Árásin á Guðrúnu Ebbu

  Um miðjan áttunda áratug sögðu konur mér frá því að í Réttó mættu stelpur aldrei vera einar með Ólafi Skúlasyni,  þáverandi presti og kennara.  Stelpurnar pössuðu vel upp á hver aðra.  Þetta var altalað í Réttó.  Á þessum árum,  um 1970,  voru hugtök á borð við kynferðisofbeldi ekki í umræðu.  Málið var aðeins það að allar stelpur í Réttó vissu að þær máttu ekki vera einar með "graðanaglanum".   Stelpurnar kunnu ekkert sögur af honum aðrar en þær að kallinn væri "spólgraður"og að þær þyrftu að passa sig á honum.

  Fyrir nokkrum dögum dögum sagði góður vinur minn mér frá því að mamma hans leitaði til Ólafs vegna skilnaðardæmis um þetta leyti.  Hún kom í "sjokki" frá þeim fundi vegna þess að kallinn hafði áreitt hana kynferðislega á fundinum.

  Dæmið með Guðrúnu Ebbu er vissulega dapurlegt.  Ég tek alfarið afstöðu með hennar málstað.  Allt sem hún hefur lagt á borð passar við upplifun og hegðunarmunstur fórnarlambs barnaníðs.  Skúli bróðir hennar staðfestir það að nokkru þegar hann reynir að hrekja frásögn hennar.  Skoðum það hér í næstu bloggfærslu á undan.

 

 

  

Segja lýsingar rangar

Ég styð Guðrúnu Ebbu

  Vissulega er allt heila dæmið um barnaníðinginn og kynferðisofbeldismanninn Ólaf Skúlason dapurlegt frá A- Ö.  Sonur hans,  Skúli,  reyndi að bera í bækifláka fyrir kallinn í Kastljósi í kvöld.  Málflutningur hans var eins og hljómlaus bjalla.

.

 - Skúli kannaðist ekki við andlegt ofbeldi og kúgun af hálfu Ólafs.  EN:  Orðrétt sagði Skúli:  "Okkar heimili var afskaplega hefðbundið.  Það voru vissulega átök, eins og gengur, en það voru átök..."

.

  Nú hef ég ekki samanburð við mörg heimili.  Á mínu æskuheimili voru aldrei átök.  Foreldrar mínir voru alltaf samstillt/ir og aldrei nein átök. Ég ólst upp við glaðvært og átakalaust heimilislíf og tel líklegra að það sé "afskaplega hefðbundið".

.

  Skúli sagði enn fremur um heimilislifið:  "Fólk svaraði fyrir sig." 

 .

   Þessi setning segir töluvert um andrúmsloftið á heimilinu og staðfestir í raun lýsingu GE á því.

. 

  Skúli kannast ekki við einkasalerni föður síns.  Segir það hafa verið gestaklósett.  Þar hafi kallinn geymt tannbursta sinn og rakáhöld.  Það dót hefur þá væntanlega verið ætlað gestum, eins og salernið.

  Er það svo á gestasalernum almennt, að þar geymi húsbóndinn tannbursta og rakáhöld handa gestum?

.

 GE lýsti í bók sinni yfir 10 ára tímabili tengdu þessu "gestasalerni".  10 ár.  Já.  Skúli er 12 árum yngri en GE.  Hann kannast ekkert við í þeirri frásögn.  GE var 13 ára þegar Skúli var 1 árs og 14 ára þegar Skúli var 2ja ára.  Og hann varð einskis var.

.

  Skúli telur minningar GE byggja á einhverju sem einstaklingur á miðjum aldri hefur orðið fyrir miklu áfalli.  Já,  hvað olli því áfalli?

.

  Skúli tekur ekki afstöðu til ásakana fjölda kvenna á hendur Ólafi.  Rökin:  Hann var ekki á staðnum.  Hann var ekki vitni.  Skúli tekur hinsvegar afstöðu gegn ásakökunum GE. Samt var hann ekki heldur viðstaddur þá atburði.

.

  Skúli viðurkennir þó að hann geti ekkert útilokað að ásakanir kvennanna eigi við rök að styðjast. "Ég veit það ekki,"  var svar hans.

.

  Skúli segist ekki vilja verja föður sinn fyrir hverjum þeim ásökunum sem á hann eru bornar:  "Hverju lýsir Sigrún Pálína?  Þetta er káf.  Þetta er kvensemi. Þetta er tilraun til einhverrar tilraunar til algjörlega óeðlilegrar athafna. Hún lýsi því að hún hafi ekki haft áhuga á því að taka þátt í þessum ógeðfellda leik og þá hafi hún komist undan. Hann hafi hætt."

.

  Þannig lýsir Skúli því sem Sigrún Pálína og Sigmar Guðmundsson kalla réttilega nauðgunartilraun.  Sigrún þurfti að slást við árásarmanninn af öllum kröftum til að verjast nauðgunarárásinni.  Káf og kvensemi er allt annað en nauðgun.  Allt allt annað.

.

  "Þetta er eðlis ólíkt barnaníði,"  segir Skúli.  Jú,  vissulega er nauðgunarárás gagnvart fullorðinni konu eðlis ólíkt barnaníði.  En samt.  Þegar um sama geranda er að ræða snýst þetta allt um að beygja fórnarlamb undir sig með kynferðisofbeldi.

.

  Skúli heldur sig við að í grundvallaratriðum sé kynferðisleg áreitni föður síns gagnvart 13 ára til fullorðinna manneskja ólík barnaníði.  Humm.  Jú,  kannski.  Jú,  eins og barnaníð er ólíkt öðru kynferðisofbeldi.  Það er stigsmunur varðandi hvert aldursár fórnarlambs.  Eða þannig. En ekki eðlismunur.

.

 

Ekki láta hanka þig í gamaldags og úreltri tísku!

  Það er gríðar mikilvægt að tolla í tískunni.  Sá sem klúðrar því er í vondum málum.  Nú fer hver að verða síðastur að skipta yfir í nýjustu stólatískuna.  Góðu fréttirnar eru að það kostar ekki krónu og fyrirhöfnin tekur ekki meira en örfáar mínútur.  Ótrúlegt en satt.  Og heimilið breytir um svip svo um munar.  Verður umlukið tískunni og kemur gestum rækilega í skilning um að þetta heimili sé ekki eitt af þeim púkalega gamaldags og úreltu þar sem hallærislegheit eyðileggja allt og fæla gesti burt.

  Byrjum á eldhúsinu.  Við eldhúsborðið eru um það bil 6 stólar.  Þeir eru allir eins.  Það er komið úr tísku.  Núna eiga eldhússtólar að vera eins ólíkir hver öðrum og hugsast getur.  Bæði að lögun og lit. 

  Hvernig má leysa það?  Svar:  Taka alla stólana nema einn og rölta með þá út á götu.  Þaðan er einn stóllinn borinn að næsta húsi og beðið um að skipt sé á honum og stóli í því húsi.  Þannig er gengið með hvern stól á fætur öðrum í þarnæstu hús þangað til tískunni er náð. 

  Kannski þarf að útskýra erindið fyrir nágrönnunum.  Þó er öllu líklegra að þeir viti um hvað málið snýst og fagni ofsafengið að fá að taka þátt í nýjustu tísku.

  Næst er sami leikur framinn með borðstofustóla og sófasett.  Síðan er röðin komin að vinnustaðnum. 

  Þegar hvergi sjást tveir stólar saman af sömu tegund og í sama lit er ástæða til að ganga því næst ætíð í ósamstæðum sokkum.  Með því er þessi tískubylgja fullkomnuð. 

Varúð! Ekki fyrir viðkvæma hundavini

  Eitt af mörgu skemmtilegu við að ferðast til útlanda er að hitta útlendinga og spjalla við þá um veðrið.  Og jafnvel fleira.  Skemmtilegasta og fróðlegasta spjallið er ekki endilega við innfædda í viðkomandi landi heldur alveg eins - eða öllu fremur - við ferðamenn frá öðrum heimsálfum.  Þannig var það í heimsókn minni til Noregs á dögunum.  Í gistihúsi sem ég bjó á var ungur ferðalangur frá Kóreu.  Noregur var eitt nokkurra Evrópulanda sem hann lagði leið sína til.  Ýmislegt í Evrópu kom honum undarlega fyrir sjónir.

  Eitt sinn sem oftar sátum við nokkrir gestir saman í setustofu gistiheimilisins og spjölluðum.  Kóreudrengurinn var með fartölvu að segja vinum sínum í Kóreu frá ferðalaginu. Síðan snýr hann sér að okkur og segir: 

  "Ég var að segja vinum mínum í Kóreu frá því að Evrópumenn biðjast afsökunar þegar þeir rekast saman úti á götu.  Við erum búnir að hlæja mikið að þessu.  Til hvers að biðjast afsökunar?  Það vita allir að maður rekst óviljandi utan í aðra.  Það þarf ekkert að biðjast afsökunar."

  Ég:  "Það þykir kurteisi að biðjast afsökunar ef maður rekst utan í annað fólk.  Gerið þið það sem sagt ekki í Kóreu?"

  Kóreudrengur:  "Nei,  það er alveg út í hött.  Hvað gera akandi Evrópumenn ef bílar þeirra rekast saman?  Stökkva bílstjórarnir út úr bílunum og hrópa:  Afsakið!  Afsakið!?"

  Kóreudrengurinn trylltist úr hlátri við tilhugsunina.  Ég gat ekki annað en hlegið með.

  Annað sem Kóreudrenginn undraði var að í Evrópu sé hvergi boðið upp á hundakjöt.  Að hans sögn er þetta úrvals kjöt:  Þéttir vöðvar og lítil fita.  Það er auðvelt að grilla hundaskrokk í heilu lagi.  Hann er það þunnur og kjötið nokkuð jafnt á honum.  Til viðbótar er hægt að borða allan skrokkinn,  alveg frá fótum til hausa. 

  Þegar betur er að gáð er þetta ósköp svipað og með kindurnar sem við snæðum.  Svið og sviðalappir þykja lostæti,  að öðrum hlutum kindaskrokksins ólöstuðum. 

  Kóreudrengnum þótti blóðugt bruðl að öllu þessu góða kjöti sé bara hent þegar hundum er lógað.

  Flestum útlendingum hryllir við sviðahaus (og hrossakjöti):

    

Sígaunar og íslensk vændiskona

  Sígaunar setja svip á miðborg Óslóar.  Þeir sitja á gangstéttum allan daginn alla daga (nema sunnudaga) í öllum veðrum.  Fyrir framan þá er pappamál.  Vegfarendur henda smáaurum í pappamálin um leið og þeir ganga framhjá.  Ég sá aldrei neinn setja annað en verðminnsta klink í pappamálin.  Ég sá heldur aldrei pappamálin nema rétt botnfull.  Líklegt má telja að sígaunarnir tæmi úr pappamálunum reglulega í vasa sína.  Næstum tóm pappamál laða fremur til sín smáaura en full pappamál. 

  Það er eitthvað dapurlegt við þetta.  Ég hef ekki sett mig inn í sögu sígauna.  Mér skilst að þeir séu meira og minna utanvelta í þjóðfélögum;  flakki um og búi við fátækt, ólæsi og sígaunastúlkur byrji að eignast börn um 14 ára aldur.  Það er að segja sígaunastúlkurnar séu 14 ára (ekki börnin þegar þau fæðast). 

  Kjör sígauna eru eitthvað misjöfn eftir löndum.  Í einhverjum tilfellum eru þeir réttlausir:  Komast ekki inn á vinnumarkað; hafa ekki aðgang að heilbrigðiskerfi, fá ekki atvinnuleysisbætur né ellilífeyri.  Kostur þeirra er að betla,  spila músík og stela.  Í stað þess að ganga í opinbera leikskóla, grunnskóla og framhaldsskóla er sígaunabörnum kennt að stela.  Vasaþjófnaður er listgrein,  náskyld sjónhverfingum.  Algengt mun vera að sígaunakonur bjóði upp á spádóma gegn greiðslu.  Ég rakst ekki á neina spákonu í Ósló.  Hinsvegar gekk ég fram á íslenska vændiskonu í Ósló.

  Þannig var að ég staldraði örstutt við hjá fullorðnum sígauna á meðan ég smalaði saman handa honum nokkrum aurum.  Í þann mund sem ég hélt för minni áfram kom þar að ung,  falleg, ljóshærð og vel klædd kona.  Hún beygði sig niður að betlaranum, ávarpaði hann á ensku og gaf honum sígarettu.  Konan afsakaði sig með þeim orðum að hún væri ekki með neinn pening á sér.  Hún væri vændiskona frá Reykjavík og vinnutími hennar ekki hafinn.  Hinsvegar lofaði hún sígaunanum því að ef hann yrði ennþá þarna seint um kvöldið þá myndi hún svo sannarlega gefa honum pening.  Þangað til yrði sígarettan að duga.  Ég varð stoltur af landa mínum.  Hefði ég verið með íslenska fánann við hönd er næsta víst að ég hefði flaggað honum.

  Sígaunar eru ekki þekktir fyrir að ráðast með stórskotaliði inn í lönd,  sprengja upp fólk og mannvirki, útrýma kynþáttum eða salla niður ungliðahreyfingar jafnaðarmanna.  Aftur á móti hafa sígaunar skemmt mörgum með söng og hljóðfæraleik.  Ég saknaði þess að þeir væru ekki að "böska" í Ósló.  Aðeins einu sinni varð ég var við sígauna spila á harmónikku.  

Flott og ofurvinsæl norsk vísnapoppshljómsveit með frábærri söngkonu

  Í útlöndum forðast ég verslanir eins og heitan eld.  Nema plötubúðir.  Ég þefa þær uppi og fer rækilega í gegnum plötuúrvalið.  Iðulega endar það með því að plötusafn mitt fitnar um 20 - 30 plötur.  Verra er að það hefur orðið veruleg breyting á plötumarkaðnum á síðustu árum.  Plötubúðum hefur fækkað svo um munar.  Þær fáu sem eftir lifa bjóða upp á miklu fátæklegra og einhæfara úrval en áður.  Aðeins plötur allra heitustu flytjenda fá hillupláss í dag.

  Ég fann tvær plötubúðir í Ósló.  Einu íslensku plöturnar þar eru með Björk,  Sigur Rós og Jónsa.  Það kom mér á óvart að þar væru ekki plötur með Mezzoforte.  Sú hljómsveit á öflugan aðdáendahóp í Noregi. 

  Vinsælasta vísnapoppshljómsveit Noregs heitir Vamp.  Hún selur upp í 600.000 eintök af plötu.  Vinsælustu myndbönd hennar hafa verið spiluð yfir 1,3 milljón sinnum á þútúpunni.  Söngkona Vamp er færeysk.  Hún heitir Eivör.  Sólóplötur hennar fást einnig í norskum plötubúðum.

 

 

Kominn frá Noregi

  Ég skrapp til Noregs.  Nánar tiltekið til Óslóar.  Ég vildi sjá og heyra hvort ástæða væri til að hafa Noreg með í vest-norræna sambandsríki Íslands, Færeyja og Grænlands.  Ég er aðallega að hugsa um að hafa Sama með.  Þeir gera svo flotta músík.  Joik kallast fyrirbærið og er það elsta í Evrópu.  Samar skilgreina sig reyndar sem íbúa Samalands fremur en íbúa einhvers þeirra fjögurra landa sem Samaland nær yfir (eða inn á):  Noregs, Svíþjóðar, Finnlands og Rússlands).

  Fleiri í Noregi en Samar gera notalega músík.  Þar á meðal morðinginn,  nasistinn og kirkjubrennuvargurinn Burzum.  Hann gerir yndislega músík - þegar hann er utan fangelsis.  Dæmi um það er lagið á myndbandinu efst.  Ég hef skömm á skoðunum hans og lífsstíl.  En ég tók fyrir mörgum árum ákvörðun um að láta vondar skoðanir tónlistarmanna ekki bitna á því sem þeir gera flott í músík.  

  Myndbandið hér fyrir neðan er með samísku tónlistarkonunni Mari Boine:

  Ég hef ekki áður komið til Noregs.  Eins og alltaf þegar komið er á nýjan stað kemur margt á óvart - þó vinir og vandamenn hafi verið og séu búsettir í Noregi og sagt skilmerkilega frá landi og þjóð. 

  Ég fór ekkert út fyrir miðborg Óslóar nema til og frá flugvelli.  Vel á minnst:  Flugvélar Iceland Express hófu sig á loft á auglýstum tíma.  Ég held að vísu að vélin frá Noregi hafi tekið á loft hálfri mínútu of fljótt. En ég er ekki viss um að úrið mitt sé alveg nákvæmt.  Þetta var innan skekkjumarka.

  Eftirfarandi kom mér mest á óvart:

  - Hvað hlutfall hörundsdökkra er hátt í miðborg Óslóar.  Og hvað hátt hlutfall bleiknefja talar saman á spænsku eða ítölsku eða a-evrópskum málum.  Þetta setur skemmtilegan svip á bæinn.  Eins og allir fjölbreyttu matsölustaðirnir: Tyrkneskir, líbanskir, indverskir, kínverskir o.s.frv.  Svo og allar litlu hverfisbúðirnar (cornershops) sem karlmenn af indverskum eða pakistönskum uppruna reka.  Bandarískir skyndibitastaðir eru einnig áberandi:  McDonalds, Burger King, Subway og þeir allir.  Eitt sinn hraktist ég undan óvæntri rigningu inn á McDonalds. Uppistaðan af viðskiptavinunum voru hörundsdökkir. Þá áttaði ég mig á því hvers vegna McDonalds og Burger King þrifust ekki á Íslandi. Hérlendis er hlutfall hörundsdökkra ekki nógu hátt til að standa undir traffík á þessa staði.

  - Ég heyrði aldrei bílflaut. Kannski er bannað að þeyta bílflautur í Ósló? Eða þá að þetta undirstrikar hvað Norðmenn eru afslappaðir í umferðinni. Þegar ég var í New York fyrr á árinu þá heyrðist ekki mannamál fyrir stöðugu bílflauti og bílstjórar steyttu hnefa að hver öðrum, sendu fokk jú merki og hrópuðu ókvæðisorð.  Ekkert að því.  Bara öðru vísi stemmning.

  - Gangandi Norðmenn fara ekki út á gangbraut gegn rauðu ljósi. Ekki heldur þó að engin bílaumferð sé. Kannski liggja háar sektir við slíku?

  - Á sunnudegi er miðborg Óslóar eins og dauðs manns gröf. Hvorki gangandi á ferli né bílaumferð. Búðir lokaðar og ekkert um að vera. Þetta er skrítið í stórborg.

  - Stórir fólksbílar og jeppar sjást ekki. Bílaflotinn samanstendur af nettustu bílum. Þar á meðal svokölluðum Buddy. Ég held að það séu rafbílar.

Norðmenn eiga ógrynni af ljúfum rokkhljómsveitum. Margar þeirra eru stórar á alþjóðamarkaði.  Og eiga það skilið  Þeirra á meðal Dimmu borgir sem hefur dálæti á Mývatnssveit og nágrenni.

   

Jón Þorleifs IV

  Ég held áfram að rifja upp sögur af Jóni Þorleifs,  verkamanni og rithöfundi.  Hann var órétti beittur af forystu verkalýðshreyfingar á Íslandi á sjötta,  sjöunda og áttunda áratug síðustu aldar.   

  Ég er ekki klár á ártalinu þegar sá atburður gerðist sem nú verður sagt frá.  Þetta var einhvern tíma á miðjum áttunda áratug síðustu aldar.  Eflaust má "gúgla" fréttaflutning af þessu.  Ég nenni aldrei að "gúgla".

  Eðvarð Sigurðsson var forystumaður í verkalýðshreyfingunni.  Jón var ósáttur við hann eins og Gvend Jaka og fleiri sem Jón kallaði verkalýðsrekendur og stéttarsvikara.  Það voru hátíðarhöld verkalýðs 1 maí.  Kannski var þetta 1975 eða 1976.  Fjölmenni var á Lækjartorgi í kjölfar kröfugöngu niður Laugarveg.  Kannski 10 þúsund manns eða 15 þúsund manns eða eitthvað álíka.   

  Um leið og Eðvarð Sigurðsson steig í pontu og huggðist ávarpa fjöldann spratt Jón upp á svið og reif af honum skrifaða ræðu.  Jón hafði snör handtök;  hnoðaði ræðublöðunum eldsnöggt saman í vöndul eða kúlu í greip sinni.  Lögreglumenn og fleiri stukku á Jón.  Þeir náðu að plokka utan af pappírsboltanum einum og einum putta á Jóni þangað til Jón var orðinn berhentur.  Þá var pappírsklessunni skilað í hendur Eðvarð Sigurðssonar.  Jón var fluttur í handjárnum á lögreglustöð upp við Hlemm.

  Eðvarð reyndi að slétta úr pappírshrúgunni og hélt sitt árlega ávarp eftir fum og tilheyrandi hlé á dagskrá hátíðarhaldanna.

  Jóni var sleppt af lögreglustöðinni eftir að hátíðarhöldum á Lækjartorgi lauk.  Jón sagðist hafa sannfrétt að ávarp Eðvarðs Sigurðssonar hafi aldrei verið jafn stutt og snautlegt og í þetta skipti.  Jón taldi sig hafa krumpað ræðublöð hans nægilega mikið til að Eðvarð hefði orðið að skauta yfir megnið af "innihaldslausu skruminu".  Jón taldi sig hafa afhjúpað þarna "ómerkilegt orðagjálfur" Eðvarðs.  Það hefði enginn tekið eftir að í ræðu Eðvarðs vantaði allt hryggjarstykkið.  Eðvarð hefði ekki náð að lesa ræðuna vegna krumpu á ræðublöðunum.

  Þetta uppátæki Jóns varð fréttaefni.  Í viðtali við fjölmiðla sagði Eðvarð að þarna hafi gamall vinur sinn verið að glettast.  Jón sendi í kjölfar frá sér yfirlýsingu þess efnis að ef Eðvarð væri vinur sinn þá óskaði hann eftir að eiga sem flesta óvini.  Enginn fjölmiðill birti yfirlýsingu Jóns.  Jóni sárnaði það.  Þetta sat í honum alla tíð.  En var honum jafnframt sönnun þess hvað fjölmiðlar væru galopnir fyrir gaspri embættismanna en harðlæstir fyrir rödd óbreytts verkamanns.

  Næstu ár á eftir var Jón ætíð stöðvaður af lögreglunni og tekinn úr umferð í upphafi kröfugöngu verkalýðshreyfingarinnar.  Um leið og kröfuganga var að hefjast undu einkennisklæddir lögreglumenn sér að Jóni og færðu inn í lögreglubíl.  Bílnum var ekið vítt og breitt um borgina í tvo til þrjá klukkutíma og lögreglumenn ræddu af vinsemd við Jón á meðan.  Jóni þótti upphefð af þessu.  Hann fékk næði til að upplýsa lögregluþjónana um hina spilltu og hættulegu Eðvarði Sigurðssoni og Gvendi Jaka.        

  "Ég kynntist aldrei öðrum en skilingsríkum lögreglumönnum,"  sagði Jón.   "Stundum fóru þeir með mig upp á stöð á Hverfisgötu og gáfu mér kaffi.  Stundum rúntuðu þeir með mig inn að Sundahöfn.  Löggurnar voru alltaf komnar á mitt band þegar þær slepptu mér.  Þær voru farnar að kalla mig "Jón minn" þegar við kvöddumst" og óku mér heim að dyrum."

  Þessi háttur var hafður á svo lengi sem Jón lifði.  Það hefðu orðið honum vonbrigði ef löggan hefði ekki kippt honum úr umferð á 1. maí.  

Bankasýslu ríkisins lokað og öllum sagt upp!

  Ég átti erindi um Borgartún síðdegis.  Eins og svo oft áður.  Nema hvað.  Í þetta skipti var eitthvað undarlegt í gangi við húsnæði Bankasýslu ríkisins í Borgartúni 3.  Það var búið að girða húsið af með gulum borða eða límbandi,  svona eins og lögreglan gerir þegar hún afmarkar svæði vegna rannsóknar mála.  Á borðanum sem Bankasýsla ríkisins var afgirt með stóð "Lokað vegna spillingar!",  "Öll þátttaka í spillingu er óheimil!" og eitthvað svoleiðis.

  Það var eitthvað fólk þarna fyrir utan.  Svo kom kona út úr byggingunni og tilkynnti að húsinu verði lokað og læsti útidyrunum.  Maður einn á vettvangi sagði mér að starfsfólk Bankasýslu ríkisins væri búið að fá uppsagnarbréf.  Því væri sagt upp vegna spillingar. 

  Þetta var allt mjög áberandi, akandi jafnt sem gangandi og hjólandi vegfarendum.  Lögreglan hringsólaði umhverfis húsið án þess að aðhafast annað en gefa þessu gætur.  Mig undrar að sjá hvorki né heyra neitt um þetta í fréttum helstu fjölmiðla.  

Jón Þorleifs III

 

 

  Fyrir nokkrum dögum hóf ég að blogga um Jón Þorleifsson,  verkamann og rithöfund.  Hann féll frá fyrir nokkrum árum,  þá 96 ára.  Mig langar til að halda minningu þessa merka manns á lofti.  Áður en lengra er haldið bið ég ykkur um að smella á http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1197159/ til að fá forsöguna.  

  Í ofur styttu máli slasaðist Jón við vinnu.  Hann fór á örorkubætur.  Honum mislíkaði það.  Vildi halda áfram að vinna.  Hann lét færa sig yfir á atvinnuleysisskrá og óskaði eftir að fá létta vinnu þar sem bakmeiðsli væru honum ekki fjötur um fót.

  Einn daginn fékk hann boð um að Guðmundur Jaki væri búinn að útvega honum vinnu.  Jóni kom það á óvart.  Þeir höfðu eldað grátt silfur saman.  Þegar Jón mætti til vinnu reyndist um að vera vinna á loftbor.  Þá vinnu gat maður með skemmt bak ekki unnið.  Þetta var óþokkalegur hrekkur af hálfu Gvendar Jaka. 

  Í kjölfar var Jón skilgreindur þannig að hann hefði hafnað vinnu.  Hann var tekinn af atvinnuleysisskrá.  Þá reyndi hann að fá sig aftur skráðan sem öryrkja en var hafnað.  Hann hafði sjálfur tekið sig af þeirri skrá.  Það var ekki hægt að skrá sig út og inn af öryrkjaskrá að eigin geðþótta.  Jón var bótalaus til margra ára.  Honum til lífs varð að hann átti gott og dýrmætt bókasafn.  Fyrstu útgáfur af ýmsum verðmætum bókum,  sumar með eiginhandaráritun og svo framvegis.  Þessar bækur seldi Jón hægt og bítandi fyrir gott verð.  Salan á þeim var Jóni verulega þungbær svo bókelskur sem hann var.

  Sumir segja að Jón hafi sjálfur sett sig í stöðu píslarvotts vegna þrákelni og stolts.  Sennilega var eitthvað til í því.  Jón var ekki tilbúinn að krjúpa á hnjám með betlistaf í hendi.  Smjaður var ekki hans samskiptamáti við embættismenn né aðra.  Hann krafðist réttar síns og barði í borðið.  Stutt viðtöl hans við embættismenn breyttust iðulega á skammri stundu í harkalegt rifrildi.

  Jón var alltaf fínn til fara og snyrtilegur.  Jakkafataklæddur í stífpressuðum buxum.  Hann sagðist ekki vera áhugasamur um fín föt.  Hinsvegar væri ekki tekið mark á manni í gallabuxum.  Honum væri nauðugur einn kostur að koma vel fyrir í klæðnaði til að mark væri á sér tekið.

  1976 fór Júlía systir mín í ferð til Írlands,  ung stelpa.  Hún lenti í flugsæti við hlið Jóns.  Hinu megin við hana í 3ja sæta röð sat ritstjóri Þjóðviljans.  Á flugleiðinni út til Írlands dundaði Jón sér við að yrkja níðvísur um ritstjórann.  Vísurnar fór hann með hátt og snjallt en ritstjórinn lét þær sem vind um eyru þjóta.  Júlíu þótti þetta fyndið.  Ritstjórinn hafði skömmu áður skrifað dóm um ljóðabók eftir Jón.  Fyrirsögnin var "Heiftarvísur".  Það lagðist illa í Jón.  Hann kannaðist ekki við neinar heiftarvísur.  Hann hafði aðeins ort vísur um menn og málefni og taldi sig vera lausan við heift.  Ein vísan var um gamlan vinnuveitanda Jóns:

  Hornstrandar-Hallvarður,

heimskur og kjöftugur.

  Frekur og fláráður.

  Fari hann bölvaður.

  Þegar ljóðabókin kom út gerði Jón sér langa gönguferð til Hallvarðar og færði honum að gjöf eintak af bókinni.  Jón benti Hallvarði á að það væri vísa um hann í bókinni.  Hallvarður svaraði:  "Þakka þér fyrir það,  Jón minn."  Jón hló vel og lengi er hann sagði frá þessu og var þess fullviss að Hallvarði hefði brugðið illilega þegar hann fór að lesa bókina.

  Júlíu þótti öryggi í því,  unglingi,  að vera samferða Jóni í Írlandsferðinni.  Þó að Jón kynni ekkert erlent tungumál ferðaðist hann mikið og var sjálfbjarga í þeim ferðum.  Talaði bara íslensku erlendis og þótti sem útlendingum væri ekki of gott að reyna að skilja þetta eitt af elstu varðveittum tungumálum heims,  íslensku.  Eitt sinn eftir utanlandsferð varð Jóni að orði:  "Mikið er ég feginn að hafa fæðst á Íslandi því íslenska er eina tungumálið sem ég skil."

   

Neyðarlegar umræður á fésbók

  Það getur verið gaman að fylgjast með umræðu á fésbókinni.  Þess vegna er fésbókin svona vinsæl.  Að einhverju leyti er blæbrigðamunur á umræðunni á fésbók eftir þjóðum.  Bandaríkjamenn ræða til að mynda iðulega opinskátt um vandræði í ástarmálum sínum.  Pör sem slíta sambandi fá útrás fyrir reiði í garð síns fyrrverandi með því að hrauna yfir viðkomandi á fésbókinni.  Og eitthvað svoleiðis.  Eins og gengur.  Það getur svo sem vel verið að eitthvað sé um slíkt hérlendis líka - án þess að ég hafi orðið þess var. 

  En hér eru nokkur (grát-) brosleg dæmi frá Bandaríkjunum.  Stytt þýðingu á textanum er fyrir neðan.

Amy:  Ó, nei!  Gary kom græjunum aftur í lag.  Frábært helvíti  (skrifað 19. júní)

John:  Þú ert búin að vera  (skrifað 19. júní)

Si:  Þetta var aðeins tímaspursmál  (skrifað 20. júní)

Amy:  Breytir hjúskaparstöðu úr "í sambandi" í "einhleyp" (skrifað nokkrum dögum síðar)

-----

Hún:  Þú ert algjör aumingi.  Ég trúi ekki orði af því sem þú segir.

Hann:  Nú?

Hún:  Er þetta það eina sem þú getur sagt?

Hann:  Þekki ég þig?

Hún:  Þú veist að þú ert faðir Jakobs litla og þú yfirgafst hann.  Hvernig vogar þú þér?

Hann:  Ég held að þú sért að rugla mér saman við einhvern annan.

Hún:  Úps!  Þetta er vandræðalegt.  Ég hélt að þú værir annar Kristófer.  Ég á ekki einu sinni son.  Ég er að rugla.

Hann:  Allt í lagi.  Farðu vel með þig.

Hún:  Bless.  Sjáumst fljótlega.  Gleðileg jól! 

-----

Matt:  Ástin er erfið.  Þetta er ekki góður dagur.  Ég þarf drykk.

Geri:  Á að eyðileggja annað samband?  Átti ekki von á því

Kristen:  Þú ert bara afbrýðisöm af því að hann valdi mig fram yfir þig

Geri:  26 ára,  atvinnulausan og með kjánalegan hökutopp?  Ég veit ekki hvernig ég get lifað án hans!

Matt:  Hökutoppurinn á mér er ekkert kjánalegur

-----

Aubrey:  Skráir sig einhleypa.

Aubrey:  Thomas,  þú ert pínu pínulítill kall.  Þú kannt ekki að umgangast konu og þú riðlast á öllu sem hreyfist og þú færð mig aldrei aftur.  Til að allir viti það:  THOMAS ER MEÐ KENGBOGIÐ TYPPI!

Thomas:  Það virtist ekki skipta þig máli hvort það var bogið á meðan ég riðlaðist á þér.  Ég hélt framhjá þér einungis vegna þess að þú ert tík.  Ég ætlaði hvort sem er að sparka þér.  Það er lágkúrulegt af þér að tala á þessum vettvangi um typpið á mér.  Þurrkaðu þetta rugl út!

Aubrey:  Þú hefðir átt að hugsa út í það áður en þú hélst framhjá mér.  Búðu við það,  tík...

Janet:  Aubrey,  viltu vinsamlegast fjarlægja þessa færslu.  Thomas er verulega miður sín yfir þessu.  Það er ósmekklegt að hæðast að fólki vegna einhvers sem það getur ekkert gert að.  Faðir hans er einnig svona og ég myndi aldrei hæðast að honum út af því.  Vinsamlegast taktu þetta burt.  Þú er menntuð kona,  gjörðu svo vel að haga þér til samræmis við það.

Thomas:  Í guðanna bænum,  MAMMA!  

-----

Bridgette:  Breytti hjúskaparstöðu úr "í sambandi" í "einhleyp".

Megan:  Hvert í þreifandi!  Ég skal taka í lurginn á honum fyrir þig.

Bridgette:  Ja,  við slitum ekki sambandinu.  Hann dó...

Bestu lög síðustu 15 ára

  Breska poppblaðið New Musical Express er líklega næst áhrifamesta poppblað heims á eftir bandaríska poppblaðinu Rolling Stone.  Það er dálítið skrítið að í Bandaríkjunum,  stærsta/áhrifamesta poppmúsíkmarkaði heims,  er bandaríska poppmúsíkblaðið Rolling Stone hvarvetna til sölu.  Það er svo sem ekki skrítið út af fyrir sig.  Rolling Stone selst í 2 milljónum eintaka og er til sölu á þýsku í Þýskalandi og á frönsku í Frakklandi.  Það skrítna er að breska poppmúsíkblaðið New Musical Express er til sölu í öllum helstu blaðsölustöndum í Bandaríkjunum en ekki næst söluhæsta bandaríska poppblaðið,  Spin.  Hvað þá önnur bandarísk poppblöð á borð við Under the Radar og CMJ, sem eru einungis seld í stóru bandarísku bókaverslunum (Borders,  sem mér skilst að séu á fallandi fæti.  Jafnvel í New York).

  Fyrir bragðið eru bandaríska Rolling Stone og breska NME ráðandi á alþjóðamarkaði.  Nú hefur ritstjórn NME tekið saman lista yfir bestu lög síðustu 15 ára.  Þar tróna efst:

1   Radiohead:    Paranoid Andriot

2   Arcade Fire:  Rebellion (Lies)

3   Outkast:  Hey Ya!

4  The Strokes:  The Nite

5   The Killers:  The Brightside

  Ég er ekki að kvitta undir þennan lista.  Satt að segja þykir mér hann frekar þunnur þrettándi.  Einkum er The Strokes vont dæmi.  En listinn lagast töluvert við næsta lag:

6   The White Stripes:  Fell In Love With A Girl

7   Hot Chips:  Over and Over

8   Amy Winehouse:  Rehab

9  The Verve:  Bitter Sweet Symphony (stolið frá The Rolling Stones).

10   The Libertines:  Time For Heroes.  Þetta er ekki þeirra flottasta lag en þeir áttu stundum góða spretti.

15  MIA:  Paper Planes.  Þetta lag er margverðlaunað sem einkennislag myndarinnar Slumdog Millioner.  Færri vita að það er byggt á laginu frábæra  Straight To Hell  með The Clash.

  Síðar varð þetta lag frægt í flutningi Lily Allen.  Söluhagnaður af þeirri kráku (cover song) rann óskiptur til fórnarlamba stríðs í Írak og gott ef ekki fleiri.  Elvis Costello var með þetta lag um tíma á sinni hljómleikaskrá.  Einnig Jacob Dylan (sonur Bobs Dylans).  

  Ekki má heldur gleyma kráku New York ska-döbb-hljómsveitarinnar Skinnerbox á þessu lagi:

Notaðu eggjaskerann

  Á öllum heimilum er til skemmtilegt verkfæri sem heitir eggjaskeri.  Hann kemur sér iðulega vel þegar skera á niður egg.  Aðallega soðin egg,  vel að merkja.  Það sem færri vita er að eggjaskerann er hægt að nota til fleiri hluta.  Þar ber hæst að sneiða niður soðnar kartöflur.  Það ættu allir að gera í hvert sinn sem kartöflur eru í matinn.  

  Ávinningurinn er þríþættur:

.

  -  Í fyrsta lagi sparar þetta notkun á hnífum alveg gríðarlega.  Fyrir bragðið endast hnífarnir miklu lengur.

  -  Í öðru lagi dregur þetta verulega úr slysahættu.  Fólk er alltaf að skera í puttana sína í ógáti og hugsunarleysi með hnífum.  Enginn slasar sig á eggjaskera ef fyllstu varúðar er gætt í hvívetna.

  -  Í þriðja lagi verður þykkt kartöflusneiðanna jöfn.  Það auðveldar fólki ótrúlega vel að átta sig á hvað heppilegt er að stinga upp í sig miklu magni af kartöflu í einu.  Aldrei meira en hálfri sneið.  Aldrei minna en hálfri sneið.  Það er skelfilegt að horfa upp á fólk sem stingur upp í sig hálfri stórri kartöflu í einum bita,  liggur við köfnun og þarf að rífa út úr sér gervigómana til að rýma fyrir kartöflunni.  Næst fær það sér svo örlítinn kartöflubita og tekur eiginlega ekki eftir því að hann sé kominn upp í munninn.  Þá heldur viðkomandi að bitinn hafi dottið á gólfið og verður miður sín af skömm.  Missir matarlyst og fer svangur í háttinn.

.

Rokk og ról maraþonið heldur innreið sína

  Lifandi rokkmúsík á sviði hreyfir við mörgum.  Jafnvel rólyndasta fólk getur lent í vandræðum með að hemja sig í þannig kringumstæðum.  Áður en það veit af er það farið að hoppa og skoppa,  kasta sér utan í ókunnugt fólk,  klifra upp á stóla og borð eða upp á svið og henda sér aftur á bak út í mannhafið.  Þess á milli snýr fólk höfðinu í hringi svo hratt og ákaft að flasan litar nærstadda hvíta eins og snjór.

  Fyrir 13 árum datt nokkrum bandarískum rokkunnendum og hlaupatíkum í hug að virkja hreyfikraft lifandi rokkmúsíkur.  Þeir skipulögðu 32 km hlaupaleið þar sem frægar rokkhljómsveitir spiluðu á útisviði með 1609 metra millibili.  Uppátækið sló í gegn.  Síðustu ár hefur yfir hálf milljón manna hlaupið rokkmaraþon í 26 bandarískum borgum.

  Nú er rokkmaraþonið að halda innreið sína í Evrópu.  22. apríl næsta vor verður rokkmaraþon í Madrid á Spáni.  Þar verður 42 km leið hlaupin.  Mánuði síðar verður 21. km leið hlaupin í Edenborg í Skotlandi og um haustið verður jafn löng leið hlaupin í Lissabon í Portúgal. 

  Þess verður ekki langt að bíða að rokkmaraþon verði hlaupið á Íslandi.  Þá væri gaman að Skálmöld,  Sólstafir,  Mínus,  Celestine,  Q4U,  Fræbbblarnir,  Ham,  Mugison og... já,  auðvitað Leoncie myndu sjá um fjörið.

    

Jón Þorleifs II

  Fyrir nokkrum dögum skrifaði ég bloggfærslu um Jón Þorleifsson,  verkamann og rithöfund.  Ég sagðist ætla að skrifa þær fleiri um þann merka mann.  Ekki síst til að halda minningu hans á lofti.  Hann á það skilið.  Og hefði ekki verið því mótfallinn.  Svo mikið er víst.  Hann kvartaði undan því að vera beittur þöggun.  Sniðgenginn af fjölmiðlum og bækur hans faldar í bókaverslunum.  Engu að síður náði hann að selja alveg 500 - 600 eintök af hverri bók.  En vissulega fór ekki mikið fyrir þeim bókum í fjölmiðlum eða í bókabúðum.

  Nokkrum dögum eftir að ég kynntist Jóni í afmælishófi Dagsbrúnar 1974 hitti ég Jón á gangi í Bankastræti.  Við tókum tal saman.  Skyndilega stökk Jón fram á gangstéttarbrún,  rak út úr sér tunguna og setti upp "langt nef".  Það er að segja spennti í sundur fingur beggja handa út frá nefinu á sér.

  Mér varð litið út á götu þangað sem Jón beindi "langa nefinu".  Þar ók hjá ráðherrabíll með Ólaf Jóhannesson í aftursæti.  Ólafur var þá forsætisráðherra.  Hann var með hliðarrúðu skrúfaða niður, veifaði Jóni og kallaði til hans:  "Sæll vertu,  Jón!"

  Þetta gerðist frekar hratt og bíllinn var horfinn með það sama.  Ég spurði:  "Hvað er í gangi?"

  Jón svaraði rólega,  eins og um hversdagslegan atburð væri að ræða:  "Ég átti fund með honum um daginn.  Það er ekki hægt að kasta á hann kveðju öðru vísi en svona.  Hann er fífl!" 

  Svo fór Jón að tala um eitthvað allt annað.  

Guðrún Ebba er hetja! Karl getur ekki setið áfram sem biskup

  Sjónvarpsviðtal Þórhalls Gunnarssonar við Guðrúnu Ebbu var átakanlegt og áhrifamikið.  Þórhallur sýndi sínar bestu hliðar sem góður sjónvarpsmaður:  Ágengur en nærfærinn og hélt sig við kjarna málsins.  Guðrún Ebba er hetja.  Þetta er stórt skref sem hún hefur stigið með því að segja alþjóð frá því skrímsli sem faðir hennar var;  margkrossaður frímúrari og biskup.  Æðsti embættismaður íslensku ríkiskirkjunnar. 

  Guðrún Ebba útskýrði mjög vel í hvaða stöðu fórnarlamb barnaníðs og annars heimilisofbeldi er.  Viðtalið á erindi inn í skólastofur landsins.

  Verri er hlutur núverandi biskups,  Karls Sigurbjörnssonar.  Hann kaus að stinga undir stól erindi Guðrúnar Ebbu.  Hann sat á því í hálft annað ár.  Reyndi þöggun í þessu alvarlega glæpamáli.  Það var ekki fyrr en DV tók málið upp sem erindi Guðrúnar Ebbu var dregið undan stóli Karls.  Karl hélt áfram að reyna að humma málið af sér.  Og hlóð lofsorðum á barnaníðinginn í millitíðinni.

  Er Karli stætt á að sitja áfram sem biskup eins og ekkert hafi í skorist?  Er hann það sáttur við sína framgöngu?  Eða er hann maður til að sýna fórnarlömbum kynferðisglæpamannsins samstöðu og samúð með því að viðurkenna embættisafglöp sín og segja af sér?

www.stigamot.is

www.aflidak.is

www.drekaslod.is

www.solstafir.is

 

Merkileg saga eins smells undur - klassískur rokkslagari

  Núna er verið að sýna bandarísku kvikmyndina  Lokasprett  (The Longest Yard) í sjónvarpinu með Adam Sandler.  Þar hljómar lagið  Spirit in the Sky  með Norman Greenbaum.  Þetta lag er merkilegt um margt.  Það kom fyrst út á plötu 1969.  Það sló rækilega í gegn.  Náði toppsæti vinsældalista víða um heim og 3ja sæti bandaríska vinsældalistans.

  Hljótt hefur verið um Norman Greenbaum frá því að lagið sló í gegn.  Hinsvegar hefur lagið lifað.  Það hefur verið krákað (cover song) með góðum árangri af mörgum og skýtur reglulega upp kolli í kvikmyndum,  sjónvarpsþáttum og sjónvarpsauglýsingum.

  Texti lagsins hefur kristilega skírskotun.  Fyrir bragðið fór af stað kjaftasaga um að Norman hafi dregið sig í hlé frá skarkala poppstjörnulífs og ánetjast Jesú-söfnuði.  Kjaftasagan er kjaftæði.  Norman er gyðingur og var að hæðast að Jesú-börnum hippahreyfingarinnar.

  Ástæðan fyrir því að Norman hvarf úr sviðsljósinu er þessi:  Hann áttaði sig fljótlega á að hann gæti ekki endurtekið leikinn með öðrum eins ofursmelli.  Lagið smellpassaði inn í tíðaranda hippastemmningar og á þeim tíma ferskum gítarleik.  Gítarleik sem Norman segir að hafi aðeins verið einföld eftiröpun á einhverju sem hann hafði heyrt Jimi Hendrix gera.

  Norman ákvað að gera að fullu starfi að gera út á  Spirit in the Sky  það sem eftir væri.  Í stað þess að túra endalaust,  gefa út ótal "Best of" plötur með laginu og spila það á pöbbum og öðrum minni stöðum þá hefur hann einbeitt sér að því að koma laginu inn í kvikmyndir,  sjónvarpsþætti og sjónvarpsauglýsingar. 

  Klukkan 9 á hverjum morgni mætir Norman á skrifstofuna sína og fer yfir fréttir af undirbúningi nýrra kvikmynda,  sjónvarpsþátta og herjar á væntanlegar auglýsingaherferðir í sjónvarpi.  Norman vinnur fullan vinnudag við að koma laginu að á öllu vígstöðvum.

  Árangurinn er góður.  Norman hefur komið laginu inn í fjölda kvikmynda,  sjónvarpsþátta og auglýsinga.  Þar á meðal hljómar það í kvikmyndum á borð við  Apollo 13,  Wayne´s World II,  Forrest Gump,  Superstar og svo framvegis.  Einnig í sjónvarpsþættinum   Supernaturals og allskonar.

  Síðustu tölur sem ég las um lagið hljóðuðu upp á að lagið hafi verið selt í yfir 70 kvikmyndir,  sjónvarpsþætti og auglýsingar.  Það eru sennilega um 3 ár síðan ég las um þessa tölu.  Ætla má að eitthvað hafi bæst við eftir það.  Fyrir bragðið er  Spirit in the Sky  að öllum líkindum það eins smells undur sem bestum árangri hefur náð.

  Norman hefur góðar og sívaxandi tekjur af laginu.  Hann er hálaunamaður út á þetta lag.  Það er gefið út á safnplötum með hljóðrás kvikmyndanna og hinum ýmsu safnplötum sem kallast "Classic Rock" eða hipparokk,  blómabarnarokk og svo framvegis. 

 

Verstu krákur rokksögunnar

  Ritstjórn breska popptónlistarblaðsins New Musical Express hefur tekið saman lista yfir verstu krákur (cover songs) dægurlagasögunnar.  Hér fyrir neðan eru þær sem tróna efst á lista;  eru sem sagt þær verstu.  Til samanburðar höfum við upprunalega flutning á laginu  Smells Like Teen Spirit.  Hann er í höndum höfundarins,  Seattle grugg-kóngsins Kurts Cobains,  og hljómsveitar hans,  Nirvana:

  Svo er það vonda krákan með Miley Cyrus.  Hún reynir að halda sig við útsetningu Nirvana en skortir gredduna og "karakterinn" sem gerir flutninginn hjá Nirvana svo flottan:

  Næst er það lag úr smiðju skosku hljómsveitarinnar Biffy Clyro,  Many Of Horror (When We Collide).  Ég þekki lítið til þessarar hljómsveitar annað en hafa heyrt rokkaðri og sprækari lög með þeim:

 

  Og þannig hljómar misþyrmingin með Matt Cardle.  Djöfulsins viðbjóður:

  Miley Cyrus er ekki ein um að klúðra flutningi á  Smells Like Teen Spirit.  Dópista-stelpustrákarnir í Take That ata auri alllt sem þeir syngja.  Þetta er verra en hjá Miley.  Svei mér þá.  Þetta er hryllingur á borð við það þegar Í svörtum fötum kráka Ham: 

  The Smiths var flott bresk hljómsveit.  How Soon Is Now  er eitt af þeirra ágætu lögum.  Mig minnir að Morrisey hafi byrjað sína frábæru hljómleika í Laugardalshöll á þessu lagi.  Hvort sem ég man það rétt eða ekki þá man ég að flutningur hans á laginu var rokkaðri, harðari og eiginlega flottari en á plötunni með The Smiðs.

  Svo komu rússnesku Tatu stelpurnar og níddust á því:

  Það er alltaf gaman að rifja upp  Itchycoo Park  með bresku mod-sveitinni Small Faces.

   Öllu dapurlegra er að heyra M People djöflast á þessu lagi.  Ef maður vissi ekki betur mætti halda að um Spaugstofu-grín væri að ræða.

Helgi er hættur að pota í Hönnu Birnu með priki

 

  Stuttbuxnadeildin í Sjálfstæðisflokknum vælir nú sárt undan þeim orðum Björns Bjarnasonar að hún væli enn yfir Hörpu.  Og það eftir að hafa ítrekað farið halloka á landsfundum flokksins í rimmu við Björn um mikilvægi byggingar húss utan um tónlistarsal.  Væl stuttbuxnadeildarinnar tekur á sig ýmsar skrítnar myndir.  Eina slíka má finna í athugasemd frá Helga við bloggfærslu Geirs Ágústssonar um málið.  Helgi vælir með fólskuhljóðum undan vasklegri framgöngu Hönnu Birnu við að ljúka byggingu Hörpu.  Á milli ekkasoganna segist Helgi hafa hætt við að kjósa Hönnu Birnu vegna þessa.  Og það sem verra er:  Hann er hættur að pota í Hönnu Birnu með priki.  Hann hótar því blákalt:  "hér eftir kem ég ekki við hana með priki."

  Þetta vekur upp spurningu:  Skyldi Hanna Birna sakna þess að vælukjóinn poti í hana með priki?

Sakar unga sjálfstæðismenn um væl

Jón Þorleifs

 

  Á næstunni ætla ég að rifja upp sögur af Jóni nokkrum Þorleifssyni.  Hann féll frá fyrir nokkrum árum.  Þá kominn hátt á tíræðisaldur.  Hann var sérkennilegur um margt.  Góður maður sem varð fjölskylduvinur.  Sögurnar eiga kannski mest erindi við okkur sem þekktum Jón.  Okkur þótti vænt um hann.  Hann var nánast í afahlutverki sona minna og systurbarna minna.  Börnin elskuðu hann.  Mér er kunnugt um að þannig hafi það einnig verið um börn fleiri.  Til að mynda Birgis Svans Símonarsonar.

  Jón var einstæðingur.  Hann bjó alltaf einn og var barnlaus.

  Á gamals aldri tók Jón upp á því að senda frá sér bækur.  Þær voru allt frá því að vera sjálfsævisögulegar (Nútíma kviksetning),  til þess að vera ljóðabækur,  skáldsögur og hugleiðingar um heimsmál.

  Ég hitti Jón fyrst 1974.  Þá lenti ég til borðs með honum í afmælishófi verkalýðsfélagsins Dagsbrúnar.  Þáverandi iðnaðarmálaráðherra,  Gunnar Thoroddsen,  mætti í hófið.  Gunnar heilsaði gestum með handabandi og óskaði til hamingju með daginn.  Þegar Gunnar kom að Jóni spratt Jón á fætur og tróð höndum í vasa.  Um leið sagði hann:  "Ég ætla ekki að óhreinka mig á því að taka í hönd þína."  Gunnar lét sér í engu bregða og sagði:  "Þá heilsumst við bara að gömlum bændasið:  Með kossi á kinn."  Gunnar gerði sig líklegan til að fylgja því eftir.  Jón hörfaði snöggt og mælti:  "Ég kýs að brúka kjaftinn öðru vísi á þig."

  Við þetta kom fát á Gunnar.  Hann leit í kringum sig,  tvísté og sagði við konu sína:  "Við skulum finna okkur sæti."  Sem þau og gerðu án þess að heilsa fleirum með handabandi.

  Síðar hældi Jón sér af því að hafa kippt Gunnari ofan úr fílabeinsturni og komið honum í skilning um að hann væri ekki merkilegri en verkafólkið í afmælishófinu.  "Jafnvel ómerkilegri," sagði Jón.  

  Næst flutti Gvendur Jaki ávarp.  Ávarpinu lauk með því að Gvendur bauð gestum að njóta veitinga sem í boði voru.  Þá spratt Jón á fætur.  Hann lyfti yfir höfði sér tómum kaffibolla og tómum kökudiski og kallaði:  "Þú þarft ekki að hafa áhyggjur af því,  Guðmundur J., að ég taki meira en þú ætlar mér!".

  Kurr kom á sessunauta Jóns.  Þeir sussuðu á hann og sögðu þetta ekki vera rétta tilefni til leiðinda.  Jón svaraði því til að hann léti ekki "stráklinga" segja sér fyrir verkum.  Beindi hann einkum orðum að Benedikt Kristjánssyni (Benediktssonar,  þáverandi borgarfulltrúa Framsóknarflokksins),  bróðir Baldurs,  prests í Þorlákshöfn.

  Í afmælishófinu stóð Jón við yfirlýsingu sína til Gvendar Jaka.  Fékk sér hvorki vott né þurrt en lék á alls oddi.  Enda búinn að koma skýrum skilaboðum áleiðis.