Poppstjarna krefst ritskoðunar

  Bandaríski rokksöngvarinn Axl Rose hefur alltaf verið upptekinn af útliti sinu.  Það er ekkert nema jákvætt.  Í upphafi söngferils notaði hann andlitsfarða,  varalit,  augnskugga,  eyeliner og þess háttar.  Jafnframt lét hann blása hárið og túpera.  Til spari voru stundum liðir settir í rauðan makkann.  Þetta var myndarlegur gutti sem tók sig vel út á ljósmyndum teknum af fagmönnum og dreift til fjölmiðla.

  Axl er þekktastur sem framvörður hljómsveitarinnar Guns N´ Roses.  Hann er líka söngvari áströlsku hljómsveitarinnar AC/DC.

  Eiturlyfjaneysla,  skapofsaköst,  andlegir erfiðleikar og ýmis fleiri vandræði hafa hrjáð stráksa.  Hann er viðkvæmur fyrir öllum öldrunareinkennum.  Enginn má vita að hann er tannlaus (með gervigóm).  Enginn má vita að hann er hálf sköllóttur (með hárlengjur).  Verra gengur að fela ásækni aukakílóa.  Að vísu má gera lítið úr þeim á ljósmyndastofu fagmanna.  Myndavélar óvandaðra hljómleikagesta leyna hinsvegar engu.  Það angrar Axl.  Ennþá fremur angrar hann að ósvífnir "húmoristar" gera sér að leik að bæta inn á myndirnar neikvæðum textum sem snúa út úr söngtextum Axl.  Nú hefur hann farið formlega fram á það við samfélagsmiðilinn google.com að tilteknar ljósmyndir verði fjarlægðar úr gagnagrunni hans þannig að ekki verði hægt að "gúggla" þær.

  Sýnum Axl samstöðu.  Ekki gerir Google það. Birtum hvergi og aldrei af honum ljótu myndirnar.  Bara þær sem eru hér fyrir ofan. 

    

   

   

Áttræð goðsögn í Hörpu

  Bandaríska söngvaskáldið Kris Kristofferson er með hljómleika í Hörpu í haust.  2004 hélt hann skemmtilega hljómleika í Laugardalshöll.  Þar hrjáði hann nýr og innbyrðis falskur gítar.   Það kom ekki alveg nógu vel út.  Þannig lagað.  Hann er oft og tíðum pínulítið falskur söngvari.  Það er bara flott.  En virkar illa með fölskum gítar.

  Kris flýgur léttilega inn á níræðis aldur eftir örfáa daga.  Hann á frábæra ferilsskrá.  Bæði sem kvikmyndaleikari,  söngvaskáld og söngvari.  Hann er eitt af stærstu nöfnum kántrý-deildarinnar.  Hans tónlistarferill nær einnig langt inn í rokksöguna. 

  Hann er meðhöfundur fyrsta Clash-lagsins,  "Rock and Roll Time".  Lags sem kom út 1976 á frábærri plötu Rogers McGuinns,  "Cardiff Rose",  ári áður en fyrsta plata The Clash kom út.  Frábært lag!

  Eitt þekktasta lag Kris er "Me and Bobby McGee" í flutningi Janis Joplin. Þau voru elskendur.  Janis sagði frá því að hann hafi verið eina manneskjan í hennar lífi sem toppaði hana í áfengisdrykkju. Hún slátraði daglega nokkrum flöskum af Southern Comfort.  Kris fór létt með sama skammt og bætti við nokkrum flöskum af sterkara víni.  Bara til að skerpa á.

  Ótal margar stórstjörnur hafa sungið lög Kris inn á plötur með góðum árangri.  Allt frá Johnny Cash til Jerry Lee Lewis.  

Líka Ríó tríó.  

  Kris hefur sterkar taugar til Skandinavíu.  Afi hans og amma voru Svíar (eins og álykta má af nafni hans).  Hann kann hrafl í sænsku og þykir gaman að sænska er auðskiljanleg í Færeyjum.  Kris er sannur Færeyingavinur og hefur sungið inn á plötu með færeyska kántrý-kóngnum Halli Joenson.  

 

Kris Kristofferson í Hörpu

Byrjaði dagurinn illa?

  Sumir eru fæddir hrakfallabálkar.  Allt sem þeir koma nálægt fer úr skorðum og endar með ósköpum.  Allt fer afsíðis sem getur farið afsíðis,  eins og gárungarnir orða það.  Sumir taka ekki eftir þessu sjálfir.  Þeir eru svo vanir þessu ástandi að fyrir þeim er þetta eðlilegt.  Þeir halda að allir aðrir séu að kljást við þetta sama.  

  Vissulega lenda allir í því fyrr eða síðar að eiga vondan mánudag.  Leifur óheppni tekur sér bólfestu í þeim í smástund.  Þá er hægt að hugga sig við að eitthvað álíka eða jafnvel verra hafi hent aðra.

  Hvað gerðist sem olli því að öll þessi egg brotnuðu?  (Ef smellt er á mynd þá stækkar hún og verður skýrari):

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Annað hvort er skipið illa hlaðið eða ofhlaðið.  Nema hvorugtveggja sé.  

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Martröð steypubílstjórans er að ýta á rangan takka á röngum stað - og hrauna yfir dýrasta bílinn í götunni og vænan hluta götunnar.  Þeir lenda allir í þessu.  Misoft.

 

 

 

 

 

 

 

  

Æ, æ, æ.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hver hefur ekki lent í því að hræra í fína afmælistertu,  setja í form og baka.  Næsti dagur fer í að laga krem á tertuna og skreyta í bak og fyrir.  Svo bara missir þú tertuna í gólfið.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Eða þegar kötturinn þvælist fyrir og kvöldmaturinn endar á gólfinu.

     

Atvinnuviðtal er kúnst

  Það er kúnst að fara í atvinnuviðtal.  Klæðnaður skiptir miklu máli.  Uppskriftin fer eftir því hvert starfið er.  Margt annað spilar inn í. Aldrei gefst vel að umsækjandi byrji á því að lemja vinnuveitandann. Hinsvegar veit ég um dæmi þess að umsækjandi lenti í harkalegu rifrildi við vinnuveitanda í atvinnuviðtali - og var ráðinn, einmitt vegna illdeilunnar.

  Þegar ég var krakki sagði mér vinnuveitandi að hann hefði eina reglu:  Hann horfði á neglur umsækjenda.  Þeir einir voru ráðnir í vinnu sem voru með hvít naglabönd.  Umsækjendur með "sorgarrendur" á nöglum komu aldrei til greina.  

Atvinnuviðtal endaði með hnefahöggum

Framsóknarflokkurinn slær í gegn

  Framsóknarflokkurinn er á fljúgandi siglingu síðustu vikurnar,  samkvæmt skoðanakönnunum.  Flokkurinn var svo gott sem að þurrkast út á síðustu dögum heilögum Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar.  Framsóknarsólin var við það að hníga til viðar.  Þá brá svo við að guttinn hvarf úr sviðsljósinu. Hann sagði af sér sem forsætisráðherra.  Þess í stað flatmagaði hann í sólinni í Flórída.

  Við brotthlaup Sigmundar Davíðs brá svo við að viðsnúningur varð á fylgi flokksins.  Framsóknarsólin reis á ný.  Bratt.  Arftakinn á stóli forsætisráðherra,  Sigurður Ingi,  fangaði hug og hjörtu landsmanna með skeleggri útlistun á fjármálum forvera síns:  Það er flókið að eiga peninga á Íslandi.  Gríðarlega flókið.  Peningarnir verða þó að vera einhversstaðar.  Til þess eru skattaskjól.  Ekki geta þeir verið hvergi.

  Á miðstjórnarfundi Framsóknarflokksins um helgina hótar Sigmundur Davíð því að snúa aftur - þrátt fyrir að vera talinn geðbilaður - að eigin sögn.  Það er ekki nýlunda þegar um framsóknamenn er að ræða.  Þetta hefur fylgt flokknum frá dögum Jónasar frá Hriflu,  eins og SDG bendir réttilega á.

  Í ræðu sinni minnti strákurinn á að þegar hann laug í sjónvarpsviðtali á dögunum þá hafi það verið vegna þess að hann var plataður.  Gabbið var skipulagt af vondum mönnum sem árás á Framsóknarflokkinn.  Zika-veirunni,  Panama-skjölunum og gróðurhúsaáhrifum er beint gegn Framsóknarflokknum.  Þetta er hræðilegt.  Flokkurinn sætir einelti. Vælubíllinn er kominn í áskrift.  

    

Viðreisn og Framsókn auka fylgi

Einfalt ráð gegn magakveisu í útlöndum

 

 

 

 

 

 

 

 

  Af og til birtast í hérlendum fjölmiðlum uppsláttarfyrirsagnir af Íslendingum sem hafa drukkið kranavatn í útlöndum.  Það er varhugavert.  Það er að segja að drekka kranavatn erlendis (ekki að kjafta frá því).  Ástæðan er sú að í kranavatni leynast iðulega ókunnugar bakteríur.  Magaflóran í okkur Íslendingum þekkir ekki þessar bakteríur.  Okkur verður bumbult.  Líkaminn reynir að losa sig við bakteríurnar með hraði. 

  Af sömu ástæðu er ástæða fyrir Íslendinga á ferðalagi erlendis að sniðganga ferskt grænmeti sem er skolað með kranavatni.  Hvað oft höfum við ekki oft heyrt sögur af Íslendingum sem stríddu við magakveisu frá fyrsta degi í útlöndum?

  Ráðið við þessu er einfalt:  Það er að hefja dvöl erlendis á því að þamba þarlenda jógúrt.  Því meiri þeim mun betra.  Í henni eru varnir gegn bakteríunum.  Kýrnar koma vörnunum ofan í kálfana sína með mjólkinni.  Þetta eiga Íslendingar að nýta sér.

  Einnig er ágætt að taka inn mjólkursýrugerla.  Þeir fást víða í litlum mjólkurhylkjum.  Einnig í töfluformi undir heitinu acidophilus.  Það er fáránlegt og óþarfi að vera með magakveisu í útlöndum.  

 

Þorbjörg drakk kranavatn í Marokkó

Wings var hörmuleg hljómsveit!

Furðulegar fjölskyldumyndir

  Sú var tíð að ljósmynd af kjarnafjölskyldunni skipaði háan sess í tilverunni.  Það er ekkert svo langt síðan.  Þá stóð mikið til.  Þetta var heilmikið fyrirtæki.  Fyrst þurfti að panta tíma á ljósmyndastofu.  Þar vann fagfólk;  sprenglærðir ljósmyndarar.  Þeir voru með alvöru ljósmyndagræjur.  Rándýrar og plássfrekar.  Þessu fylgdu allskonar hlutir á borð við ljóskastara,  bakgrunnstjöld og svo framvegis. 

  Tími á ljósmyndastofu lá ekki á lausu samdægurs.  Ekki heldur næstu daga.  Það var allt uppbókað langt fram í næsta mánuð.

  Þegar loks kom að stóru stundinni fóru allir í sitt fínasta skart.  Iðulega keypt sérstaklega fyrir myndatökuna.  Í millitíðinni var einnig farið í klippingu og hárið snurfusað á hárgreiðslustofu.  Síðan fór heilmikill tími í að stilla fjölskyldunni virðulega upp í stúdíóinu.  Mikið var í húfi.  Ljósmyndatakan,  framköllun á filmu og stækkanir á hágæða ljósmyndapappír kostaði sumarhýruna.  Eftirprentanir voru gefnar öðrum í fjölskyldunni í jólagjöf.  

  Hér eru skemmtileg dæmi (myndirnar stækka og verða skýrari ef smellt er á þær):

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Á níunda áratugnum þótti fátt flottara en blásið stutt hár að framan og sítt að aftan.  Flottast þótti að fjölskyldan væri samstíga í þessari hártísku. Takið eftir því hvað bakgrunnstjaldið setur ævintýralegan blæ á.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumum þótti of bratt að hella sér í sítt að aftan.  Einkum glam-rokk áhangendur.  Þeir vildu hafa allt hárið eins og úfna heysátu.  Þetta kallaðist hár-metall og hefur ekki elst vel.  Ef pabbinn var fjarri góðu gamni á ljósmyndadaginn þá dró ljósmyndarinn fram trúverðuga dúkku sem staðgengil.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ljósmyndarinn þurfti að huga að mörgu áður en smellt var af.  Eru ekki allir með sparibros?  Enginn mátti skyggja á annan.  Allt eftir því.  Undir álaginu vildu smáatriði sleppa framhjá rannsakandi augnráði hans.  Einkum ef óöruggur patti greip sig kröftugu hreðjataki í taugaveiklun.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Allra hressasta fólk lét eftir sér að bregða á leik.  Glímukappi undirstrikaði kraftana með því að taka fjölskylduna hálstaki.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Ekki eru alltaf allir til í að taka þátt í galgopahætti.  Síst af öllu í útimyndatöku þar sem hópurinn krossleggur vinstri fót á þann hægri.  Amma lætur ekki egna sér út í svoleiðis fíflagang.

Forsetaframbjóðendur greindir

  Fjórir af níu frambjóðendum til embættis forseta Íslands fengu að kynna sig í sjónvarpsþættinum Eyjunni á Stöð 2 núna síðdegis.  Gagnrýnisvert er að 365 miðlar hafa tekið afar hlutdræga stöðu í kosningabaráttunni.  Hlutdrægnin felst í því að skilja fimm frambjóðendur út undan.  Láta eins og þeir séu ekki til.    

  Það var notalegt að sjá hvað ungu frambjóðendurnir - sem fengu að kynna sig - voru jákvæðir,  bjartsýnir,  glaðværir og kurteisir.  DOddsson skar sig rækilega frá.  Hann er að spila taktískt úr stöðunni.  Hans möguleiki á að skapa sér ímynd landsföðurlegs sameiningartákns felst í því að ráðast af hörku og með öllum brögðum á Guðna.  Eldri stuðningsmenn Sjálfstæðisflokksins kunna vel að meta þann stíl.  

  Andri Snær þarf að lagfæra tvo hluti.  Annarsvegar er honum laus hönd.  Hún virkar eins og hann sé að útskýra sitt mál með táknmáli fyrir heyrnarlausa.  Hinsvegar þarf hann að fá sér rauðlitt hálsbindi.  Bæði DOddsson og Guðni hafa verið að skerpa á rauða litnum í sínum hálsbindum.  Alveg eins og þeir eiga að gera.  Blásvartur jakki,  rauðlitt hálsbindi og hvít-ljósblá skyrta er sá klæðnaður karlkyns forsetaframbjóðanda sem virkar best. Þetta hefur verið marg rannsakað.

  Hvítur klæðnaður Höllu Tómasdóttur er ekki besti kostur.  Að vísu laðar hvíti liturinn fram tilfinningu fyrir sakleysi.  Hann hjálpar til við að hreinsa af henni orðróm um tengsl við útrásarstemmninguna í aðdraganda bankahrunsins. Dökkur jakki virkar samt betur.  Og ennþá betur ef hún setur á sig hálsfesti með stórum hvítum perlum.  Hún kemur afskaplega vel fyrir í alla staði og býður af sér góðan þokka.

  Í næstu skoðanakönnun dalar DOddsson. Með lagni getur hann hæst náð 25% á kjördag.  Fylgi við Guðna lækkar hægt og bítandi.  Það endar nær 40% á kjördegi.  Halla bætir eitthvað smávegis við sig.  Andri Snær verður á svipuðu róli og í síðustu skoðanakönnunum.      

   

   

Hart tekist á í forsetakappræðum

Bob Dylan og hans bestu lög

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Bandaríska söngvaskáldið Bob Dylan átti afmæli í vikunni.  Varð hálf áttræður.  Fór létt með það.  Dylan er tvímælalaust einn merkasti tónlistarmaður sögunnar.  Ljóðrænir textar hans eru magnaðir,  lagasmíðar iðulega grípandi og áhrifaríkar og tónlist hans oft og tíðum frábær.  

  Í upphafi ferils í árdaga sjöunda áratugarins var Dylan trúbador;  spilaði á kassagítar og blés í munnhörpu.  Hann varð kóngur og fyrirmynd í þjóðlagasenunni á alþjóðavísu.  Flestar vestrænar þjóðir eignuðust sína útgáfu af Dylan.  

  Rokkhljómsveitir ekki síður en vísnasöngsveitir kepptust við að flytja söngva hans.  Margar með hámarks árangri á vinsældalistum.

  Dylan hafði djúpstæð áhrif á Bítlana og allan rokkbransann,  sem og hippakynslóðina.  Óvænt tók hann heljarstökk út úr þjóðlagamúsíkinni og inn í innsta hring rokksins 1965.  Margir gamlir aðdáendur móðguðust.  Sumir meira en móðguðust.  Trylltust.  Nýir fögnuðu.  

  Í tilefni stórafmælis skáldsins er ástæða til að rifja upp ársgamlan lista sem  breska tónlistarblaðið Uncut gerði yfir bestu lög kappans.  Leitað var til margra tuga þekktustu söngvaskálda sem besta sýn hafa yfir allan tónlistarferil skáldsins.  Þ.á.m.  Kris Kristofersson,  Natalie Merchant (10.000 Maniacs),  Tom Waits,  Joan Baez,  Bryan Ferry,  Ian McGulloch (Echo and the Bunnymen), Jeff Tweedy (Wilco), Billy Bragg,  Richie Havens... 

  Niðurstaðan varð þessi (orginalar af lögum hans eru ekki í boði fyrir evrópska þútúpu-notendur):  

1.  Like a Rolling Stone (af plötunni "Highway 61 Revisited" frá haustinu 1965).  Ekki aðeins eru lag og texti áleitin listaverk heldur var hljóðheimurinn nýr, ferskur,  töfrandi og sláandi á þessum tíma.  Þetta var  gjörólíkt öllu sem áður hafði heyrst.  Flutningurinn á laginu hér er ekki afgreiddur af Dylan sjálfum.  Þútúpan geymir ekki "orginalinn" með honum.  En þetta er þokkaleg hermikráka (cover song).   

2. Tangle up in Blue (af plötunni "Blood on the Tracks" 1975)

3. Visions of Johanna (af "Blonde on Blonde" 1966)

4. A Hard Rain´s A-Gonna Fall  (af "Free Wheelin´" 1963)

5. It´s Allright, Ma (I´m Only Bleeding)  (af "Bringing it all back Home" vorið 1965)  

6.  Subterrean Homesick Blues (af plötunni "Bringing it all back Home" 1965)

7.  Desolation Row (af "Highway 61 Revisited" 1965) 

8.  I Want You (af "Blonde on Blonde" 1966)

9.  Idiot Wind (af "Blood on the Tracks" 1975)

10. Sad-Eyed Lady of the Lowlands (af "Blonde on Blonde" 1966)

Obama og þungarokk

  Á dögunum bauð forseti Bandaríkja Norður-Ameríku,  Hussein,  forsætisráðherrum Norðurlanda í partý.  Gríðarlega athygli vakti hérlendis að eiginkona íslenska forsætisráðherrans,  Sigurðar Inga,  mætti ekki buxnalaus í partýið.  Það var óvænt.  Vestan hafs vakti meiri athygli að íslenski forsætisráðherrann mætti ekki í partýið á einum strigaskó - minnugir furðulegs skóbúnaðar Sigmunds Davíðs í Hvíta húsinu (spariskór á öðrum fæti,  strigaskór á hinum).  

  Í spjalli við forsætisráðherra Norðurlanda kom bandaríkjaforseti,  Hussein,  inn á áhugaverðan punkt:  Hann hafði uppgötvað sér til undrunar að flestar þungarokksplötur hans voru með finnskum hljómsveitum.  Hann lét bandarísku leyniþjónustuna,  CIA,  kanna málið.  Niðurstaðan var sú að Finnland hýsi fleiri þungarokkshljómsveitir en nokkur önnur þjóð í heiminum.  Þar af hafa margar þeirra náð sterkri stöðu á heimsmarkaði.  Þar má nefna stórveldi á borð við HIM,  Lordi,  Nightwish,  Finntroll og Hanoi Rocks.  Bara svo að örfáar sem ég kannast við séu nefndar.  Fyrir nokkrum árum varð á vegi mínum í Stokkhólmi í Svíþjóð plötubúð sem seldi einungis finnskar þungarokksplötur.  Ekkert annað.  Þegar ég fletti þar í gegnum plöturekka kom mér á óvart hvað ég kannaðist við margar hljómsveitir.

  Finnar eru vissulega stórtækastir allra í þungarokki.  Alveg svo um munar.  Þar eru yfir 600 þungarokkshljómsveitir á hverja milljón íbúa.  Svíar koma þar næstir.  Og reyndar með bestu þungarokkshljómsveitirnar: Entomed,  At the Gates,  Meshuggah,  Claswfinger,  In Flames,  Amon Amarth,  Total Javla Mörker...

  Íslendingar eru í þriðja sæti. Við eigum rösklega 100 þungarokkshljómsveitir.  Hæst bera Sólstafir,  Skálmöld,  Dimma,  Nykur,  Mínus,  Celestine...  Ég er áreiðanlega að gleyma 90 og eitthvað.  

  Til að stækka kortið hér fyrir neðan þarf að smella á það.         

      

Banni létt af Trump

 

 

 

 

 

 

 

 

   Margt hefur orðið til þess að Donald Trump er vinsælt fyrirsagnafóður í fjölmiðlum út um allan heim.  Líka á Íslandi.  Mest þó í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Það er heppilegt.  Hann er einmitt að keppast við að tryggja sér útnefningu sem forsetaframbjóðandi bandaríska Reppaflokksins.  

  Ástæður þess að kallinn baðar sig í sviðsljósinu eru ekki að öllu leyti þær að hann sé meðvitað snjall að koma sér þangað.  Allskonar vandræðagangur hefur einnig skilað honum í sviðsljósið.  Til að mynda að vinir hans í tónlistarbransanum hafa hver á fætur öðrum stungið hann í bakið.  Fyrstur til þess var Njáll Ungi.  Þeir eru góðir vinir.  Í upphafi kosningabaráttunnar notaði Trump lag hans,  Rockin' in the Free World, sem kosningalag.

  Njáll er stuðningsmaður Bernie Sanders.  Sá keppir við Hillary Clinton um að verða forsetaframbjóðandi Demókrata.  Njáll bannaði Trump umsvifalaust að nota lagið á kosningafundum.  Trump hélt fyrst að hann væri að stríða sér.  Þeirra vinskapur hefur staðið til margra ára.  En Njáli var alvara.  Trump varð að finna sér nýtt kosningalag.  Það reyndist vera þrautin þyngri.  Þungavigtartónlistarmenn eru ekki í stuðningsliði Trumps.  Þvert á móti.

  Nú bregður svo við að Njáll hefur skipt um skoðun.  Hann lýsir því yfir að héðan í frá sé ÖLLUM heimilt að nota tónlist hans hvar sem er og hvenær sem er.  Einu skilyrði er að borgað sé ríflega fyrir notkunina.  Um það snúist kúvendingin.  Hann þurfi á peningum að halda.

  Án þess að Njáll hafi tekið það fram þá rekur hann sumarbúðir fyrir fatlaða og fjáröflunarsamtök fyrir bændur.  

  Trump hefur tekið umskiptum Njáls fagnandi. En ekki David Crosby,  fyrrum félagi Njáls í hljómsveitinni Crosby, Stills, Nash & Young.  Sá sendir Njáli kaldar kveðjur á twitter.

   

Trump öruggur með útnefningu

Plötuumsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 - Titill:  Gillon

 - Flytjandi:  Gillon 

 - Einkunn: ****

   Gillon er listamannsnafn Gísla Þórs Ólafssonar.  Þetta er hans fjórða plata.  Sú fyrsta,  "Næturgárun",  kom út 2012.  Til hliðar er hann bassaleikari í hinni ágætu skagfirsku blúshljómsveit Contalgen Funeral.

  Tónlistin á nýju plötunni,  samnefnd flytjanda,  er einfaldari,  lágstemmdari og látlausari en á fyrri plötum.  Hún er ljúf og notaleg út í gegn.  Öll lögin eru frumsamin.  Þau flæða lipurlega og átakalaust.  Textarnir eru frumsamdir með tveimur undantekningum. Þær undantekningar eru ljóð eftir Ingunni Snædal úr bókinni "Komin til að vera, nóttin".  Góð ljóð.  Verulega mögnuð.  Líka ljóð Gillons.  Ljóðin lyfta plötunni upp fyrir "venjulegar" poppplötur.  Þau standa sterk í textabæklingi plötunnar burt séð frá tónlistinni.  En lifna áhrifaríkari við í tónlistinni.  

  Söngstíll Gillons er sérstakur og auðþekktur.  Hann er í humátt að söngstíl Toms Waits,  Bjartmars og Megasar.  

  Hægri hönd Gillons á plötunni er Sigfús Arnar Benediktsson. Hann stjórnar upptökum og spilar á öll hljóðfæri önnur en kassagítar Gillons og bassa. Samstarf þeirra Gillons er eins og best verður á kosið.  Þeir hafa fundið ljóðunum væna og þægilega umgjörð. Þetta er plata sem ég mæli með.

     

Kynslóðabil forsetaframbjóðenda

  Þegar allt er saman talið voru nöfn um það bil fimmtíu einstaklinga orðuð við framboð til embættis forseta Íslands í komandi kosningum í sumar.  Þetta er álíka fjöldi og sækir um þegar auglýst er eftir starfsmönnum í sendlastarf hjá Dominos pizzum og Subway.  Munurinn er sá að þeir sem sækjast eftir embætti forseta lýðveldisins þurfa að framvísa undirskrift fleiri meðmælenda.  Það er þröskuldur sem reynist mörgum erfiður ljár í þúfu.

  Alveg eins og ég spáði fyrir um eru frambjóðendur til forsetaembættis rétt undir tug þegar til alvörunnar var komið.  Eftirsjá er af sumum sem sprungu á limminu á lokaspretti.  

  Áðan sýndi Sjónvarpið (RÚV) áhugaverða heimildarmynd um forsetakosningarnar 1980.  Þá var Vigdís Finnbogadóttir kjörin forseti Íslands. Hún atti kappi við þrjá miðaldra karlmenn.  Alla hina vænstu menn og góðan kost.  Að undanskildu því að þeir höfðu hlálega forpokuð viðhorf til embættisins.  Þeir sáu alla vankanta á því að einstæð móðir gæti verið forseti. Forseti yrði að vera karlmaður;  vel giftur konu sem yrði í hlutverki gestgjafa.  Myndi bjóða gestum forsetans upp á kaffisopa og skera handa þeim sneið af randalínu.

  Þessi viðhorf karlpunganna voru komin fram yfir síðustu dagsetningu þegar landsmenn gengu í kjörklefann.  Unga kynslóðin gaf frat í úrelt karlrembuviðhorfin og tryggði Vigdísi glæsilegan sigur. Forsetaferill hennar var farsæll og til fyrirmyndar í flesta staði.  Meðal annars keypti hún eintak af bók sem ég skrifaði 1983,  Poppbókina.  Bókin er reyndar svo vond að ég afneita henni í dag.  En samt.  Flott hjá forseta að kaupa hana í fárviðri pönkbylgjunnar.

  Vigdísi þekki ég ekki persónulega. Þó hef ég skrautskrifað ýmis plögg fyrir Stofnun Vigdísar Finnbogadóttur í Háskólanum. En það er afgreitt af öðrum starfsmönnum.  Hinsvegar var ég staddur á Pósthúsi á Eiðistorgi fyrir nokkrum árum.  Sem sveitastrákur frá útjaðri Hóla í Hjaltadal í Skagafirði hef ég aldrei lært biðraðamenningu.  Ég tók ekkert eftir öðrum viðskiptavinum Pósthússins. Tróðst bara framfyrir eins og ég væri Palli einn í heiminum. Bar upp erindi við afgreiðsludömuna.  Þá heyrist í konu sem ég hafði troðist fram fyrir:  "Mikið er gaman að heyra skagfirskan framburð."  Ég leit við. Þetta var Vigdís.

  Hún er vissulega tungumálafræðingur.  Gegnir einhverju slíku embætti eða titli hjá Sameinuðu þjóðunum.  En mikið rosalega er hún næm.  Þó að ég sé fæddur í Skagafirði og alinn þar upp til unglingsára þá hélt ég að hálfrar aldar dvöl í Reykjavík væri búin að þurrka út skagfirskan framburð. Og hver er munur á honum eða húsvískum framburði?  Eða vopnfirskum?

  Vigdís er frábær!  Hún var glæsilegur fulltrúi ungu kynslóðarinnar,  nýrra og ferskra tíma,  frjálslyndis og framtíðarinnar.  

  

Maggi Texas er bara mannlegur

Æsispennandi kosningaslagur framundan

  Töluverðrar taugaveiklunar er farið að gæta í herbúðum sumra þeirra sem tilkynnt hafa framboð sitt til embættis forseta Íslands.  Í dag er síðasti skiladagur á undirskriftum meðmælenda framboðsins.  Þegar hafa nokkrir tilkynnt að söfnun nægilega margra meðmælenda hafi reynst þeim ofviða.  Aðrir eru á ægilegu spretthlaupi í dag og eru að niðurlotum komnir eftir spretthlaup síðustu daga.  Í einhverjum tilfellum er allt unnið fyrir gíg.

  Þegar í ljós kemur hverjir eru með öll gögn í lagi og verða í framboði hefst kosningabaráttan loks fyrir alvöru.  Þá verður gripið til ýmissa ráða.  Samkvæmt skoðanakönnunum og í spjalli meðal fólks eru verulegar líkur á því að næstum því öll framboðin nái ekki þeim árangri sem að er stemmt.  Nánast allar líkur eru á því að einungis einn frambjóðandi fái nægilega mörg atkvæði til að verða kjörinn forseti.

  Í örvæntingu um að hífa upp fylgi verður víða gripið til óvæntra útspila.  Hvað gengur í skrílinn?  Eitt kosningaloforð sem er í skoðun er að læsa bæði svefnherbergi og eldhúsi Bessastaða.  Verði viðkomandi kosinn forseti muni hann gista heima hjá sér og taka með sér nestisbox og kaffibrúsa í vinnuna upp á hvern virkan dag.  Í allra verstu veðrum hefur hann svefnpoka með meðferðis og sefur þá á gólfinu á Bessastöðum.

  Ef útlenda gesti ber að garði verður þeim einungis boðið upp á brjóstsykur.  Einn moli á mann.  Nema um höfðingja sé að ræða.  Með þá verður farið í matstofu Samhjálpar.  Þar verða þeir fóðraðir á heitri súpu og brauðsneið.

  Þetta er sparnaður sem nemur gríðarháum upphæðum.  Mestur sparnaður verður í launakostnaði.  Fjölda manns verður sagt upp.  Það kemur sér vel fyrir atvinnulífið.  Nú er mikill skortur á vinnandi höndum í byggingariðnaðinum.  

  Fyrir sparnaðinn verða ný tæki keypt á Landspítalann við Hringbraut í stað úreltra og bilaðra tækja.  

  Það á eftir að útfæra tillöguna betur.  Ef hún reynist ekki afla nægilegri fylgisaukningu þá verður bætt í hana loforði um að forsetabíllinn verði seldur og andvirðinu skipt á milli öryrkja, aldraðra,  einstæðra mæðra og fátæklinga.

  Félagar í BDSM ganga óbundnir til kosninga.

Guðni á pari við Davíð

Er Júlíus Vífill ekki að snúa til baka í borgarstjórn?

  Nokkru eftir að ég lauk námi í grafískri hönnun mætti Ingvar Helgason á auglýsingastofuna.  Þetta var á níunda áratugnum.  Hann hafði rekið auglýsingaherferð í dagblaðinu Tímanum um skeið.  Spanderað í fjölda heilsíðuauglýsinga.  Án árangurs.  Hann bað mig um að finna út hvað hann væri að gera rangt.

  Því var auðsvarað:  Hann auglýsti kosti bíla sem hann var með umboð fyrir.  Gallinn var sá að í auglýsingarnar vantaði upplýsingar um það hver væri að auglýsa.  Hugsanlegir viðskiptavinir gátu ekki brugðist við auglýsingunum;  sýnt svörun.  Þetta var fyrir daga internets og google.

  Létt verk var að kippa auglýsingaherferðinni í lag.  Salan tók rækilega við sér.  Ingvar Helgason mokaði bílum út á markaðinn.  Ingvar var afskaplega skemmtilegur.  Hann ávarpaði mig aldrei með nafni.  Þess í stað hóf hann setningar gjarna á:  "Heyrðu þú" eða "Þú þarna".  Til að mynda sagði hann: "Heyrðu þú,  finnst þér ekki Trabantinn vera dálítið kubbslegur?  Getur þú teiknað mynd af honum þar sem hann sýnist vera meiri kaggi?"  Jú,  ég gat það.  Ingvar var ekki ánægður fyrr en teikningin sýndi sportlegan fólksbíl.  Hún seldi. Trabantinn mokaðist út.

  Fyrirtækið Ingvar Helgason malaði gull.  Ég yfirgaf auglýsingamarkaðinn. Ingvar féll frá. Það vakti undrun mína þegar í ljós kom að rekstur bílasölunnar virtist taka dýfu.  Það átti ekki að vera hægt.  Öll skilyrði voru fyrir hendi til að reka fyrirtækið áfram með góðum hagnaði.  

 Svo fór krónprinsinn, Júlíus Vífill Ingvarsson, með sína þekkingu á rekstri og peningum í borgarstjórn Reykjavíkur.  Ég sakna hans þaðan.  Er hann ekki að snúa aftur til leiks?  Það þarf að taka fjármál borgarinnar föstum tökum.  Það vantar í borgarstjórn fjölskylduvæna og trygga menn með þekkingu og reynslu úr atvinnulífinu.    

Leita týndra sjóða foreldra sinna

Smásaga - örsmá

Það er úrslitaleikur í meistaradeild:  Leikmaður brýtur gróflega á leikmanni hins liðsins.  Dómarinn hleypur til hans,  sýnir gula spjaldið og hrópar með flautandi blæstri:  "Hví-í, hvá-á, hvo-o, hvo-o, hví-í, hví-í!"  Leikmaðurinn hrópar reiðilega:  "Ég skil ekki orð af því sem þú ert að segja!"  Sá sem brotið var á hrópar á móti:  "Þú myndir nú líka tala svona ef að dómaraflauta hefði hrokkið oní kok á þér!" 

---------------------------------

Fleiri smásögur HÉR

 

„Sprengjan“ dregur dilk á eftir sér

Baðfatatískan - áríðandi að fylgjast með

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumarið er handan horns.  Það eru hlýindi framundan á Fróni.  Sólbaðsveður um land allt.  Blessuð sólin elskar allt og allt með kossi vekur.  Nú er tímabært að huga að sólbaðsfötunum.  Enginn vill láta grípa sig í baðfötum sem eru komin út tísku og þykja hallærisleg.  Hvað segir tískan?  Kvikmyndin Borat eftir breska leikarann Sacha Baron Cohen innleiddi djarfa sundbolstísku fyrir karlmenn.  Kosturinn við hana er að hún er efnisrýr og kostar þess vegna ekki mikil fjárútlát.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sundbolur Borats hefur haft mótandi áhrif á baðfatatísku kvenna.  Til að hlífa geirvörtum frá því að sólbrenna og brjóstunum að sveiflast um of - þegar hlaupið er eins og fætur toga út í buskann - er konusundbolurinn efnismeiri.  Þar með líka dýrari.  Það er í stíl við að allar vörur ætlaðar konum eru miklu dýrari en karlavörur.  Karlar láta ekki okra á sér.  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

  Sumum körlum finnst þeir vera of berskjaldaðir í Borat-sundbol - en vilja samt hlífa geirvörtunum við því að sólbrenna.  Þá er ráð að fá sér bikiní.  Best er að hafa það bleikt til að líkjast húðlit.  Þannig fer lítið fyrir því.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Gamla góða sundskýlan er alltaf vinsæl hjá körlum.  Enda hafa sumir átt hana alveg frá því í skólasundi barna.  Ef hún er týnd má smeygja sér í stuttu nærbuxurnar.  Það sér enginn muninn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Klassíski sundbolurinn býður upp á ýmsa möguleika.  Nú til dags er auðvelt að prenta allskonar myndir á tau.  Til að mynda teikningu af innyflum.  Hún kennir gestum og gangandi líffræði.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Einliti sundbolurinn nýtur alltaf vinsælda.

      

Bongó í kortunum?

Íslendingar kunna sig í útlöndum

  Forsætisráðherra Íslands,  Sigurðar Inga Jóhannssonar, og forsætisráðherrafrú Íslands, Ingibjörg Elsa Ingjaldsdóttir, mættu glöð og reif í partý hjá Hussein forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Í fyrirsögn af partýinu segir í málgagni kvótaaðalsins að forsætisráðherrafrúin hafi mætt í buxum.  

  Eðlilega er það stóra fréttin í Mogganum að konan hafi óvænt ekki mætt buxnalaus í partýið.  Mér þykir það hinsvegar vera svo eðlilegt og við hæfi að ég er hættur við að skrifa ósmekklegt blogg um þetta. Ég styð 100% þá djörfu ákvörðun Ingibjargar Elsu að vera ekki að væflast buxnalaus um Hvíta húsið í Washington.  Ekki viljum við að hún fái blöðrubólgu. 

Forsætisráðherrafrúin mætti í buxum

Ljótur hrekkur

  Ég ók á löglegum hraða vestur eftir Bústaðavegi.  Þá upphófst skyndilega hávært sírenuvæl nálægt mér.  Ég gaf mér ekki tíma til að athuga hvort að þar væri lögreglubíll eða sjúkrabíll á ferð.  Þess í stað brunaði ég á fullri ferð upp á umferðareyju til að opna greiða leið fyrir sírenubílinn.  Ég beygði heldur skart upp á eyjuna því að felga á framhjóli beyglaðist.  

  Umferð var töluverð.  Mér til undrunar sinnti enginn í öðrum bíl sírenukallinu.  Umferð hélt áfram eins og ekkert hefði í skorist.  Jafnframt þagnaði sírenan án þess að ég kæmi auga á sírenubíl.

  Við nánari athugun virðist sem sírenuvælið hafi hljómað úr útvarpinu.  Þar var í spilun lag,  "Ai ai ai",  með þeirri góðu reggae-sveit AmabAdama.  Undir lok lagsins hljómar sírenuvæl (á mín 2.54).    

  Þó að sírenan hafi hrekkt mig og minn bíl þá situr það ekki í mér.  AmabAdama er svo assgoti flott hljómsveit.

  Annað mál er að fólk í næstu bílum á eftir mér hefur næsta víst þótt aksturslag mitt einkennilegt og undrast skyndilegt erindi mitt upp á umferðareyju.