Færsluflokkur: Bækur

26.4.2012 | 21:04

Fágætar bækur til sölu

  Ég hef verið beðinn um að láta sérlega bókaunnendur vita af nokkrum fágætum bókum úr dánarbúi Jóns Þorleifssonar,  rithöfundar og verkamanns.  Þessar bækur eru til sölu:

Sögur og sagnir úr BreiðafirðiBergsveinn Skúlason1950
Hlynir og hreggviðir, þættir úr Húnaþingi  1950
Á Hvalveiðastöðvum, minningar Magnúsar Gíslasonar 1949
Þjóðhættir og ævisögur frá 19 öldFinnur Jónsson á Kjörseyri1945
Úr byggðum Borgarfjarðar IIIKristleifur Þorsteinsson1960
Æskustöðvar  Jósef Björnsson frá Svarfhóli1954
Skriftamál uppgjafaprest,ritgerðirs  1962
Opinberar aðgerðir og atvinnulífið 1950-1970  1974
Þjóðlífsmyndir Gils Guðmundsson1949
Minningarbók, Þorvaldur Thoroddsen  1922
Fagrar heyrði ég raddirnar Einar Ól. Sveinsson1942
Frá hugsjónum til hermdarverkaGunnar Benediktsson1937
Það brýtur á boðum Gunnar Benediktsson1941
Íslenskar þjóðsögur III Einar Guðmundsson 
Íslensk endurreisn Vilhjámur Þ. Gíslason1923
Saga Natans Ketilssonar og Skáld RósuBrynjúlfur Jónsson1912
 

Bækur | Breytt s.d. kl. 21:07 | Slóð | | Athugasemdir (2)

26.2.2012 | 22:06

Jón Þorleifsson VII - Hrellir nýjan ráðherra

eðvarð sigurðssonJón ÞorleifsMagnús Kjartansson, ráðherra

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  tók upp á því á gamals aldri að setja saman vísur.  Iðulega voru það kveðjur til samferðamanna.   Oftar kaldar en hlýjar kveðjur.  Jón gætti þess vandlega að kveðjurnar kæmust til skila.  Það gerði hann með því að ganga heim til viðkomandi og afhenda honum nýútkomna bók eftir sig með vísunni.  Jón gekk flestra sinna ferða innan Reykjavíkur.  Jafnvel mjög langar leiðir.

  Verkalýðsforingjar voru lágt skrifaðir hjá Jóni - svo vægt sé til orða tekið.  Hann hafði í raun megnustu óbeit á þeim.  Taldi þá vera upp til hópa glæpamenn,  mútuþega,  lygara,  svikara og að auki hina verstu menn.

  Þannig orti Jón um Eðvarð Sigurðsson,  verkalýðsforingja og alþingismann:

  Eðvarð,  þú ert óþverri,

iðinn lygaslefberi,

  mannorðsspjallameistari,

magnað eiturkvikindi.

 

  Jón talaði ekki rósamál.  Hann sagði hlutina eins og þeir komu honum fyrir sjónir.  En hann átti til milda og sérkennilega takta í þeirri uppreisn sem hann var stöðugt í gegn mönnum og málefnum. 

  Meðal þeirra sem Jón fyrirleit var Magnús Kjartansson,  ritstjóri Þjóðviljans.   Þegar Magnús var settur í embætti iðnaðarmálaráðherra var Jón snöggur að panta viðtal hjá ráðherranum.  Honum var úthlutað viðtali fljótlega upp úr hádegi.  Jón mætti stundvíslega og var vísað til skrifstofu ráðherrans.  Magnús tók vel á móti Jóni,  bauð honum sæti og spurði hvað hægt væri að gera fyrir hann.

  Jón fékk sér sæti og sagði:  "Það er fullreynt að þú hvorki vilt né getur neitt fyrir mig gert."

  Er Jón sagði frá þessu síðar sagðist hann hafa lagt sig í líma við að vera afar kurteis í þetta skiptið.  Hann dauðlangaði að lesa Magnúsi pistilinn en hélt aftur af sér.

  Magnús spurði hvert erindið væri.  Jón sagði það ekki vera neitt.  Hann ætli bara að sitja þarna.  Hann hafi fullan rétt á því eins og hver annar Íslendingur.  Magnús spurði hvort hann eigi að kalla eftir kaffi handa honum.  Nei,  Jón sagðist ekki vera kominn til að sníkja kaffi eða annað.  Þvert á móti sagði hann Magnúsi að láta veru sína ekki trufla hann frá störfum.  "Sinntu þínum störfum.  Láttu mig ekki trufla þig.  Ég ætla bara að sitja hérna á meðan."

  Magnús fór að blaða í möppum og reyndi að leiða Jón hjá sér.  Jón sat beint fyrir framan hann og horfði stíft á hann.  Tvisvar eða þrisvar reyndi Magnús að hefja spjall við Jón.  Jón endurtók þá fyrri setningar.  "Sinntu þínum störfum.  Láttu mig ekki trufla þig."

  Jón sagði Magnús hafa orðið lítið úr verki.  Hann hafi gjóað til sín augum af og til og orðið taugaveiklaðri og aumari með hverjum klukkutíma sem leið.  Að lokum tilkynnti Magnús að vinnudegi sínum væri lokið.  Jón stóð þá upp,  opnaði dyrnar og kvaddi hátt og kurteislega til að aðrir heyrðu. 

  Rúsínan í pylsuendanum, að sögn Jóns,  var er hann gekk framhjá konunni í afgreisðlunni.  Hann kvaddi hana í leiðinni.  Hún leit á úr sitt og varð að orði:  "Þið hafið greinilega haft um margt að spjalla."

---------------------------------------

Fyrri frásagnir af Jóni Þorleifssyni: 

Afmælishóf Dagsbrúnar

Kastaði kveðju á forsætisráðherra
Illa leikinn af verkalýðsforingja
Verkalýðsforingi hrekktur 1. maí
Á kosningadag
Kveðju kastað á Guðrúnu Helgadóttur

 

   


Bækur | Breytt 27.2.2012 kl. 18:51 | Slóð | | Athugasemdir (6)

7.2.2012 | 22:29

Jón Þorleifsson - VI

guðrún helgadóttirJón Þorleifs

  Ég held áfram að rifja upp sögur af rithöfundinum og verkamanninum Jóni Þorleifssyni.  Fyrir neðan eru hlekkir á eldri sögur af Jóni.  Það er eiginlega nauðsynlegt að lesa þær fyrst til að átta sig á þessum merka manni.  Á gamals aldri fór hann að skrifa bækur.  Þær bækur eru fjölbreyttar.  Allt frá ljóðabókum til sjálfsævisöguminninga og skáldsagna.

  Jón sótti um inngöngu í Rithöfundasambandið.  Guðrún Helgadóttir,  þingkona og vinsæll barnabókahöfundur,  lagðist af þunga gegn félagsaðild Jóns.  Hún taldi bækur hans vera hatursáróður gegn nafngreindum mönnum en ekki verðugar bókmenntir.  Þess ber að geta að Guðrún kannaðist lítið við þetta í einkasamtölum við Jón.  En hann hafði áreiðanlega heimildarmenn fyrir því hvernig þetta gekk fyrir sig.  Þorgeir Þorgeirsson,  rithöfundur,  staðfesti í mín eyru að Jón færi rétt með framgöngu Guðrúnar í að hindra félagsaðild Jóns að Rithöfundasambandinu.

  Umsókn Jóns var hafnað.  Það er ljótur blettur á sögu Rithöfundasambandsins.  Jón tók þetta nærri sér og var afar ósáttur.

  Eitt sinn í jólaös var boðið upp á skemmtidagskrá í verslun Máls og Menningar á Laugarvegi.  Þarna komu fram tónlistarmenn og lesið var upp úr bókum.  Ég vissi ekki af þessu en átti leið hjá.  Það var troðið út úr dyrum.  Þegar ég kom að voru tónlistarmenn að ljúka sinni dagskrá.  Kynnir gekk að hljóðnema og kynnti Guðrúnu Helgadóttur,  sem var að senda frá sér bók.  Kynnirinn endaði kynninguna á orðunum:  "Við bjóðum Guðrúnu Helgadóttur velkomna á svið!"

  Áheyrendur klöppuðu og Guðrún steig á svið.  Þá heyrðist Jón - í þvögu áheyrenda -  hrópa hátt og snjallt (hann myndaði "gjallarhorn" með lófunum):  "Það bjóða ekki allir hana velkomna!  Það bjóða ekki allir hana velkomna!  Stattu fyrir máli þínu ef þú þorir!"

  Það var eins og einhverjir hefðu átt von á þessu upphlaupi Jóns (kannski hafði eitthvað þessu gerst áður).  Tveir stæðilegir menn stukku eldsnöggt að Jóni og hentu honum út á götu.  Þar hitti ég Jón.  Hann var ánægður og sagði sigri hrósandi:   "Mér tókst að eyðileggja stemmninguna fyrir helvítis kellingunni!" 

-------------------------------

Fyrri frásagnir:

Afmælishóf Dagsbrúnar
Kastaði kveðju á forsætisráðherra
Illa leikinn af verkalýðsforingja
Verkalýðsforingi hrekktur 1. maí
Á kosningadag

Bækur | Breytt 9.2.2012 kl. 21:27 | Slóð | | Athugasemdir (4)

4.2.2012 | 20:13

Smásaga um baráttu góðs og ills

djöfull í kúdjöfullinn í kú

  Það er stóri dagurinn í Litla-Koti.  Dagurinn er kallaður stóri dagurinn þegar kúnum er hleypt út úr fjósi í fyrsta sinn að vori.  Bóndinn er taugaveiklaður og áhyggjufullur vegna þessa.  Börnin sjö raða sér í kringum morgunverðarborðið.  Bóndinn sest við innri enda borðsins.  Frúin er á þönum á milli borðs og ísskáps,  borðs og eldavélar,  borðs og brauðskúffu. 

  Bóndinn skipar frúnni að setjast við borðið.  "Nú ríður á að við förum með borðbæn og syngjum nokkra sálma.  Allir verða að taka undir eins hátt og þeir geta.  Við þurfum að kljást við sjálfan djöfulinn á eftir þegar kúnum verður hleypt út.  Við verðum að fá styrk frá guði til að hafa betur í viðureigninni við djöfulinn!"
.
  Bóndinn spennir greipar,  lokar augum og ákallar guð um hjálp.  Svo galopnar hann augun,  stjarfur af hræðslu og syngur:  "Ó,  sú náð að eiga Jesú..."  Ósjálfrátt sprettur hann á fætur til að koma söngnum betur frá sér.  Yngsta barnið,  sex ára gamalt,  kann ekki textann nógu vel til að syngja af fullum styrk.  Áður en bóndi veit af hefur hann slegið barnið utan undir með flötum lófa.  Hann fipast í engu við sönginn en horfir reiðilega á barnið.  Hann vill koma því til skila að barnið þurfi að leggja sig fram í söngnum eins og aðrir.  Það verða allir að hjálpast að.
.
  Eftir fjóra sálma segir bóndi að nú skuli hópurinn matast vel.  Allir þurfi þá orku sem hægt er.  Einkum hann sjálfur.  En líka Bjössi vitleysingur,  elsta barnið,  14 ára.  Bjössi er enginn vitleysingur.  Hann er aðeins kallaður það til aðgreiningar frá öðrum Bjössa.  Það er hrútur sem þykir líkur Bjössa vitleysingi í framan.  Sami sauðarsvipurinn.  Bjössi vitleysingur er reyndar ekkert gáfumenni.  En hann er duglegur að gefa hænunum og lesa fyrir þær upp úr Biblíunni.
.
  Að afloknum morgunverði gefur bóndinn fyrirmæli um að allir haldi sig innan dyra á meðan þeir Bjössi vitleysingur hleypi kúnum út.  Loka skuli gluggum og læsa útidyrahurð með lykli.
  Feðgarnir fara út í fjós.  Bóndinn lætur vatn renna í fötu.  Hann fer með stutta bæn og signir vatnið. 
  Bjössi vitleysingur spyr hvort að þeir eigi ekki að fá prestinn til að vígja vatnið.
  "Ertu band brjálaður?"  æpir bóndinn skrækróma af æsingi.  "Presturinn er trúvillingur.  Hann gengur á vegum djöfulsins.  Hann mun brenna að eilífu í vítislogum.  Hann mun kveljast hroðalega.  Það er gott á hann.  Aðeins við í svart-hvítasunnusöfnuðinum erum hólpin.  Okkar bíður þúsund ára sæluríki og við fáum reykta sviðakjamma og Nóa konfekt á hverjum degi."
  Bóndanum þykir fátt betra en reykt svið og Nóa konfekt.  Sælubros færist yfir andlitið á honum.  Svo verður hann skyndilega aftur reiðilegur á svip og heldur áfram:  "Það var presturinn sem kom um árið af stað lygasögu um að ég væri með vatnshöfuð.  Síðan horfa sumir skringilega á mig.  Ég varð að hringja í sjónvarpsdagskrárblaðið og kaupa auglýsingu um að ég væri ekki með vatnshöfuð.  Auglýsingin gerði illt verra.  Þegar blaðið kom út stóð í auglýsingunni:  "Bóndinn í Litla-Koti er ekki með fast höfuð."  Símasambandið var ekki betra en þetta.  Auglýsingasnatinn misheyrði það sem ég sagði.  Blessaður drengurinn.  Þetta er kaupstaðabarn.  Þau misheyra allt.  Næst þegar ég hitti prestinn úti á bensínstöð sagðist hann vera með skrúfjárn í bílnum ef ég vildi herða á lausu skrúfunni.  Ég sagði honum að spara brandarana þangað til hann hefði efni á þeim.  Svo sá ég hann fyrir mér emjandi og gólandi af kvölum þegar hann brennur í vítislogum.  Þá hló ég svo hátt að fæturnir svignuðu undan mér.  Ég varð að skríða á fjórum fótum inn á bensínstöðina til að borga fyrir bensínið.  Þetta var svo skemmtileg tilhugsun að ég varð að skríða aftur á fjórum fótum út í bíl."
.
  Bóndinn bætir bæn við yfir vatnsfötuna.  Svo sækir hann vatn í lófann og smyr því yfir höfuð kúnna.  Því næst ber hann vatnið á dyrakarminn.  Hann nuddar einnig niðurskornum hvítlauk á karminn og útskýrir fyrir Bjössa vitleysingi:
  "Það er hér við dyrnar sem djöfullinn ræðst til atlögu."
  Loks kallar bóndinn:  "Leystu nú fremstu kúna og stuggaðu henni úr básnum.  Um leið og hún er komin út úr húsi skaltu loka dyrunum og halda þig innan dyra.  Ég ræðst á djöfulinn og sýni honum í tvo heimana."
.
  Bjössi vitleysingur hlýðir í hvívetna.  Þegar hann hefur skellt dyrunum í lás horfir hann út um glugga á kúna fara í loftköstum á hlaðinu og skvetta upp afturendanum.  Bóndinn hleypur að kúnni með járnkall reiddan til höggs.  Hann lemur járnkallinum nokkru sinnum af alefli í höfuð kýrinnar.  Um leið hrópar hann:  "Í Jesú nafni skipa ég þér djöfull að yfirgefa kúna.  Komdu þér í burtu,  segi ég!  Vertu feginn að flýja,  heigull!"
  Það er eins og við manninn mælt.  Allt dettur í dúnalogn.  Kýrin lætur af rassaköstum,  hristir höfuðið ringluð og skjögrar dösuð löturhægt úr hlaði.
.
  Sama atburðarás endurtekur sig við hinar þrjár kýrnar.  Bjössi vitleysingur kemur út á hlað þegar síðasta kýrin er að skjögra af hlaðinu.  Bóndinn er kominn í gott skap.  Hann geislar af gleði, hamingju og stolti:  "Þetta hafðist með hjálp Jesú.  Djöfullinn reynir ekki aftur að taka sér bólfestu í kúnum í sumar.  Ég fór illa með hann.  Kýrnar eru fljótar að byggja upp varnarkerfi skrokksins hérna úti í súrefnisríku sumarloftinu og safaríku grasi.  Ég notaði líka nýtt trix núna.  Sérðu:  Ég sargaði hérna kross á járnkallinn.  Djöfullinn fékk ekki aðeins járnkall í hausinn heldur lúbarði ég hann einnig með krossi."   
.
.
kýr með farangur
------------------------------
Fleiri smásögur og leikrit:
.
 - Skóbúð
 - Álfar
.
- Bóndi og hestur
.
.
 - Gömul hjón
http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1098829/
.
 - Hnefaleikakeppni aldarinnar:
.
 - Peysuklúbburinn
.
 - Vinalegur náungi:
.
 - Gamall einbúi
.
- Saga af systrum
.
 - Jólasaga
.
- Á rjúpnaveiðum:
.
- Ólétta nunnan:
.
- Gullfiskur:
.
- Flugvélamódel:
.
- Miðaldra maður:
.
- Leyndarmál stráks:
.
 

Bækur | Breytt 24.3.2013 kl. 16:57 | Slóð | | Athugasemdir (4)

28.1.2012 | 21:59

Jón Þorleifsson - V

Jón Þorleifs

  Hér fyrir neðan eru hlekkir á fyrri frásagnir af Jóni Þorleifssyni,  verkamanni og rithöfundi.  Það er ástæða til að fletta upp á þeim í réttri röð fyrir þá sem ekki þekktu þennan merka mann áður en lengra er haldið.  Og kannski líka fyrir þá sem þekktu hann.

  Jón hafði andúð á stjórnmálastéttinni eins og hún lagði sig.  Hann mætti jafnan á kjörstað og tók sér góðan tíma í að skrifa á kjörseðil skilaboð til stjórnmálastéttarinnar í bundnu formi.  Þó brá svo við eitt sinn að hann greiddi atkvæði.  Þegar Jón var að yfirgefa kjörstað hitti hann einn af frambjóðendum Alþýðubandalagsins.  Ég man ekki hver það var.  Mig hálf rámar í að það hafi verið Magnús Kjartansson.  Samt er ég ekki viss.  Sá kastaði kveðju á Jón og spurði hvort hann væri búinn að kjósa.

  Jón játti því.  Sagðist í fyrsta skipti í langan tíma hafa merkt við framboðslista.  Viðmælandinn spurði hvort að Jón hefði kosið rétt.  Jón svaraði:  "Ég veit það ekki.  Ég kaus Alþýðubandalagið."

  Viðmælandinn tók í hönd Jóns og þakkaði honum fyrir atkvæðið.  Jón svaraði:  "Þetta var mér nauðung.  Eina ástæðan fyrir því að ég kaus Alþýðubandalagið var að fá tækifæri til að strika yfir þitt nafn.

---------

Afmælishóf Dagsbrúnar
Kastaði kveðju á forsætisráðherra
Illa leikinn af verkalýðsforingja
Verkalýðsforingi hrekktur 1. maí

Bækur | Breytt 29.1.2012 kl. 23:48 | Slóð | | Athugasemdir (4)

22.12.2011 | 22:10

Tvær góðar en ólíkar

1001 gamansagadjöflanýlendan

  Fyrir nokkrum dögum birti ég sýnishorn af gamansögum Helga Seljan úr bókinni  1001 gamansaga.  Það má fletta upp á því með því að smella á þennan hlekk:  http://www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1210651/  Fólk hefur svo gaman af sögunum hans Helga að ég bæti hér nokkrum við:

 

  Sá litli þurfti að fara á klósettið og amma hans hjálpaði

honum, en svo vildi sá litli sitja rólegur á klósettinu og

sagði ömmu sinni að hann myndi kalla í hana þegar hann

væri búinn. „Ja, þú verður þá að kalla hástöfum því ég heyri

orðið svo illa.“ Svo líður dálítil stund og þá heyrist kallað:

„Hástöfum, hástöfum, hástöfum.“

 

  Faðirinn var að kenna lítilli sex ára undirstöðuatriði í

stærðfræði. Hann teiknaði tvo pizzuhelminga, setti þá svo

saman og spurði þá litlu hvað þetta væri nú. Hún var svo

sem ekki að taka mikið eftir en sagði: „Pabbi, svo skal ég

teikna pepperóne.“

 

  Manni litli kom til Valborgar kennara og sagði: „Ég ætla

ekkert að vera að hræða þig, Valborg, en pabbi sagði að ef

ég kæmi ekki heim með betri einkunnir næst þá yrði einhver

flengdur.“

 

  Danni litli neitaði að borða kartöflurnar í kvöldmatnum

hvernig sem um var vandað við hann, jafnvel var sagt að

Guð yrði reiður ef hann borðaði ekki kartöflurnar. Um

nóttina vaknar Danni við vonskuveður með þrumum og

eldingum og þegar mamma hans fer að vitja um hann segir

Danni: „Skárri eru það nú lætin út af fáeinum kartöflum.“

 

  Ungur drengur af Héraði kom á Seyðisfjörð. Þá komu

að honum nokkrir strákar og einn spurði hvaðan hann væri.

Hann sagði bæjarnafnið. Þá spurði einn ansi merkilegur með

sig: „Er það næsti bær við helvíti?“ Héraðsdrengur ansaði:

„Nei, Seyðisfjörður er á milli.“

  Djöflanýlendan  er bandarísk háspennusaga eftir metsölubókahöfundinn James Rollins.  Það sem gerir bókina sérlega áhugaverða fyrir Íslendingar er að Ísland kemur við sögu.  Lesið meira um það með því að fara á Fésbókina og slá nafni bókarinnar inn sem leitarorði.


Bækur | Slóð | | Athugasemdir (1)

11.12.2011 | 00:11

1001 gamansaga

1001 gamansaga

  Bókmenntaáhugi Íslendinga er aðdáunarverður.  Það hefur þó lengi háð þeim að þurfa að vinna á daginn og stunda heimilisstörf á kvöldin.  Nú hefur verið bætt úr þessu vandamáli.  Skilningsríkir verslunareigendur eru farnar að hafa búðirnar opnar um nætur.  Menn geta því sinnt bókainnkaupum alla nóttina.  Sem þeir eru einmitt duglegir við.  Ég minni í leiðinni á háspennubókina  Djöflanýlenduna  sem gerist að hluta á Íslandi.

  Í fyrra kom út bráðskemmtileg bók sem heitir  1001 gamansaga.   Það er Helgi Seljan sem tók sögurnar saman.  Þær eru flestar sannar.  Reyndar vantar upp á hvað gaman er að hlusta á Helga Seljan segja sjálfan frá.  Hann er einstaklega skemmtilegur sögumaður.  Sögurnar lifna við þegar hann segir frá.  Það er upplagt að lauma bókinni með í jólapakkana.  Hér eru nokkrar sögur úr henni:

Ekkjan kom til listmálara og bað hann að mála mynd af

eiginmanninum sáluga. Hún átti bara gamla, óskýra mynd

af honum, en fór að lýsa honum eins vel og hún gat. Svo

var myndin máluð og konan kom til að líta á hana: „Mikið

er þetta góð mynd af honum en mikil ósköp hefur hann

samt breyst.“

 

Dýralæknir var kallaður til gamallar konu sem hafði

áhyggjur af hvítu kisunni sinni sem virtist eitthvað lasin.

Dýralæknirinn sagði henni að kisa væri komin að því

að gjóta, en sú aldraða sagði það ekki geta verið, kisu

hleypti hún aldrei út og enginn högni hefði komið nálægt

henni. Í sama bili gekk bröndóttur fress inn á gólfið og

dýralæknirinn sagði þarna komna skýringuna. Þá sagði

gamla konan: „Nei, það getur ekki verið, þetta er bróðir

hennar.“

 

Þeir komu að kistulagningu föður síns og kom saman

um að karl faðir þeirra þyrfti einhvern farareyri. Tveir

bræðranna lögðu hvor sinn þúsundkallinn í kistuna, en

sá þriðji sagðist bara vera með ávísanahefti, skrifaði

ávísun upp á þrjú þúsund, lagði í kistuna og gaf sér báða

þúsundkallana til baka.

 

Dómarinn: „Þú ert sakaður um að hæðast að lögreglunni.

Hverju svararðu því?“ „Jú, herra dómari, lögreglumaðurinn

hellti sér svoleiðis yfir mig með óbótaskömmum og

svívirðingum að mér fannst eins og konan mín væri að tala

við mig og þá sagði ég ósjálfrátt: Já, já, elskan.“

 

Trúboðinn, fullorðin kona, kemur inn á fjölmennan

vinnustað með plastbox undir hendinni og spyr þann fyrsta

sem hún hittir: „Þekkir þú Jesúm, vinur minn?“ Maðurinn

kallar inn í vinnusalinn. „Er einhver Jesús sem vinnur hér?

Mamma hans er komin með nestisboxið hans.“

 

  Ég ítreka og minni í leiðinni á háspennubókina  Djöflanýlenduna  sem gerist að hluta á Íslandi.

djöflanýlendan


mbl.is Bækur seljast upp á nóttunni
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Bækur | Breytt s.d. kl. 02:12 | Slóð | | Athugasemdir (2)

14.11.2011 | 23:49

Hvor lýgur?

eyvindurhannesHó+berlusconi

  Maður er nefndur Eyvindur Pétur Eiríksson.  Hann er viðurkenndur og verðlaunaður afburðar rithöfundur,  Cand. mag. í íslenskri málfræði og hefur gengt lektorsstöðu við Háskólann í Helsingfors í Finnlandi og Kaupmannahafnarháskóla í Danmörku.  Bara svo fátt eitt sé upp talið. 
  Víkur þá sögunni að Hannes Hólmsteini Gissurarsyni.  Hann sendi frá sér frekar nýja bók á dögunum,  Íslenskir kommúnistar.  Nemandi hans,  Frosti Logason,  mætti með eintak af bókinni í sinn frábæra útvarpsþátt,  Harmageddon,  á X-inu.  Erpur megasnillingur (Blaz Roca),  sonur Eyvindar,  mætti í þáttinn.  Hann fletti upp í bókinni og sá að þar var föður síns getið að góðu einu.  Hann hefði stundað langt og strangt nám í leikstjórn í Moskvu. 
  Erpur fullyrti að þarna væri rangt með farið.  Faðir sinn hefði aldrei lært leikstjórn.  Þar fyrir utan hefði hann aldrei stundað nám í Moskvu. 
  Frosti varði kennara sinn fimlega og treysti vönduðum vinnubrögðum fræðimannsins.  Úr þessu varð hið fjörlegasta spjall, eins og svo oft í útvarpsþættinum bráðskemmtilega Harmageddon.
.
  Í dag fengu þeir Frosti og Máni Pétursson sjálfan Eyvind Eiríksson í Harmageddon.  Eyvindur hafði lúmskt gaman af.  Hann er húmoristi og sá enga ástæðu til að fara fram á að Hannes leiðrétti meinta rangfærsluna.  Hið rétta væri að hann,  Eyvindur,  hefði aldrei lært leikstjórn né sest á skólabekk í Moskvu.  Hans námsferill hefði að uppistöðu til farið fram í Menntaskólanum á Akureyri og Háskóla Íslands, þar sem hann tók m.a. B.A. próf í dönsku og ensku.
.
  Eyvindur kannaðist við að hafa farið til Sovétríkjanna sem blaðamaður 1965 og - að mig minnir - varið tveimur dögum í Moskvu.  
  Sé þetta rétt hjá Eyvindi má segja að skekkjumörkin séu ekki veruleg hjá Hannesi,  svona miðað við sagnfræðilegar bækur af þessu tagi.  Engu að síður stendur þarna orð gegn orði.  Hannes heldur einu fram í sinni bók og Eyvindur heldur öðru fram.  Annar hvor þeirra fer með rangt mál.
.
  Ég þekki Eyvind sem afskaplega vandaðan, heiðarlegan og sannsöglan mann.  Já,  og skemmtilegan.  Hann er Vestfjarðagoði.  Það telur.
  Hannes þekki ég ekki.  En lýsing Frosta á honum er svipuð lýsingu minni á Eyvindi.  Nema að Hannes er ekki Vestfjarðagoði.
  Eftir stendur spurningin:  Hvor hallar réttu máli? 

Bækur | Breytt 15.11.2011 kl. 00:53 | Slóð | | Athugasemdir (67)

10.11.2011 | 22:45

Ísland sögusvið í útlendri háspennubók

djöflanýlendan

  Allir kannast við bandaríska metsölubókahöfundinn James Rollins.  Bækur hans hafa verið gefnar út á hátt á fjórða tug tungumála.  Nú bætist eitt við á næstu dögum.  Háspennusaga hans,  Djöflanýlendan,  er að koma út í bók á íslensku.  Það sem gerir fréttina ennþá skemmtilegri er að sagan gerist að hluta á Íslandi.

  Bókin hefur fengið einstaklega lofsamlega dóma í Bandaríkjunum.  Þannig hljómar dæmigerð umsögn:

"Hræðileg leyndarmál, andblær sögunnar, sagnaskáldskapur af bestu gerð, stanslaus spenna ... Enginn – og ég meina enginn – gerir þetta betur en Rollins." –Lee Child

    


Bækur | Slóð | | Athugasemdir (6)

16.10.2011 | 00:04

Jón Þorleifs III

jon_orleifs.jpg 

 

  Fyrir nokkrum dögum hóf ég að blogga um Jón Þorleifsson,  verkamann og rithöfund.  Hann féll frá fyrir nokkrum árum,  þá 96 ára.  Mig langar til að halda minningu þessa merka manns á lofti.  Áður en lengra er haldið bið ég ykkur um að smella á http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1197159/ til að fá forsöguna.  

  Í ofur styttu máli slasaðist Jón við vinnu.  Hann fór á örorkubætur.  Honum mislíkaði það.  Vildi halda áfram að vinna.  Hann lét færa sig yfir á atvinnuleysisskrá og óskaði eftir að fá létta vinnu þar sem bakmeiðsli væru honum ekki fjötur um fót.

  Einn daginn fékk hann boð um að Guðmundur Jaki væri búinn að útvega honum vinnu.  Jóni kom það á óvart.  Þeir höfðu eldað grátt silfur saman.  Þegar Jón mætti til vinnu reyndist um að vera vinna á loftbor.  Þá vinnu gat maður með skemmt bak ekki unnið.  Þetta var óþokkalegur hrekkur af hálfu Gvendar Jaka. 

  Í kjölfar var Jón skilgreindur þannig að hann hefði hafnað vinnu.  Hann var tekinn af atvinnuleysisskrá.  Þá reyndi hann að fá sig aftur skráðan sem öryrkja en var hafnað.  Hann hafði sjálfur tekið sig af þeirri skrá.  Það var ekki hægt að skrá sig út og inn af öryrkjaskrá að eigin geðþótta.  Jón var bótalaus til margra ára.  Honum til lífs varð að hann átti gott og dýrmætt bókasafn.  Fyrstu útgáfur af ýmsum verðmætum bókum,  sumar með eiginhandaráritun og svo framvegis.  Þessar bækur seldi Jón hægt og bítandi fyrir gott verð.  Salan á þeim var Jóni verulega þungbær svo bókelskur sem hann var.

  Sumir segja að Jón hafi sjálfur sett sig í stöðu píslarvotts vegna þrákelni og stolts.  Sennilega var eitthvað til í því.  Jón var ekki tilbúinn að krjúpa á hnjám með betlistaf í hendi.  Smjaður var ekki hans samskiptamáti við embættismenn né aðra.  Hann krafðist réttar síns og barði í borðið.  Stutt viðtöl hans við embættismenn breyttust iðulega á skammri stundu í harkalegt rifrildi.

  Jón var alltaf fínn til fara og snyrtilegur.  Jakkafataklæddur í stífpressuðum buxum.  Hann sagðist ekki vera áhugasamur um fín föt.  Hinsvegar væri ekki tekið mark á manni í gallabuxum.  Honum væri nauðugur einn kostur að koma vel fyrir í klæðnaði til að mark væri á sér tekið.

  1976 fór Júlía systir mín í ferð til Írlands,  ung stelpa.  Hún lenti í flugsæti við hlið Jóns.  Hinu megin við hana í 3ja sæta röð sat ritstjóri Þjóðviljans.  Á flugleiðinni út til Írlands dundaði Jón sér við að yrkja níðvísur um ritstjórann.  Vísurnar fór hann með hátt og snjallt en ritstjórinn lét þær sem vind um eyru þjóta.  Júlíu þótti þetta fyndið.  Ritstjórinn hafði skömmu áður skrifað dóm um ljóðabók eftir Jón.  Fyrirsögnin var "Heiftarvísur".  Það lagðist illa í Jón.  Hann kannaðist ekki við neinar heiftarvísur.  Hann hafði aðeins ort vísur um menn og málefni og taldi sig vera lausan við heift.  Ein vísan var um gamlan vinnuveitanda Jóns:

  Hornstrandar-Hallvarður,

heimskur og kjöftugur.

  Frekur og fláráður.

  Fari hann bölvaður.

  Þegar ljóðabókin kom út gerði Jón sér langa gönguferð til Hallvarðar og færði honum að gjöf eintak af bókinni.  Jón benti Hallvarði á að það væri vísa um hann í bókinni.  Hallvarður svaraði:  "Þakka þér fyrir það,  Jón minn."  Jón hló vel og lengi er hann sagði frá þessu og var þess fullviss að Hallvarði hefði brugðið illilega þegar hann fór að lesa bókina.

  Júlíu þótti öryggi í því,  unglingi,  að vera samferða Jóni í Írlandsferðinni.  Þó að Jón kynni ekkert erlent tungumál ferðaðist hann mikið og var sjálfbjarga í þeim ferðum.  Talaði bara íslensku erlendis og þótti sem útlendingum væri ekki of gott að reyna að skilja þetta eitt af elstu varðveittum tungumálum heims,  íslensku.  Eitt sinn eftir utanlandsferð varð Jóni að orði:  "Mikið er ég feginn að hafa fæðst á Íslandi því íslenska er eina tungumálið sem ég skil."

   


Bækur | Breytt 28.1.2012 kl. 19:48 | Slóð | | Athugasemdir (2)

« Fyrri síða | Næsta síða »

Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband