Risa verðhækkanir á súkkulaði framundan

 

 Það er ekki langt síðan súkkulaði náði almennum vinsældum í Evrópu.  Það er mjög stutt síðan.  Áður var kakódrykkur sötraður í Mið-Ameríku.  Hann þótti góður.  Á 16. öld barst kakóbaun til Spánar.  Spánverjar héldu því leyndu.  Þetta var þeirra leyndarmál í meira en öld.  Svo talaði einhver af sér undir álagi.  Ítalir og Frakkar komust upp á lag með að laga sér kakódrykk.

  Um miðja 19. öld hóf enskt fyrirtæki framleiðslu á hörðu súkkulaði.  Það var snilld.  Þetta var það sem í dag er kallað suðusúkkulaði.  29 árum síðar datt svissneskur sælgætisframleiðandi niður á þá byltingarkenndu uppskrift að blanda mjólkurdufti saman við hræruna.  Þannig varð mjólkursúkkulaði til.  Síðan hæla Svisslendingar sér af því í tíma og ótíma að þeir hafi fundið upp súkkulaðið.  Guma sig af því hvert sem þeir fara.

  Fram til þessa hefur súkkulaði verið ódýr matvara,  til dæmis í samanburði við kæstan hákarl og hvítlauksristaðan humar.  Nú eru hinsvegar blikur á lofti.  Ástæðan er sú að nýverið var kínverskum og indverskum embættismönnum boðið upp á súkkulaði í veislu í Englandi.  Asíumennirnir kolféllu fyrir súkkulaði.  Þeir hömstruðu það í kjölfarið.  Jafnframt gáfu þeir vinum og vandamönnum heima í Kína og Indlandi smakk.  

  Spurn eftir súkkulaði vex afar hratt í Kína og á Indlandi.  Þessi tvö lönd hýsa 34% af jarðarbúum.  Það segir ekki alla söguna hvað súkkulaði varðar.  Víða um heim veit fólk lítið sem ekkert um súkkulaði.  Ljóst er að spurn eftir súkkulaði tvöfaldast á næstu örfáum árum.  Þar af jórtra Kínverjar og Indverjar helminginn af framleiðslunni.

  Kakóframleiðendur geta ekki annað eftirspurn nægilega vel.  Það þýðir aðeins eitt:  Verð á kakói rýkur upp eins og rjúpa við staur.  Þar með snarhækkar verð á súkkulaði.  

  Hvernig er hægt að bregðast við því?  Svar:  Með því að hamstra súkkulaði á meðan verðið er lágt og eiga byrgðir til lífstíðar.  Svona einfalt er að sjá við verðhækkunum á súkkulaði.  

 

Útsjónarsemi íslenskra þjófa

  Fyrir mörgum árum skrifaði kona að nafni Anna Björnsson í DV.  Hún er fallin frá fyrir nokkru.  Hún var búsett í Bandaríkjum Norður-Ameríku og sendi hingað til lands fréttir og frásagnir af neytendamálum.  Hún var Íslendingum innan handan þarna fyrir vestan.  Leigði meðal annars íslenskum námsmönnum þar húsnæði.  Anna sagði frá því hvernig íslensku námsmennirnir tvöfölduðu námslánin sín í Bandaríkjunum:  Þeir keyptu fín húsgögn á útsölu,  innpökkuð í plast og vel frá gengið. 

  Því næst var beðið.  Það var beðið og beðið og beðið þangað til útsalan var langt að baki og allir búnir að gleyma útsölunni.  Þá var farið með húsgögnin aftur í búðirnar,  þeim skilað og búðirnar endurgreiddu vörurnar fullu verði.  

  Frásögn Önnu af uppátækinu endaði eitthvað á þá leið að bandarísk neytendalög gerðu greinilega ekki ráð fyrir útsjónarsemi íslenskra námsmanna.  

  Þetta vakti mikla kátínu og Íslendingar urðu stoltir af snilli landa sinna í útlöndum.  Sigurjón Þ. Árnason kallaði þetta "tæra snilld" (held ég).  Það má brosa að útlenskum amatörum í faginu.  Þá skortir yfirvegaða og fágaða íslenska fagmennsku við rán. 

  

Stolið þrisvar sinnum á dag

Flugvöllinn í Vatnsmýri! Skemmtilegir flugvellir

  Það er lúxus að hafa flugvöll í Vatnsmýri.  Staðsetningin er farþegum til mikilla þæginda.  Þjóðfélagið hagnast á henni í samanburði við aðra valkosti (svo sem að færa flugið til Sandgerðis).  Það liggur gríðarmikill sparnaður í eldsneyti,  sliti á bílum,  vegaframkvæmdum og mannslífum. 

  Víða um heim er að finna skemmtilega staðsetta flugvelli. 

   Flugvöllurinn í Gíbraltar er inni í miðri borginni.  Hann er staðsettur þvert á aðal umferðagötu borgarinnar.  Þegar flugvél lendir eða tekur á loft hinkrar fólkið í bílunum sínum rétt á meðan.  Þetta fyrirkomulag hefur aldrei verið til verulegra vandræða.  Þvert á móti þá þykir þetta kósý.

  Flugvöllurinn í Madeira stendur á súlum ofan í fjörunni.  Lengst af var hann of stuttur.  Það kom fyrir að ekki tókst að stöðva flugvél í tæka tíð og hún endaði ofan í fjöru.  Því fylgdi vesen.  Þess vegna var flugvöllurinn lengdur fyrir 13 árum.  Engu að síður er víst kúnst að lenda á honum. 

  Það er verra með flugvöllinn Lukla í Nepal.  Ef ekki tekst að stöðva flugvél á brautarenda þá tekur við 2000 feta fall.  Flugvöllurinn er erfiður hvað margt annað varðar.  Sterkar vindkviður og hnausþykk þoka setja oft strik í reikninginn.  Um þennan flugvöll fara allir sem flandra upp Mount Everest. 

  Alþjóðaflugvöllurinn í Barra þjónar hlutverki baðstrandar þegar flugvél er hvorki að lenda eða taka á loft.  Baðstrandargestir eru stöðugt hvattir til að fylgjast með flugáætlun til að lenda ekki í vegi fyrir flugvélum. 

  Flugvöllurinn í Courchevel þykir sérlega glannalegur.  Hann liggur í bröttum hólum og yfirborðið.  Orðið flughált er komið úr lýsingu á þessum flugvelli.  Hann er iðulega þakinn íshellu sem flugvélarnar dansa á.  Alvarleg hætta á að illa fari er ekki meiri en svo að flugbrautin er umkringd háum og þéttum snjó sem virkar eins og stuðpúði þegar flugvélar nuddast utan í hann.

  Flugvöllurinn þykir það glannalegur að hann var notaður til að hræða bíógesti í James Bond myndinni Tomorrow Never Dies.  Bond er sýndur lenda flugvél þarna. 

  Juanco E. Yrausquin flugvöllurinn á Saba í Karabíska hafinu er einn sá erfiðasti í heimi.  Flugbrautin er aðeins 1300 fet að lengd og flestar flugvélar þurfa að fullnýta lengdina bæði við lendingu og flugtak.  Þessi hættulegi flugvöllur er talin vera ástæðan fyrir því að ekki hefur tekist að byggja upp ferðamannatraffík til eyjarinnar. 

Hvar er húfan mín? II

  Fyrir nokkrum dögum birti ég á þessum vettvangi skemmtilegar myndir af höfuðfötum aldraðra Finna.  Sjá:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296630/ .  Svo skemmtilega vildi til að sama dag fékk kunningi minn sendan í pósti frá Bandaríkjum Norður-Ameríku glæsilegan hatt.  Svo einkennilega vildi til að í fljótfærni yfirsást kunningjanum verðið.  Mislas eitthvað um það.  Eins og gengur.  Hatturinn kostaði næstum hálfa milljón ísl. króna þegar á reyndi.  Reyndar aðeins meira þegar hann var leystur út úr tolli. En hatturinn er flottur og hverrar krónu virði.   

#STET- 1M48 DIAMANTE - Silver Belly 
1000X Premier Felt with carrying case.
4''  or 3 1/2" Brim. 4 5/8" Crown Height. Profile 48
Sizes: 6 3/4 - 7 3/4
Available Colors: 61-Silver Belly, 07-Black, 34-Mist Grey, or 72-White
CC Price: $4,124.99

 

 

Veitingahússumsögn

 - Réttur:  Asian Glazed Salmon (Grillaður lax)

 - Veitingahús:  Ruby Tuesday, Skipholti

 - Verð: 2290 kr.

 - Einkunn: ***1/2 (af 5)

  Ruby Tuesday er einkennilegt nafn á veitingastað.  Rúbín Týsdagur.  Það er eitthvað hippalegt og sýrt við þetta nafn.  Enda var höfundur nafnsins dópaður hippi þegar hann kynnti nafnið til sögunnar.  Það var í samnefndu sönglagi með bresku blús-rokksveitinni The Rolling Stones 1966.  Heimildum ber ekki saman um söguhetju söngsins,  hana Rúbín Týsdag.  Sumir segja Keith hafa ort um þáverandi kærustu sína (Lindu Keith, ef ég man rétt).  Aðrir telja hann hafa ort um ónefnda grúppíu,  hljómsveitamellu (þetta er ljótt og neikvætt orð.  Nýtt og jákvæðara orð óskast).  Í textanum segir að erfitt sé að henda reiður á nafni dömunnar því að hún skipti daglega um nafn.

  Veitingahúsakeðjunni Ruby Tuesday var gefið nafn í höfuðið á lagi The Rolling Stones.  Sennilega má rekja upphaf Ruby Tuesday veitingahúsakeðjunnar til hippaáranna.  Það má víða rekast á Ruby Tuesday veitingastaði í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar hófst ævintýrið.  Það má líka rekast á Ruby Tuesday í Bretlandi.  Og á Íslandi.       

  Á matseðli Ruby Tuesday í Skipholti er að finna rétt sem kallast útlensku nafni,  Asian Glazed Salmon. Um er að ræða grillaðan lax.  Það væri meiri reisn yfir því að hafa einnig íslenskt heiti á réttinum.  Á sama matseðli er að finna ýmsa rétti með íslenskum heitum.  Til að mynda Lúðu-sítrónusneið og Kryddhjúpaða ýsu.  

  Á matseðlinum er sagt að Asian Glazed Salmon sé borinn fram með brokkolí, hrísgrjónum, tómötum og osti.  Út frá þessari lýsingu sá ég fyrir mér að á disknum væru nokkrar vænar tómatsneiðar og rifnum osti stráð yfir laxinn.  Þegar á reyndi var aðeins fáa örsmáa (0,5 x 0,5 cm) tómatteninga að finna ofan á hrísgrjónabeði.  Ef vel var að gáð mátti finna örfáa pínulitla ostabita inni í hrísgrjónabeðinu.  Þar fundust einnig örfáir smáir paprikuteningar.  Þetta hrísgrjónabeð var þurrt og ekki merkilegt.

  Rétturinn var borinn fram á löngum mjóum disk.  Það er veislustemmning i því.  Laxasneiðin lá í miðjunni.  Hrísgrjónabeðið hægra megin og ágæt hrúga af gufusoðnu brokkolí vinstra megin.  Það jaðraði við að vera ofsoðið.  En slapp fyrir horn.  Brokkolí á að sjóða þannig að það sé mitt á milli þess að vera stíft og mjúkt.  Á Ruby Tuesday jaðraði það við að vera nær mjúku útfærslunni.  

  Við fyrstu sýn virtist laxasneiðin vera rýr (um 4 cm á breidd).  Ofan á henni flaut sæt hnetusósa.  Ofan á sósuna var stráð nokkrum sesamfræjum.  Mér þótti sæta sósubragðið til óþurftar.  Ég er hinsvegar viss um að það hentar bandarískum bragðlaukum.  Eftir að hafa skafið sósuna af fékk ljúfengt grillbragðið að njóta sín.  Ég saknaði þess pínulítið að hafa ekki sítrónusneið til að dreypa yfir laxinn.

  Þegar yfir lauk reyndist laxasneiðin vera í rúmlega hæfilegri stærð.  Þetta vera saðsamur réttur.  Ég var ánægður með laxasneiðina og brokkolíið.  Hrísgrjónabeðið olli vonbrigðum.  Það væri eiginlega nákvæmara að sleppa því á matseðlinum að nefna tómata og ost.       

Hvar er húfan mín?

   Víða sunnar á hnettinum gengur fólk um bísperrt með hatt á höfði.  Það er til að verjast sterkum sólargeislum.  Bæði til að hlífa augunum og einnig til að forðast - eins og fætur toga - að verða rauðháls.  Í aldanna rás hefur fagurt og glæst höfuðfat orðið stöðutákn.  Því veglegra sem höfuðfatið er þeim mun merkilegri á eigandi höfuðsins að vera.  Af þessu hafa sprottið ýmsar tískubylgjur og skemmtileg afbrigði.  Höfuðfötin eru skreytt með fjöðrum, blómum, borðum og allskonar glingri.

  Einna lengst er gengið í Finnlandi hvað þetta varðar.  Finnar þurfa reyndar ekki að skýla sér fyrir sól eða vindum.  Þar er svalandi logn.  Fyrir bragðið geta Finnar leyft sér höfuðskraut án tillits til veðurs.  Þeir geta gripið eitthvað fallegt úr náttúrunni og hrúgað því á höfuðið.  Þetta getur verið rabbabari,  fífur,  söl,  trjágreinar,  gras eða annað sem fegrar viðkomandi og gefur tignarlegt yfirbragð.  Það þarf ekki að sauma neitt eða kosta öðru til. 

  Karlmenn skreyta iðulega herðarnar í stíl.  Þeim þykir vera reisn yfir því.  

  Svo einkennilegt sem það er þá er það einungis elsta kynslóðin sem keppist við að vera með höfuðskraut.  Ungir Finnar láta ekki sjá sig með svoleiðis.  Þeim þykir þetta asnalegt.

  Ungir Finnar safna frekar hári og greiða það fram í langan topp.  Þetta eru svölustu rokkstjörnurnar í Finnlandi:

Ekki gera ekki neitt

  Nú er ekki rétti tíminn til að híma inni í myrkum kompum.  Það er komið að því að rífa sig upp úr sleninu,  spretta á fætur og fara út úr húsi.  Muna bara eftir því að klæða sig til samræmis við veðrið.  Það er ekkert sem heitir vont veður heldur aðeins að vera ekki rétt klæddur.  Það er ekki nóg að fara einungis út úr húsi.  Málið er að komast út í náttúruna.  Njóta hennar í botn og leika við dýrin sem á vegi verða.

Gæsirnar flúnar vegna kulda

Veitingahússumsögn

 

-  Réttur:  Mínútulambasteik með bakaðri kartöflu

-  Veitingastaður:  Grill 66,  Olís við Álfheima

-  Verð: 2150 kr.

-  Einkunn:  ***1/2 (af 5)

.

  Fyrst:  Áður en lestur hefst er áríðandi að setja myndbandið hér fyrir ofan í gang.  það er dæmigerður Amarillo slagari.  Hann þarf að hljóma undir lestrinum. 

  Hefst þá frásögn:  Frumleiki í nafngiftum einkennir veitingastaðinn í Olís bensínstöðinni við Álfheima.  Veitingastaðurinn ber nafn þjóðvegar 66 á Vestfjörðum.  Mínútulambasteikin á matseðlinum er kölluð Amarillo.  Eins og flestir vita þá er liturinn gulur kallaður amarillo í spænsku.

  Vestur í Bandaríkjum Norður-Ameríku er lítið 200 þúsund manna þorp sem heitir Amarillo.  Nafnið er dregið af gulum rósum sem þar vaxa og einkenna tún og engi.  Eitthvað segir mér að nafnið á réttinum sé dregið af þorpinu fremur en gulum lit.

  Eitt sinn dvaldi ég í hálfan annan mánuð í Amarillo.  Þar er fátt sem minnir á mínútulambasteikina á Grilli 66.  Lambakjöt varð hvergi á vegi mínum í Amarillo.  Ég held að það þekkist ekki þar um slóðir.  Nautakjöt er mest áberandi.  Fjórðungur alls nautakjöts í bandarískum matvöruverslunum kemur frá Amarillo.  Til hátíðisbrigða snæða íbúar Amarillo hænur, svín, humar og steinbít.  Einnig skjóta þeir smáfugla sem ég man ekki nafn á og borða brjóstið á þeim eins og snakk.   

  Eitt sinn fékk ég inn fyrir mínar varir svo sterkt krydd að til því að ná anda skellti ég í mig fullu glasi af whiskýi.  Sá drykkur bragðaðist eins og bragðlaust vatn í því tilfelli.  

  Um þriðjungur íbúa Amarillo er af mexíkóskum uppruna.  Maturinn dregur algjörlega dám af því.  Chili-krydd er áberandi ásamt hvítlauk,  allskonar korni, tortilla vefjum,  hörðum tortilla skeljum,  tortilla-flögum og salsa,  bökuðum baunum, maísstönglum og jalapenó.  Þekktasti rétturinn er Chili corn carne.

  Þegar nafn þorpsins Amarillo ber á góma brjótast fram minningar um vel kryddaðan og bragðsterkan mat.  Meðal annars þess vegna voru vonbrigði hvað mínútulambasteikin á Grilli 66 er bragðlaus.  Blessunarlega var hún vel steikt í gegn - þrátt fyrir að vera kynnt sem mínútusteik.  Ekkert rautt blóð.  Bara mjúkt brúnt kjöt,  alveg eins að utan og í gegn.     

  Uppistöðu meðlætið er óvenju vegleg hrúga af jöklasalati.  Það er líka bragðlítið.  Ofan á jöklasalatshrúguna er lögð ein tómatsneið, skorin í tvennt, og gusa af hvítri dressingu.  Tómatsneiðin gerir máltíðina litríkari.  En lítið meira.  Ein þunn tómatsneið breytir litlu um bragðgæði máltíðar.  Það væri meiri reisn yfir tveimur tómatsneiðum.  Eða þá að agúrkusneiðar fylgdu einnig með.  Annað við réttinn er gott:  Pönnusteiktur laukur og sveppir gefa hátíðarbragð.  Einnig bakaða kartaflan.  Saltstaukur liggur frammi á borðum.  Piparstauk vantar þegar um bragðlítinn málsverð er að ræða..   

   

  Aðrar nýlegar veitingaumsagnir: 

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

 

Það er stórhættulegt að ræna

  Margir halda að það sé lítið mál að ryðjast vopnaður inn á matsölustað eða verslun og ræna þaðan öllum peningum úr peningakassanum eða öðru.  Hið rétta er að það er stórhættulegt.  Jafnvel lífshættulegt.  Ekki aðeins fyrir starfsfólk viðkomandi staðar heldur einnig fyrir ræningjann. 

  Þegar ég dvaldi við Oxford-stræti í London um daginn gerðist einmitt þetta:  Tveir menn komu akandi á stolnum mótorhjólum að skartgripaverslun Johns Gowings á Oxford-stræti að morgni dags.  Þeir stukku inn í búðina án þess að taka af sér hjálmana.  Þeir hlupu um og smössuðu gluggarúðu með exi.  Viðskiptavinur búðarinnar tók þessu illa og brá fæti fyrir annan ræningjann.  Sá kútveltist um gólfið og stóð ekki aftur upp.  Hann fékk hjartaáfall og dó.

   Talið er að ræninginn hafi verið við það að springa úr taugaveiklun og spennu undir því álagi að ræna búð.  Fallið í gólfið hafi aukið á taugaveiklunina og spennuna í meira mæli en ræninginn þoldi.

 

 

 

 

 

 

 

 

  Það þekkja kannski ekki margir Íslendingar skartgripaverslun Johns Gowings.  Hún lætur ekki mikið yfir sér þarna í Oxford Covered Market.  Sú verslunarmiðstöð fer ekki framhjá neinum sem röltir um Oxford-stræti.

„Ég lét þau óttast um líf sitt“

Besta mjólk í heimi

  Tveir enskir bræður selja dýrustu mjólk í heimi.  Það er togast á um hvern dropa af henni.  Hún þykir svo rosalega góð.  Bretar selja allan vökva í hálfpottsskammti (570 millilítrar).  Bræðurnir selja hálfpottinn af mjólkinni á 250 sterlingspund (45 þúsund íslenskar krónur). 

  Leyndarmálið á bak við bragðgæði mjólkurinnar er margþætt.  Að hluta til liggur það í fóðrinu sem kúnum er gefið.  Það samanstendur af sérinnfluttu korni úr svissnesku Ölpunum annars vegar og hinsvegar japönsku þangi.  Mestu máli skiptir hinsvegar að þegar bræðurnir eru ekki að fóðra beljurnar þá fer vinnudagur þeirra í að gefa kusunum notalegt höfuðnudd tímunum saman.  Það gefur mu-mu góða tilfinningu.  Þeim líður vel.  Það skilar sér í góðri mjólk.    

  Þetta geta íslenskir bændur tekið sér til fyrirmyndar.  Þeim þykir hvort sem er gaman að nudda;  standa í þessu eilífa nuddi.  Nóg er til af þangi við Íslandsstrendur.  Það er spurning með kornið.  Kannski vex korngras við Vatnajökul?

Ráð gegn handskjálfta

  Flestir kannast við það að stríða við skjálfandi hendur af og til.  Þetta getur hent til að mynda eftir langvarandi fyllerí.  Eða þegar parkinson lætur á sér kræla.  Eða eitthvað svoleiðis.  Vandamálið er að þá er erfitt að hella kaffi í bolla.  Kaffið vill sullast út fyrir bollann og út um allt.  Þetta er vandræðalegt þegar gesti ber að garði.

  Það er til einföld aðferð sem kemur í veg fyrir vandamálið.  Hún er sú að grípa um kaffikönnuna með tám hægri fótar,  teygja hann upp fyrir höfuð og hella lipurlega úr könnunni styrkum fæti í kaffibollana.  Ekki dropi fer til spillis út fyrir bollana ef stutt er þéttingsfast með báðum höndum við hægri fótinn.

Barlómur í Bretum

  Á dögunum skrapp ég til Englands.  Ég fann fyrir sterkri þörf til að kanna heilsufar Breta.  Ásamt því að taka púlsinn á bresku þjóðlífi.  Ekki nennti ég samt að setja mig inn í pólitíkina þar.  Nógu erfitt er að henda reiður á öllum þeim 15 framboðum sem við Íslendingar þurfum að velja á milli á laugardaginn. 

  Í stuttu máli þá snarbrá mér við að hlera barlóminn í Bretum.  Það er eins og allt sé að fara fjandans til hjá þeim.  Fátæklingum og útigangsmönnum fjölgar sem aldrei fyrr.  70 þúsund störf hafa horfið eins og dögg fyrir sólu frá síðustu mælingu.  Ég veit reyndar ekkert hvenær hún var gerð.  Atvinnuleysi er um 8%.  Heilbrigðiskerfið er í klessu.  Innan þess hefur störfum fækkað um 5 þúsund.  Ég veit ekki á hvað löngu tímabili.  Neyðarlínur eru í ólestri og 13 dauðsföll eru rakin til slælegra viðbragða sjúkrabíla við útkalli.  Í einhverju tilfelli var bið eftir sjúkrabíl 8 klukkutímar.

  Einhverjir kvörtuðu undan því að þurfa að lifa af 30 - eða hvort það var 40 - þúsund krónum á mánuði.  Ráðherra (eða kannski var það bara óbreyttur þingmaður) sagðist ekki sjá neina ástæðu til að vorkenna svoleiðis fólki.  Það væri leikur einn að lifa á 30 - 40 þúsund kalli á mánuði.  Sjálfur myndi hann léttilega treysta sér til þess.  Þessi yfirlýsing lagðist illa í marga.  

  Allskonar sjúkdómar herja á Breta.  Þeir stríða til að mynda við mislingafaraldur.  800 tilfelli á síðasta hálfa ári.  þar af eitt dauðsfall.  Um er kennt skorti á fyrirbyggjandi mislingasprautum.  Að mér skilst í og með vegna áróðurs gegn slíku.  Draugasögur eru á kreiki um að bólusetningar valdi einhverfu og drómasýki.  Bretar eru svo trúgjarnir. 

  Allskonar skattar eru að hellast yfir breskar fjölskyldur.  Eða hvort að þar er um að ræða niðurskurð á skattafrádrætti eða einhverju slíku.  Ég setti mig ekki inn í það.  Eitt fyrirbærið kallast grænn skattur (green tax).  Honum er ætlað að draga úr eldneytisbruðli.  Annað fyrirbæri kallast svefnherbergisskattur (bed tax).  Hann snýr að fjölskyldum með auka svefnherbergi (eða eitthvað álíka).  Það er grátið sárt undan honum.  Hann er um 120 þúsund kall á ári.  Margir telja sig muna um þá upphæð.  Svo mikið að þeir ráði ekki við hann og fjármál heimilisins séu í uppnámi. Eitthvað var um fjölmennar mótmælagöngur gegn svefnherbergisskattinum. 

  Hagvöxtur í ár er núll-komma-eitthvað.  

  Kennarar boða verkfall.  Líka starfsmenn Póstsins.  

  Mikill samdráttur er í hinni rótgrónu pöbbamenningu Breta.  Pöbbum fækkar að meðaltali um 18 á viku.   

  Ég er áreiðanlega að gleyma helmingnum af því sem Bretar væla sem mest undan um þessar mundir.  

  Góðu fréttirnar eru þær að breska konungsfjölskyldan hefur það gott.  Ég kann ekki skil á því fólki.  Gott ef einhver "meintur" sonur Kalla prins er ekki kominn með konu og börn. Fátt gleður Breta meira.

 

Fátækum fjölgar í Bretlandi

Fátækleg minningarorð um Ingólf Júlíusson

  Marg verðlaunaði ljósmyndarinn og gítarleikari hljómsveitarinnar Q4U,  Ingó (Ingólfur Júlíusson), kvaddi þennan heim núna.  Kannski ekki óvænt.  En samt fyrr en svartsýnustu lýsingar á veikindum hans gáfu til kynna.  

  Á síðasta ári greindist Ingó með bráðahvítblæði.  Hann var þegar í stað settur í meðferð til að ráða bug á því.  Hann svaraði ekki meðferð.  Alls gekk hann í gegnum þrjár meðferðir.  Þær voru sársaukafullar og erfiðar í alla staði.  Eftir að þriðja meðferð reyndist árangurslaus fyrr á þessu ári var áætlað að Ingó ætti eftir eitt ár ólifað.

  Ingó tók niðurstöðunni af ótrúlegu æðruleysi.  Hann hafði húmor fyrir henni og gerði gott úr öllu.  Sagði það vera forréttindi að fá að vita kveðjustund og fá svigrúm til að ganga frá lausum endum.  Eftir að meðferðum lauk á Landspítalanum og Ingó dvaldi heima sagðist hann hafa uppgötvað hvað vinna hans sem "free-lance" ljósmyndara hafi haldið honum löngum að heiman.  Það var honum kærkomið að fá að dvelja heima með ungum dætrum sínum og eiginkonu í stað þess að þeytast út um allt land og erlendis fjarri þeim í ljósmyndaverkefnum.  "Þetta er yndislegur tími," sagði Ingó um dvölina heima.  Hann sagðist vera þakklátur fyrir að fá þetta tækifæri til að verja tímanum með fjölskyldunni.  Fyrir veikindin áttaði hann sig ekki á því hvað hann var mikið fjarverandi.

  Ég kynntist Ingó fyrst þegar við vorum samtímis í Færeyjum 2002.  Ingó var að gera myndbönd fyrir færeysku hljómsveitina Tý.  Áður þekkti ég vel eldri bróðir hans,  Árna Daníel,  hljómborðsleikara Q4U.  Þrátt fyrir að Ingó væri töluvert yngri en ég þá hitti ég fyrir í honum einskonar sálufélaga.  Við hlustuðum á sömu músík,  vorum báðir í Ásatrúarfélaginu,  elskuðum Færeyjar og þannig mætti áfram telja.  Við urðum góðir vinir og brölluðum margt saman.  Fórum m.a. nokkrum sinnum saman til Færeyja og tókum ítrekað þátt í færeyskum fjölskyldudögum á Stokkseyri. 

  Ósjaldan sátum við á vinnustofu Ingós í JL-húsinu við Hringbraut,  sötruðum bjór og hlustuðum á músík.   Inn á milli spilaði Ingó lög með systurbörnum sínum í Nóru og lög með Q4U.  

  Ingó var einstaklega skemmtilegur ferðafélagi.  Ingó sá alltaf broslegar hliðar á öllu.  Hann sá aldrei neitt neikvætt við neitt.  Jafnvel þó að hitt og þetta sem við áætluðum klúðraðist þá gerði Ingó gott úr öllu og sá aðeins spaugilega hlið á hlutunum.  

  Eins og sorgin er mikil að kveðja Ingó þá ylja minningarnar um hann.  Góðmennska hans,  húmor,  æðruleysi gagnvart veikindunum og hvað hann var yndisleg manneskja í alla staði skilja eftir þakklæti fyrir að hafa kynnst þessum frábæra manni.  Eiginlega frábærustu manneskju sem ég hef kynnst.  Þessa lýsingu á Ingó hef ég sagt frá því löngu áður en hann veiktist.  Ég veit að allir sem kynntust Ingó hafa sömu sögu að segja. 

  Frá fyrsta degi sem ég kynntist Ingó hef ég skilgreint hann sem einn minn albesta vin.  Ofur skemmtilegur náungi sem mátti aldrei neitt aumt sjá öðru vísi en hlaupa undir bagga.  Mjög upptekinn við að hjálpa öllum og öllu.  Alltaf að redda hlutum fyrir aðra fyrir horn.  Hann vann á Fréttatímanum,  Fréttablaðinu og DV.  Þetta var eins með umbrot á bókum.  Hann tók að sér verkefni og það sem á öðrum bæjum var 2ja mánaða vinna afgreiddi Ingó á hálfum mánuði.  Að vísu með því að vinna 16 tíma á sólarhring. 

     Ég votta fjölskyldu Ingós dýpstu samúð.  

  

  Myndband frá Ingó:   

  Hér er myndband sem Victor Orri Valgarðsson tók á hljómleikum er haldnir voru nýverið til fjáröflunar fyrir Ingó og fjölskyldu.  Fyrir ókunnuga kann það að virka sem ósmekklegt að birta þetta myndband í kjölfar fráfalls hans.  En fyrir okkur sem þótti ofur vænt um Ingó þá er það nákvæmlega svona sem við viljum minnast hans:  Rifja upp jákvæðni hans, glaðværð og húmor.  Alltaf að gera gott úr öllu.  Sjá aðeins broslegar hliðar á þessari sorglegu niðurstöðu. 

      

Þannig á að koma sér í form fyrir sumarverkin

  Nú styttist í öll skemmtilegu sumarverkin og dútlið í garðinum.  Hvað er skemmtilegra en anda að sér nýsleginni töðu á sólríkum sumardegi,  raka hana saman,  reita arfa,  kveikja á grillinu,  sötra ískaldan bjór,  grilla nokkrar lambasneiðar og baka kartöflur?  Sumardagurinn fyrsti (einnig kallaður fyrsti dagur Hörpu) er núna á Þórsdaginn,  25. apríl.  Í Færeyjum heitir sá dagur fánadagurinn.  Þá draga Færeyingar færeyska fánann að húni.  Íslendingar draga íslenska fánann að húni.  Þannig fögnum við sumarkomunni.

  Stóra vandamálið við sumarverkin er að fólk veit aldrei hvernig það á að hefja verk.  Koma sér af stað og koma sér í rétta gírinn.  Hér er auðskilið kennslumyndband sem sýnir á skilmerkilegan hátt hvernig best er að standa að því:

 

  Í þessari örstuttu, eldsnöggu og léttu leikfimiæfingu fara fram snarpar teygjuæfingar.  Um leið fær líkaminn gott adrenalínkikk.  Í nokkrum kröftugum andköfum eru lungun fyllt af súrefni sem berst til heilans og skerpir á hugsun dagsins.  Að auki hellist yfir löngun til að tína upp rusl af gangstétt,  götu og garði nágrannans og koma ruslinu aftur ofan í ruslatunnur hans.  Það er afgreitt með hraði því löngunin til að hefja sem allra fyrst sumarverk í eigin garði er miklu sterkari.     

Pönkhljómsveit semur ballettverk

 

  Einhvernvegin hljóma orðin pönkrokk og ballett eins og algjörar andstæður.  Eins og eitthvað sem á enga samleið heldur stangast á.   Stangast jafn harkalega á og passar jafn illa saman og soðin ýsa með kartöflum og smjöri annarsvegar og hinsvegar strásykur og núggat.

  Víkur þá sögu að pönkinu.  Ein af vinsælustu hljómsveitum bresku pönkbyltingarinnar á seinni hluta áttunda áratugarins var The Stranglers.  Hljómsveitin fór mikinn á vinsældalistum víða um heim.  Naut meðal annars mikilla vinsælda á Íslandi.  Hélt hér vel sótta hljómleika 1978 og nokkrum sinnum síðar.  Samtals komu The Stranglers 23 lögum inn á breska vinsældalistann,  Topp 40,  og 12 plötum.  Nýjustu fréttir af The Stranglers eru þær að hljómsveitin er að semja ballettverk,  byggt á plötunni The Gospel According To The Meninblack.  Þá plötu sendi The Stranglers frá sér 1981. 

  Bassaleikarinn og söngvarinn JJ-Burnel lýsir verkinu þannig:  "Þetta er einhverskonar blanda af Frankenstein og Madame Butterfly.  Verkið fjallar um sköpun goðanna og geimvera á manninum." 

  Þegar betur er að gáð eiga The Stranglers og ballett snertiflöt.  það fór ekki hátt á sínum tíma að JJ-Burnell á að baki nám í klassískum gítarleik og spilaði með sinfóníuhljómsveit fyrir daga The Stranglers. 

  Til gamans má geta að trommuleikari The Stranglers er hálf áttræður.  Unglambið JJ-Burnel er einungis á sjötugsaldri.  Breska pönkbyltingin er 37 ára.  Það er eins og hún hafi verið í gær. 

Rolling Stone tímaritið gefur út færeyskt lag

   

  Tímaritið Rolling Stone er söluhæsta tónlistarblað heims.  Upplag blaðsins er hálf önnur milljón eintaka.  Þar af er stærsti hluti upplagsins á ensku.  Næst stærsti hlutinn er á þýsku.  Blaðið kemur einnig út á frönsku,  spænsku og einhverjum fleiri tungumálum.  Þýska útgáfan selst í 60.000 eintökum.  Með næsta tölublaði fylgir safnplatan Whatever Turns You On.  Á henni eru 10 lög;  sýnishorn af því ferskasta,  flottasta og efnilegasta í poppmúsík dagsins í dag.  

  Meðal laga á plötunni er eitt frá Færeyjum.  Það heitir  Inner Beast  og er af plötunni  Ghost With Skin,  sólóplötu söngvaskáldsins,  gítarleikarans og söngvarans Benjamíns í Götu.   Benjamín Petersen er 24ra ára og hefur oft komið fram á hljómleikum hérlendis.  Bæði sem sólólistamaður og einnig sem gítarleikari Eivarar og hljómsveitarinnar Kvönn. 

  Um lagið með Benjamín segir í Rolling Stone: 

  "07.  Der Hype eilt Benjamin Petersen voraus. So wurde der junge Songwriter von den Färöer-Inseln schon vor Erscheinen seines Albums „Ghost With Skin“ mit Etiketten wie „Rock’n’Roll-Jesus“ belegt. Zu solchen Begeisterungsstürmen wollen wir uns nun nicht gleich hinreißen lassen, auch wenn Benjamin – zugegeben – ziemlich viel kann. In „Inner Beast“ zum Beispiel verbindet er MGMT-Pop mit halsbrecherischen Gitarrenläufen im Stil eines Dick Dale." 

  Þýski markaðurinn er þriðji stærsti tónlistarmarkaður heims.  Það er öflug kynning að eiga lag á plötu sem fer inn á 60 þúsund heimili ákafra tónlistarunnenda.  Í kjölfarið heldur Benjamín í hljómleikaferð til Þýskalands og Danmerkur. 

  Ég er ekki með Inner Beast lagið.  En hér er annað lag með Benjamín:

   Benjamín er ekki óþekkt nafn í Þýskalandi.  Hér fyrir neðan er ljósmynd úr stærstu plötubúðinni í Berlín.  Þar er plötu Benjamíns hampað á sérstökum stalli undir yfirskriftinni "Tipp!".  Ef vel er að gáð má sjá plötu Ólafar Arnalds þarna fyrir neðan.  Ólöf nýtur töluverðra vinsælda í Þýskalandi,  Englandi og Skotlandi.  Og kannski víðar.

     

Brandari í íslenskri auglýsingu orðinn að veruleika

  Munið þið eftir Lottó-auglýsingunum með Jóni Gnarr?  Þar lék hann Lýð Oddsson.  Sá hafði margt fróðlegt að segja um líf sitt sem auðmanns í kjölfar þess að vinna í Lottói.  Fyndnasta sjónvarpsauglýsingin gekk út á það að Lýður hefði fjárfest í hurð.  Hurðin var áður í eigu söngvarans Barrys Manilows.

  Fyndni brandarans lá í langsóttri veruleikafirringu tengdri fræga (Séð og heyrt) fólkinu.  Eða hvað?  Fyrir helgi var sett í sölu hurð úr húsi sem hýsti bítilinn Paul McCartney á unglingsárum hans.  Paul bjó í húsinu í örfá ár frá 13 ára aldri.  Síðar gekk Paul til liðs við skólahljómsveit Johns Lennons,  Quarrymen.  Hún breyttist í The Beatles og starfaði í Þýskalandi áður en heimsfrægðin bankaði á dyr.  Ekki samt sömu dyr og voru nú til sölu.  Ási heitinn vinur minn (bróðir Röggu Gísla) sá The Beatles skemmta í Þýskalandi á sínum tíma.  Það er önnur saga.

  Um er að ræða hrörlega gulgræna útihurð.  Uppsett verð fyrir hurðina var um milljón ísl. kr.  (5000 sterlingspund).  1970 var hurðin tekin úr umferð og sett í geymslu.  Þegar á reyndi var togast á um hurðina og hún að lokum seld á 1,5 millj. ísl. kr. (7500 sterlingspund). Kaupandinn hyggst leyfa Bítlaaðdáendum að taka ljósmynd af sér gegn greiðslu við hurðina.  Á hurðinni er póstlúga sem þeir geta smeygt í gegn umslagi merktu sér.  Þetta fjárfesting til lengri tíma. 

Breskur morgunverður er bráðhollur

  Að óathuguðu máli eru margir gagnrýnir á enskan morgunverð.  Þá erum við að tala um þennan hefðbundna:  Beikon,  spæld egg,  bakaðar baunir,  sausage pylsur,  djúpsteiktar kartöflukökur og ristað brauð með smjöri.  Á hátíðis- og tyllidögum er splæst í steiktar tómatsneiðar og sveppi að auki.

  Eitthvað af þessu hráefni er ekki beinlínis verulega hollt út af fyrir sig.  Síst ef þess er neytt þegar degi tekur að halla.  Og alls ekki ef þess er neytt seint að kvöldi.  Hinsvegar hefur ný rannsókn leitt í ljós að enskur morgunverður sé hollur þegar hann er snæddur að morgni.  Hann stillir af blóðsykurinn fyrir restina af deginum.  Viðkomandi langar ekkert í sætindi,  gosdrykki eða skyndibita.  Þvert á móti.  Það er bara til staðar löngun í smávægilegt nart í ávexti og annað heilsufæði.  Kannski tesopa og tekex með ostsneið.   

 

Egg er málið á morgnana

Ísland í 1. sæti yfir þau lönd sem best er að sækja heim

  Í sunnudagshefti breska dagblaðsins Daily Mail er að finna áhugaverðan lista yfir þau lönd heims sem best er að sækja heim.  Listinn er einkar áhugaverður fyrir okkur Íslendinga.  Við elskum að ferðast.  Svona listi hjálpar okkur að velja næsta áfangastað.  Ennþá áhugaverðara fyrir okkur er að Ísland trónir í 1. sæti á listanum. 

  Fyrirsögn greinarinnar er:  "Vinalegustu lönd heims?  Nýtt heimskort leiðir í ljós að Ísland er svalasti staðurinn til að heimsækja í fríi (en reynið forðast Bólivíu)" 

  Í meginmálstextanum eru Íslendingar sagðir vera vingjarnlegasta fólk heims,  samkvæmt WEF (The World Economy Forum).  Verstu lönd að heimsækja eru:

140. sæti:  Bólivía

139.  Venesúela

138.  Rússland

137.  Kúveit

136.  Lettland

135.  Íran

134.  Pakistan

133.  Slóvakía

132.  Búlgaría

131.  Mongólía

Söngvari Metallica hampar færeyskri hljómsveit

  Bandaríska þungarokkshljómsveitin Metallica er ein sú hæst skrifaða í heiminum.  Plötur hennar seljast í tuga milljóna upplagi.  Allt upp undir 30 milljónum stök plata.  Þær stökkva jafnan í 1. sæti vinsældalista í útgáfuvikunni.  Þegar liðsmenn Metallica tjá sig um rokktónlist þá hlusta margir.  

  Á dögunum birti forsöngvari,  gítarleikari og aðal söngvahöfundur Metallica,  James Hetfield mynd af snjallsímanum sínum á samskiptavefnum Instagram.  Þar sést að síminn er stilltur á lag með færeyska víkingametalbandinu Tý.  Lagið heitir  Sinklars Vísa  og er af plötunni  Land. 

  Undir myndina skrifar James:  "A little obsessed with these guys at the moment #Faroe Islands #WykingMetal".  Í lauslegri þýðingu segist James vera heillaður af þessum færeysku víkingarokkurum.  Það er skemmtilegt að lagið sem James er hugfangnastur af með Tý skuli vera sungið á færeysku.  Mér segir svo hugur að það sé að hluta færeyskan sem lætur víkingametal Týs hljóma spennandi í eyrum heimsmarkaðarins.  Þegar ég var í Finnlandi um þar síðustu jól heyrði ég í útvarpinu splaðan  Ormin langa  með Tý.  Og í sama útvarpsþætti annað færeyskt lag.  Ég man bara ekki hvort að það var  Ólavur Riddararós  með Harkaliðinu eða eitthvað annað.  Ég kann ekki finnsku svo að ég veit ekkert hvað þulurinn sagði um þessi lög.  

  Ef vel er rýnt í "kommentin" hægra megin við myndina má sjá Hera Joensen, söngvara, gítarleikara og aðal söngvahöfund Týs,  þakka fyrir sig.      

  Hljómsveitin Týr nýtur vinsælda víða um heim.  Ekki síst hérlendis.  2002 átti Týr vinsælasta lagið á Íslandi,  Ormurin langi.  Vinsældir þess lags og Týs urðu sprengja sem kölluð var Færeyska bylgjan.  Hún opnaði íslenska markaðinn upp á gátt fyrir færeyskri tónlist.  Inn á markaðinn þétt á hæla Týs streymdu Eivör,  Clickhaze,  Makrel,  Brandur Enni,  pönksveitin 200,  Hanus G.,  Arts,  Kári Sverrisson,  Krit,  Deja Vu,  Lena Andersen,  Gestir,  Taxi,  Yggdrasil,  Högni Lisberg,  Högni Restrup,  Hamferð,  Pétur Poulsen,  Guðríð Hansdóttir,  Dorthea Dam,  Pushing Up Daisies og áreiðanlega annar eins fjöldi sem ég man ekki eftir í augnablikinu. 

  Fyrir tveimur árum vakti mikla athygli í Ameríku þegar plata með Tý náði 1. sæti CMJ vinsældalistans.  Sá listi mælir spilun í svokölluðum háskólaútvarpsstöðvum.  Sem er ekki nákvæm lýsing vegna þess að listinn er ekki alveg bundinn við háskólaútvarpsstöðvar heldur nær yfir allar framhaldsskólaútvarpsstöðvar í Kanada og Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Það vakti mikla athygli að færeysk hljómsveit ætti mest spiluðu plötuna í skólaútvarpsstöðvunum þá vikuna.  Ekki síst vegna þess að útvarpsstöðvarnar eru ekki mikið í þungarokkinu en þeim mun meira í því sem kallast alternative rokk. Tiltekinn hluti hjólabrettapönks,  gáfumannapopps og nýbylgju er kallað samheitinu bandarískt háskólarokk. 

  Það segir töluvert um vinsældir Týs utan Færeyja og Íslands að einstök vinsælustu lög þeirra hafa verið spiluð á 4ðu milljón sinnum á þútupunni.