Dúndur skemmtileg bíómynd - kvikmyndarumsögn

 -  Titill:  Anvil! The Story of Anvil

 -  Einkunn:  ***** (af 5)

 -  Sýningarstaður:  Háskólabíó

.

  Þetta er grátbrosleg heimildarmynd um tvo vini í Toronto í Kanada.  Þeir byrjuðu að spila þungarokk saman sem unglingar 1973.  Í dag eru þeir komnir á sextugsaldurinn og eru enn á fullu.  Þeir hafa fengið fleiri og stærri tækifæri en flestir tónlistarmenn til að slá í gegn á alþjóðavettvangi.  Hljómsveit vinanna,  Anvil,  var frumkvöðull hraðkeyrslu- og þrass-málmsins (speed/thrash) og fyrirmynd hljómsveita á borð við Metallica,  Megadeath,  Slayer,  Pantera og Overkill.  Einnig má nefna Anthrax sem hefur krákað (cover) lög frá Anvil.   Liðsmenn þessara hljómsveita eru einlægir aðdáendur Anvil,  eins og fjöldi annarra frægra þungarokkara.

.       

  Myndin hefst á því að margar af helstu rokkstjörnum heims hlaða hrósyrðum á Anvil í bak og fyrir.  Síðan tekur alvaran við.  Hljómsveitin hefur túrað með flestum stærstu nöfnum þungarokksins,  svo sem Iron Maiden,  Whitesnake,  Motörhead,  Scorpions,  Bon Jovi og þeim sveitum sem áður eru nefndar.  Hún hefur spilað á mörgum heimsins stærstu þungarokkshátíðum,  sem eru umsetnar rokkmúsíkblaðamönnum,  öðru fjölmiðlafólki,  plötuútgefendum og umboðsmönnum.  

.

  Allt kemur fyrir ekki.  Anvil hefur aldrei náð að "meika það".  Plötur hljómsveitarinnar eru orðnar 13.  Þær seljast ekkert.  Anvil er ekki nógu stórt nafn til að halda sjálfstæða hljómleika nema á litlum pöbbum.  Það er "happa og glappa" hvort hljómsveitin fær borgað fyrir að troða upp.  Liðsmenn hennar eru sífellt staurblankir.  Þeir eru í óþrifalegri dagvinnu til að sjá sér farborða.  Hljómsveitin er bara útgjaldaliður og hobbý.

.  

  Það er dagamunur á því hvort vinirnir eru fullir bjartsýni eða hvort örvæntingin er við völd.  Tíminn vinnur gegn þeim.  En þeir neita að gefa drauminn um að "meika það" og verða alvöru rokkstjörnur upp á bátinn.  Fjölskyldur þeirra hafa mismikinn skilning á þráhyggjunni.  Ein konan segir eitthvað á þessa leið:  30 ára ferill og 13 plötur án þess að nokkuð gerist eru sterk skilaboð um hver staðan er.  Sumir eru ekki raunhæfir.

.

  Forsendur fyrir því að "meika það" voru fyrir hendi framan af ferlinum.  Svo sannarlega.  Fyrstu plötur þeirra eru fínar og voru spennandi er þær komu út.  En vinirnir eru lúðar.  Þeim sást ekki fyrir í þránni eftir að verða alvöru rokkstjörnur.  Þeir klæddu sig kjánaleg á sviði.  Líktust léttpoppuðum stelpulegum glam-rokkurum í hár-metal deildinni (Posion,  Mötley Crue,  Hanoi Rocks...) og rökuðu sig undir höndum og bringuna.  Málið er að aðdáendur þyngra og harðara rokks þola illa hár-metal poppið og stelpulegt útlit hár-metalistanna.  Öðrum vinanna þótti líka voða flott að spila á gítarinn með gervityppi.  Hörmulega hallærislegt.

.

  Aulaháttur vinanna er svo mikill að um tíma voru þeir með umboðsmann,  konu frá A-Evrópu,  sem kunni varla ensku.  Það litla sem hún kunni kom ekki að gagni vegna illskiljanlegs framburðar.  

  Myndin kemur þessu öllu vel til skila á hlýlegan hátt,  virðingu fyrir viðfangsefninu og næmu auga fyrir spaugilegu hliðinni.  Vinirnir eru óhemju ánægðir með kvikmyndina.  Þeir átta sig áreiðanlega ekki á því hvað þeir eru kjánalegir. 

 .

   Að mörgu leyti svipar myndin til fyndnu leiknu grínmyndarinnar The Spinal Tap.  Vegna þess að "Anvil! The Story of Anvil" er heimildarmynd um raunverulega tónlistarmenn er hún miklu fyndnari.  Hún snertir líka áhorfandann.  Það er ekki hægt annað en vorkenna vesalingunum. 

  Ég mæli eindregið með þessari mynd.  Frábær kvöldskemmtun.  Hún er jafn skemmtileg hvort sem fólk "fílar" á þungarokk eða ekki.  Það eru aldrei spilaðir nema örstuttir bútar af músík hljómsveitarinnar.  Mér þótti það galli því ég kann vel við músík hennar.  En átta mig á að þessi háttur er hafður á til að allir hafi gaman af myndinni.  Ég er dálítið fyrir þennan músíkstíl og kannaðist við nafnið Anvil en hafði aldrei heyrt í þessari hljómsveit svo ég muni eftir.  Þykir þó líklegt að ég eigi lag með henni á safndisk/um án þess að gefa því gaum.  Nenni ekki ganga úr skugga um það.  Hinsvegar kannast ég við hljómsveitina Overkill sem fyrrum gítarleikari Anvil fór í.  Hún er töluvert betur þekkt.  Hvað um það.  Þetta er ein besta mynd ársins sem er liðið í aldanna skaut eftir örfáa daga.   

.

      

                  

Allt á suðupunkti í Bretlandi - gífurleg spenna

  Fyrir viku sagði ég frá undarlegu stríði í Bretlandi.  Það snýst um jólalagið í ár.  Þá er ekki verið að tala um eiginlegt jólalag þar sem sungið er um jólin heldur hvaða lag verður í 1.  sæti breska vinsældalistans yfir jólin.  Samkvæmt áætlun aðstandenda X-factors söngvarakeppninnar á sigurvegari hennar í ár að eiga jólalagið og undirstrika þannig vinsældir og áhrifamátt þáttarins.  Þetta lagðist illa í andstæðinga X-factors.  Þeir hófu herferð fyrir því að 17 ára gamalt bandarískt þungarokkslag,  Killing in the Name  með Rage Against the Machine myndi bregða fæti fyrir X-factor lagið. 

  Ástæðan fyrir valinu á  Killing in the Name  er að í viðlagi er sungið:  Farðu til fjandans,  ég vil ekki gera eins og þú segir!  (Fuck you,  I won´t do what you tell me).  Mjög óvænt brást breskur almenningur einstaklega vel við.  600 þúsund manns skráðu sig á lista undir slagorði viðlagsins.  Fjölmiðlar hafa velt sér upp úr þessum slag,  poppstjörnur tjáð sig um hann og aðstandendur X-factors leggja allt undir til að ná sínu fram.

  Jólalagið ræðst af sölu yfir tímabilið frá aðfaranótt síðasta sunnudags til miðnættis annað kvöld.  Eins og staðan er hefur  Killing in the Name  17% forskot á X-factor lagið.  Það hefur selst í 254 þúsund eintökum en X-factor lagið í 217 þúsund eintökum.  Morgundagurinn verður hinsvegar stærsti söludagur vikunnar og allt getur gerst.  Aðstandendur X-factors voru með 500 þúsund eintök tilbúin á lager til að ekkert gæti klikkað.  Það er allt á útopnu hjá þeim í að koma laginu út.  X-factor batteríið hefur yfir miklu meiri fjármunum að spila.  Forskot  Killing in the Name  hefur komið aðstandendum X-factors úr jafnvægi.  Maðurinn á bak við X-factor,  Simon Cowell,  froðufellir af reiði í fjölmiðlum og á Fésbók.  Það verður hvergi gefið eftir.  Mikið er í húfi fyrir þáttinn.  Það yrði hrikalegt kjaftshögg að lúta í lægra hald fyrir 17 ára gömlu bandarísku þungarokkslagi.

  Úrslitin liggja fyrir á sunnudaginn.

  Hér má heyra  Killing in the Name  og lesa nánar um þennan slag:  http://jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/991842/

 

Sir Paul styður Rage í jólaslagnum

Furðufrétt frá Þorlákshöfn

 

  Hestar eru einhver fegurstu og tignarlegustu hryggdýr þessarar jarðar.  Veit ekki með aðrar jarðir.  Þess vegna vekur undrun frétt frá Þorlákshöfn.  Og ekki í fyrsta skipti.  Að þessu sinni eru málavextir þeir að kona sendi systurdóttir sinni póstkort með hlýlegri kveðju.  Framhlið kortsins prýddi falleg ljósmynd af hestum.  Systurdóttirin var ekki lengi að leggja saman tvo og tvo.  Útkoman sem hún fékk var sú að frænkan væri að líkja henni við hest.  Eða öllu heldur meri. 

  Ásamt mömmu sinni stormaði stelpan heim til frænkunnar og í sameiningu gáfu þær henni vænan kinnhest.  Hún kunni illa að meta.  Í stað þess að bjóða fram hinn vangann - eins og mælt er með í Biblíunni - hefur hún kært mæðgurnar fyrir líkamsárás. 

Útdráttur úr skemmtilegri og fróðlegri bók - annar hluti

  Í gær birti ég - með leyfi útgefanda - útdrátt úr bókinni  Niðri á sextugu.  Það vakti mikla ánægju.  Enda sagan hressileg og gamansöm.  Þess vegna er ekki um annað að ræða en halda áfram þar sem frá var horfið.  Hér kemur annar hluti.  Góða skemmtun!

  Pillsbury’s Best

  Ein af mergjuðustu Austragreinum Magnúsar Kjartanssonar í Þjóðviljanum á sinni tíð bar yfirskriftina Pillsbury’s Best. Kona ein, sem var á framboðslista Alþýðuflokksins við borgarstjórnarkosningar í Reykjavík, hafði ekki annað til saka unnið en að sigra í bökunarsamkeppni sem umboðsmaður Pillsbury’s Best hveitis hélt um þær mundir. Ritstjórinn ýjaði að því að slík manneskja, sem Pillsbury hafði heiðrað með hrærivél og hveitipoka í verðlaun, myndi sóma sér vel í borgarstjórn fyrir Alþýðuflokkinn. Nú leyfðist þetta ekki nokkrum manni og mundi vera kölluð argasta karlremba sem það var náttúrlega.
Því er þessi inngangur hafður að vorið 1973 þegar Tryggvi Guðmundsson lögfræðingur kom í bjargið var hann með nýja hvippu sem amma hans, Bjargey Pétursdóttir fyrrum húsfreyja í Hælavík, hafði saumað um veturinn handa drengnum. Hvippan var skjannahvít, gerð úr hveitipoka frá Pillsbury’s Best. Í fyrstu ferð datt Tryggvi á afturendann í brekkunni undir fíringavírnum og braut flestöll eggin í hvippunni. En hvippan var pottþétt og hélt öllu gumsinu að fyglingnum.
Tryggvi varð allreiður, stóð upp, leysti af sér hvippuna og lét hana falla utan af sér með öllu saman. Hvippan lá þarna í brekkunni síðast þegar menn vitu til. Upp frá því klæddist Tryggvi nethvippunni og ekki voru höfð fleiri orð um hvippuna Pillsbury’s Best.


Kjöldregnar gallabuxur

Í annan tíma voru þeir félagar að koma úr bjargferð og bar fatnaður þeirra ljóst vitni um það, allur grútdrullugur og illa lyktandi. Á heimstíminu tekur Tryggvi eftir því að Kjartan er að bjástra við að setja festingar í strenginn á gallabuxum sínum og bindur síðan í snæri. Lokaði buxnaklaufinni vandlega og henti síðan buxunum fyrir borð. Dró þær svo nokkra hríð á eftir bátnum og þegar honum fannst nóg dregið innbyrti hann fatið.
En með því að eggjalögur, fugladrit og annar almennur skítur úr bjarginu er sterk blanda vildu buxurnar ekki hreinkast. Kjartan hugsaði sig lengi um en fór síðan niður í lúkar og hafði þá fest handsápu á stagið svona hálfum metra framan við buxurnar. Var nú kastað aftur og buxurnar kjöldregnar inn allt Ísafjarðardjúp og inn undir höfn á Ísafirði. Voru þær þá orðnar tandurhreinar því handsápan hafði myndað löður sem gekk gegnum flíkina. Sáu menn nú fyrir sér að lítið yrði að gera fyrir þvottavélar á flotanum þar sem ný aðferð hafði verið fundin upp til að vaska gallana. Kjartan Sigmundsson var nefnilega frjór og hugmyndaríkur og hafði gaman af hvers kyns tilraunum.


Kjartan hvað hættast kominn

Gamlir sjóarar, sem hafa marga ölduna stigið, gera flestir lítið úr lífsháska sínum og muna ekki mikið eftir brotsjóum fyrri ára þegar öllu nema mönnum skolaði útbyrðis. Kjartan Sigmundsson gerir ekki heldur mikið úr lífsháskum sínum í Hælavíkurbjargi og Hornbjargi, enda þótt ýmsir hefðu talið hann í stöðugum háska þarna í björgunum. Þó er eitt atvik sem honum er ofarlega í sinni þótt liðin séu rúmlega sextíu ár frá atburðum og er lítillega getið hér að framan. Hann var þá við störf suður við Faxaflóa, en römm er föðurtúnataugin og í sumarleyfi sínu 1945 fór hann vestur að Hornbjargsvita, þar sem foreldrar hans bjuggu, ásamt frænda sínum Kjartani Guðmundssyni sem var fæddur og uppalinn á Búðum í Hlöðuvík. Þarna dvöldust þeir frændurnir í góðu yfirlæti í nokkra daga og nutu veðurblíðunnar á Ströndum. Einn daginn fóru þeir út í Stórubrekkuhillu í Hornbjargi að snara fugl. Til þess var notuð fuglastöng sem var með lykkju á endanum. Þetta var létt bambusstöng, en báðar hendur þurfti á stöngina þegar fuglinn var snaraður og lykkjan herti að höfði hans.
Kjartan sest nú á þúfu framarlega í brekkunni og dingla fætur fram af. Fer svo að bera sig til við að snara fugl. Fara verður afar varlega svo fuglinn styggist ekki því þá flýgur ekki bara fyrirhugaður fugl heldur líka allt næsta nágrenni og færa verður sig á annan stað. Með mikilli stillingu hafði Kjartani tekist að koma snörunni niður yfir hálsinn á foglinum, en í sama vetfangi og hann ætlar að kippa í stöngina og herða að hálsi fuglsins losnar þúfan sem hann situr á. Sleppir náttúrlega stönginni um leið og hún stingst fram af hengifluginu með fuglinn fastan í snörunni. Var nú líkt á komið með Kjartani Sigmundssyni og Þorgeiri Hávarssyni í Hornbjargi forðum nema Kjartani tókst að grípa í jurt af grasaættinni en Þorgeir hélt dauðahaldi í graðhvannarnjóla sem er ögn ofar settur í flórunni en grasið. Báðar urtirnar gerðu þó sitt gagn við að bjarga mannslífum og gat Kjartan híft sig upp á grastónni. Þormóður Kolbrúnarskáld barg hins vegar Þorgeiri fóstbróður sínum upp á bjargbrúnina án þess þó hann bæði um hjálp sem ekki var samboðið virðingu hans og hetjuskap. Varð samvera þeirra fóstbræðra ekki söm eftir lífgjöfina.
Allt gerðist með svo miklum flýti í dæmi Kjartans að hann segist ekki einu sinni hafa haft tíma til að verða hræddur, hvað þá að eitthvað flygi gegnum huga hans. Nafna hans Guðmundssyni brá aftur á móti illilega enda gat hann ekkert að gert annað en að horfa á atburðarásina og vona það besta. Ekki sannaðist þarna hið fornkveðna að oft velti lítil þúfa þungu hlassi.

Hælavíkurfólkið hefur einatt verið dálítið dómhart hvert um annað og erfitt að fá álit þess á því sjálfu svona manna í millum. En hvernig bjargmaður var Kjartan Sigmundsson? Að því er Arnór Stígsson spurður þá orðinn áttatíu og átta ára gamall.
,,Hann var þrælflinkur í bjargi en talinn svolítið djarfur; maður heyrði þær sögur af honum. Hann hlaut líka að vera flinkur úr því hann lenti aldrei í neinu slysi öll þessi ár sem hann var í bjargi.“

  Svo bar það við eitt sinn að fara þurfti yfir hættustað mikinn í Hvolfinu. Ofurhugar gefa sig jafnan fram til slíkra verka og var Hallgrímur, sem jafnan er kallaður Lalli, strax fús fararinnar. Þarna voru skörð í þræðingana og mjórra á einum stað en öðrum. ,,Þurfti allt að því að nota miðflóttaaflið þegar maður hljóp,“ segir Hallgrímur, ,,og auðvelt að klúðra því; þá var það búið.“ Gamli maðurinn kvað þá upp úr með það að Lalli færi ekki. Hann hafði lokið stúdentsprófi og fyrsta ári í læknisfræði og sagðist Kjartan ekki vilja missa þarna heilt ár í læknisfræði niður í fjöru. Sagnamenn úr Hornbjargi orðuðu þetta öðruvísi; Kjartan hefði sagt að Lalli væri orðinn of dýr og gildir einu um orðalagið, meiningin var sú sama. Kjartan Sigmundsson bar virðingu fyrir menntun, en hennar hafði hann ekki sjálfur notið formlega.

Fæðingarstofnun, kirkja og kálfsmagi

Einangrað sveitabýli var altæk stofnun þar sem húsbændur skipuðu fyrir verkum og frjálsræði svokallað á nútímavísu var lítið. Enda datt engum í hug að vera með eitthvert múður eða skella hurðum og fara út í fússi. Hvert átti svo sem að halda? Hver hafði sitt hlutverk og vissi að hverju hann gekk og ekkert meira um það. Öll fjölskyldan bar ábyrgð á því að hún skrimti áfram og nóg væri að borða. Eiginlega voru margar stofnanir í einni í Hælavík. Ein var fæðingardeild þar sem hagleiksmaðurinn Sigurður var ljósmóðir og fæðingarlæknir þegar ekki náðist til ljósmóður. Einnig var hann héraðsdýralæknir staðarins. Hann rak líka tæknifyrirtækið í plássinu og endaði með því að láta Bæjarána knýja rennibekk sinn sem hann smíðaði nýtt hús yfir uppi með ánni. Hælavíkurbærinn breyttist stundum í kirkju og á heimili Kjartans tók Sigmundur faðir hans að sér hlutverk prestsins, en móðir hans var kirkjukórinn. Hælavík var ekki síst barnaskóli þar sem börnin lærðu að lesa og draga til stafs. Aðalkennari Kjartans var Sigmundur faðir hans og þá urðu börn síst ólæsari með bandprjónsaðferðinni en þau urðu síðar með útlendum formúlum. Á bænum var líka rekin matvælavinnsla í tengslum við landbúnað og eggjatekju með langa hefð í að súrsa egg og salta fugl svo eitthvað sé nefnt. Fiðurgerð vortímann þegar allur fugl var plokkaður og fiðrið söluvara. Smér strokkað og skyr hleypt með maganum úr kálfinum, og slíkt skyr engu líkt í veröldinni. Úrvinnsla sláturafurða upp á líf og dauða á haustin í stóru iðnaðareldhúsi með pott á hlóðum undir berum himni. Þvottahús var rekið og keppur aðalverkfærið og skolunarprógrammið í bæjarlæknum endalaust. Ullarverksmiðjan Framtíðin var við Frakkastíg í Reykjavík og önnur norður á Gleráreyrum á Akureyri. Hefðu eins getað verið í Ástralíu. Því þurfti að starfrækja ullarverksmiðju í Hælavík og vélar framleiddar á staðnum sem voru forláta rokkar Sigurðar skipasmiðs. Búsáhaldadeildin var líka undir forstöðu Sigurðar. Það var langt til Þórðar úra á Ísafirði og því var úrsmíðavinnustofa rekin í Hælavík og úrmakarinn sjálflærður á bænum. Hvorki kola- né olíuskip lagðist inn á Hælavíkina með orkugjafa. Það þurfti bara að líta í kringum sig. Atlantshafið sendi þeim rekann alla leið frá Síberíu og ármilljónirnar höfðu framleitt mó úr jurtaleifum sem bara þurfti að stinga og þurrka. Orkulindirnar voru á staðnum og bóndinn eigin orkumálaráðherra.
Gjaldeyrir Hælavíkur var í lömbum sem send voru til slátrunar og innleggs á Ísafjörð á haustin, eitthvað fékkst fyrir svartfuglsegg og fiður og svo náttúrlega komu einhverjir aurar inn fyrir rokka og aðra smíð Sigurðar skipasmiðs. Annað var það nú ekki.

Útdráttur úr spennandi bók

  Hér fer á eftir útdráttur úr bókinni frábæru  Niðri á sextugu:

Samkeppnisvorið 1972

Svo haldið sé á með samvinnu Kjartans Sigmundssonar og frænda hans, Tryggva Guðmundssonar, var það vorið 1972 að Tryggvi er kominn vestur eftir lögfræðinám vetrarins og með honum Þórunn Guðmundsdóttir sem varð eiginkona hans. Kemur þá Kjartan til Tryggva og falar hann með sér í bjargið. Tryggvi brást vel við því og fór konuefni hans með bjargmönnum norður. Þá var svo komið að tvö gengi voru í bjarginu og vantaði Kjartan sárlega mann. Mikið af eggjum hafði verið borið saman í bjarginu og nú þurfti bara að slaka þessu niður og koma því á markað. Með Kjartani voru í liði þeir Brynjólfur Óskarsson og Sigurður Bjarnason frá Ísafirði. Finnbogi Jónasson úr Bolungarvík á Ströndum var foringi fyrir hinu liðinu á Bryndísi sinni og með honum Trausti Sigmundsson, Konráð Eggertsson, síðar hrefnuskytta, Gísli Hjartarson Ísfirðingur og Hálfdán Guðröðarson frá Kálfavík í Djúpi. Voru liðin hvort í sínu húsinu á Horni og ekki laust við að glímuskjálfti gerði vart við sig. Allt var þetta einvalalið hugaðra manna. Nú er þar til að taka að stíf norðanátt hafði ríkt síðustu viku og þungur sjór og hvorugt liðið treyst sér undir bjargið frá sjó til þess að ná í kúlu þá sem jafnan var send niður og vaðurinn var hnýttur við í þeim tilgangi að koma vírnum upp. Slík gnægð eggja hafði verið borin saman í hrúgur í bjarginu að ekki var viðlit að bera það allt á bakinu niður enda hvergi hægt að koma báti að. Vill þá svo til að kemur maður gangandi yfir fjall og er kominn alla leið úr Veiðileysufirði. Er þar kominn Björn nokkur Karlsson leikari sem verið hafði við kennslustörf á Ísafirði. Björn var hörkumaður og hann fer með Kjartani undir bjarg að skoða aðstæður. Skiptir engum togum að Bjössi kastar sér fyrir borð og syndir í gegnum brimgarðinn og kraflar sig upp í grýtta fjöruna. Hinir eru þá álengdar á Bryndísinni stórhneykslaðir í talstöðinni á þessu framferði Bjössa.

Fífldirfska

Einkum hafði Konráð Eggertsson stór orð um þá fífldirfsku að senda mann út í brimgarðinn, eiginlega út í opinn dauðann. Þeim frændum Kjartani og Tryggsinni. Nema að egg voru óborin saman úr Gránefjunum. var kom saman um að Konni hefði ekki hneykslast jafnmikið á þessu atferli hefði það verið honum í hag. Björn hefur engar vöfflur á, tekur kúluna og syndir gegnum brimgarðinn og er halaður upp í bátinn hjá Kjartani. Þar með voru þeir í góðum málum og blasti nú við að þeir hefðu forskot í markaðsmálum á Ísafirði og víðar um land. Þannig stóðu málin þegar Tryggvi Guðmundsson kom norður með Þórunni heitkonu Nema að egg voru óborin saman úr Gránefjunum.

Gáfaðasti fuglinn

Nú þótti liði Finnboga Jónassonar í nokkurt óefni komið og líklegt að þeir yrðu að láta í minni pokann fyrir Kjartani Sigmundssyni og félögum. Endaði með því að Trausti Sigmundsson lagðist undir feld og kom ekki undan honum fyrr en hann hafði upphugsað aðferð til þess að koma vírnum upp við ófærar rætur Hælavíkurbjargs. Fara þeir nú upp í bjargið og skipaði Trausti Hálfdáni Guðröðarsyni að færa sér lifandi svartfugl sem nóg var af í bjarginu. Dáni hafði vaðið fyrir neðan sig og kom með fjóra fugla í fanginu. Virti hann fyrir sér andlitssvip hvers og eins og einkum gogg og augnaráð, hver mundi gáfaðastur af þessum fuglum. Loks valdi hann einn sem hann taldi fluggáfaðan. Bundið var netagarn í fætur fuglsins og garnrúllan sett upp á sívala járnstöng sem tveir menn héldu á milli sín. Þegar allar tilfæringar voru klárar kastaði Hálfdán Guðröðarson fuglinum upp í loftið og hann flaug náttúrlega fram af bjarginu eins og eðli hans sagði honum. Féll hann brátt lóðrétt niður þegar tók í bandrúlluna og kom niður rétt hjá bátnum Bryndísi þar sem Finnbogi Jónasson var um borð. Var nú léttur eftirleikurinn að koma upp talíu við bjargið. Á þessum tíma voru komnar handstöðvar svo menn gátu talað saman í bjarginu á meðan eitthvert rafmagn leyndist á rafhlöðum. Hálfdán Guðröðarson barnaði aðeins söguna eins og hans var von og vísa. Finnbogi Jónasson, sem alltaf hefur verið seigur til aðdrátta, hafði víst ekki sleppt hinum gáfaða fugli og verið kominn með hann hálfa leið í pottinn þegar Hálfdán greip í taumana gegnum kalltæki sitt. Dáni sagðist mundu snúa Finnboga úr hálsliðnum ef hann dræpi fuglinn eftir afrek hans að fljúga með spottann og bjarga þar með heiðri allra í liðinu.

  Framhald í næstu færslu.

 

Hressileg og gamansöm saga

  Ein allra áhugaverðasta bókin í bókaflóði þessara jóla heitir  Niðri á sextugu.  Þar segir sagnameistarinn Finnbogi Hermannsson sögu annars meistara,  Kjartans Sigmundssonar sjómanns og meistara bjargsins.  Þetta er afskaplega hressileg og gamansöm saga um makalausa atburði.  Frásögn um fólkið á Hornströndum er áhrifamikil og hrífandi;  baráttan við náttúruöfl,  ást í meinum og óhapp sem fylgdi ævilangt.  Þetta er ein magnaðasta jólabókin í ár.

  Í næstu færslum ætla ég að birta útdrátt úr bókinni - með leyfi útgefanda.  Hlakkaðu til.

Bráðnauðsynlegt að leiðrétta

  Í fréttatíma á Bylgjunni í morgun sagði Gissur Sigurðsson frá því að Abba viðbjóðurinn yrði formlega tekinn í Frægðarhöll rokksins (Rock and Roll Hall of Fame) næsta vor.  Að vísu orðaði Gissur þetta ekki nákvæmlega svona heldur sagði að Abba væri að etja kappi við The Stooges um inngöngu í Frægðarhöllina.  Gissur sagði The Stooges hafa verið svar Breta við Abba á sínum tíma.

  Þetta er flest rangt.  The Stooges var og er bandarísk hljómsveit.  Ekki bresk.  Hún var stofnuð langt á undan sænsku hljómsveitinni Abba.  Abba stimplaði sig inn á alþjóðamarkaðinn 1974.  Ég veit ekki hvenær sú hljómsveit var stofnuð.  Kannski ári eða tveimur áður. 

  The Stooges var stofnuð 1967 og þeirra þekktasta lag,  I Wanna Be Your Dog,  var á stóru plötunni sem kom út 1969,  samnefnd hljómsveitinni.  Músík The Stooges hefur alla tíð verið hrátt og óheflað pönkað rokk,  á sínum tíma (fyrir daga pönksins) kallað bílskúrsrokk (garage). 

  The Stooges hefur aldrei verið svar við Abba á neinn hátt.  Ekki fremur en Morðingjarnir séu svar við Nylon.  Abba er ekki að etja kappi við The Stooges um inngöngu í Frægðarhöllina.  Báðar hljómsveitirnar verða skráðar í höllina í mars 2010.

  Myndbandið hér fyrir ofan er með The Stooges.  Á myndbandinu fyrir neðan er söngvari The Stooges,  Iggy Pop,  í slagtogi með áströlsku hljómsveitinni The Jet.

  Til fróleiks um Frægðarhöll rokksins:  Þetta er sjálfstæð bandarísk stofnun sem hefur þann tilgang að uppfræða almenning um sögu rokksins.  Til að vera skráður í Frægðarhöllina verður að vera lágmark aldarfjórðungur síðan viðkomandi hóf feril í rokkinu.  Hann þarf jafnframt að hafa sett mark sitt afgerandi á rokksöguna.  Ekki endilega sem tónlistarmaður.  Blaðamenn,  umboðsmenn,  útgefendur og ýmsir aðrir eru einnig skráðir í Frægðarhöllina. 

  Ég hef ekki heimsótt Frægðarhöllina en mér skilst að hún samanstandi af rokkminjasafni og ýmsum tónlistarviðburðum.  Hluti af starfseminni er leiga á hljóðkerfi,  veitingasala og minjagripasala.  Skólahópar eru hátt hlutfall gesta.  Einhver hluti af Frægðarhöllinni er farandsýning sem er sett upp á tónlistarhátíðum og við önnur tilefni.

  Í Bandaríkjunum nýtur Frægðarhöllin mikillar athygli og umfjöllunar fjölmiðla.  Frægðarhöllin hefur mótandi áhrif á skilning fólks á rokksögunni.

Abba og Genesis í Frægðarhöll rokksins

Jólagjöfin í ár

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Fólk er í stöðugum vandræðum með hvað gefa á öðrum og sjálfu sér í jólagjöf.  Verslun ein á höfuðborgarsvæðinu hefur dottið niður á bráðskemmtilega og nýtilega lausn á þessu vandamáli.  Verslunin auglýsir til sölu hjá sér kaffiskeið. 

  Á flestum heimilum og vinnustöðum er hellt upp á kaffi.  Allur háttur er á með hvaða verkfæri möluðu kaffi er mokað í kaffivélina.  Sumir nota ómerkilegar plastskeiðar.  Aðrir lítil plastglös.  Enn aðrir hella beint úr kaffipokanum ofan í kaffivélina.  Í þeim tilfellum vill kaffið sáldrast út um allt borð.  Það er engin reisn yfir þessum aðferðum.

  Alvöru kaffiskeið er málið.  Sterkleg skeið úr stáli.  Skaftið fer vel í hendi þannig að það er auðvelt að halda á henni.  Verðið ráða flestir við.  Rétt rúmlega þúsund kall,  eða 1999 kr.

  Það allra besta er að einnig er hægt að ausa strásykri með skeiðinni.  Ef það er gert þarf þó að skola kaffi af henni fyrst og þurrka hana.  Annars berst örfínt kaffiryk yfir í sykurinn.

Jólahlaðborð - umsögn

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  - Staður:  Hótel Loftleiðir

  - Verð:  3950 kr.

  - Einkunn: ****

  Fastur árlegur siður er að fara í jólahlaðborðið á Hótel Loftleiðum.  Í ár er það heldur fátæklegra en áður.  Í stað hreindýrakjöts og andar er boðið upp á kjötfarsbollur og medisterpylsur.  Svo dæmi sé nefnt.  Verðið er óbreytt frá í fyrra.  Mér skilst að kvöldverðarhlaðborðið sé veglegra en í hádegi.  Ég var í hádegi.

  Ungur maður tók á móti okkur og leiðbeindi um hvernig best er að bera sig að við hlaðborðið.  Hann útlistaði jafnframt hvað er hvað af réttunum í boði.  Þeir eru reyndar skilmerkilega merktir og sósuskálum þannig upp raðað að ekki fer á milli mála hvaða rétti þær tilheyra.

  Þrátt fyrir góðar merkingar er gott að fá leiðsögn.  Ekki síst fyrir þá sem eru ekki daglega á jólahlaðborði.  Ef einhverjir slíkir finnast.

  Annað til fyrirmyndar:  Um leið og snætt hafði verið af einum disk var hann fjarlægður með hraði af þjónum.  Gætt var upp á að gestir fengju sér nýjan disk við hvern áfanga.  Fyrst voru það síldarréttir.  Síðan aðrir forréttir:  Grafinn lax,  reyktur lax,  gufusoðinn lax,  sjávarréttapata o.s.frv. Því næst djúpsteikt rauðspretta, heit lifrarkæfa,  hangikjöt,  Bayonnesskinka og sitthvað sem ég man ekki.

  Af heitum réttum voru rifjasteik og lamb.  Meðlæti í góðu úrvali:  kartöflur í uppstúf,  brúnaðar kartöflur,  gratíneraðar kartöflur,  kartöflusalat...  Úrval eftirrétta var einnig gott:  Súkkulaðifrauð,  tvær tegundir af ís, ris a la mande,  einhverskonar cherry frauð (mjög gott)...  Ásamt fjölda af smákökum.

  Blessunarlega var jólamúsík hátíðleg og spiluð lágt.  Bara létt bakgrunnsmúsík. 

  Til samanburðar: 

www.jensgud.blog.is/blog/entry/990322/

www.jensgud.blog.is/blog/entry/989520/

www.jensgud.blog.is/blog/entry/986816/

Hvor lýgur?

  Komin er upp sérkennileg deila þar sem Hreinn Loftsson og Bjarni Benediktsson kalla hvorn annan lygara.  Hreinn kallar Bjarna að auki símadóna og ómerking.  Hreinn er skráður eigandi Birtings,  útgáfufélags DV.  Bjarni er tímabundið formaður Sjálfstæðisflokksins.  Hreinn segir Bjarna hafa hringt í sig og krafist þess að DV hætti að segja frá misheppnaðri fjárfestingu sinni í lúxusturni í Makaó.  Bjarni kemur af fjöllum,  kannast ekki við neitt,  þvertekur fyrir allt og segir Hrein hreinlega fara með hreinar lygar.  Þó viðurkennir Bjarni að hafa hringt í Hrein en það hafi verið út af öðru.  Enda hringdi hann nánast í vitlaust númer.

  Hreinn var að senda frá sér yfirlýsingu þar sem segir meðal annars:

 „Bjarni Benediktsson er ómerkingur og ætti ekki að koma nálægt stjórnmálum. Hann lýgur því að Pressunni að ég hafi ekki borið upp þá spurningu við hann, hvers hann ætlaðist til af mér í framhaldi af athugasemdum hans við fréttaflutning DV í símtali fyrr í dag. Þessa spurningu bar ég fram og hann svaraði því til að ég ætti að stöðva þennan fréttaflutning. Þetta var ekki langt samtal, það er rétt hjá Bjarna, því ég sagðist ekki lúta boðvaldi hans og hann skyldi gera athugasemdir við ritstjórn DV, ef hann teldi ekki rétt með farið varðandi þessar fréttir. Þá er það einnig rétt hjá Bjarna, að ég skellti á hann, enda er ég ekki vanur að eiga löng samtöl við símadóna af þessu tagi.“

  Hvor lýgur?  Annar hvor er lygari.

Ævintýri í Húsdýragarðinum

  Fésbókar vinur minn sagði frá heimsókn sinni og barna í Húsdýragarðinn.  Þar var jólasveinn að túlka kvæði Jóhannesar úr Kötlum um Stekkjastaur sem læddist í bóndans fé og saug úr því mjólk.  Þetta var mikið ævintýri fyrir krakkana þegar jólasveinninn þóttist vera að sjúga mjólk úr kindunum í Húsdýragarðinum.  En svo hrópaði illa upp alinn strákur til hans:  "Tottaðu frekar hrútinn!"

Sérkennilegt en spennandi stríð í Bretlandi

  Í Bretlandi geisar nú hatrammt og sérkennilegt stríð sem snýst um það hvaða dægurlag verður jólalagið 2009.  Það er að segja hvaða lag verður í 1.  sæti breska vinsældalistans yfir jólin.  Jólalag hvers árs hefur alltaf skipt miklu máli í Bretlandi.  Það er spilað í tætlur í útvarpi og sjónvarpi og verður jafnan ódauðlegt (klassík).

   Stríðið í ár stendur á milli lags með sigurvegara sjónvarpsþáttarins X-factors annarsvegar og hinsvegar 17 ára gamals lags með bandarísku rokksveitinni Rage against the Machine,  Killing in the Name.

  Ég veit ekki hvernig þetta stríð hófst en skilst að yfirlýsingagleði X-factor mógúlsins,  Simons Cowells,  spili inn í.  Hann hefur fullyrt að ef nýjasti sigurvegari X-factors eigi jólalag ársins muni það breyta öllu til frambúðar.

  Ástæðan fyrir því að  Killing in the Name  er sett til höfuðs X-factor er að í viðlagi þess segir:  Fuck you,  I won´t do what you tell me! (Farðu til fjandans,  ég vil ekki að gera eins og þú segir). 

  Simon er öskureiður yfir uppátækinu með  Killing in the Name.  Hann segir það vera ekkert annað en heimskulegt.  Áróðurinn fyrir  Killing in the Name  er meðal annars rekinn á heimasíðunni www.ragefactor.co.uk en einnig í ljósvakamiðlum og prentmiðlum.  Einkum poppblöðum.  Fjöldi poppara hefur blandað sér í umræðuna.  Þar á meðal eldri sigurvegarar X-factors.  Þeir og fleiri hafa lúmskt gaman af.  Enda er þetta fyrst og fremst grín - þó öllu gamni fylgi einhver alvara.

  Slagurinn hefst formlega á miðnætti í kvöld og stendur til miðnættis 19.  des.  Hann snýst um hvort lagið verður söluhærra á þessu tímabili.  Jólavinsældalistinn verður síðan opinber 20.  des.  Íslendingar geta tekið þátt í slagnum með því að panta  Killing in the Name  á iTunes í Bretlandi eða We7. 

Samanburður á jólahlaðborðum

 

 - Staður:  Húsasmiðjan

 - Verð:  990 kr.

 - Einkunn:  ** (af 5)

  Ég ætlaði ekki að skrifa sérstaka umsögn um jólahlaðborð Húsasmiðjunnar.  Það er dálítið ósanngjarnt.  Bæði gagnvart Húsasmiðjunni og öðrum sem bjóða upp á jólahlaðborð.  Forsendur eru ekki þær sömu.  Húsasmiðjan býður upp á ódýrt jólahlaðborð til að lokka fólk á staðinn svo það kaupi í leiðinni hreinlætistæki,  málningu og skrúfur.  Verðlagningin á jólahlaðborðinu setur kokkum Húsasmiðjunnar þröngar skorður.  Það verður að sneiða hjá dýru hráefni.  Þeir spila aðdáunar vel úr þeirri stöðu.

  Eftir að ég skrifaði um jólahlaðborð á Kaffi Reykjavík hefur rignt yfir mig spurningum um jólahlaðborð Húsasmiðjunna.  Ekki síst eftir að viðtal birtist við mig í DV um jólahlaðborð.  Hér svara ég nokkrum spurningum sem leitað hafa á fólk.  Til samanburðar vísa ég á umfjöllun um jólahlaðborðið á Kaffi Reykjavík.  Sjá:  www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/989520/.

  Stjörnugjöfin ræðst af þessum samanburði með tilliti til verðs.  Án samanburðarins væru stjörnurnar fleiri.

  Fyrst eru það forréttirnir.  Í Húsasmiðjunni er gott úrval af síldarréttum,  bragðgóðu lifrarpaté með sultu,  ferskt salat og fleira.  Þar á meðal sjávarréttablanda sem samanstendur af reyktum laxi,  rækjum og túnfiski ásamt grænmeti.  Einnig eru flatkökur,  rúgbrauð,  snittubrauð og smjör.  Af kjötmeti er heit rifjasteik,  heitar reyktar medisterpylsur,  kjúklinganaggar,  kaldir kjúklingaleggir og Bayonnesskinka.  Meðlæti er m.a.  kartöflusalat,  ávaxtasalat (eplasalat með niðursoðnum blönduðum ávöxtum),  heit virkilega bragðgóð brúnsósa og ýmsar kaldar sósur,  heitar brúnaðar kartöflur (smáar, vel brúnaðar og góðar),  grænar baunir og rauðkál. 

  Þetta er sennilega eina jólahlaðborðið þar sem ein sósuskálin inniheldur tómatsósu,  önnur kokteilsósu og kartöflustrá úr "niðursuðudósum".  Ég hef tekið eftir að fólk tekur hraustlega af þessum réttum.  Ekki síst börn og unglingar.

  Réttirnir eru allir auðþekkjanlegir (þarfnast ekki merkinga eða leiðsagnar) og smekklega veislulega fram settir.  Það er stæll á jólahlaðborðinu þegar litið er yfir það.  Kokkarnir eiga hrós skilið fyrir útsjónarsemi og góða matreiðslu.

  Ég held að ég hafi engu gleymt í upptalningunni.  Allt er þetta ljómandi góður matur.  Þannig lagað.  Fólk fær veglegan og góðan veislumat fyrir lítinn pening.  Hinsvegar sakna ég nokkurra rétta sem jafnan gera jólahlaðborð svo eftirsótt sem raun ber vitni.  Svo sem laufabrauðs,  hangikjöts,  uppstúfs og ris a la mande.

Mikilvægt að leiðrétta

   Mánudags- og þriðjudags tölublað DV þessa vikuna er sérdeilis skemmtilegt.  Það er úttroðið af áhugaverðri umfjöllun um eitt og annað forvitnilegt og fróðlegt.  Meðal annars er opnugrein um bók eftir Roger Boye breskan blaðamann The Times,  Meltdown Iceland.  Ingi F.  Vilhjálmsson gagnrýnir bókina og finnur henni margt til foráttu.  Til að mynda er hann afar ósáttur við eftirfarandi texta í bókinni:

  "Björk Guðmundsdóttir,  sem virtist deila þeirri trú landsbyggðarfólks,  að til væri ósýnilegt fólk,  álfar,  sem gætu gert mönnum erfitt fyrir í lífinu ef þeim væri ekki sýnd tilhlýðileg virðing..."

  Um þetta segir bókargagnrýnandinn: 

  "Við þurfum að fara að kveða niður þessar tröllasögur um álfatrú Íslendinga.  Ég veit ekki hvaðan þær koma í nútímanum,  ekki þekki ég einn mann sem trúir á eða talar um álfa."

  Gagnrýnandinn stingur upp á að ríkisstjórnin grípi í taumana til að þagga niður í þeim sem nefna álfatrú Íslendinga í eyru útlendinga.

  Ég veit ekki hverja sá maður umgengst er þekkir ekki einn mann sem trúir á eða talar um álfa.  Það er um fátt annað talað þar sem ég þekki til.  Á uppvaxtarárum mínum í útjaðri Hóla í Hjaltadal bjuggu álfar í hinum ýmsu steinum og klettum.  Huldufólk (sem fellur undir víðan skilning á samheitinu álfar) bjó í nokkrum klettum.  Um þetta var rætt um leið og menn spáðu í veðrið.  

  Það er vel á fjórða áratug síðan ég flutti suður.  Ólíklegt er að viðhorf fólks fyrir norðan til álfa hafi breyst mikið.  

  Þvers og kruss um Ísland eru vegir lagðir í sveig framhjá álfabyggðum.  Þar sem það er illmögulegt er samið við álfana.  Það geta orðið langir og strangir samningafundir.  Álfarnir eiga til að vera þráir við að yfirgefa heimili sín.  En það borgar sig alltaf að semja við þá og ná góðri lendingu.  Þeir eru nefnilega hefnigjarnir þegar sá gállinn er á þeim.

  Íslendingar fjölmenna jafnan í svokallaðar álfagöngur.  Þar er rölt um álfabyggðir.  Sömuleiðis sýna Íslendingar Álfasetrinu á Stokkseyri mikinn áhuga.  Það er troðningur þar yfir sumartímann.  Komið hefur til tals að veiða meinlausan færeyskan álf og lauma honum í Álfasetrið.

  Íslendingum þykir fátt skemmtilegra en syngja um álfa.  Nema ef vera skyldi að hlusta á aðra syngja um álfa.  "Hann mun aldrei gleym´enni,"  söng Rúnar Júl í sívinsælu lagi með Unun.  Þar segir frá kynnum ungs manns af álfadís.  "Eru álfar kannski menn?" syngur Magnús Þór Sigmundsson og upp á síðkastið einnig Gísli Hvanndal.  Ekki má heldur gleyma  "Stóð ég úti í tungsljósi".   Bara svo örfáir söngvar um álfa séu nefndir.   

  Ein af helstu fjáröflunarleiðum SÁÁ er sala á SÁÁ álfum.  Þeir eru að vísu ekki lifandi verur.  En sýna hvað álfar skipa stóran sess í tilveru Íslendinga.  Einnig öll þessi vinsælu mannanöfn á borð við Álfdís,  Álfheiður,  Álfgerður,  Álfhildur,  Álfrún,  Álfgeir,  Álfur,  Álfþór,  Huld,  Hulda,  Hulddís,  Huldrún...  Sömuleiðis bregður álfum oft og tíðum fyrir í íslenskum málverkum og íslenskum bókum.

  Á seinni hluta sjöunda áratugarins fór að bera á gnómum hérlendis (afbrigði af álfum) í kjölfar vinsæls lags með Pink Floyd,  The Gnome.  Lag sem Facon frá Bíldudal krákaði með íslenskum texta.

  Að lokum má benda á að skoðanakannanir sýna ætíð að meirihluti Íslendinga trúir á tilvist álfa.  Hæst er hlutfallið hjá framsóknarmönnum.  Næstum 7 af hverjum 10 trúir á álfa.  Það á sér ýmsar skýringar.  Kannski helstar þær að margir framsóknarmenn eru í afdölum þar sem meira er um álfa en í þéttbýli.      

  Ath:  Myndin efst er ekki af alvöru álfum.  Þetta er samsett mynd.  

Ástæðan fyrir því að bjórinn virkar betur í Þýskalandi

 

 

 

 

 

 

 

 

  Flestir sem hafa farið til Þýskalands og líta augum úrvalið af bjór í hillum verslana haga sér eins og krakki í dótabúð.  Það er svo mikið af framandi og spennandi bjórflöskum og -dósum sem aldrei hafa sést á Íslandi og enginn heyrt minnst á.  Menn hamstra þetta eins og enginn verði morgundagurinn.

  Svo er byrjað að þamba heilsudrykkinn.  Þá vill ósjaldan svífa á fólk mun brattar en venja er.  Ég var að uppgötva ástæðuna.  Hún er sú að margir þýskir bjórar eru miklu sterkari en þetta piss sem selt er í íslenskum vínbúðum.  Bjórinn á myndinni hér fyrir ofan er til að mynda 32%.  Einn slíkur jafngildir heilli kippu af venjulegum íslenskum jólabjór.  Og í raun meir vegna þess að lifrin á erfiðar með að brjóta niður alkahól þegar hlutfall þess í drykk er þetta hátt.  En góður er hann og hressandi.

Umsögn um jólahlaðborð

 

  - Staður:  Restaurant Reykjavík

  - Verð á jólahlaðborði:  4900 kr.

  - Einkunn: ***1/2 (af 5)

  Við áttum bókað borð. Sem betur fer.  Það var fullsetið á öðrum borðum.  Okkur var vísað upp á aðra hæð.  Þar eru margir salir eða herbergi.  Á borð var strax borið niðurskorið hvítt hveitibrauð,  smjör og vatni hellt í glös.  Jafnframt var tekið við pöntunum á áfengum drykkjum.  Þjónar voru flestir útlendingar.  Sem er bara í góðu lagi.  Þeir kunnu ensku.

  Eftir að hafa borðað vel af brauði með smjöri og þambað vatn komst ókyrrð á hópinn.  Þá fór fólk að leita uppi jólahlaðborð. Innan skamms fannst það í einu herbergi.  Úrval var gott og fjölbreytt.  Illilega vantaði merkingar við hvað er hvað.  Auglýstir höfðu verið síldarréttir.  Kannski voru þeir þarna en við fundum þá ekki.  En af nógu öðru var að taka.  Hinsvegar var ekki gott að átta sig á hvað var hvað.  Með lagni mátti þekkja lúðupaté,  rækjupaté,  villibráðapaté,  gæsalifrarpaté... Margt annað var ráðgáta.  Gott úrval var af fiskiréttum en ómögulegt að ráða í hvaða fiskar þetta voru.  Ennþá síður hvaða köld sósa passaði við hvaða fisk.

  Ég held að ég hafi rambað á grafið hrefnukjöt,  saltaða nautstungu...  Ekki lá ljóst fyrir fyrr en smakkað var á hvað var grafinn lax og hvað var reyktur lax.  Hangikjötið var gott.  Virkilega gott.  Með þetta var rölt inni í borðsal.  Nokkru síðar uppgötvuðu einhverjir að í öðru herbergi mátti finna finna heita rétti:  Kalkún,  rifjasteik og lambalæri.  Lambalærið var blóðsteikt (hefði mátt fá 5 mínútur til viðbótar) en kalkúnninn var virkilega góður.  Þar var líka að finna - en nokkuð seint - heitar kartöflur og uppstúf.  Þá á ég við að hangikjötið var í herberginu með köldu réttunum. Þrjár heitar sósur voru í boði en engar upplýsingar um mun á þeim.  Einnig gratíneraðar kartöflur og sitthvað fleira.

  Sömuleiðis ris a la mande,  brúntertu með rjóma og fleiri eftirréttir.  Maturinn var allur góður en leiðsögn vantaði.  

  Verst var að síendurspiluð var plata með leiðinlegum enskum jólasöngvaklisjum.  Leiðinlegum lögum sem mátti umbera í einni spilun en varð óþolandi í 3ju endurspilun. 

  Til að hífa jólahlaðborð Kaffi Reykjavík upp úr ***1/2 stjörnu í 5 þarf aðeins að kippa eftirfarandi í lag:  Leiðbeina gestum um hlaðborðið,  merkja réttina og spila hátíðlegri og fjölbreyttari jólalög en enskar jólapoppklisjur.  Eðal væri til að mynda að heyra jólaplötu Hauks Morthens og "Hvít er borg og bær" með jólalögum Ingibjargar Þorbergs.  Og helst með umslaginu sem ég teiknaði fyrir Lp-útgáfuna.  Það umvaf músíkina þeim hátíðlega blæ sem þurfti.   Núna er umslagið komið í vemmilega og poppaða geisladisksútfærslu sem dregur músíkina niður á lægra plan.  Skamm,  skamm.  

Hvað varð um allar sætu hippastelpurnar?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  Hefur þú einhvertímann velt því fyrir þér hvað varð um allar sætu og flottu hassreykjandi hippastelpur ´68 kynslóðarinnar sem skiptust á að droppa sýru og fá sér húðflúr?  Hér er sýnishorn af einni þeirra.  Hún hefur næstum ekkert breyst - ef undan er skilið að hún hefur stytt hárið og fengið sér gleraugu.  Hvorutveggja fer henni vel.

 

Smásaga um rjúpu

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 Jón A.  og Jón Ó.  eru systrasynir.  Nýverið sammæltust þeir um að vera áfram systrasynir næstu ár.  Jafnvel lengur ef vel gengur.  Jón A.  er ómerkilegur þjófur og lygari.  Jón Ó.  er merkilegur þjófur og lygari.  Hann er hér með úr sögunni.  Jón A.  er hinsvegar á heimleið.  Fyrst kemur hann við í Nóatúni.  Þar skokkar hann léttur á fæti - þrátt fyrir að vera 190 kíló - berfættur að kjötborðinu.  Á skokkinu reynir hann að láta hné ná hæstum hæðum.  Það er til að ná góðri teygjuæfingu á lærivöðvum.

  Jón A. dregur ekki erindið.  Hann vindur sér umsvifalaust að afgreiðslumanninum svo snöggt að þeir hrökkva báðir í kút.  Jón A. spyr hvort til séu ófrosnar rjúpur.  Afgreiðslumaðurinn biður Jón A. um að troðast ekki fram fyrir 10 manna röðina.  En bendir honum á að flestar rjúpur landsins séu ófrosnar.  Það sé góð tíð og rjúpan haldi á sér hita með því að fljúga um fjöll. 

  Jón A. spyr hvort ófrosnar rjúpur séu til sölu í búðinni.  Afgreiðslumaðurinn segir svo ekki vera.  Aftur á móti sé gott tilboðsverð á kjúklingum.  Við það "snappar" Jón A.  Hann missir stjórn á skapi sínu og öskrar:  "Ertu klikkaður?  Hvernig heldur þú að það komi út að hafa talið konunni trú um að ég sé búinn að vera á rjúpnaskytteríi alla helgina og segist svo hafa bara skotið hænur?"

   Jón A. bíður ekki svars.  Hann skokkar léttfættur út úr búðinni.  Er reiðari sem aldrei fyrr.  Utan við búðina spilar útlendingur á harmóniku.  Jón A.  hendir fjórum 5 þúsund köllum í kassa fyrir framan harmónikuleikarann.  Í þann mund sem Jón A.  klifrar upp í jeppann sinn fær hann bakþanka.  Hann sér eftir að hafa gefið harmónikuleikaranum svona mikinn pening og snýr við.  Hann fiskar 100 kall upp úr kassa harmónikuleikarans og hleypur með peninginn að jeppanum.

  Kominn inn í jeppann er Jón A. svo reiður að hann grípur riffilinn og ákveður að fara aftur inn í búðina og skjóta afgreiðslumanninn.  Í sama mund áttar hann sig á að hann er ekki í Bandaríkjunum.  Við það bráir af honum og hann leggur riffilinn varlega frá sér í farþegasætið.  Svo heldur hann áfram för heim á leið.  Áður en hann veit af er hann farinn að blístra sónötu fyrir píanó og selló eftir Chopin.  Jón A. er svo laglaus að hann þekkir ekki lagið.

   Konan tekur fagnandi á móti Jóni A.  "Hvernig gekk?" spyr hún glaðlega.  Jón viðurkennir skömmustulegur að illa hafi gengið.  Sem aldrei þessu vant er satt.  En bætir við að hann hafi gengið á 7 fjöll áður en hann fann rjúpur.  Þegar hann ætlaði að skjóta þær kom ekkert skot úr rifflinum.  Þá uppgötvaði hann að þetta var felgulykill sem hann var með í höndunum en ekki riffill.  Það var ekki um annað að ræða en ganga aftur yfir 7 fjöll og skipta á felgulyklinum og rifflinum.  Og ganga síðan aftur til baka yfir 7 fjöll.  Þegar þangað kom voru rjúpurnar horfnar.  "Einhver kom að í millitíðinni og stal rjúpunum,"  fullyrðir Jón A. og vonast eftir samúð.

  Sú von verður að engu þegar konan segir ávítandi:  "Ég verð að refsa þér fyrir þetta klúður.  Héðan í frá færð þú ekki að hafa vasa á þínum fötum."  Hún fer rakleiðis í fataskáp Jóns A. og klippir alla vasa af fötum hans.  Því næst rekur hún Jón A.  úr buxum,  jakka og skyrtu og klippir vasana af þeim.

  Með fötin í fanginu fer konan að gráta.  "Það er alltaf sama sagan með þig," segir hún hágrátandi.  "Þú gerir ekki annað en hlaða á mig verkefnum.  Nú þarf ég að sauma fyrir götin eftir vasana á öllum þínum fötum.  Af því að ég er bara húsmóðir leyfir þú þér að koma svona fram við mig.  Þetta er óþolandi."  Hún grætur með fólskuhljóðum.

   Jón A.  veit í fyrstu ekki hvað hann á að gera.  Þetta er vandræðalegt.  Hann skokkar léttfættur að heimabíóinu,  stingur myndinni "Blossa" í DVD spilarann og setur hana af stað.  Þegar myndin hefst segir Jón A. með ákveðni í röddinni:  "Nú hefur þú ástæðu til að gráta.  Og láttu það eftir þér.  Þó ekki sé nema vegna þess hvað myndin er illa gerð."   

-------------------------

Fleiri smásögur:

www.jensgud.blog.is/blog/jensgud/entry/978349

Átakanleg frásögn manns sem var misnotaður af útrásarvillingum

  Eftirfarandi bréf fékk ég sent.  Ég átta mig ekki alveg á út á hvað erindið gengur.  En þetta er dapurleg frásögn sem á hugsanlega erindi til flestra annarra en mín.  Þess vegna birti ég bréfið hér í heilu lagi og dreg ekkert undan.  Undirritað nafn kemur kunnuglega fyrir sjónir.  Gott ef ekki einn karakterinn í Fangavaktinni bar það?  En það getur líka verið að þetta sé dulnefni.  Svona er bréfið:

  Útrásarvíkingar misnotuðu traust mitt.  Þeir létu mig fljúga með sér í einkaflugvélum þvers og kruss út um allan heim.  Þeir létu mig bjóða sér á einkafundi og þröngvuðu upp á mig styrkjum til ýmissa málefna.  Þannig tókst þeim að tæla mig fram fyrir linsur ljósmynda- og sjónvarpsmyndavéla.  Jafnframt létu þeir mig djamma í hásölum menningarinnar með frægasta fólki heims.  Þeir helltu ofan í mig kampavíni í lítravís og tróðu ofan í mig gullskreyttum kavíar í 10 þúsund feta hæð.  Þetta var hlálegt.  Ég drekk ekki einu sinni kampavín.

  Tvívegis var mér pískað út til Pétursborgar að mæra Björgúlfsfeðga.  Ég var dreginn sundur og saman á afturfótum í einkaþotu til Danmerkur 2007.  Þar var mér stillt upp sem leikmuni í leikriti FL Group.  Mér var dröslað í Novator-þotu til Búlgaríu og látinn lofsyngja íslensk fyrirtæki á meðan Björgúlfur Thor kom sér fyrir í spilltum viðskiptaheimi.

  Ég var dreginn á asnaeyrunum til Leeds þar sem mér var gert að blessa starfsemi Eimskipafélagsins.  Mér var plantað við hlið Sigurðar Einarssonar í Katar ásamt einhverjum Sjeik.  Sigurður varð að píra augun extra mikið til að ekki sæist glampa í dollaramerkin í augum hans. 

  Ég var sjanghæjaður til Shanghæ og stillt upp sem tákni þjóðarinnar í útrás Glitnis í Kína 2007.  Það var riðlast á mér til New York og mér troðið í glæsiveislu Glitnis 2007.  Þar þurfti ég að ausa Glitnismenn lofi fyrir að standa öllum jarðarbúum framar hvað eðlislæga snilli varðar.  Ég ældi upp úr mér klisjum á borð við:  "Útrásin er byggð á hæfni og getu,  þjálfun og þroska sem einstaklingar hafa hlotið og samtakamætti sem löngum hefur verið styrkur okkar Íslendinga..." og:  "Lykillinn að árangrinum sem útrásin hefur skilað er fólginn í menningunni,  arfleifðinni sem nýjar kynslóðir hlutu í vöggugjöf..." og:  "Raunar má leika sér með þá hugsun að landnámsöldin sé á vissan hátt upphafið að þessu öllu."

  Eftir að ég hafði verið dreginn út um allan heim og misnotaður á allan hátt sem strengjabrúða útrásarvíkinga var ég dreginn til ábyrgðar.  En ég er saklaus.  Þetta var ekki mér að kenna.  Þeir létu mig gera þetta.  Ég var nunna sem var sett í hlutverk vændiskonu.  Enginn þekkir betur en ég kvalir útþanins kampavínsmaga í háloftum í einkaþotu.  Né slóttugheit hinna útsmognu í leik með sakleysi þess sem öllum treystir.  Á daginn lofsöng ég kvalara mína.  Á kvöldin lá ég í fósturstellingu á sturtubotni úr gulli og marmara í dýrustu hótelsvítum veraldar.

  Ólafur Ragnar 

      

Splunkuný mynd af Tiger Woods

  Fyrir nokkrum dögum vissi ég ekki hver Tiger Woods var.  Jú,  nafnið hljómaði kunnuglegt og ég held að ég hafi getað sett það í samhengi við golf frekar en körfubolta - ef ég hefði virkilega farið að velta fyrir mér hvers vegna nafnið var kunnuglegt.  En ég var bara ekkert að pæla í því.  Eg fékk um daginn "add" frá Tiger Woods á Fésbók.  Mér hefur verið kennt að sýna varkárni þegar "add" berst frá útlendu nafni.  Það ku vera algengt að um vírus sé að ræða.  Ég sendi skilaboð til baka þar sem ég óskaði eftir nýjustu mynd af manninum.  Ég þekkti hann ekki á myndinni sem fylgdi "addinu".  Hún var greinilega gömul.

  Nú er ég búinn að fá splunkunýja mynd af manninum.  Þetta virðist vera sami maður og er í fréttum þessa dagana fyrir klaufalegt aksturslag,  framhjáhald og annað slíkt sem fylgir gjarnan velgengni í íþróttum. 

 

Tiger segist hafa brugðist fjölskyldu sinni