Í þá gömlu góðu daga - II

  Áður:  "Mamma,  ég er að fara út að spila fótbolta."

  Nú:  "Mamma,  en ég er að spila fótbolta."

  Áður:  "Farðu inn í herbergið þitt!"

  Nú:  "Farðu inn í herbergið þitt!"

  Afmæli áður:  "Vá,  sjáið alla pakkana!"

  Afmæli nú:  "Vá,  sjáið hvað margir muna eftir mér á Fésbók!"

 

Í þá gömlu góðu daga

Hlustað á músík

 

 

Horft á bíómyndir.

 

Spjallað við vini.

 

 

Dagblöðin lesin.

 

Spiluð músík.  

 

 

Til að fá stærri og skýrari mynd þarf að smella á hana.

Fleiri skemmtilegar ljósmyndir af glysgjörnum

 

  Í gær setti ég inn nokkrar broslegar ljósmyndir af glysgjörnum beljum.  Fleiri eru glysgjarnir og sækja í flott hálstau.  Þar á meðal þessi:

  Þetta er eiginlega toppur á flottu hálstaui.  Ef dúfur finna heila fransbrauðssneið þá éta þær allt nema skorpuna.  Hana smeygja þær upp á háls sér og eru rígmontnar.

  Á einhverjum svæðum í Asíu þykir flott að hlaða málmhringjum um háls stúlkna.  Fyrstu hringjunum er komið fyrir þegar stelpurnar eru aðeins 5 ára gamlar.  Svo er nýjum hring bætt við ár hvert.  Þetta þykir mjög flott.  Því fleiri málmhringi sem stúlkurnar bera þeim mun merkilegri þykja dömurnar.   Ein rökin fyrir þessu hálsskrauti eru að rándýr, tígrisdýr, ljón og villisvín,  geti ekki bitið stelpurnar á háls. 

  Verra er að eiginmenn þessara kvenna eiga það til að klippa af þeim hálsskrautið í refsingarskini fyrir meint framhjáhald.  Þá er hálsinn of veikbyggður til að bera höfuð þeirra.  Þær verða álútnar og dauði er vís - þó að þær geti tímabundið borið haus með því að halda honum í skorðum með höndunum. 

  Þessi er bandarískur og var að mótmæla einhverju með heimatilbúnu háls/höfuðskrauti.  Ég man ekki hverju maðurinn var að mótmæla en nágrönnum hans þótti höfuðskrautið asnalegt og ljótt.

  Víða í Afríku þykir flott að vera með hjólbarða eða eitthvað í þá veru um hálsinn.  Það er stöðutákn.

  Breskir stjórnmálamenn skreyta sig iðulega með dekkjaslöngum þegar þeir funda með útlendingum.  Í seinni tíð sækja Bretarnir meira í einskonar dekkjaslöngulíki úr skærlitum tauefnum.  Helst úr silki.  

Bráðskemmtilegar myndir af skrautgjörnum beljum

 

  Fólk er glysgjarnt.  Það skreytir sig í tíma og ótíma með glitrandi hálsmenum, litríkum hálsbindum og slaufum,  setur á sig skrautlegar húfur og hatta.  Að þessu leyti - og ýmsu öðru - eiga kýr og mannskepnan samleið.  Kýr sækja stíft í að vera með skraut um háls eða höfuð.  Sú beljan sem nær að troða sér í glæsilegasta og stærsta hálsmenið eða höfuðfatið er aðal beljan í fjósinu í mörg ár á eftir. 

  Stundum sést þeim ekki fyrir í kapphlaupinu um að vera flottasta beljan.  Það á einkum við er þær troða upp á háls sér naglföstum hlutum á borð við rimlahlið.  Heppilegast er að troða léttum álstiga um hálsinn.  Þá er hægt að bíta gras og drekka vatn eins og ekkert hafi í skorist á milli þess sem beljan montar sig af hálsskrautinu.   

Æðislega flottir hljómleikar í Norræna húsinu. Eivör með hljómleika í Langholtskirkju í kvöld

  Færeyska djasshljómsveitin Yggdrasil hélt frábæra hljómleika í Norræna húsinu í gærkvöld.  Með í för voru íslenski saxafónleikarinn Eyjólfur Þorleifsson og grænlenski trommudansarinn og leikarinn Miké Thomsen.  Báðir fóru á meiriháttar kostum og áttu stjörnuleik.  Yggdrasil er mjög góð hljómsveit sem ég hef fylgst með í þrjá áratugi.  Eyjólfur og Miké ljáðu djassi Yggdrasils nýja vídd.  Miké er magnaður leikari;  túlkaði á áhfrifaríkan hátt hesta,  fugla, Indíana o.fl.  Trommudans hans smellpassaði einkar vel við tónlist Yggdrasils.

  Í kvöld er Eivör með hljómleika í Langholtskirkju.  Eivör er þar ein með kassagítarinn sinn.  Þannig er hún flottust.

Spennandi færeyskir hljómleikar um helgina

 

  Í kvöld (laugardag) klukkan hálf níu (20.30) verða heldur betur spennandi hljómleikar í Norræna húsinu með vestnorrænu hljómsveitinni Yggdrasil. 

  Þessi hljómsveit var stofnuð fyrir 30 árum af Færeyingnum Kristian Blak,  píanóleikara og tónskáldi.  Hann er reyndar margt annað.  Hann er potturinn og pannan í færeysku tónlistarlífi.  Þar rekur hann stærsta plötufyrirtækið,  Tutl (sem gaf m.a. út plötuna frábæru  Baldur  með Skálmöld).  Hann rekur einnig plötuverslun og stendur fyrir ótal tónlistarhátíðum í og utan Færeyja.  Hann spilar með fjölda hljómsveita af ýmsu tagi.  Bara svo fátt eitt sé nefnt.

.

  Kristian Blak er fæddur í Danmörku en hefur búið í Færeyjum í næstum fjóra áratugi.  Honum skilgreinir sig eðlilega sem Færeying burt séð frá fæðingarstaðnum.

.

  Yggdrasil var upphaflega samnorræn hljómsveit sem blandaði saman þjóðlegri músík (etnískri) og djassi.  Liðskipan Yggdrasil hefur aldrei verið fastnegld niður.  Í dag eru í Yggdrasil hljóðfæraleikarar sem voru ekki fæddir þegar ferill Yggdrasils hófst.  Eivör var söngkona Yggrasils um 2ja ára skeið. 

.

  Yggdrasil hefur sent frá sér plötu á hverju ári.  Þar af tvær með Eivöru. 

  Á hljómleikunum í Norræna húsinu verða með í hljómsveitinni grænlenskur trommudansari og íslenskur saxafónleikari.  Yggdrasil er töluvert djassaðri en í þeim tóndæmum sem hér fylgja.  Þetta er aldeilis frábær hljómsveit,

  Miðaverð á hljómleikana er aðeins 1000 kall.

  Með í för er undrabarnið og fiðlusnillingurinn Angelika Nielsen.  Hún er rétt um hálf þrítug í dag.  Á barnsaldri var hún strax undrabarn á fiðlu og dúxaði á öllum sviðum.  Meðal annars í frönsku og skrautskrift.  Þegar hún sem barn mætti á skrautskriftarnámskeið hjá mér þá missti hún af fyrsta kvöldinu.  En það var eins hún hefði aldrei gert annað en skrifa skrautskrift.  Hún náði öllu í fyrstu atrennu.  Hún þurfti enga tilsögn.  Ég hef aldrei kynnst öðrum eins hæfileikum í skrautskrift. Hún var og er undrabarn.  Það kom ekki á óvart að uppgötva hvað hún er frábær fiðluleikari.

 

  Kristian Blak sagði mér frá því þegar hann setti hana sem ungling inn í að spila djass.  Hún spilaði í fyrstu atrennu eins og hún hefði aldrei gert annað en spila djass.  Hún þurfti enga tilsögn.  Samt hafði hún ekkert hlustað á djass.   

 

  Angelika Nielsen er með hljómsveit sem heitir Kvönn (nafnið Angelika þýðir kvönn).  Þar eru innanborðs Kristian Blak og bassasnillingurinn Mikael Blak,  sem einnig eru í Yggdrasil.  Mikael Blak hefur oft spilað á Íslandi.  Meðal annars með Clickhaze (súper grúppu Eivarar) og pönksveitinni 200).   

.

  Í leiðinni vek ég athygli á hljómleikum Eivarar í Langholtskirkju annað kvöld (sunnudag). 

.

.

  Eivör er besta og flottasta söngkona heims í dag. 

Styðjum Gurrí! Allir saman nú!

  Guðríður Haraldsdóttir heitir kona.  Búsett á Akranesi en tekur daglega strætó til Reykjavíkur.  Hún vinnur hjá Birtingi Hreins Loftssonar.  Stundum er hún ritstjóri Vikunnar.  Stundum er hún aðstoðar ritstjóri Vikunnar.  Hún hefur í áraraðir skemmt okkur bloggverjum með bráðskemmtilegum bloggfærslum.  Ég hef aldrei hitt hana persónulega en skilgreini hana sem vinkonu eftir langvarandi samskipti í bloggheimi og á Fésbók.  Þar fyrir utan er hún frænka Halldórs Högurðar.  Það telur.  Það telur drjúgt.

   

  Í fyrra var hún sem oftar ritstjóri Vikunnar.  Þar birtist viðtal við ömmu barnungrar stúlku.  Amman gerði athugasemdir við hlutskipti ömmustelpunnar.  Pabbi stelpunnar kærði ummæli ömmunnar.  Gurrí var dæmd fyrir þau ummæli,  sem ritstjóri Vikunnar.

  Heildarkostnaður Gurríar vegna þessa dóms er 2,3 milljónir.  Það getur hver sem er mátað við sinn vasapening að svona upphæð er ekki tekin úr sparibauk heimilisins.  Hún hefur því leitað á náðir viðskiptabanka síns í formi yfirdráttar.  Það kostar sitt þegar upp er staðið. 

 

  Yfirvöld hafa staðfest að ummæli ömmunar voru sannleika samkvæmt.  Barnið sem um ræðir hefur verið fjarlægt af heimili föðurins.  Hann sviptur forræði.  Barnið býr nú við gott atlæti hjá fósturforeldrum,  afa þess og ömmu.  Barnið er hamingjusamt í faðmi afa og ömmu.  Barátta ömmunnar fyrir velferð barnsins skilaði árangri.  Það skiptir mestu máli. 

 

  Það grátlega við dæmið er að uppistaðan af útgjöldum Gurríar vegna málsins rennur í vasa lögfræðinga sem komu að málinu.

  Gurrí berst í "bönkum" við að halda íbúð sem hún á skuldsetta á Akranesi.  Þess vegna ákalla ég ykkur að hlaupa undir bagga.  Styðjum Gurrí í verki.  Það skiptir ekki öllu máli hvort þið setjið inn á söfnunarreikning hennar 10 þúsund kall,  5000 kall,  1000 kall eða 500 kall.  Það sem vegur þyngst er að sem flestir leggi söfnunni lið.  Þúsund 500 kallar gera hálfa milljón.

Söfnunarreikningurinn er:  0186-05-00090
kt 120858-3199

  Vinsamlegast deilið þessu sem víðast.

.

Félag Hannesar gjaldþrota

Íslenskar og færeyskar plötur áberandi í áramótauppgjöri

  Netmiðillinn All Scandinavian hefur birt uppgjör sitt fyrir árið 2011.  Íslenskar plötur vega þungt á listanum.  Fjórar slíkar eru í 18 efstu sætunum.  Þar af ein í 2. sæti og önnur í því fjórða.  Þetta er óvenju hátt hlutfall íslenskra platna ef tekið er mið af því að Skandinavar eru næstum 30 milljónir og Íslendingar aðeins um 1,2% af hópnum. 

  Ennþá betri er árangur færeyskra platna á listanum.  Þær eru 2 af 19 efstu.  Færeyingar eru 0,17% af Skandinövum. 

  Samtals eiga Íslendingar og Færeyingar fjórðung bestu platna sem út komu í Skandinavíu 2011 (þar af 3 af 4 í efstu sætunum) en eru innan við 2% af íbúafjöldanum.  Djöfulsins snillingar!

  Svona er listinn:

Jonathan Johansson (sænskur)
Klagomuren

  Klagemuren þýðir grátmúrinn. 

Sólstafir (íslensk)
Svartir Sandar

  Svartir sandar  með Sólstöfum á svo sannarlega að vera í það minnsta önnur tveggja bestu platna 2011.  Hún var það á mínum áramótalista.  Það kom ekki á óvart að sjá þessa plötu tróna í efstu hillum finnskra plötubúða um jólin.

  Þannig er plötunni lýst í All Scandinavian:  "The whole album, in fact, is brilliant and trying to describe it with words is really a pointless exercise. It’s weird, dark, unpredictable, psychedelic and full of agony, yearning, amazing vocals and stuff that will make you go “What the hell was that?!”

ORKA (færeysk)
Óró

  Þetta er önnur plata Orku.  Hljómsveitin brúkar ekki hefðbundin hljóðfæri heldur þau verkfæri sem hendi eru næst á sveitabæ rétt hjá Götu á Austurey í Færeyjum.  Orka hefur tvívegis haldið hljómleika í Norræna húsinu á Íslandi.  Það er meiriháttar upplifun að sjá Orku á hljómleikum.  Á plötu hljómar hún í ætt við þýskt krautrokk (Einsturzende Neubauten) en á sviði er eins og að fylgjast með iðnverkstæði.  Strákarnir spila á slípirokk,  olíutunnur,  hamar,  sög,  kaðalspotta og svo framvegis. 

Dead Skeletons (íslensk)
Dead Magick

  Ég er ekki vel kunnugur þessari hljómsveit Jóns Sæmundar (Nonni Dead,  þekktur fyrir fatahönnun og að vera eyðnismitaður),  Henriks Björnssonar (Singapore Slim) og Ryans Carlsons Van Kriedt.

Regina (finnsk)
Soita Mulle

Siamese Fighting Fish (dönsk)
We Are The Sound

Kaizers Orchestra (norsk)
Violeta Violeta Volume 1

Klak Tik (dönsk)
Must We Find A Winner

Honningbarna (norsk)
La Alarmane Gå

K-X-P (sænsk)
K-X-P

11: I’m From Barcelona (sænsk) – Forever Today

12: Kvelertak (norsk) – Kvelertak

13: Apparat Organ Quartet (íslensk) – Pólýfónía

  Þessi plata var ofarlega á listum í uppgjöri íslenskra fjölmiðla fyrir árið 2010.  Hún hefur verið eitthvað seinna í umferð í hinum Norðurlöndunum. 

14: When Saints Go Machine (dönsk) – Konkylie

15: Lykke Li (sænsk) – Wounded Rhymes

16: Einar Stray (norskur) – Chiaroscuro

17: The Interbeing (dönsk) – Edge Of The Obscure

18: Dad Rocks! (íslenskur) – Mount Modern

 

  Ég er ekki alveg klár á því en held að Dad Rocks sé allt að því sólóverkefni Snævars Njáls Albertssonar.

19: Petur Pólson (færeyskur) – Transit

  Pétur Pólson er mikill snillingur.  Hann er margverðlaunaður í bak og fyrir í Færeyjum sem söngvahöfundur og söngvari.  Hann var í færeysku súper-grúppunni Clickhaze ásamt Eivöru,  Jóni Týril,  Mikael Blak,  Jens L. (forsprakka Orku),  Högna Lisberg og Boga gítarhetju.  Clichaze hélt nokkra frábæra hljómleika á Íslandi 2002.  Pétur Pólson endurtók leikinn hérlendis í fyrra. 

  Ég nota tækifærið og minni á hljómleika færeysku djasshljómsveitarinnar Yggdrasil í Norræna húsinu í Reykjavík á laugardaginn.  Þar spilar Mikael Blak á bassa.  Eivör var söngkona Yggdrasil um tveggja ára skeið í upphafi síðasta áratugar.  Meira um það á morgun.  Og einnig um hljómleika Eivarar í Langholtskirkju á sunnudaginn.  Færeyska bylgjan,  Fairwaves,  sem skall af fullum þunga á Íslandsstrendur 2002 gengur ennþá á með háöldum.

20: Dead By April (sænsk) – Incomparable

Ekki er alltaf allt sem sýnist

  Fólk er ringlað og hefur varann á sér þessa dagana.  Það er hvekkt eftir stöðugar afhjúpanir á því að götusalt hafi árum saman verið notað af helstu matvælafyrirtækjum landsins í matvæli til mannafóðurs.  Og það með blessun Matvælaeftirlitsins,  sem að telur í dag að blessunin hafi verið óheppileg fyrst að upp um hana komst.

  Þetta gerist á sama tíma og virðulegur læknir hefur verið að planta stórhættulegu iðnaðarsílikoni í brjóst á hundruð kvenna.  Jafnvel vændiskvenna.

  Svo er eitrað tannkrem selt í íslenskum matvöruverslunum.  Þar eru enn ein vörusvikin.

  Þá má ekki gleyma baneitruðum útlendum áburði sem borinn hefur verið á íslensk tún.  Eitrið berst síðan með grasi í búfénað og skilar sér loks í formi lærisneiða ofan í íslenska maga.

  Nú var fullyrt við mig,  af fyrrverandi starfsmanni í mjólkuriðnaði,  að sumar vörur sem seldar eru undir nafninu Skyr.is innihaldi ekkert skyr.  Það fylgdi sögunni að þetta væri í góðu lagi.  Þetta megi.  Skyr.is sé nefnilega vörumerki og netsíða sem haldi utan um tilteknar vörulínur en ekki lýsing á vörunni. 

 Ég skoðaði innihaldslýsingu á skyr.is-vörunni sem myndin er af.

 INNIHALD:
Undanrenna, bragðefni, vanillukorn, sætuefni (aspartam, acesulfam-k), lifandi gerlar.

 

Hverjir selja iðnaðarsvið?

  Melabúðin á Hagamel auglýsir grimmt að þar séu seld ekta svið.  Á þann hátt - og reyndar fleiri máta - sker Melabúðin sig frá ýmsum öðrum matvöruverslunum.  Matvörubúðir sem reknar eru af óprúttnum náungum selja gervisviðakjamma,  svokölluð iðnaðarsvið.  Ég veit ekki í hverju munurinn liggur.  Kannski í aðferðinni við að svíða hausana.  Varla koma þarna við sögu Egils salt og appelsín.

  Salt jarðar kallar Keith Richards verkafólk,  eins og föður sinn sem var verkalýðsforingi.  Þetta lag samdi hann til heiðurs föður sinum og verkafólki.  Iðnaðarmenn eru iðnaðarsalt jarðar.  

  

„Áttum að krefjast vottorða“

Finnska fyrir byrjendur

  Í fljótu bragði er finnska framandi tungumál.  Sérhljóðar á borð við a og i eru iðulega tvískrifaðir.  Þegar betur er að gáð er þó alveg hægt að átta sig á merkingu ýmissa finnskra orða.  Tökum hér nokkur dæmi:

.

  Gravilohi grillattu kana kittio kuppi kissa kahvi bandi pannukakki sooda kirkko

.

  gravilohi:  graflax

  grillattu kanu:  grillaður kjúklingur

  kittio:  eldhús (kitchen)

  kuppi:  bolli (cup)

  kissa:  köttur (kisi)

  kahvi:  kaffi

  bandi:  hljómsveit (band)

  pannukakki:  pönnukaka

  sooda:  gosdrykkur (sóda)

  kirkko:  kirkja

.

Höldum áfram:

.

  bussi:  strætó (bus)

  hevi metalli:  þungarokk (heavy metal)

  alkoholi:  áfengi (alkahól)

  glögi:  (jóla)glögg

  museo:  minjasafn (museum)

  uuno:  ofn (ónn)

  musiiki:  tónlist (músík)

  bassokitara:  bassagítar

  joulo:  jól

  tiistai:  þriðjudagur (Týsdagur)

  takki:  jakki

  .

Þannig mætti áfram telja.  Smá vangaveltur og samanburður við ensk orð og norræn orð leiða iðulega til þess að hægt er að skilja finnsk orð.  Það er ekkert erfitt að átta sig á finnskum merkingum og öðru þegar vel er að gáð. 

  Finnskt vatn (vesi) hefur mælanlega verið skilgreint sem besta vatn í heimi.  Kranavatnið er þó ekki jafn kalt eins og íslenska kranavatnið.  Mig minnir að grænlenskt vatn sé númer 2 og íslenskt númer 12.  Ég finn þó ekki bragðmuninn.  Færeyskt vatn er sömuleiðis ferskt og mjög gott.

.

  Eitt undarlegt:  Á gangstéttum í Helsinki má víða sjá merkingu,  myndræna táknmynd af fulloðnum að leiða barn (frekar en leiða dverg). Ég vildi vera löglegur og skimaði ítrekað eftir barni til að leiða á gangstéttinni.  Án árangurs. 

  Á öðrum gangstéttum var sama merking nema með bannmerki.  Ég átta mig ekki á þeim hringlanda.  Sums staðar á að leiða barn.  Á öðrum gangstéttum er stranglega bannað að leiða barn.  Þetta er undarlegt.

.

  Annað:  Finnski söngvarinn Michael Monroe er stórt nafn í finnsku rokksenunni.  Hljómsveit hans, Hanoi Rocks, náði inn á breska vinsældalistann á níunda áratugnum.  Þetta var glamrokkhljómsveit sem svipaði til Mötley Crüe.  Síðar var Hanoi Rocks líkt við bandarísku hljómsveitina Guns ´N´ Roses og bresku pönkarana Sex Pistols og The Clash.  

  Söngvari Mötley Crüe fékk fangelsisdóm þegar trommari Hanoi Rocks lét lífið sem farþegi í bíl hjá honum. 

.

  Við kjuðunum tók gamli trommari The Clash,  Terry Chimes. Hann stofnaði síðar með Michael Monroe hljómsveitina Cherry Bombz.  Hún var töluvert nafn án þess að tröllríða engilsaxneskum vinsældalistum.

.

  Michael Monroe var á forsíðum finnskra músíkblaða um jólin.  Þó að mér hafi tekist að skilja ýmsar finnskar merkingar þá dugði það ekki til að lesa mér til gagns forsíðuviðtölin við Michael Monroe. 

.

.

 Sennilega var Topper Headon trommari þarna 1978 frekar en Terry Chimes.  En alltaf gaman. Til gamans má geta að Topper Headon sendi frá sér smáskífu sem hét  Reykjavík.  Hún fór eitthvað mjög lágt.  Svo ruglaðist Topper Headon í heróínvímu og fór að keyra leigubíl.  Það vakti undrun því að hann rataði varla heim til sín á þeim tíma.  Þarna tekur einnig Jimmy Pursey líka lagið.  Söngvari Sham 69 og síðar Sham Pistols.  Hann er ennþá að syngja "Ef við krakkarnir stöndum saman.." og er kominn á sextugs aldur.  

Veitingahússumsögn

 

.

- Veitingastaður:  Hrói höttur,  Hringbraut

- Réttur:  Pönnusteiktur fiskur

- Verð:  1890 kr.

- Einkunn:  **** (af 5)

.

  Fátt er betra en pönnusteiktur fiskur.  Einkum ef ekki er troðið utan á fiskinn raspi,  deigi eða öðru slíku.  Pönnusteiktur fiskur í Hróa hetti er eins og best verður á kosið.  Snöggsteiktur strípaður en nógu vel til þess að hann er fagurlega brúngullinleitur á báðum hliðum, stökkur yst en mjúkur og þéttur að innan.

  Þetta er þorskur.  Það er gott.  Hann er bragðsterkari og betri en hræætan ýsa,  sem því miður er víðast boðið upp á þegar réttur heitir pönnusteiktur fiskur.  

  Fiskstykkin eru tvö og nokkuð stór.  Bökuð kartafla var næstum því of lítil til að duga með þeim.  Eflaust er bakaða kartaflan stundum örlítið stærri - ef ég þekki bakaðar kartöflur rétt. 

  Það vantaði smjör eða sýrðan rjóma eða eitthvað slíkt með kartöflunni.  Kannski gleymdist það.  Afgreiðslustúlkan brá snögg við og sótti smjör þegar á þetta var bent.

  Ágætt hefði verið að hafa pipar á borðinu til að strá yfir smjörið á kartöflunni.  Í staðinn mátti nota krydd sem kennt er við franskar kartöflur.  Það er á borðum ásamt salti.

  Þó að bakaða kartaflan væri í smærra lagi þá kom það ekki að sök.  Ferska salatið var vel útilátið.  Í því var m.a. paprika og agúrkur.  Aldeilis prýðilegt.

  Á matseðli stendur að sjávarfangssósa sé með pönnusteikta fisknum.  Hún var fjarri góðu gamni.  Þess í stað var ljúffeng sveppasósa.

  Með pönnusteiktum fiski á alltaf að vera örþunn sítrónusneið.  Bæði til að útiloka matareitrun (sem að vísu eru litlar líkur á) en öllu fremur upp á bragð að gera.  Sítrónusneiðina vantaði.  Ekkert stórmál.  Áreiðanlega hefði verið auðsótt mál að fara fram á sítrónusneið.  Ég hafði bara ekki rænu á því.  Þetta var ljómandi gott eins og það var.

  Án þess að hugsa út í hvort súpa dagsins væri með í pakkanum fékk ég mér súpu í skál.  Það var grænmetis- og núðlusúpa með chili bragði.  Dálítið asíuleg og bragðgóð súpa.

  Hrói höttur er millifínn veitingastaður.  Ég mun oftar fá mér pönnusteiktan fisk þar.  Það er góður réttur. 

 

 

   

 

Íslenskur matur í Finnlandi

  Það er góð skemmtun að bregða sér til útlanda.  Eitt af því sem skemmtir ferðamanni í útlöndum er að kynnast matarmenningu innfæddra.  Skoða og smakka framandi rétti.  Eða bragða á kunnuglegum réttum sem samt eru matreiddir á einhvern hátt öðru vísi.  Á 2ja vikna dvöl í Finnlandi um jól og áramót uppgötvaði ég að Finnar borða á hverjum degi og að íslenskt skyr nýtur vinsælda þar.  MS skyrið trónir í efstu hillum í mjólkurkælum finnskra matvöruverslana.  Aðrar íslenskar vörur urðu ekki á vegi mínum ef frá eru taldar hljómplötur,  sjá:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1216258/

  Það kom mér á óvart að rekast á blóðmör í Finnlandi.  Finnsk blóðmör er ekki úr kindablóði og -mör heldur úr svínablóði og -mör.  Hún er borðuð soðin og eða steikt með sultu.  Í frystiborðum matvöruverslana er að finna frosið svínablóð. 

  Finnum þykir gott að hafa sultu með flestum mat.  Finnska kjötsúpan er nánast eins og sú íslenska.  Það eina sem er frábrugðið er að Finnar nota beinlaust kjöt af dauðu nauti í stað lambakjöts á beini.  Fyrir bragðið er finnska kjötsúpan ekkert feit.  Nautakjötið skera þeir í litla bita.  Finnar kalla kjötsúpuna sjómannapottrétt.  Ekki veit ég hvers vegna.  Það eru engir sjómenn í henni.

  Kjöt af nauti, svíni og hreindýri er áberandi í finnskum mat.  Finnar eru lítið fyrir lambakjöt.  Finnskar kjötbollur eru úr nauta- og svínakjöti,  brauðmylsnu,  eggi,  lauki,  rjóma,  salti og pipar.  Þær eru litlar.  Sem meðlæti er kartöflumús,  gúrkur og að sjálfsögðu sultu.  Þegar mikið liggur við setja Finnar hreindýrastroganoff einnig á diskinn.  En þeir snæða líka hreindýrastroganoff án þess að hafa kjötbollur með.

  Lax og síld eru fyrirferðarmikil í finnskum mat.  Laxinn er grafinn eða reyktur eða soðinn.  Laxasúpa er vinsæl.  Hún er eiginlega alveg eins og kjötsúpan nema hvað laxabitar eru brúkaðir í stað nautakjöts og hlutfallslega minna er af grænmeti í pottinum.  Þess í stað er væn klípa af smjöri sett í pottinn.  Við hátíðleg tækifæri hafa Finnar verið staðnir að því að lauma rjóma líka í pottinn.

  Oft eru lax og síld á sama diski.  Síldin er matreidd á marga vegu.  Hún er meðal annars pækluð eða steikt,  borðuð með soðnum kartöflum eða kartöflumús.

  Finnskur matur er frekar bragðdaufur.  Hann er lítið kryddaður og sjaldnast með öðru en salti og pipar.  Margir halda því fram að hann sé sá ómerkilegasti í heimi ásamt enskum mat.  Berlusconi og Chirac Frakklandsforseti eru í hópi þeirra sem hafa haldið þessu fram opinberlega.  Finnum sárnar það.  Sjálfir segjast Finnar vera mestu kaffiþambarar heims.  Árlega neyta þeir yfir 10 kílóa af möluðu kaffi á mann.  Þeir myndu ekki drekka svona mikið kaffi ef maturinn væri lélegur.

Japani dýrkar Íslending

  Í gær skrifaði ég bloggfærslu um íslenskar plötur í finnskum plötuverslunum.  Þar kom margt forvitnilegt og óvænt fram.  Í framhaldi af því er gaman að segja frá sérkennilegu atviki.  Á sama gistihúsi og ég dvöldu eina nótt tveir hálf þrítugir drengir frá Japan.  Þeir spurðu mig hvaðan ég væri.  Ég upplýsti það undanbragðalaust.  Við svar mitt greip ofsakæti annan drenginn.  Hann stökk upp í loft og hoppaði um gólf hrópandi:  "Iceland?  Ólafur Arnalds!  Ólafur Arnalds!".   

  Að nokkrum tíma liðnum róaðist hann og lét að mestu af hoppi og skoppi.  Þá tjáði hann mér á frumstæðri ensku að Ólafur Arnalds væri uppáhalds tónlistarmaður sinn.  Og ekki bara það heldur dýrki hann og dái Ólaf.  Honum þótti merkilegt að hitta samlanda Ólafs og tók ljósmynd af sér og mér.  Jafnframt lýsti hann yfir löngun til Íslandsferðar og freista þess að líta Ólaf augum.  Eða að minnsta kosti sjá húsið hans,  götuna og umhverfið.  Hann bað um netfang mitt og óskaði eftir hjálp við að finna Ólaf þegar af Íslandsreisu yrði.  Ég sagðist ekki lofa neinu öðru en að sjálfsagt væri að benda honum á Mosfellsbæ,  heimaþorp Ólafs.  Sýna honum í hvaða átt Mosfellsbær er.  Við það hneigði sá japanski sig djúpt nokkrum sinnum á milli þess sem hann þakkaði mér skrækum rómi (vegna geðshræringar).  Síðan skrifaði hann netfang sitt á blað og sagði mér að láta Ólaf fá það ef ég rækist á hann.  Engin fyrirmæli fylgdu um hvað Ólafur eigi að gera við netfangið.     

  Ég spurði hvernig hann þekkti tónlist Ólafs.  Hann sagðist hafa verið að leita að myndböndum með Sigur Rós á þútúpunni.  Þá rakst hann á myndband með Ólafi.  Og varð bergnuminn með það sama.

Íslensk tónlist í Finnlandi

  Ég er svo afskaplega heppinn - eða óheppinn - að hafa engan áhuga á búðarrápi.  Hvorki hérlendis né erlendis.  Ég lít ekki svo mikið sem í búðarglugga.  Einu verslanir sem ég fer í á utanlandsferðum eru matvörubúðir (til að kaupa nauðsynjavörur).  Ef ég dett um bókabúð þá skima ég lauslega eftir músík- og myndlistabókum.  Eftir að internetið kom til sögunnar þykir mér hentugra að "tékka" á og kaupa bækur á þeim vettvangi.  Bækur eru óþægilega þungar að dröslast með á ferðalögum.

  Svo eru það plötubúðir.  Í útlöndum leita ég þær uppi.  Ég fer vandlega yfir allt úrvalið í plötubúðunum.  Að vísu skokka ég léttilega framhjá rekkum sem merktir eru "Disco" eða "R&B" eða "Eazy Listening" og eitthvað svoleiðis.  Þeim mun betur skoða ég rokkið,  djass,  blús,  reggí,  folk,  classic,  hip-hop og svo framvegis. 

  Almennt eru plötubúðir ekki eins spennandi í dag og áður.  Úrvalið er mun einsleitara.  Sjaldgæfar plötur,  plötur með lítt þekktum flytjendum og plötur úr jaðargeiranum eru á hraðri útleið úr plötubúðum.  Sala á þeim hefur færst yfir á internetið.  Eftir standa í búðunum plötur með Bítlunum,  Rolling Stones,  Dylan,  The Clash,  Abba,  Madonnu og Bruce Springsteen.  Og öðrum álíka þekktum.  Engu að síður bætast alltaf í utanlandsferðum 20 - 30 plötur í plötubunkann minn.  Plötur sem ég hef ekki fundið í íslenskum plötubúðum. 

  Eitt er alltaf jafn gaman:  Það er að sjá hvaða íslenskar plötur leynast í plöturekkunum.  Reyndar er það nokkuð fyrirsjáanlegt.  Hvarvetna er hægt að ganga að plötum Bjarkar,  Sigur Rósar,  Jónsa og Sykurmolanna.  En alltaf kemur eitthvað á óvart.  Núna um jólin uppgötvaði ég að geisladiskurinn með Svanfríði,  What´s Hidden There?,  er til sölu í finnskum plötubúðum.      

   Svanfríður var rokkuð hippahljómsveit Péturs heitins Kristjánssonar.  Hún sendi frá sér þessa einu plötu 1972.  Ég á ekki diskinn og veit ekki hver gaf hann út hérlendis.  Í finnskum plötubúðum er hann útgefinn af þýsku plötufyrirtæki. 

  Ekki alveg eins óvænt og að rekast á plötuna með Svanfríði í finnskum plötubúðum þá er þar einnig að finna plötur með Sólstöfum.  Sú yndislega hljómsveit er þokkalega vel kynnt í alþjóðlegu þungarokksdeildinni.  Hefur spilað á mörgum stórum rokkhátíðum víða um heim og túrað þvers og kruss um Evrópu.  Finnar eru töluvert í þungarokkinu.  Frægastar eru þær sem eru svo sem ekkert svo mjög þungar,  svo sem HIM (hafa náð gullplötusölu í Bandaríkjunum og víðar),  Lordi (sigraði í Júrivisjón) og Nightwish (selja yfir milljón eintök af stökum plötum).

  Til gamans má rifja upp þegar ég skrapp til Póllands 2009.  Þar komst ég að því að íslenska hljómsveitin frábæra I Adapt var í hávegum.  Plata með henni stillt upp áberandi í öllum plötubúðum og heilmikið skrifað um hana í þarlendum músíkblöðum.  Það var eins og I Adapt væri eitt heitasta nafnið í Póllandi. 

  Ég sá að útgefandinn var pólskt fyrirtæki.  Þar stóð hnífurinn í kúnni.  Þegar ég sagði strákunum í I Adapt frá þessum var þeim brugðið.  Þarna var um sjóræningjaútgáfu að ræða.  Síðast þegar ég vissi voru málaferli í gangi.  Það hvarflaði ekki að pólsku glæpamönnunum að fámennur hópur íslenskra ferðamanna í Póllandi tæki eftir því að þar væri verið að selja ólöglega útgáfu af plötu með I Adapt.  Og sú var næstum raunin.  Enginn annar hefur nefnt þetta við strákana í I Adapt.

Skroppið til Finnlands

  Ég brá mér til Finnlands.  Ákvað skyndilega að hjálpa Finnum að takast á við jólin og aðstoða þá við að komast yfir áramótin.  Það heppnaðist hið besta.  Finnar voru sáttir.  Það skiptir máli.  Ég hafði bækistöðvar á eyju sem tilheyrir eyjaklasanum Suomenlinna.  Hann gegnir einnig nafninu Viapori.  Svíar og Íslendingar kalla hann Sveaborg.

  Mér taldist til að eyjarnar væru 4.  Þær eru samt 6.  Ég veit ekki hvar þessar 2 eru sem mér yfirsást.  En fallegt er þarna.  Afskaplega.  Og allt í gömlum stíl:  Hús jafnt sem brýr,  virkisveggir,  fallbyssur og annað.  Það er góð skemmtun að rölta þarna um.

   Eyjarnar tilheyra Helsinki.  Ferja gengur á milli eyjanna og miðborgar Helsinki á klukkutíma fresti nema á milli klukkan 2 og 6 á morgnana.  Þá sefur áhöfnin.  Mér þykir það líklegt.  Siglingin tekur um korter.  Farið kostar 2 evrur (320 kall).  Hægt er að kaupa 7 daga kort.  Ég man ekki verðið en þá er hægt að flakka á milli í hverri ferð. 

  Fyrst þegar ég tók ferjuna vissi ég ekki að það þarf að kaupa farmiða í sjálfsala í skúr á hafnarbakkanum.  Ég fór miðalaus um borð.  Það var ekki gerð nein athugasemd við það.  Mér tókst ekki að venja mig af miðaleysinu.  Einhvers staðar rakst ég á auglýsingu sem innihélt hótun um sekt upp á 80 evrur (tæpan 13 þúsund kall) á hendur miðalausum.  Ekki veit ég hvernig sektin er innheimt hjá útlendingum sem þykjast vera án greiðslukorts og eiga aðeins 5 eða 10 evrur.

  Þetta var fyrsta heimsókn mín til Finnlands.  Byggingastíll og fleira í Helsinki er meira í a-evrópskum stíl en við eigum að venjast í borgum hinna norðurlandanna.  Sömuleiðis fer minna fyrir bandarískum skyndibitakeðjum í Helsinki.  Þó eru McDonalds,  Burger King og Subway þarna ef vel er leitað.  Á síðast nefnda staðnum kostar lítill bátur dagsins 620 kall (3,90 evrur).  Á Íslandi kostar hann 419 krónur.  Fyrir fall íslensku krónunnar og bankahrunið er næsta víst að báturinn hafi verið á svipuðu verði,  um 300 kall,  í báðum löndunum.  Að öðru leyti er matvælaverð nokkuð áþekkt í Reykjavík og Helsinki í dag.   

  Í Ósló eru um eða yfir 90% viðskiptavina McDonalds hörundsdökkir.  Í Helsinki er hlutfallið lægra.  Engu að síður er þá fáu hörundsökku í Helsinki helst að finna í McDonalds.  Hvers vegna sækja hörundsdökkir svona stíft í McDonalds fremur en til að mynda sjávarréttastaði og salatbari.  Hérlendis eru ekki nógu margir blökkumenn til að halda uppi McDonalds.     

  Hér fyrir neðan er myndband með finnsku "stuðmönnum",  Leningrad Cowboys.

Fjölþjóðahljómleikar á Rosenberg

  Í kvöld verða glettilega áhugaverðir fjölþjóðlegir hljómleikar í Café Rosenberg á Klapparstíg.  Þar koma fram færeysku systurnar í The Dam Sisters.  Þær eru þekktustu og vinsælustu bakraddasöngkonur Færeyja.  Svo örfá dæmi séu nefnd þá hafa þær sungið bakraddir á plötum listamanna á borð við Pétur Pólson (Clickhaze),  Knút Háberg Eysturstein og Benjamín.  En systurnar syngja og spila sömuleiðis sína eigin frumsömdu tónlist.  Það gera þær í kvöld með stæl.

  Norska söngkonan Josefin Winther treður einnig upp.  Hér fyrir neðan má hlera myndband með henni.

  Að auki kemur fram hljómsveitin Cynic Guru.  Hún var stofnuð af gítarleikaranum Roland Hartwell í Los Angeles fyrir tveimur áratugum.  Ég er ekki klár á því hverjir eru í hljómsveitinni í dag.  Hef grun um að á bassa sé Richard Korn.  Gott ef gítarleikarinn Franz Gunnarsson (Enzimi,  Esja) er ekki með í för.  Þá er spurning hver trommar. 

  Hljómleikarnir hefjast klukkan 22.00. 

  Hér má heyra í Dortheu Höjgaard Dam:   http://www.myspace.com/peturpolson/music/songs/koma-performed-by-dorthea-h-jgaard-dam-59894867

Íslensk plata ein besta safnplatan 2011

  Breski blaðamaðurinn og rithöfundurinn Mick Mercer er gúrú og goðsögn í heimi goth,  pönks og nýbylgju.  Hann var um hríð hirðljósmyndari Blondie.  Hann gaf út fyrsta breska pönkblaðið,  Panache  (1976 - 1992).  Hann var blaðamaður og ritsjóri vinsælasta pönkblaðsins,  ZigZag (1978 - 1986).  ZigZag  var einskonar biblía og leiðarvísir fyrir okkur áhugasöm/sama um pönk á þessum árum.  Ég lét tölublöðin liggja frammi í pönkplötubúðinni minni,  Stuð-búðinni.  Þar voru þau uppspretta ótal nýrra uppgötvana, samræðna og vangavelta um pönkið.

  Á níunda áratugnum var Mick Mercer blaðamaður hjá öðru stærsta breska poppblaðinu,  Melody Maker.  Á tíunda áratugnum gaf hann sjálfur út pönkblöð.  Þekktast þeirra var  Siren.  Síðasta aldafjórðung hefur hann sent frá sér fjölda bóka um goth og tekið saman fjölda goth safnplatna.  Hann heldur úti netsíðunni www.mickmercer.com. 

  Víkur þá sögu að íslensku hljómsveitinni Q4U.  Hún átti vinsældum að fagna á níunda áratugnum.  Og á enn í dag harðsnúinn hóp aðdáenda.  Sá hópur hefur óvænt farið mjög svo stækkandi síðustu misseri og teygst út um allan heim.  Um það má lesa með því að smella á þennan hlekk:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1191210/

  Í uppgjöri Micks Mercers fyrir árið 2011 er safnplatan  Q4U Best of  á lista yfir bestu safnplöturnar:

1. VARIOUS ARTISTS Another Gift From Goth (Strobelight Essentials)
2. THE DANSE SOCIETY Demos Vol. 1 (Dark Entries )
3. Q4U Best Of (Wave Records)

  Þetta er listi sem tekið er mark á.  Hann er enn ein skrautfjöðrin í hatt Q4U og stimplar hljómsveitina þegar í stað í flokk með stóru nöfnunum í alþjóðlegu naum-bylgjunni (minimal wave).  Hrifning Micks Mercers á safnplötu Q4U mun klárlega leiða til þess að hljómsveitinni verði gerð skil í næstu goth bók kappans.  Jafnframt er næsta víst að hann mun sækja fast að fá lag með Q4U á næstu safnplötu sína.  Sigurganga Q4U er rétt að hefjast.  Eða eins og forseti Íslands,  Ólafur Ragnar Grímsson, og formaður Sjálfstæðisflokksins,  Bjarni Ben,  orða það:  "You Ain´t See Nothing Yet!"  Næst eru það fálkaorður og stórriddarakrossar.

 

Tvær góðar en ólíkar

  Fyrir nokkrum dögum birti ég sýnishorn af gamansögum Helga Seljan úr bókinni  1001 gamansaga.  Það má fletta upp á því með því að smella á þennan hlekk:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1210651/  Fólk hefur svo gaman af sögunum hans Helga að ég bæti hér nokkrum við:

 

  Sá litli þurfti að fara á klósettið og amma hans hjálpaði

honum, en svo vildi sá litli sitja rólegur á klósettinu og

sagði ömmu sinni að hann myndi kalla í hana þegar hann

væri búinn. „Ja, þú verður þá að kalla hástöfum því ég heyri

orðið svo illa.“ Svo líður dálítil stund og þá heyrist kallað:

„Hástöfum, hástöfum, hástöfum.“

 

  Faðirinn var að kenna lítilli sex ára undirstöðuatriði í

stærðfræði. Hann teiknaði tvo pizzuhelminga, setti þá svo

saman og spurði þá litlu hvað þetta væri nú. Hún var svo

sem ekki að taka mikið eftir en sagði: „Pabbi, svo skal ég

teikna pepperóne.“

 

  Manni litli kom til Valborgar kennara og sagði: „Ég ætla

ekkert að vera að hræða þig, Valborg, en pabbi sagði að ef

ég kæmi ekki heim með betri einkunnir næst þá yrði einhver

flengdur.“

 

  Danni litli neitaði að borða kartöflurnar í kvöldmatnum

hvernig sem um var vandað við hann, jafnvel var sagt að

Guð yrði reiður ef hann borðaði ekki kartöflurnar. Um

nóttina vaknar Danni við vonskuveður með þrumum og

eldingum og þegar mamma hans fer að vitja um hann segir

Danni: „Skárri eru það nú lætin út af fáeinum kartöflum.“

 

  Ungur drengur af Héraði kom á Seyðisfjörð. Þá komu

að honum nokkrir strákar og einn spurði hvaðan hann væri.

Hann sagði bæjarnafnið. Þá spurði einn ansi merkilegur með

sig: „Er það næsti bær við helvíti?“ Héraðsdrengur ansaði:

„Nei, Seyðisfjörður er á milli.“

  Djöflanýlendan  er bandarísk háspennusaga eftir metsölubókahöfundinn James Rollins.  Það sem gerir bókina sérlega áhugaverða fyrir Íslendingar er að Ísland kemur við sögu.  Lesið meira um það með því að fara á Fésbókina og slá nafni bókarinnar inn sem leitarorði.

Plötuumsögn

- Titill:  Tree of Life / Lífsins tré

- Flytjandi:  Herbertson

- Einkunn:  ****

  Herbertson er dúett feðganna Herberts Guðmundssonar og Svans Herbertssonar.  Herbert sér að mestu um söng.  Svanur útsetur og spilar á margvísleg hljómborð.  Báðir taka þátt í röddun,  ásamt fóstbræðrunum Magnúsi & Jóhanni.  Glæsilegar raddanir einkenna plötuna.  Svanur syngur aðalrödd í tveimur lögum og í einu til á móti föður sínum. 

  Svanur er dúndur góður söngvari.  Hann syngur af innlifun og beitir röddinni af öryggi og smekkvísi.  Hljómur raddar hans er glettilega líkur söngrödd föðurins.  Herbert hefur verið í hópi flottustu íslenskra söngvara í meira en fjóra áratugi.  Líflegur og blæbrigðaríkur.  Hann nýtur sín vel á þessari plötu.  Það ríkir afslöppuð og notaleg sköpunar- og spilagleði hjá feðgunum.  Hluti af tónlistinni var hljóðritaður heima í stofu hjá þeim.  Það hefur áreiðanlega haft eitthvað að segja um þægilegt andrúmsloftið sem leikur um plötuna. 

  Flest lögin semja feðgarnir saman.  Innan um eru þó lög sem þeir sömdu hvor í sínu lagi.  Herbert er höfundur texta utan 3ja eftir Svan.  Einn til viðbótar yrkja þeir saman.  Tveir texta Herberts eru á íslensku.  Aðrir á ensku.  Það skarast ekkert.  Þetta rennur allt lipurlega, eins og platan öll.  Að sumu leyti hljómar hún eins og "Greatest Hits/Best of".  Þarna eru þekktir smellir á borð við  Time,  Vestfjarðaróð  og  Wanna Know Why.  Þeir skera sig ekkert frá.  Önnur lög hljóma einnig eins og smellir.  Hebbi er lunkinn við að hrista fram úr erminni svokölluð "syngjum-endalaust" viðlög (sing a long) sem söngla í höfðinu á manni löngu eftir að lagið hefur verið spilað.

  Til samanburðar við fyrri plötur Herberts er þessi hljómborðslegri.  Mörg laganna eru auðheyranlega samin á píanó.  Gítarleikur Tryggva Hübner og Stefáns Magnússonar setur svip á plötuna.  Það er nettur The Edge (U2) keimur í gítarleik Stefáns í nokkrum lögum.  Þegar plötunni er rennt í gegn koma líka upp í hugann hljómsveitir á borð við Coldplay og Keane. 

  Herbert hefur alltaf verið opinn og áhugasamur um nýja strauma í tónlist.  Þess vegna hljómar hver ný plata frá honum jafnan fersk þó að persónuleg sérkenni hans haldi sér jafnframt.  Til að mynda má iðulega greina inn á milli smá Lennon og Bítla á plötum hans.  Hér er það mest áberandi í laginu  My Love.  Þar spila inn í hugleiðingar Herberts um ást,  kærleika,  fögnuð og von um fagurt mannlíf.

  Auk þeirra sem áður er getið spilar Gulli Briem á trommur og Haraldur Þorsteinsson á bassa.  Einvalalið í hverju hlutverki.  Þetta er áheyrileg og góð plata í alla staði.  Hún er í flokki með bestu plötum Herberts,  sem á langa og veglega ferilsskrá að baki og er í toppformi.  Það er gaman að Svanur sonur hans sé orðinn þátttakandi í þeirri ferilsskrá.  Hann hefur sína ferilsskrá með glans á þessari fínu plötu.