Besta líkamsræktin

  Líkamsrækt og líkamsræktarstöðvar eru ein mesta geggjun síðustu ára.  Í árþúsundi komst fólk vel af án þessara fyrirbæra.  Það er allt kengruglað við þetta.  Glöggt dæmi um það er að viðskiptavinir líkamsræktarstöðvanna troðast hver um annan þveran við að leggja jeppunum sínum sem allra næst inngangi stöðvanna.  Þeir hika ekki við að leggja ólöglega til að komast hjá því að labba örfáa metra að líkamsræktarstöðinni.  

  Kaninn tekur þetta alla leið.  Hann hefur rúllustiga frá bílastæði yfir að inngangi líkamsræktarstöðva.  Litla Ameríka,  Ísland,  mun klárlega apa þetta - eins og annað - eftir.  Eini munurinn er sá að eigendur íslenskra líkamsræktarstöðva fá athugasemdalaust að greiða sér svimandi há laun og háar arðgreiðslur út úr rekstrinum á milli þess sem þeir henda nokkrum kennitölum í gjaldþrot með tilheyrandi risa afskriftum.  Í bland eru fjölmiðlar keyptir til þess eins að reka blaðamenn sem skrifa fréttir um þetta.  

  Hlaupum yfir góðan bisness á líkamsræktarstöðvum sem lýtur að sölu á sterum.  

  Líkamsrækt fyrri hluta dags hefur ekkert að segja.  Hún virkar ekki.  Besta líkamsræktin er ókeypis.  Hún felst í því að vakta nágrennið að nóttu til.  Standa innbrotsþjófa að verki og elta þá.  Hlaupa á eftir þeim og koma þeim í hendur á lögreglunni.  Það er holl skemmtun og þjóðhagslega hagkvæm.  

   

Elti þjóf um miðborgina í nótt

Þess vegna heitir það ruslfæði

  Einhverra hluta vegna er til fólk sem kaupir og snæðir ruslfæði (junk food).  Jafnvel ótilneytt.  Þú ert það sem þú borðar ("Ha?  Er ég mús?"  spyr kisi).  Fínna nafn yfir ruslfæði er skyndibiti.  Nafnið er dregið af því að ruslfæðið er afgreitt í hendingskasti á færibandi.  Lágt launaðir unglingar eru pískaðir áfram miskunnarklaust.  Þeir þurfa að vera á þönum,  stöðugum hlaupum eins og hamstrar í hlaupahjóli.  Undir þeim kringumsstæðum er ekkert svigrúm til að vanda sig.  Skoðum nokkur dæmi.  Þessi kjötsamloka var keypt á McDonalds.  Hún er undir sterkum áhrifum frá kjötlausri kjötböku í Borgarnesi

 

 

 

 

 

 

 

Það borgar sig ekki að byðja um aukaskammt af mayonesi á langlokuna á Subway.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Það þarf ekki að biðja sérstaklega um hníf með langlokunni á Subway.  Hann getur fylgt með sem aukaálegg.  Svo er starfsfólkið alltaf jafn hissa þegar allir hnífarnir eru týndir.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aðgát skal höfð þegar beðið er um aukabréf af sterkri sósu.  Þumalputtareglan er að lesa vel og vandlega utan á pakkninguna.  Það er alveg eins líklegt að aukabréfið innihaldi skúringasápu.

 

 

 

 

 

 

 

 

Eitt sinn fengum við bróðir minn okkur að borða á Nings.  Við keyptum sama réttinn.  Ég bað um hálfan skammt.  Bróðir minn um heilan skammt.  Þegar við settumst niður kom í ljós að skammtarnir voru nákvæmlega jafn stórir.  Eini munurinn var sá að sjálfur diskurinn sem bróðir minn fékk var töluvert stærri en minn diskur.  Fyrir það þurfti hann að borga 400 kr. aukalega. 

  Þessu er líkt farið þegar valið stendur á milli lítillar tortillu (small), stórrar (large) eða extra stórrar (XL).  Eini munurinn liggur í stærð sjálfrar hveitikökunnar.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Þegar keypt er ostsamloka er happa og glappa hversu vel tekst til með að skorða ostsneiðina á milli brauðsneiðanna.

 

Fegurð íslenskra kvenna er auðlind

                                                                                    Fegurð íslenskra kvenna er margrómuð og víðfræg.  Enda lifa þær á súrsuðum hrútspungum,  vel kæstum hákarli og ennþá kæstari skötu með hnoðmör,  kafloðnum af myglu. Þess á milli kroppa þær augu úr sviðakjömmum og sporðrenna þeim ásamt eyrum og tungu.  

  Útlendir ferðamenn hrökkva iðulega í kút þegar við þeim blasir almenn fegurð íslenskra kvenna.  Þeir verða svo hissa að tungan lafir út úr þeim.  Heimkomnir tala þeir við vini og vandamenn um fátt annað en fallega íslenska kvenfólkið.  Þetta á í dag drjúgan þátt í því að útlendingar eru farnir að venja komu sína til Íslands.  Nú er lag að gera þetta að féþúfu;  skatta ferðalanga með náttúrupassa.  Það er út í hött að leyfa þeim að horfa ókeypis á íslenskar konur.

  Náttúrupassinn þarf ekki að kosta mikið í byrjun.  Kannski 1500 kall eða svo til að byrja með.  Svo má hækka verðið svo lítið beri á (virðisaukaskatturinn byrjaði sem 2% söluskattur.  Það hefur enginn tekið eftir því þegar hann mjakast upp í 11 - 24%).  Náttúrupassinn getur gilt í þrjú ár og tvær vikur.  Þá kemur útlendingurinn aftur og aftur á tímabilinu.  Hann vill ekki láta passann renna út næstum ónotaðan.  Annað er óábyrg meðferð á verðmætum.  

  Samkvæmt lögum má ekki mismuna útlendingum og Íslendingum (nema í Bláa lóninu).  Það er sanngirni.  Það er líka atvinnuskapandi.  10% Íslendinga fá vinnu við að njósna um náungann,  komast að því hvort að menn séu að stelast til að njóta fegurðar íslenskra kvenna án náttúrupassa.  Þetta verður harðsnúinn náttúrunjósnahópur.  Heppileg sekt er 15 þúsund kall eða 2 dagar í fangelsi.   

  Við skulum ekki hafa hátt um það en færeyskar konur eru - ótrúlegt en satt - jafnvel fallegri en íslenskar konur.  Og er þá mikið sagt.  Þar munar um skerpukjötið.

 

Hvers vegna eru íslenskar konur svona sætar?

Íslenskar vörur mokast út

  Bankahrunið á Íslandi í árslok 2008 var ekki að öllu leyti óheppilegt.  Fall er fararheill.  Íslenska krónan rýrnaði um helming.  Það gerði útflutning á íslenskum vörum girnilegri (kvótagreifum og fleirum til gríðarmikillar kæti).  Útlendingar fengu íslenskar vörur á hálfvirði.  Það kætti þá.

  Grænlendingar eru búnir að uppgötva þetta.  Þeir eru farnir að hamstra íslenskar vörur.  Áður keyptu þeir allar vörur frá Danmörku.  Það lá beinast við.  Grænland er hluti af danska sambandríkinu (ásamt Færeyjum).  Innkaup frá dönskum heildsölum eru þess vegna einföld eins og hver önnur innanlandsviðskipti.

  Danskar vörur geta samt sem áður ekki keppt við íslenskar í verði og gæðum. Sem dæmi þá kostar mjólkurlítri frá Danmörku 140 kall.  Mjólkurlítri frá Íslandi kostar aðeins 60 kr.  Hugsanlega er hann niðurgreiddur af íslenskum skattgreiðendum.    

  Lítið er um kýr á Grænlandi.  Grænlendingar eru háðir innflutningi á mjólk og mjólkurvörum.  En nýhafinn innflutningur Grænlendinga frá Íslandi er ekki bundinn við mat og drykk heldur allskonar.  Þeir kaupa frá Íslandi allt steini léttara. 

Ótrúlegar ljósmyndir - sem ekkert hefur verið átt við

  Á tímum fotósjoppunnar er auðvelt að hrista fram úr erminni furðumyndir af öllu tagi.  Þessar myndir eru hinsvegar ekkert "feik".  Það hefur ekkert verið átt við þær.

 

 

 

 

 

 

 

 

Þetta skip er raunverulega staðsett svona í Suður-Kóreu.

 

 

 

 

 

 

Þannig líta skýjakljúfarnir í Dubai út séðir ofan frá þegar neðri hluti þeirra er hulinn þoku. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Afkvæmi smáhests (pony) og sebrahests.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Járnbrautarteinarnir voru alveg beinir á Nýja Sjálandi.  Svo kom harður jarðskjálfti.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Maðurinn er í alvörunni að ganga á kaðli strengdum á milli kletta.  Adrenalínfíkill.

Þess vegna er ævilengd karla töluvert styttri en kvenna

  Íslenskar konur lifa allra kerlinga lengst.  Ævilengd karla er töluvert styttri.  Þeir eru áhættusæknir.  Sem krakki gerðum við strákarnir tilraunir með að búa til sprengjur og eitthvað svoleiðis.  Eftir á að hyggja var um glannaskap að ræða.  Lítið mátti út af bera til að illa færi. Fjórtán ára skaut ég skólabróðir minn,  Jóa á Korná,  með kindabyssu.  Ég fjarlægði hluta af púðrinu úr skotinu til að hann myndi aðeins rotast.  Sem gekk eftir.  Ég hef ekki þekkingu á því hvort að um heppni var að ræða að ekki fór verr eða réttan útreikning.

  Á gamals aldri hrýs mér hugur við að rifja upp glannaakstur á unglingsárum.  Það var látið reyna á hvað hægt væri að keyra hratt á Keflavíkurveginum og fleiri og verri vegum.  Ég man ekki hvort að metið var 180 km hraði eða eitthvað annað. 

  Klifur í byggingum og allskonar einkenndust af áhættu.  Einnig að laumast til að "teika" bíla við ýmsar aðstæður.  Og svo framvegis.  Strákar á öllum aldri halda að þeir séu ódauðlegir.  

 

.   

Jón Þorleifs og símhleranir

 

  Jón Þorleifsson,  verkamaður og rithöfundur,  var góðum gáfum gæddur.  Hann var fjölfróður.  Ótrúlega fjölfróður miðað við stutta skólagöngu og kunni ekkert erlent tungumál,  sér til lestrar og fróleiks.  Honum dugði að fylgjast vel með íslenskum dagblöðum og tímaritum.  

  Á gamals aldri gerðist Jón rithöfundur.  Sendi frá sér tugi bóka af ýmsu tagi.  Þetta voru ljóðabækur,  sjálfsævisaga og hugleiðingar um heimsmál.  

  Jón var gagnrýninn á menn og málefni í þessum bókum.  Bækurnar seldust ótrúlega vel miðað við að Jón seldi þær "maður á mann".  Hann seldi 400 - 600 eintök af hverri bók. 

  Á þessum tíma,  áttunda og níunda áratugnum,  voru heimilissímar allsráðandi.  Þar heyrðust stundum smellir og skruðningar.  Einkum í eldri símtækjum.  Jón brást ókvæða við slíkum óhljóðum.  Hann hætti þegar í stað að beina orðum að viðmælanda.  Þess í stað hellti hann sér yfir meinta njósnara og símhleranadólga bandarísku leyniþjónustunnar CIA. Las þeim pistilinn tæpitungulaust.  

 Örfáum vikum eftir að Jón féll frá voru stórfelldar símhleranir á Íslandi afhjúpaðar  Fátt bendir til þess að Jón hafi verið hleraður.  Ekkert bendir heldur til þess að hann hafi ekki verið hleraður.  Næsta víst er að Jón hefði fagnað fréttunum af símhlerunum.  Sigri hrósandi hefði hann sagt eitthvað á þessa leið:  "Hvað sagði ég ekki?  Svo var því haldið fram að ég væri ímyndunarveikur og geggjaður."  

 

 

Fleiri sögur af Jóni: Hér  

Íslenska frekjan og oftrú á ökuhæfileika sína

 

  Íslenskir ökumenn eru einstaklega frekir og sjálfhverfir.  Einkum þeir sem aka um á Range Rover eða álíka jeppum.  Þetta sýnir fjöldi ljósmynda af slíkum bílum sem lagt er í stæði frátekin fyrir fatlaða.  Einnig myndir af sömu bílum lagt á ská í tvenn og alveg upp í fern bílastæði.  Skýring frekjuhundanna er sú að þeir vilji ekki að fíni bíllin verði "hurðaður".

  Frekjurnar láta ekkert stoppa sig.  Þegar snó hleður niður og lokar flestum götum aka þær af stað fullar sjálfstraust.  Og verða alltaf jafn undrandi þegar bíllinn situr fastur og spólar sig niður í næsta skafli.

  Þegar heiðar verða ófærar er þeim lokað af lögreglunni. Frekjurnar taka ekkert mark á því. Þær taka krappa beygju framhjá lokunarskiltinu.  Nokkru síðar er bíllinn pikkfastur í næsta snjóskafli.  Þá er hringt í Björgunarsveitina og heimtað að hún reddi málunum.  "Komið með heitt kakó handa mér í leiðinni og pizzu með pepperoni.  Mér er hálf kalt.  Ég er á lakkskóm og þunnum leðurjakka.  Ég vil líka Andrés Önd blað til að skoða á leiðinni heim.  Ha?  Ég á víst rétt á þessu. Ég hef borgað skatta. Ha?  Er Björgunarsveitin ekki rekin fyrir skatta?  Það er ekki mitt vandamál."  

  Um hríð bjó ég í Ásgarði.  Þá þurfti ég á hverjum morgni að aka inn á Bústaðaveg. Það tók sinn tíma.  Frekjurnar á jeppunum gáfu engan sjéns.  Það var ekki fyrr en kom að gömlum ryðguðum Skóda eða Lödu að líkur jukust verulega á því að mér væri hleypt inn í bílaröðina.  

 

Fastur í lakkskóm og leðurjakka

Útilokað að olía finnist í íslenskri lögsögu

Ég fylgist reglulega með leit Færeyinga að olíu í færeyskri lögsögu.  Líkur á að olía finnist í færeyskri lögsögu eru komnar niður í 10%.  Sem er svo sem ekkert lágt hlutfall.  Enn er von. Sumir Færeyinqar eru andvígir þessu olíubrölti vegna margvíslegra neikvæðra hliðarverkana.   

  Forstjóri færeyska olíkuleitarfélagsins Faroe Petrolum,  Nils Sörensen,  hefur kveðið upp úr með það að fullreynt sé að olía finnist á íslenskum grunni.  Líkur á olíufundi í íslenskri lögsögu séu 0%.

  Niðurstaðan er ekki verri en svo að á síðustu tveimur árum er  ferðamannatraffíl til Íslands að skila íslensku samfélagi meiri gjaldeyri en sjávarútvegur (kvótakónganna).  Íslendingar eru um 300.ooo. Túristar eru 1,100 milljón.  Og hvergi sér fyrir enda á.  Við höfum ekkert með olíu að gera.

 

Stórtækt minnisleysi

  Það er margt að í Héraðsdómi Reykjavíkur.  Hugsanlega er það kaffið þar. Hugsanlega er það drykkjarvatnið.  Hugsanlega hefur það eitthvað að gera með vonda rafmagnaða strauma.  Vandamálið er það að þegar dómsstólar taka fyrir bankarán síðusutu ára þá tapa bankaræningjarnir minni umsvifalaust á sama tíma og þeir mæta í dómssal. Þeir lamast og skilja hvorki upp né niður. Þeir sturlast og kannast ekki við neitt.  Allt er þurrkað út.  Þeir ofan koma af fjöllum eins og Andrés utangátta.

 

„Ég man ekkert eftir þessu“

Borgum þjórfé

  Í löndum þar sem tíðkast að borga þjórfé er þjórféð laun starfsmannsins. Vinnuveitandinn borgar honum afar lág grunnlaun.  Uppistaðan af launum starfsmannsins er þjórfé.  Sá sem borgar ekki þjórfé er í raun að stela af launum starfsmannsins.

  Alltof oft hef ég heyrt Íslendinga hæla sér af því að hafa á ferðalagi erlendis þóst ekki fatta að borga þjórfé.  Sumir Íslendingar þykjast vera Þjóðverjar.  Þjóðverjar eru þekktir fyrir að borga ekki þjórfé.  Á útlendum ferðamannastöðum er umburðarlyndi gagnvart því að þessi fjölmennasta þjóð Evrópu kunni ekki og viti ekki og skilji ekki þjórfé.  

  Í löndum þar sem þjórfé tíðkast er fólk í þjónustustörfum láglaunafólk.  Þrátt fyrir þjórfé eru mánaðartekjur lágar.  Þetta er fólkið sem rétt svo skrimtir og munar um hverja krónu.  Þjónar á veitingstöðum,  pizzusendlar,  töskuberar,  klósettverðir og skúringafólk á hótelum og leigubílstjórar.

  Í bandarísku dagblaði var viðtal við nokkra þarlendra starfsmenn skyndibitastaða.  Viðtalinu fylgdu "komment" frá lesendum.  Ótrúlega margir upplýstu að föstum viðskiptavinum sem eru nískir á þjórfé sé refsað.  Það er hrækt í matinn þeirra. Af viðtölunum og "kommentum" má ráða að þetta sé allt að því regla.     

  Þrátt fyrir bankahrunið 2008 og það allt þá eru Íslendingar í hópi ríkustu jarðarbúa.  Við eigum með bros á vör,  stolt og af reisn að borga lágmark 10 - 15% þjórfé.  Það er að segja þegar við erum á ferðalagi í landi þar sem tíðkast að borga þjórfé.  

 

Snuðuðu pítsasendil um þjórfé og fengu það óþvegið

Þetta vissir þú ekki um Dave Grohl, trommara Nirvana og framvörð Foo Fighters

 

 Dave Grohl var boðin staða í bandarísku Seattle-gruggsveitinni Nirvana áður en hún sló í gegn.  Hann hafði einu sinni séð hljómsveitina á hljómleikum.  Og var heillaður.  Hann var þá í hljómsveitinni Scream sem var stærra nafn en Nirvana.  

 

  - Dave er af slóvenskum ættum.  Bassaleikari Nirvana er af króatískum ættum  (áður hluti af Júgóslavíu).  

 

  - Dave hefur ekki hlustað á plötur Nirvana síðan forsprakki hljómsveitarinnar,  Kurt Cobain,  svipti sig lífi.  Minningarnar eru honum of sárar.

 

  - Dave hefur hlotið Grammy-verðlaun.  Hann ber litla virðingu fyrir þeirri upphefð.  Lengst af notaði hann verðlaunagripinn fyrir hurðarstoppara.  Núna er hann hinvegqar uppi í hillu.

 

  - Dave er frá borginni Warren í Ohio.  Þar ber gata nafn hans,  Dave Grohl Alley.

 

  - Dave er ofvirkur.  Sem barn mátti hann varla vera að því að sofa.  Hann vaknaði fyrir allar aldir því að það var svo margt sem hann langaði að gera.  

 

  - Fyrir 15 árum var Dave í Ástralíu sviptur ökuleyfi vegna ölvunaraksturs.  Hann var fullur á skellinöðru.

 

  - Sem unglingur vann Dave í plötubúð.  Hann hataði vinnuna þar. Það er furðulegt.  Ég rak plötubúð í nokkur ár og það var rosalega gaman. 

 

  - Frambjóðendur republikana í Bandaríkjum Norður-Ameríku eru stöðugt ótrúlega klaufalegir við val á baráttusöngvum.  2004 gerði Brúskur (George W. Bush) lag Davíðs,  "Time Like These",   að baráttulagi sínu.  Dave mótmælti því opinberlega með yfirlýsingu um að hann styddi frambjóðanda demókrata,  John Kerry.  Hann fylgdi yfirlýsingunni eftir með því að troða upp á kosningafundum Jóns Kerrys.     

  

  - Dave þykir súrrealískt að vera auðmaður.  Rauðháls (redneck) frá Suðurríkjum Bandaríkjanna. Dæmigerði rauðhálsinn er blanki sveitalubbinn sem reddar sér fyrir horn (og er aðhlátursefni fyrir bragðið). 

 

  - Dave spilaði á öll hljóðfæri og söng á fyrstu plötu Foo Fighters,  hljómsveitarinnar sem hann stofnaði eftir að dagar Nirvana voru taldir.

 

  -  Þegar Foo Fighters spilaði á Íslandi fyrir nokkrum árum uppgötvaði Dave íslensku hljómsveitina Nilfisk.   Hann fékk dálæti á hljómsveitinni.  Bauð henni að hita upp fyrir Foo Fighters og henni eru gerð skil á DVD heimildarmynd um Foo Fighters. 

 

  - Dave hefur spilað með mörgum hljómsveitum og tónlistarmönnum.  Þar á meðal Killing Joke,  Queens of the Stone Age og Paul McCartney.  

 

  

 

  

Courtney Love og dóttirin sameinaðar á ný

Vandræðalegt bílnúmer

  Fyrir vestan haf standa yfir málaferli.  Og það fleiri en ein og fleiri en tvenn.  Ein málaferli snúast um bílnúmer.  Kona nokkur keypti sér nýjan bíl.  Hún keypti einkanúmer á hann með orðinu 8THEIST (þýðir TRÚLAUS).  Þegar konan fékk bílinn í hendur blasti við á honum bílnúmerið BAPTIST (stendur fyrir þann sem hefur tekið niðurdýfingarskírn).

  Konan brást hin versta við.  Vandamálið er hinsvegar það að samkvæmt lögum má ekki skipta um bílnúmer.  Nýr bíll er skráður á tiltekið bílnúmer og skal bera það óbreytt uns honum er fargað (eða seldur til annars ríkis).

  Á skráningarstofunni er konan sökuð um að hafa handskrifað einkanúmerið illa.  Það hafi valdið mislestri.    

 

 

  

Bókstafstrúarmenn stálu styttu af keltneskum guði

Merkilegur listi söngvara Flaming Lips yfir plöturnar sem breyttu lífi hans

  Bandaríska hljómsveitin Flaming Lips er ein sú stærsta í alt-rokkdeildinni (framsækið rokk).  Hún hefur margoft verið nefnd til Grammy-verðlauna og iðulega landað verðlaunagripunum.  Hún hefur tvívegis haldið hljómleika á Íslandi fyrir troðfullu húsi.

  Í breska tónlistarblaðsins Music Radar opinberar aðalkallinn í Flaming Lips,  Wayne Coyne, lista yfir plöturnar sem breyttu lífi hans.  Plöturnar í 1. og 2. sæti koma ekki á óvart. Hinsvegar vekur platan í 3. sætinu verðskuldaða athygli.

1.  Strawberry Fields Forever smáskífan með Bítlunum

2.  Hvíta albúmið með Bítlunum

3.  Debut með Björk 

  Listann í heild má sjá hér

Smásaga um fárveikan mann

  Jón á Hrakhólum vaknar með erfiðismunum.  Hann langar ekkert til að vakna.  En hann kemst ekki hjá því.  Það er líkast því að sleggja lemji höfuð hans út í eitt.  Hver taug í höfði hans er eins og lúbarin.  Þessu fylgir ógleði.  Hann staulast fram á klósett og ælir eins og múkki.  Það slær ekkert á þrautir líkamans.  Beinverkir,  kaldur sviti og kvalirnar leggjast á eitt.  

  Jón skríður fram úr bælinu og hringir á bíl.  Hann skríður sárkvalinn á fjórum fótum til móts við bílinn.  Bíllinn reynist vera stór vörubíll.  

  Bílstjórinn er neikvæður.  Hann segist ekki vera leigubíll.  Jón veit það.  Enginn bilstjóri er leigubíll.  Engin manneskja er bíll.  Jón nær að tala hann til og lætur skutla sér á Slysavarðstofuna.  Þar tekur við löng bið.  Loks kemur röð að Jóni.

  Læknirinn tekur vel á móti Jóni.  Sendir hann í rannsóknir.  Seint og síðar meir er hann kallaður upp.  Læknirinn tilkynnir:  "Það eina sem er að þér er að það mælist mjög hátt hlutfall af áfengi í blóðprufu þinni.  Hvaða áfengi ertu að drekka þessa dagana?  Bjór?  Brennivín?  Whiský?  Vodka?"

  Jón svarar ekki strax.  Veltir niðurstöðunni fyrir sér í dálitla stund.  Svo svarar hann hikandi:  "Mér finnst þetta vera full snemma dags fyrir minn smekk.  En fyrst að læknirinn býður þá þigg ég hvort heldur sem er whiský eða vodka."

-------------------------

 

Fleiri smásögur: hér   

 

Byggingaklúður

  Arkítektar og húsasmiðir eru ekki alltaf samstíga í úfærslu á húsnæði.  Stundum misskilja þeir hvern annan.  Stundum hunsa þeir teikningar hvers annars.  Stundum eru þeir fullir og allt fer í rugl.  Hér eru dæmi um útkomuna:

Girnilegasti áfangastaðurinn 2015

 

 

 

 

 

 

  Ég var að kanna með hótelgistingu í Þórshöfn í Færeyjum.  Ætlaði að kíkja þangað seinni partinn í apríl.  Í ljós kom að allt gistirými í Þórshöfn er uppbókað.  Við nánari athugun reyndist allt gistirými í Færeyjum vera uppbókað.  6000 gistirými!  

  Hugsanlega má rekja þetta til þess að fjöldi stærstu fjölmiðla heims valdi um áramótin Færeyjar girnilegasta eða einn girnilegasta áfangastaðinn 2015.  Þ.á.m. New York Times,  The Gardian,  CNN,  CBS og National Geographic.  

  Einnig má ætla að inn í þetta spili glæsilegur sólmyrkvi í Færeyjum 20. mars.  Það skiptir samt ekki öllu máli.  Ég athugaði einnig með hótelgistingu í Þórshöfn í lok júlí.  Allt gistirými er uppbókað líka þá.  Þvílíkur ferðamannastraumur til Færeyja í ár!

   

   

  

Völdu Ísland áfangastað ársins

Lægri laun, hærri ráðstöfunartekjur, eldra whiský

  Því lægri sem launahækkun til handa skófluskrílnum verður þeim mun meira aukast ráðstöfunartekjur heimilanna.  Þetta liggur í augum úti.  Það þarf ekki útreikning Samtaka atvinnulífsins til.  Þetta segir sig sjálft.  

  Töluverður áhugi er fyrir því að ganga skrefi lengra og lækka launin.  Það verður að fara varlega.  Ráðstöfunartekjur heimilanna myndu aukast óhóflega.  Við það er stutt í verðbólgu.  Ennþá styttra er þá í að launalækkunin éti sig upp.  

  Eina vörnin í þeirri stöðu er að hækka verulega laun hátekjufólks.  Vandamálið er að strembið verður að fá hátekjufólk til að taka þátt í þeim leik - svona stuttu eftir síðustu 30-50% launahækkanir þess.  Til að liðka fyrir er ráð að dekstra það með hlunnindum:  Skattaívilnunum,  bílafríðindum,  utanlandsferðum og þorramat.  

Minna skilar meiru

Skaut besta vin sinn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Byssur drepa engan,  að sögn margra.  Ekki fremur en hnífar,  sprengjur eða sinnepsgas.  Engu að síður geta byssur verið varasöm leikföng.  Það fengu tveir nánir vinir,  Philip og Ian, að sannreyna á dögunum.  Báðir höfðu þeir dálæti á byssum,  hermennsku,  stríði og þess háttar.  

  Philip kíkti inn í verslun í London sem höndlar með allskonar stríðsdót.  Þar keypti hann meðal annars skothelt vesti.  Hann varð þegar í stað gríðarlega montinn yfir vestinu.  Hann státaði sig af því við hverja einustu manneskju sem hann hitti.  Líka fólk sem hann þekkti ekkert en varð á vegi hans.

  Suma bað hann um að skjóta sig.  Enginn vildi það þann daginn.  Samt fullyrti Philip að það yrði ekkert nema gaman.  Algjörlega skaðlaus skemmtun.  Vestið væri, jú, skothelt.

  Dagur kom að kveldi.  Philip gat varla beðið eftir því að fara á hverfispöbbinn til að flagga vestinu.  Philip til mikilla vonbrigða uppveðraðist enginn á barnum yfir vestinu.  Og enginn fékkst til að skjóta hann.  Fyrr en besti og nánasti vinur hans,  Ian,  mætti.  Sá var dolfallinn af hrifningu yfir vestinu.  Það þurfti ekki að mana hann til að skjóta vin sinn.  Hann henti hugmyndina umsvifalaust á lofti.  Hann dró upp byssuna sína,  þeir fóru út á tún og Ian skaut Philip.  Hann lést úr innvortis meiðslum.

  Ian hefur nú fengið sjö ára dóm fyrir sína þátttöku í leiknum.  Þar af er helmingurinn óskilorðsbundinn.  Dómarinn hafði samúð með Ian.  Trúði því að hann væri niðurbrotinn eftir leikinn.  Gráti stöðugt og fái hryllilegar martraðir á nóttunni.  Hann hefði jafnframt þegar í stað ekið með Philip á Slysó.  Hinsvegar hafi hann viljugur tekið þátt í heimskulegum og lífshættulegum glannaskap:  Að skjóta vin sinn úr nokkurra feta fjarlægð.  Menn eiga að skjóta óvini,  samkvæmt skilgreiningu ríkisins,  en ekki vini sína.  

  Dómarinn fyrirskipaði að byssa Ians verði gerð upptæk og eyðilögð.  Hún sé greinilega hættulegt leikfang.  

   Við rannsókn málsins kom í ljós að skothelda vestið var ekki vandað alvöru skothelt vesti heldur eftirlíking.

  Myndin að ofan er af Philip heitnum.  Myndin hér er af banamanni hans og besta vini.

      

Helgi Hóseasson og Jón Þorleifs

  Ég skrifaði um Helga Hóseasson í gær.  Sjá hér .  Hann varð landsfrægur er hann skvetti skyri yfir þingmenn 1972.  Þannig mótmælti hann því að fá ekki að afturkalla það að hafa verið fermdur á barnsaldri,  14 ára krakki.  

  Helgi mætti allstaðar lokuðum dyrum í baráttu sinni fyrir afturköllun. Hann fylgdi eftir þessu baráttumáli sínu til dauðadags.  Og gaf engan afslátt.

  Jón Þorleifsson,  rithöfundur og verkamaður,  átti margt sameiginlegt með
Helga. Jón barðist fyrir því að afhjúpa verkalýðsforingjana.  Hann kallaði þá verkalýðsrekendur.  Taldi þá vera fláráða og spillta.  Hann taldi þá hafa farið illa með sig og íslenskan verkalýð.  

  Fyrst þegar ég kynntist Jóni Þorleifs á fyrri hluta áttunda áratugarins var Jóni oft líkt við Helga Hóseasson.  Þeir voru róttækir uppreisnarmenn.  Þeir fylgdu baráttu sinni eftir og fóru ótroðnar slóðir í baráttunni.

  Jón og Helgi voru vinnufélagar.  Helgi var húsasmiður og Jón verkamaður í vinnu við að byggja Breiðholtið.

  Þrátt fyrir að vera skoðanabræður um flest varð vinnufélögunum ekki vel til vinar.  Báðir sökuðu hinn um að vera öfgamann.  Eftir stutt kynni töluðust þeir ekki við.  En gáfu sameiginlegum vinnufélögum þá skýringu að hinn væri svo mikill öfgamaður að hann verðskuldaði ekki samskipti.  

  Lengst gekk gagnkvæm andúð á hvor öðrum - en jafnframt sama afstaða - þegar vinnufélagi þeirra var borinn til grafar. Báðir mættu spariklæddir til jarðarfararinnar.  Hvorugur mætti þó til kirkjunnar þar sem útförin fór fram. Þeir stilltu sér upp fyrir utan kirkjugarðinn.  Höfðu um það bil 10 metra bil á milli sín.  Þar stóðu þeir án þess að talast við á meðan messað var yfir hinum látna.  Samt viðstaddir utan kirkjugarðs til að votta hinum látna virðingu sína.  Þeir stóðu sömu vakt utan kirkjugarðs á meðan kista hins látna var lögð í gröf.  Báðir tóku niður höfuðfat á meðan.  Svo héldu allir heim á leið.

  Þegar Jón sagði mér frá þessu spurði ég:  "Heilsuðust þið vinnufélagarnir ekki?" svaraði Jón:  "Nei,  ég átti ekkert vantalað við þennan öfgamann!"  

  Fleiri sögur af Jóni: http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/1541557/