Litlu verður Vöggur feginn

  Ég brá mér norður í Skagafjörð.  Það var nemendamót á Steinsstöðum í Lýtingsstaðahreppi.  Endurfundir skólasystkina.  Þvílíkt gaman.  Við höfum hist á fimm ára fresti síðustu áratugi.  Þetta er svo gaman að það slær flestu við.  Núna erum við að nálgast sextugs aldurinn.  Þegar við hittumst svona dettum við rúma fjóra áratugi aftur í tímann.  Flest er eins og það var.  Það er að segja stemmningin.  Skemmtileg atvik rifjast upp.  Hellast yfir.  Á unglingsárunum áttaði maður sig ekki á því hvað við skólasystkinin vorum góðir vinir.  Þegar við hittumst núna áttar maður sig betur á því hvað vinaþelið er sterkt;  hvað manni þykir vænt um þessa góðu og skemmtilegu vini.

  Allt annað: Í gær átti ég erindi í Neinn,  bensínstöð við Hringbraut.  Þar er út við glugga borð.  Þar eru fjórir barstólar.  Þeir voru auðir þegar ég mætti á svæðið.  Ég keypti eitthvað smotterí og settist síðan á einn stólinn.  Fór að glugga í vikuritið Grapevine.  Eftir að hafa gluggað í Grapevine í nokkra stund stóð skyndilega yfir mér ábúðafullur maður merktur Landvélum.  Hann horfði brúnaþungur á mig.  Örvænting og ásökun skein úr hverjum andlitsdrætti.  Að lokum stundi hann upp:  "Ég sat hérna."  Hann var greinilega miður sín og í ójafnvægi. 

  Ég sá í hendi mér að þetta sæti var honum kært.  Ég ákvað þegar í stað að gera góðverk dagsins.  Ég færði mig yfir í næsta sæti og hélt áfram að glugga í Grapevine.  Hann tók umsvifalaust gleði sína og settist í gamla sætið sitt.  Svo sátum við þarna tveir í dágóða stund og glugguðum í Grapevine.  Það þurfti ekki meira til að gleðja hann.  Hann kumraði af ánægju og sötraði appelsín.  Litlu varð Vöggur feginn.   

  

Það er gaman að sjá fjörulabba

 

  Víða um land,  einkum á Vestfjörðum,  er skemmtileg skepna á vappi.  Hún heitir fjörulabbi.   Fjörulabbi heldur sig að mestu í sjónum.  Þegar enginn sér til laumast fjörulabbinn í land.  Mest ber á því um fengitíma.  Þá má sjá fjörulabba hér og þar í fjöru og jafnvel upp í hlíðum.   Fjörulabba er alveg sama þó að hann sjáist.  Hinsvegar gætir hann þess vandlega að enginn sjái hann koma upp úr sjónum né fara í sjóinn.  Þess vegna hefur enginn séð það.

  Fjörulabbi er svo gott sem alveg eins og kind að stærð og lögun.  Reyndar hafa sjónarvottar komið auga á fjörulabba sem er alveg eins og hundur að stærð og lögun.

 

 

 

 

 

 

  Fjörulabbi er ekki feiminn við ljósmyndavél.  Þvert á móti sækir hann í að "pósa" fyrir framan myndavél.  Besta aðferð til að komast í návígi við fjörulabba er að glenna framan í hann myndavél.  Þess eru dæmi að foreldri ætli að taka mynd af börnum sínum á Vestfjörðum þegar fjörulabbi kemur aðvífandi,  stuggar við börnunum og stillir sér upp fyrir framan ljósmyndavélina.  Frekjan er svo gengdarlaus.     

Lulla frænka

  Ég hef átt fleiri skemmtilega ættingja en Önnu á Hesteyri.  Anna Marta og móðir mín voru bræðradætur.  Systir pabba,  Lulla,  var líka skemmtileg.  Ég hélt upp á hana.  Hún var með annan fótinn á Kleppi og Geðdeild Borgarspítala.  Margoft reyndi hún að svipta sig lífi áður en það tókst.  Lulla var góð kona,  trygglynd og ættrækin.  Eftir að ég flutti sem unglingur til Reykjavíkur var hún dugleg að bjóða mér í heimsókn.  Hún var sömuleiðis dugleg að heimsækja mig.  Ekki síst eftir að synir mínir komu til sögunnar.  Hún átti það til að koma í heimsókn mörg kvöld í röð.  Það var gaman.  Lulla frænka var alltaf skemmtileg.

  Lulla gerði sér aldrei grein fyrir því að hún ætti við andleg veikindi að stríða.  Þegar hún var vistuð inni á Kleppi eða Geðdeild Borgarspítala sagði hún:  "Það halda margir að þetta sé geðdeild.  Það er eins og hver önnur della.  Þetta er heimili fyrir fólk sem þarf að hvíla sig."

  Eitt sinn var Lulla sett í vinnu hjá Múlalundi.   Múlalundur er það sem kallast verndaður vinnustaður.  Þá sagði Lulla:  "Það er alveg merkilegt hvernig getur safnast á einn vinnustað,  eins og Múlalund,  fólk sem eitthvað er að.  Ef það er ekki vangefið eða geðveikt þá er það á hækjum eða í hjólastól.  Það er eitthvað að öllum þarna nema mér.

Anna á Hesteyri og bíllinn hennar

  Anna frænka á Hesteyri var orðin nokkuð fullorðin þegar hún tók bílpróf og áskotnaðist Skoda bifreið.  Mig minnir að frændi okkar,  útgerðarmaður,  hafi gefið Önnu bílinn og bílprófið.  Eða alla vega verið henni innanhandar með hvorutveggja.  Bíllinn reyndist Önnu mikið ævintýri.  Hún skrifaði mömmu bréf og lýsti bílnum eins og um undur væri að ræða sem fáir hefðu séð með eigin augum.

  Bílinn skoðaði Anna í bak og fyrir.  Meðal annars vegna þess að hún þurfti að vita hvar einhver takki var í bílnum.  Ég man ekki hvort að það var takki til að opna bensínlok,  húdd eða skottlok.  Anna og vinnukarl hennar skiptu liði og leituðu skipulega að takkanum.  Karlinn leitaði inni í bílnum.  Anna leitaði utan á bílnum.  Þar á meðal skreið Anna undir bílinn.  Það var afrek út af fyrir sig.  Anna var það mikil um sig.  Hún sagði þannig frá:  "Það var aldeilis heppni að ég skyldi leita undir bílnum.  Þar fann ég nefnilega varadekk.  Ef ég hefði ekki leitað undir bílnum hefði mér aldrei dottið í hug að þar væri varadekk."

  Bíllinn entist Önnu í mörg ár.  Þó þjösnaðist hún á honum eins og um sterkbyggða dráttarvél væri að ræða.  Á móti kom að bíllinn var aldrei mikið ekinn í kílómetrum talið.  Að því kom að bíllinn gafst upp.  Þá var Anna að keyra á honum yfir á með stórgrýttum botni.  Anna hringdi miður sín í mömmu mína og sagði ótíðindin.  Mamma spurði hvort bíllinn hafi lent á stórum steini sem hefði skemmt eitthvað undir bílnum.  Anna andvarpaði, dæsti og svaraði döpur:  "Nei,  það er afar ólíklegt.  Ég hef oft keyrt yfir stærri steina sem hafa bankað miklu fastar undir bílinn án þess að hann hafi drepið á sér.  Það er einhver önnur ástæða fyrir því að bíllinn stoppaði." 

Fleiri frásagnir af Önnu frænku:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1290123/

Sparnaðarráð

  Á síðustu árum hefur íslenskur landbúnaður dregist saman.  Búum hefur fækkað og fólk flutt á mölina til að rýna í hagtölur í stað þess að framleiða hráefni til matseldar.  Þvers og kruss um landið standa aðgerðarlausar dráttarvélar.  Engum til gagns.  En mörgum til leiðinda.  Á sama tíma eykst stöðugt spurn eftir léttum og liprum mótorhjólum til að snattast um bæinn með niðurstöður úr hagfræðiútreikningum.  Á tímabili önnuðu kínversk mótorhjól að nokkrum hluta eftirspurninni.  Þegar á reyndi kom í ljós að þau voru úr plasti og duttu í sundur við að fara yfir hraðahindrun.  Margir fengu vinnu við að tína upp plastdót úr kínversku hjólunum.  Það sló tímabundið á atvinnuleysi.  Aðeins tímabundið.  Það kaupir enginn viti borin manneskja kínverskt mótorhjól í dag.  Óvitibornar manneskjur eru svo fáar að þær mælast varla í hagtölum mánaðarins.

  Lausnin á vandamáli dagsins er handan við hornið.  Hún felst í því að hvaða laghent stúlka sem er getur án fyrirhafnar breytt dráttarvél í lipurt snatthjól.  Það eina sem þarf til er svissneskur hnífur.  Allt annað er til staðar:  Stýri, sæti, mótor, framljós, afturljós, dekk og svo framvegis.  Það allra besta er að þegar dráttarvél er breytt í snatthjól þá eru til afgangs tvö varadekk.  Þessi lausn er svo ókeypis og auðveld að hún er sparnaðarráð. 

    

Finnum annað orð yfir "einelti"

  Orðið einelti skýrir sig sjálft að nokkru leyti.  Umboðsmaður barna skýrir þetta þannig: 

Einelti er niðurlægjandi áreitni eða ofbeldi, líkamlegt eða andlegt, sem stýrt er af einstaklingi eða hópi og beinist að einstaklingi sem ekki tekst að verja sig. Einelti felur í sér að einstaklingur er tekinn fyrir með síendurtekinni stríðni, látbragði, niðrandi ummælum og sögusögnum, andlegri kúgun, hótunum af ýmsu tagi, líkamlegri misbeitingu, félagslegri höfnun eða markvissri útskúfun.

  Umboðsmaðurinn tiltekur algengar birtingamyndir eineltis: 

• Uppnefni, stríðni eða niðurlægjandi athugasemdir. Þeir sem beita ofbeldinu hvíslast á um fórnarlambið, flissa og hlæja.
• Barnið er skilið útundan í leik, því er ekki boðið í afmælisveislur eða aðrar uppákomur hjá bekkjarfélögum, Barnið þarf að þola svipbrigði, augnagotur, þögn eða algert afskiptaleysi.
• Eigum fórnarlambsins er stolið, t.d. skólabókum, pennaveski, skólatösku, nesti eða íþróttafatnaði eða þessir hlutir eyðilagðir.
• Barnið er þvingað til að gera eitthvað sem stríðir algerlega gegn réttlætiskennd þess og sjálfsvirðingu, s.s. girt niður um barnið, það látið eyðileggja eigur annarra, jafnvel skólans. Barnið fær neikvæð SMS-skilaboð og hótanir.
• Gengið er í skrokk á barninu, það barið, klórað og hárreytt, sparkð er í það og því hrint.

  Fórnarlömb eineltis hafa mörg hver komið fram opinberlega að undanförnu.  Þau lýsa óhugnanlegri grimmd og andstyggilegheitum skólafélaga.  Þau eru lamin daglega í skólanum árum saman.  Það er stöðugt veist að þeim með uppnefnum og öðru niðurlægjandi orðalagi.  Mörg segjast þau hafa ítrekað leitt huga að sjálfsvígi.  Dæmi eru um að þau hafi gefist upp og svipt sig lífi.  Mörg, jafnvel flest, fórnarlömb eineltis telja sig hafa skaðast andlega til frambúðar.  Þau upplifa þunglyndi, vonleysi og sætta sig við vonda framkomu í sinn garð.

  Upp á síðkastið hefur borið á því að stjórnmálamenn kvarti undan einelti í sínu starfi.  Stjórnmálamenn kvarta líka undan því að aðrir stjórnmálamenn séu lagðir í einelti.  Þetta er fólk sem velur sér sjálfviljugt starf á vettvangi þar sem tekist er harkalega á um menn og málefni.  Þetta fólk gerir sjálft sig að opinberum persónum.  Þeir kvarta sárast sem sjálfir hlífa ekki öðrum við harkalegum lýsingum.  Þetta á við um fleiri opinberar persónur sem væla ámáttlega undan því að fólk í athugasemdakerfi dv.is líki ekki við músík þeirra og sé dónalegt.  Opinberar persónur sem jafnvel eru best þekktar fyrir ruddaskap og yfirlýsingagleði.

  Þetta er ekki eiginlegt einelti nema í víðustu merkingu orðsins.  Með því að nota orðið einelti yfir gagnrýni á kjaftfora stjórnmálamenn og dægurlagasöngvara er verið að gera lítið úr fórnarlömbum raunverulegs eineltis.  Leggjum heilann í bleyti og finnum annað orð yfir orðaskak og gagnrýni á kjaftforra stjórnmálamanna og hörundssára útbrunna skallapoppara.    

 

Litríkir og flottir bæir og þorp

  Íslensk þorp,  íslenskir kaupstaðir,  íslenskir sveitabæir og bara flest hús á Íslandi eru litlaus og ljót.  Hvít, grá eða máluð öðrum dauflegum litum.  Siglufjörður er undantekning.  Myndirnar hér fyrir ofan eru þaðan.  Gott ef það var ekki myndlista- og kvikmyndagerðarmaðurinn Jón Steinar Ragnarsson sem málaði bæinn rauðan og gulan og bláan...

  Grænlendingar kunna vel að meta skæra liti,  hvort sem er á fatnaði eða húsum.  Fyrir bragðið eru grænlensk þorp litrík og flott.  Hér eru nokkrar myndir:

  Í sumum löndum aðeins lengra í burtu má rekast á skærlitaða bæjarhluta.  Til að mynda í Gamla Stan í Stokkhólmi í Svíþjóð:

  Einnig í Wroclaw í Póllandi:

  Í Cinque á Ítalíu lífgar litagleðin upp á annars frekar ljótar byggingar:

  Margir Íslendingar hafa heillast af ýmsu á Pattaya í Tælandi. 

  Til samanburðar höfum við grámyglulega Reykjavík (og næstum hvaða bæ eða þorp á Íslandi):

 

Spennandi hljómleikar, kaffi og sölumarkaður 1. júní

 

  Nú verður heldur betur handagangur í öskjunni og fjörlegt í miðbæ höfuðborgar Íslands,  Reykjavík,  um næstu helgi.  Nánar tiltekið á Kirkjustræti 2.  Boðið er upp á glæsilega hljómleikadagskrá,  rjúkandi heitt og ilmandi kaffi,  nýbakað bakkelsi og stóran, fjölbreyttan og spennandi fata- og nytjamarkað. 

  Fjörið hefst klukkan 11.00 laugardaginn 1. júní í Herkastalanum og stendur til klukkan 17.00 sama dag.  Klukkan 14.00 stíga vinsælar poppstjörnur og hljómsveitir á stokk,  ein af annarri.  Þeirra á meðal er júrivisjón-söngvarinn Eyþór Ingi,  hljómsveitin Leaves,  færeyska söngkonan Dorthea Dam,  Steini í Hjálmum,  Sísý Ey og Siggi Ingimars. 

  Hátíðin heitir Hertex dagur 2013.  Tilgangurinn með hátíðinni er að skemmta sér og öðrum,  vekja athygli á og virkja náungakærleika og safna fé til hjálparstarfs Hjálpræðishersins;  fyrst og fremst til reksturs Dagsetursins á Eyjaslóð.  Það er athvarf fyrir útigangsfólk og aðra sem eru bágt staddir í lífinu. 

  Engin ein manneskja getur allt en allir geta eitthvað.  Nú er lag að hjálpast að við að hjálpa meðbræðrum okkar og -systrum sem hafa fallið utangarðs. 

Bestu trommuleikararnir

  Spin er næst söluhæsta bandaríska músíktímaritið.  Rolling Stone er söluhæst.  Rolling Stone er jafnframt söluhæsta músíktímarit heims.  Sala á þessum tímaritum í pappírsútgáfu hefur dalað töluvert eftir tilkomu internetsins.  Pappírsútgáfan af Rolling Stone selst í hálfri annarri milljón eintaka í dag - eftir að hafa áður verið nálægt tveimur milljónum eintak.  Pappírsútgáfan af Spin selst í hálfri milljón eintaka.  Að mestu í áskrift út um allan heim.  Það er svo einkennilegt í Bandaríkjunum að Spin og önnur bandarísk músíktímarit - önnur en Rolling Stone - eru ekki seld í blaðsöluvögnum eða sjoppum.  Þess í stað eru helstu bresku músíktímaritin seld þar.

  Engu að síður eru Spin og Rolling Stone ráðandi í heiminum í umfjöllun um rokkmúsík.   

  Nú hefur ritstjórn Spin tekið saman vel rökstuddan lista yfir bestu trommuleikara heims.  Svona listar Spin ráðast ekki af samanburði á tæknilegri færni hljóðfæraleikara heldur hvað hljóðfæraleikararnir gera fyrir hljómsveitirnar sem sínar.  Listar Spin eru þess vegna jafnan ólíkir öðrum slíkum listum. 

  Allir svona listar eru fyrst og fremst léttvægur samkvæmisleikur.  Enginn Stóridómur.  Smekkur fyrir músíkstílum og tónlist viðkomandi hefur margt að segja.  Þetta er aðeins til gamans.   

  Þannig er listi Spin yfir bestu trommuleikarana:

 1.  Dave Grohl (Nirvana)

  Spin:  Ekki með nákvæmustu tímasetningar eða flest litbrigði.  Þess í stað spilar Dave af tilfinningu, er ágengur og lætur stemmninguna ráða för.  Jafnframt er trommuleikur hans melódískur.

  Ég:  Dave er alltaf blessunarlega laus við rembing og stæla.

 

 

2.  Clyde Stubblefield og John "Jabo" Starks (James Brown)

  Spin:  Clyde og Jabo trommuðu ýmist sitt í hvoru lagi eða saman.  Clyde er hinn eini sanni fönk-trommari.  Jabo var með hárnákvæmar tímasetningar og "grúvið" sem skóp upphaf fönksins.

 

 

3.  Stewart Copeland (Police)

  Spin:  Byltingarkenndur trommuleikur sem einkenndist af strekktri sniðtrommu og reggí-kitli.  

 

 

4.  Tony Allen (Fela Kuti)

 

 

5.  Terry Bozzio (Frank Zappa)

6.  Jaki  Liebezeit (Can)

7.  Zigaboo Modeliste (The Meters)

8.  Steve Reid (Miles Davis og Sun Ra)

9.  ?uestlove (The Roots)

10.  Chad Smith (Red Hot Chili Peppers)

11.  Dave Lombardo (Slayer)

12.  Dale Crover (Melvins)

13.  Tim "Herb" Alexander (Primus)

14.  Will Calhoun (Living Colour)

15.  Drumbo (Captain Beefheart)

16.  Stephen Perkins (Jane´s Addiction og Porno for Pyros)

17.  Matt Cameron (Pearl Jam og Soundgarden)

18.  Jimmy Chamberlin (Smashing Pumpkins)

19.  Martin Chambers (The Pretenders)

20.  Tommy Ramone (Ramones)

21.  "Bigfoot" Brailey (Parliament / Funkadelic)

22.  George Hurley (Minutemen og fIERHOSE)

23.  Jon Theodore (The Mars Volta)

24.  Zack Hill (Death Grips)

25.  Bill Stevenson (Black Flag og Descendents)

26.  Ramon "Tiki" Fulwood (Parliament / Funkadelic)

27.  Mike Bordin (Faith No More)

28.  Budgie (Siouxsie and the Banshees)

29.  Danny Carey (Tool)

30.  Glenn Kotche (Wilco)

  Af merkum trommuleikurum sem ná ekki inn á Topp 30 en eiga þar engu að síður heima má nefna: 

  Tómas Haake í Meshuggah (32),  Mick Harris í Napalm Death (37),  Hugo Burnham í Gang of Four (49),  Bill Ward í Black Sabbath (62),  Igor Cavalera í Sepultura (73) og Topper Headon í The Clash (81).  Til að undirstrika græskulaust gamanið er í 60. sæti Roland trommuheili.

 

Einfaldasta og hraðvirkasta aðferð við að skræla kartöflur

 

  Íslendingar borða kartöflur á hverjum degi.  Hverjum einasta degi.  Ekki einu sinni heldur að minnsta kosti tvisvar á hverjum degi.  Jafnvel oftar þegar best lætur.  Samt er það svo einkennilegt að fæstir kunna einföldustu og hraðvirkustu aðferðina við að skræla kartöflurnar.  Fólk hangir í þeirri seinlegu og klaufalegu aðferð að dunda sér við að skræla heitar kartöflurnar með hníf.  Mörg handtök fara í að skræla hverja kartöflu með þeirri aðferð. 

  Aðrir setja kartöflurnar hráar í skrælivél.  Þar þeytast kartöflurnar um í langan tíma undir ægilegum hávaða frá vélinni.  Að því loknu eru kartöflurnar soðnar án hýðis.  Þær verða vatnskenndar, bragðlausar og næringarlausar.  Verra er að langur tími fer í að þrífa skrælivélina eftir hverja notkun. I raun fer meiri tími í þrifin heldur en að skræla soðnar kartöflur með gamla tímafreka laginu. 

  Einfalda og hraðvirka aðferðin er þessi:  Nýsoðin kartafla er sett í ískalt vatn og höfð þar í 5 sek.  Við það losnar skrælið.  Það þarf aðeins að kippa því laflausu af með einu handtaki.  Auðveldast er að vinda það af kartöflunni.

Hvað segir rithöndin um Sigmund Davíð?

  Í dag hafði blaðamaður á visir.is samband við mig.  Erindið var að hann langaði til að vita hvað rithönd væntanlegs forsætisráðherra Íslands,  Sigmundar Davíðs Gunnlaugssonar,  segði um hann.  Eins og við mátti búast tók ég erindinu vel og greindi eiginhandaráritun Sigmundar Davíðs í snatri.  Niðurstöðuna má sjá með því að smella á þennan hlekk: 

http://www.visir.is/undirskrift-sigmundar-bendir-til-bjartsyni,-hagsyni-og-stjornsemi/article/2013130529722

Lögreglan stöðvaði Sigmund

Varaforsetinn vill súkkulaðikúlur í stað blýkúlna

  Varaforseti Bandaríkja Norður-Ameríku heitir Jói Biden.  Hann hefur sérkennilegan kæk.  Þegar hann skrökvar þá klípur hann í nefið á sér og kippir í.  Fyrir bragðið er hann oft og iðulega blóðugur um nefið. 

  Nú hefur Jói fengið hugljómun og ákafan áhuga fyrir því að í Bandaríkjum Norður-Ameríku verði hefðbundnum byssukúlum,  blýkúlum,  skipt út fyrir súkkulaðikúlur.  Rök hans fyrir því eru þau að blýkúlur séu varasamar og geti valdið skaða.  Súkkulaðikúlur muni aftur á móti gleðja.  Foreldri sem skjóti á börn sín í misgripum fyrir innbrotsþjófa kunni vel að meta að skjóta á þau súkkulaðikúlum í stað blýkúlna.  Hrískúlur eru of léttar og ekki nothæfar.  Gegnheilar súkkulaðikúlur - helst suðusúkkulaði - séu málið. 

  Jói bar þetta undir Hussein Obama forseta Bandaríkja Norður-Ameríku.  Obama svaraði því til að hann sé mest fyrir hamborgara og mjólkurhristing.

  Það jaðrar við að Pete Seeger (200 ára gamall) sé með færeyska húfu.  

Áríðandi að vita

  Á eða við sturtu er að öllu jafna lítil hilla eða bakki.  Vandamálið er að fæstir vita til hvers sá búnaður er.  Sumir hengja fötin sín á þetta á meðan þeir skola af sér.  Þá rennblotna fötin.  Það er ekki gott.  Aðrir koma þarna fyrir logandi kerti.  Þeir ætla að hafa það kósý á meðan þeir sturta sig.  Vatnið úr sturtunni er eldsnöggt að slökkva á kertinu.  Þá er ekkert gaman lengur.  Enn aðrir troða þarna allskonar sápum, sjampói, hárnæringu, Aloe Vera geli, rakáhöldum, hárlakki, tannbursta og allskonar.  Þetta er ekki staður til að fylla með svoleiðis dóti.

  Eini tilgangurinn með litlu hillunni er sá að þar er hægt að leggja frá sér bjórdósina á milli sopa.

Íslensk peysa stelur senunni

  Nú stendur yfir fundur Norðurheimskautsráðsins í Kiruna í Svíþjóð.  Svo leiðinlega vill til að Svíar harðneita að samþykkja Grænlendinga sem aðildarþjóð í Norðurheimskautsráðinu.  Svíarnir hanga á því eins og hundur á roði að Grænlendingar séu hluti af Danmörku og Danmörk sé aðildarþjóð.  Það sé Dana að gæta hagsmuna danska sambandsríkisins og þar með Grænlendinga.  Þessi leiðinlega afstaða Svía varpar skugga á fund Norðurheimskautsráðsins.  

  En það er einnig sitthvað sem gleður.  Hæst ber þegar utanríkisráðherra Svíþjóðar,  Carl Bildt,  tók á móti utanríkisráðherra Bandaríkja Norður-Ameríku,  John Kerry.  Carl var í íslenskri prjónapeysu.  John hrópaði fagnandi:  "Þú átt íslenska prjónapeysu eins og ég.  Þumall upp fyrir því!"

  

Grænlendingar taka ekki þátt

Jon Bon Jovi valdi færeyska músík

 

  Stóra fréttin í dönskum fjölmiðlum í dag er að bandaríska hljómsveitin Bon Jovi hafi kolfallið fyrir færeyskum tónlistarmanni.  Bon Jovi er bandarísk hljómsveit og eitt stærsta nafnið í rokkheiminum í dag.  Hún hefur komið fjölda laga í 1. sæti bandaríska vinsældalistans og ennþá fleiri nálægt toppsætinu.  Þekktasta lag Bon Jovi er sennilega Livin´ On A Prayer.  Plötur með Bon Jovi hafa einnig ratað í 1. sæti bandaríska vinsældalistans.  Þær hafa samtals selst í á annað hundrað milljón eintökum.

  Bon Jovi er hljómsveit söngvarans Jon Bon Jovi.  Hann er fæddur og uppalinn í New Jersey,  9 milljón manna smáríki við hlið New York.  Frægasti sonur New Jersey er Brúsi frændi (Bruce Springsteen).  Þeir Jon Bon Jovi eru góðir vinir.  

  Ég er úr Skagafirðinum.  Þar er Bon Jovi í miklum metum.  Eiginlega ríkir Bon Jovi fár á Sauðárkróki.  Sjálfur er ég ekki í hópi æstustu aðdáanda Bon Jovi.  En ég ber virðingu fyrir kauða.  Ástæðan er sú að ég sá í erlendri sjónvarpsstöð heimildamynd um kappann.  Þar kom fram að hann má ekkert aumt sjá.  Hann er mikill mannvinur.  Hann er auðmaður hvað tekjur varðar en ver auðæfum sínum í að hlaupa undir bagga með útigangsmönnum.  Hann kaupir heilu fjölbýlishúsin (blokkir) undir útigangsfólk.  Hann heimsækir íbúana reglulega og gengur úr skugga um að vel fari um þá.  Lengst af hélt hann þessu leyndu fyrir fjölmiðlum.  Og ætlaði að hafa þetta fyrir leyndarmál.  Hann óttaðist að uppátækið yrði skilgreint sem hann væri að hreykja sér eða hampa sér á kostnað útigangsmanna.  Framan af reyndi hann að koma í veg fyrir að upplýsingar um þetta kæmu fram á Wikipedia. 

  Uppátækið barst til eyrna Bills Clintons sem vildi vekja athygli á framtakinu.  Afstaða Clintons réðist af því að hann taldi uppátæki Jons verða öðrum auðmönnum til eftirbreytni.  Ég held að það hafi samt ekki orðið raunin.  

  Jon Bon Jovi rekur einnig veitingahúsakeðju.  Ég man ekki hvað hún heitir.  Þar eru engir verðlistar í gangi.  Viðskiptavinir ráða hvað þeir borga.  Útigangsmenn þurfa ekki að borga neitt fyrir máltíðir þar.  Þeim stendur til boða að vinna sjálfboðavinnu í eldhúsi gegn máltíð.  Þeir ráða því þó.  Ef þeir kjósa að borða á veitingastaðnum án vinnuframlags þá er það þeim frjálst.  Aðrir gestir eru hvattir til að borga fyrir máltíð ríflega upphæð til að standa undir útgjöldum við máltíðir fyrir útigangsmenn.  Dæmið gengur alveg upp þannig.  Reksturinn stendur undir sér.  Eiginlega engir útigangsmenn misnota aðstöðuna.  Þeir sem engan pening eiga fyrir máltíð bjóða fram vinnu sína í eldhúsinu.  Margir kunna þessu svo vel að þeir skila vinnuframlagi sem fer langt umfram kostnað við máltíð.

  6. júní halda Bon Jovi hljómleika í Parken í Danmörku.  Jon Bovi fékk músíksýnishorn frá 60 hljómsveitum til að velja úr upphitunarnúmer.  Hann og félagar hans í Bon Jovi lágu yfir þessum sýnishornum í nokkrar vikur.  Niðurstaðan varð sú að þeir völdu færeyska tónlistarmanninn Jens Marni til að hita upp fyrir sig.  Áreiðanlega hjálpaði hvað nafnið Jens er flott.  

  Danskir fjölmiðlar segja að val Bon Jovi á upphitunarnúmerinu þýði að Jens Marni verði stimplaður rækilega inn í dönsku rokkmúsíksenuna.  Hann verði stórt nafn í dönsku músíksenunni.  

  Jon Bon Jovi er góður maður og vel greiddur.  Þökk sé mömmu hans sem er hárgreiðsludama.  

  

Hræsnari

 

  Rámi breski söngvarinn Rod Stewart sendi nýverið frá sér plötuna Time.  Áður hafði hann ekki nennt að semja neina söngva til fjölda ára.  Raulaði bara einhverjar krákur (cover songs).  Á Time er að finna lagið Brighton Beach.  Þar syngur Rámur um fyrstu kærustu sína,  Suzönnu.  Þau voru 16 ára.  Hún er jafnframt barnsmóðir elsta barns hans,  Söru.  Í Brighton Beach syngur Rámur um það hvað hann elskaði Suzönnu heitt og hversu þungbært var fyrir hann er hún yfirgaf hann.  

  Suzanna er jafnaldri Rods,  68 ára.  Hún ber honum illa söguna.  Sakar hann um að hafa gufað upp um leið og hún tjáði honum að barn væri komið undir belti.  Hann lét hana ekki ná á sér eftir það áratugum saman.  Suzanna lýsir Rod sem ómerkilegum hræsnara.  Hann hafi aldrei skipt sér af dóttir þeirra og það hafi farið mjög illa með þær mæðgur.  Núna sjái hann aftur á móti eitthvað söluvænlegt við það að syngja væminn fortíðarhyggjusöng um ástarsambandið.  Verra er að hann snúi þar sögunni sjálfum sér í vil.  Það sé vænlegt til vinsælda að gera út á samúð fólks með fórnarlambi.

  Suzanna álasar Rod ekki fyrir að stinga af á sínum tíma.  Hann hafi verið ungur og vitlaus með stóra framtíðardrauma.  Hinsvegar er hún grútspæld yfir framkomu hans eftir að hann komst til vits og ára.  En á sínum tíma særði brotthlaup og svik Rods hana djúpu sári.  Það var ekki auðvelt að vera 17 ára einstæð móðir á Englandi 1964.  Það var svo erfitt að fyrir tilstilli barnaverndarnefndar var dótturinni,  Söru,  komið í fóstur hjá vandalausum.  Það tókst ekki betur en svo að barnið flæktist næstu árin eins og jó-jó á milli fósturheimila.

  Sarah fékk ekki að vita hver faðir hennar var fyrr en hún var orðin 19 ára.  Eftir það talaði hún um fátt annað en Rod föður sinn.  Hún hengdi upp plaköt af honum á svefnherbergisveggi hjá sér,  keypti allar bækur um hann og keypti öll blöð sem fjölluðu um hann.  En stelpan var einnig svekkt út í kallinn fyrir afskiptaleysið.  Það toguðust á í henni einhverskonar ástar-hatur tilfinningar í garð föður síns.  Móðir hennar vill meina að þessi staða hafi eyðilagt margt í lífi Söru.  Þráhyggja á háu stigi fyrir því að vita sem mest um föður sinn hafi meira að segja eyðilagt ástarsambönd hennar.  Hún fór í ruglið (sennilega vímuefnaneyslu) og gekk illa að fóta sig í lífinu. 

  Suzanna er búsett í Frakklandi.  Hún skrifaði Rod nokkur bréf með áskorun um að hann hefði samband við dóttir sína.  Án árangurs.  Að lokum leitaði Suzanna Rod uppi þegar hann hélt hljómleika í París.  Þá loks lét Rod undan þrýstingnum og hafði samband við dóttir sína.  Hún þá komin á sextugsaldur.  Það var eins og við manninn mælt að Sara fann loks frið í sinni sál.  Rámur virðist einnig hafa fengið eitthvað út úr því að kynnast dóttir sinni.  Hann er duglegur að hringja í hana og spjalla.  Kynni hans af dótturinni virðast hafa orðið vítamínssprauta í sköpunargleði.  Hann fékk innblástur til að semja söngva á ný,  samanber  Brighton Beach.  

 

Stewart var háður sterum

Veitingahússumsögn

  - Réttur:  Blandaður "smakkseðill"

  - Veitingastaður:  Grillmarkaðurinn, Lækjargötu 2

  - Verð:  8900 kr.

  - Einkunn:  ***** (af 5)

  Þegar inn í Grillmarkaðinn er stigið blasa glæsilegar innréttingar við.  Þær eru risa töff.  Hráar,  berar,  grófgerðar en jafnframt háklassa.  Gott dæmi um það eru sjálf borðin.  Þau eru ekki þessi dæmigerðu ferköntuðu dúkuðu borð sem einkenna fína veitingastaði.  Þess í stað er borðplatan þykk þverskorin tréplata.  Ójafnar og bylgjulaga útlínur trjábolsins fá að njóta sín.  Engin tvö borð eru nákvæmlega eins.  Platan er lökkuð og hver æð og önnur náttúruleg sérkenni tréplötunnar fá að njóta sín.  Enginn dúkur. 

  Eldhúsið er opið og að hluta frammi í borðsal.  Það er ævintýraleg stemmning að sjá eldtungur teygja sig hátt upp frá grillinu og kokka ganga frá sósum og öðru með réttunum.

  Eftir að hafa verið vísað til sætis er vatnsflaska borin á borð ásamt vínlista.  Svo kemur á tréplötu fjölkornabrauð (bakað á staðnum) og smjör (lagað á staðnum).  Smjörið er ókryddað en við hlið þess er smáhrúga af öskusalti.  Viðskiptavinir geta sjálfir saltað smjörið ef löngun er til þess. 

  Grillmarkaðurinn er háklassa veitingastaður og verðið eftir því.  Þegar rennt er yfir matseðilinn blasir við að besta val er svokallað smakk:  Samsettur pakki með af mörgu af því besta á spennandi matseðlinum.  Forréttir,  aðalréttir og eftirréttir. 

  Í forrétt var djúpsteiktur harðfiskur í grænum hjúpi (kannski eitthvað úr þara?),  djúpsteiktur smokkfiskur,  grilluð svínarif með dressingu og hunangi.  Yfir þau var stráð bragðgóðri kökumylsnu,  nautaþynnur (eiginlega þykkt skorið smá-roastbeaf) með remúlaði, steiktum lauk og grænmeti);  hrefnusteik með afskaplega góðri þunnri glærri sósu.  Hrefnusteikin var svo mjúk að hún bráðnaði á tungunni.   Besta hrefnusteik sem ég hef smakkað.  Svo var borin fram hægelduð önd með spínati og fleiru. 

  Í aðalrétt var grillaður lax,  lamba T-bein með stökkum sætum kartöflum,  gulrótum og bearnaise-sósu;  nautavöðvi úr framhrygg með frönskum kartöflum.  Frönsku kartöflurnar eru þær bestu sem ég hef bragðað.  Þær eru ekki þessar hefðbundnu (beinir renningar) heldur krullaðir hringir með snörpu kryddbragði. 

Laxinn er stökkur og kryddaður að utan en dúnmjúkur að innan.  Mér þótti hann vera besti rétturinn.  Og þó.  Það var svo margt annað sem var besti rétturinn á meðan hann kitlaði bragðlaukana.

 

  Í eftirrétt voru súkkulaðimús,  ísréttir,  kaka með skyri og allskonar sem ég kann ekki að nefna.  Eflaust hef ég gleymt að telja upp einhvern forrétt eða aðalrétt.  Allur þessi fjöldi rétta ruglar mann fljótlega í ríminu.  En gerir máltíðina þeim mun ævintýralegri upplifun.     

 

  Hver einn og einasti réttur var einstaklega ljúffengur.  Betri en sambærilegir réttir annars staðar.  Og margir "öðru vísi" og komu ánægjulega á óvart.  Allir eldaðir á fullkominn hátt með aðdáunarlega vel völdu kryddi, sósum, grænmeti og öðru meðlæti.  Það er meiriháttar upplifun og algjört ævintýri að kynnast "smakkinu" á Grillmarkaðnum.  Ég hef ekki áður gefið veitingastað 5 stjörnur í einkunn (fullt hús).  Grillmarkaðurinn er vel að þeirri einkunn kominn.  Orðið frábært á við um allt sem snýr að þessum stað.

  Það á líka við um þjóna staðarins.  Maður var ekki fyrr búinn að leggja frá sér gaffal en þjónn var mættur með nýjan disk, hnífapör og næsta rétt.  Samt án þess að reka á eftir.  Andrúmsloftið var afskaplega afslappað og þægilegt.  Þjónarnir spurðu bara hvort að þeir mættu taka af borðinu tiltekna bakka eða hvort að þeir ættu að leyfa þessum bakka að vera áfram þó að annar réttur væri að koma á borðið.  Það var "brjálað" að gera (öll borð þéttsetin) en þjónar sýndu engin merki álags eða streitu.  Gáfu sér tíma til að gefa ráð, útskýra þetta og hitt og spjalla.  Maður upplifði að borðinu væri sinnt af alúð og natni,  eins og þetta borð væri að fá bestu þjónustu.  

  Niðurstaða:  Grillmarkaðurinn er frábær veitingastaður.  Frábær matur.  Frábær þjónusta.   

.  

Fleiri nýlegar veitingaumsagnir:

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296771/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1296313/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1288948/

http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1287104

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1284984/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1282151/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1280116/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1279446/

http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1270414/

Nauðgarinn er ennþá starfandi lögregluþjónn

  Það var rétt ákvörðun hjá Erlu Bolladóttur að kæra lögreglumanninn sem nauðgaði henni í gæslufangelsi í Síðumúla.  Vitandi það að málið var fyrnt og að hann myndi neita sök.  Kæran sendir lögreglumanninum og lögreglunni í heild skilaboð og undirstrikar í hvað vondri stöðu sakborningar voru.  Verra er að nauðgarinn er ennþá laganna vörður og þjónn.  Verra er líka að ríkissaksóknari hafi ekki séð ástæðu til að rannsaka málið út frá því að unglingsstúlkunni í einangrun var gert að taka inn getnaðarvarnapillu í kjölfar nauðgunarinnar.  Sú staðreynd,  skjalfest,  vottar að læknir og fangaverðir vissu af nauðguninni. Þeir voru meðsekir.  Tóku þátt í að fela verksummerki (þungun) glæpsins.

   Það að nauðgarinn sé ennþá starfandi lögreglumaður sýnir - eins og margt fleira - að glæpamennirnir í Guðmundar- og Geirsmálinu voru lögreglumennirnir og fangaverðir.  Svo og tilteknir blaðamenn,  saksóknari, dómarar og þýski spaugfuglinn Karl Schutz.     

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Karl var óhugnanlega líkur styttunni af Geirfinni.  Fólk tók stundum feil á þeim.

„Málinu er lokið af minni hálfu“

Gætið ykkar á lottóvinningaþjófunum

  Allir kaupa lottómiða einstaka sinnum.  Sumir jafnvel oftar.  Enginn fylgist með sjálfum útdrættinum.  Enda óþarfi.  Miklu þægilegra er að koma síðar við á næsta lottósölustað og láta renna miðanum í gegnum lottóvélina.  Þar liggur hinsvegar hundur grafinn.  Vandamálið er það að víða er vélin staðsett langt frá afgreiðsluborðinu.  Einungis afgreiðslumaðurinn sér hvort að um vinningsmiða sé að ræða eða ekki.  Til þess er leikurinn gerður:  Að stela lottóvinningum af grandalausum viðskiptavinum.

  Á dögunum var 26 ára afgreiðslumaður í Kent á Englandi dæmdur fyrir svona þjófnað.  Dómurinn hljóðar upp á eins árs fangelsi og 200 klukkutíma samfélagsþjónustu.  Að vísu fellur fangelsunin niður ef þjófurinn heldur almennt skilorð í 24 mánuði.  Þetta er vægur dómur fyrir næstum 15 milljón króna þjófnað frá manni út í bæ (79.887 sterlingspund x 184). 

  Aðferð þjófsins var hefðbundin:  Viðskiptavinurinn rétti honum nokkra gamla lottómiða og bað hann um að renna þeim í gegnum lottóvélina.  Afgreiðslumaðurinn brást vel við erindinu.  Eftir að hafa rennt miðunum í gegn lagði hann miðana til hliðar og tilkynnti kúnnanum að einn miðinn gæfi 2000 krónur (10 sterlingspund).  Kúnninn snéri glaður til vinnu sinnar.  Þar fletti hann í rælni upp á lottóútdrættinum.  Honum sýndist þá sem vinningsmiðinn ætti að skila sér næstum 200 þúsund kalli (1000 sterlingspundum).   

  Þegar hér var komið sögu fór að síga í kallinn.  Það sótti að honum ólund.  Hann hélt þegar í stað með nokkrum vinum sínum til lottósölustaðarins.  Þar krafðist hann þess að fá miðann sinn.  Afgreiðslumaðurinn sagði að það tæki nokkra klukkutíma að fara í gegnum 3 poka fulla af lottómiðum og bauð honum að koma síðar.  Vinirnir kusu heldur að fara í gegnum pokana sjálfir.  Þar fannst ekki rétti miðinn.  Eftir ítarlega leit í sjoppunni fannst vinningsmiðinn upprúllaður á bak við trésúlu.  Þegar á reyndi kom í ljós að vinningurinn var miklu hærri en eigandinn hélt.

  Fyrir dómi sagði þjófurinn að þetta væri allt saman hlálegur misskilningur.  Það hafi aldrei hvarflað að sér að stela vinningnum.  Því til sönnunar fullyrti hann að fjármál sín væru í góðu lagi og hann hefði enga þörf fyrir aukakrónur.  Að vísu væri hann ekki ríkur.  En heldur ekki alveg blankur. 

  Takið eftir því hvað afgreiðslufólk á lottósölustöðum er oft allt í einu loðið um lófana;  Kaupir sér óvænt 10 milljón króna bíl (þó að árslaun séu 2,5 milljónir fyrir skatt) og fer í heimsreisu á lúxusfarrými.  Tilviljun?  Alltaf tilviljun?  Ó nei.  Þumalputtareglan er sú að sniðganga aðrar lottóvélar en þær sem eru á afgreiðsluborðinu.  Þá getur þú séð hver viðbrögð vélarinnar eru við lottómiðanum.  Hitt eru ósvífin þjófabæli.  Skamm, skamm.  

  Lottóvinningsþjófur.

  Vettvangur lottóvinningsþjófnaðar. 

Það þarf að passa upp á bjálfa

  Fólk kann ekki fótum sínum forráð.  Það er bjálfar.  Ef ekki væri fyrir ákveðni, árvekni og afskiptasemi opinberra embættismanna er næsta víst að margur lendi í vandræðum.  Ekki aðeins með sig.  Einnig með sína.  Þökk sé mannanafnalöggunni og öðrum slíkum spaugfuglum.

  Ábúðafulli,  ábyrgðarfulli,  metnaðarfulli og meira fulli embættismaðurinn nærist á því að veita bjálfum leiðsögn.  Annars fer illa.  Bjálfar gætu til að mynda tekið upp á því að synda í straumhörðum fossum við lífshættulegar aðstæður ef engin væri forvörnin.  Hún felst í því að banna sund á svoleiðis stöðum.

  Embættismenn eru vakandi og sofandi yfir því að koma auga á eitthvað sem áríðandi er að banna.  Eða eitthvað til að beina bjálfum inn á réttar brautir.  Forða þeim frá hættum og vandræðagangi.  Stundum kemur fyrir að samviskusömustu og hugmyndaríkustu embættismönnum dettur ekkert í hug.  En samviskan lætur þá ekki í friði.  þeir vita að bjálfarnir treysta á leiðsögn þeirra.  Bjálfarnir horfa um allt í leit að skiltum með upplýsingum um hvað má ekki.  Frekar en að hafa ekkert skilti láta embættismenn setja upp skilti með upplýsingum um að skiltið sé ekki í notkun.

  Í öðrum tilfellum er gripið til þess ráðs að gefa á skilti upp nánari upplýsingar um skilti sem þjónar engum öðrum tilgangi.  Bjálfar fyllast öryggistilfinningu þegar þeir lesa upplýsingar um að þannig skilti megi ekki snerta vegna þess að brúnir þess séu hættulega beittar.

 

  Embættismenn grípa oft til stílbragðs sem kallast stofnanamál.  Það einkennist af því að enginn skilur almennilega hvað þeir eru að segja.  Ekki þeir sjálfir heldur.  Samt hljómar textinn ábyrgðarfullur og leiðbeinandi.  Eins og:  "Reykingar bannaðar innan 15 feta allsstaðar."

  Huga þarf að og skima eftir skiltum frá embættismönnum hvar sem þau kunna að leynast. Brýnt er að vita að ekki megi skjóta vélhjólaknapa í landi Skógræktar ríkisins.  Annað er útbreiddur misskilningur og refsivert athæfi.