Eric Clapton sigurvegari á Íslandi

 

 

 

 

 

 

 

  Breska poppstjarnan Eric Clapton hefur sótt Ísland heim á hverju ári út þessa öld.  Hér fær hann að vera í friði.  Lítið er um að fólk sé að áreita hann með ósk um eiginhandaráritun, ljósmyndun eða gítarnögl.  Það er til fyrirmyndar.  Verra er að hann áreitir lax á Íslandi.  Skemmtir sér við að meiða þá.  

  Einhverra hluta vegna hefur farið hljótt að Clapton lagði leið sína til Íslands nokkru áður en hann hóf að djöflast í íslenskum laxi.  Um miðjan níunda áratug birtist hann í hljómplötuversluninni Grammi á Laugarvegi.  Þar spurði hann eftir íslenskum blúsplötum.  Á þeim tíma voru engar slíkar til.  Honum var þess í stað bent á að blúshljómsveitin Tregabandið væri með hljómleika um helgina.  Hann mætti.  Tók síðan gítarleikarann Guðmund Pétursson tali.  Eða einfaldlega bað um símanúmer hans.  Engum sögum fer af því að hann hafi síðar haft samband við Guðmund.  

  Clapton er duglegur við að mæra Ísland og Íslendinga í viðtölum og í ævisögu sinni.  

  Ég rakst á grein um kappann í tímaritinu Mens Journal.  Þar segir í fyrirsögn að hann hafi veitt stærsta laxinn á Íslandi.  28 punda kvikindi,  42,5 tommu langt.  Það hafi tekið hálfan þriðja klukkutíma að landa því og hálfs kílómetra rölt.  Eftir að hafa mælt, vigtað og ljósmyndað var særðu dýrinu hent eins og ómerkilegu rusli út í Vatnsdalsá.  

   

Ringó skerpir á Íslandsástríðunni

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Breski Bítillinn Ringo Starr er frægasti trommuleikari heims.  Flottur trommuleikari sem á stóran þátt í því hvað mörg Bítlalög eru glæsileg.  Eins og fleira fólk tengt Bítlunum er hann virkur Íslandsvinur.  Er til að mynda iðulega viðstaddur þegar kveikt er á Friðarsúlunni í Viðey.  Syngur þá gjarnan með Plastic Ono Band í Háskólabíói í kjölfarið.  Hann er mun betri trommari og leikari en söngvari.

  Ringo á afmæli núna 7. júlí.  Verður 77 ára.  Hann er ákafur talsmaður friðar og kærleika.  Stríðsbrölt og illindi eru eitur í hans beinum.  Mikilvægt hlutverk hans í Bítlunum var að stilla til friðar.  John Lennon var skapofsamaður sem tók köst.  Paul McCartney var og er ofvirkur og stjórnsamur úr hófi.  Ósjaldan tæklaði Ringó skapofsaköst Lennons og ráðríki Pauls með spaugilegum útúrsnúningi sem sló öll vopn úr höndum þeirra og allir veltust um úr hlátri.  Með galsafenginni framkomu átti hann stóran þátt í því hvað blaðamannafundir Bítlanna voru fjörlegir og fyndnir.  

  Ringo sést oft á ljósmyndum með íslenskt vatn,  Ícelandic Glacial, í höndum.  Hann hefur ástríðu fyrir því.  

  Í tilefni afmælisins hefur hann sent frá sér myndband með hvatningu um frið og kærleika.  Ef vel er að gáð þá er hann klæddur í skyrtubol með ljósmynd af Björk.  Í seinni hluta myndbandsins er hann kominn í annan bol.  Sá er merktur "Sshh" og tilheyrir laginu "Oh, its so quite" með Björk.  

Óvæntur glaðningur hamingjusamasta Færeyings í heimi

  Fjöldi Íslendinga hélt í pílagrímsferð til Danmerkur í vikunni.  Skyldan kallaði á að sjá og hlýða á Guns N´ Roses á hljómleikum.  Það var sælustund.  Fréttaritari RÚV,  Andri Freyr Viðarsson,  gaf hljómleikunum einkunnina 15 á skalanum 0-10.  Slík var hamingjan með þá.

  Einn áhorfenda fór heim hamingjusamari en aðrir.  Sá er færeyskur tónlistarmaður,  Uni Debess.  Hann kom sér fyrir fremst við sviðið.  Dáðist þar að rándýrum hágæða hljóðnema sem söngvarinn, Axl Rose, brúkaði.  Hann eiginlega öfundaði kappann af gripnum.  

  Undir lok hljómleikanna náðu þeir augnsambandi.  Þá var eins og Axl læsi huga hans.  Um leið og hljómleikunum lauk þá teygði hann sig fram og skutlaði hljóðnemanum í fangið á honum og yfirgaf sviðið.

  Axl er ólíkindatól.  Stríðir við tvo geðræna sjúkdóma, óþol gagnvart tilteknum nauðsynlegum lyfjum og drekkur áfengi ofan í þau.  Iðulega hefur hann verið til vandræða innan og utan sviðs.  Allskonar pirringur, frekjuköst og duttlungar.  Oft hefjast hljómleikar ekki fyrr en klukkutímum of seint.  Tíð hlaup af sviði yfir í búningsherbergi.  Slagsmál á hótelum.  Þetta uppátæki - að gefa færeyskum söngvara sem hann þekkir ekki neitt rándýran hljóðnema - er ný og óvænt hlið á Axl.

  Færeyingar mældust nýverið hamingjusamasta þjóð í heimi.  Þessa dagana er Uni Debess hamingjusamastur þeirra allra.

 

Kærkomin og kröftug endurkoma

  Á síðari hluta níunda áratugarins fór rokksveitin Foringjarnir mikinn.  Afgreiddi sveitaballamarkaðinn með þróttmiklu "80s" þungarokki.  Svar Íslands við sænsku ofurgrúppunni Europe í bland við Bon Jovi.  Hápunkti náðu Foringjarnir á vinsældalistum með laginu "Komdu í partý".  Eftirspurn var svo mikil að iðulega voru þrír og fjórir dansleikir afgreiddir á viku.  Þá hituðu þeir upp í Laugardalshöll fyrir erlendar stórstjörnur á borð við Kiss og Bonnie Tyler.  Þeir voru í miklu uppáhaldi hjá bandarísku dátunum í herstöðinni á Miðnesheiði.  Voru til að mynda fastráðnir sem húshljómsveit í offíseraklúbbnum í heilan vetur.  

  Forsprakkinn, söngvarinn og söngvaskáldið Þórður Bogason hefur bæði fyrr og síðar látið til sín taka í tónlist.  Sem rótari Péturs Kristjánssonar (Pelican, Paradís, Póker, Picasso, Start...).  Svo stofnaði hann sjálfur þungarokkshljómsveitina Þrek.  Því næst rokksveitir á borð við F, Þrym, Þukl, Warning, Skytturnar, Rickshaw, Rokkhljómsveit Íslands...

  Hljótt var um Foringjana á tíunda áratugnum.  Hljómsveitin var þó hvergi hætt.  2013 mætti hún sterk til leiks með virkilega flott jólalag,  "Biðin eftir aðfangadegi". Besta íslenska jólalag þessarar aldar.  Á þútúpunni hefur það verið spilað 3200 sinnum.  Fyrir þá sem vilja komast snemma í jólaskap skal smella HÉR.

  Á dögunum sendu Foringjarnir frá sér 3ja laga plötuna "Nótt", samnefnda upphafslaginu.  Hressilegt og sterkt þungarokkslag.  Þar er hljómsveitin skipuð eftirfarandi: Þórður (söngur), Jósep Sigurðsson (hljómborð), Oddur F. Sigurbjörnsson (trommur), Þráinn Árni Baldvinsson (gítar) og Jakob Smári Magnússon (bassi).  Oddur og Jakob (Das Kapital, SSSól, Grafík) voru í Tappa Tíkarrassi.  Þráinn er í Skálmöld.  Jósep var m.a. í Galíleó, SOS og Kraftaverki. 

  "Nótt" er að fá heitar viðtökur.  Frá 18. júní hefur hún verið spiluð yfir 600 sinnum á youtube.   

  Hin lögin á plötunni eru "Leyndarmál" og "Þú".  Þau getur að heyra með því að smella HÉR og HÉR.  Platan er til sölu hjá liðsmönnum og í gegnum Fésbókarsíðuna HÉR.

 

  

Nýtt og stórfenglegt þjóðhátíðarlag

  Ólafur F. Magnússon,  læknir og fyrrverandi borgarstjóri Reykjavíkur,  hefur sent frá sér nýtt lag og myndband.  Það heitir Bláhvíti fáninn.  Sannkallað og stórglæsilegt þjóðhátíðarlag,  samið til heiðurs Einari Ben. og Hvítbláanum.  Ljóðið er fallegt og tígulegt.  

  Vilhjálmur Guðjónsson hefur útsett lagið í þróttmikla hátíðarútgáfu.  Elmar Gilbersson syngir af myndugleika.  Allt eins og best verður á kosið.  Fullkomið þjóðhátíðarlag.  Það mun um alla framtíð hljóma í útvarpsstöðvum, sjónvarpi og á netsíðum á 17. júní,  1. des. og oftar.  

  Ólafur var í skemmtilegu og fróðlegu viðtali hjá Arnþrúði Karlsdóttur á Útvarpi Sögu í gær.  Ástæða er til að hlusta á það með því að smella HÉR

  Í fyrra sendi Ólafur frá sér plötuna Ég elska lífið.  Umsögn um hana má lesa með því að smella HÉR  

   

Vinsælustu sígrænu lögin

  Fyrir sléttu ári setti ég upp á Fésbók grúpuna Classic Rock.  Þangað inn hlóð ég fjölda myndbanda.  Þau spanna uppistöðuna af því sem almennt fellur undir skilgreininguna "classic rock".  Upphafsreitur sígræna rokksins er "You Really Got Me" með the Kinks (kom út 1964).  Það er reglan hjá útvarpsstöðvum, tímaritum og sjónvarpsþáttum sem afmarka sig við "clsssic rock".  Meira á reiki er hvað hugtakið nær langt inn í nútímann.  Sumir binda það við 1977 (þungrokk og prog fram að pönki).  Aðrir til 1985 (til að hafa pönk- og nýbylgjuna með).

  Enn aðrir fram til 2000 (aldamóta) eða 2007 (10 ára og eldri).  Minn rammi um sígrænt rokk nær yfir öll þessi ár.  Lögin sem ég þekki vel sem helstu klassísku rokklög.  Ég er alveg með ágæta sýn yfir þau helstu.  Til vara kíkti ég á "play-lista" helstu "classic rock" útvarpsstöðva og umfjöllun í "classic rock" tímaritum.  Það breytti engu.  Ég var með þetta allt á hreinu.  Hugtakið "classic rock" vísar mest til þeirra sem mótuðu upphaf þungarokks (og prog rokks).  Í víðara samhengi er pönkrokk og nýbylgja með í pakkanum.  Allar "classic rock" útvarpsstöðvar brjóta flæði harkalegs rokks upp með mýkri sívinsælum lögum sem standa þeim nær en léttasta vinsældalistapopp (main stream).  Það þarf að vera smá gredda með í dæminu.   

  Classic Rock síðan á Fésbók er öllum opin.  Skráðir áskrifendur/"lækarar" eru 372.  Vinsælustu lög eru spiluð af mun fleirum.  Listinn yfir oftast spiluð lög á síðunni er ekki alveg fyrirsjáanegur.  En þeim mun áhugaverðari.  Margt kemur á óvart.  Að óreyndu hefði ég ekki giskað rétt á þessi 5 mest spiluðu lög.  

  Listinn er svona:

1.  Stealers Wheel - Stuck in the Middle with You - 588 spilanir.

2.  Týr - Ormurin langi - 419 spilanir

3.  Deep Purple - Smoke on the Water - 237 spilanir.

4.  Fleetwood Mac - Black Magic Woman - 190 spilanir. 

5.  Tom Robinson Band - 2-4-6-8 Motorway - 186 spilanir.     

6.  Status Quo - Rockin' All Over the World - 180 spilanir

7.  Bob Marley - Stir it Up - 164 spilanir 

8.  Sykurmolarnir - Motorcycle Mama - 162 spilanir 

9.  Creedence Clearwater Revival - I Put a Spell on You - 160 spilanir

= 10.  Janis Joplin - Move Over - 148 spilanir

= 10.  Shocking Blue - Venus - 148 spilanir

 

Nýtt íslenskt tónlistartímarit

                      Ef áætlanir ganga upp er stutt í að fyrsta tölublað nýs íslensks tónlistartímarits líti dagsins ljós.  Nafn þess er Rvk on stage.  Textinn er á ensku.  Það mun koma út ársfjórðungslega, prentað á góðan pappír.  Blaðsíðnafjöldi er 76 og brotið er A4 (sama stærð og vélritunarblað).  Umfjöllunarefnið er áhugaverð íslensk rokk- og dægurtónlist.  

  Undirbúningur hefur staðið í 5 mánuði og engu til sparað.  Allt hið vandaðasta sem útgefendur og kaupendur geta verið stoltir af.  Einnig verður hægt að fá stafræna útgáfu af blaðinu.

  Fjármögnun er hafin á Karolina Fund.  Hægt er að velja um nokkrar leiðir,  frá kr. 1200 upp í 90 þúsund kall.  Um þetta má lesa nánar HÉR  Lægstu upphæðirnar eru kaup á blaðinu en ekki eiginlegur styrkur.  Endilega hjálpið til við að ýta tímaritinu úr vör.  Ef vel tekst til getur þetta orðið góð vítamínssprauta fyrir nýskapandi íslenska tónlist.    

 

    

Átta ára krúttbomba

  Stelpa er nefnd Anastasia Petrik.  Hún er fædd og uppalin í Úkraínu (eða Úkraníu, eins og Skagfirðingar kalla landið - ef miðað er við leiðtogann, Gunnar Braga Sveinsson).  Hún á afmæli á morgun,  4. maí.  Þá fagnar hún fæðingardeginum í fimmtánda sinn.

  Í myndbandinu hér að ofan er hún nýorðin átta ára að keppa í söngvarakeppni barna (8 - 12 ára) í beinni útsendingu í úkraínska sjónvarpinu.  Hún geislar af leikgleði og sjálfsöryggi.  Skemmtir sér vel.  Hún gerir þetta gamla Bítlalag að sínu.  Hnikar lipurlega til áherslum í laglínu.  Þarna kunni hún ekki ensku.  Textinn skolast því dálítið til.  En kemur ekki að sök nema síður sé.  Úkraínskur almenningur kann ekki ensku.  

  Án þess að þekkja frammistöðu annarra keppenda kemur ekki á óvart að hún - yngst keppenda - bar sigur úr bítum.  Síðan hefur hún verið atvinnusöngkona og sungið inn á vinsælar plötur.  Góð söngkona.  Þannig lagað.  En um of "venjuleg" í dag.  Það er að segja sker sig ekki frá 1000 öðrum atvinnusöngkonum á sömu línu.  Ósköp lítið spennandi.  Hér er ný klippa frá henni:

  

   

Bestu synir Belfast

  Frægustu synir Belfast eru tónlistarmaðurinn Van Morrison,  fótboltakall sem hét George Best og skip sem hét Titanic.  Í fyrra var Van aðlaður af Karli bretaprinsi,  sleginn til riddara fyrir að vera (eitt) helsta aðdráttarafl ferðamanna til Belfast.  Æskuheimili hans er rækilega merkt honum.  Það er ekki til sýnis innandyra.  Íbúar þess og nágrannar láta sér vel líka stöðugan straum ferðamanna að húsinu.  Þykir gaman að svara spurningum þeirra og aðstoða við ljósmyndatökur.  

  Einnig er boðið upp á 2ja tíma göngutúr um æskuslóðir Vans.  Leiðin spannar hálfan fjórða kílómetra.  Með því að skanna með snjallsíma uppgefna kóda á tilteknum stöðum má heyra Van syngja um áfangastaðina.  

  Fyrir utan að bera Sir-titilinn er Van heiðursdoktor við Belfast háskólann - og reyndar líka heiðursdoktor við Ulster háskólann.

  Á æskuárum mínum var George Best vinsæll boltakall.  Ég hef 0% áhuga á boltaleikjum.  Hann var hinsvegar fyrirferðamikill í slúðurfréttum þess tíma.  Aðalega vegna drykkju að mig minnir, svo og hnittinna tilsvara.  Gamall og blankur sagðist hann hafa sóað auðæfum sínum í áfengi og vændiskonur.  Afgangurinn hafi farið í vitleysu.  

  Í Belfast heitir borgarflugvöllurinn George Best Belfast City Airport.  

  Frægasta safnið í Belfast er Titanic.  Einkennilegt í aðra röndina að Belfast-búar hæli sér af því að hafa smíðað þetta meingallaða skip sem sökk eins og steinn í jómfrúarferðinni.  Með réttu ættu þeir að skammast sín fyrir hrákasmíðina.  Ekki síst eftir að gerð var kvikmynd um ósköpin.  Hræðilega ömurlega væmin og drepleiðinleg mynd með viðbjóðslegri músík.  

  Af ferðabæklingum að ráða virðist Belfast ekki eiga neina fræga dóttir.  Ekki einu sinni tengdadóttir.        

Böðlast í Belfast

  Ég viðraði mig í Belfast á Norður-Írlandi yfir frjósemishátíð vorsins,  páskana (kenndir við frjósemisgyðjuna Easter - eða Eoster samkvæmt eldri stafsetningu).  Ástæðan fyrir áfangastaðnum er sú að fyrir tveimur árum skrapp ég til Dublin í írska lýðveldinu.  Þar kunni ég afskaplega vel við mig.  Heimamenn eru mjög félagslyndir,  glaðlegir og ræðnir.  Þegar ég settist inn á pöbb leið aldrei á löngu þar til einhverjir settust hjá manni til að spjalla.  Allir kátir og hressir.  

  Guinness-bjórinn á Írlandi er sælgæti.  Hann er ekkert góður á Íslandi.  Bragðgæðin ráðast af því að hann verður að vera splunkunýr og ferskur af krana.  

  Í Dublin var mér sagt að Belfast væri afar ólík Dublin.  Það væri eins og sitthvort landið.  Fólkið ólíkt.  Sitthvor gjaldeyrinn (evra í Dublin, enskt pund í Belfast).  Sitthvor trúarbrögðin (kaþólikkar ráðandi í Dublin,  mótmælendatrúar í Belfast og níðast á kaþólska minnihlutanum).  

  Fyrir tveimur áratugum eða svo var Belfast hættusvæði.  Ferðamenn hættu sér ekki þangað.  Trúfélögin drápu um 100 manns á ári,  slösuðu ennþá fleiri og sprengdu í leiðinni upp allskonar mannvirki og bíla.  Breski herinn fór hamförum,  dómsmorð voru framin á færibandi.  Bítillinn Paul McCartney kom lítillega inn á þetta í laginu "Give Ireland back to the Irish".

  Ég skemmti mér mun betur í Dublin en í Belfast.  Inn í samanburðinn spilar að veitingastaðir og verslanir voru meira og minna í lás yfir hátíðisdagana í Belfast.  Og þó að einstakur matvörumarkaður væri opinn þá mátti hann ekki afgreiða bjór - þó að bjórinn væri að glenna sig um búðina.

  Ég skrapp á pöbba í Belfast.  Ólíkt í Dublin héldu kúnnar sig út af fyrir sig.  Blönduðu ekki geði við aðkomumenn.  Ég nefndi þetta við tvær gestkomandi Dublínar-dömur á gistiheimilinu mínu í Belfast.  Þær könnuðust vel við þennan mun.  Tiltóku að auki að Dublín-búum þyki sérlega gaman að spjalla við Íslendinga.  Ólíkt öðru fólki svari þeir ekki spurningum með jái eða nei heldur með því að segja stuttar sögur.  Sennilega eru það ýkjur. Og þó?