Söngvari Sex Pistols í Júrovisjón 2018

  Enski söngvarinn Johnny Rotten er Íslendingum að góðu kunnur.  Ekki aðeins sem söngvari Sex Pistols og að hafa túrað um Bandaríkin með Sykurmolunum - þá í hljómsveitinni PIL (Public Image Limited).  Líka fyrir að opna Pönksafnið í Lækjargötu.  Hann skemmti sér vel hérna.  Heimferð dróst.

  Nú upplýsir írska dagblaðið Irish Sun að hinn írskættaði Johnny muni keppa fyrir hönd Íra í Júrovisjón í vor.  Laginu sem hann syngur er lýst sem cow-pönki.  Ekki ósvipuðu og "Rise" með PIL.  Höfundurinn er Niall Mooney.  Sá er kunnugt nafn í söngvakeppninni.  Átti lagið "Et Cetera" í Júrovisjón 2009 og "It´s for you" 2010.

  Einhver smávægileg andstaða er gegn Johnny Rotten innan írsku Júrovisjón-nefndarinnar.  Nefndarmenn eru mismiklir aðdáendur hans. Uppátækið er vissulega bratt og óvænt.  þegar (eða ef) hún gefur grænt ljós mun hann syngja lagið við undirleik PIL.

 

    

Bestu, undarlegustu og klikkuðustu jólalögin

  Hver eru bestu jólalögin?  En furðulegustu?  Tískublaðið Elle hefur svör við þessum spurningum.  Lögunum er ekki raðað upp í númeraðri röð.  Hinsvegar má ráða af upptalningunni að um nokkurskonar sætaröðun sé að ræða; þeim er ekki stillt upp eftir stafrófi né aldri eða öðru.  Fyrstu 5 lögin sem tslin eru upp eru fastagestir í efstu sætum í kosningum/skoðanakönnunum um bestu jólalögin.  Nema "At the Christmas Ball".  Ég hef ekki áður séð það svona framarlega. Samt inn á Topp 10. 

"Have Yourself a Merry Little Christmas" með Judy Garland (einnig þekkt með Frank Sinatra, Sam Smith og Christina Aguilera)

"At the Christmas Ball" með Bessie Smith

"Happy Xmas (War is Over)" með John Lennon, Yoko Ono og the Plastic Ono Band

"Fairytale of New York" með Kirsty Mcoll og the Pouges.  Á síðustu árum hefur þetta lag oftast verið í 1. sæti í kosningum um besta jólalagið.

"White Christmas" með Bing Crosby (einnig þekkt í flutningi Frank Sinatra, Kelly Clarkson,  Jim Carrey og Michael Bublé)

"Christmas in Hollis" með Run MDC

"Last Christmas" með Wham!  Í rökstuðningi segir að þrátt fyrir að "Do They Know It´s Christmas" sé söluhærra lag þá hafi það ekki roð í þetta hjá ástarsyrgjendum.

"Christmas Card from a Hooker in Minneapolis" með Tom Waits

"Jesus Christ" með Big Star

"Little Drummer Boy (Peace on Earth)" með David Bowie og Bing Crosby.

Af einkennilegum jólalögum er fyrst upp talið "Christmas Unicorn".  Þar syngur Sufjan Stevens í hálfa þrettándu mínútu um skeggjaðan jólaeinhyrning með ásatrúartré.

Klikkaðasta jólalagið er "Christmas with Satan" með James White.

Skiljanlega veit tískublaðið Elle ekkert um íslensk jólalög.  Þó er full ástæða til að hafa með í samantektinni eitt besta íslenska jólalag þessarar aldar,  "Biðin eftir aðfangadegi" með Foringjunum.  

 

Ármúli þagnar

  Framan af þessari öld voru Ármúli 5, 7 og 9 heitasta svæði landsins.  Þar var fjörið.  Í Ármúla 5 (sama húsi og Múlakaffi) var Classic Rock Sportbar.  Einn stærsti og skemmtilegasti skemmtistaður landsins.  Hundruð manna góndu á boltaleiki á stórum tjöldum.  Tugir pílukastara kepptu í leik.  Danshljómsveitir spiluðu um helgar.  Þess á milli voru hljómleikar með allt frá hörðustu metal-böndum til settlegri dæma.  Málverkasýningar og fleira áhugavert slæddist með.  Inn á milli voru róleg kvöld.  Þá spjallaði fólk saman við undirleik ljúfra blústóna.  Það var alltaf notalegt að kíkja í Classic Rock Sportbar.

  Í næsta húsi,  á annarri hæð í Ármúla 7 var rekinn hverfisbar sem gekk undir ýmsum nöfnum:  Jensen,  Wall Street,  Pentagon (Pentó, Rússneska kafbátaskýlið),  Elvis (Costello),  Bar 108,  Chrystal...  Hverfispöbb með karókí og allskonar.  Mikið fjör.  Mikið gaman.  

  Á neðri hæðinni var Vitabarinn með sveittan Gleym-mér-ei hamborgara og bjór.  Síðan breyttist staðurinn í Joe´s Diner og loks í ljómandi góðan filippseyskan stað, Filipino.

  Í sama húsi en húsnúmeri 9 var Broadway (Breiðvangur).  Stærsti skemmtistaður Evrópu.  Þar var allt að gerast:  Stórsýningar í nafni Queen, Abba og allskonar.  Hljómleikar með Yardbirds, the Byrds, Slade, Marianne Faithful og dansleikir með Geirmundi.  

  Þó að enn sé sama öld þá er hún önnur.  Classic Rock Sportbar hefur breyst í asískan veislusal.  Ég kíkti þangað inn.  Salurinn stóri hefur verið stúkaður niður í margar minni einingar.  Enginn viðskiptavinur sjáanlegur.   Aðeins ungur þjónn í móttöku.  Hann kunni ekki ensku né íslensku.  Við ræddum saman í góða stund án þess að skilja hvorn annan.  Hann sýndi mér bjórdælu.  Það gerði lítið fyrir mig.  Ég hef oft áður séð bjórdælu.  Ég svaraði honum með hendingum úr "Fjallgöngu" Tómasar Guðmundssonar (Urð og grjót upp í mót) og "Þorraþræl" Kristjáns Fjallaskálds (Nú er frost á fróni).

  Ég rölti yfir í næsta hús.  Allt lokað.  Filipino horfinn.  Gott ef löggan lokaði ekki Chrystal fyrir meintan nektardans eða vændi eða hvorutveggja.  Broadway hefur breyst í sjúkrahús,  Klínik.  Allt hljótt.  Ármúli hefur þagnað;  þessi hluti hans.

         

      

Íslendingur vínylvæðir Dani

  Á seinni hluta níunda áratugarins blasti við að vinylplatan væri að hverfa af markaðnum.  Þetta gerðist hratt.  Geisladiskurinn tók yfir.  Þremur áratugum síðar snéri vínyllinn aftur tvíefldur.  Nú hefur hann rutt geisladisknum af stalli.  

  Ástæðan er margþætt.  Mestu munar um hljómgæðin.  Hljómur vinylsins er hlýrri, dýpri,  þéttari,  blæbrigðaríkari og notalegri.  Að auki er uppröðun laga betri og markvissari á vinylnum að öllu jöfnu.  Báðar plötuhliðar þurfa að hefjast á öflugum grípandi lögum.  Báðar þurfa að enda á sterkum og eftirminnilegum lögum.  

  Spilunarlengd hvorrar hliðar er rösklega 20 mín.  Hún heldur athyglinni á tónlistinni vakandi.  Þar með tengist hlustandinn henni betur.  Hann meðtekur hana í hæfilegum skömmtum.

  Geisladiskurinn - með sinn harða, kantaða og grunna hljóm - var farinn að innihalda of mikla langloku.  Allt upp í 80 mín eða meir.  Athygli er ekki vakandi í svo langan tíma.  Hugurinn fer að reika eftir um það bil 40 mín að meðaltali.  Hugsun beinist í aðra átt og músíkin verður bakgrunnshljóð.  Auk þessa vilja flæða með of mörg óspennandi uppfyllingarlög þegar meira en nægilegt pláss er á disknum.    

  Stærð vinylsins og umbúðir eru notendavænni.  Letur og myndefni fjórfalt stærra.  Ólíkt glæsilegri pakki.  Fyrstu kynni af plötu er jafnan við að handleika og horfa á umslagið.  Sú skynjun hefur áhrif á væntingar til innihaldsins og hvernig það er meðtekið.  Setur hlustandann í stellingr.  Þetta spilar saman.

  Í bandaríska netmiðlinum Discogs.com er stórt og áhugavert viðtal við vinylkóng Danmerkur,  Guðmund Örn Ísfeld.  Eins og nafnið gefur til kynna er hann Íslendingur í húð og hár.  Fæddur og uppalinn á Íslandi af skagfirskum foreldrum.  Sprenglærður kvikmyndagerðarmaður og grafískur hönnuður.  Hefur framleitt fjölda músíkmyndbanda og hannað plötuumslög.  

  Með puttann á púlsinum varð hann var við bratt vaxandi þörf á vinylpressu.  Hann keypti í snatri eina slíka.  Stofnaði - ásamt 2 vinum - fyrirtækið Vinyltryk.  Eftirspurn varð slík að afgreiðsla tók allt upp í 6 mánuði.  Það er ekki ásættanlegt í hröðum tónlistarheimi.

  Nú hefur alvara hlaupið í dæmið.  1000 fm húsnæði verið tekið í gagnið og innréttað fyrir fyrstu alvöru risastóru vinylpressu í Danmörku í 60 ár.  Nafni fyrirtækisins er jafnframt breytt í hið alþjóðlega RPM Records.  

  Nýja pressan er alsjálfvirk, afkastamikil en orkunett.  Hún spýtir út úr sér plötum 24 tíma á sólarhring í hæstu gæðum.  Afreiðslutíminn er kominn niður í 10 daga.  

  Netsíðan er ennþá www.vinyltryk.dk (en mun væntanlega breytast til samræmis við nafnabreytinguna, ætla ég).  Verð eru góð.  Ekki síst fyrir Íslendinga - á meðan gengi íslensku krónunnar er svona sterkt.  

  

    

Yoko Ono bannar svaladrykk

 

  John Lennon var myrtur á götu úti í New York 1980.  Síðan hefur ekkja hans,  Yoko Ono,  unnið ötult starf við að vernda minningu hans.  Reyndar gott betur.  Hún hefur náð að fegra ímynd hans svo mjög að líkist heilagri helgimynd.  Gott og blessað.

  Nú hefur henni tekist að stöðva sölu á pólskum svaladrykk.  Sá heitir John Lemon.  Fyrstu viðbrögð framleiðanda drykkjarins voru að þræta fyrir að gert væri út á nafn Johns Lennons.  Lemon sé annað nafn en Lennon.

  Yoko blés á það.  Vísaði til þess að í auglýsingum um drykkinn sé gert út á fleira en nafn Johns.  Til að mynda séu þær skreyttar með ömmugleraugum samskonar þeim sem eru stór hluti af ímynd hans.  Þar hjá stendur setningin "let it be".  Sem kunnugt er heitir síðasta plata Bítlanna "Let it Be".  

  Til viðbótar notaði írska útibúið,  John Lemon Ireland,  mynd af John Lennon í pósti á Fésbók.

  Lögmannastofa Yokoar stillti framleiðandanum upp við vegg:  Hótaði 5000 evra (655.000 ísl kr.) dagsektum og krafðist 500 evra fyrir hverja selda flösku.  Fyrirtækið hefur lúffað.  Nafninu verður breytt í On Lemon.  Breski dreifingaraðilinn segir að lítið fyrirtæki sem sé ennþá að fóta sig á markaðnum hafi ekki bolmagn til að takast á við milljarðamæring.  

 

Poppmúsík þessarar aldar verri en áður

  Allt var betra í gamla daga.  Eða þannig.  Að minnsta kosti er poppmúsík þessarar aldar ekki svipur hjá sjón (ef svo má segja um músík) í samanburði við eldri poppmúsík.  Einhver gæti sagt að fullyrðinguna megi rekja til fortíðarþráar og fordóma í bland.  Það má vera.  Ég hef reyndar alltaf haft bullandi fordóma gagnvart poppmúsík.  Það er að segja eftir að æskuárum sleppti.  Er þó á síðustu árum orðinn víðsýnni og umburðarlyndari.  

  Hitt er annað mál að kalt mat,  beinn samanburður á vinsælustu dægurlögum sjöunda áratugarins annarsvegar og hinsvegar vinsælustu lögum þessarar aldar leiðir í ljós mikinn mun.  Nýju popplögin eru snöggtum einsleitari og flatari.  Munur á hæstu og lægstu hljóðum er lítill.  Hljóðfæraleikur er fábrotinn tölvuhljómborðsheimur og trommuheili.  Autotune geldir sönginn.  Laglínur einhæfar.  Orðaforði í textum er naumur;  bæði í hverju lagi út af fyrir sig sem og í öllum lögunum til samans.  Rámir söngvarar á borð við Janis Joplin og Joe Cocker eiga ekki séns.  Því síður nett falskir söngvarar á borð við Ian Dury eða Vilhjálm Vilhjálmsson.  Hvað þá sérstæðir söngvarar eins og Bob Dylan og Megas.  Nýju söngvararnir á vinsældalistunum hljóma allir eins.   

  Ein skýringin er sú að það eru sömu mennirnir sem semja og framleiða lungann af vinsælustu dægurlögunum í dag.  Sá stórtækasti er sænskur.  Hann heitir Max Martin.  Á þriðja tug laga hans hafa verið þaulsetin í 1. sæti bandaríska vinsældalistans (og vinsældalista um allan heim).  Einungis Paul McCartney og John Lennon eiga fleiri 1. sætis lög.  Alls hafa um 200 lög eftir Max verið á vinsældalistunum.  Hann á um 1000 lög á plötum stórstjarna.  Flytjendur eru allt frá Britney Spears og Justin Bieber til Adelu og Pink ásamt tugum annarra.

  Hlýðum á lag af vinsælustu plötu heims fyrir sléttri hálfri öld.  Þetta er gjörólíkt verksmiðjupoppi þessarar aldar.  Þarna er fjölbreytni í texta, lagi, söng, hljóðfæraleik og líflegri útsetningu.  Blástur og strengjastrok spilað af alvöru fólki en ekki plasthljómborði.  Lennon hefur ekki einu sinni fyrir því að ræskja sig áður en söngurinn er hljóðritaður.

   

Ný og spennandi plata frá Mosa frænda

  Á fögrum vordögum 2009 ýtti ég úr vör merkilegri skoðanakönnun - á þessum vettvangi - um bestu íslensku smáskífuna.  Vel, gegnsætt og lýðræðislega var að verki staðið.  Minn smekkur réði engu.  Lesendur fengu - undir nafni - alfarið að nefna til sögunnar sínar uppáhalds smáskífur.  Síðan var kosið á milli þeirra sem flestar tilnefningar fengu.

  Strax í forkönnuninni blasti við að "Katla kalda" með Mosa frænda var sigurstrangleg.  Svo fór að af nálægt 700 atkvæðum fékk hún tæpan þriðjung og sigraði með yfirburðum.  

  Fátt er betra á ferilsskrá hljómsveitar en eiga bestu íslensku smáskífuna.  Sú kom út á níunda áratugnum.  Seldist vel og fékk grimma spilun í útvarpi og á diskótekum.  Klassík alla tíð síðan.  

  Hljómsveitin Mosi frændi hefur aldrei (alveg) hætt fremur en Sham 69 og the Stranglers.  Ekki nóg með það:  Væntanleg er á markað ný plata.  Þar kemur ÞÚ til sögunnar.  Útgáfan er fjármögnuð í gegnum Karolina Fund.  Það má auðveldlega sannreyna með því að smella HÉR.

  Wikipedia

        

Splunkunýr hressandi rokkslagari

  Rokktríóið Nýríki Nonni er mætt til leiks með þrumuskæðan slagara,  "Svíkja undan skatti".  Það hefur verið starfandi frá 2016 og vakið athygli fyrir sterk frumsamin lög, beitta texta og þéttan kröftugan flutning.  Svo skemmtilega vill til að enginn Nonni er í tríóinu.  Því síður Nýríkur Nonni.  Þess í stað eru liðsmenn:  Guðlaugur Hjaltason (söngur, gítar),  Logi Már Einarsson (bassagítar) og Óskar Torfi Þorvaldsson (trommur).  

  12. ágúst á þessu ári heldur Nýríki Nonni útgáfuhljómleika á Íslenska barnum í Hafnarfirði.  Ókeypis.

Versta tónlistarfólkið

  Á netsíðunni Ranker er að finna lista yfir eitt og annað.  Lesendur kjósa og raða þannig listunum upp.  Einn listinn heitir "Worst Band Ever".  Útkoman kemur ekki á óvart út af fyrir sig.  Hinsvegar er alltaf gaman af svona samkvæmisleik.  Þessir þykja verstir:

1  Justin Bieber (píkupopp)

2  Insane Clown Posse (rapp)

3  Jonas Brothers (kúlutyggjópopp)

4  Nickelback (létt þungarokk)

5  Nicki Minaj (hipp-hopp) 

6  Paris Hilton (popp)

7  Soulja Boy (rapp)

8  Lil Wayne (hipp-hopp)

9  Kevin Federline (hipp-hopp)

10 LMFAO (hipp-hopp)

11 One Direction (píkupopp)

12 Limp Bizkit (nu-metal)

13 BrokeNCYDE (grunk-core)

14 Chris Brown (hipp-hopp)

15 Kesha (hipp-hopp)

16 Miley Cyrus (kúlutyggjópopp)

17 Blood on the Dancefloor (tölvupopp)

18 Creed (gruggað þungarokk)

19 Hannah Montana (léttpopp)

20 Kanye West (hipp-hopp)

21 Minni Vanilli (hipp-hopp R&B)

22 Pitbull (latin hipp-hopp)

23 Brooke Hogan (hipp-hopp)

24 Billy Ray Cyrus (kántrý)

25 Pauly D (dans-popp)

 

Svölustu hljómsveitamyndirnar?

  Tískan er harður húsbóndi.  Það sem á einum tímapunkti þykir töff og svalast getur síðar þótt hallærislegast af öllu og sprenghlægilegt.  Hljómsveitir eru sérlega viðkvæmar fyrir tískusveiflum.  Þær vilja að tónlist sín falli í kramið og sé í takt við tíðarandann.  Þeim hættir til að undirstrika það með því að ganga langt í nýjustu tísku hvað varðar hárgreiðslu og klæðaburð.

  Skoðum nokkur dæmi:

  Á efstu myndinni eru unglingsrokkarar undir sterkum áhrifum frá ABBA.  Eflaust voru þessar aðskornu glansbuxur flottar á sviði á sínum tíma.  

  Á næstu mynd eru sænsku stuðboltarnir í Nils-Eriks.  Snyrtimennskan í fyrirrúmi en samt "wild".

  Þriðja myndin sýnir gott dæmi af glysrokkurum (glam) fyrri hluta áttunda áratugarins.  Máluð andlit, skærlitað hár, æpandi kæðnaður.  David Bowie fór nokkuð vel með sína útfærslu á dæminu.  T. Rex og Sweet kannski ekki eins vel.  Hugsanlega slapp Slade fyrir horn.  En alls ekki barnaníðingurinn Gary Glitter.  Né heldur glysrokkararnir hér fyrir neðan.

  Á níunda áratugarins geisaði tískufyrirbærið "hair metal". Blásið hár var málið.  Ýmist litað ljóst eða með strípum.  Ég ætla að guttarnir á næst neðstu myndinni séu ekki stoltir af þessu í dag.  Ég er sannfærður um að þeir séu búnir að skipta um hárgreiðslu.

  Neðsta myndin er af Jesú-lofandi kventríói í Norður-Karólínu í Bandaríkjunum.  Á fyrri hluta sjöunda áratugarins voru svona heysátur í tísku.  Hár kvenna túberað í hæstu hæðir.  Mér skilst að þetta sé ennþá málið í kirkjum í Norður-Karólínu.