Jón Þorleifsson og bandaríska leyniþjónustan

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  beit í sig sannfæringu um að vera undir smásjá bandarísku leyniþjónusturinnar CIA.  Það var ekki ótrúlegra en margt annað sem tekið hefur verið upp á af embættismönnum CIA.  Nema að fátt benti til að Jón væri þar undir eftirliti.  Tekið skal fram að Jón var enginn bjáni.  Þvert á móti.  Hann var klár náungi.  En eitthvað skransaði til hjá honum á gamals aldri varðandi þetta.

  Þegar Júlía systir mín og hennar fjölskylda flutti til útlanda fyrir hátt í þremur áratugum sendu þau Jóni pakka fyrir jól og afmælisdag hans.  Pakkarnir lentu iðulega í tollskoðun.  Jón kom með pakkana í heimsókn til mín.  Sýndi mér að bandaríska leyniþjónustan uppi á Höfða hafi hnusað í pakkana.  "Þetta lið er svo heimskt að það kann ekki einu sinni að fela verksummerkin,"  sagði Jón og vísaði til þess að pakkarnir voru límdir aftur með límbandi merktu Tollinum á Íslandi.

  Þegar stafrænum símanúmerum var fjölgað í 7 stafi fór Jón á flug.  Hann var til að byrja með fastur í sex stafa símanúmerunum.  Þá greip sjálfvirkur símsvari inn í og minnti á 7 stafa númer.  "Vinsamlegast munið eftir 7 stafa símanúmerum".

  Jón sagði:  "CIA njósnararnir eru svo spenntir að vita hvert ég er að hringja að þeir geta ekki á sér setið þegar ég gleymi breytingunni yfir í 7 stafa númer.  Þá gjamma þeir um 7 stafa númer."

  Ég:  "Hvað segir þú?  Kalla þeir á þig og benda á að búið sé að breyta númerakerfinu?"

  Jón:  "Já,  þeir geta ekki á sér setið fyrir forvitni.  Það er allt í lagi.  Ég les þeim pistilinn.  Læt þá heyra það á ómengaðri íslensku."

  Ég:  "Hverju svara þeir?"

  Jón:  "Þetta er svo heimskt að það getur engu svarað.  Þeir halda bara áfram að tönglast á því að ég eigi að muna eftir 7 stafa símanúmerum."  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  Hér

   

Smásaga um fárveikan mann

  Jón á Hrakhólum vaknar með erfiðismunum.  Hann langar ekkert til að vakna.  En hann kemst ekki hjá því.  Það er líkast því að sleggja lemji höfuð hans út í eitt.  Hver taug í höfði hans er eins og lúbarin.  Þessu fylgir ógleði.  Hann staulast fram á klósett og ælir eins og múkki.  Það slær ekkert á þrautir líkamans.  Beinverkir,  kaldur sviti og kvalirnar leggjast á eitt.  

  Jón skríður fram úr bælinu og hringir á bíl.  Hann skríður sárkvalinn á fjórum fótum til móts við bílinn.  Bíllinn reynist vera stór vörubíll.  

  Bílstjórinn er neikvæður.  Hann segist ekki vera leigubíll.  Jón veit það.  Enginn bilstjóri er leigubíll.  Engin manneskja er bíll.  Jón nær að tala hann til og lætur skutla sér á Slysavarðstofuna.  Þar tekur við löng bið.  Loks kemur röð að Jóni.

  Læknirinn tekur vel á móti Jóni.  Sendir hann í rannsóknir.  Seint og síðar meir er hann kallaður upp.  Læknirinn tilkynnir:  "Það eina sem er að þér er að það mælist mjög hátt hlutfall af áfengi í blóðprufu þinni.  Hvaða áfengi ertu að drekka þessa dagana?  Bjór?  Brennivín?  Whiský?  Vodka?"

  Jón svarar ekki strax.  Veltir niðurstöðunni fyrir sér í dálitla stund.  Svo svarar hann hikandi:  "Mér finnst þetta vera full snemma dags fyrir minn smekk.  En fyrst að læknirinn býður þá þigg ég hvort heldur sem er whiský eða vodka."

-------------------------

 

Fleiri smásögur: hér   

 

Bestu veitingastaðirnir

   Í gær kom út bók,  The White Guide Nordic.  Hún inniheldur lista yfir 250 bestu veitingastaði á Norðurlöndunum.  Listinn spannar yfir veitingastaði á Íslandi (9 staðir),  Færeyjum (2),  Svalbarða (1),  Svíþjóð (86),  Noregi (43),  Danmörku (71) og Finnlandi (38).  Ég veit ekki hvers vegna enginn grænlenskur staður er á listanum.  Það eru góðir veitingastaðir þar. 

  Staðirnir eru vegnir og metnir eftir samræmdum stöðlum. Svo virðist sem einungis "fínir" staðir í hæsta klassa komist inn á listann.  Engar hamborgarbúllur,  pylsuvagnar eða súpustaðir.  Gerð er ítarleg grein fyrir öllum stöðunum og þeir útlistaðir í bak og fyrir.  Þetta er fagmennska.   

  Í 1. sæti er Noma í Kaupmannahöfn í Danmörku.  Hann fær heildareinkunnina 96 af 100 og fyrir einungis matinn 39 af 40.

  Þrír staðir eru jafnir í 2.- 4. sæti með einkunnirnar 94 /39.  Þeir eru:

  Esperanto,  Stokkhólmi,  Svíðjóð.

  Faviken Magasinet,  Jarpen,  Svíþjóð.

  Geranium,  Kaupmannahöfn,  Danmörku.

  Í 5. sæti er Maaemo,  Ósló,  Noregi  93 /39

  Til að gera langa sögu stutta er hér stiklað á stóru um áhugaverð sæti:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  32.  Koks í Hótel Föroyar,  Þórshöfn,  Færeyjum  78 / 36

  98.  Dill,  Reykjavík  78 / 31

 113.  Vox á Hótel Hilton,  Reykjavík  75 / 30 

 133.  Kol,  Reykjavík  74 / 29 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 170.  Barbara,  Þórshöfn,  Færeyjum  71 / 29

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 182.  Fiskmarkaðurinn,  Reykjavík  70 / 30

 221.  Fiskfélagið,  Reykjavík  67 / 28

 226.  Grillið,  Reykjavík

 241.  Slippbarinn,  Reykjavík

 

 

 

 

 

 

 

246.  Grillmarkaðurinn,  Reykjavík

 247.  Lava,  Grindavík  

Vinsælasta bókin á Íslandi í dag

  Fyrir viku eða svo spáði ég því á þessum vettvangi að jólapakkinn í ár yrði "Árleysi árs og alda".  Annað kom ekki til greina.  Pakkinn samanstendur af frábærri ljóðabók verðlaunahöfundarins Bjarka Karlssonar og hljómplötu með 21 sönglagi.  Þar eru söngvar Bjarka afgreiddir af Skálmöld,  Blaz Roca,  Vinum Dóra,  Megasi,  Steindóri Andersen og svo framvegis.  Frábær plata.  Í pakkanum er einnig hljóðbók á geisladiski.  Ljóðabókin er myndskreytt bráðskemmtilegum teikningum Margrétar Matthildar Árnadóttur.  Hún var aðeins 13 ára þegar hún teiknaði flottu myndirnar.

  Spá mín um vinsældir pakkans hefur gengið eftir.  Hann er í 1. sæti yfir söluhæstu bækurnar á Íslandi í dag.  Ef pakkinn væri skilgreindur sem hljómplata þá er hann söluhæsta platan í dag.

  Fyrri færslan: 

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1517452/

 

   

Jólapakkinn í ár

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Í fyrra kom út mögnuð ljóðabók,  Árleysi alda,  eftir Bjarka Karlsson.  Svo brá við að hún seldist og seldist og seldist ítrekað upp.  Ég veit ekki hvað oft þurfti að endurprenta hana til að svara eftirspurn.  Að mig minnir sjö sinnum.  Í hvert sinn sem ný eftirprentun kom í búðir var togast á um hvert eintak.  

  Fáum kom á óvart þegar bókin hlaut Bókmenntaverðlaun Tómasar Guðmundssonar.  Annað kom ekki til greina.

  Nú bætir Bjarki Karlsson um betur.  Heldur betur.  Út er kominn veglegur,  óvenju glæsilegur pakki;  Árleysi árs og alda.  Hann er allt í senn:  Fagurlega myndskreytt ljóðabók,  hljómplata og hljóðbók.

  Pakkinn er á stærð við myndbandsspólu (VHS vídeó). Fyrirferðarmest er 127 blaðsíðna ljóðabókin (ásamt upplýsingum um tónlistina).  Hljómplatan inniheldur 21 sönglag.  Meiriháttar flott safnplata.  Hún hefst á óvenju fallegum og áhrifamiklum flutningi víkingarokkaranna í Skálmöld og Stúlknakórs Reykjavíkur á kvæðinu Helreið afa.  Ég var dolfallinn af hrifningu er ég heyrði það fyrst og elska að endurspila lagið aftur og aftur.  Skálmöld blastar öllum sínum bestu sérkennum af list og Stúlknakórinn bætir um betur.  Setur Skálmaldarrokkið í nýtt hlutverk.  Útkoman er stórkostleg.

  Næsta lag er blús; túlkun blússveitarinnar Vina Dóra á kvæðinu Eitthvað suðrá bæi.  

  Til að gera langa upptalningu á flytjendum stutta stikkla ég á stóru:  Megas,  Erpur,  séra Davíð Þór Jónsson,  Ásgerður Júníusdóttir,  Jón "góði" Ólafsson,  Guðmundur Andri Thorsson,  Steindór Andersen og margir aðrir.  Fjölbreytni er óvenju mikil.  Samt rennur platan lipurlega og eðlilega í gegn sem heilsteypt verk.  Einskonar tónlistarstjóri plötunnar er alsherjargoði Ásatrúarfélagsins, Hilmar Örn Hilmarsson.  Allt sem hann kemur nálægt í tónlist er gæðastimpill af hæstu gráðu.  Hann afgreiddi á sínum tíma bestu plötur Bubba,  Megasar og fleiri.  Og hlaut verðskuldað evrópsku kvikmyndaverðlaunin Felix fyrir tónlistina í Börnum náttúrunnar.

  Ljóðabókinni er lyft á hærri stall með faglegum og skemmtilegum teikningum Matthildar Margrétar Árnadóttur.  Lipur teiknistíllinn kallast á við myndskreytingar Halldórs Péturssonar í Skólaljóðunum (sem við um sextugt munum eftir).  Það er góð skemmtun að skoða líflegar og hugmyndaríkar teikningar Matthildar Margrétar. Þær eru virkilega flottar.   

 Þegar allt er samantekið er pakkinn Árleysi árs og alda óvenju innihaldsríkur og glæsilegur:  Frábær kvæði,  frábær og fjölbreytt tónlist,  frábærar myndskreytingar og frábær gjafapakkning.  Þetta er jólagjöfin í ár.

                    

Leikhúsumsögn

  - Leikrit:  Gullna hliðið  

  - Höfundur:  Davíð Stefánsson frá Fagraskógi

  - Leikhús:  Borgarleikhúsið

  - Uppfærsla:  Leikfélag Akureyrar

  - Leikstjóri:  Egill Heiðar Anton Pálsson

  - Leikarar:  Hannes Óli Ágústsson,  Aðalbjörg Þóra Árnadóttir,  Hilmar Jensson,  María Pálsdóttir,  Sandra Dögg Kristjánsdóttir o.fl.  

  - Tónlist:  Dúettinn Eva

  - Einkunn:  **** 

 

  Í fyrra var leikritið Gullna hliðið eftir Davíð Stefánsson frumsýnt af Leikfélagi Akureyrar á Akureyri.  Það sló rækilega í gegn.  Hefur verið sýnt fyrir fullu húsi um það bil fjörtíu sinnum.  Það var þess vegna snjallt hjá Borgarleikhúsinu að fá Leikfélag Akureyrar til að færa leikritið einnig upp hér sunnan heiða.  Áhuginn lætur ekki á sér standa.  Það er meira og minna uppselt á hverja sýningu næstu vikurnar.  

  Leikritið boðar þá hugmynd að til sé líf eftir dauðann.  Við andlát fari sálin annað hvort til djöfullegs staðar neðanjarðar eða í sæluríki uppi í himninum.  Söguþráðurinn gengur út á það að ógæfumaðurinn Jón veikist heiftarlega og geispar síðan golunni.  Ekkjan getur ekki hugsað sér að sál hans lendi í vonda staðnum.  Á dauðastundu kallsins fangar hún sálina í skjóðu.  Svo leggur hún upp í langt ferðalag upp til himins.  Ætlunarverkið er að koma sálinni hans Jóns inn í sæluríkið efra.

  Sitthvað verður til þess að tefja för ekkjunnar.  Fortíðardraugar og fleiri gera gönguna ýmist erfiða eða ánægjulega.  Um leið magnast spennan.  Það er ekki margt sem bendir til þess að ekkjan hafi erindi sem erfiði.  Eiginlega þvert á móti.  En áfram skröltir hún þó.

  Ég vil ekki skemma fyrir væntalegum áhorfendum með því að upplýsa hvernig leikritið endar.  Endirinn kemur skemmtilega á óvart.

  Leikritið er gott.  LA hefur nútímvætt það með ágætum.  Þar á meðal bætt við ýmsum fyndnum smáatriðum.  Þau eru spaugilegri eftir því sem líður á söguna og áhorfandinn áttar sig betur á "karakter" persónanna.  Framan af er pínulítið truflandi að Jón virðist vera Sigmundur Davíð Gunnlaugsson.  Svo rjátlast það af.  Sem er kannski ekki kostur út af fyrir sig.  Hitt gerir Jón bara trúverðugri ef eitthvað er.

  Hannes Óli Ágústsson fer á kostum í hlutverki Jóns.  Það mæðir einna mest á honum af öðrum leikurum ólöstuðum.  Þeir eru allir hver öðrum betri.  Í sumum tilfellum leika konur karla.  Það kemur vel út sem ágætt skop.

  Fagurraddaður barnakór setur sterkan og áhrifaríkan svip á sýninguna.  Þegar mest lætur er kórinn skipaður á þriðja tug barna.  Kórinn sveipar hinar ýmsu senur fegurð og hátíðleika; gefur sýningunni dýpt og vídd.  Frábært mótvægi við annars hráa uppstillingu fárra persóna á sviðinu hverju sinni utan þess.  

  Sviðsmyndin er einföld og snjöll.  Virkar glæsilega.  Hún samanstendur af tréfleka sem er hífður upp misbrattur til samræmis við framvindu sögunnar.  Ljósanotkun er jafnframt beitt af snilld.  Oftast af hógværð.  En þegar við á er allt sett á fullt.  Og einstaka sinnum eitthvað þar á milli.   

  Kvennadúettinn Eva (Jóhanna Vala Höskuldsdóttir og Sigríður Eir Zophoníusardóttir) spilar stóra rullu sem höfundur og flytjandi tónlistar - annarrar en barnakórsins.  Þær stöllur hafa samið ný lög fyrir leikverkið.  Fín lög.  Þær stöllur radda fallega og ljúft.  Önnur spilar undir á gítar.  Hin strýkur stóra fiðlu á fæti.  Reyndar oftast til að afgreiða leikhljóð.  Einstaka eldra lag fær samt að fljóta með.   

  Ég mæli með Gullna hliðinu í Borgarleikhúsinu sem góðri skemmtun.  Gullna hliðið er einn af gullmolum íslenskrar menningar.  Eitthvað sem allir Íslendingar eiga að þekkja.  Í Gullna hliðinu speglast íslenska þjóðarsálin.   

 

Skemmtu sér á Gullna hliðinu

Jón Þorleifs og gagnrýnendur

   

  Jón Þorleifs,  verkamaður,  var kominn hátt á sjötugsaldur er hann sendi frá sér fyrstu bókina.  Alls urðu bækurnar eitthvað á þriðja tug.  Þær voru af ýmsu tagi.  Fyrsta bókin,  Nútímakviksetning,  var sjálfsævisaga.  Síðan tóku við ljóðabækur,  skáldsaga og hugleiðingar um stjórnmál hérlendis og úti í heimi. 

  Jón fylgdist mjög vel með þjóðmálum.  Hann las öll dagblöð fram og til baka og gætti þess að ná flestum fréttatímum í útvarpi.  Á sjónvarp sagðist hann ekki horfa ótilneyddur.  Ég man ekki hver ástæðan var.  Hinsvegar gaf systir mín Jóni sjónvarp - þrátt fyrir mótbárur Jóns og fullyrðingar um að hann myndi ekki einu sinni stinga tækinu í samband.  Nokkrum dögum síðar átti mágur minn erindi til Jóns.  Kallinn kom seint til dyra vegna þess að hátalari sjónvarpsins var hátt stilltur.     

  Eins og vera vill með einyrkja sem gáfu sjálfir út fjölritaðar bækur og sáu sjálfir um sölu var á brattan að sækja.  Árlega koma út um 500 íslenskar bækur.  Fjölrituðu bækurnar mæta afgangi hjá fjölmiðlum og bókaverslunum.

  Jón var töluvert kjaftfor í bókum sínum þar sem við átti.  Líka reyndar í samtölum við fólk sem hann taldi sig eiga vantalað við.  Eins og oft er með yfirlýsingaglaða þá var Jón afskaplega viðkvæmur fyrir gagnrýni.  Nútímakviksetning fékk lofsamlegan dóm í tímaritinu Stéttabaráttunni.  Eitthvað var samt nefnt sem hefði mátt betur fara.  Jón einblíndi á þá athugasemd og var afar ósáttur.  Hann túlkaði gagnrýnina sem hnífstungu í bakið.  Tímaritið Stéttabaráttan væri ómerkilegt málgagn stéttasvikara og kjölturakka Gvendar Jaka. 

  Jón fékk mikla og vaxandi andúð á þeim sem skrifaði dóminn.  Fann honum allt til foráttu næstu árin.  Jón velti sér upp úr dómnum árum saman.

  Næst birtist dómur í dagblaðinu Þjóðviljanaum um ljóðabók eftir Jón.  Fyrirsögnin var "Heiftarvísur".  Jóni var illa misboðið.  Hann gekk með dóminn útklipptan í vasanum til að vitna orðrétt í hann.  Svo fletti hann upp á einhverri vísu í bókinni sem var alveg laus við heift,  las hana og spurði:  "Hvar er heiftin?"  Í kjölfarið orti Jón nokkrar níðvísur um þann sem skrifaði dóminn.  Og skilgreindi viðkomandi sem leigupenni Gvendar Jaka.

  Jóni gekk illa að koma bókum sínum inn í bókaverslanir.  Einhver eintök voru keypt af bókaverslun Máls & Menningar.  Eintökin voru falin á bak við aðra bókatitla í hillu.  Umsókn Jóns um inngöngu í Rithöfundasambandið var fellt.  Nokkrir félagsmenn beittu sér hart gegn inngöngu Jóns.  Fór þar fremst í flokki Guðrún Helgadóttir,  þáverandi alþingiskona.  Það var þess vegna ekki úr lausu lofti gripið að Jón upplifði sig sem ofsóttan.  Í aðra röndina fannst Jóni upphefð af því.  Hann sagði:  "Það er merkilegt hvað vissum aðilum telja sig stafa mikil ógn af skrifum mínum.  Ég hef sannleikann mín megin.  Ég er að afhjúpa glæpamenn.  Auðvitað skjálfa þeir og bregðast til varnar."

  Þrátt fyrir andstöðuna og "þöggun" náði Jón að selja alveg upp í 600 eintök af stakri bók.  Flest til fólks sem Jón hitti á förnum vegi.  Hann var með árangursríka sölutækni.  Sagði fólki frá nýjustu bók sinni.  Spurði:  "Myndi þetta vera bók sem þú hefðir gaman af að lesa?"  Svarið var oftast:  "Já, já. Alveg þess vegna."  Næsta spurning:  "Viltu eintak af henni?  Ég er með eintak hér í vasanum.  Þú mátt fá það."  Svo dró Jón eintakið upp úr vasanum,  rétti viðmælandanum og hélt áfram að spjalla.   Sá setti bókina í vasa sinn eða ofan í töskuna sína.  Þegar þeir kvöddust sagði Jón:  "Þetta er ekki nema 2000 kall.  Rétt fyrir prentkostnaði."

  Ég varð mörgum sinnum vitni að svona samtali og sölu.  Þetta hljómaði fyrst eins og Jón ætlaði að gefa eintakið.  Þegar hann svo rukkaði þá var viðmælandinn kominn í erfiða stöðu með að hætta við. 

  Jón fór með eintak af bók til Ellerts Schram sem var ritstjóri dagblaðsins Vísis.  Ellert lofaði Jóni að hann myndi sjálfur lesa bókina og skrifa dóm um hana.  Ekkert bólaði á því vikum saman.  Jón gekk þá aftur á fund Ellerts og krafðist skýringar á svikunum.  Ellert fór í bunka á skrifstofuborði sínu.  Þar var bókin ofarlega.  Ellert veiddi hana úr bunkanum og sagði að röðin væri alveg að koma að bókinni.  Jón kippti bókinni eldsnöggt úr hendi Ellert sem dauðbrá við og spurði:  "Hva? Ertu að rífa af mér bókina sem þú gafst mér?"   Jón svaraði:  "Ég vil ekki að neinn þurfi að snerta bók sem hefur farið um þínar lúkur."  Svo reif Jón bókina í tvennt,  henti rifrildinu í gólfið og stormaði burt.   

------------------------

Fleiri sögur af Jóni Þorleifs:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1403663/

Bókin "Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist"

  Nýverið kom á markað bók.  Hún heitir "Gata,  Austurey,  Færeyjar,  Eivör og færeysk tónlist".  Svo einkennilega vill til að hún hefur hvarvetna fengið lofsamlega dóma og umsagnir.  Það er gaman.  Verulega gaman.  Eðlilega hefur líka verið bent á örfáa hnökra.  Fyrst og fremst tæknilega.  Engin stórslys.  Stærsti gallinn er að 3 orð duttu aftan af einum kafla.  Það kemur ekki að sök.  Þau skipta ekki máli.  Engu að síður skrítið vegna þess að orðin voru með í endanlegu umbroti sem sent var til prentsmiðjunnar. 

  Almennt virðist sem fólk finni sitthvað áhugavert og skemmtilegt í bókinni.  Færeysk-íslenska orðabókin í bókinni vekur alltaf kátínu.  Einhverjir hafa prófað með lystugum árangri mataruppskriftir Eivarar.  Aðrir skemmta sér konunglega við að skoða allar myndirnar.  Enn öðrum þykir gaman að lesa fróðleik um Færeyjar.  Margt kemur mörgum á óvart.  Áhugasamir um tónlist Eivarar fá endalausar vangaveltur og upplýsingar um hana.

  Bókin er ekki bundin við neinn aldurshóp.  Ég hef orðið var við unglinga sem lesa hana sér til gamans og alveg upp í fólk á níræðisaldri.  Á Fésbók hef ég rekist á nokkur skemmtileg "komment" um bókina og vísanir í hana. 

  Þessa mynd rakst ég á.  Hún er á Fésbókarsíðu Færeyings,  Eiler Fagraklett.  Ég þekki hann ekki en kannast við bókina á myndinni.  Textinn við myndina er:  The Icelandic invasion of all things Faroese continues...     

 

  Á Fésbókarsíðu færeysku tónlistarkonunnar og fatahönnuðarins Laila av Reyni er þessa mynd að finna undir textanum "Kul bók":

 

  Þetta "kommentaði" Margrét Traustadóttir á Fésbók:

  Átti rólega morgunstund eftir útivist og las bókina Eivor sem mér áskotnaðist í jólagjöf og nú var röðin komin að henni og hún var kláruð. Hef alltaf dáðst að þessari söngkonu. Takk Jens Gud góð lesning og gaman hvernig þú tvinnaðir meðfram inn Færeyskum fróðleik  

  Þetta "kommentaði"  Ásdís Kristjánsdóttir á Fésbók:

Get mælt með bókinni Eyvör,Gata,Austurey,Færeyjar. Stórskemmtileg bók, fróðleg og með flottum myndum. Er nú byrjuð á Ég man þig eftir Yrsu og hún lofar góðu  ég hef aldrei verið mikill lestrarhestur en það er að breytast 

  Hér er ítarleg umsögn Bubba um bókina:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1356456/ (copy/paste)

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1356456/

  Þannig var bókin afgreidd í héraðsfréttablaði norð-vesturlands:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1338804/

  Og í vikublaðinu Reykjavík:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1337565/

  Bara svo fátt eitt sé tínt til.  Mér skilst að bókin sé ódýrust í verslun Smekkleysu á Laugarvegi 35. 

Skemmtilegur bókardómur

  Á tónlistarsíðunni Tónskrattanum skrifar Bubbi skemmtilega gagnrýni um bókina  Gata, Austurey, Færeyjar, Eivör og færeysk tónlist.  Hann gefur henni hálfa fjórðu stjörnu í einkunn.  Meðal þess sem segir í dómnum er:   

  "Þetta er ekki ævisaga í þeim skilningi þó tiplað sé á ýmsu úr ævi Eivarar, enda fáránlegt að að skrifa ævisögu svo ungrar manneskju og algjör óþarfi, nema hún heiti Janis Joplin eða Jimi Hendrix. Þessi bók fjallar um færeyskt tónlistarlíf og þar er tónlistarferill Eivarar sennilega hryggjarstykkið og því er hún að sjálfsögðu aðalnúmerið hér. Inn á milli er síðan fléttaður skemmtilegur fróðleikur um Færeyjar og færeyskt þjóðlíf. 

  Annars finnst mér bókin lipurlega skrifuð og læsileg og flæði gott. Það er vitnað í samstarfsfólk Eivarar og fjölskyldu sem öll bera henni vel söguna... Sagt frá öllum hennar helstu afrekum hérlendis sem erlendis. Stíllinn er síðan brotinn upp af og til með fróðleiksmolum um Færeyjar og aðra færeyska tónlistarmenn, íslenska tónlistarmenn af færeyskum ættum osfrv. Jafnvel fá mataruppskriftir að fljóta með og sýnishorn af málverkum stúlkunnar. Jens nær að feta þröngt einstígið á milli þess að skrifa nördabók og skemmtirit.

.

  Í lok bókarinnar eru síðan ítarlegar upplýsingar um allar plötur hennar og allt það efni sem hún hefur komið út með henni. Mikill fengur af því fyrir aðdáendur. Hún hefur víða komið við og sett mark sitt á margan viðburðinn og er ekkert að fara að hætta því."'

.

  Dóminn í heild má lesa með því að smella á þessa slóð:  http://bubbij.123.is/blog/record/692732/ 

  Annar dómur um bókina:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1337565/

 

Skemmtileg grein í héraðsfréttablaðinu Feyki

  Þessi bloggfærsla er dálítið staðbundin (lókal).  Feykir heitir héraðsfréttablað Skagfirðinga og Húnvetninga.  Frábært vikurit sem upplýsir okkur brottflutta af því landssvæði um það sem helst ber til tíðinda í Skagafirði og Húnavatnssýslu.  Til viðbótar við margt annað sem gaman er að lesa um,  svo sem mataruppskriftir og skagfirska fyndni (Dreifarinn). 

  Í nýjasta hefti Feykis er viðtal við gamlan Skagfirðing: 
---------------------------

Jens Guð skrifar um færeysku söngkonuna á Íslandi

 

Hjá Æskunni er komin út bók eftir Jens Guð, sem í Skagafirði er betur þekktur undir nafninu Jens Kristján. Þrátt fyrir að vera löngu brottfluttur er þessi landsþekkti bloggari og skrautskriftarkennari Skagfirðingur að ætt og uppruna. Bókin sem hann skriftar fjallar um færeysku söngkonuna Eivöru og ber titilinn Gata, Austurey, Færeyjar, EIVÖR og færeysk tónlist.

-Ég er fæddur (1956) og uppalinn á Hrafnhóli í Hjaltadal. Sonur Guðmundar Stefánssonar og Fjólu Kr. Ísfeld. Bærinn á Hrafnhóli brann 1979. Þá flutti fjölskyldan til Akureyrar. Nema Sæunn systir mín. Hún tók saman við Hallgrím Tómasson á Sauðárkróki, settist þar að og eignaðist með honum tvo syni. Sjálfur var ég kominn suður í nám í Myndlista- og handíðaskóla Íslands þegar bærinn á Hrafnhóli brann,“ segir Jens.

Hin nýútkomna bók fjallar að uppistöðu um færeysku söngkonuna Eivöru, sem er vinsælasti erlendi tónlistarmaðurinn á Íslandi ef miðað er við plötusölu. Hérlendis selur hún um 10 þúsund eintök af hverri plötu. Miðað við vinsældir Eivarar hérlendis má ætla að bókin verði vinsæl. Hún er einnig seld í Færeyjum. Viðræður eru um að bókin verði þýdd yfir á dönsku og norsku.

Jens segist ennþá vera Skagfirðingum að góðu kunnur. -Flestir íbúar Hjaltadals og Viðvíkursveitar þekkja mig. Ég var tvo vetur í gagnfræðaskóla á Steinsstöðum. Flestir í Lýtingsstaðahreppi þekkja mig þess vegna. Það var nokkur samgangur á milli nemenda í Steinsstaðaskóla og Varmahlíðarskóla. Við krakkarnir í Hjaltadal lærðum sund á Sauðárkróki með krökkunum í Hofsósi og Hofshreppi.

Öll haust vann ég í Sláturfélagi Skagfirðinga á Sauðárkróki, þar sem pabbi var forstjóri. Pabbi var oddviti í Hólahreppi, lengi formaður ungmennafélagsins Hjalta og meðhjálpari á Hólum í Hjaltadal. Ég hef alltaf skilgreint mig sem Skagfirðing þrátt fyrir að hafa átt heima í Reykjavík síðastliðna áratugi. Til viðbótar þessari upptalningu á ég stóran frændgarð þvers og kruss um Skagafjörðinn. Þegar ég ferðast um Skagafjörðinn í dag þá þekki ég meirihlutann af öllum sem ég hitti.

Auk þess að vera landþekktur bloggari og hafa áður gefið út bækur er Jens kunnur fyrir skrautskriftarnámskeið sem hann hefur haldið vítt og breytt um landið. – Um nokkurra ára skeið kenndi ég skrautskrift fyrir Farskóla Norðurlands vestra. Ég þekkti ekki alltaf alla nemendur í upphafi námskeiðs. En jafnan kom í ljós þegar á leið að ég þekkti foreldra þeirra, maka eða aðra nátengda. Ég hef einnig verið með fjölmörg skrautskriftarnámskeið í Húnavatnssýslu og þekki marga þar.

 -------------

  Nánar: 

http://www.feykir.is/archives/77325