Má ég bjóða þér á hljómleika?

 

   Ég er alltaf af og til að bjóða ykkur á ókeypis hljómleika,  í kvikmyndahús eða á aðrar skemmtanir.  Það er hvergi lát þar á.  Þetta ætlar engan enda að taka.   Enda gaman.  Nú er röðin komin að laugardeginum,  næsta laugardegi (6.  apríl 2013).  Klukkan 21.00 stígur á stokk í Sjóminjasafninu á Grandagarði 8 í Reykjavík færeyska kventríóið Pushing Up Daisies.  Allir eru velkomnir á meðan húsrúm leyfir.

  Dorthea Dam,  Jensia Höjgaard Dam og Óluvá Dam skipa Pushing Up Daisies.  Þær syngja allar og spila undir á gítar og píanó.  Lögin eru falleg og söngurinn himneskur.     

  Lagið í myndbandinu hér efst,  Hey Candy með Dortheu Dam,  var eitt mest spilaða lag í færeyska útvarpinu á síðasta ári.  Sennilega verður það langlíft.  Þrátt fyrir að vera snoturt og grípandi þá þolir það ítrekaða spilun.  Sumum þykir lagið í myndbandinu hér fyrir neðan,  When I´m Gone með Dortheu Dam,  jafnvel ennþá magnaðra.  Höfundur laganna er William Silverthorn.  Hann er eiginmaður Dortheu. 

      

Wow sló í gegn enn einu sinni!

 

 

  Ég brá mér til Lundúnaborgar yfir páskana,  frjósemishátíð til heiðurs frjósemisgyðjunni Oester (Easter).  Það var ægilegur barlómur í Bretum.  Meira um það síðar.  Allt annað hljóð og jákvæðara var í flugáhöfn Wow.  Hún lék við hvern sinn fingur og reitti af sér vel heppnaða brandara.  Farþegar veltust um úr hlátri.  Þetta var í annað sinn sem ég ferðast með Wow til útlanda og aftur til baka.  Ég gerði skilmerkilega grein fyrir fyrri ferðinni.  Sjá:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1255933/ 

  Eins og þar kemur fram þá endurtóku flugfreyjur ekki sömu brandara á leið út og á heimleið.  Né heldur endurtóku þær sömu brandara í ávarpi á íslensku og ávarpi á ensku. 

  Engu að síður ætla ég að flugfreyjurnar nýti bestu brandarana oftar en einu sinni.  Það gera bestu uppistandarar.  Þeir nýta vel heppnaða brandara eins og og markaðurinn leyfir.  Það er einungis jákvætt.  Um að gera að leyfa sem flestum að njóta góðra brandara.

   Þegar ég innritaði mig á Flugstöðinni í Keflavík átti ég orðastað við miðaldra hjón,  mér ókunnug.  Þau höfðu einu sinni áður ferðast með Wow.  Þau voru ekki alveg jafn ánægð með brandara flugfreyjanna og ég.  Nefndu sem dæmi að flugfreyja hefði kynnt útgönguleiðir út frá þeim forsendum að ef farþegar væru óánægðir með þjónustuna um borð þá væru 8 útgönguleiðir.  Svo tiltók hún hvar þær voru.  

  "Það er ekki við hæfi að grínast með neyðardyr ef flugvél nauðlendir eða hrapar," sagði maðurinn alvörugefinn.  Mér þótti þetta hinsvegar mjög fyndinn brandari.  

  Í þessari annarri utanlandsferð minni með Wow reiknaði ég með að heyra "brot af því besta" frá ávarpi flugfreyja í fyrri ferðinni.  En, nei.  Það voru einungis nýjir brandarar og engu síðri.   

  Ég ætla ekki að endursegja þá.  Fyndni þeirra ræðst af stemmningu augnabliksins;  hvernig þeir eru sagðir við réttar aðstæður.  Meirihluti farþega var útlendingar.  Þeir urðu hissa á bröndurunum til að byrja með en skemmtu sér þeim mun betur þegar á leið. 

  Ein flugfreyjan fékk farþega til að fagna með áköfu lófataki 25 ára hjúskaparafmæli annarrar flugfreyju.  Þeirri stemmningu var fylgt eftir með tilkynningu um að Wow væri hraðfleygasta flugfélag í Evrópu.  Farþegar voru beðnir um að samfagna og sýna samstöðu með því að setja hendur á loft.  Og síðan með því að veifa höndum frá vinstri til hægri.  Því næst með því að ýta fast á sæti fyrir framan til að herða enn frekar á hraða flugvélarinnar og setja nýtt hraðamet.

  Farþegar létu sitt ekki eftir liggja.  Þeir lögðust fast á sætin fyrir framan sig eftir að hafa veifað höndum. 

  Flugfreyjan þakkaði fyrir góða þátttöku en upplýsti að flugvélin hafi ekki náð meiri hraða við þetta heldur hafi verið um 1. apríl hrekk að ræða.

  Ég efast um að þessi brandari skili sér á prenti.  En um borð hitti hann algjörlega í mark.  Hláturgusur gengu yfir farþegarýmið um leið og menn skömmuðust sín pínulítið fyrir að hafa "hlaupið" 1. apríl.  Til að enginn væri ósáttur vegna hrekksins var öllum farþegum gefið páskaegg.  Enginn var ósáttur.  Allir voru meira en sáttir og skemmtu sér vel. 

  Ég bar undir eina flugfreyjuna hvernig þetta væri með brandarana.  Hún svaraði:  "Við spilum það bara eftir hendinni.  Það er svo gaman þegar það er gaman.  Útlendir farþegar eru alltaf dálítið hissa til að byrja með.  Það er líka gaman."

  Ég er strax farinn að hlakka til næstu utanlandsferðar með Wow. 

    

 

Anna á Hesteyri og Sævar Ciesielski

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Ég var og er jafnaldri - eða því sem næst - þeirra sem saklaus voru dæmd fyrir morð á Geirfinni og Guðmundi.   Ég vissi deili á þessum jafnöldrum.  Varð var við þá á skemmtistöðum.  Einhverju sinni keypti ég bjórkassa af Sævari (smygluðum - að ég held - ofan frá bandarísku herstöðinni í Keflavík).  Þarna á fyrri hluta áttunda áratugarins var sala á bjór bönnuð á Íslandi.  Bjórinn var talinn vera stórhættulegur fyrir land og þjóð.  Gæti jafnvel framkallað ölvunarástand.  

  Ég fylgdist vel með fréttum af því þegar þetta fólk var handtekið (reyndar fyrir annað) og síðar sakað um morðin.  Síðdegisblöðin Vísir og Dagblaðið fóru mikinn.  Ruglið og bullið óx dag frá degi.  Nánast frá fyrsta degi áttaði maður sig á því að ekki stóð steinn yfir steini.  Þetta var fár sem í dag má líkja við Lúkasarmálið á Akureyri.  Fjöður varð að hænu og dellan fór í hæstu hæðir.  Allt sem snéri að rannsókn málsins var í skötulíki.  Öll framvindan var skrípaleikur út í eitt.

  Það sem verra var er að í ljós kom að ungmennin sættu grófum mannréttindabrotum.  Meðal annars pyntingum og kynferðisofbeldi.  Eftir óralanga einangrunarvist og gæsluvarðhald sem aðeins á sér hliðstæðu í 3ja heims ríkjum harðstjóra og í Guantanamó var unga fólkið dæmt til margra ára fangelsisvistar með rökum sem héldu hvergi vatni.  

  Þeir einir réttlæta dómana sem komu að málum við að fremja réttarmorðin og aðstandendur þeirra.  Já, og vitaskuld Brynjar Nielsson væntanlegur dómsmálaráðherra (nema hann skræli fylgið þeim mun meir af Sjálfstæðisflokknum).

  Víkur þá sögu að Önnu frænku minni á Hesteyri.  Hún skemmti sér við að horfa á Spaugstofuna í sjónvarpi á laugardögum.  Anna hreifst mjög af skemmtilegu rónunum Boga og Örvari.  Hún tók ástfóstri við þá.  

  Anna hringdi í frænku okkar í Reykjavík og sagðist vita fátt skemmtilegra en róna.  Vegna þess að Anna bjó ein og var baráttumanneskja gegn áfengi þá datt henni í hug að gaman væri að fá róna í einskonar afvötnun á Hesteyri.  Hún myndi leiða þeim fyrir sjónir að áfengi sé óhollt og þeir gætu hjálpað henni við bústörf í staðinn.

  Svo einkennilega vildi til að frænka okkar Önnu bjó í fjölbýlishúsi og þar var ekkjumaður.  Hann var langdrukkinn.  Skemmtilegur náungi.  Spaugsamur og kattþrifinn.  Frænka okkar sendi hann til Önnu.  Þar uppfyllti kallinn hugmyndir Önnu um skemmtilega róna.  Kallinn hófst handa við tiltekt á Hesteyri (og veitti ekki af eins og kom síðar fram í sjónvarpsþættinum "Allt í drasli").  Hann var jafnframt ágætur kokkur.  Anna var alsæl með þennan róna.  Í kjölfar hafði hún samband við lögregluna og bauðst til að taka að sér fleiri róna.

  Þannig kom það til að Sævar Cielsielski varð húskarl hjá Önnu frænku á Hesteyri.  Mínum heimildum ber ekki saman um hvernig það atvikaðist.  Ein útgáfan snýr að því að Sævar hafi verið í einhverjum vandræðum er hann kom með Norrænu erlendis frá.  Önnur útgáfa er sú að hann hafi verið á leið frá Íslandi með millilandaflugi á Egilsstaðaflugvelli.  Hvor útgáfan sem er rétt þá kom Sævar í lögreglufylgd í Hesteyri og varð skjólstæðingur Önnu frænku.

  Sævar þurfti reglulega að sækja lyf í Neskaupsstað.  Hann keypti sér áfengi í leiðinni.  Hann var þess vegna meira og minna "mjúkur" á Hesteyri.  Anna þekkti ekki áfengislykt og tók ekkert eftir því að Sævar var að staupa sig.  Sævar hafði stjórn á því að verða ekki verulega fullur.  Önnu grunaði ekkert.  Hún stóð í þeirri trú að hún væri að halda honum edrú á Hesteyri.

  Bæði fyrir og eftir dvöl Sævars á Hesteyri hýsti Anna sennilega um tug annarra manna sem hún taldi sig vera með í afvötnun.  Sævar var hennar uppáhald.  Hann spilaði á gítar og þau sungu saman íslenska slagara á hverju kvöldi.  Oft fram á nótt.   Anna var dálítið laglaus (án þess að vita það).  Sævar var lagvissari en söngstíll hans var ekki fágaður.  

  Anna átti það til að hringja í ættingja og leyfa þeim að heyra músík þessa sérkennilega dúetts.  Anna hringdi líka í ættingja til að spjalla og er leið á samtal gaf hún það til Sævars.  Vildi að hann kynntist ættingjunum.  Í einu símtali við mig viðraði hann hugmyndir um að fara í auglýsingabransann.   Ég vann þá á auglýsingastofu.  Hann sagðist vera búinn að vinna við dúk- eða parketlagningar (að mig minnir) en langi til að láta reyna á teiknihæfileika.  Hann langaði til að kaupa auglýsingastofu.  Af því varð þó ekki.

  Mér finnst eins og Sævar hafi oftar en einu sinni dvalið á Hesteyri.    

  Sævar Ciesielski var sá maður sem Önnu á Hesteyri þótti vænst um af öllum sem þar dvöldu.  Henni þótti hann mjög skemmtilegur;  "hlýr maður og góður," sagði hún.  Anna lenti í miklum vandræðum með suma aðra.  Til að mynda óþverrann Steingrím Njálsson.      

  

Fleiri sögur af Önnu frænku:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288207/

   

„Ekkert hjarta“ í Sævari

Ekki láta þessa framhjá þér fara!

  Það gæti verið gaman fyrir ykkur að tékka á þessari plötu,  World Music from the Cold Seas,  um páskana.  Þarna eru sérvalin lög frá Færeyjum,  Grænlandi,  Samalandi og Íslandi.  Þar á meðal er fjöldi gullmola frá þessum löndum.  Platan fæst í Smekkleysu plötubúð á Laugavegi 35 og kannski víðar.

  Um World Music from the Cold Seas segir svo á heimasíðu færeyska plötufyrirtækisins Tutl:

 "World Music from the Cold Seas" is an independent continuation of the successful metal rock CD "Rock from the Cold Seas". Based on traditional music, the performances here are a mix of ethnic sounds of several cultures from across the land. The CD samples the multi-faceted indigenous music of the Cold Seas. Listen to the traditional beats of the Greenlandic drumdance. Or groove to a funky techno drumdance. Find out why the fresh and powerful Týr jumped straight to No.1 in the Faroe Islands and Iceland with a rock rendition of an old Faroese ringdance. International audiences and critics alike have deemed Yggdrasil's Eivør to be one of the most talented female singers in the world. The Sami weave a spell of beautiful yoik trance. The yoik, Europe's oldest musical form, will touch you and capture you in its timelessness. Margret Ornolfsdottir's rock group the Sugarcubes introduced Bjork to the world. Klakki's "Faeding Mafsins II" is co-written by Sjon another well-known collaborator of Bjork's. The two of them were Oscar nominees for the music to Lars von Trier's film "Dancer in the dark". Let the music enchant you with the brave, new "World Music from the Cold Seas".

  Sjá:  http://www.tutl.com/shop/published/SC/html/scripts/index.php?productID=677

  Og umsagnir Íslendinga: 

  http://bubbij.123.is/blog/record/645100/

  http://meistarinn.blog.is/blog/meistarinn/entry/1279914/

Auðvelt að verjast bílaflakki

  Algengt er að bílar fari á flakk.  Þeir renna burt.  Þeir fjúka burt.  Þeir fljúga burt.  Þeim er stolið.  Það er til einföld aðferð sem kemur í veg fyrir öll slík óhöpp.  Aðferðin felst í því að leggja við ljósastaur eða aðra jarðfasta hluti og tjóðra bílinn rækilega við þá.  Til að mynda með því að kaupa ódýran reiðhjólalás.  Einhverjum kann að finnast það vera haldlítil vörn gegn bílaþjófum.  Auðvelt er að klippa reiðhjólalás í sundur.  Málið er að bílaþjófar eru heimskir.  Þeir fatta þetta ekki og sniðganga tjóðraða bíla.

  Það er líka hægt að bora með steinbor í malbikið og festa bílinn með böndum.

Bíll flaug á hús

Smásaga um rómantíska helgarferð til Parísar

    Myrkur grúfði yfir djúpunum og andi súrrealisma sveif um draumaheima.  Vekjaraklukka rauf þögnina assgoti harkalega.  Jói á skóflunni spratt á fætur,  greip eldsnöggt til hamars á náttborðinu og mölbraut vekjaraklukkuna með hnitmiðuðu hamarshöggi. 

  "Verði ljós," hugsaði Jói um leið og hann ýtti á slökkvarann.  "Það er skrítið að kveikja ljós með því að ýta á slökkvara," hugsaði Jói og var dálítið rangeygur á því augnabliki.

  Svo leit hann í kringum sig.  Hann kom auga á ókunnuga konu sem svaf við hlið hans.  Hún var vöknuð og horfði undrandi á Jóa. 

  "Ðaðaðaðaðaðaða," sagði konan ákveðin.  Svo bætti hún við ennþá ákveðnari:  "Ða ða."

  Jói á skóflunni hugsaði með sér:  "Það getur verið gott að kunna þennan frasa ef að ég lendi í því að kveðast á við einhvern."  Í keppni í kveðskap þarf staka að byrja á sama staf og staka keppinautarins endar á.  Yfirleitt tapar sá sem fær framan í sig eins og blauta tusku stöku sem endar á stafnum ð.  Upphátt spurði Jói á skóflunni:
  "Af hverju talar þú svona einkennilega?"

  Konan svaraði samviskulaus:  "Vegna þess að tungan á mér er föst við góminn.  Ég talaði svo mikið í gær að tungan á mér bræddi úr sér.  Þá klauf ég hana.  Eftir það fór ég að tala tungum tveim.  Til að laga þetta ætlaði ég að kaupa gel sem heitir Tungutak.  Í ógáti keypti ég gel sem heitir Tonnatak. Það límdi tunguna við góminn."

  Jói á skóflunni hafði engan skilning á þessu.  Hann heyrði ekki einu sinni hverju konan svaraði.  Hann hófst þegar handa við að klæða sig í spariföt. 

  "Hvað er klukkan?" spurði konan.  Hún var forvitna týpan.

  "Hvernig á ég að vita það?" ansaði Jói. 

  "Kanntu ekki á klukku?" spurði konan forvitnari en áður.

  "Hvers vegna í ósköpunum ætti ég að kunna á klukku þegar ég á ekki einu sinni úr?" spurði Jói á móti. 

  Jói hafði aldrei séð þessa konu áður.  Hann hugsaði:  "Hvernig komst þessi kona inn til mín?" 

  Samstundis fékk hann bakþanka sem jöðruðu við þunglyndi.  Hvað var hann að hnýsast í einkamál ókunnugrar konu?  Hann velti samt fyrir sér möguleikum:  Skreið hún inn um glugga?  Hafði hún skotist inn til hans þegar hann skrapp út til að sækja póstinn sinn?

  Jói lauk við að klæða sig í jakkaföt úr íslenskri kjötsúpu (besta sem ég fæ).  Hann setti á sig bindi;  sparibindi.  Flott dömubindi.  Hann sýndi á sér fararsnið.

  "Hvert ertu að fara?" spurði forvitna konan. 

  "Í vinnuna," svaraði Jói undanbragðalaust.  "Ég vinn á flugvellinum hérna rétt hjá," útskýrði hann til að enginn misskilningur kæmi upp.

  "Það er enginn flugvöllur hérna," fullyrti konan.

  "Jú," svaraði Jói.  "Hann er neðanjarðar og fáir vita af honum.  Þetta er leynilegur njósnaflugvöllur."

  Jói gekk út í nóttina.  Hann ætlaði út á strætóstoppistöð en villtist.  Á vegi hans varð gömul kona í hjólastól.  Hún gerði sér dælt við Jóa. 

  "Vilt þú giftast mér," spurði gamla konan.

  "Ertu viss um að við séum ekki þegar gift?" spurði Jói og taldi áríðandi að það kæmist á hreint.

  "Já,  ég hef aldrei gifst," svaraði sú gamla. 

  "Ég kannast samt svakalega vel við þig," svaraði Jói.

  "Það gæti verið vegna þess að ég bjó heima hjá þér frá því að þú fæddist og leigi ennþá í kjallaranum heima hjá foreldrum þínum," útskýrði konan. 

  "Það getur svo sem verið," játaði Jói á skóflunni og hélt áfram för.  Á næsta götuhorni hitti hann fallegustu konu sem hann hafði augum litið.  Nei,  það var reyndar á þar næsta götuhorni.

  Jói á skóflunni var dolfallinn af hrifningu.  Hann spurði konuna hvort að hann mætti bjóða henni út að borða.  Hún tók vel í það.  Hann leiddi hana að pylsuvagninum Bæjarins bestu og bauð henni upp á pylsu með öllu.  Fjárhagurinn leyfði ekki að hann spanderaði í gosdrykk með.  Það var í góðu lagi.  Pylsan var safarík. 

  "Má ég bjóða þér í rómantíska helgarferð til Parísar um næstu helgi?"  spurði Jói. 

  Fallega konan samþykkti það.  Þau bundust fastmælum um að hittast á Flugstöðinni í Keflavík klukkan 3 næsta föstudag og verja rómantískri helgi í París fram til mánudags.

  Jói mætti tímanlega á Flugstöðina í Keflavík.  Tíminn leið.  Ekkert bólaði á fallegu konunni.  Nöfn þeirra voru kölluð upp í hátalarakerfi Flugstöðvarinnar.  Síðasta útkall.  Þá birtist gamall maður í göngugrind.  Hann gekk rakleiðis til Jóa.  Heilsaði honum og kynnti sig sem afa fallegu konunnar.  Hann útskýrði málið.  Fallega konan hafði dottið.  Afinn lá undir grun um að hafa hrint henni niður stiga.  Það kom fram síðar.  Fallega konan var fótbrotin og handleggsbrotin.  Hún lá á spítala.  Afinn vildi ekki láta helgarferðina til Parísar ónýtast.  Þess vegna mætti hann í staðinn fyrir fallegu konuna.

  Jói á skóflunni var ekki sáttur.  Hann ákvað þó að gera gott úr þessu.  "Ég týni kallinum bara á flugvellinum í París," hugsaði hann.  Það gerði hann.  Síðan hefur ekkert til afans spurst.

.

.

Fleiri smásögur og leikrit:

.

 - Barátta góðs og ills

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1221278

- Skóbúð

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1195115

 - Álfar

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1167432/

.

- Bóndi og hestur

 http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1122498/

.

- Í plötubúð:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/260037

.

 - Gömul hjón

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1098829/

.

 - Hnefaleikakeppni aldarinnar:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1077689/

.

 - Peysuklúbburinn

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1059543/

.

 - Vinalegur náungi:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1041105

.

 - Gamall einbúi

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1036775

.

- Saga af systrum

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1017021/

.

 - Jólasaga

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1008279/

.

- Á rjúpnaveiðum:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/988782/

.

- Ólétta nunnan:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/978349/

.

- Gullfiskur:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/965433

.

- Flugvélamódel:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/955702

.

- Miðaldra maður:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/944608

.

- Leyndarmál stráks:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/928198

.

- Ættleiðing:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/916687/

.

- Strákur með sög:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/903540

.

- Hundur:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/863130

.

- Boltabulla:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/718347

.

- Skokkari:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/606929

.

- Strákur skiptir um gír:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/538649

.

- Morðsaga:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/320299

.

- 27 ára:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/299380

.

- Um borð:

 http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/278812

.

- Matarboð í sveitinni:

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/266411

Kvikmyndarumsögn

 

 - Titill:  Identity Thief

 - Leikstjóri:  Seth Gordon

 - Leikarar:  Jason Bateman,  Melissa McCarthy o.fl.

 - Kvikmyndahús:  Háskólabíó

 - Einkunn: *** (af 5)

   Upphaf myndarinnar lofar ekki góðu.  Hún hefst á barnalegum aulahúmor og fyrirsjáanlegum klisjum.  En svo braggast myndin þegar á líður,  Úr verður þokkaleg skemmtun.  Þar á meðal æsilegur bílaleikur og af og til dálítil spenna. 

  Myndin fjallar um starfsmann hjá fjárfestingafyrirtæki í Colorado.  Hann verður fyrir því að greiðslukort hans er klónað.  Gerandinn er siðblind kona í Flórída.  Hún tæmir inneign mannsins.  Við það fer tilvera hans á haus.  Hann leitar konuna uppi og reynir að semja við hana um að leysa málið í góðu.  Hún þráast við til að byrja með en verður samvinnuþýðari þegar harðsvíraðir leigumorðingjar fara að herja á þau.  

  Sagan er óttalegt bull.  Það má brosa og hlæja af ýmsum uppákomum.  Hollywood væmni kryddar framvinduna af og til. Þær senur eru leiðinlegar.  Samt.  Væmnin brýtur upp grínsenurnar.  Þegar upp er staðið er Identity Thief ágæt grínmynd með spennuívafi sem skilur lítið eftir. Kannski má með vilja lesa út úr sögunni gagnrýni á ríflega sjálftökubónusa toppanna hjá fjármálafyrirtækjum á meðan launataxta þeirra lægra settu er haldið niðri.

 

  Þetta er ekki "verður-að-sjá" mynd.  En upplögð til að kíkja á,  svona til að gera sér eitthvað til gamans eina kvöldstund. 

.

  Umsögn um kvikmyndina Jagten:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288355/

 

Veitingaumsögn

- Réttur:  Morgunverður 

 - Veitingastaður:  Prikið,  Bankastræti 12

 - Verð:  1690 kr.

 - Einkunn:  *** (af 5)

.

  Morgunverðardiskurinn á Prikinu er kallaður Vörubíll.  Hugsanlega er nafnið tilvísun í bandarískan morgunverð sem þarlendir vörubílstjórar sækja í.  Einkenni hans eru stórar nýbakaðar lummur (í Bandaríkjunum kallaðar pönnukökur), bornar fram með smjörstykki sem bráðnar ofan á þeim.  Þeim er drekkt í dísætu sýrópi.

  Hver svona lumma er tvöfalt stærri en íslensk lumma.  Þegar smjörið og sýrópið bætast við eru tvær þannig lummur nægilega matmiklar til að standa sem heil máltíð.  En ekki í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Þar eru nokkrar lummur í beit aðeins upphitun fyrir enskan morgunverð. 

  Morgunverðardiskurinn á Prikinu samanstendur af tveimur lummum með smjöri og sýrópi,  beikoni,  steiktum kartöflum,  tveimur spældum eggjum og ristuðum franskbrauðssneiðum.

  Fyrir minn smekk passa dísætar lummur með sýrópi engan veginn við beikon og egg.  Ekki fremur en karamelluhúð á poppkorni.  Hvorutveggja nýtur engu að síður gríðarmikilla vinsælda í Bandaríkjum Norður-Ameríku.  Eftir að ég hafði snætt beikonið,  eggin og kartöflurnar nartaði ég í lummurnar.  En var orðinn saddur og hryllti við sætubragðinu af sýrópinu. 

  Lummur með smjöri og sýrópi séu áreiðanlega ljúffengar einar og sér með kaffi í kaffitíma síðdegis.

  Steiktu kartöflurnar á Prikinu eru alvöru kartöflur með hýði.  Þær eru vel djúpsteiktar, dökkbrúnar að utan og ágætar.  Ég held að beikonsneiðarnar hafi verið sex.  Kannski voru þær sjö.  Þær mættu vera örlítið fleiri.  En allt í lagi. 

  Prikið er dálítið "sjabbí" staður.  Veggir,  innréttingar og gólfefni hafa látið verulega á sjá.  Samt er þetta hlýlegur staður og vel sóttur. 

  Frá því að ég pantaði liðu 25 mín þangað til maturinn var borinn á borð.  Kokkurinn baðst afsökunar á biðinni.  Það bendir til þess að afgreiðsla sé oftast styttri.  Mér leiddist þó ekki.  Músíkin var svo skemmtileg.  Notalegt jamaískt reggae.  Meðal annars flott dub-remix af Get Up Stand Up með Bob Marley.  Ég hefði ekki viljað missa af því.  Glæsilega flott.  Ég verð að leita þá útgáfu uppi til að eignast.  Og vegna fleiri flottra reggae-laga flýtti ég mér ekki að snæða Vörubílinn heldur dundaði mér.   

     

Ókeypis lag til niðurhals og uppselt á alla hljómleika

 

  Ein flottasta hljómsveit heims, Sólstafir, er þessa stundina á fyrsta legg Evróputúrs.  Hann spannar í það heila hálft ár. Hljómsveitin fékk viðurkenningu Loftbrúar á Íslensku Tónlistarverðlaununum í síðasta mánuði fyrir vel unnin og árangursrík störf á erlendri grundu. 

  Sólstafir njóta töluverðra vinsælda á meginlandi Evrópu.  Það er fjallað lofsamlega um hljómsveitina í fjölmiðlum og plötur hennar seljast vel.  Til að mynda náði plata með Sólstöfum 12. sæti á finnska vinsældalistanum.

  Fyrsti leggur Evróputúrsins er mánaðarlangur túr með þýsku sveitinni Long Distance Calling og Norðmönnunum Audrey Horne og Sahg.

  "Ferðalagið byrjaði í Þýskalandi og hefur gengið vonum framar en þetta verða nærri 30 tónleikar í 11 löndum á 31 degi," útskýrir Svavar Austmann, bassaleikari Sólstafa.  Flestir tónleikarnir eru haldnir á meðalstórum stöðum sem taka 500 til 1000 manns. “Það hefur verið smekkfullt öll kvöld enn sem komið er, og oftast uppselt," bætir Svavar við.

  Nýtt smáskífulag

  Í tilefni af þessu góða gengi hefur hljómsveitin ákveðið að gefa þriðja og síðasta smáskífulag sveitarinnar, Þín Orð, af plötunni Svartir Sandar til ókeypis niðurhals. Lagið má nálgast á síðunni www.solstafir.net/thinord

Kvikmyndarumsögn

.

 - Kvikmynd:  Jagten

 - Leikstjóri:  Thomas Vinterberg

 - Leikarar:  Mads Mikkelsen,  Thomas Bo Larsen,  Annika Wedderkopp o.fl.

 - Kvikmyndahús:  Háskólabíó

 - Einkunn:  ****1/2 (af 5)

.

  Danskar kvikmyndir sem berast til Íslands eru jafnan virkilega góðar.  Nægir að nefna Adams epli,  Klovn,   Blinkende lygter (Blikkljós),  Pusher,  I Kina spidser de hunde...  Það er eiginlega alltaf ástæða til að skreppa í bíó þegar dönsk mynd er í boði. 

  Í Jagten segir frá vinsælum leikskólakennara,  Lúkasi.  Stelpa í leikskólanum,  Klara,  dóttir besta vinar Lúkasar,  heyrir eldri bróðir sinn og vin hans nefna "typpi út í loftið".  Skömmu síðar verður stelpan ósátt við Lúkas og skrökvar að leikskólastjóranum að Lúkas hafi verið með "typpið út í loftið".  Hún veit í óvitaskap ekki um hvað hún er að tala.  

  Þetta hrindir af stað afdrifaríkri atburðarás.  Lögreglan er sett í málið.  Fleiri leikskólabörn kannast við að Lúkas hafi áreitt þau kynferðislega.  Lúkas er rekinn úr vinnunni,  útskúfaður úr samfélaginu;  ofsóttur og óvelkominn.  

  Það er farið afskaplega vel með þetta viðkvæma viðfangsefni.  Áhorfandinn veit af sakleysi Lúkasar.  Samúðin liggur hjá honum í þessari átakanlegu stöðu.  Samúðin liggur líka hjá óvitanum Klöru og foreldrum,  sem vilja að sjálfsögðu vernda börnin fyrir barnaníðingi.  

  Klara gerir sér illa grein fyrir því sem er að gerast.  Hún reynir varfærnislega að draga bullið í sér til baka án þess að játa á sig lygi.  Hún tekur upp á því að bera því við að hún muni ekki eftir neinu.  Það er túlkað þannig að börn þurrki út óþægilegar minningar.

  Myndin er sorgleg en á smekklegan hátt er nokkrum bröndurum laumað með.  Hún skilur mann eftir hugsi með áleitnar spurningar í kollinum.  Jagten er ekki vörn fyrir grun og ásakanir um meint barnaníð.  Því er komið á framfæri að það sé afar sjaldgæft að börn skrökvi barnaníði upp á einhvern.  En það kemur samt fyrir.  Jagten dregur upp sannfærandi og trúverðuga framvindu.  Sakleysislegt bull í barni framkallar nokkuð eðlileg viðbrögð hjá leikskólastjóra.  En málið stækkar hægt og bítandi eftir því sem fleiri koma að því og eftir því sem fleiri taka til máls.  Myndin deilir á ófagleg vinnubrögð rannsakenda málsins.  Spurningar þeirra eru leiðandi og lítil börn reyna að koma sér úr óþægilegum aðstæðum með því að þóknast spyrjandanum.  

  Íslendingar búa svo vel að hafa Barnahús til að taka viðtöl við börn í svona málum.  Danir eru ekki eins heppnir.   

  Mads Mikkelsen á stjörnuleik í hlutverki Lúkasar.  Annika Wedderkopp sem leikur Klöru litlu er frábær. 

  Jagten er uppfull af snyrtilegum táknum sem gefa sögunni dýpt.  Myndin hefst að hausti til.  Þá er Lúkas veiðimaður.  Hann hefur fulla stjórn á aðstæðum og fellir villtan hjört.  Danska orðið jagten þýðir veiðin.  Vetur gengur í garð,  sól lækkar á lofti samtímis því sem stöðugt syrtir í álinn hjá Lúkasi.  Á sólrisuhátíðinni jólum verður smá viðsnúningur.  Besti vinurinn áttar sig á því að Lúkas er saklaus.  Það birtir til hægt og bítandi.  

  Í lok myndarinnar er Lúkas ekki lengur skotmark.  Hann er að vori aftur orðinn veiðimaður,  eða réttara sagt er að fylgja syni sínum inn í manndómsvígslu sem felst í því að verða veiðimaður.  Myndin endar á því að Lúkas verður næstum því fyrir voðaskoti.  Hann sleppur svo hársbreidd munar.  Alveg eins og í hremmingunum þegar hann var ásakaður um barnaníð og ofsóttur eins og bráð veiðimanna.  En fékk að lokum uppreista æru.  

  Ýmsum öðrum táknum er telft fram sem áhorfandinn varla tekur eftir.  Undirmeðvitund tekur hugsanlega betur eftir þeim.  Til að mynda verður augnlitur föður Klöru blár þegar hann áttar sig í kirkju á því að Lúkas sé saklaus.  Fyrir og þess utan er hann brúneygur.  Aftur þegar faðirinn heimsækir Lúkas á jólunum er augnliturinn blár.  Jagten er uppfull af svona táknum.  

  Ólíklegt er að danskir kvikmyndagerðaframleiðendur þekki til íslenska Lúkasarmálsins.  Það mál snéri að sögusögn um að hundurinn  Lúkas hafi verið sparkaður til dauða á Akureyri.  Umræðan óx upp í það að haldin var í Reykjavík minningarathöfn um hundinn.  Þegar öll kurl komu til grafar þá hafði hundurinn Lúkas aðeins brugðið sér í gönguferð upp í fjall og var sprelllifandi.  Nafn fórnarlambs fársins í Jagten heitir Lúkas.   

  Ég hvet fólk til að kíkja á Jagten.  Það hafa allir gott af því að velta þessum hlutum fyrir sér.  Myndin er þar að auki svo góð, ágeng og stuðandi að hún hreyfir hraustlega við áhorfandanum.

  Í myndbandinu hér fyrir ofan er enskur undirtexti.  Í Háskólabíói er íslenskur undirtexti. 

.

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.drekaslod.is

www.blattafram.is 

 

Anna á Hesteyri sendi póst

  Þegar aldurinn færðist yfir Önnu frænku á Hesteyri dró úr póstsendingum frá henni.  Kannski vegna þess að rithöndin varð óstyrkari.  Kannski vegna þess að sjón dapraðist.  Kannski þó helst vegna þess að hún fór að nota síma í auknum mæli eftir að landið allt varð eitt og sama gjaldsvæðið hjá Símanum.  Áður var mjög dýrt að hringja út fyrir sitt gjaldsvæði.  Þannig símtöl kölluðust langlínusímtöl.  Lengst af var að auki aðeins hægt að hringja langlínusamtöl á afmörkuðum tímum dags:  Klukkutíma að morgni og tvo klukkutíma síðdegis.  Eða eitthvað svoleiðis.

  Þó að landið yrði eitt gjaldsvæði þá voru símreikningar Önnu mjög háir.  Jafnan upp á tugi þúsunda.  Hún var stundum í vandræðum með að standa skil á þeim. 

  Hugsanlega sendi Anna oftar póst en við ættingjar og vinir hennar urðum varir við.  Anna varð nefnilega sífellt kærulausari með að merkja nákvæmt póstfang á umslögin.

  Um tíma bjó ég á Grettisgötu 64 í Reykjavík.  Flest hús við Grettisgötu eru fjölbýlishús (blokkir).  Þetta eru gamlar byggingar og gamaldags.  Á útidyrahurð hvers stigagangs er ein bréfalúga.  Inn um hana setur póstburðarmaðurinn allan póst í einni hrúgu.  Íbúarnir sjálfir fiska síðan úr bunkanum sinn póst. 

  Eitt sinn sá ég í pósthrúgunni umslag með áletruninni  "Heimilisfólkið á Grettisgötu í Reykjavík".  Umslagið hafði verið opnað.  Ég kíkti í umslagið.  Það innihélt fjölda ljósmynda af Önnu,  foreldrum hennar,  mömmu minni og hennar systkinum og afa mínum.  Þegar ég kannaðist svona vel við fólkið á myndunum þekkti ég einnig rithönd Önnu utan á umslaginu.  Póstsendingin var frá Önnu til mín.  Ég rak jafnframt augu í að póststimpillinn á umslaginu var margra vikna gamall.

  Á þessum árum lagði póstburðarfólk sig í líma við að koma öllum pósti til rétts viðtakanda hversu fátæklegar,  rangar eða villandi sem upplýsingar utan á umslagi voru.  Í þessu tilfelli hafði póstburðarmaðurinn brugðið á það ráð að bera sendinguna frá Önnu fyrst á Grettisgötu 1.  Þegar enginn veitti umslaginu viðtöku þar var það næst borið út á Grettisgötu 2.  Þannig koll af kolli uns það barst loks í réttar hendur á Grettisgötu 64.    

  Anna frænka féll frá 2009.  Fyrir jólin 2008 hringdi í mig kona.  Hún kynnti sig með nafni og sagðist hafa fengið jólakort frá Önnu á Hesteyri.  Konan þekkti Önnu ekki neitt en hafði lesið um hana á blogginu mínu.  Konan var þess fullviss að jólakortið væri ætlað einhverri alnöfnu sinni.  Þær væru nokkuð margar svo konan brá á þetta ráð;  að hringja í mig.  Utan á umslagið hafði Anna aðeins skrifað nafnið og Reykjavík.  En ekkert heimilisfang. 

  Nafnið hringdi einhverjum bjöllum hjá mér.  Ég hafði heyrt það áður.  Ég bað konuna um að lesa fyrir mig textann í jólakortinu.  Þar kallaði Anna viðkomandi systir.  Þá áttaði ég mig á því að Anna hefði nefnt þetta nafn einhvern tíma við mig í samhengi við aðventísta (Anna var aðventísti).  Mér dugði að hringja í Kirkju sjöunda dags aðventísta og spyrja um heimilisfang konunnar.  Hún reyndist vera búsett í Kópavogi (en ekki Reykjavík). 

  Fleiri sögur af Önnu á Hesteyri:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1286915/

Viðbjóður í Ohio

 

  Nauðgunarmálið í Ohio er ljótara en virðist vera af léttvægum fréttum af því.  Forsagan er sú að fórnarlambið, 16 ára stelpan,  átti í ástarsambandi við vinsælan boltaleikmann í Steubenville í Ohio.  Svo sagði hún honum upp.  Hann trylltist.  Dældi smáskilaboðum (sms) á vini sína um að hann sætti sig ekki við umsögnina.  Orðrétt sagði hann:  "Það segir mér engin upp".  Hann sór þess eið að rústa stelpunni. 

  Hún var leidd í gildru.  Sameiginlegur vinur stelpunnar og stráksins fullvissaði stelpuna um að hótanir boltabullunnar væru marklausar.  Hann fékk hana til að mæta í gleðskap.  Hún var sótt í bíl og þar boðið upp á drykk.  Sá drykkur var göróttur og stelpan missti þegar í stað ráð og rænu.  Eftir það var henni nauðgað af fjölda drengja.  Henni var rænulausri dröslað á milli partýa þar sem henni var ítrekað nauðgað.  Gerendur skemmtu sér vel við að taka upp myndbönd af því og deila myndum af því á fésbók.  Rosalega fyndið að því er þeim þótti.  Til eru myndbönd af gerendum segja flissandi frá þessu skemmtiefni.

  Vondu fréttirnar ofan í vondu fréttirnar er að samfélagið í Steubenville stendur að hluta með nauðgurunum.  Boltabullurnar þar eru í hávegum.  Þær standa undir tekjum sveitafélagsins.  

www.stigamot.is

www.aflidak.is  

 

„Hún sagði aldrei skýrt nei“

Ráð til að fá börn til að borða pizzu

  Pizza er þekkt flatbaka og vinsæl meðal fátæklinga á Ítalíu.  Svo vinsæl að hún einskonar vörumerki fyrir Ítalíu.  Reyndar á hún ættir að rekja aftur til Forngrikka en barst eftir krókaleiðum til Ítalíu fyrir þremur öldum eða svo.  Ástæðan fyrir gríðarlegum vinsældum pizzunnar meðal ítalskra fátæklinga er fyrst og fremst sú að hráefniskostnaður er lægri en við flestan annan mat.  Einungis þarf hveiti,  vatn,  ger og matarolíu.  Kannski örlítið salt.  Þessum hráefnum er hnoðað saman og rúllað út í þunnan brauðbotn.  Ofan á hann er dreift matarafgöngum úr ísskápnum sem annars væri hent í ruslið.  Galdurinn er að saxa alla bita í smátt.  Ef harður ostbiti finnst í ísskápnum er ágætt að raspa hann niður og strá yfir.  Flatbakan er síðan bökuð í ofni.  Eftir bankahrunið er pizza heppilegur kostur á fátækum heimilum.

  Vandamálið er að börn fúlsa jafnan við þessum fátækramat.  Þau vilja frekar siginn fisk og grænmetisbuff.  Það eru til ráð við því vandamáli.  Eitt ráðið felst í svokallaðri kolkrabbapizzu.  Hún er útfærð á þennan hátt og börnunum talin trú um að þetta sé ekki pizza heldur kolkrabbi:

  Sama hátt má hafa á með kisupizzu.  Börnum þykir spennandi að halda að þau séu að borða kisu.

  Í desember og janúar er upplagt að bjóða upp á jólasveinspizzu.  Börn elska að halda að þau séu að borða jólasvein.

  Þegar börn læra á klukku er upplagt að segja því að vekjaraklukkan hafi bilað.  Þess vegna sé best að snæða hana. 

  Þegar barn á afmæli er kannski hægt að spandera hamborgurum,  kjúklinganöggum og frönskum á pizzuna. 

Veitingaumsögn

 

 - Réttur:  Núðlusúpa með nautakjöti

 - Veitingahús:  Noddle Station,  Skólavörðustíg 21 

 - Verð:  1140 kr.

 - Einkunn: **** (af 5)

.

  Súpa þarf að vera rosalega bragðgóð til að vera 1140 kr. virði.  Núðlusúpa Noodle Station slagar í að vera þess virði.  En ekki alveg fyrir minn gamaldags,  íhaldssama smekk á súpum.  Samt næstum því og það er gaman að smakka hana.  Hún er ólík íslensku kjötsúpunni,  baunasúpunni og humarsúpunni. 

  Núðlusúpumatseðillinn er alltof flókinn (djók!):  Það þarf að velja á milli núðlusúpa með nautakjöti,  núðlusúpa með kjúklingi eða grænmetisnúðlusúpa.  Eftir miklar vangaveltur í valkvíðakasti fékk ég mér núðlusúpu með nautakjöti. 

   Það er gaman að fylgjast með afgreiðslunni.  Núðlur eru teknar úr einum potti,  nautakjöt úr öðrum,  krydd úr hinum ýmsu kirnum og svo framvegis.  Þegar krydd eru sett út í er viðskiptavinurinn spurður:  "Viltu chili-pipar?".  Viðbrögð við jákvæðu svari:  "Mikið eða lítið?  Svona eða minna?"  Viðskiptavinurinn fær að ráða töluverðu um bragðið.  Það er áreiðanlega ennþá hentugra fyrir fastakúnna sem læra að þekkja kryddið en fyrir óvana.  

  Það er austurlenskur (tælenskur) keimur af núðlusúpunni.  Ég veit ekki hvað skammturinn,  afgreiddur í frauðplastsmáli (til að taka með sér),  er stór.  Giska á 750 ml.  Skammturinn er matmikill og saðsamur.  Hann er ekki kláraður í einni atrennu.  Ég borðaði helminginn til að byrja með og átti seinni hlutann til góða síðar um daginn.  Það þýðir að frekar hátt verðið,  1140 kr.,  er svo gott sem réttlætanlegt.  Það er hægt að borða súpuna á staðnum.  Ég nýtti mér ekki þann möguleika. 

  Á síðunni www.tripadvisor gefa viðskiptavinir núðlusúpum Noddle Station meðaleinkunn 4,5 af 5.    

Anna Marta og fjölskyldugrafreiturinn á Hesteyri

  Anna Marta á Hesteyri var ekki aðeins náttúrubarn.  Mikið náttúrubarn.  Hún var einnig barn að sumu öðru leyti.  Ekki samt nævisti.  Alls ekki.  Móðir hennar var sérlunduð og eiginlega ekki alveg heil heilsu.  Hún talaði iðulega barnamál við Önnu fram eftir öllu.  Það leiddi til þess að Anna var með einkennilegan framburð.  Til að mynda sagði hún r þar sem á að vera ð í orðum.  Fyrir bragðið var hún af sumum þekkt undir nafninu Anna "góri minn". 

  Þó að Anna yrði dálítið stór og mikil um sig er hún fullorðnaðist hélt móðir hennar þeim sið að láta hana setjast á hné sér og greiddi henni eins og lítilli stelpu.  Hár Önnu var krullað og úfið og þolinmæðisverk að greiða það.

  Anna var jafnan jákvæð og ljúf.  Hún átti það samt til að snöggreiðast af litlu tilefni eins og óþekkt barn.  Þá hækkaði hún róm og varð verulega æst.  Eitt sinn er hún var í heimsókn hjá mér barst tal einhverra hluta vegna að Gvendi Jaka.  Ég lét einhver neikvæð orð um hann falla.  Það fauk svo í Önnu að hún spratt á fætur og hrópaði eða eiginlega hvæsti á mig að Guðmundur Jaki væri góður maður.  Í önnur skipti átti hún það til að æsa sig í símtölum vegna - svo dæmi sé tekið - þess að einhver hafði gagnrýnt Vigdísi fyrrverandi forseta. 

  Á Hesteyri er fjölskyldugrafreitur.  Þar hvíla meðal annars afi minn og amma.  Afi minn og faðir Önnu voru bræður.

  Eitt sinn áttu frændi minn og kona hans leið um Austfirði.  Þau ákváðu að heilsa upp á Önnu dagspart og skoða leiði afa okkar og ömmu.  Leiði þeirra reyndist vera í niðurníðslu,  eins og frændi minn reyndar vissi af áður.  Þess vegna mætti hann á Hesteyri með blóm til að gróðursetja á leiðin.  Jafnframt sló hann gras á leiðunum,  snyrti þau,  rétti af legsteina,  pússaði þá, snurfusaði og gerði leiðin afskaplega fín. 

  Þetta varð margra klukkutíma vinna.  Að henni lokinni kvöddu frændi og konan hans Önnu og hugðust halda áfram för.  En þá snöggfauk í Önnu.  Henni þótti það vera ósvífni af versta tagi að snyrta tvö leiði og skilja önnur útundan í niðurníðslu.  Anna var svo reið og sár og æst að frændi og kona hans neyddust til að breyta ferðaáætlun með tilheyrandi óþægindum og framlengja dvöl á Hesteyri um annan dag til að snyrta og snurfusa allan fjölskyldugrafreitinn þangað til Anna varð sátt.       

  Fleiri sögur af Önnu á Hesteyri:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1283923/

"Merkilegur menningarvitnisburður"

"Nú skömmu fyrir jólin læddist inn um lúgu hjá mér skífa nokkur sem eftir því sem tíminn líður og meira er hlustað, verður meira og meira skemmtileg og góður vitnisburður fyrir sinn (þjóða)hatt!"

  Svo segir Magnús Geir Guðmundsson um kynni sín af vest-norrænu safnplötunni World Music from the Cold Seas.  Magnús Geir var árum saman plötugagnrýnandi dagblaðanna Tímans og Dags.  Magnús Geir segir ennfremur:

  "Ansi fjölbreytt flóra þarna á ferðinni, meira og minna rammþjóðleg, ný lög í bland við eldri og kunnari, samanber hinn geysivinsæla Orm víkingarokkaranna í Týr (svei mér ef lagið var bara ekki það alvinsælasta hérlendis um langt skeið?) þjóðbraginn gamla um Ólaf (í frábærum flutningi Tryggva o.fl.)...

   Nú svo er þarna hin goðsagnakennda grænlenska sveit Sume með að ég held nokkuð gamalt lag, hressilegt popp með grænlenskum blæ í grunninn.
Þau Elín og Johann Anders frá Samalandi eru bæði með gríðarfín lög, hennar ansi seiðmagnað bæði og kraftmikið, minnti mig í senn á eitthvað í anda Bjarkar og eitthvað svona austrænt í taktinum. Hans þjóðlegra en þó skemmtilega djassskotið.
  Hin íslensk-danska Klakki er þarna sömuleiðis með ansi flott lag er hreif mig vel og þannig mætti telja fleiri lög af plötunni.
  Síðan má ekki láta hins merkilega færeyska músíkfrömuðar, Kristian Blak, ógetið, en ekki aðeins gefur hann plötuna út sem eigandi Tutl, heldur kemur hann við sögu allra hinna færeysku laganna og gaf auðvitað Týr út á fyrri stigum. Stórmerkilegur maður og áhrifamikill!
  Þessi eftirfari hinnar mögnuðu og rokkuðu Rock From The Cold Seas kemur mér satt best að segja mjög þægilega á óvart, vel heppnað samsafn í alla staði í öllum þeim ólíku tónmyndum sem þar birtast.
Merkilegur menningarvitnisburður um hve margt er að finna hjá þessum fjórum ólíku en menningarríku þjóðum í norðri!"

.

Umsögn Magnúsar Geirs má lesa í heild með því að smella á:  http://meistarinn.blog.is/blog/meistarinn/entry/1279914/

 

Gagnrýni Bubba um World Music from the Cold Seas:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1277926/

Frábær mynd

  Dýr eru merkilegar skepnur og áhugaverðar um margt.  Mörg dýr gera glöggan greinarmun á fullorðinni manneskju annarsvegar og ungu barni hinsvegar.  Til að mynda sýna kettir ungum börnum ótrúlegt umburðarlyndi.  Barnið bögglast klaufalega með köttinn,  togar í skottið á honum eða gerir annað sem klárlega veldur kettinum sársauka eða veruleg óþægindi.  Kötturinn lætur sig hafa þetta.  Hann bregst ekki til varnar.  Reynir,  jú,  varlega að koma sér úr aðstæðunum án þess að valda barninu ama.  Kötturinn hefur fullan skilning á að þarna sé óviti að verki.

  Þess er líka fjöldi dæmi um að kettir vakti barnavagn þegar kornabarn sefur úti.   

  Algengt er að hestar hagi sér allt öðru vísi með ungt barn á baki en fullorðna manneskju.  Með ungt barn á baki getur ólmasti hestur orðið ljúfur sem lamb.  Hann gerir allt sem hann getur til að varna því að barnið detti af baki.  Hann gengur til hliðar ef barnið hallar á aðra hlið.  Gengur undir því, eins og það er kallað.  Það er hrífandi að fylgjast með því hvernig verstu tryppi skipta um gír með ungt barn á baki.  Umhyggja fyrir ungviðinu gengur fyrir öllu.  

  Hundar finna iðulega til sterkrar ábyrgðartilfinningar þegar ungt barn er á heimilinu.  Ef hvutta finnst barnið fara glannalega í námunda við vatn grípur hann þegar í stað til varúðarráðstafana.

 

Rottur stærri en kettir í Tehran

Bráðnauðsynlegt að vita

  Líftími örbylgjuofna er yfirleitt stuttur - til samanburðar við ísskápa og önnur heimilistæki.  Síðasti örbylgjuofninn minn entist aðeins í rúm tvö ár (eða réttara sagt næst síðasti því að ég var að kaupa nýjan).  Örbylgjuofnar eru hrekkjóttir og illgjarnir.  Þeir bila þegar verst stendur á.  Til að mynda þegar fólk vaknar skelþunnt og hugsar með eftirvæntingu til pizzasneiðar frá deginum áður í ísskápnum.  Sneiðinni er skellt með hraði í örbylgjuofninn og ýtt á start.  En ekkert gerist.  Örbylgjuofninn er bilaður.

  Þá er til ráð sem leysir örbylgjuofninn snöfurlega af hólmi:  Ráðið felst í því að skorða straujárn þannig að slétta hliðin snúi upp.  Straujárnið er hitað og pizzasneiðin lögð ofan á.  Til að hita efri hluta pizzunnar er heitu lofti frá hárblásara beint að henni.  Á skammri stundu verður pizzasneiðin eins og ný og ilmandi matarlykt kitlar nefið.

  Þetta ráð má einnig nota á ferðum um landið og erlendis.  Fólk hímir svo oft svangt á hótelherbergi og langar í rjúkandi heita pizzasneið,  hamborgara,  beikon, spælegg eða annað.  Þá er minnsta mál í heimi að skjótast út í búð og bera björg heim á hótel.  Svo er bara að draga fram straujárnið og hárblásarann.

 

Veitingaumsögn - Grill 66

 - Réttur:  Hamborgari

 - Veitingastaður:  Grill 66, bensínstöðinni í Álfheimum

 - Verð: 1235 kr.

 - Einkunn:  ** (af 5)

.

  Þýsk samloka,  kennd við hafnarborgina Hamborg,  nýtur vinsælda víða um heim.  Vinsældirnar felast sennilega í því að hamborgarasamloka er yfirleitt afgreidd með heitri nýgrillaðri kjötbollu.  Á síðustu árum er kjötbollan yfirleitt höfð flöt.  Það er heppilegt.  Þá er hún í jöfnu magni þvert yfir alla samlokuna. 

  Hamborgarar og pylsur fást í flestum bensínstöðvum á Íslandi.  Fátæklingum þykir þægilegt að grípa með sér heita fljótlagaða rétti af því tagi.  Kosturinn við pylsur og hamborgara er að það er mögulegt að naga þá undir stýri.

  Á bensínstöðinni í Álfheimum er veitingastaðurinn Grill 66,  nefndur í "höfuðið" á þjóðvegi 66 sem er að finna á Vestfjörðum.  Nánar tiltekið þá liggur hann frá Ísafirði til Kollafjarðar.  Svo skemmtilega vill til að það tekur 66 mínútur að aka þennan malarveg. 

  Að óreyndu mætti ætla að Grill 66 hafi byrjað sem veitingastaður við þjóðveg 66.  Svo er ekki.  Grill 66 er víða að finna á Íslandi.  En ekki á Vestfjörðum.  Þar með er komin hugsanleg skýring á nafninu:  Það vísar til þess að Grill 66 sé ekki við þjóðveg 66 en víða annars staðar.

 Nöfn á samlokum Grills 66 eru álíka langsótt.  Hamborgarinn sem hér er til umfjöllunar heitir Pontiac.  Fyrir utan nafnið á hann ekkert sameiginlegt með bílategundinni Pontiac.  Það er líka til smáþorp í Michigan sem heitir Pontiac.  Kannski lítur það út eins og hamborgari?

  Hamborgarinn Pontiac er 140 gr flöt nautahakksbolla með osti, steiktum lauk, sveppum,  jöklasalati og hamborgarasósu.  Hamborgarinn er safaríkur en bragðlaus.  Það er ágæt aðstaða til að snæða inni á veitingastaðnum en ég greip samlokuna með mér út.  Með í pakkanum var lítið plastmál sem innihélt kryddað salt fyrir franskar kartöflur.  Ég keypti ekki kartöflur.  Þess vegna dreg ég þá ályktun að saltkryddið hafi átt að fara á bragðlausan hamborgarann.  Kartöflukrydd hentar ekki á hamborgara.  Það er til hamborgarakrydd.  Best er krydd sem heitir "Best á hamborgarann".  Til þrautavara má komast af með aðeins pipar og salti.  Hamborgara þarf að krydda.  

  Ég get ekki mælt með Pontiac.  Nema menn taki sig á og kryddi kvikindið rækilega.  Verðið er of hátt.     

.

Fleiri nýlegar umsagnir: 

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

 

Opnar Joe & the Juice á Íslandi

Óhefðbundið

  Sumir ökumenn fara í hvívetna eftir umferðarlögum.  Þeir leggja til að mynda bílnum einungis í lögleg bílastæði.  Það er hefðbundin hegðun.  Aðrir reyna þetta en tekst ekki alltaf sem best upp.  Enn aðrir fara óhefðbundnar leiðir.  Þeir búa til sínar eigin reglur eftir hentugleika.  Það eru þeir sem eiga dýrustu fjölskyldubílana.  Frumleiki þeirra vekur hvarvetna undrun og hrifningu.

  Þessi notar alltaf spil á vörubíl til að leggja fjölskyldubílnum snyrtilega í holur sem hann hefur áður grafið.

  Fjölskyldumenn sem ólust upp með heimilisdýrum umgangast bíla sína eins og lifandi verur.  Eftir langa ökuferð leggja þeir bílinn á hliðina.  Það er til að leyfa honum að hvílast.  Jafnframt brynna þeir honum um leið.

  Örfáir ökumenn kunna þá list að leggja ofan á trjám.  Það er svo að bílinn renni ekki úr stæðinu.  

  Fleiri reyna að leggja á ljósastaur.  Það tekst sjaldnast vel.   Vænlegra er að leggja á vegrið.      

30 milljarðar á ári í umferðarslys