sér þannig að hvert sem páfi fór þá gustaði á kjólinn hans sem vafðist honum um höfuð og byrgði sýn.  Þá fengu ófáar húfur,  pottlok og hattar að fjúka af páfanum út í buskann. 

  Í þau örfáu skipti sem kjóllinn fékk að vera í friði myndaðist gustur páfa yfir höfði og skóp hárgreiðslu kennda við pönkara og hanakamb.

  Ef páfinn nær að setja upp gleraugu er eins og hann sé með það sama kýldur í hausinn;  gleraugun hendast út um allt andlitið og koma aldrei að gagni. Þau hafa ósjaldan endað uppi í túlanum og hann jórtrað á þeim eins og tyggjói.  

 

  Aðrir telja að páfinn sé á leið út úr skápnum,  svo þekktur sem hann er fyrir að vera með tunguna út um allt. 

   Páfa verður minnst fyrir harðorða og skelegga gagnrýni á prjál og pjatt.  Einhverjir hafa af óskammfeilni talað um að páfi kasti glerflöskum úr steinhúsi allur hlaðinn bling-bling glingri og gullslegnum hatti.  Hið rétta er að hatturinn er ekki til skrauts.  Hann er nestispakki páfa.   

  Eðlilega er byrjað að máta ýmsa einstaklinga í páfastól.  Það skiptir máli hver vermir hann.  Páfinn er óskeikull leiðtogi fjölmennasta sértrúarsafnaðar heims.  Þessir þykja taka sig best út sem arftakar Benna - enn sem komið er:

 

Konan sem skildi hvað páfi var að segja

Meira af Önnu frænku á Hesteyri

 

  Anna frænka á Hesteyri var mikill dýravinur.  Að miklu leyti snérist hennar tilvera um dýr.  Hún var dugleg við að skrifa ættingjum bréf og hringja í okkur.  Iðulega snérust frásagnir hennar um það sem á daga hafði drifið kinda hennar eða annarra dýra.  Hænur, kríur og mýs gengu sjálfala innan húss hjá henni.  Svo fékk hún sér tvær gæsir.  Hún áttaði sig ekki á því að það þarf að klippa af þeim flugfjaðrirnar.  Anna horfði þess vegna á eftir þeim fljúga á haf út.

  Anna var í öngum sínum.  Hún hringdi í Sigfús Vilhjálmsson (Hjálmarssonar, fyrrverandi menntamálaráðherra) á Brekku,  næsta bæ við Hesteyri.  Hann var og er hreppsstjóri í Mjóafirði.  Anna bað hann um að fara út á sjó og sækja gæsirnar.

  Svo illa stóð á að Sigfús var fastur í öðru verkefni.  Í galsa vísaði hann Önnu á að hringja í Landhelgisgæsluna og láta varðskip sækja gæsirnar.  Anna lét ekki segja sér það tvisvar.  Hinsvegar var erindinu illa tekið af þeim sem fyrstir urðu fyrir svörum hjá Landhelgisgæslunni.  En Anna vísaði til þess að það væru fyrirmæli frá sjálfum hreppstjóranum að Landhelgisgæslan ætti að sækja gæsirnar.  Eftir að símsamband hafði verið gefið út og suður innan Landhelgisgæslunnar urðu málalyktir þær að varðskip elti gæsirnar uppi,  náði þeim og boðaði Önnu niður í fjöru.  Þrátt fyrir að vera mikil um sig þá varð Anna sporlétt er hún rölti niður í fjöru og sótti gæsirnar sínar tvær. 

  Síðar sögðu skipsverjar á varðskipinu frá því að það hefði verið fyrirhafnarinnar virði að horfa á eftir Önnu kjaga upp túnið með gæs undir sitthvorri hendi.

  Önnur saga af Önnu frænku:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1281120/

Plötuumsögn

. 

 - Titill:  Nýtt upphaf

 - Flytjandi:  Herbert Guðmundsson

 - Einkunn: ****

.

  Yfir tónlistinni í heild er meiri léttleiki en á fyrri plötum Hebba.  Ballöðurnar eru poppaðri.  Í textum er hinsvegar tregi og eftirsjá í fyrstu 4 lögunum.  Í fimmta laginu,  Komdu með, er skipt um gír:  "Kveð veturinn / sem langur var og stríður."  Sumri, sól, ást og gleði er fagnað í fjörlegum léttrokkuðum sumarslagara.  Þetta lag hefur alla eiginleika til að verða sívinsæll sumarsmellur.

  Treginn skýtur aftur upp kolli í næsta lagi,  ballöðunni  Sé þig hvar sem er.  Þannig skiptast á skin og skúrir í næstu lögum.  Það er nett sumarstemmning í laufléttu og söngrænu  Sumarið er stutt. 

  Í hinu rólega  Við tvö  örlar á smá kántrý eða eiginlega blágresiskeim.  Í fljótu bragði man ég ekki eftir Hebba á þeim slóðum.

  Það kemur ekki á óvart að stórsmellurinn frá í fyrra,  Eilíf ást,  sé á plötunni.  Reyndar bæði í íslenskri útgáfu og einnig með enskum texta.  Enska útgáfan er hraðari og glaðværari.

  Mörgum kom í opna skjöldu að  Eilíf ást  skyldi ekki verða keppnislag Íslands í Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva í fyrra.  Ég hef aldrei fylgst með þessari keppni og veit ekki út á hvað hún gengur.  Mér skilst að dansspor keppenda,  klæðnaður,  hárgreiðsla og eitthvað svoleiðis skipti sköpum. 

  Hvort sem sá skilningur er réttur eða ekki þá hefur  Eilíf ást  orðið lífseigari en flest lögin sem það atti kappi við í keppninni í fyrra.

  Þátttakan í keppninni færði Hebba stærri sigur en öðrum keppendum.  Þátttakan leiddi saman hann og eiginkonu hans,  Lísu Dögg Helgadóttur.  Platan er tileinkuð henni.  Lísa Dögg er höfundur texta upphafslagsins,  Camilia. 

  Hebbi hefur jafnan gert út á frumsamda söngva.  Á  Nýju upphafi  bregður svo við að Hebbi spreytir sig á sjö lögum eftir sænska höfunda.  Fyrir bragðið er pínulítið önnur áferð á sumum laglínum og í útsetningum en við eigum að venjast á plötum með Hebba.  Engu að síður gerir Hebbi lögin að sínum með sínum persónulega stíl.  Hans þrjú frumsömdu lög skera sig ekki frá sænsku lögunum.  Þetta er heilsteypt plata.  Allur flutningur er fagmannlegur.  Þórir Úlfarsson spilar á hljómborð og heldur utan um upptökur og útsetningar;  Gulli Briem og Ingólfur Sigurðsson tromma;  Pétur Valgarð Pétursson og Stefán Már Magnússon spila á gítara;  Friðrik Sturluson plokkar bassa og semur flesta texta.  Um bakraddir sjá Þórir Úlfarsson, Edda Viðarsdóttir, Elísabet Ormslev pg Pétur Örn Guðmundsson.   

..

Veitingahússumsögn

-  Veitingastaður:  Pizza King,  Skipholti 70

-  Réttur:  Túnfisksbátur

-  Verð:  990 kr.

-  Einkunn:  **1/2 (af 5)

.

  Það er gaman að gera sér erindi í nýjan veitingastað.  Einkum ef hann býður upp á eitthvað sem er dálítið öðru vísi en aðrir staðir. 

  Veitingastaður að nafni Pizza King hefur verið opnaður í sama húsi og American Style í Skipholti.  Bara í hinum enda hússins.

.

  Í Bandaríkjum Norður-Ameríku má víða rekast á Pizza King.  Ég hef aldrei kíkt inn á svoleiðis stað.  Á ferðum erlendis er ástæðulaust að kaupa pizzu ef annað er í boði. 

  Í Hafnarstræti er staður sem heitir Pizza Royal.  Leturgerð og annað útlit bendir til þess að um systurstað Pizza King sé að ræða.  Ég hef ekki stigið fæti inn í Pizza Royal.  Þess vegna hef ég ekki samanburð við þann stað né Pizza King í Bandaríkjunum.

.

  Pizza King í Skipholti ber þess merki að vera skyndibitastaður.  Innréttingar eru fábrotnar,  tómlegar og kuldalegar.  Kannski er réttara að segja stílhreinar. 

  Hægt er að sitja á barstól við lítið borð áfast endilöngum veggjum.  Á miðju gólfi er eitt borð sem hægt er að sitja við allan hringinn.  Á vegg er sjónvarpsskjár.  

  Ljósmynd upp á vegg sýnir girnilegan brauðbát, vel úttroðinn af grænmeti og túnfiski (sjá mynd efst).  Kominn með bátinn í hendur blasti við töluvert rýrari útgáfa.  Í henni gleypti báturinn túnfiskinn, kál, rauðlauk, agúrkusneiðar og tómatsneiðar.  Skammturinn af þessu var varla helmingur af því sem myndin sýnir.  Kannski aðeins þriðjungur. 

  Á myndinni sjást líka paprika og ólívur.  Hugsanlega voru þær í mínum bát.  Ég fletti honum ekki í sundur til að kanna það.  Hafi þær verið með fór glettilega lítið fyrir þeim.  Einhver örlítil hvít sósusletta var í botninum á brauðinu.  Gott hefði verið að fá ríflegar af sósunni.  Báturinn var of þurr til að snæða án drykkjar.  Ástæða er til að taka fram að um túnfisksbita er að ræða en ekki majónes-hrært túnfisksalat á borð við það sem er í túnfisksbátnum á Subway.

.

  Eflaust er það sérviska í mér að finnast egg ómissandi með túnfiski.  Ég saknaði þeirra.  Brauðið er ágætt eldbakað hvítt hveitibrauð.  Þetta er dálítið í ítölskum stíl.  Stærð bátsins er svipuð og Hlöllabáta.    

  Þrátt fyrir hróplegan stærðarmun á fyllingunni í bátnum á mynd annarsvegar og bát í hendi hinsvegar er síðarnefnda útgáfan alveg ásættanleg máltíð.  Það er upplagt að smakka Pizza King bát til tilbreytingar frá Hlöllabátum og Nonnabátum.  Pizza King bátur er "öðru vísi" og ítalskri.     

.

Anna á Hesteyri

  Þegar ég byrjaði að blogga fyrir nokkrum árum var það fyrst og fremst til að eiga orðastað við ættingja og vini.  Liður í því spjalli var að rifja upp sögur af Önnu frænku á Hesteyri.  Hún og móðir mín voru bræðradætur.  Svo skemmtilega vildi til að fleiri en ættingjarnir höfðu gaman af sögunum.  Þær urðu kveikja að bók um Önnu sem varðveitir sögurnar betur.  Og var ekki seinna vænna.  Anna lést nokkrum mánuðum eftir útkomu bókarinnar.

  Ég gerði hlé á upprifjun á sögum af Önnu þegar bókin kom út.  Ég vildi ekki trufla sölu á henni.  Þegar Anna féll frá var ég ekki í stuði til að skrá fleiri sögur fyrst á eftir.  Nú er hlé á enda.  Á næstunni birti ég hér fleiri sögur af Önnu.

  Anna var afskaplega greiðvikin.  Hún vildi öllum vel.  Hún var stöðugt að hugsa um það hvernig hún gæti glatt aðra.  Hún var dugleg að skrifa ættingjum og vinum bréf.  Sömuleiðis notaði hún símann óspart.  Símreikningar hennar voru töluvert hærri en á öðrum heimilum.

  Í desemberbyrjun eitt árið hringdi Anna í frænku okkar í Reykjavík.  Sú var með slæma flensupest.  Það olli Önnu áhyggjum.  Hvernig fer þá með jólahreingerninguna?  Hvað með jólainnkaupin,  jólaskreytingar og jólabakstur?  Frænkan í Reykjavík viðurkenndi að þetta væri óheppilegur árstími fyrir flensu.  Hinsvegar væri maður hennar og unglingssynir við góða heilsu og gætu sinnt því brýnasta.  "Þeir kunna ekki að baka,"  fullyrti Anna áhyggjufull.  Frænkan í Reykjavík taldi góðar líkur vera á að flensan yrði að baki fyrir jól.

  Nokkrum dögum síðar fékk frænkan í Reykjavík stóran kassa frá Önnu.  Í honum voru tertur með glassúr,  jólakaka og fleira bakkelsi.  Þó að Anna væri lítið fyrir bakstur þá hafði hún undið sér í að bjarga jólabakstrinum fyrir frænkuna í Reykjavík.  Verra var að bakkelsið hafði orðið fyrir töluverðu hnjaski í póstflutningum frá Hesteyri í Mjóafirði til Reykjavíkur.  Það var ekki eins lystugt á að líta og þegar Anna tók það úr ofninum á Hesteyri.  Ennþá verra var að ofan á tertunum skoppuðu bæði efri tanngómur og neðri. 

  Frænkan í Reykjavík hringdi þegar í stað í Önnu.  Þakkaði vel fyrir bakkelsið og spurði hvort að rétt væri tilgetið að Anna saknaði fölsku tannanna sinna.  "Hvernig getur þú vitað það?"  spurði Anna gapandi hissa.  Frænkan í Reykjavík sagðist hafa fundið þær í kassanum.  Anna varð heldur betur glöð við þessi tíðindi.  Hún var búin að gera allsherjar leit að tönnunum dögum saman.  Svo vel vildi til að hún vissi af manni í Reykjavík sem ætlaði að vera í Mjóafirði yfir jólin.  Ef hratt væri brugðist við mætti koma tönnunum á hann.  "Það kæmi sér vel fyrir mig að vera með tennurnar um jólin,"  útskýrði Anna.  Það tókst.   

.

Bestu plötur Megasar

 

  Fyrir nokkru síðan ýtti ég úr vör skoðanakönnun um bestu plötur Megasar.  Fyrsta skrefið var að leita á náðir lesenda.  Ég bað þá um að tiltaka þær plötur Megasar sem þeim þykir bestar.  Öllum plötum sem nefndar voru til sögunnar stillti ég upp í formlega skoðanakönnun.  Ég ákvað að láta könnunina standa þangað til 2000 atkvæði hefðu skilað sér í hús.  Nú hefur það mark náðst.  Niðurstaðan er sú sama og þegar 100 atkvæði höfðu verið greidd.  Af því dreg ég þá ályktun að útkoman sé nokkurn veginn til samræmis við almennan smekk fyrir plötum Megasar.  Að minnsta kosti hvað varðar plöturnar í efstu sætunum.  Þar er útkoman afgerandi.  Ég ætla að flestir aðdáendur Megasar hefðu að óreyndu giskað rétt á hvaða plötur myndu hreiðra um sig í efstu sætunum. 

  Þar fyrir utan er þetta fyrst og fremst léttur samkvæmisleikur. 

  Þannig er listinn: 

1.  Á bleikum náttkjólum 25,5%

2.  Megas (fyrsta platan) 17,7%

3.  Loftmynd 12,5%

4.  Til hamingju með fallið 8,1%

5.  Í góðri trú 7,7%

6.  Drög að sjálfsmorði 7,3%

7.  Millilending 6,4%

8.  Fram og aftur blindgötuna 5,2%

9.  Nú er ég klæddur og kominn á ról 4,5%

10.  Þrír blóðdropar 2,7%

11.  Höfuðlausnir 2,3%

Eiturslanga ræðst á dreng og ljósmyndarar taka myndir

  Þessi ljósmynd hefur farið eins og eldur um sinu á Fésbókinni.  Eiturslanga ræðst á ungan dreng og ljósmyndarar fylgjast spenntir með í stað þess að grípa inn í og koma emjandi drengnum til hjálpar.  Drengnum viti sínu fjær af skelfingu og hræðslu,  þekkjandi að einungis nokkrar sekúndur í þessum aðstæðum skilja á milli lífs og dauða.  Ljósmyndararnir eru fordæmdir fyrir.  Ég vatt mér í að rannsaka málið.  Niðurstaðan er sú að þetta er ekki drengur heldur 13 ára stúlka. 

  Eftir að ljósmyndararnir höfðu náð mörgum góðum myndum af viðureign eiturslöngunnar og stelpunnar óhlýðnaðist innfæddur aðstoðar- og leiðsögumaður myndatökuliðs tímaritsins National Geographic fyrirmælum um að trufla ekki atburðarásina.  Hann réðist á slönguna og snéri hana af stelpunni.  Slangan gerði sér þá lítið fyrir og át manninn.  Það náðust góðar myndir af því. 

  Talsmenn National Geographic segja að þær myndir verði ekki birtar fyrr en lögfræðileg atriði hafi verið afgreidd.  Þau snúa að fjölskyldu mannsins sem eiturlyfjaslangan át.  "Við þurfum að ganga frá smávægilegum tæknilegum atriðum áður en myndirnar verða birtar," segir talsmaður tímaritsins.  

Jólahlaðborðsævintýri - sönn saga

. 

   Eldri hjón hafa síðustu ár gert sér ærlegan dagamun þegar jólin nálgast.  Þau fara á jólahlaðborð.  Þetta er í eina skipti á árinu sem konan fer úr húsi.  Hún er hugsar um heimilið og er heimakær.  Hún er ekkert fyrir flandur.  Samskipti við börn sín og aðra ættingja fara að mestu fram símleiðis.  Eða þá að ættingjarnir koma í heimsókn.  Karlinn vinnur ennþá þó að hann sé kominn á aldur.  Hann er ekki eins heimakær.  Hann skreppur á sportbarinn Classic Rock í Ármúla til að horfa á fótboltaleiki á breiðtjaldi.  Hann fær sér kaldan öllara í leiðinni, hamborgara og franskar.  Konan er sæl með það.  Henni leiðast fótboltaútsendingar í sjónvarpinu. 

.

  Árlegt jólahlaðborð hjónanna er hápunktur ársins hjá konunni.  Dagsetning er ákveðin með fyrirvara.  Konan leigir ljósabekk heim til sín og nær fallegri og hraustlegri sólbrúnku í tæka tíð.  Hún fer í klippingu, hárlitun og hárlagningu;  augabrúnir eru plokkaðar og litaðar;  andlitið farðað með augnskuggum og allskonar "meiki";  varir litaðar; hendur og neglur snyrtar,  lakkaðar og skreyttar.  Bæði hjónin fara í sín fínustu föt.  Konan setur upp allt það glingur sem hún á í hálsfestum,  eyrnalokkum,  armböndum,  hringjum og öðru slíku.  Svo fer hún í fína dýra pelsinn sinn.

.

  Hjónin fara ekki tvö ár í röð á sama stað.  Þau eru búin að fara á Hótel Sögu,  Hótel Loftleiðir,  Kaffi Reykjavík og fjölda annarra staða.  Karlinn heldur utan um það hvert þau fara.  Hjónin njóta jólahlaðborðs í botn.  Þau sitja í rólegheitum yfir kræsingunum í 3 - 4 klukkutíma.  Smakka á öllum forréttum,  aðalréttum og eftirréttum.  Það fer heilmikill tími í það eitt að stafla á diskana.  Þau hvíla sig á milli rétta,  hlusta á hljómsveit hússins spila jólalög,  og dreypa á hvítvíni.  Þetta er í eina skipti á árinu sem konan bragðar áfengi.  Hjónin kunna með vín að fara.  Þau verða aldrei beinlínis full.  En vínið hreyfir nægilega við þeim til að þau taki leigubíl til og frá jólahlaðborði.  Kallinum þykir spaugilegt að konan verður hláturmild þegar hún sötrar hvítvín.  Kannski er skýringin líka sú að jólahlaðborðið kryddar rækilega tilbreytingarlaust líf konunnar.  

  Þegar hjónin hafa borðað nægju sína af jólahlaðborðinu færa þau sig yfir á barinn.  Þar sitja þau í 1 - 2 klukkutíma til viðbótar.  Ævinlega hitta hjónin einhverja sem þau þekkja á jólahlaðborðinu eða á barnum.  Enda "rútínerast" gestirnir töluvert á þeim 5 - 6 tímum sem hjónin eru á staðnum. 

. 

  Eitt svona jólahlaðborð hjá hjónunum kostar sennilega um eða yfir 100 þúsund kall þegar allt er með talið.  Þetta er eini lúxusinn sem þau leyfa sér.  Þau eiga ekki flatskjá og hafa aldrei farið til útlanda. 

  Fyrir síðustu jól lenti karlinn í tímahraki daginn sem þau hjón fóru á jólahlaðborð.  Planið var þannig að karlinn gaf konunni upp að mæting á jólahlaðborðið væri klukkan 6.  Þetta var á föstudegi en karlinn ætlaði að hætta fyrr um daginn í vinnunni.  Þegar á reyndi komst hann ekki frá verkefni í tíma.  Konan var í öngum sínum.  Klukkan varð 4 og karlinn fastur í vinnunni.  Klukkan 5 hringdi konan í hann.  Hún var búin að fylla baðið af heitu vatni fyrir hann,  taka til jakkafötin hans,  bursta skóna og gera allt klárt.  Karlinn komst ekki heim fyrr en um klukkan hálf 6.  

  Hann hafði ekki tíma til að fara í bað og skipta um föt.  Það var brýnna að þau mættu á réttum tíma.  Konan var miður sín fyrir hans hönd.  Hún vorkenndi honum fyrir að þurfa að fara í vinnugallanum á jólahlaðborðið.  Um leið var hún honum þakklát fyrir að fórna fataskiptum fyrir að mæta með á réttum tíma á hlaðborðið.  

  Konan er einstaklega jákvæð.  Hún gerir gott úr öllu.  Jagast aldrei.  Síst af öllu sýnir hún karlinum leiðindi - þó að henni mislíki eitthvað í hans fari eða gjörðum.  Þvert á móti veitir hún honum stuðning á öllum sviðum undir öllum kringumstæðum.  Þess vegna gætti hún sín á því að gera ekki veður út af vinnugallanum.

.

  Vegna tímahraksins keyrði karlinn sjálfur með þau hjón á jólahlaðborðið.  Hann ók inn Skútuvog.  Konan spurði í undrun:  "Hvað erum við að gera í Skútuvogi?"  Karlinn svaraði:  "Hérna."  Hann beygði inn að Húsasmiðjunni.  Konan skildi hvorki upp né niður.  Hún hélt áfram að spyrja karlinn eftir að hann var búinn að leggja bílnum og þau á leið út úr honum.  "Jólahlaðborðið er hér,"  útskýrði hann.

  Inni í Húsasmiðjunni blöstu við konunni allskonar skrúfur,  hamrar,  tangir og og önnur verkfæri.  Hún hafði aldrei inn í svona búð komið.  Karlinn rataði hinsvegar og þau komu að langri röð við mötuneyti Húsasmiðjunnar.  Þau voru hálftíma í röðinni.  Konunni gafst nægur tími til að virða fólkið í röðinni fyrir sér.  Það var að uppistöðu til verka- og iðnaðarmenn í óhreinum heilgalla með allskonar vösum.  Upp úr þeim stóðu málmbönd,  vinnuvettlingar og allra handa verkfæri. 

.

  Þegar hjónin náðu að jólahlaðborðinu var ljóst að þarna var um einskonar "miní" jólahlaðborð að ræða.  Eða verkamannajólahlaðborð,  eins og konan lýsir því.  Jú, jú,  þarna voru heitar pylsur,  kjúklinganaggar,  kjúklingavængir,  kartöflustrá úr dós og eitthvað svoleiðis.  Allt í lagi með það.  En ekkert hangikjöt.  Ekkert laufafbrauð.  Ekkert Ris a la Mande.  Engin hljómsveit að spila.  Ekki dúkuð borð.  Til viðbótar þurftu hjónin að standa með diskana sína í korter eða svo áður en borð losnaði.  Eða réttara sagt losnuðu tvö sæti við borð sem þau hjón urðu að deila með tveimur drengjum er unnu á bílaverkstæði þarna í grennd.   

  Með orðum konunnar:  "Þetta var sérkennileg lífsreynsla.  Dálítil vonbrigði.  Ég er viss um að aldrei áður hefur jafn vel til höfð og jafn vel klædd kona sést í Húsasmiðjunni."  

.

Grínverksmiðja ríkisins rassskellt - einu sinni enn!

  Mannanafnanefnd ríkisins hefur til fjölda ára (næstum 15) barist með kjafti og klóm fyrir því að stúlku nokkurri sé gert að heita Stúlka.  Ástæðan er sú að stúlkan vill heita Blær.  Foreldrar hennar vilja sömuleiðis að hún heiti Blær.  Aðrir ættingjar,  vinir og kunningjar stúlkunnar vilja líka að hún heiti Blær.  Enda er nafnið Blær afskaplega fallegt nafn,  hvort heldur sem konur eða karlar bera það.  Nú hafa dómstólar bæst í hóp þeirra sem telja það til sjálfsagðra mannréttinda að stúlkan þurfi ekki að gegna nafninu Stúlka heldur fái að heita því nafninu sem hana langar til,  Blær.   

  Grínverksmiðja ríkisins hefur þar með verið rassskellt eina ferðina enn.  Brandarar hennar eru fúlir og engum til gleði.  Hún er og hefur alltaf verið til óþurftar.  Það hlýtur að renna upp sá dagur að einhver stjórnmálamaður taki upp á því að forða landsmönnum undan forsjá Grínverksmiðju ríkisins.  

  Nú taka væntanlega við há útgjöld og tímafrek vinna hjá Blæ og foreldrum hennar við að afla nýs vegabréfs og annarra pappíra með nafni Blævar í stað nafnsins Stúlku.  Kostnaður ríkissjóðs,  sameiginlegs sjóðs Blævar, foreldra hennar og annarra Íslendinga,  vegna þessa eina staka brandara Grínverksmiðju ríkisins er sennilega á aðra milljón króna.  Engum þótti brandarinn góður.  Nema útlendingum.  Þeim þykir reyndar tilvist Grínverksmiðju ríkisins vera ennþá betri brandari.

  Þessi brandari er bestur:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1278566/

  Blær,  til hamingju með að þú megir nú bera  lögformlega þitt fagra nafn,  Blær.  Eitt blæbrigðafegursta nafn í nafnaskrá Hagstofu Íslands.  

Fær að heita Blær

Veitingahússumsögn

 

- Réttur:  Þorrabakki

- Veitingastaður: Ikea

- Verð:  1295 kr.

- Einkunn: *** (af 5)

  Bestu kaup í þorramat er að finna í sænsku húsgagnaversluninni Ikea í Garðabæ.  Um er að ræða staðlaðan skammt.  Hægt er að velja á milli disks með súrmeti og disks með nýmeti.  Á báðum diskunum er hangikjöt,  sviðasulta,  hákarl,  harðfiskur,  tvær rúgbrauðssneiðar,  tvenn smjörstykki,  maríneruð síld og rófustappa.  

  Á súrmetisdisknum eru að auki hrútspungar,  lundabaggi,  lifrarpylsa og blóðmör.

  Á nýmetisdisknum er að auki saltkjöt,  síld í sinnepssósu og ítalskt salat (Ora grænar baunir og gulrótarteningar í majonesi).  

  Eins og af upptalningu sést þá er súrmetisdiskurinn heldur veglegri.  Það er dálítið einkennilegt.  

  Ókosturinn við staðlaðan skammt er sá sami og við tilbúna þorrabakka sem seldir eru í matvöruverslunum:  Svigrúm er takmarkað til að velja uppáhaldsrétti og hafna því sem á síður upp á pallborð.  Þann vankant hafa þorrahlaðborð ekki.  Þess vegna eru þau svona vinsæl.  Ikea leysir þetta að hluta með því að bjóða upp á áðurnefnt val á milli diska með súrmat og nýmeti.

  Skammtarnir hjá Ikea eru ekki skornir niður við trog.   Þeir eru það veglegir að illmögulegt er að klára allt af súrmetisdisknum.  Nýmetisdiskinn má tæma með herkjum ef maður er  svangur. 

  Það eina sem ég sakna á þorradiskum Ikea er hvalur og magáll.  Já, og svo er enginn heitur réttur. 

  Hér er umsögn um þorrahlaðborð á Umferðarmiðstöðinni:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

Bráðnauðsynlegt að vita um snjó og bíl

  Í snjó og frosti er áríðandi að gæta sín á nokkrum hlutum ef ekki á illa að fara.  Einkum ef að kusur eru úti við.  Þá leiðist þeim alveg rosalega.  Þær finna ekkert gras til að bíta í.  Þær eru nautheimskar og átta sig engan veginn á því að hægt sé að finna gras undir snjónum.  Öfugt við til að mynda hestinn.  Hann er klár.  Hann krafsar í snjóinn,  ryður honum snyrtilega frá þangað til gras blasir við.

  Þegar gras er hulið snjó veit kusan ekki sitt rjúkandi ráð.  Henni er kalt.  Hvað er þá til ráða?  Kusan er í hópi allra forvitnustu dýra,  að manninum frátöldum.  Eðlislæg forvitni kusu reynist henni oftar vel heldur en illa.  Ef hún kemur auga á að bíll nálgist og sé lagt ekki allt of fjarri henni þá líður ekki á löngu uns hún fer að bílnum og forvitnast.  Hún þefar af honum,  skoðar hann hátt og lágt og sleikir hann aðeins til að kanna bragðið.  

  Í snjó og kulda er afar óheppilegt að kusa átti sig á því að húdd bílsins sé heitt eða volgt.  Þá bröltir hún nefnilega upp á húddið og kemur sér makindalega fyrir í notalegri hlýjunni.  Vandamálið er að vegna þyngdar kusu þá dældast húddlokið.  Bröltið á klaufdýrinu fer líka illa með lakkið á bílnum.  

  Þetta vita fáir.  Kýr eru svo sjaldan úti í snjó og kulda.  En það kemur fyrir.  Þá er nauðsynlegt að vita af þessu.

 

Seyðfirðingar innlyksa í þrjá daga

Íslenskar plötur skora hátt á lista yfir bestu plötur ársins 2012

  Einn af áhugaverðustu tónlistarnetmiðlum heims heitir All Scandinavian (www.allscandinavian.com).  Nafnið gefur freklega til sterkra kynna að tímaritið fjalli að uppistöðu til um skandinavíska tónlist.  Svo sannarlega stendur það undir nafni.  Það gerir skandinavískri dægurlagamúsík mjög góð skil.

  All Scandinavian er gert út frá Danmörku.  Samt er tímaritið skrifað á ensku.  Skrítið.  Í síðustu viku birti það lista yfir bestu skandinavískar plötur ársins 2012.  Niðurstaðan varð þessi:

1.  200 (færeysk) - Vendetta

  Það er ástæðulaust að vitna í rök All Scandinavian fyrir valinu á Vendettu sem bestu skandinavísku plötu 2012.  200 er flottasta pönksveit heims!  Það vitum við Íslendingar.  200 hefur margoft spilað á hljómleikum á Íslandi,  plötur tríósins hafa selst ágætlega hérlendis og svo framvegis.  Góð og sanngjörn niðurstaða hjá All Scandinavian.

2.  The Savage Rose (dönsk) - Love and Freedom

  "Annisette og hljómsveit hennar sýna öllum retro-rokkandi hljómsveitum þarna úti hvernig á að gera þetta með sínu seyðandi sálarríka rokk meistaraverki sem 21. plata The Savege Rose er á 44. ára ferli."

3.  Kontinuum (íslensk) - Earth Blood Magic

   "Fyrsta plata íslenska kvartettsins Kontinuum,  Earth Blood Magic,  er einfaldlega besta framsækna sýru-krát-þungarokksplatan sem gat að heyra á liðnu ári."

4.  Simian Ghost (sænsk) - Youth

5.  The Megaphonic Thrift (norsk) - The Megaphonic Thrift 

6.  Murmansk (finnsk) - Ruutli

7.  Efterclang (dönsk) - Piramida

8.  Goat (sænsk) - World Music

9.  Dunderbeist (norsk) -Black Arts & Crooked Tails & Songs of the Buried

10.  Pétur Ben (íslenskur) - God´s Lonely Man

  "Sex árum eftir frumburð Pétur Ben verðlaunar hann okkur fyrir þolinmæðina með annarri framúrskarandi plötu."

11.  Susanne Sundför (norsk) - The Silicon Vail

12.  Kúra (íslensk) - Halfway to the Moon

Veitingahússumsögn

 

 - Réttur:  Þorrahlaðborð

 - Staður:  Fljótt og Gott,  Umferðarmiðstöðinni

 - Verð:  2900 kr.

 - Einkunn:  ***1/2 (af 5)

  Það er reisn yfir því hjá Fljótt og Gott að bjóða upp á þorrahlaðborð allan daginn alla daga í þorramánuði.  Á boðstólum er flest það helsta sem einkennir alvöru þorrahlaðborð:  Hrútspungar,  lundabaggar,  bringukollar,  lifrarpylsa,  blóðmör,  sviðakjammar,  sviðasulta,  grísasulta,  hangikjöt,  hvalur,  hákarl,  heitt saltkjöt og fjórir síldarréttir.  Margt af þessu annarsvegar súrt og hinsvegar nýtt (ósúrt).  Meðlæti er hrásalat,  grænar baunir,  rauðrófur,  heitar kartöflur með eða án jafnings,  heit rófustappa og heit kartöflumús,  svo og flatkökur, rúgbrauð og soðbrauð.  

  Ástæðan fyrir því að hlaðborðið fær ekki fullt hús stiga er eftirfarandi:  Saltkjötið var þurrt og helst til feitt (ég veit að margir kjósa bitana sem feitasta.  Það má líka föndra við að skera fituna af).  Sennilega hafði það staðið lengi á hitaborðinu þegar mig bar að garði (um kvöldmatarleyti).  Sama á við um jafninginn.  Hann rétt huldi botn skálarinnar og var orðinn hnausþykkur og hlaupkenndur.  Aðeins ein lítil og þunn sneið lá í skál undir súran hval.  Hún hafði legið þar í vökva nógu lengi til að vera orðin lin og hálf slepjuleg.  

  Áreiðanlega eru þessir hlutir í góðu lagi þegar nýbúið er að fylla á skálarnar og bakkana.  En að sjálfsögðu get ég aðeins gefið einkunn fyrir hlaðborðið eins og það stóð mér til boða.  Að auki saknaði ég pínulítið magáls og harðfisks.  Engu að síður hrósa ég veitingastaðnum á BSÍ fyrir framtakið.  Ég mæti þangað aftur.  Og aftur.    

  Viðbót sett inn 1. febrúar:  

  Í gær var búið að bæta harðfisk við á þorrahlaðborðið.  Jafnframt var búið að strengja plastfilmu yfir saltkjötið þannig að það þornaði ekki.  Var safaríkt og gott.  Ég læt samt einkunnina standa því að hún á við um hlaðborðið eins og það var þá.   

Alvöru júró-rokk í kvöld (laugardaginn 26. janúar)

 

  Sólstafa hefur verið sárt saknað í Söngvakeppni evrópskra sjónvarpsstöðva,  Júrivisjón.  Einkum af Finnum.  Þar njóta Sólstafir meiri vinsælda en allir íslenskir þátttakendur í sögu Júrivisjón frá upphafi.  Stök plata með Sólstöfum lætur sig ekki muna um að fara í 12. sæti á finnska vinsældalistanum þegar vel liggur á mannskapnum. 

  Nú er júrivisjón-fárið skollið á í ár.  Þá er fátt heppilegra í stöðunni en flýja í faðm Sólstafa.  Hlusta á alvöru rokktónlist í hæsta gæðaflokki.  Og ekki bregðast Sólstafir sem aldrei fyrr.  Þeir bjóða upp á spennandi hljómleika í kvöld,  26. janúar (laugardag) á Gauki á Stöng.  Þetta eru fyrstu sjálfstæðu hljómleikar Sólstafa í meira en ár.  Vinna við næstu plötu er jafnframt hafin.   Hljómsveitin Kontinuum hitar upp.  Fjörið hefst klukkan 22.00. 

  “Við erum á flakki um Evrópu mest allt árið. Svona hefur þetta verið síðastliðin ár en þó aukist með ári hverju”, segir Sæþór Maríus, gítarleikari Sólstafa. “Á vorin og haustin eru það túrarnir og svo tónleikahátíðir yfir sumartímann”, bætir hann við.

  Síðust tónleikar Sólstafa erlendis voru á skemmtiferðaskipi sem sigldi frá Miami til Bahamaeyja. “Það var mikið ævintýri og ólíkt því sem við erum vanir. Við spiluðum á sundlaugadekkinu í glampandi sól. Fólk var þarna að headbanga í heitapottinum og fá sér sundsprett”.

Sæþór segir þá félaga í fantagóðu spilaformi enda nýta þeir vetrartímann vel til að æfa. “Við erum orðnir skipulagðir, æfingaplanið er komið í Excel-skjal. Við höfum líka verið duglegir að semja nýtt efni undanfarið. Það er alltaf gaman”, segir Sæþór kíminn.

Þrjú lög komust áfram

Hverjir eru hinir?

  Í Fréttablaðinu segir frá nýtilkomnu risavandamáli sem herjar á íbúa Danmerkur um þessar mundir;  vasaþjófnaði.  Tilkynningum um vasaþjófnað hefur fjölgað um 40 frásent á síðustu 6 árum.  Flestum í Kaupmannahöfn.  Eftir Arne Wissing hjá lögreglunni í Kaupmannahöfn er haft að í langflestum tilfellum þegar rænt er úr vösum sé um vasaþjófa að ræða. 

  Hverjir ætli hinir séu;  þessir sem ræna úr vösum án þess að vera vasaþjófar? 

Grínverksmiðja ríkisins rassskellt

.

  Í lok sjöunda áratugarins flutti heimsfrægur píanóleikari,  Vladimir Ashkenazy,  frá Rússlandi til Íslands.  Eiginkona hans var og er íslensk..

  Á þessum árum vissu fáir í heiminum að Ísland væri til.  Þeir örfáu sem könnuðust við nafnið Ísland vissu ekkert um land og þjóð.  Það taldist til tíðinda hérlendis ef útlending bar að garði.  Hvað þá að útlendingur vildi búa á Íslandi.  Svo ekki sé minnst á þegar heimsfrægur útlendingur settist að á Íslandi.

.

  Vladimir tók strax virkan þátt í menningarlífi Íslendinga.  Meðal annars ýtti hann úr vör Listahátíð sem allar götur síðan hefur verið stórt dæmi í íslensku menningarlífi. 

.

  1972 sótti Vladimir Ashkenazy um íslenskan ríkisborgararétt.  Þá voru íslensk mannanafnalög þannig að nýbúa var gert að taka upp rammíslenskt nafn.  Vladimir Ashkenazy var bent á að það væri lítið mál að breyta nafninu í Valdimar Áskellsson.  En, nei.  Vladimir Ashkenazy taldi að það myndi slátra ferli sínum.  Nafnið Vladimir Ashkenazy hefði viðskiptavild á heimsmarkaði.  Það myndi enginn mæta á tónleika með Valdimar Áskelssyni.  

.

  Þetta var snúin staða.  Íslensk stjórnvöld gerðu sér grein fyrir því að Íslandi væri mikill akkur í því að þessi heimsfrægi píanósnillingur væri íslenskur ríkisborgari.  Þrautalending varð sú að lögformlega var nafnið Vladimir Ashkenazy samþykkt af íslenskum embættismönnum  sem íslenskt heiti.  

.

  Mörgum árum síðar flutti til Íslands austurískur kvikmyndagerðarmaður,  Ernst Kettler.  Þegar hann sótti um íslenskan ríkisborgararétt var honum gert að taka upp íslenskt nafn.  Fornafnið Ernst var ekki vandamál.  Það var þegar í mannanafnaskrá sem viðurkennt íslenskt nafn.  Seinna nafnið,  Kettler, átti ekki að vera neitt vandamál heldur.  Ernst Ketill hljómaði næstum eins.  Ernst Kettler var ósammála.  Nafnið Ernst Kettler var með viðskiptavild í kvikmyndabransanum.  Engu að síður: Embættismenn vísuðu í mannanafnalög.  Ernst yrði að taka upp lögformlegt íslenskt nafn til að fá íslenskan ríkisborgararétt.  

.

  Þá upphófst þref.  Því lauk með því að Ernst Kettler fór yfir öll viðurkennd nöfn í mannanafnaskrá ríkisins.  Niðurstaðan varð sú að hann sótti um að taka upp nafnið Vladimir Ashkenazy.  Það var löglegt íslenskt nafn.

.

  Umsókn Ernst Kettlers setti mannanafnanefnd, ráðuneyti og Hagstofu í klemmu.  Eftir mikinn vandræðagang varð niðurstaðan sú að lögum var breytt.  Felld voru úr gildi lög um að nýbúar yrðu að taka upp rammíslensk nöfn. 

  Hér er dæmi um ágætt myndband úr smiðju Ernst Kettlers.  Þorrinn gengur í garð. 

.

Grínverksmiðja ríkisins

 Mannanafnanefnd íslenska ríkisins er aðhlátursefni út um allan heim.  Jafnvel víðar.  Mannanafnanefnd ríkisins er dæmi um svo mikið óþurftarfyrirbæri að störf hennar og niðurstöður geta ekki orðið annað en kjánalegar og meiriháttar spaugilegar.  Reyndar var það aðeins tilviljun á sínum tíma að þessi nefnd varð mannanafnanefnd ríkisins en ekki dýranafnanefnd ríkisins.  Áköfuðustu forsjárhyggjusinnum þyrsti í ríkisrekna nafnanefnd.  Hending réði því að þeir náðu (fyrst) samkomulagi um mannanafnanefnd.

 

  Dæmi um brandara mannanafnanefndar ríkisins er að maður má heita Morgan Jón Sveinsson en stranglega er bannað að heita Jón Morgan Sveinsson.  Helst mælir grínverksmiðja ríkisins með heitinu Ljótur Vagn Jónsson. 

 

  Annar brandari er að konu er harðbannað að heita því fagra nafni Blær.  Virkilega blæbrigðafagurt nafn.  Þess í stað er henni gert - af mannanafnanefnd ríkisins - að heita Stúlka.  Nafnið Stúlka er svo sem ágætt á meðan kona er á þeim aldri þegar stelpur eru kallaðar stúlkur.  En það verður hallærislegt þegar öldruð kona heitir Stúlka.  Og ennþá hallærislegra þegar gömul kona er skikkuð af grínverksmiðju ríkisins til að heita Stúlka. 

  Á morgun verður birt á þessum vettvangi spaugileg frásögn sem afhjúpar betur en margt annað fáránleika grínverksmiðju ríkisins.  Það er enginn vandi að "gúgla" ókeypis góða brandara.  Það þarf ekki vel launaða ríkisnefnd til að vinna það verk að framleiða brandara.  Engu að síður má grínverksmiðja ríkisins njóta sannmælis um að hún vinnur fyrir kaupinu sínu.  Brandarar hennar eru gulls ígildi.  Þeir toppa alla aðra brandara.  Vandamálið er að brandararnir eru á kostnað annarra. 

.

     

„Þarf að muna að ég heiti Stúlka“

Þegar hljómsveitir voru töff í útliti - skemmtilegar myndir

  Í gamla daga voru liðsmenn hljómsveita kallaðir hljómsveitatöffarar og poppstjörnur.  Þeir voru svo svalir og töff.  Kynþokkinn geislaði af þeim.  Af hverju er þetta ekki lengur svona?  Hvað gerðist?  Núna eru liðsmenn hljómsveita bara venjulegt og hversdagslegt fólk.  Skera sig ekkert frá skrílnum að neinu leyti.  Það er ekkert gaman.  Þess í stað er gaman að ylja sér við að rifja upp þá gömlu góðu daga þegar töffararnir réðu ríkjum.

  Þarna var blandað saman samræmdum hljómsveitarbúningi og síðu hippahári áttunda áratugarins.  Hárið er vel greitt og snyrt.  Allir með snyrtan topp en hárið fær að vaxa villt yfir eyrun.  Snyrtimennska og "wild" í bland.  Þannig var það þegar mamman fékk að vera stílisti hljómsveitarinnar.

   Hér er það níundi áratugurinn.  Hárið er litað,  blásið og látið halda sér snyrtilega úfið með lakkúða.  Það sést ekki vel en í þessari línu fylgdi að augnlínur voru skerptar með lit og augnskuggum.  Í herðar á jökkum og frökkum var troðið stórum púðum.  Það þótti svalast að bretta aðeins upp á frakkaermar.  Hvítt belti og hvítir skór voru töff.  Söngvarinn fékk iðulega að skera sig úr með því að vera í skærlitum plastgalla.  Svona hljómsveitir spiluðu tölvupopp og hafa verið kenndar við hárstílinn sítt-að-aftan (mullet).  

  Sumar danshljómsveitir níunda áratugnum buðu upp á blandaðan stíl:  Einn töffarinn var með sítt-að-aftan,  annar með afró-hár,  þriðji í Village People múnderingu,  fjórði með hipp-hopp húfu og sólgleraugu og svo framvegis. 

  Á áttunda áratugnum varð til fyrirbæri innan þungarokksins sem kallaðist glysrokk.  Hluti af glysrokkinu var hármetall (hair metal).  Hugsanleg ástæða fyrir nafngiftinni getur verið sú að hárið var verulega sítt.  Liðsmenn hármetalsveita mála sig ennþá meira en sítt-að-aftan töffararnir og mála sig heldur ekki eins fagmannlega.  Hármetalsveitirnar spruttu aftur upp í Bandaríkjunum í lok níunda áratugarins.  Í það skiptið voru hljómsveitirnar léttklæddar.  Enda oft hlýtt í Bandaríkjunum.

  Svo eru það þungarokkshljómsveitir sem hafa sótt í víkingastemmningu.  Þar er oft nekt og uppháum þröngum stígvélum blandað saman,  ásamt hálsfestum, armböndum og allskonar glingri,  gömlum vopnum og reiðilegum grimmum svip. 

  Fönkhljómsveitir hafa oft verið rífandi svalar.  Þar hefur guli liturinn iðulega fengið að njóta sín.

  Fjöldi tónlistarmanna hefur stytt sér leið að töffaraímyndinni með því að herma eftir þeim svölustu.  Ttibute-bandið The Blue Beatles fór létt með það.  Þrátt fyrir að vera að nálgast eða komnir á fimmtugs aldur létu þeir sig ekki muna um að herma eftir útliti Bítlanna frá þeim tíma sem Bítlarnir voru ennþá á unglingsárum.  Kragalausu jakkafötin og hárlubbi niður eftir enni og út yfir eyru klæða miðaldra kallana alveg jafn vel og unglingsdrengina í Liverpool.  

  En hvað er til ráða fyrir lúða sem lítur út eins og Phil Collins?  Hann skellir sér í Elvis-galla og verður umsvifalaust svalasti töffari allra.